سینماروزان: رسانه خبر فوری منطبق با یک نظرسنجی از اهالی رسانه، اقدام به انتخاب بهترین پلتفرم شبکه خانگی کرده است.

در این نظرسنجی پلتفرم های فیلمیمو، فیلمنت، نماوا، تماشاخانه و شیدا آرای بیشتری کسب کرده اند و در بین آنها، فیلیمو بوده که بیشترین آرا را کسب کرده است‌‌‌.

پلتفرم فیلیمو در هفته های اخیر سریال “تاسیان” را در شبکه خانگی داشته که ازجمله سریال‌های مخاطب پسند بوده.

برنامه های فرهنگی “سپنج” و “اکنون” و رئالیتی‌شو های سرگرم کننده مثل “شام ایرانی” و “صداتو”و “جوکر” از دیگر محتواهای جذاب فیلیمو بوده است.

فیلیمو جزو قدیمی‌ترین و در عین حال فعال ترین پلتفرم های شبکه خانگی است که مجموعه هایی مثل آپارات و سینماتیکت را نیز به عنوان بازوهای خود دارد.

سینماروزان: دوبله اختصاصی انیمیشن «موفاسا: شیرشاه» با صدای هوتن شکیبا در شبکه نمایش خانگی منتشر شد.

فیلم «موفاسا: شیر شاه» به کارگردانی بری جنکینز که امسال اکران شده، با دوبله اختصاصی و با صدای هوتن شکیبا و هومن حاجی عبداللهی در فیلیمو منتشر و در اختیار علاقه‌مندان قرار گرفته است.

این اثر با مدیریت دوبلاژ احسان مهدی و با حضور گویندگان دیگری چون هومن حاجی عبدالهی، محمد حامد مدرس، ریحانه صفاری، باران نیکراه، مهدی قاسمی، سعید شریف، اکرم عبدی، ستاره الله دادی، مهرداد معمارزاده، میلاد تمدن، مرجان مروستی، همایون ظفرپور، میترا آهوان، مهتاب احمدی، سامیه عطایی و یگانه میرزامهدی دوبله و منتشر شده است.

داستان «موفاسا: شیر شاه» از این قرار است که موفاسا، توله شیر تنها و گمشده‌ای است که با شیر مهربانی به نام تاکا با نسبی سلطنتی آشنا می‌شود. این آشناییِ اتفاقی، آغاز سفر بزرگ گروهی بینظیر از افراد مختف است که جویای سرنوشت خود هستند… .

سینماروزان: معناباختگی درد بزرگ انسان امروز در زندگی است که هر چه به عوامل جذاب بیرونی هم دست می‌زند نمی‌تواند تکیه‌گاه غنی در درونش برپا کند و از این احساس تعلیق یا پوچی رنج می‌برد. شاید گزافه نباشد که بگوییم بحران انسان معاصر در جهان مدرن بیش از هر چیزی بحران بی‌معنایی است که او را در چنبره ملال زندگی روزمره گرفتار کرده و توانایی لذت‌بردن از زیستن را با وجود توسعه و پیشرفت امکانات رفاهی از او گرفته است.

به گزارش سینماروزان و به نقل از روزنامه ایران، برنامه جدید «سپنج» به تهیه‌کنندگی حسین ربانی و با اجرای علی درستکار که در پلتفرم فیلیمو به نمایش گذاشته شده با رجوع به این رنج تلاش می‌کند تا از طریق گفت‌وگوهای فرهنگی و فلسفی و عرفانی با فرهیختگان و اهل معرفت به این مهم بپردازد که چطور می‌توان با شناخت و درک بهتر رمز و رازهای زیستن و خلق یا کشف معنایی اغناکننده برای آن از زندگی روزمره گذر کرد و به زندگی غنی‌تری دست یافت که در آن رضایت بیشتری حاصل می‌شود. علی درستکار در تیتراژ خلاقانه‌ای که برای برنامه ساخته شده به صراحت هدف این برنامه را بیان می‌کند و اینکه قصد دارد از طریق گفت‌وگو با اندیشمندان و اصحاب معرفت، درباره مقصد و مقصود شایسته انسان فراتر از روزمرگی‌ها حرف بزند. علی نصیریان، فاضل نظری، دکترکزازی، سیدمهدی شجاعی، بیژن عبدالکریمی، ساعد باقری، ژاله آموزگار از جمله میهمانانی بودند که در این برنامه حضور یافتند و از معنای زندگی گفتند. برنامه‌ای که می‌توان آن را یک تاک شوی فرهنگی برای مخاطبان خاص و البته عامی دانست که در جست‌و‌جوی معنایی برای زندگی‌اند.

جلب توجه همدیگر به تفکر

«علی درستکار» گفت‌و‌گوگر شناخته شده تلویزیون که این روزها در برنامه گفت‌و‌گو محور «سپنج» در پلتفرم فیلیمو با موضوع گذر از روزمرگی و دعوت به تفکر مخاطبان، میزبان اندیشمندان و فرهیختگان کشورمان است، درباره این برنامه می‌گوید: «در روند اجرا در تمام برنامه‌هایی که حضور داشتم و در برنامه «سپنج» نیز همیشه چند نکته را مد نظر داشته و تلاش کرده‌ام تا یادآور شوم که حضور و همزیستی شخصیت‌های والا و گرانبهایی چون عزیزانی که تاکنون در «سپنج» دیده‌ایم را ارج نهاده و فراموش نکنیم که ایران در کنار همه دارایی‌هایی که دارد، اما در صدر آنان اندیشمندان و اندیشه‌ورزانی را دارد که میهمانان حاضر در برنامه «سپنج» نمونه‌هایی از آن گلستان هستند. نمونه‌هایی که طی چند دهه، خودشان را وقف رشد، پیشرفت و کمال بیشتر جامعه کرده‌اند. عزیزان یکه‌تازی که مانند آنها در هیچ جای این جهان یافت نشده و وجودشان مایه افتخار ایرانیان است.»

او در ادامه می‌افزاید: «ما در تمام قسمت‌های برنامه سپنج یک موضوع را دنبال می‌کنیم و آن جلب توجه همدیگر به «تفکر» است. برای اینکه به نظر می‌رسد تفکر یکی از مورد نیازترین ضروریات جامعه و انسان امروزی است برای بالا بردن زندگی فردی و اجتماعی‌اش، که بشدت درگیر روزمرگی شده‌ و تفکر در زندگی او بشدت مغفول مانده است. این در حالی است که به هزار و یک عنصر دیگر می‌رسد، اما به تفکر نه و علت این است که اصلاً تفکر نمی‌کند، غافل می‌ماند که تفکر عمدتاً مهم‌ترین و اصلی‌ترین عنصر زندگی است.»

