سینماژورنال/حامد مظفری: فارغ از نظراتی که برخی سینماگران و رسانه های مستقل در چرایی تبعيض شکل گرفته در اكران فیلم آخر مجیدی در دو گروه سینمایی و بیش از 150 سینما(!) طرح کرده اند، روش اطلاع رسانی پیرامون اکران این فیلم هم شرایط خاصی را سپری می کند.
به گزارش سینماژورنال گروه تبلیغاتی این فیلم به مانند همه گروههای تبلیغاتی دیگر سعی زیادی دارند که از موفقیت اکران این اثر از همان روزهای ابتدایی سخن گویند که این فی‌نفسه ایرادی ندارد اما مشکل آنجاست که در تنظیم برخی اخبار آن قدر صنعت ادبی اغراق به کار می رود که مخاطب را به شك و شبهه مي اندازد؛ آن هم در عصر دستيابي همه جانبه و همگاني به شاهراه هاي اطلاعاتي.
تأکید بر کلیدواژه های برآمده از صنعت اغراق
اگر بر روی اخبار مرتبط با فروش این اثر که از طریق روابط عمومی منتشر می شود دقت کنید بیش از هر چیز کلید واژه هایی مانند استقبال فوق العاده مخاطبان و تشکیل صفهای طولانی برای تماشای فیلم است که جلب توجه می کند.
بگذريم كه با رزرو اينترنتي بليط ديگر در شهرستانهاي خودمان هم صف در جلوي سينما بخاطر ازدحام، کمتر ديده مي شود چه برسد به سينماهاي مكانيزه آن سوی آبها كه مشتري هايش استقبال از يك فيلم را از طريق تعداد سينماهاي اكران كننده فيلم و فروش باكس آفيس آن درمي يابند نه از روي صف بستن و شكسته شدن شيشه سينماها!!( مثل دهه شصت ايران)
حتی اگر فرض كنيم جلوي سينماهايي كه اين فيلم را اكران عمومي كرده اند(!!) صف بسته شده ، پس چرا هيچ عكس و فيلمي درباره این صفها منتشر نمی شود؟
ای کاش اسناد تصویری را ضمیمه اخبارتان می کردید
اگر اسناد تصویری به صورت عکس یا فیلم از این صفهای طویل و استقبال فوق العاده ضمیمه اخبار شوند یقینا کمک می کند به بالا بردن اطمینان مخاطب نسبت به خبر اما در شرایطی که فقط یک سری کلمه در توصیف این اقبال به کار می رود مخاطب دچار استفهام می شود.
جالب آنجاست که روابط عمومی فیلم در اقدامی عجیب اخبار مربوط به حضور جشنواره ای این فیلم در مونترال کانادا را نیز با همان ادبیات اکران داخل منتشر کرده و با همان کلیدواژه ها و باز هم بدون سند تصویری.
نمایش فیلم در بنیاد فیلم آمریکا
اینها همه به کنار اتفاق جالبتر اخیرا رخ داده و آن هم انتشار خبری مبنی بر نمایش فیلم در بنیادی موسوم به بنیاد فیلم آمریکا با حضور فرانسیس فورد کوپولا؛ خبری که در بخشی از آن آمده است:
پس از اکران فیلم “محمد رسول ا..(ص)” در افتتاحیه جشنواره مونترال و اکران عمومی در سینما های کشور و استقبال بی نظیر توسط تماشاگران ایرانی و دیگر کشورها این بار نوبت به تماشاگران آمریکایی رسید تا برای تماشای فیلم جلوی سالن سینما صف بکشند.
نمایش خصوصی این فیلم در بنیاد فیلم آمریکا American Film Institute توسط ویتوریو استورارو تصویربردار نامی فیلم برای گروهی ۱۳۵ نفره از دست‌اندرکاران و فیلمبرداران نامی در لس آنجلس، برگزار شد و با استقبال بی سابقه از این فیلم روبرو شد.
به گفته استورارو، جمعیت انبوهی برای دیدن فیلم آمدند و تعداد زیادی نیز موفق به دیدن فیلم نشدند. از جمله افراد صاحب نام که در این نمایش اختصاصی حضور داشتند فرانسیس فورد کاپولا، کارگردان سه گانه پدر خوانده، بود که فیلم را بسیار تحسین کرد.
چرا ویدیوی صحبتهای کوپولا منتشر نشده؟
فارغ از تناقض مرتبط با حضور جمعیت انبوه برای نمایشی که “خصوصی” بوده(!) و البته شباهت ادبیات تنظیم مطلب با ادبیات تنظیم اخبار نمایش فیلمهای بحث‌انگیز جشنواره فجر، طبیعی است که خواندن این نزدیک به 130 کلمه گزارش نمایش فیلمی ایرانی برای عده ای از چهره های شناخته شده هالیوود، مخاطب وطنی را ترغیب می کند لااقل چند تصویر از این حضور را ببیند و البته ویدیویی که حاوی تحسین کوپولاست را تماشا کند اما عجب آن که به همراه این خبر حتی یک عکس یا ویدیو هم مخابره نمي شود.
