سینماروزان: به جرأت می‌توان گفت شهرتش با نقش «اعظم جمالی» در مجموعه «قصه‌های تابه‌تا» رقم خورد. او که در این سریال جزو بازیگران اصلی بود، در ۲۶ سالگی اولین نقش جدی و پررنگ خود را بخوبی ایفا کرد. ناگفته نماند که وی پیش از این کار خود را با عروسک‌گردانی آغاز و زمینه اصلی فعالیتش را این‌گونه انتخاب کرد تا اینکه برای بازی در نقش کوتاهی در سریال «آرایشگاه زیبا» توسط کارگردان این سریال یعنی مرضیه برومند انتخاب و سال ۱۳۶۹ وارد دنیای بازیگری شد. درباره مریم سعادت حرف می‌زنیم؛ هنرمند پیشکسوتی که لحظات خاطره‌انگیزی برای مخاطبان عرصه تصویر رقم زده است و این روزها شاهد حضورش در دومین فصل بانوان «جوکر ۲؛ طبقه ۲۱» هستیم. همین موضوع بهانه‌ای شد تا روزنامه ایران با او گفت‌وگو کند که در ادامه می‌خوانید.

* در ابتدا برایمان از تجربه حضور خود در «جوکر ۲؛ طبقه ۲۱» بگویید و اینکه این برنامه چه جذابیت‌هایی برایتان داشت؟
برای شرکت در این برنامه هدفی مشخص داشتم؛ اینکه بگویم چرا می‌گوییم خانم‌ها نمی‌توانند شاد باشند و به اصطلاح بگویند و بخندند. البته باید به این نکته اشاره کنم من فرد پرطنزی نیستم که بگویم جایم در این برنامه‌ها خالی بود. آدم شادی هستم اما نه آن‌گونه که با خود بگویم چرا مرا به این‌گونه برنامه‌ها دعوت نمی‌کنند. من بیشتر از هر زمان وقتی دیدم خانم‌ها قرار است در این مسابقه شرکت کنند، بسیار خوشحال شدم که بانوان نیز می‌توانند کنار یکدیگر بنشینند و گپ بزنند و خاطره تعریف کنند و مردم را بخندانند. به نظرم اتفاقی مبارک و درست و برنامه سالمی است. به من هم در این فصل خوش گذشت و کیف کردم و امیدوارم این برنامه با بازیگران زن دیگری ادامه داشته باشد.

*مخاطب ایرانی شهره است به دیر خندیدن، حالا اگر خرق‌عادتی هم اتفاق افتاده باشد که دیگر کار سخت‌تر می‌شود. «جوکر» در این چند فصل چقدر موفق به تحقق این امر شده است؟
بله، تعریف شما از مخاطب ایرانی درست است. من هم دیر می‌خندم و چه بسا شاید با تماشای یک فیلم، برنامه و یا تئاتر کمدی که می‌بینم، نفر آخری باشم که بخندم اما این‌گونه نیست که بخواهم جبهه بگیرم و اصلاً نخندم. اتفاقاً طنز موقعیت را بشدت دوست دارم و به آن واکنش نشان می‌دهم. در «جوکر ۲؛ طبقه ۲۱» بی‌نهایت و بی‌شمار طنز موقعیت پیش می‌آید و شاید همان بیشتر باعث خنداندن همه می‌شود.

*چقدر زمان صرف آموزش کسانی که تاکنون تجربه این بازی را نداشته‌اند، می‌شود؟ چقدر با تیم نویسندگان برنامه برای تعریف خاطره و جوکرتایم و… تعامل داشتید و با آنها پیش می‌رفتید؟

این تعامل و همفکری با دوستان نویسنده به نظرم کار سختی نبود. چند جلسه با نویسندگان صحبت و سعی کردیم فکرهایمان را به هم نزدیک کنیم. به عنوان مثال جوکرتایمی که آنها برای من در نظر داشتند با توجه به آن چیزی که بیشتر تجربه‌اش را دارم، بود. اما آن چیزی که در ذهنم بود، با دوستان مطرح کردم و در نهایت همانی را که می‌خواستم، اجرا کردم. البته اساساً هر کاری راه و رسم خود و ضبط کار یک زمان مشخصی دارد که همه باید در کوتاه‌مدت به یک هماهنگی برسند. درست است که اکثر بازیگران با هم همکاری داشته‌اند و اساساً دوست و آشنا هستند، اما برنامه باید تبدیل به محفل گرمی شود تا بتوان از آن بهره برد. پس باید قبل از ضبط هر فصل دستورالعمل‌هایی داده و با هر کسی جلسه‌ای گذاشته شود تا اگر کسی ذهنیت اشتباهی دارد، پاک شود و همه روی یک مدار قرار بگیرند.

