سینماروزان: حسین سلیمانی که از سیزده سالگی و با فیلم “مهر مادری” وارد سینما شده در سالهای بعد بیشتر به‌عنوان بازیگر آثار طنز شناخته شد و ازجمله در کمدی “مارمولک” در نقش جوانی گریزان از طلبگی.

به گزارش سینماروزان حسین سلیمانی که ماههای اخیر درگیر بازی در سریال “۸۷متر”کیانوش عیاری بوده درباره تجربه بازی در این سریال به رادیوایران اظهار کرد: گاهی به عنوان بازیگر می‌گویی این نقش را بازی می‌کنم، آن نقش را بازی می کنی و بعد مدعی می شوی ولی کیانوش عیاری این را در من شکاند. فکر می‌کنم این سه سال و شش ماه کار با عیاری یک کلاس بازیگری برای من بود.

سلیمانی ادامه داد: در این مدت کرونازده شرایط مالی برای همه بد بود و برای پروژه ما بدترین روزهای کاری به لحاظ مالی در 24 سال سابقه کاری ام بود. اما به جهت اینکه یاد گرفتم بهترین بود. فکر می‌کنم اگر می‌خواستم یک کلاس پیش کیانوش عیاری بروم باید بیشتر از طلبم پرداخت می کردم بنابراین از اینکه نصف دستمزدم را دریافت نکردم ناراحت نیستم و برای اولین بار در زندگی‌ام از پول نگرفتن، راضی هستم.

سلیمانی افزود: سه سال و شش ماه زمان طولانی است. به کیانوش عیاری گفتم اگر یک واحد از ساختمانی که سه سال و شش ماه در آن فیلمبرداری کردیم خریده بودیم الان پول کل پروژه فراهم می شد!!

حسین سلیمانی با اشاره به آموخته‌هایش از کار با کیانوش عیاری گفت: این سریال برای من بازیگر یک چیزهایی برای آموختن داشت. شاید برای مخاطبان خنده دار باشد اما خیلی از ما از جمله خود من، به عنوان بازیگر بلد نیستیم درست خمیازه بکشیم. خودم در درجه اول اینطور هستم و قبل از کار با عیاری حتی خمیازه کشیدن جلوی دوربین را بلد نبودم ولی من این را از کیانوش عیاری یاد گرفتم. نکته ریزی داشت که به آن توجه نکرده بودیم.

این بازیگر ادامه داد: همیشه در فیلم ها جلوی دهانمان را وقتی باز می شود می گیریم. در حالی که در اصل وقتی دهان باز میشود چشم ها بسته می شود و وقتی دهان بسته می شود چشم ها باز می‌شود. یا در موردی دیگر عادت کرده‌ایم بلند می شویم لباسمان را صاف کنیم در حالی که در زندگی عادی اینطور نیستیم. اینها ساده ترین چیزهایی است که از عیاری آموختم. هر بازیگری در سینما و تلویزیون آرزوی کار با عیاری را دارد و خوشحالم که این فرصت برای من فراهم شد.

سینماروزان: هرچند فیلم “خانه پدری” بیش از هر چیز به‌واسطه توقیف چند ساله و درنهایت اکران محدود و نصفه و نیمه در پاییز۹۸ در کانون توجه قرار گرفت ولی شاید کمتر کسی است که بداند برخی از روزنامه‌نگاران باسابقه در هسته اصلی تولید این فیلم ملتهب قرار داشته‌اند.

به گزارش سینماروزان آلبرت کوچویی مدیرمسئول نشریه متبوع پرسپولیسها یعنی “فانوس” در خلال روایتی از سالهای انتشار “فانوس” از نقش شاهرخ دستورتبار مجری طرح “خانه پدری” در انتشار نشریه “ندای ایران” که زمانی رقیب “فانوس” بود، حرف زده است.

