سینماروزان: همین دو روز قبل بود که «کیهان» در گزارشی از هفته فیلمهای ایرانی در کلن به انتقاد از آثار حاضر در این هفته فیلم که «جشنواره فیلمهای ایرانی» میخوانندش پرداخت(اینجا را بخوانید) و حالا «کیهان» به سراغ یک محفل نمایش دیگر با نام «روزهای فیلم زنان ایران» رفته است؛ محفلی در برلین که به ادعای «کیهان» به نمایش فیلمهایی پرداخته که اغلب تصویری سوءتفاهم برانگیز از ایران ارائه می دهند.

به گزارش سینماروزان در این محفل فیلمهایی مانند «آبجی»(مرجان اشرفی زاده)، «زمانی دیگر»(ناهید حسن زاده)، «عصر جمعه»(مونا زندی حقیقی) و «جشن تکلیف» نمایش داده شده اند که در این بین «آبجی» از محصولاتی است که دو سال قبل با مشارکت مستقیم فارابی تولید شده بود اما در داخل کشور هنوز نتوانسته زمانی برای اکران پیدا کند.

متن گزارش «کیهان» را بخوانید:

اوایل خرداد نیز فستیوالی از همین دست فیلم‌ها در کلن آلمان برگزار شد و فیلم‌های به نمایش درآمده، آنچنان تلخ و سیاه و چرک بودند که وب سایت «دویچه وله» (رادیو صدای آلمان) که خود در طرف برگزار‌کننده جشنواره یاد شده قرار دارد، آنها را «تلخ و پردرد، پر از فاجعه خانوادگی و با پایان مصیبت و ماتم» توصیف کرد. همچنین وب‌سایت «رادیو فرانسه» هم در مجموع، فیلم‌های فستیوال فوق الذکر را «تیره، ناامید‌کننده، ملال‌انگیز و خشن و مازوخیستی» دانست!

اما فستیوال آثار فیلمسازان زن ایرانی در برلین با رویکرد فمینیستی برپا شد، چنانکه مفسر تلویزیون سلطنتی انگلیس «بی بی‌سی» درباره 12 فیلم شرکت‌کننده در این فستیوال گفت:
«… فصل مشترک بیشتر این فیلم‌ها یک چیز است: دغدغه‌های زنانه در مواجهه با مشکلات و محدودیت‌های جامعه‌ای به شدت مردسالار…»
کارگردان فیلم «آبجی» (یکی از آثار شرکت‌کننده در این فستیوال) به خبرنگار «بی‌بی‌سی» می‌گوید که برای کار آینده اش باز هم به دنبال سوژه‌ای زنانه است! یکی دیگر از فیلم‌های شرکت‌کننده به نام «عصر جمعه» درباره تجاوز به محارم است که سالهاست توقیف شده و فیلم دیگر به نام «جشن تکلیف» به زیر سؤال بردن و تمسخر احکام اسلامی می‌پردازد.
همچنین «زمانی دیگر»، فیلم دیگر این فستیوال است (که در فستیوال کلن نیز حضور داشت). داستان دختر کم سن و سالی است که کودکی را به دنیا می‌آورد و حاضر نیست بگوید از چه کسی باردار شده است! صحنه‌های مملو از خشونت‌های افسارگسیخته پدر نسبت به دخترش به دلیل بارداری از رابطه‌ای نامشروع، به وضوح تلاش فیلمساز برای همدردی با وی را نشان می‌دهد! «بی بی‌سی» فیلم را دارای موضوعی می‌داند که در جامعه ایران تابوست!

متاسفانه فیلم «زمانی دیگر» با مجوز سازمان سینمایی و به تهیه کنندگی فردی ساخته شده که از سال 2000 انجمنی به نام «آرتکانتارا» را در بلژیک به قصد جذب زنان ایرانی در رشته‌های مختلف هنری، بوجود آورده و در همین کشور هم چندین فستیوال فیلم از آثار سیاه، ضد ایرانی و بدون مجوز نمایش فیلمسازان زن را بعضا با همکاری دولت بلژیک و برخی ضدانقلابیون فراری برگزار نموده است!
کارگردان فیلم «زمانی دیگر» هم جشنواره‌های خارجی را موجب امید و دلگرمی خود دانسته و حقیرانه با اظهاراتی ضدایرانی می‌گوید:
«… به خاطر رفتاری که در ایران با فیلمسازانی مثل من می‌شود، اگر ما جشنواره‌های خارجی را نداشتیم، مسیر فیلمسازی ما اصلا متوقف می‌شد. اینها برای ما تنها یک فرصت نیست بلکه ادامه مسیری است که ما راه‌های جدیدی پیدا بکنیم…»