گويي كوپولا درگوشي و خصوصي با استورارو سخن گفته و استورارو هم به مسئولين پايگاه اطلاع رساني فيلم قضیه را اطلاع داده است.
چرا منابع رسمی آن طرف آب درباره تحسین کوپولا چیزی مخابره نکرده اند؟
اگر به عنوان یک مخاطب ایرانی که از واکنش کارگردان تعدادی از محبوب ترین فیلمهایت به اثری ملی ذوق زده شده ای به دنبال این باشی که بازتاب چنین واکنشی را در رسانه های آن طرفی جستجو کنی هر چه می کاوی کمتر می یابی!
نه تنها در منابع انگلیسی زبان آن سوی آبها خبری در این باره منتشر نشده است که حتی در سایت رسمی کوپولا و صفحات اجتماعی منسوب به ایشان هم خبری در این باره نیست.
چرا سایت بنیاد فیلم آمریکا یا همان American Film Institute در این باره اطلاع‌رسانی نکرده؟
سر زدن به سایت رسمی بنیاد فیلم آمریکا یا همان American Film Institute نیز شما را با داده جدیدی روبرو نمی کند. آخرین خبری که در سایت رسمی بنیاد فیلم آمریکا آمده مربوط به انتخاب حدودا 40 فیلم از 20 کشور برای نمایش در جشنواره فیلمهای آمریکای لاتین است که به همت بنیاد فیلم آمریکا و از 17 سپتامبر تا 20 اکتبر در سیلوراسپرینگ مریلند برگزار می شود.
این خبر آخر در سوم سپتامبر برابر با 12 شهریورماه منتشر شده یعنی یک روز بعد از مخابره خبر روابط عمومی فیلم مجیدی درباره نمایش این فیلم در بنیاد فیلم آمریکا.
از آن سو خبر قبلی سایت بنیاد فیلم آمریکا نیز مربوط می شود به افتتاحیه فیلم تازه آنجلینا جولی در مقام کارگردان؛ تاریخ انتشار این خبر هم 26 آگوست است که میشود 4 شهریور!!!
چرا بنیاد فیلم آمریکا خبر این نمایش خصوص که به گفته روابط عمومی فیلم با حضور “دست‌اندرکاران و فیلمبرداران نامی” برگزار شده را مخابره نکرده است؟
مهم نیست کوپولا فیلم ما را تأیید کند یا نه؛ مهم آن است که اعتماد هموطن مان خدشه دار نشود
نمی دانیم روابط عمومی فیلم مجیدی برای این استفهامات پاسخی دارد یا نه اما به عنوان یک مسلمان ایرانی این را می دانیم که پايگاه اطلاع رساني اين فيلم كه مزين به نام نامي رسول(ص) است بايد دقت فراواني داشته باشد كه اخباری مستند به مخاطب عرضه کند.
مهم نیست که کوپولا و امثال او فیلمی درباره پیامبر اسلام را تأیید کنند یا نه اما این مهم است که پایگاه اینترنتی فیلم گزارشهای مستند و قابل ارجاع به مخاطب ارائه دهد.
باور داشته باشيم هيچ فيلمي بخصوص يك فيلم پرهزينه در اين حد با تاييد كوپولا ارزشمند نمي شود و در قلبها راه نمي يابد و با تكذيب امثال كوپولا هم از دلهاي دوستدارانش خارج نمي شود! مگر تأیید سینماگران هالیوود بود که باعث شد اثر مصطفی عقاد، يادش، تصاويرش و موسيقي اش همچنان فراموش نشدني به نظر برسد؟
با این حال شیوه اطلاع رسانی درباره فیلمها قطعا بر دامنه اعتماد مخاطب نسبت به فیلم تأثیری مستقیم دارد.
“کشورهای دیگر” کدامند؟
از بحث تمجيد كوپولا كه بگذريم یک پرسش دیگر باقي است؛
در ابتداي خبر نمایش فیلم با حضور کوپولا آمده بود “ پس از استقبال بی نظیر توسط تماشاگران ایرانی و دیگر کشورها این بار نوبت به تماشاگران آمریکایی رسید تا برای تماشای فیلم جلوی سالن سینما صف بکشند”
دوستان بفرمايند به جز ايران و جشنواره فيلم مونترال اساسا اين فيلم در كدام كشورها نمايش عمومي و حتي جشنواره ي داشته كه عنوان ميكنند كشورهاي ديگر و اين كشورهاي ديگر كدامند؟