*به نظر می‌رسد کمدین‌ها و بازیگران آثار طنز، به دلیل تجربیاتشان در شرایط تولید فیلم و سریال‌های کمدی و طنز و اهمیت کنترل خنده، در برنامه «جوکر۲: طبقه ۲۱» هم توانایی بیشتری در خنداندن دیگران و کنترل خندیدن خودشان داشته باشند، نظر شما درباره این موضوع چیست؟
ذکر این نکته خالی از لطف نیست، بازیگرانی که بیشتر در آثار کمدی کار می‌کنند، بیشتر می‌توانند خود را حفظ کنند و در خنداندن دیگران تبحر دارند. این امر طبیعی است که این هنرمندان در این زمینه بیشتر تخصص دارند و بهتر می‌توانند نتیجه بگیرند. البته من واقعاً این‌گونه نیستم با اینکه در آثار طنز زیادی حضور داشتم، اما راحت نمی‌خندم و به اصطلاح خوش‌خنده نیستم. اگرچه باز هم می‌گویم طنز موقعیت را بسیار دوست دارم و در این مسابقه نیز بارها و بارها طنز موقعیت پیش می‌آمد که کنترل خنده بسیار سخت بود.

*یکی از اتفاقات قابل توجه این برنامه بهره بردن از بازیگرانی است که شاید این روزها کمتر در این عرصه حضور دارند. اساساً چقدر این برنامه می‌تواند منجر به ظهور و بروز استعدادهای طنز کمتر مورد توجه قرار گرفته، شود و به هنرمندان از یاد رفته فرصت درخشیدن بدهد؟
ترکیب بازیگرانی که به این مسابقه دعوت می‌شوند، بسیار مهم است. در حقیقت افرادی که برای هر فصل کنار یکدیگر قرار می‌گیرند باید بتوانند کار را برای خودشان مفرح و شاد و دوست داشتنی کنند تا حال خوبشان انعکاس پیدا کند و مردم از مسابقه لذت ببرند. حال در این‌گونه مسابقات ممکن است از کسانی بهره برده شود که این روزها کمتر در عرصه تصویر فعالیت دارند و این موقعیت برایشان فراهم می‌شود تا دوباره بتوانند بازگردند که بسیار خوب است و «جوکر۲؛ طبقه ۲۱» می‌تواند چنین تأثیری داشته باشد.

سینماروزان/حامد مظفری: براساس کتاب #ناگفته‌های مهدی عراقی-از مبارزان قبل از انقلاب-که در پاریس نوشته بود، طرحی نوشتم و خیلی دوست دارم براساس آن فیلمی بسازم ولی وقتی رجوع کردم به فارابی، گفتند باید در صف انتظار برای بررسی فیلمنامه بمانی! چرا چنین سوژه‌هایی در الویت نیست و باید مدتها در انتظار بماند؟

عباس رافعی کارگردان سینما که به بهانه مرور فیلم #راز_مینا مهمان برنامه زنده #سعادت‌آباد رادیوتهران بود با بیان مطلب فوق بیان داشت: راستش وقتی کسی از دانشگاه بیرون می آید برای شروع به کار فیلمسازی باید فیلمی بسازد که هم فروش کند و هم حرفهای زیادی برای گفتن داشته باشد. من هم که پیشتر تحقیقات تاریخی زیادی کرده بودم درباره زندگی اپورتونیست ها و ماجراهای آنها تصمیم گرفتم درامی معمایی با صحنه های اکشن و جذاب با محوریت همین‌ها بسازم که تبدیل شد به راز مینا.