اگرچه گفته‌های فوق تاییدی بر همان ادعای هدایت بخشی از سینمای ایران توسط جشنواره‌هاست اما نشانی دیگر بر تعطیلی و اختلال در سازمان عریض و طویلی به نام سازمان سینمایی وزارت ارشاد هم هست که پاسخی برای نمایش این حجم سیاهی و تباهی از جامعه ایرانی در فستیوال‌های آن سوی مرزها و در فیلم‌های با مجوز یا بدون مجوز و بعضا با تکیه بر سرمایه‌های خارجی ندارد! آیا آنچنان که قبلا مسئولان این سازمان مدعی شده اند، جریمه و مجازاتی برای تولیدکنندگان فیلم‌های شرکت‌کننده یا عوامل ایرانی برگزاری فستیوال‌های یاد شده که از همکاران نزدیک سازمان سینمایی نیز به شمار می‌روند، درنظر گرفته شده است؟!چگونه در عرض 15 روز دو فستیوال فیلم، با همکاری برخی فیلمسازان و موسسات به اصطلاح سینمایی داخلی و بعضی کانون‌های خارجی از تعدادی فیلم‌های توقیفی و ضد ایرانی و با موضوعات « تیره و مازوخیستی» (به قول رادیو فرانسه) و پر از «فاجعه خانوادگی و مصیبت و ماتم» (به گفته دویچه وله) در آلمان برگزار شده تا از جامعه ایرانی، فضایی مالیخولیایی و سادیستی تصویر شود اما از این سازمان به اصطلاح مسئول سینمایی، هیچ صدایی بلند نشده است؟! آیا این نتیجه همان سینمای «اعتدال و امید» است که تصاویر خود را در برابر چشمان مخاطب خارجی به نمایش می‌گذارد؟!

سینماروزان: گلاب آدینه بازیگر قدیمی سینمای ایران اخیرا با فیلمی به نام «آبجی» که دو سال بعد از ساخت هنوز در داخل هم نتوانسته اکران شود برنده جایزه بازیگری از جشنواره ای به نام پکن شده است.

به گزارش سینماروزان جالب است که منطبق با گفته های گلاب آدینه در «شرق» برخلاف رسم اغلب جشنواره های مطرح دنیا که معمولا بهترین ها در کنار تندیس، جایزه نقدی هم می گیرند سهم او از این جشنواره فقط یک مجسمه بوده! از آن جالبتر آن است که آدینه نه مخاطبان این جشنواره را دیده و نه فیلمی در آن دیده است!!!

گفتگوی گلاب آدینه را بخوانید:

جشنواره فیلم پکن، ‌چگونه جشنواره‌ای بود؟‌
در جشنواره فیلم پکن خیلی به ما خوش گذشت. نه کسی به ما گفت سلام‌علیکم و نه کسی گفت خداحافظ! ما را در هتلی خوب اقامت دادند و پذیرایی خوبی از ما شد، اما حتی یک فیلم هم ندیدیم!
  چرا؟
چون کیفی که مربوط به برنامه جشنواره و بلیت‌ها و… بود، ‌دیر به دستمان رسید و جدا از آن اصلا بلیتی در آن نبود! وقتی هم به راهنمایمان گفتیم، ‌گفتند شما نمی‌توانید فیلم خودتان را ببینید! دست‌آخر هم نفهمیدیم چه شد! حالا آنها سؤال ما را چگونه فهمیدند و ما هم پاسخ آنها را چگونه درک کردیم را بالاخره متوجه نشدم! خلاصه فقط فهمیدیم نمی‌توانیم فیلم ببینیم!
  با مردم هم برخوردی نداشتید؟
طبعا چون در سالن نمی‌توانستیم فیلم خودمان را ببینیم، درنتیجه مردم را هم ندیدیم! فقط یک روز جلسه مطبوعاتی برگزار کردند که در آن تعدادی خبرنگار حضور داشتند و ما هم شرکت کردیم. از نوع سؤالات مشخص بود که فیلم را پسندیده‌اند. بعد از آن هم در مراسم اختتامیه شرکت کردیم و جایزه بهترین بازیگر زن را دریافت کردم.
  اما هيئت داوران جشنواره از افراد شناخته‌شده سینما بودند. با آنها ملاقاتی نداشتید؟
انتخاب از سوی این هيئت داوران برایم خوشحال‌کننده بود. منتها در مراسم تا فارغ شدم، داوران جشنواره را ترک کرده بودند. فقط ملاقاتی کوتاه با آقای ژان رنو داشتم که ایشان اظهار خوشحالی کردند!
  جشنواره، ‌جایزه نقدی هم داشت؟‌
خیر. آنها اصلا جایزه نقدی ندارند؛ اما جایزه جشنواره یک مجسمه بسیار زیبا بود به نام «Tiantan Award» و در کنارش هم گواهی‌نامه جشنواره را با امضای بیل آگوست به من دادند… .

