سینماروزان: آرمان درویش بازیگر اصلی «کمدی انسانی» به عنوان بهترین بازیگر نهمین دوره جشنواره تامیل نروژ انتخاب شد و «کمدی انسانی» هم جایزه بهترین فیلم این جشنواره اروپایی را گرفت.

«کمدی انسانی» ساخته محمدهادی کریمی که به همراه رقبایی از ده ها کشور اروپایی و آسیایی در نهمین دوره جشنواره تامیل نروژ حضور داشت حین نمایش در این جشنواره با اقبال مخاطبانی روبرو شد که تصویری تازه از سینمای ایران را در این فیلم دیدند.

در پایان  این دوره از جشنواره تامیل که از ششم تا نهم اردیبهشت در اسلوی نروژ برگزار شد «کمدی انسانی» عنوان بهترین فیلم را به خود اختصاص داد و آرمان درویش جایزه بهترین بازیگر مرد این دوره را  از آن خود کرد.

«کمدی انسانی» داستانی فرازمانی درباره شخصیتی بی‌نام با بازی آرمان درویش را روایت میکند که در تلاش برای همرنگ زمانه شدن، سرنوشتی تراژیک پیدا می‌کند.

«کمدی انسانی» از جمله آثار حاضر در بخش مسابقه جشنواره سی و پنجم فیلم فجر بود که نگاه متفاوتش به یک معضل کلان بشری علیرغم همه محدودیتها در اکران رسمی مورد توجه مخاطبان قرار گرفت و به زودی به شبکه خانگی عرضه خواهد شد.

سینماژورنال: “چهارشنبه” از جمله فیلمهاییست که در اکران نورور در گروه “هنروتجربه” روی پرده رفته اما نکته اینجاست که این فیلم کمترین ربطی به فضای آثار اغلب ضدمخاطب این گروه سینمایی ندارد.

به گزارش سینماژورنال “چهارشنبه” را جوانی به نام سروش محمدزاده با کمک و حضور شهاب حسینی و با تکیه بر اله‌مانهای محترم جلب مخاطب ساخته ولی از آنجا که اثر با پروانه ساخت ویدیویی ساخته شده بود به ناچار به بخش هنروتجربه جشنواره سی و چهارم داده شد و برای اکران هم سر از این گروه درآورد.

فارغ از تصویر رئالیستی ملموسی که “چهارشنبه” از اجتماع امروز ارائه می دهد که قطعا مهمترین دلیل اقبال مخاطبان به آن است این فیلم یک بازیگر جوان به نام آرمان درويش را هم دارد كه در  نخستين تجربه  بازيگري اش  در سراسر فیلم و آن هم در برابر بازیگری باتجربه نظیر شهاب حسینی ابدا کم نمی آورد و از جایی به بعد هم توجه مخاطب را کاملا به خود جلب می كند و جلب مخاطب براي ادامه تماشاي فيلم و حتي روايت داستان بر دوش او مي افتد و مخاطب مدام می خواهد بداند خشم فراوان این کاراکتر از کجا نشأت گرفته و آیا زیر این عصبیت، ناگفته هایی پنهان است.

کمبود فیلمهایی که واقعا تجربه گرا باشند و اسباب لذت مخاطب را فراهم کنند
آرمان درویش اما برخلاف آنچه در “چهارشنبه” نشان داده در محیط بیرون به شدت خونگرم و البته مأخوذ به حیاست.

این بازیگر در گفتگو با سینماژورنال درباره اینکه چطور می‌شود فیلمی که منطبق با الگویی که از “هنروتجربه” شناخته ایم تولید نشده به یکی از محبوبترین آثار این گروه بدل می شود بیان داشت: شاید مهمترین دلیلش این باشد که فیلم های با ساختاری تجربه گرا که به معنای واقعی هم تجربی باشند( یعنی ساختاری متفاوت نه متفاوت نما داشته باشند) و در عین حال بیننده با این مواجهه تازه از سینما لذت ببرد، کم بودند.
وی ادامه داد: اما خودم شخصا امیدوارم این نوع از سینما رشد کند و جا و مخاطب خودش را پیدا کند و حتی مخاطبان بیشتری را هم با خودش همراه کند.

بخشی از عصبیت فیلم ریشه دارد در تأثیری که فیلمساز از جامعه گرفته

چرایی عصبیت لحن روایی”چهارشنبه” دیگر پرسشی است که از این بازیگر پرسیدیم. او در پاسخ گفت: نکته ای که وجود دارد این است که من فکر میکنم بخشی از این عصبیت ریشه در تأثیری دارد که فیلمساز از جامعه میگیرد. به هر حال فیلمساز و در کلیت سینما میتواند مثل آینه بازتابنده حال و احوال جامعه باشد.

شاید همین فیلمساز فیلمی شاد و مفرح ساخت
درویش خاطرنشان ساخت: در مورد لحن فیلم نگاه و سلیقه فیلمساز شکل فیلم را مشخص میکند، ممکن است همین فیلمساز فیلم بعدیش را کاملا مفرح و شاد بسازد ، اما نباید موضوع قصاص که خط اصلی فیلم هست را نادیده گرفت. به هر حال این قصه ذات عصبی دارد.