آلبرت کوچویی نوشت: هنگامي ‌كه هفته‌نامه «فانوس» براي نخستين‌بار، شد نشريه هواداران پرسپوليس، استقلالي‌ها هم سخت در پي آن شدند تا آنها هم هفته‌نامه‌‌اي از آن خود داشته باشند؛ باورش سخت است، اما هفته‌نامه نداي ايران مي‌خواست بشود نخستين هفته‌نامه مستقل استقلالي و سراغ فانوسي‌ها آمدند كه شما آن را درآوريد. نپذيرفتيم. گفتيم، اين، فريب دادن و به‌گونه‌اي اهانت به هواداران يك تيم است. اما به پيشنهاد ما، جمعي روزنامه‌نگار، دور هم جمع شدند و نداي ايران، ويژه استقلال را درآوردند. درواقع خودمان براي خودمان، رقيب تراشيديم.

به گزارش سینماروزان کوچویی با اشاره به نقش شاهرخ دستورتبار مجری طرح “خانه پدری”، “کاناپه”، “۷۸متر” و دیگر ساخته‌های اخیر کیانوش عیاری در انتشار نشریه متبوع آبیها ادامه داد: شاهرخ دستورتبار، از روزنامه‌نگاران قديمي و دوست ديرين، همراه بهروز رضوي از راديويي‌هاي قديمي، نداي ايران آبي را درآوردند. گراني كاغذ و هزينه‌هاي چاپ همه سرمايه اوليه آنها را بلعيد. دست به دامان باشگاه استقلال و «اسپانسرهاي»‌هاي آبي شدند اما تا دل‌تان بخواهد وعده شنيدند، اما يكي، عملي نشد. چنين شد كه دوام نياوردند و هر چه سرمايه داشتند به باد دادند.

آلبرت کوچویی افزود: شاهرخ دستورتبار و بهروز رضوي، چنان داغدار شدند كه براي هميشه عطاي انتشار نشريه را به لقايش بخشيدند. اين و بسياري اتفاق‌هاي ديگر نشان داده است طرفدار يك تيم شدن، به معناي خريدار نشريه هوادار آن تيم شدن نيست. مثل فيلم‌هاي ستارگان ورزش كه هزاران تماشاگر، براي آنها در ورزشگاه گلو پاره مي‌كنند، اما تماشاگر فيلم‌هاي‌شان به اندازه تماشاگران يك تيم محلي هم نبوده‌اند. حادثه‌هاي اثرگذار بايد تا رسانه‌اي شود همپاي آن جماعتي كه در ورزشگاه‌ها با كري‌هايش گلو، پاره مي‌كند. مثل جنجال دربي و تنبيه‌‌ها و جريمه‌هاي فدراسيون فوتبال و مظلوم شدن پرسپوليسي‌ها و درنتيجه، صدهزارتايي شدن هفته‌نامه پرسپوليسي فانوس.

سینماروزان: کیانوش عیاری به اعتراف خودش برای رفع و رجوع نیازهای مالی به ساخت سریال “۸۸متر” با عنوان اصلاح شده به “۸۷متر” مشغول است و در این میان بازیگر نقش منفی سریال، جزییات داستانی “۸۷متر” را عیان ساخته است.

علی سلیمانی بازیگر نقش منفی “۸۷متر” درباره جزییات داستانی این سریال به “ایسنا” گفت: یک آدم کلاه‌برداری خانه‌ای را به دو نفر می‌فروشد و رفته رفته در قصه متوجه می‌شویم که به دو نفر نفروخته بلکه به چند نفر فروخته است. در قصه با دو نفر مواجهه داریم؛ یکی آقای مهران رجبی و خانواده اش و دیگری آقای علی دهکردی و خانواده‌اش.

سلیمانی ادامه داد: سریال “۸۷متر” کاملا جدی است و کمی رگه‌های طنز اجتماعی هم دارد. اینکه کلاهبرداری را تمسخر و نقد اجتماعی می‌کند. حضور من و تاثیری که نقش دارد به گونه‌ای است که این کاراکتر که منفی و به‌نوعی دزد میباشد، قرار است حق برادر ساده لوحش را بگیرد اما در میانه راه با کلاهبردار شریک می‌شود و برادرش را دور می‌زند!!