درستکار خطاب به مخاطبان این برنامه، اظهار می‌کند: «فکر نکنیم که هر میهمانی که در این برنامه حضور پیدا می‌کند لزوماً باید حرف نویی بزند یا چیزی را بگوید که ما نشنیده‌ایم. بلکه نیاز است توجه کنیم که ممکن است او حرفی را بزند که ما می‌دانستیم، اما این بار کسی دارد دوباره این حرف‌ها را بازگو می‌کند که زیر بار زمان و زحماتی که در عرصه فکر و اندیشه کشیده، استخوان خرد کرده و موضوع و مفهوم تفکر را لمس کرده است که حالا این برنامه یک یا چند توصیه خاص چکیده از ثمره تمام این تجربیات ارزشمند را به ما هدیه می‌کند.»

به اعتقاد گفت‌و‌گوگر سپنج، ممکن است در طول 50 دقیقه گفت‌وگوی میهمان در این برنامه، مخاطب به یک جمله از تمام آن سخنان برسد. گاهی ما فکر می‌کنیم که در جست‌و‌جوی سعادت برتر برای خود شاید نیاز باشد سه ساعت سخن بشنویم یا یک عمر تحصیل کنیم تا به جواب برسیم؛ در حالیکه لزوماً اینچنین نیست و خیلی وقت‌ها ممکن است پاسخ بسیار بنیادی من و شما یک کلمه، یک واژه یا یک گزاره باشد از تمام سخنان یک اندیشمند و اندیشه‌ورز. اما مهم این است که کلمه‌ها، واژه‌ها و گزاره‌ها اهمیتی دارند که ما را برای تلاش به درک آنها ملزم می‌کنند. بخصوص آنگاه که از زبان یک اندیشمند ورزیده مجرب و شاخص گفته شود.

مجری با سابقه کشورمان، عنوان می‌کند: «گفت‌و‌گو و سخنرانی یک خاصیتی دارد که اگر بار دوم و سوم شنیده شود نتیجه متفاوتی را نصیب شنونده خواهد کرد، چرا که ما در شرایط متفاوت از لحاظ روحی و درونی نسبت به شرایط قبل در حال گوش دادن به آن هستیم. بنابراین از مخاطبان دعوت می‌کنم تا جایی که امکان دارد گفت‌و‌گوهای سپنج با میهمانان فرهیخته‌اش را نه یکبار، بلکه چند‌بار تا آخر بشنوند.»

او ادامه می‌دهد: «سفارش من به مخاطبان این است که سپنج را با تمرکز عمیق‌تر در خلوت ببینند و روی واژه‌ها و جمله‌ها و مهندسی گفتاری که هر اندیشمند به من و شما هدیه می‌کند، توجه کرده و قدردان آن باشند. به امید روزی که شخصیت‌های اندیشمند و خردمندان و معلمان ژرف‌نگر جامعه ما به عنوان سلبریتی و چهره‌های معروف و مشهور به معنای واقعی آن شناخته و معرفی شده و برآیند شمرده شوند. در عین اینکه فعالان عرصه هنر شاخص و محبوب بمانند.»

رویارویی برای معنا

«حسین ربانی» تهیه‌کننده برنامه سپنج در گفت‌وگو با «ایران» درباره این برنامه می‌گوید: «برنامه سپنج از ماه رمضان سال گذشته آغاز شد و همچنان ادامه دارد و این روزها در حال پخش بیست‌و‌ششمین قسمت آن از نمایش خانگی در پلتفرم فیلیمو هستیم.» تهیه‌کننده برنامه سپنج، هدف و دستمایه اصلی برنامه را عبور از روزمرگی به معنای توجه به لایه‌ای بجز لایه ظاهری زندگی دانسته و می‌افزاید: «ایده اولیه ساخت این برنامه از سوی فیلیمو داده شد که با توجه به سیاست کلی تمامی سکوهای نمایش خانگی که به دنبال ساخت برنامه برای پر کردن اوقات فراغت مخاطبان بودند؛ خاص و ویژه به نظر می‌رسید. چرا که تلاش شد تا برنامه‌ای عمیق با حضور خردمندان و اندیشمندانی که از لحاظ علمی و فرهنگی شاید در دسترس عموم نیستند ساخت تا مخاطبان را دعوت به تفکر و عبور از روزمرگی کنند تا به این طریق نیاز مخاطبانی که به نوعی دغدغه محتوا دارند با این رویکرد بکر و پر مغز برطرف شود.»

به گفته او شاکله سؤالات در همه بخش‌های این برنامه چیزی است برگرفته از کلمه «سپنج» به معنای خانه عاریتی، به این معنا که وقتی ما در حال گذر از یک جایگاه عاریتی و موقت به معنای زندگی هستیم، بهتر است بیندیشیم و فکر کنیم که خودمان را وقف و صرف بهترین چیز کنیم. در این برنامه تلاش شده است تا در یک گفت‌وگوی محض 50 دقیقه‌ای، بدون هیچ وقفه‌ای و بدون زیرصدا و میان برنامه، از منظر عالمان عرصه‌های مختلف پزشکی، اجتماعی، اقتصادی، فلسفی به این نوع نگاه دیدگاه پرداخته شده و به مخاطبان ارائه شود.»

ربانی درباره دکور برنامه سپنج، می‌گوید: «علی‌رغم اینکه این برنامه در نمایش‌خانگی پخش می‌شود یک دکور تلویزیونی بر مدار رنگ و نور است نه بر مدار متریال و شیء، تا برنامه این چنین که بر مدار محتواست، خلوت باشد تا عنصری برای مزاحمت تمرکز مخاطب در صحنه وجود نداشته باشد جز محتوا.»

این تهیه‌کننده درباره تفاوت سپنج با نمونه‌های تلویزیونی آن، می‌گوید: «نوع حضور فیزیکی و ظاهری برخی از میهمانان، یکی از این تفاوت‌های این برنامه است که میهمانان با محدودیت‌های بسیار کمتری در مقایسه با تلویزیون در قاب دوربین این برنامه حاضر می‌شوند. همچنین منع حضور برخی از این میهمانان در تلویزیون است که در نمایش خانگی هیچ منع حضوری ندارند. مورد دیگری که در مقایسه با تلویزیون می‌توان به آن پرداخت، نداشتن هیچ‌گونه محدودیت در انتخاب و بیان کلمات و اجراست، محدودیت‌هایی که در تلویزیون بسیار با آن مواجه هستیم.»