تجربه زیست در سینما کمکم کرد

آرمان درویش پیرامون جلوه گری در برابر شهاب حسینی و البته کم نیاوردن در ارائه تصویری دقیق از کاراکترش و نقش تجربیات پشت صحنه در ارائه این بازی رئالیستی به سینماژورنال گفت: طبعا  اگر جلوی دوست و برادر عزیزم شهاب حسینی ايفاي نقش نمي كردم شايد اين گونه امروز مهر تأييد به كارم نمي زديد اما در مورد این که چقدر تجربه زیست در فضای سینما به من کمک کرد برای بازیگری باید بگویم خیلی تأثیرگذار بود، چون این که شما کاملا با فضای سینما بیگانه باشی و به یکباره تو را جلوی دوربین قرار بدهند قطعا نمیتواند جواب مثبتی بدهد مگر در موارد خاصی که نابازیگرانی را برای نقش های خاص که فقط برای آن نقش مناسب هستند انتخاب کنند.

این بازیگر 28 ساله تاکید کرد: من سعی کردم با دانش اندکم در سینما صیرورتی را از خودم تا کاراکتر “طاهر” ایجاد کنم یعنی خود آرمان را کنار بگذارم و به طاهر برسم بدون اينكه مخاطب به اين سير دور شدن از خود پي ببرد  و اين تلاش را بخواهد در فورگراند ببيند، چون اتفاقاً هر وقت تلاش بازيگر بيشتر ديده شود حاصلش نزد مخاطب تعظيم و كلاه از سر برداشتن نيست، اگرچه ممكن است مرعوب قدرت بازيگري آن فرد روي پرده شود ، اما نهايتاً آن را یك بازي قوي مي داند، نه  تصوير يك زيست خاص در جهان فيلم كه او به تماشاي آن نشسته ، از اين رو سعي ام اين بود كه عليرغم تلاش براي رسيدن به اين نقش نگذارم تلاشم بيشتر از خود نقش جلوه كند و به چشم بيايد تا جايي كه حتي به فرض خوب بودنم كسي در طول فيلم نگويد چه خوب بازي مي كند.

آرمان درویش در نمایی از “چهارشنبه”

چرا پروژه فاخر چندصدمیلیاردی را رد کرد؟

همزمان با مورد توجه قرار گرفتن آرمان درویش در جشنواره سی و چهارم شنیده هایی مطرح شد درباره اینکه این بازیگر از جمله بازیگرانی بوده که برای بازی در یک پروژه فاخر چندصدمیلیاردی ایران انتخاب شده اما به دلیل فضای حاکم بر تولید قید این پروژه را زده است.

درویش با تایید تلویحی این موضوع به سینماژورنال گفت: سالها پیش شور و شوق زیادی در من نسبت به بازیگری وجود داشت. به هر حال سنم کمتر بود و شاید بیشتر به دیده شدن و مطرح بودن فکر میکردم و الان که برمیگردم به آن دوران فکر میکنم میبینم دلیلش دانش کم و کوچک بودن جهان ذهنی من بود و هر چه که گذشت من سعی کردم بیشتر بخوانم ، ببینم ، درک کنم ، فهم کنم. همین ذهن من را کاملا از بازیگری جدا کرد و به سمت کارگردانی سوق داد. در ضمن حضور در پروژه هاي ميلياردي كه اصطلاحاً فاخر هم خوانده مي شود افزون بر قبولي در تست هاي مختلف حمايت هاي ويژه اي  را هم مي طلبد كه من  از آن بي بهره بودم و ترجيح دادم در هزار توي مناسباتي كه من از آن بي اطلاعم و توان و استعداد چرخ زدن در آن را ندارم اصلاً وارد نشوم هر چند به قيمت حذف باشد.

ترجیح دادم در جمعی که صمیمیت ندارند نباشم

وی ادامه داد: برايم مناسب و مصلحت آن بود در جمع صميمانه ي يك فيلم جمع و جور و كوچك به لحاظ بودجه اي باشم ولي در جمعي كه اين صميميت و يكدلي وجود ندارد و همه براي جلوه گري خود آمده اند نباشم، از اين رو خود را كاملاً از دنياي بازيگر شدن تا سر حد امكان دور كردم كه  باز خود را در معرض پيشنهادهايي كه فرجام درستي ندارد قرار ندهم.

فیلمسازی برایم در الویت است

وی افزود:  تا این که برادرم شهاب حسینی نگاه من را به بازیگری دوباره تغییر داد و وجه دیگری از حضور به عنوان بازیگر را نشان داد، اينكه در روابطي كاملاً سالم و مشفقانه و از سر اعتماد هم مي شود پيشنهاد بازي داشت و در جمعي صميمي مي تواني بازيگر نقش مقابلت را واقعاً مانند برادر بزرگترت بداني و دوستش داشته باشي و بداني دست مودت و در عين حال آموزگارانه او بر روي شانه هايت است، چيزي كه باعث آشتي دوباره من با مقوله اي شد كه سعي مي كردم از آن دوري كنم ، هرچند با علاقه ای که حالا دوباره به بازیگری دارم اولویت برای بنده همچنان فیلمسازی است.