سینماروزان: اینکه کارگردانی مثل کیانوش عیاری با وجود همه نقدهایی که به کیفیت پوشش بازیگران زن در نماهای داخلی فیلمهای سینمایی دارد به ناگاه سریال “87متر” را برای تلویزیون کلید میزند که ممیزی های آن بسیار بیشتر از سینماست واقعا تعجب برانگیر است.

کیانوش عیاری برای رهایی خود از این تناقض به صداقت روی میآورد و در گفتگو با “ایسنا” دغدغه مالی را اساس تولید سریال برای تلویزیون میداند.

کیانوش عیاری می‌گوید: از همان اولین فیلمی که برای سینما ساختم، توأم با شکنجه و آزار بوده است. اگر هم فیلمم امکان اکران پیدا می‌کرد، شرایط اکرانی را برایش در نظر می‌گرفتند که نابود می‌شد. به عنوان مثال فیلم «آبادانی‌ها»، چهار روز روی پرده بود. ما حق کوچکترین تبلیغی را نداشتیم؛ حتی یک ترک دستی کوچولو که بشود آن را به دست مردم در خیابان‌ها داد. وقتی چنین شرایطی به وجود می‌آید و یک فیلم بدون حق تبلیغ و آن هم درست روز ۲۳ بهمن سال ۱۳۷۲، زمانی که جشنواره روز قبل به پایان رسیده و علاقمندان به سینما تقریبا از دیدن فیلم‌های غیربدنه‌ای سینما اقناع شدند، دیگر چه توقعی می‌توان داشت. برادر و خواهر و دوستان من می‌پرسیدند که چه زمانی «آبادانی‌ها» اکران می‌شود؟! من می‌گفتم فیلم از روز ۲۳ بهمن ماه به مدت چهار روز اکران شد و روز ۲۶‌ام از پرده پایین آمد اظهار تعجب می‌کردند که چرا متوجه نشده‌اند. خود من هم تقریبا متوجه نشده بودم و این یک نمونه از نگون بختی‌های فیلم‌های من در آن سال‌ها بود. همه‌ی فیلم‌هایم را به فلاکت رساندند. بنابراین وقتی من را به صورت کامل و برای تمام فیلم‌ها، بدهکار کردند، تنها راهی‌ که می‌توانستم پول دربیاورم و پول نزول‌خوارهای طماع و بی‌رحم را بدهم، همین سریال‌سازی بود که به آن فکر کردم. فکر کردم اگر بتوانم سریالی کار کنم می‌توانم پولی را به دست بیاورم که بتوانم به نزول‌خوارها بدهم و خوشبختانه هم بدین گونه بود؛ بنابراین «روزگار قریب» را ساختم و از طریق آن توانستم بدبختی‌هایی را که وزارت ارشاد وقت و بنیاد فارابی وقت برای من به وجود آورده بودند، مستهلک کنم؛ بنابراین این مسائل علت گرایش اولیه من به سریال‌سازی بود. در یک مصاحبه‌ای که با شبکه خبر تلویزیون داشتم، خبرنگار با حسن نیتی که داشت، گفت که من با نگرشی که در جامعه داشتم وارد عرصه‌ی تلویزیون شدم و سریالی همچون «روزگار قریب» را ساختم، که من گفتم، نه! من به این دلیل وارد کار تلویزیونی نشدم، من فقط به خاطر به دست آوردن پول که بتوانم از شر نزول‌خوار جماعت راحت شوم، به تلویزیون آمدم. این صحبت‌های من پخش شد و انعکاس خوبی هم داشت، چراکه برنامه زنده بود و نمی‌شد این صحبت‌ها را ممیزی کرد.

کیانوش عیاری در پاسخ به اینکه آیا سریال «۸۷ متر» هم مثل دو سریال قبلی‌اش “روزگار قریب” و “هزاران چشم” دارای موضوع خاصی است که به سمت آن رفته است؟ توضیح می‌دهد: نه؛ شاید موضوع به تنهایی چندان خاص نباشد ولی مسیری که ما طی می‌کنیم در این مجموعه‌ی تلویزیونی، خواه ناخواه می‌تواند در جاهایی خاص باشد.