سینماروزان: فارغ از همه نقدهای درست و غلطی که این روزها درباره سریال تاسیان می‌بینیم و می‌شنویم و فارغ از قضاوت تاریخی درباره نحوه روایت سال 1356 ایران توسط تینا پاکروان کارگردان باید اذعان کرد که سریال تاسیان تا اینجا (قسمت سوم) یک مجموعه خوش ریتم، دارای داستان و روایت مشخص عاشقانه با پند و اندرزهای گاه و بی‌گاهش درباره زندگی و عشق است.

به گزارش سینماروزان و به نقل از روزنامه مردم سالاری، تاسیان تلاش نمی‌کند چیزی را به زور مشابه سریال‌های امروزی تلویزیون به خورد مخاطب بدهد. زیاده‌گویی نمی‌کند و اجازه نمی‌دهد متن بر حاشیه غلبه کند. هسته اصلی داستان همان شکل‌گیری عشق و رقابت عاشقی است که اتفاثقا در برخی لحظات ضد قهرمان هم می‌شود. اما اتفاقات تاریخی و سیاسی اصل نیست بلکه تصویری تا حدودی مبهم از جامعه سیاسی و اجتماعی ایران قبل از انقلاب را نشان می‌دهد.

فعالیت چپ‌ها در دانشگاه‌ها و چپ شدن اکثر روشنفکران را در آن زمان را روایت می‌کند. و اتفاقاً به درستی جامعه طبقاتی و عدم توسعه نامتوازن شاه را به درستی نشان می‌دهد. توسعه‌ای که یک سر آن ساخت موزه هنرهای معاصر و ساختمان‌های زیبا و برگزاری جشن‌های دو هزار و پانصد ساله است و یک سر آن دیکتاتوری شاه و دستگیری و بگیر و ببند ساواک در کنار ثروتمندتر شدن یک طبقه در مقابل طبقه کارگری است که هنوز طعم توسعه را نچشیده است. هرچند تمام اتفاقات سیاسی در داستان فرع بر موضوع عاشقانه‌ای است که در حال شکل‌گیری است و البته منطق رو حوزی ورورد یک نفر به ساواک و وسیله قراردادن ساواک برای دستیابی به عشقش محل نقد است اما داستان نشان می‌دهد ساواک از بیرون ترسناک و اتفاقاً از درون بدون برنامه و وفاداری به شاه و صرفاً بر اساس منافع مادی و… افرادش فعالیت می‌کند. حال این که در نقدها می‌خوانیم تاسیان سریالی است برای سفید‌شویی ساواک واقعاً آدم شاخ در می‌آورد.

اگر در ساواک تینا پاکروان خبری از شکنجه‌گری نیست. چون قرار نیست داستان ساواک روایت شود بلکه قرار است داستان عاشقانه‌ای روایت شود که در آن ساواک آن هم در 1356 سردرگم و بدون پشتوانه‌های امنیتی است و اگرنه کیست که نداند ساواک چگونه با مخالفین جدی شاه برخورد می‌کرد و چه مدل شکنجه‌هایی انجام می‌داد. چیزی که به کرات در سینما و تلویزیون دیدیم و از مبارزین آن سال‌ها شنیدیم. ضمن این که طبیعتاً سطح برخورد با هر مجرمی در ساواک یکسان نبوده است.

با این حال سریال تاسیان تا اینجا و به رغم توقیف موقتش احتمالاً یکی از پر طرفدارترین سریال‌های چند سال اخیر پلتفرم‌های سینمای خانگی خواهد شد چرا که داستان عاشقانه خودش را روایت می کند و دنبال سیاه‌نمایی و سفید‌شویی نیست.

سینماروزان: فصل سوم «صداتو» با اجرای سیامک انصاری از دوشنبه آینده در شبکه نمایش خانگی منتشر می‌شود.

فصل جدید مسابقه معمایی ـ موسیقایی «صداتو» به تهیه‌کنندگی و کارگردانی حامد جوادزاده بعد از گذشت یکسال منتشر می‌شود.

در فصل جدید «صداتو» سه چهره جدید به بررسی استعدادهای گمنام موسیقی می‌پردازند؛ علاوه بر سیامک انصاری که جایگزین محسن کیایی شده است، الیکا عبدالرزاقی و محمد علیزاده جایگزین شبنم مقدمی و محمد بحرانی شدند و با محسن شریفیان و امیرمهدی ژوله، گروه کمک‌کنندگان مسابقه را تشکیل می‌دهند. جایزه برنده این فصل نیز ۴۰۰ میلیون تومان شده است.

فصل سوم «صداتو» به تهیه‌کنندگی و کارگردانی حامد جوادزاده هر هفته دوشنبه در «فیلیمو» منتشر و پخش خواهد شد.

سینماروزان/حامد مظفری: توقیف سریال “تاسیان” عجیب که نیست، انگار این روال ساختار ساترا شده که هرازگاه و برای قدرت‌نمایی هم که شده حکم به توقیف و تعلیق می‌دهد. چندی پیش سریال “غربت” و برنامه “جوکر” گرفتار توقیف و تعلیق شدند و قبل‌تر از آنها “سقوط” و “رهایم کن” ولی درنهایت مشکلات حل شد و همه اینها ارائه شدند.

روال توقیف چندان عجیب نیست منتها در ساختار سینمایی وزارت ارشاد، معاونت نظارتی وجود دارد که قبل از عرضه، یا پروانه می‌دهد یا نمی‌دهد و بسیار اندک مواردی مثل “مارال”،‌ “بچه‌های بد”، “عصبانی نیستم”، “رستاخیز”، “خانه پدری” و “سنتوری” داشته‌ایم که پروانه نمایش گرفتند که بعد یا در آستانه اکران گرفتار توقیف یا محدودیت اکران شدند که درنهایت مشکل آنها هم حل شد. “خانه پدری” اکران شد، “رستاخیز” به طور محدود و به صورت آنلاین اکران گردید، “سنتوری” سالها بعد از توقیف در شبکه خانگی پخش شد، “مارال” با وجود محدودیت اکران و حذف از چرخه نمایش برخی شهرها و کاهش سالن در تهران به اکران خاتمه داد، “بچه های بد” سانس‌هایش محدود شد و “عصبانی نیستم” که یک بار پروانه گرفت و اکرانش لغو شد ولی درنهایت روی پرده رفت.

