سینماروزان: ماجرای ممیزی و نظارت و توقیف، مساله امروز و دیروز نیست و سالهاست که محصولات هنری که به دنبال شرایط پخش داخلی هستند باید از گلوگاه ممیزی بگذرند.

پرویز صیاد بازیگر معروف فیلم‌های صمد که سابقه ساخت چند فیلم را در کارنامه دارد به تازگی در گفتگویی با رادیو‌ال‌ای از بدشانسی هایش در کارگردانی فیلم‌های دلخواهش چنین گفته است: من بیشتر از آن که علاقه به ساخت آثار تجاری مثل “در امتداد شب” داشته باشم به ساخت فیلم‌های دغدغه‌مند مثل “بن بست” علاقه داشتم ولی بدشانسی و خوش شانسی توامان در همان تجربه کار غیرتجاری به سراغم آمد.

صیاد ادامه داد: وقتی بعد از ساخت و موفقیت چندین فیلم از سری صمد رفتم و براساس داستانی از آنتوان چخوف فیلم “بن بست” را ساختم فیلم توانست به فستیوال مسکو برود و جایزه بازیگری-مری آپیک- را بگیرد و مشکل از همین جا شروع شد چون برخی نشریات اروپایی تیتر زدند که “بن بست” ساختار توتالیتر پهلوی را هدف قرار گرفته که حتی عشق را زیرپا میگذارد!

صیاد افزود: آن تحلیل های خارجی گرچه نام فیلم مرا سر زبان ها انداخت اما باعث شد فیلم در داخل تقریبا توقیف شود و جز یک اکران خیلی خیلی محدود نصیبش نشود و انگار که در داخل اصلا اکران نشده. شاید اگر فیلم در زمان خود در داخل اکران می‌شد می‌توانستم روی ایده های غیرتجاری بیشتری کار کنم چون اینکه در خارج برایم کف بزنند و بعد در داخل مردم نتوانند فیلمم را ببینند اصلا برای قابل هضم نبود.

سینماروزان: فیلم تازه شهرام مکری با عنوان “جنایت بی‌دقت” سهمی از جوایز اصلی جشنواره ونیز نداشت ولی سوژه این فیلم که مرتبط با یکی از اتفاقات معماگونه تاریخ معاصر است اسباب اعطای جایزه منتقدان به این فیلم شد.

به گزارش سینماروزان “جنایت بی‌دقت” داستانی دارد درباره تماشاگران سینمایی که خود به سرنوشت قهرمانان فیلمی دچار می‌شوند که در حال تماشای آن هستند.

فضای ساختاری “جنایت بی‌دقت” در امتداد سبک و سیاق آثار قبلی مکری است و برای همین بدعت چندانی برای مخاطبان جشنواره ونیز نداشته ولی خط داستانی
فیلم که متاثر از حادثه آتش‌سوزی سینما رکس آبادان حین اکران فیلم “گوزنها” در مرداد ۵۷ و در کوران اتفاقات منجر به انقلاب اسلامی است باعث شده توجهات به سمت فیلم بیاید.

البته “جنایت بی‌دقت” فیلمی نیست که نقطه‌نظری درباره عاملان حادثه سینما رکس ارائه کند و بیشتر سعی دارد از نزدیکی سیکل معیوب زندگی تماشاگران با آنچه بر پرده سینماها می‌گذرد بگوید ولی همین که پس از سالها نیم‌نگاهی به ماجرای سینما رکس داشته خود عاملی شده برای جلب توجه.

به گزارش سینماروزان به غیر از نمایش “محاکمه سینما رکس” که سالها پیش توسط پرویز صیاد با بازی خودش، هوشنگ توزیع و فخرالدین پورتاش، در اروپا و آمریکا اجرا شد و البته در خلال آن یکی از سینماگران فعال همه این سالها(!) نواخته شد، هنرهای نمایشی ایران هیچ‌گاه به سمت ارائه روایتی دراماتیک از ماجرای سینما رکس نرفته‌اند.

بد نیست بدانید سینما رکس متعلق به برادران رشیدیان بود که هم در صنعت نفت دست داشتند و هم در سینما فعالیت داشتند و البته از جمله همراهان فضل‌الله زاهدی در کودتای ۲۸مرداد بودند و عجبا که آتش سوزی سینما رکس هم در شب ۲۸ مرداد رخ داد!

بابک کریمی، سیاوش چراغی‌پور، محمد ساربان، فریبا کامران، بهزاد دورانی، عادل یراقی، الاهه بخشی، معصومه بیگی، محمود بهرازنیا، امیر شاملو، مینا درودیان، کیانا منتجبی، سعید نادری، محمدحسین محمدیان، صدف عمویی، حامد محمودی ،محمد ربانی، محمدرضا جنگی،  داوود بنی‌اسد و محمدحسین قشمی بازیگران “جنایت بی‌دقت” هستند و تهیه‌کننده فیلم هم نگار اسکندرفر مدیر موسسه کارنامه است.

سینماژورنال: پرویز پرستویی که اخیرا توصیه ای را به رییس تازه صداوسیما درباره ارتقای کیفی برنامه های تخصصی سینما کرده بود(اینجا را بخوانید) با حضور در اختتامیه فصل اول سریال “شهرزاد” یاد برخی از هنرپیشگان قدیمی ایران را زنده کرد.

به گزارش سینماژورنال در بخشی از این مراسم پرستویی کاملا رندانه و با ذکر خاطره ای از تقوایی از صیاد چنین یاد کرد: میخواهم نقل قولی کنم از استاد ناصر تقوایی که می‌گفتند زمانی که داشتیم سریال «دایی جان ناپلئون» را می‌ساختیم، روزی که پرویز صیاد بازی داشت، نقش اولم پرویز صیاد بود و روزی که مرحوم اکبر دودکار جلوی دوربین می‌رفت، نقش اولم اکبر دودکار بود. ما هنرپیشه کوچک داریم ولی نقش کوچک نداریم. خوشبختانه در سریال «شهرزاد» هیچ کس کوچک نبود، همه بزرگ بودند.

پرستویی در جایی دیگر اما به صراحت از بهروز چنین گفت: می‌خواهم در اینجا یاد کنم از بهروز وثوقی. من تلفنی با آقای ملک مطیعی و آقای وثوقی صحبت می‌کردم، به ایشان عرض کردم که ما در واقع جماعت قدرنشناسی هستیم و یادمان می‌رود که بازیگری را از شما یاد گرفته‌ایم. به آنها عرض کردم که می‌دانید من بسیاری از فیلم‌های شما را چگونه دیدم؟ در سینما ندیدم. بیرون در سینما می‌ایستادم و چون آن زمان هنگام پخش فیلم‌ها صدای آن در بیرون پخش می شد و عکس های فیلم‌ها را نیز به ترتیب در ویترین می‌چیدند، من عکس‌ها را نگاه می‌کردم، صداها را گوش می‌دادم و این‌گونه فیلم می‌دیدم؛ چون نه پولش را داشتم و نه جرأت می‌کردم داخل سالن بروم.

در هنگام بیان این سخنان توسط پرویز پرستویی، ناصر ملک مطیعی هم که همراه با پرستویی روی سن آمده بود شانه او را بوسید…