سینماروزان: اینکه فارابی در سکوت خبری و بدون معرفی اعضای هیات انتخاب، جلساتی را برای انتخاب نماینده ایرانی اسکار برگزار میکند یک طرف قضیه است و اینکه درنهایت مستند “در جستحوی فریده” که با حمایت مرکز گسترش تولید شده را به عنوان گزینه نهایی برای معرفی به اسکار اعلام میکنند، طرف دیگر قضیه است.

برگزاری در سکوت جلسات و بدون معرفی هیأت انتخاب، شاید منطق جلوگیری از فشارهای کاذب به هیأت انتخاب را در خود داشته باشد ولی وقتی خروجیش میشود معرفی یک مستند ارگانی، طبیعی است که محرمانه برگزار شدن جلسات نقد شود.

فقط درنظر بگیرید که مرتضی رزاق کریمی قائم مقام مرکز گسترش یکی از اعضای هیأت انتخاب بوده است و خروجی این هیأت، مستندی است که با مشارکت مرکز تولید شده و در تمام ماههای گذشته هم مرکز سعی زیادی داشته از دستاوردهای آن بگوید.

چه کسانی رزاق کریمی را در هیأت انتخاب همراهی کرده اند؟؟ فرشته طائرپور همسر مدیرعامل خانه سینما، مهرزاد دانش فارغ التحصیل امام صادق(ع) ،فاطمه معتمدآریا، ابوالحسن داودی، تورج منصوری، رسول صدرعاملی، امیر اثباتی و همچنین  رائد فریدزاده( برادرزاده مهدی فریدزاده و خواهرزاده حسن خجسته) به عنوان عضو حقوقی.

خروجی ابتدایی این هیأت انتخاب هم چنین آثاری بوده است: «مغزهای کوچک زنگ‌زده» ساخته هومن سیدی، «بمب، یک عاشقانه» ساخته پیمان معادی، «سرو زیر آب» ساخته محمدعلی باشه‌آهنگر، «آشغال‌های دوست داشتنی» ساخته محسن امیر یوسفی، «قصر شیرین» ساخته رضا میرکریمی، «در جستجوی فریده» ساخته آزاده موسوی و کوروش عطایی، «عرق سرد» ساخته سهیل بیرقی، «متری شش و نیم» ساخته سعید روستایی، «سرخپوست» ساخته نیما جاویدی و «شبی که ماه کامل شد» ساخته نرگس آبیار.

سینماروزان: وقتی بناست در همان مرحله اول اسکار غیرانگلیسی زبان حذف شویم چه کاریست که باز بر مسیرهای تجربه شده اصرار میکنیم و فیلمهایی را به اسکار نمی فرستیم که لااقل بخشی دیده نشده از سینمای ایران را پوشش دهند؟؟

این پرسشی است که بعد از حذف “بدون تاریخ بدون امضاء” از رقابت در اسکار-آن هم حذف در همان مرحله ابتدایی-به ذهن خطور میکند.

آکادمی علوم و هنرهای سینمایی درحالی فهرست نامزدهای اولیه ۹ بخش  اسکار امسال را اعلام کرد که نامی از «بدون تاریخ، بدون امضاء» نماینده ایران در میان بهترین فیلم‌های غیرانگلیسی زبان دیده نمی‌شود.

«پرندگان مهاجر» از کلمبیا، «گناهکار» از دانمارک، «هرگز رو برنگردان» از آلمان، «دزدان فروشگاه» از ژاپن، «آیکا» از قزاقستان، «کفرناحوم» از لبنان، «رُما» از مکزیک، «جنگ سرد» از لهستان و «سوختن» از کره جنوبی نامزدهای اولیه اسکار غیرانگلیسی زبان هستند.

حالا وقتش نیست از اعضای هیأت انتخاب فیلم برای اسکار مشتمل بر آتوسا قلمفرسایی،  محمد آلادپوش ، امین تارخ، فرهاد توحیدی، رامین حیدری فاروقی، محمد مهدی عسگرپور، قاسم قلی پور و رائد فریدزاده که این آخری برادرزاده مهدی فریدزاده- معاون اسبق سینمایی و خواهرزاده حسن خجسته معاون اسبق صدا است- بخواهیم بیانیه ای درباره این شکست صادر کنند و توضیح دهند چرا با اصرار بر انتخاب فیلمی متأثر از سینمای خرده پیرنگ فرهادی، راه را بر انتخاب گزینه ای تجربه نشده بستند؟؟

تا چه هنگام بناست متکی بر سینمای فرهادی و دنباله روان وی، فیلم به اسکار بفرستیم و همان اول شکست بخوریم؟؟؟

آیا نمیشد یک بار هم فیلمهایی استراتژیک مانند “به وقت شام” را نماینده اسکار کنیم ولو اینکه به قیمت شکست خوردن چندی را با گونه دیگری از سینمای ایران آشنا کرده باشیم؟؟