حتی همان “سنتوری” هم شاید اگر با بازیگر اولیه که شهاب حسینی بود تولید می‌شد و برای پوشاندن تپلی بازیگر نهایی، مجبور به انداختن عبا روی دوشش نبودند و آن قدر بر نام علی سنتوری تاکید نمی‌کردند، بعید بود دچار آن همه مشکل گردد‌.

آنچه در بحث ممیزی فعلی شبکه خانگی ‌می‌بینیم عرضه محصولات و بعد توقیف و تعلیق متعاقب واکنش‌هایی خاص نسبت به اثر است یعنی عمدتا این طور بوده که اگر اثری بی سروصدا باشد و حاشیه‌های خاص علیهش صورت نگیرد، می‌تواند تا انتها پخش شود؛ نظیر برخی سریال‌های کمدی که از منظر کیفی، بسیار نازل‌تر از آثار موسوم به شونه تخم‌مرغی هستند ولی می‌آیند و می‌روند و آب از آب تکان نمی‌خورد.

به بیان بهتر آنچه در روال اخیر توقیف در شبکه خانگی می‌بینیم آثاری هستند که از منظر کیفی، جاذبه های ابتدایی جلب مخاطب را دارند و همین که علیه آنها واکنش‌هایی از سوی برخی جریانات خاص، صورت می‌گیرد معلق می‌شوند. چرا؟

بهتر نیست ساترا قبل از عرضه سریال‌ها را ارزیابی و یا پروانه بدهد یا نه؟ این کار را ارشاد در زمان زعامت شبکه خانگی انجام میداد؟ چرا ساترا این کار را نمیکند؟ پلتفرم ها که اغلب پروانه ساخت آثار را میگیرند، چرا درست مثل سازوکار ممیزی ارشاد در ساترا هم روالی مشخص برای صدور پروانه نمایش و ایستادن پای محصولات مجاز شکل نمیگیرد؟

درباره “تاسیان” مشکل چیست؟ سریال تاریخی است اما بیشتر از آن که دنبال روایت تاریخی باشد دنبال پررنگ کردن سویه‌های عاشقانه است، سریال خوش آب و رنگی است و ایرج رامین فر را به عنوان طراح صحنه دارد که کوشیده تصاویری زیبا و چشم‌نواز از دهه پنجاه ارائه دهد. اینها دلیل توقیف است؟ این رنگ و لعاب که در کمدی نوستالژی های این سالها فراوان یافت میشود؛ از “فسیل” گرفته تا “صدام” و “کوکتل مولوتف” و…

مضمون چیست؟ عشق یک کارگر چاپخانه به دختری مرفه. مسیر وصال چیست؟ ورود اتفاقی کارگر به ساواک و سوءاستفاده از موقعیت. اینها ایراد دارد؟ ساواک را دست انداخته؟ ورود به ساواک سهل‌الوصول بوده؟ اگر رمان “موریانه”بزرگ علوی را خوانده باشیم در آنجا هم فردی کاملا عامی به طور کاملا اتفاقی مامور ساواک می‌شود و از موقعیتش برای پیشبرد منویات شخصی بهره می‌گیرد. “موریانه” بارها با مجوز ارشاد تجدید چاپ شده و مشکلی هم حادث نشده.

فانتزی‌سازی از کانون نویسندگان و ارائه تصویری از بهرام بیضایی مخالف‌خوان، مشکل‌ساز بوده!؟ با تصویرسازی تصنعی بیضایی که با هوش مصنوعی-یا گریم- بیشتر شبیه گوژپشت نوتردام شده تا آن بیضایی که بیش از هر چیز نگاه از بالا و رخ عقابی‌اش را خاطر داریم- به کنار. اینکه وسط آن عاشقانه یک پاساژ از کانون آمده، مشکل ساز است؟

ساواک مسخره شده؟

در “تاسیان” تصویری معقول از یک ساواکی با بازی صابر ابر می‌بینیم و اتفاقا صابر یکی از بهترین بازی‌های عمرش چه در ادای لحن و چه در ارائه کاریزمای یک ساواکی را ارائه می‌دهد و جاهایی یادآور کاظم افرندنیا ی مرحوم و عنایت بخشی است که تیپ ساواکی را به خوبی در آثار دهه شصتی بازنمایی می‌کردند. مافوق صابر ابر در سریال، مجید مظفری است که در همان نماهای محدود و با کنترل نگاه، به خوبی ترس از ساواک را مخابره می‌کند.

ریشخند ساواک ایراد دارد؟ در “مصادره” هم یک فرد بی‌ربط-با بازی رضا عطاران- دفعتا مامور ساواک شد و فیلم نه تنها اکران فراگیری داشت بلکه بارها از تلویزیون پخش شد.

تحقیر توده‌ای‌‌ها و بلاهت دانشجویان چپ‌زده‌؟ این هم که توسعه‌یافته‌اش در “فسیل”-و رفتار و گفتار ایمان صفا- بود.

نفوذ در ساختار فرهنگی آن دوره؟ مهران مدیری در “تاسیان”، استاد دانشگاهی است با گریمی یادآور رضا توکلی! اینکه مدیری در عین حال همراه دانشجویان چپ‌زده است اما زودتر از همه از برنامه ساواک خبر دارد؟ این ظن هم اگر صحت داشته باشد که باز بیانگر قدرت ساواک است و خلاف فرض تحقیر آن؟

بالاخره “تاسیان” چرا توقیف شده؟

و باز می‌رسیم به آنچه ابتدا ذکر شد. بهتر نیست ساترا قبل از عرضه، سریال‌ها را ارزیابی و یا پروانه بدهد یا نه؟ این کار را ارشاد در زمان زعامت شبکه خانگی انجام میداد؟ همین حالا ارشاد صریحا می‌گوید نمی‌تواند به “قاتل و وحشی” پروانه دهد ولي “پیرپسر” می‌تواند اکران شود. ساترا چرا همین قدر شفاف و قبل از عرضه آثار، تعیین تکلیف نمیکند؟؟ مشکل کجاست؟؟؟

سینماروزان: خبرگزاری میزان منسوب به دستگاه قضا خبر از توقیف سریال تاسیان داد و نوشت: پخش سریال تاسیان که اخیرا چند قسمت آن منتشر شده است، به دلیل نداشتن مجوز تولید و پخش متوقف شد. همچنین امروز جلسه‌ای با حضور تهیه‌کننده سریال و مسئول سکو برگزار و به وی ابلاغ شده است که سریال دارای ایراداتی است. عوامل سریال باید ضمن کسب مجوز تولید و پخش ایرادات سریال را نیز اصلاح کنند.