وی ادامه داد: میخواستم فیلمی بسازم که  هم تماشاچی داشته باشد و هم اینکه بتوانم یک مضمون بنیادی و آن هم انحراف در سازمان مجاهدین را واکاوی کنم. در اوایل دهه هفتاد بحث فعالیت های منافقین در پادگان اشرف خیلی باب بود و دوست داشتم برای عبرت تاریخی هم که شده به ریشه‌ها بزنم و ببینم چطور می‌شود که مبارزان سابق گرفتار نگاه گروهکی میگردند؟

این کارگردان افزود: در فیلم راز مینا از سازمانی گفتم که به خودش هم رحم نمی‌کند. شروع فیلم با مرگ مجید شریف و آتش زنی جنازه است و بعدتر هم تعقیب و گریز برای جلوگیری از برملا شدن توطئه‌های منافقین. جزو اولین سینماگرانی بودم که به آتش کشیدن مجید شریف واقفی را در #راز_مینا نشان دادم!

عباس رافعی با اشاره به ایده اصلی فیلم راز مینا بیان داشت: ایده اصلی که برای خودم است ولی فیلم سازی یک کار گروهی است و با تهیه‌کنندگی حسین زندباف فیلم را تولید کردیم‌. راز مینا در بخش خصوصی ساخته شد و هیچ حمایت دولتی نداشت چون فیلمنامه آن پرکشش بود و نماهای اکشن استانداردی برایش طراحی شده بود.

این فیلمساز خاطرنشان ساخت: در دهه های شصت و هفتاد فیلمسازی شکلی داشت که حتی فیلم‌های جنگی و دفاع مقدس مثل عقاب‌ها و پوتین و عبور از میدان مین و… را هم در بخش خصوصی و با بودجه های شخصی می‌ساختند و چون شکل تولید استاندارد بود، مخاطب به سینما می‌رفت و فیلمها میفروخت و مخاطب داشت و سرمایه برمی‌گشت ولی هرچه جلوتر آمدیم ضعف مدیریت سینمایی و دخالت‌های بی‌دلیل در بخش خصوصی و سوق دادن آنها به مسیرهای انحرافی، باعث شد تنوع ژانری کاسته شود.

عباس رافعی درباره اینکه آیا همچنان تولید فیلم‌های جذاب درباره تاریخ انقلاب در گیشه جواب خواهد داد یا نه، بیان داشت: تولید آثار انقلابی در درجه اول اگر جذابیت داشته باشد باز هم مخاطب خواهد داشت ولی مشکل اینجاست که در گذر زمان، ذائقه مخاطب سینمارو عوض شده و صرفا یا کمدی های می‌فروشند یا گونه ای خاص از ملودرام در صورتی که اگر بر روی داستان های تاریخی جذاب و انسانی کار شود شاید مخاطب باز هم از آنها استقبال کند. سالها پیش مولانا از دباغی می‌گفت که گذرش به بازار عطارها می افتد و ناگاه بیهوش می‌شود و او که می‌شناختش می‌گوید فضولات بگیرید زیر بینی اش تا به هوش آید و این همان حکایت تغییر ذائقه است…

عباس رافعی تاکید کرد: در سال‌های اخیر رویکردی داشته‌ایم در متولیان و سیاست گذاری ها و با آدم هایی به عنوان مدیر روبرو بوده ایم که حس می‌کنند سری که درد نمی‌کند را چرا دستمال ببندیم؟ پس میگویند اصلا سراغ سوژه های بحث برانگیز تاریخی نروید و فیلمهای کمدی و ملودرام بسازید در صورتی که هنرمند باید دنبال باز کردن بحث های ناگفته و گره های کور تاریخی باشد.

عباس رافعی درباره شباهت زوج چریک فیلم #کیمیا_و_خاک با زوج مبارز فیلم #راز_مینا اظهار داشت: داستان های این زوج ها و موضوعاتی که با آنها مرتبط بوده‌اند، واقعی بوده است یعنی با مطالعه اسناد و خاطرات بجامانده از آن دوران، از واقعیت برداشت کردم. در فیلم کیمیا و خاک اقشار مختلف مبارزان از چپ تا مسلمانان را می‌بینیم، در راز مینا هم همین طور است. آنچه برایم در ساخت آثار تاریخ انقلاب جای سوال دارد این است که هیچ وقت یا خیلی کم از گروه‌های مبارز مسلمان حرف زده اند. تصویرشان، هدفشان و آنچه می‌خواستند به آن برسند برایم مهم بوده. آدم های سال ۵۷ آدم هایی بودند که باید زیر ذره بین بروند تا درباره چرایی مبارزه های آنها بتوان فیلم‌های قابل قبول ساخت.

