سینماروزان/کیوان بهارلویی: حامد بهداد بعد از مدتها با صراحت از چرایی اختلاف با پرویز پرستویی گفت.

حامد بهداد در برنامه کافه آپارات فریدون جیرانی با اشاره به تعریف و تمجیدهای کمال تبریزی از خودش بیان داشت: بعد از بازی در کمدی “مارموز”، تبریزی از من تعریف کرد و مرا با آنتونی کویین مقایسه کرد که البته نظر لطفش بود.

بهداد ادامه داد: مدتی بعد از قیاس با آنتونی کویین، پرویز پرستویی خطاب به تبریزی اظهار داشته بود با این قیاس، تن آنتونی کویین را در گور لرزانده! من ادعایی ندارم که آنتونی کویین هستم ولی مساله‌ام این است که چرا بزرگترها نباید از تشویق جوانترها استقبال کنند.

بهداد افزود: هرگز نفهمیدم چرا یک بزرگتر به تمسخر من پرداخت و خیلی صبر کردم که با پاسخی قانع‌کننده از پرستویی روبرو شوم ولی این اتفاق نیفتاد و کار به جایی رسید که وقتی به طور اتفاقی در فرودگاه مشهد ایشان را دیدم حتی علاقه‌ای پیدا نکردم در یک عکس دونفره با او قرار گیرم.

سینماروزان: کمال تبریزی از جمله افرادی که بعد از تسخیر لانه جاسوسی وارد سفارت شد ولی هنوز فیلمی درباره تندرویهای آن زمان نساخته با فیلمی به نام “مارموز” درباره تندروان دهه هفتاد(!!؟) روی پرده است.

“مارموز”  که به هنگام تولید “خودسر” نام داشت و پرسشهایی درباره گرته برداریش از فیلمنامه “خانم اصلاح طلب آقای اصولگرا”ی صالح دلدم شکل گرفت در کنار “قدرت صمدی” شخصیت اصلی خود یک مرغ پرسروصدا را نیز به خدمت گرفته است.

کمال تبریزی در چرایی حضور یک مرغ در فیلم به “شرق” گفت: مخاطب با دیدن این فیلم حتی کمی رنجیده‌خاطر شود؛ چراکه خودش نقد می‌شود. بنابراین فکر کردم که یک نقطه امید برای مخاطب به‌جا بگذاریم. مرغی که در ابتدا می‌بینیم برایم نقطه‌ای بود که اشاره می‌کرد با همه اینها حیات و زندگی وجود دارد.

تبریزی ادامه داد: اطلاع داشتم کسانی که دچار نوعی افسردگی می‌شوند و به روان‌پزشک مراجعه می‌کنند یکی از توصیه‌های مهم روان‌پزشک به آنها این است که از حیوانی در خانه نگهداری کنید. فکر کردم این مرغ می‌تواند این نقش را بازی کند.

این کارگردان افزود: در این آشفته‌بازار مرغی وجود دارد که خیلی به‌اصطلاح تودل‌برو و زیباست، از ابتدا و قبل از فیلم‌برداری هم تأکید کردم که یک مرغ معمولی نمی‌خواهم؛ مرغی مدنظرم بود که توجه آدم‌ها را جلب کند و این‌قدر این مرغ خوب بود و به‌نوعی بازیگر خوبی بود که همه گروه دوستش داشتند و در آخر فیلم‌برداری هم حامد بهداد سرپرستی‌اش را قبول کرد.

سینماروزان: شورای صنفی نمایش در تازه ترین جلسه خود مقرر کرد کمدی «مارموز» به کارگردانی کمال تبریزی از چهارشنبه ۲۱ آذر ماه در سرگروه باغ کتاب به جای فیلم «آستیگمات» به کارگردانی مجیدرضا مصطفوی اکران شود.

همچنین شورا مقرر کرد فیلم سینمایی «بی نامی» به کارگردانی علیرضا صمدی در سرگروه ایران به جای فیلم «خانم یایا» به کارگردانی عبدالرضا کاهانی از چهارشنبه ۲۱ آذر اکران  شود.

البته اکران «آستیگمات» و «خانم یایا» در  زیرگروه های خود ادامه می یابد.

شورا به جز این دستور داد فیلم انیمیشن سینمایی «امین و اکوان» زحل رضوی از چهارشنبه ۲۱ آذر ماه در نوبت صبح دانش آموزی اکران شود.

سینماروزان: انتشار سکانسی از کمدی «مارموز»کمال تبریزی که در آن حامد بهداد در شمایل یک نماینده دست راستی مجلس دیده میشود با واکنش یک کارگردان مواجه شد.

به گزارش سینماروزان صالح دلدم کارگردان جوان که مدتهاست پیگیر دریافت پروانه ساخت کمدی «خانم اصلاح طلب آقای اصولگرا»ست و پیشتر هم درباره کپی برداری «مارموز/خودسر» از فیلمنامه اش حرف زده بود با اشاره به کپی برداری سکانس منتشره «مارموز» از یکی از سکانسهای فیلمنامه اش به انتقاد از تولیدکنندگان «مارموز» پرداخت.

صالح دلدم گفت: ویدیوی منتشر شده از«مارموز» کپی یکی از سکانسهای «خانم اصلاح طلب…»است که با حضور بازیگر اصلی مرد داستان در مجلس میگذرد! من همزمان با پیش تولید این پروژه که آن زمان «خودسر» نام داشت شکواییه ام را هم در شورایعالی تهیه کنندگان و هم در دادسرای رسانه طرح کردم و به زودی نتیجه این شکایت اعلام خواهد شد.