گفتنی است سریال تاسیان ساخته تینا پاکروان از محصولات فیلیمو با زمینه تاریخی-عاشقانه روایتی دارد درباره ماجرای ورود یک کارگر چاپخانه به ساواک در جهت نیل به وصال با معشوقی که فرزند یک کارخانه‌دار است…

هوتن شکیبا و مهسا حجازی نقش‌های اصلی سریال هستند با همراهی پانته‌آ پناهیها، مهران مدیری-با شمایلی مشکوک بین استاد یا مامور؟، بابک حمیدیان، رضا بهبودی، نازنین بیاتی و…

سینماروزان: فیلم «سونیک خارپشت ۳ » ساخته جف فاولر، محصول 2024 آمریکا است که دوبله اختصاصی آن با مدیریت دوبلاژ داریوش بشارت به تازگی در فیلیمو منتشر شده است. از بازیگرانی که در این فیلم انیمیشن به ایفای نقش پرداخته‌اند می‌توان به جیم کری، کالین ا شاوگنسی و جیمز مارسدن اشاره کرد.

اشکان صادقی، علی بهرامی، میثم نیکنام، ریحانه صفاری، لیلا کوهسار، مهبد قناعت پیشه، داریوش بشارت، ارشیا شریعتی، ندا آسمانی، مهیار ستاری، شیدا زینی، شهریار شاکری، فرانک ملکی، ابراهیم ربیعی، امیر رضا لطفی، نگین فاضلی، فربد نهری، یوسف بیاتی و خشایار فیروزی نیز از چهره‌هایی هستند که در تیم دوبله این انیمیشن محبوب حضور دارند.

خلاصه داستان «سونیک خارپشت3» از این قرار است که سونیک، ناکلز و تیلز با هم متحد می شوند تا دربرابر دشمن جدید مرموزی بایستند که نظیر قدرتش را تا به حال ندیده اند. آن‌ها در این مسیر با ماجراهایی روبه‌رو می‌شوند که پر از هیجان است… .

سینماروزان: انیمیشن سینمایی «موآنا2» با دوبله اختصاصی در نمایش خانگی منتشر شد.

«موآنا 2» محصول 2024 آمریکا است که توسط دیوید جی دریک جونیور کارگردانی شده. این فیلم انیمیشنی با مدیریت دوبلاژ مهسا عرفانی به تازگی در فیلیمو منتشر و در اختیار علاقه‌مندان گذاشته شده است.

جواد پزشکیان، بهمن هاشمی، میرطاهر مظلومی، مینا شجاع، صنم نکو اقبال، مهسا عرفانی، پویا فهیمی، علیرضا اوحدی، فرزاد احمدی، محمدرضا فصیحی نیا و نغمه عزیزی از گویندگانی هستند که در تیم دوبله این انیمیشن حضور دارند.

در خلاصه داستان «موآنا 2» آمده است: «موآنا پس از تماسی غیرمنتظره از سوی اجدادش باید به دریاهای دور و آب‌های خطرناک سفر کند و قدم به یک ماجراجویی بگذارد که نظیرش را تا به حال ندیده است… .»

سینماروزان: برای اولین بار در شبکه نمایش خانگی، پلتفرم فیلیمو از کنداکتور پخش یک سال آینده خود رونمایی کرد.

در این کنداکتور ده ها سریال و برنامه سرگرم کننده دیده میشود با حضور هدیه تهرانی، سحر دولتشاهی، پارسا پیروزفر، پژمان جمشیدی، احسان علیخانی، پرویز پرستویی، فرزاد فرزین و بسیاری دیگر…

?  سریال‌های ۱۴۰۴:

— #تاسیان به کارگردانی تینا پاکروان و تهیه‌کنندگی علی اسدزاده

با بازی هوتن شکیبا، بابک حمیدیان، صابر ابر، نازنین بیاتی، مهران مدیری، ، پانته آ پناهی‌ها و…

— #هزار_و_یک_شب به کارگردانی و تهیه‌کنندگی مصطفی کیایی

با بازی هدیه تهرانی، بهرام رادان، پرویز پرستویی، محسن کیایی، سحر دولتشاهی و…

— #جادوی_سفید به کارگردانی آیدا پناهنده و تهیه‌کنندگی محسن خباز و محمد یمینی

با بازی پارسا پیروزفر، علی شادمان، پردیس پورعابدینی و…

— #شکارگاه به کارگردانی نیما جاویدی و تهیه‌کنندگی مهدی بدرلو

با بازی پرویز پرستویی، مهدی حسینی نیا، الهام پاوه نژاد و…

— #محکوم به کارگردانی محمدحسین مهدویان و سیامک مردانه و تهیه‌کنندگی محمدرضا منصوری

با بازی پژمان جمشیدی، ساره بیات، مهران غفوریان، کوروش تهامی و…

— #خاویار به کارگردانی و تهیه‌کنندگی پیمان معادی

— #کار‌درست به کارگردانی و تهیه کنندگی مصطفی کیایی

— #حضرت_اجل به کارگردانی سعید سلطانی و تهیه‌کنندگی محمدرضا تخت کشیان

— #آرزوهای_چپکی به کارگردانی احمد درویشعلی‌پور و تهیه‌کنندگی پژمان لشکری‌پور

با بازی داریوش فرضیایی، امیرمحمد متقیان، حامد وکیلی، نعیمه نظام دوست، هدیه بازوند، سیاوش چراغی پور و…

? رئالیتی‌شو و تاک‌شوهای ۱۴۰۴:

— #جوکر به کارگردانی و تهیه‌کنندگی احسان علیخانی

–فصل سوم #صداتو به کارگردانی حامد جوادزاده

–فصل دوم و سوم #گل_یا_پوچ به تهیه‌کنندگی علی اسدزاده

— #صحنه با اجرای فرزاد فرزین و به کارگردانی حامد جوادزاده

— فصل سوم #شام_ایرانی به کارگردانی سعید ابوطالب

— #شفرونی به کارگردانی و تهیه‌کنندگی حسین ربانی و استودیو قرن جدید (احسان علیخانی)

— #اکنون با اجرای سروش صحت و به کارگردانی محمدرضا رضاییان

به جز اینها فیلیمو بیش از ۱۵ سریال و رئالیتی‌شو دیگر هم در دست توليد دارد که بعدا درباره آنها اطلاع رسانی انجام خواهد شد.