رافعی با اشاره به اینکه همچنان علاقه دارد بر تاریخ انقلاب کار کند، اظهار داشت: براساس کتاب #ناگفته‌های مهدی عراقی-از مبارزان قبل از انقلاب-که در پاریس نوشته بود، طرحی نوشتم و خیلی دوست دارم براساس آن فیلمی بسازم ولی وقتی رجوع کردم به فارابی، گفتند باید در صف انتظار برای بررسی فیلمنامه بمانی! چرا چنین سوژه‌هایی در الویت نیست و باید مدتها در انتظار بماند ولی تولید فیلم‌های بی‌بو و بی‌خاصیت، به راحتی حمایت می‌یابد؟؟ به جز این خیلی دوست دارم براساس حادثه غذاخوری همافران در سال ۵۷ و درگیری های همافران و گارد پهلوی هم فیلمی بسازم ولی متاسفانه هیچ برنامه ریزی برای حمایت از تولید چنین آثاری وجود ندارد و باید فکری اساسی کرد برای بهبود اوضاع…

برنامه سعادت‌آباد با تهیه‌کنندگی مریم آصفی، اجرای علی یگانه، بازیگری نیما اعتصام و کارشناسی حامد مظفری از رادیو تهران روی آنتن می‌رود.

سینماژورنال: فصل دوم “دردسرهای عظیم” که ماه رمضان روی آنتن رفت سریال چندان موفقی نبود.

به گزارش سینماژرونال سریالی که فصل اولش با شیرین کاریهای جواد عزتی به طور نسبی هم که شده مخاطبان را می خنداند در فصل دوم دچار چنان ریتم کشدار و کندی شد که حتی طرفداران فصل اول را هم دلزده کرد.

این سریال در کنار روایت ماجراهای نوزاد گمشده و تلاش زوج جوان برای پیدا کردن والدین این نوزاد، به روایت زندگی یک زوج کهنسال و درگیریهای آنها با خانواده عروس خویش هم میپرداخت و البته در این میان هرازگاه توصیه های اخلاقی درجه اولی(!) را هم برای مخاطبان داشت.

از جمله این توصیه ها زمانی بود که زوج کهنسال داستان به دلیل درگیری با خواهر عروس خویش از خانه شان رانده شدند و به مرکزی رفتند که تعدادی زن و مرد همسن و سال خودشان در آن زندگی می کردند.

یک توصیه اخلاقی مهم

یکی از جالب ترین توصیه های این سریال جایی بود که پیرزنی ساکن در این مرکز که بلحاظ جسمی همچنان سالم و سرحال بود در توجیه اینکه چرا با داشتن خانه، سر از خانه سالمندان درآورده چنین گفت: دخترم که در کانادا زندگی میکند مرا هم پیش خودش برد. در مدتی که آنجا بودم دخترم صبح زود می رفت سر کار و شب دیر وقت می آمد. هنگام بازگشت هم تازه باید برای من غذای رژیمی درست می کرد. من هم که دیدم این جوری نمیشود، آمدم ایران، خانه ام را فروختم و پولش را فرستادم برای دخترم و آمدم به خانه سالمندان!

مهمترین اندرزهای اخلاقی که از این گفته ها می گیرید چیست؟

اول اینکه هر کس به خارج می رود از صبح زود باید برود سر کار تا اواخر شب و برای همین وقت ندارد به خانواده اش برسد. پس خارج جای بدی است.

دوم اینکه مادربزرگ قصه ما در خارج برخلاف ایران نمی تواند زمانی که دخترش بیرون از خانه است برای وی و البته خودش غذا درست کند و باید منتظر بماند تا دخترش بازگشته و برایش سوپ رژیمی بار بگذارد. پس خارج جای بدی است.

سوم اینکه با وجود فروختن خانه و تقدیم آن به دختر برای حل بدهکاریها باز هم خارج جای خوبی برای سالمندان نیست و این زن سالمند بجای زندگی در کنار فرزند و کمک به وی برای بهبود اوضاع بهتر است به خانه سالمندان بیاید! پس خارج جای بدی است.