دلدم درباره چگونگی رسیدن فیلمنامه «خانم اصلاح طلب…» به دست کمال تبریزی گفت: زمانی بنا بود این فیلمنامه را مصطفی کواکبیان از نمایندگان اصلاح طلب مجلس تولید کند و به نظر میرسد ایشان بوده که فیلمنامه را به جواد نوروزبیگی تهیه کننده «خودسر» داده! روندی که نه حرفه ایست و نه اخلاقی!

عجیب آنجاست که در سکانس منتشره «مارموز» حامد بهداد بازیگر نقش «قدرت» با گویشی صحبت میکند یادآور گفتارش در پرسوناژ روحانی فیلم «کیمیا و خاک»عباس رافعی که حدودا یک دهه قبل تولید شد!! (اینجا را ببینید)

سینماروزان: بخش بین‌الملل فجر، چهارمین دوره برگزاری مجزای خود از جشنواره فجر را تجربه می‌کند و در این ماهها و به خصوص بعد از افشای صرف هزینه 8میلیاردی برای این محفل، پرسشهای قبلی درباره چرایی این جدایی پرهزینه پررنگتر شده است.

به گزارش سینماروزان روزنامه فرهنگی-اجتماعی «جام جم»، در تحلیلی پیرامون تازه‌ترین دوره جشنواره جهانی فجر و با تمرکز بر اخبار منتشره این محفل که بخش عمده اش به اخبار حضور محصولات ایرانی در آن بازمیگردد پرسشهایی کلیدی را پیش روی دست اندرکاران جشنواره قرار داده است.

متن تحلیل «جام جم» را بخوانید:

اگر در روزهای گذشته به اخبار منتشره درباره جشنواره جهانی فجر نگاهی انداخته باشیم می‌بینم که بخش عمده فضاسازی رسانه‌ای این جشنواره نه به خاطر توجه به محصولات مطرح سینمای جهان بلکه به خاطر محصولاتی ایرانی است که به دلایل مختلف به جشنواره ملی فجر راه پیدا نکرده‌اند.

در روزهای گذشته مدام اخباری شنیده ایم درباره رونمایی کمدی تازه کمال تبریزی با نام «مارموز» در جشنواره جهانی یا حضور فیلم اخیر فرمان آرا «حکایت دریا» در این جشنواره! خبرسازی درباره رونمایی از یک کمدی عطارانی با عنوان «هزارپا» در جشنواره جهانی فجر از دیگر اخبار این گونه است. به مانند ادوار پیشین خبرسازی درباره افتتاحیه این جشنواره جهانی با آثار متأخر اصغر فرهادی و مجید مجیدی نیز در این زمره جای می گیرد. بماند که کلی از فیلمهای گمنام و کم نام و نشان که نتوانسته اند به جشنواره ملی راه یابند هم سهمی دیگر از این خبرسازیها را به خود اختصاص داده اند.

اینکه جشنواره ای با پسوند جهانی چطور بعد از سه دوره برپایی و حمایت مالی دولت و یک قلم صرف حدود هشت میلیارد بودجه برای آخرین دوره، هنوز نتوانسته با تمرکز بر فعالیتهای بین‌الملل خود توجه‌ساز شود و برای خبرسازی باید دست به دامن محصولات داخلی شود جای سوال دارد؟؟

مگر هدف از برگزاری این جشنواره، تسهیل شرایط حضور محصولات معتبر سینمای جهان در ایران نبود؟ پس چرا به اینجا رسیده‌ایم که باید مهمترین خبرسازیهای محفل جهانی فجر درباره حضور فیلمهای جامانده از بخش ملی در این جشنواره باشد؟ دست‌اندرکاران جشنواره جهانی فجر هنوز که هنوز است و در حالی که چهارمین دوره مستقل و با بودجه ویژه را در پیش دارند از رونمایی حداقل سه محصول معتبر جهانی و دیده‌نشده عاجزند.

در این اوضاع و احوال برگزارکنندگان تکیه می‌کنند بر آمار کمّی و مثلا اینکه از 50 کشور جهان تقاضای حضور در جشنواره وجود دارد اما حتی یک خبر نمی‌آید که فلان فیلمساز مطرح بناست در جشنواره حضور پیدا کند یا بهمان محصول استراتژیک بناست رونماییش را در جشنواره جهانی انجام دهد.

یعنی از این حیث حتی از جشنواره‌هایی مانند مقاومت و عمار که یکی با رونمایی فیلم «پادشاه شنها»نجدت انزور و دیگری با حضور فیلمسازی مانند «میگل لیتین» کوشیده قدمهایی در راه تأثیرگذاری بین المللی انجام دهد عقبتر است. آن هم در اوضاع و احوالی که بودجه برگزاری جشنواره های عمار و مقاومت 30 درصد جشنواره جهانی هم نیست و سیاهه مدیران و مشاوران و معاونان جشنواره جهانی که همه هم لابد حقوق‌بگیر جشنواره‌اند به حدود 30 نفر رسیده است!!!

بناست چه کنیم؟ ادامه این مسیر نادرست یا اصلاح مسیر؟

به نظر می رسد در آستانه برگزاری چهارمین دوره مستقل بین الملل فجر نیاز داریم به بازبینی اهدافی که روز اول برای این محفل معرفی شد.

ادامه مسیر با روند فعلی به هر جایی برسد به جهانی شدن که هیچ حتی به منطقه ای شدن سینمای ما منجر نمی شود.