سینماروزان: سریال «آرکین: لیگ افسانه‌ها» محصول سال ۲۰۲۱ آمریکا است که توسط پاسکال چارو و جروم کامب کارگردانی شده.

از بازیگرانی که در این سریال انیمیشنی و اکشن به ایفای نقش پرداخته‌اند می‌توان به شهره آغداشلو، جی بی بلانک، مایلز براون، رمی هیل، میا سینکلر جنس و جاش کیتون اشاره کرد.

بعد از فصل اول آرکین، به تازگی دوبله اختصاصی دومین فصل این سریال هم در فیلیمو در اختیار مخاطبان قرار گرفته است.

تیم دوبله این انیمیشن را هم چهره‌هایی چون تورج مهرزادیان، همت مومیوند، منوچهر زنده دل، سعید شیخ زاده، مریم رادپور، مینا قیاسپور، محمدرضا فصیحی نیا، مریم جلینی، ارزو روشناس، علیرضا اوحدی، سارا جعفری، مریم اعتضادی، فرزاد احمدی، سارا گرجی،محسن بهرامی، سعید میری و مهرداد بیک‌محمدی شکل داده‌اند.

«آرکین: لیگ افسانه ها»، مجموعه‌ای انیمیشنی در ژانر ماجراجویی است که داستان آن در آرمان شهری زیرزمینی و تحت ستم به نام زان می‌گذرد. این سریال قصۀ پیدایش دو لیگ قهرمانی برجسته و نیرویی که آن ها را از هم جدا می کند را روایت می کند.

سینماروزان: سال‌هاست که با کلمه‌هایش در دل‌زندگی قدم زده و خیلی‌ها را با آثارش از زاویه دیگری با جهان هستی همراه کرده است. نامش مصطفی مستور است و ۳۴ سال می‌‌شود دست‌به‌قلم شده و با آثاری چون «روی ماه خدا را ببوس»، «بهترین شکل ممکن»، «عشق روی پیاده‌رو»، «تهران در بعدازظهر»، «من دانای کل هستم» و… شناخته می‌‌شود.  نگاهش به زندگی متفاوت است و به همین دلیل در هر جمعی حضور پیدا نمی‌کند. اما به‌تازگی میهمان جدیدترین قسمت «اکنون» شده است. به همین بهانه با روزنامه فرهیختگان با او هم‌صحبت شده. او در این گفت‌وگو درباره ساخت اکنون و ریسک بخش خصوصی برای تولید این برنامه گفته و گریزی هم به زاویه نگاهش نسبت به زندگی داشته است.

مصطفی مستور به واسطه آشنایی‌اش با تیم «اکنون» در این برنامه حضور پیدا کرد. او در این باره گفت: «من با ساختار این برنامه از قبل آشنا بودم و می‌دانستم با حضور در آن قرار است درباره چه چیز‌هایی صحبت کنیم؛ چراکه با آقای رضاییان و باقی دوستان از پیش در ارتباط بودم. همه این‌ها باعث شد درنهایت در این جمع حاضر شوم. در کنار این موضوع باید بگویم ازاین‌دست برنامه‌ها تقریباً ساخته نمی‌شود و هیچ‌وقت نپذیرفتم در تولیداتی که به‌ظاهر شبیه این فضا هستند، حاضر شوم؛ چراکه حسم این بود نمی‌توانم آن خود حقیقی‌ام را بازگو کنم یا اگر هم بگویم با کلیات آن برنامه همپوشانی ندارد. اما در «اکنون» من چنین احساسی نداشتم و تا حد زیادی هر آنچه در ذهن داشتم به‌خوبی قابل انعکاس بود.»

او افزود: «واقعیت این است که برنامه «اکنون» به فرهنگ، هنر و مخاطب عام ما چیزی اضافه می‌کند که پیش از آن نداشتیم و غایب بوده است. برخلاف همه برنامه‌های دیگری که میهمان محورند این برنامه به شکل بنیادینی درباره زندگی، معنای آن، سازگارشدن و تحمل زندگی صحبت می‌کند، موضوعاتی که همه ما به پرداختن و شنیدن از آن نیاز داریم و من هم دوست داشتم بخش کوچکی از این داستان باشم.»

کوچ «اکنون» به شبکه نمایش خانگی از دیگر موضوعاتی بود که مستور به آن اشاره کرد و گفت: «معمولاً توقع این است که آثاری که فان و سرگرم‌کننده صرف نیستند، متولی دولتی داشته باشند؛ چراکه کمتر فضایی در بخش خصوصی ریسک این حمایت را می‌پذیرد و اغلب پای چنین جریانی نمی‌ایستند و آقای رضاییان و تیمش در کنار این پلتفرم، آن ریسک را پذیرفتند و این خیلی ارزشمند است. همچنین محدودیت و سخت‌گیری‌هایی که در تلویزیون است در وی‌اودی وجود ندارد و این راه را برای افزایش سطح کیفی برنامه باز می‌کند. این نگاه خیلی ارزشمند است و هرکس در حد توانش کمک کند این نوع برنامه‌ها ساخته شود، می‌تواند در صورت استمرار داشتن، در تغییر ذائقه مخاطب عام حتی در دیدن فیلم‌ها و سریال‌ها هم اثر بگذارد.»

این نویسنده همچنین درباره اثرگذاری «اکنون» روی نسل جدید گفت: «به نظرم در مخاطبان ما بخش خاموشی است که به تفکر در خصوص معنای زندگی و آنچه از آن گفتید اهمیت می‌دهد، به‌هرحال برای همه ما سؤالاتی وجود دارد که نمی‌توانیم راحت به آن پاسخ دهیم. همه ما زمین می‌خوریم و زخمی می‌شویم و دوست داریم کسی را که از این قصه برای ما حرف می‌زند بشنویم، به همین دلیل فکر می‌کنم آن مخاطب خاموش و علاقه‌مند وجود دارد. بر همین اساس می‌توانم حدس بزنم آن دهه هشتادی‌هایی که به‌رغم ظاهرشان ما فکر می‌کنیم دغدغه چندانی ندارند، اما این دل‌مشغولی در آن‌ها هست و باید در این راستا قدمی برداشت تا ببینیم چه اتفاقی می‌افتد. اگر این برنامه توانست آن بخش خاموش را جذب کند، حتماً می‌شود قدم‌های بیشتری برداشت.»