این کارگردان درباره‌ی فراز و نشیب‌های ساخت سریال «۸۷ متر» و توقف‌هایی که پیش آمد، در پاسخ به اینکه آیا از ادامه ساخت این مجموعه هیچگاه منصرف نشد؟ اظهار می‌کند: من این داستان را ۱۰ سال پیش نوشته بودم و تصویب شده بود و من مبلغی هم پول در آن سال‌ها گرفته بودم؛ بنابراین امکان رها کردن آن نبود. دوستان سیمافیلم‌، آقای اسلامی‌مهر نسبت به من لطف داشتند و این لطف صادقانه بود، ایشان با توجه به مشکلات خانوادگی که برایم پیش آمده بود، به من گفتند که درخصوص ساخت این سریال عجله‌ای نداشته باشم؛ حتی اگر چند سال هم طول بکشد که متاسفانه چنین هم شد و من ناچار بودم سریال را بسازم. یا باید بدهی‌ام را با تلویزیون تسویه می‌کردم یا باید کار را می‌ساختم. خب امکان پرداخت بدهی سنگین نبود، ناچارا در سال ۹۵ به این نتیجه رسیدیم که چون نمیتوانم بدهی را پرداخت کنم پس تولید سریال را جایگزین کنم و در نتیجه کار را شروع کردیم و پشیمان هم نیستم. چون گمان می‌کنم کار یک ویژگی‌هایی دارد که به هر حال فعلا در مرحله تولید برای من دلنشین و لذت‌بخش است.

سینماروزان: «خانه پدری»کیانوش عیاری از جمله آثار تعیین تکلیف شده در کمیته بازبینی آثار توقیفی است که بنا شده در گروه هنروتجربه روی پرده برود.

به گزارش سینماروزان مهران رجبی که در «خانه پدری» کاراکتر پدری قسی‌القلب را ایفا کرده که قتل دخترش وجه تراژیک درام را شکل میدهد به تازگی در اکران مردمی «ثبت…» درباره بی علاقگی کیانوش عیاری به اکران «خانه پدری» در هنروتجربه سخن گفت.

مهران رجبی با اشاره به نارضایتی عیاری از اکران محدود فیلمش به «فیلم‌پرس» گفت: كيانوش عياري راضي نيست فيلم در گروه هنر و تجربه اكران شود!

وی درباره نظر خودش پیرامون «خانه پدری» اظهار داشت: من معتقدم ميزان خشونت فيلم «خانه پدري» بالاست و ميتوانست كمتر از اين باشد و اين موضوع را به کیانوش عياري هم گفته ام اما در نهایت کارگردان است که باید برای فیلمش تصمیم بگیرد.

رجبي که در سریال تازه عیاری با نام «87متر» هم ایفای نقش داشته درباره این ادعای عیاری بعد از توقیف «کاناپه» بخاطر پوستیژبه‌سر بودن بانوان در نماهای داخلی که دیگر زنان را در نماهای داخلی محجبه نشان نمیدهد و تأثیر این ادعا بر نماهای داخلی «87متر» گفت: به زودي تصوير برداري در لوكيشن هاي داخلي سريال «87متر» آغاز مي شود و فكر مي كنم عياري اين حرف را به شوخي گفته است!

سینماروزان: کیانوش عیاری کارگردان پیشکسوت سینمای ایران سال قبل فیلمی به نام «کاناپه» را ساخت که در آن بانوان بازیگر در نماهای داخلی با پوستیژ ظاهر شده بودند؛ این امر موجب توقیف فیلم و بلاتکلیفی آن شد.

به گزارش سینماروزان عیاری اخیرا تصمیم گرفته سریالی با نام «87متر» را بسازد؛ سریالی که داستان آن درباره فروش یک آپارتمان به چند فرد مختلف و یادآور کمدی «زرد قناری»رخشان بنی اعتماد است. برای بسیاری این پرسش پیش آمده که بعد از آن که عیاری گفته بود دیگر نمیشود بانوان را در نماهای داخلی هم با حجاب نشان داد آیا او در سریال «87 متر» هم قصد دارد بازیگران زن را بدون حجاب و با پوستیژ تصویر کند.