سینماژورنال: امروز در حالی لیست یازده فیلم بخش نگاه نوی جشنواره سی و چهارم فیلم فجر اعلام شد که طبق گفته دبیر جشنواره این یازده فیلم از میان 34 فیلمی انتخاب شدند که توسط دبیرخانه دیده شده است.

به گزارش سینماژورنال با نگاهی به فهرست فیلم اولیها مشخص است که دو عنوان فیلم از تهیه کنندگان شناخته شده سینمای ایران در این فهرست حاضر نیستند و به عبارت بهتر حائز شرایط ویژه برای حضور در جشنواره نبوده اند.

فیلم تهیه کننده “گینس” در نگاه نو نیست

یکی از این فیلمها “در سکوت” است که تهیه کنندگی آن را سعید ملکان چهره پرداز سالهای گذشته و تهیه کننده فعال سالهای اخیر انجام داده است که امسال کمدی پرحاشیه “گینس” را به عنوان تهیه کننده روی پرده داشت.

علی جلیلوند که سال قبل با فیلم “چهارشنبه 19 اردیبهشت” ساخته برادرش وحید در جشنواره حضور داشت، شریک ملکان در تولید “در سکوت” بوده است و کارگردانی فیلم را هم ژرژ هاشم زاده انجام داده است.

این فیلم که از حضور فاطمه معتمدآریا در نقش اصلی سود می برد و داستان زنی را روایت می کند که بعد از سالها به کشور بازمیگردد در میان فهرست فیلمهای نگاه نو نیست.

فیلم تهیه کننده “شیار143” حذف شد

“آبجی” به تهیه کنندگی محمدحسین قاسمی تهیه کننده ای که با “شیار143” در سینمای ایران شناخته شد دیگر فیلمی است که نامش در فهرست فیلمهای نگاه نو به چشم نمی خورد.

کارگردانی این فیلم را مرجان اشرفی زاده برعهده داشته است و گلاب آدینه بازیگر اصلی فیلم است. این فیلم به روایت بخشی از دغدغه هایی می پردازد که برای زنی با مشکلات روحی خاص رقم می خورد.

سینماژورنال: هرچند تکراری بودن اغلب آثار ارائه شده در جشنواره فیلم شهر و نمایش این آثار در جشنواره فیلم فجر باعث شده چنان که باید این جشنواره رونق لازم را نداشته باشد اما به هر حال اخبار این جشنواره از سوی رسانه ها رصد می شود.

به گزارش سینماژورنال این طور نیست که گمان شود چون این جشنواره بلحاظ اقبال عمومی وضعیت خوبی ندارد پس رسانه ها نیز از کنار بررسی اخبار آن می گذرند.

به هر حال کار جماعت روزنامه نگار بررسی اتفاقات رخ داده در چنین جشنواره هایی است و هرچقدر هم که جشنواره کم رونق باشد باز هم رصد اتفاقات آن در دستور کار قرار می گیرد.

دقیقا در راستای چنین هدفی است که سینماژورنال نیز اغلب اخبار ارائه شده از جشنواره را مرور می کند و البته عجیب ترین اتفاق هم مرور فهرست نامزدهای بخش فیلم ویدیویی این جشنواره بود!

در این بخش نام فیلمی با عنوان “بهار نارنج” در پنج رشته مختلف از فیلمنامه گرفته تا کارگردانی، بازیگری(2 نفر) و تهیه کنندگی به عنوان نامزد بهترین اثر آمده است.

این اتفاق در حالی رخ داده که کارگردان این فیلم مرجان اشرفی زاده خود یکی از اعضای هیأت انتخاب بخش کوتاه جشنواره بوده است!

البته که توجیه دبیرخانه جشنواره شهر می تواند این باشد که بخشهای فیلم کوتاه و فیلم ویدیویی جشنواره کاملا مجزا از هم اداره می شوند و حضور یک نفر در هیأت انتخاب بخش کوتاه و برنده شدنش در بخش ویدیویی ایرادی نیست.

اما به هر حال وقتی فیلم کسی که در هیات انتخاب کوتاه بود در 5 بخش ویدیویی کاندیدا میشود و البته که کاندیداتوری در دو رشته کارگردانی و فیلمنامه نیز با نام خود این عضو انتخاب می آید، طبیعی است که نوعی حس عدم اعتماد به مخاطب دست می دهد.

ای کاش دست اندرکاران جشنواره فیلم شهر با چینش درست تر هیأت انتخاب خویش و یا ریزبینی بیشتر در انتخاب کاندیداها، شرایطی را فراهم می آوردند که این گونه حسها به مخاطب دست نمی داد.