مستور در این گفت‌وگو از زاویه نگاهش به زندگی گفت: «به نظرم فارغ از اینکه کسی تحصیل‌کرده یا کتاب‌خوان باشد یا نباشد، زندگی را با تجربیات مشترکی با دیگر آدم‌ها پشت سر می‌گذاریم، مثلاً بیمار می‌شویم، عزیزی را از دست می‌دهیم، عاشق می‌شویم و موارد بسیار دیگری که جوهره انسانی ما را شکل داده‌اند و از بدو وجود انسان بوده‌اند. در این میان اگر برنامه‌های این‌چنینی بتوانند سطح بحث‌هایی را که مطرح می‌کنند به‌صورت گسترده‌تر برای مخاطبان عام در نظر بگیرند، می‌توانیم امیدوار باشیم آن‌هایی که شاید دور از فضای فرهیختگی یا موارد این‌چنینی‌اند، از چنین فضایی استفاده کنند.»

او ادامه داد: «تلاش من همین بوده و ازآنجاکه دوست ندارم توصیه کنم یا لحن پیامبرانه داشته باشم، فقط می‌توانم به فلسفه زندگی خودم اشاره کنم، مثل همان صحبتی که در «اکنون» مطرح شد و آن هم این است: «خوب باش!» که می‌دانم خیلی‌خیلی کار سختی است اما می‌گویم تا جایی که می‌توانی خوب باش و خوبی کن. همه در دل انتخاب‌هایشان می‌دانند چه چیزی خوب است یا خوب نیست؛ اما مسئله عمل‌کردن به آن است، به همین خاطر دلم می‌خواهد این جمله از من بماند که خوب باش و خوبی کن تا جایی که می‌توانی.»

سینماروزان: دوبله اختصاصی فصل دوم سریال محبوب «بازی مرکب» در نمایش خانگی منتشر شد.

سریال «بازی مرکب» (Squid Game) به کارگردانی دونگ هیوک هوانگ، محصول 2024 کره جنوبی است که فصل دوم آن به تازگی منتشر شده است. حالا دوبله اختصاصی این سریال با مدیریت دوبلاژ مینا قیاسپور در فیلیمو در دسترس علاقه‌مندان قرار گرفته است.

همت مومیوند، سعید شیخ زاده، نرگس فولادوند، شروین قطعه ای، کیکاووس یاکیده، امیرمحمد صمصامی، عباس نباتی، مینا قیاسپور، کتایون اعظمی، شهراد بانکی، رضا افتابی، امیربهرام کاویان پور، مریم معینیان، سارا گرجی، نغمه عزیزی پور، محمدرضا فصیحی نیا، علیرضا اوحدی، فرزاد احمدی، محسن بهرامی، نسرین کوچک خانی، سارا جواهری، سعید میری، ارسلان جولایی، سارا جعفری، سعید پور شفیعی، مهرداد بیگ محمدی و بابک اشکبوس از گویندگانی هستند که تیم دوبله این اثر را شکل داده‌اند.

داستان فصل جدید «بازی مرکب» Squid Game را اینطور می‌توان تعریف کرد؛ «سئونگ گی-هان -که قسم خورده انتقام بگیرد- یک سال پس از پیروزی در بازی مرکب، برمی‌گردد و دوباره به جمع بازیکنان ملحق می‌شود تا از مرد پیشگام (اولین برنده و مسئول فعلی رقابت) انتقام بگیرد و برای همیشه به این بازی پایان بدهد. افسر پلیسی به نام جون-هو نیز به گی-هان ملحق می‌شود تا جلوی این بازی و برادرش، مرد پیشگام، را بگیرند. در سوی دیگر، مرد پیشگام هم -که در پی مرگ ایل-نام، اختیار و تسلط کاملی روی بازی پیدا کرده- می‌کوشد به گی-هان نشان بدهد که هیچ راهی برای پایان دادن به این بازی وجود ندارد چون طبیعت حقیقی بشر همین است که هست.»

از بازیگرانی که در این درام اکشن حضور دارند می‌توان به ادوارد هانگ، یوکی لونا، دنیل سی کندی، جان دی مایکلز، جفری گولیانو، وای ها جون، جونگ جه لی، پارک های سو، گونگ یو و هو سونگ ته اشاره کرد.

سینماروزان: منصور ضابطیان میزبان ستارگان دوران مدرن می‌شود.

تیزر برنامه اینترنتی #آپارات_کست با اجرای منصور ضابطیان منتشر شد.

ضابطیان که در این برنامه میزبان تولیدکنندگان محتوایی است که فعالیت در فضای مجازی را از صفر شروع کردند و امروز هزاران دنبال‌کننده دارند، درباره تجربه اجرای «آپارات کست» می‌گوید: «وقتی اجرای این برنامه به من پیشنهاد شد، تلفن را جواب دادم که بگویم نه! بعدتر که لیست صفحات این بچه‌ها را برای من فرستادند و کانال‌های‌شان را در یوتیوب و آپارت دنبال کردم، متوجه شدم اتفاقا این‌ها ستاره‌های دوران مدرن هستند.»

«آپارات کست» از سوم دی ماه هر دوشنبه ساعت ۱۱ از آپارات و فیلیمو پخش می‌شود.

برای تماشای تیزر “آپارات کست” اینجا را ببینید.

سینماروزان/کیوان بهارلویی: مدتی کوتاه پس از عرصه موفق رئالیتی رقابتی “گل یا پوچ” به تهیه‌کنندگی علی اسدزاده در فیلیمو، حالا پای این رئالیتی به بازار اسباب بازی باز شده است.

محسن رجبی، مدیرعامل شرکت بازیتا گفت: ایده ساخت بازی «گل یا پوچ» ابتدا از طریق فیلیمو مطرح شد و ما به عنوان تولیدکننده از این ایده استقبال کردیم. تا به حال در ایران اسباب بازی فکری مربوط به برنامه تلویزیونی یا ویدئویی از پلتفرم ندیده‌ام و در شورای نظارت بر اسباب بازی هم چیزی ثبت نشده بود. سعی شده قیمت تمام شده برای مردم طوری تنظیم شود که غالب اقشار جامعه بتوانند از این محصول استفاده کنند.