حسن آقاکریمی از رفقای سالیان عیاری که مدیریت تولید «87 متر» را برعهده گرفته است در این باره به «مهر» گفت: عیاری در ارتباط با فیلم های سینمایی خود مساله ای را بیان کرده بود که به فیلم هایی با مالکیت خود وی تعلق دارد اما این سریال متعلق به تلویزیون است و مالک آن شبکه های تلویزیونی و دولتی هستند.

این مدیر تولید درباره مراحل فعلی تولید این مجموعه عنوان کرد: در حال حاضر در مرحله انتخاب بازیگر هستیم و با بازیگران مذاکره می‌کنیم که از جمله آنها می توان به ابوالفضل پورعرب، امیر جعفری، ناصر هاشمی، مهران رجبی، نازنین فراهانی و فریبا کامران اشاره کرد.

وی با اشاره به اینکه تصویربرداری سریال یک سال طول می کشد، اظهار کرد: بیشترین مشکل ما در مذاکره ها بر سر طول مدت فیلمبرداری کار است که بازیگران باید یک سال با ما همکاری داشته باشند.

وی درباره جذابیت ها و ویژگی های این مجموعه که ۱۰ سال پس از «روزگار قریب» دیگر سریال عیاری ساخته می شود، تصریح کرد: «۸۷ متر» هم یک درام اجتماعی است و داستان آن از کشش فوق العاده ای برخوردار است.

آقاکریمی در پایان درباره اینکه قرار بود سریال را پایان اردیبهشت ماه کلید بزنند، گفت: ما لوکیشنی را باید یک سال در اختیار داشته باشیم و یافتن چنین مکانی کمی کار را سخت کرد که در چند روز آینده این لوکیشن قطعی می شود و احتمالا نیمه اول خرداد کار کلید می خورد.

سینماروزان: دو روز قبل خبری منتشر شد درباره پیش تولید تازه ترین سریال کیانوش عیاری با عنوان «87 متر»؛ سریالی که خط داستانی آن که درباره فروختن یک آپارتمان به چند نفر است یادآور کمدی «زرد قناری» رخشان بنی اعتماد است.(اینجا را بخوانید)

به گزارش سینماروزان حالا خبر رسیده که فرهاد آییش که در «کاناپه» توقیفی عیاری نقش اصلی مرد داستان را ایفا میکرد یکی از گزینه های اصلی بازی در این سریال است و مهدی هاشمی و مهران رجبی نیز دیگر گزینه های ایفای نقش در این سریالند.

حسن آقاکریمی تهیه کننده «87 متر» با اعلام این خبر به «مهر» گفته است: مذاکراتی با بازیگرانی از جمله فرهاد آئیش، مهدی هاشمی، مهران رجبی و بازیگرانی که پیش از این کیانوش عیاری با آنها کار کرده انجام شده است که هنوز به قطعیت نرسیده چون زمان تصویربرداری حدود یک سال است و بازیگران باید آزاد باشند.

آقاکریمی درباره زمان کلید خوردن سریال بیان داشته است: هم اکنون در حال پیش تولید و تعیین لوکیشن های کار هستیم و می توان گفت این سریال یکی از پرلوکیشن ترین آثار کیانوش عیاری است. امیدواریم این سریال را تا اواخر اردیبهشت ماه کلید بزنیم.

این تهیه کننده با اشاره مجدد به خط داستانی سریال که یادآور «زرد قناری» است گفته است: : قصه «۸۷ متر» ماجرای آپارتمانی است که به چندین خانواده فروخته شده و سریال طرح درگیری هایی است که خانواده ها به بهانه چنین مشکلی با آنها مواجه می شوند و از این حیث ممکن است رگه هایی از طنز تلخ هم در لایه های درونی کار داشته باشد.