سریالی که مهدی هاشمی بازیگرش است…

اینکه گفتیم مشتی بود نمونه خروار از توصیه های اخلاقی استراتژیک این سریال؛ سریالی که مهدی هاشمی با کوله باری از تجربه در آن ایفای نقش کرده است و علیرضا کاظمی پور نویسنده آثاری چون “او یک فرشته بود” و “میوه ممنوعه” سناریست آن بوده است!

سینماژورنال: تصویربرداری مجموعه مناسبتی «دردسرهای عظیم 2» از مرز 70 درصد گذشت.

 به گزارش سینماژورنال سری دوم سریال «دردسرهای عظیم» به کارگردانی برزو نیک نژاد و تهیه کنندگی مهران مهام از نیمه فروردین امسال در سوهانک کلید خورد و تاکنون بیش از 70 درصد آن جلوی دوربین رفته است. این سریال برای پخش در ایام ماه رمضان از شبکه سوم سیما تولید می‌شود و قرار است از پنجشنبه هفته جاری هر شب ساعت 21:10 روی آنتن رود.تکرار این سریال نیز ساعتهای 9 صبح و 18:45 روز بعد خواهد بود.البته این سریال در تاریخهای 29 و 31 خرداد و 5،7،12 و13 تیر ماه به دلیل همزمانی با برگزاری بازیهای والیبال پخش نخواهد شد.

لوکیشن اصلی سریال در سوهانک قرار دارد،ولی گروه در سطح شهر تهران تصویربرداری داشته اند.قرار است سکانسهای مربوط به شرکت فرحان با بازی مهدی هاشمی نیز بزودی در ساختمانی حوالی جماران جلوی دوربین رود.

مهدی هاشمی، جواد عزتی، الناز حبیبی، مریم سعادت، پرستو گلستانی، فریده سپاه منصور، زهره فکور صبور، مهران رجبی، امیرحسین صدیق، مه لقا باقری، اشکان اشتیاق، شهین تسلیمی، حسین محب اهری، امیر غفارمنش، سولماز غنی، صفا آقاجانی، فرزاد حاتمیان، بهشاد شریفیان، محمدمهدی مطلبی، قدرت‌الله صالحی، آرزو مفتاحی،ساحل بکرانی و… در این سریال بازی دارند.داریوش اسدزاده نیز به تازگی در چند سکانس کوتاه جلوی دوربین این سریال رفت که در دکور لوکیشن خانه سالمندان تصویربرداری شد.

مهدی هاشمی در نمایی از “دردسرهای عظیم2”

این سریال در 26 قسمت برای پخش در ماه رمضان امسال ساخته می‌شود. نویسندگی این سری را علیرضا کاظمی پور و امیر عربی همزمان با تصویربرداری برعهده دارند و در خلاصه داستان آن آمده: با پیدا شدن بچه‌ای در ماشین و آمدن خانواده لطیف از شهرستان و دعوت از خانواده پدری بهار، آن دو دچار دردسرهای فراوانی می‌شوند. فرحان که خود را مدیون کمک‌های لطیف و بهار می‌داند، سعی می‌کند مشکلات پیش آمده برای آنان را حل و فصل کند، اما… .

ساير عوامل اصلي دردسرهاي عظيم 2 عبارتند از: مدير توليد: شاپور دلدار، دستيار يک کارگردان: احسان سجادي حسيني، دستيار 2: نويد صلاحي، طراح صحنه و لباس: قاسم ترکاشوند، طراح گريم: زهره سيه پوش، مدير تصويربرداري: فرشاد گلسفيدي، صدابردار: هادي افشار، تدوينگر: حسين غضنفري، صداگذاری:عرفان ابراهیمی،آهنگساز:حمیدرضا صدری ،مدير تدارکات: مهدي رجبي، صحنه آرا: محمد گنجعلی، سرپرستان گريم: محمد سيه پوش، فرنوش رضايي، منشي صحنه: محمدحسين گلفشان، برنامه ریز: مجتبی خادم زاده ، دستيار تهيه: حامد مختاري،عکاس:هلیا رضایی و مشاور رسانه ای:هادی  داداشی.

جواد عزتی و الناز حبیبی در نمایی از “دردسرهای عظیم2”