سینماژورنال: کمتر پیش می آید که در گروه هنروتجربه اثری را ببینیم که واجد استانداردهای جذب مخاطب بالا باشد و قطعا یکی از شگفتیهای روز پنجم جشنواره اکران فیلمی به نام “چهارشنبه ” از آثار “هنروتجربه” بود که بشدت توانایی جلب مخاطب عام را دارد و البته اين سوال را پيش مي آورد چرا اين فيلم مثلاً در بخش نگاه نو به نمايش در نيامده ، فقط احتمالاً بخاطر آين كه پروانه ي سينمايي نداشته ، كه در اين مورد بعداً  مفصلتر سخن گفت.

به گزارش سینماژورنال “چهارشنبه” سوژه ای درباره قصاص که پیشتر هم درباره آن فیلم زياد دیده ایم را در داستاني  نسبتاً نو  به نمایش می گذارد با محوریت اختلاف دو برادر درباره قصاص قاتل پدرشان، اما پايان بندي اين داستان كاملاً متفاوت از دو قطبي هاي هميشگي بخشش يا قصاص رقم مي‌خورد كه اين از امتيازات فيلم و داستان است و آن را از ديگر داستان هاي مشابه جدا مي سازد.

هرچند در جای جای فیلم رگه هایی از نوعی تلخی محتوم به چشم می خورد اما واقعگرا بودن متن ماجرا که داستانش را در متن اجتماع و بدون اغراق روایت می کند باعث میشود تحمل این تلخی برای مخاطب آسان باشد.

کلیشه زدایی شهاب+حضور جوانی که شهاب پیشتر خبر از توانایی اش داده بود

در این واقعه نگاری از یک طرف شهاب حسینی را داریم که با پرهیز از کلیشه های یکی دو سال اخیرش کاراکترسازی کرده و از طرف دیگر بازیگری جوان به نام آرمان درویش که به شدت ایفای نقشی حرفه ای و در خدمت متتی را انجام داده است به طوري كه باورپذيري داستان و جهان فيلم تا حدود بسيار زيادي مديون طراوت و تازگي حضور او و بازي شگفتي سازش است.

درويش كه شهاب حسيني، پيش از اين در گفتگوهایش او را كشف خود دانست و مومنانه از استعداد شگرفش در اين قضيه خبر داده بود، با بازي خود نه تنها “چهارشنبه” را به فيلمي قابل باور بدل ميسازد و باعث مي شود مخاطب چشم بر كاستي هاي ديگر فيلم ببندد، از طرف ديگر اتفاق مهم تري را در عرصه بازيگري رقم مي زند و آنهم ارائه درست و بدون كليشه تصویری از جوان عاصي پايين شهري است.

نه لمپن است و نه لب و لوچه می‌آید

درويش برخلاف كليشه هاي رايجي كه حتي در همين جشنواره مثلاً در “ابد و يك روز” مي بينيم و سالهاي سال متاسفانه در سينما و تلويزيون ايران شاهد بوده ايم نه لمپن است نه به دام فساد رفتاری می‌افتد، نه لب و لوچه مي آيد و به اصطلاح عوام لاتي حرف مي زند.

درويش هيچكدام از اين كليشه ها را كه از فيلم هاي سوداي سيمرغي تا سريالهاي در حال پخش تلويزيون تكرار مي شود به نمايش نمي گذارد و شايد از اين رو بازي اش تا اين حد دلنشين مي نمايد که با بازي خود وجه درست و انساني يك جوان فقير و عاصي پايين شهري را  به نمايش مي گذارد و به ما يادآوري مي كند تا به حال تكرار تيپ لمپن توسط بازيگراني كه نقش هاي پايين شهري را بازي مي كردند چه جفاي بزرگي در حق همه آنهايي است كه خاستگاه اجتماعي شان با فقر و نداري  عجين شده.

یادآوری نیاز سینمای ایران به خون تازه

این جوان که احتمالا بعد از این بیشتر از او خواهیم شنید نشان مي دهد مي توان نقش تكراري يك جوان عاصي و واپس خورده جامعه و غيرت ورزي‌هاي او را را در بديع ترين شكل ممكن به نمايش گذاشت.

حضور درويش در اين نقش دوباره يادآوري مي كند بازيگري سينماي ايران نيازمند خون تازه است؛ بي گمان اين بازيگر نخستين خروجي‌اش این شانس را دارد که در صورت هوشمندی پخش کنندگان بتواند حتی با داشت سرگروه اکران شود و البته تلاشهای یک مجموعه جوان را در خدمت سينماي حرفه اي قرار دهد.

آرمان درویش در نمایی از “چهارشنبه”