وی «ایرانی و خانوادگی بودن و  گستردگی بازه رده سنی مخاطبان بازی از ۸ سال تا ۹۹ سال» را از ویژگی‌های تولید این بازی دانست و گفت: این محصول در فاز اول در سطح میانه تولید و به بازار عرضه شده و به زودی دو سطح اقتصادی‌تر و ویژه که از لحاظ قیمتی بتوانیم سه سطح از مشتریان را در بازار داشته باشیم تولید و عرضه خواهد شد.

سینماروزان: نسخه ویژه نابینایان «بازنده» به کارگردانی امین حسین‌پور در فیلیمو منتشر می‌شود.

فیلیمو با همکاری سوینا (سینمای نابینایان) نسخه توضیح‌دار سریال«بازنده» را برای نابینایان آماده کرده است.

پنج قسمت اول این نسخه با صدای گلاره عباسی جمعه ۲۳ آذر، ساعت ۸ صبح در اختیار مخاطبان قرار می‌گیرد.

علیرضا کمالی، سارا بهرامی، صابر ابر، صدف اسپهبدی، رویا جاویدنیا، محمد علی محمدی، پیمان قاسم خانی، امیر غفارمنش، مهدی رکنی، علی مردانه، الهه اذکاری، ترنم کرمانیان، امیرحسین رضازاده، سپیده مولوی و ستاره قهرمانی از بازیگرانی‌اند که در این سریال حضور دارند.

در این سریال که فیلمنامه آن با اقتباس از رمان «زن همسایه» نوشته شده، علیرضا کمالی در نقش کارآگاه کیانی درگیر پرونده‌‎ای پیچیده می‌شود که رازهای بزرگی از یک خانواده را برملا می‌کند.

پیش از این نیز نسخه توضیح‌دار سریال‌های «گناه فرشته»، «دل»، «هم‌گناه»، «می‌خواهم زنده بمانم»، «زخم کاری»، «یاغی»، «جیران»، «رهایم کن»، «آکتور»، «حیثیت» و… را ویژه نابینایان در فیلیمو منتشر شده است.

سینماروزان/کیوان بهارلویی: فصل چهارم سریال “زخم کاری” با قصه ای پرملات شروع شد که آغاز و پایانش با سیما بسته شد.

زوال سریع فصل دوم “زخم کاری” باعث شده محمدحسین مهدویان دیگر هیچ کاری را با افتتاحیه کم بنیه شروع نکند و دیگر به هیچ مهره مردودی،فرصت سعی و خطا ندهد و از همین روست که در فصل چهارم نیز مانند فصل سوم نه خبری از مرتضی امینی تبار است و نه خبری از کامبیز دیرباز و مهران غفوریان. بله بله، می‌دانیم الزامات داستانی آنها را از دور خارج کرده ولی بهترین الزامات در قصه همان‌ها هستند که در جهت حذف تیپ‌‌های از کاردرنیامده پیش می‌روند.

“زخم کاری۴” با عرض اندام برنده‌های برند زخم کاری از سیما گرفته تا مالک و سمیرا و پانی، شروع شد و داستان هم برخلاف پیش بینی ها هیچ قابل حدس نبود. بناست پانی برنده باشد؟ یا سیمایی که با یک پیامک به هم میریزد؟ یا مالک خسته و کلافه؟ یا سمیرا ی مالیخولیایی‌طور؟

مهدویان فصل چهارم زخم کاری را با سیما -با بازی الناز ملک- شروع کرد و با سیما پی گرفت و دیگر تعلل هم نکرد و در همین قسمت اول و با وارد کردن پدر سیما، چک اول را زد‌. پدری که نه فقط شمایل مهیب‌ش با گریمی سنگین بلکه بازیگر توانای کم‌حرفش-مهدی سلطانی-حکایت دارد از ورود یک قطب مشکوک تازه. آن اقتباس از اتللوی تیتراژ را که جدی بگیریم ناگزیریم که قتل سیما توسط مالک را گمانه بزنیم منتها با قدرت گرفتن برابانسیوی داستان که حالا مهدی سلطانی نقشش را ایفا کرده…

مهدی سلطانی را این اواخر در “گناه فرشته” ساخته حامد عنقا و شاه‌نقش “مشفق” دیدیم که سرگردان بود میان آرامش امروز و اغتشاشات دیروز و ماندگار با مونولوگی رمانتیک در توصیف عشق از دست رفته. حالا در فصل چهارم “زخم کاری” نگاه‌ها به اوست؛ به عنوان شهیرترین تازه وارد سریال. پدری با گذشته مجهول و با انبوه تنفر از دخترکی که خواسته لای بزرگان بلولد ولی حتی نتوانسته استایل پوشش خود را شبیه آنها کند. سلطانی در سکانس هایی کوتاه از “زخم کاری۳” و با گریمی جوانتر ناظر به دهه شصت ظاهر شده بود و حالا با ورود ولو صم بکم به فصل چهارم، مشخص شده که بناست از آن بذرپاشی قبلی، میوه‌ای خوش‌طعم به عمل آید.

اگر شخصیت پردازی سلطانی دقیق باشد هم کار مهدویان راحت است و هم کار خودش و هم مخاطب لذت خواهد برد…

سینماروزان/حامد مظفری: برنامه “اکنون” از معدود برنامه های فرهنگی آرام بخش فضای وی‌او‌دی است و در نقطه مقابل آن تصور غلط که فقط با هیاهو می‌توان مخاطب داشت.

“اکنون” و قبل تر از آن “سپنج” که هر دو در فیلیمو عرضه شدند را می‌توان در امتداد نگاهی دانست که زمانی رادیوپیام در باکس شبانگاهی خود و با افرادی مثل حسین آهی، محمد صالح علا، فتح الله جوادی و… به دنبالش بود؛ آرام‌بخشی و در عین حال تغذیه فرهنگی مخاطبان.

سروش صحت در “اکنون” آن نگاه صلب و بسته رسانه ملی پسند در پرداخت به ادبیات با حضور مهمانان اغلب مطلوب رسانه ملی در “کتاب باز” را کنار گذاشته و سعی کرده فرهنگ و هنر را گسترده تر از انتشارات‌‌ی‌های حوالی کریمخان ببیند و نتیجه اش می‌شود برنامه هایی با حضور علیرضا قربانی و ایرج طهماسب که از همان ساعات ابتدایی وایرال می‌شوند.

صدالبته که برخی ژست های سیاسی را در اینجا هم می بینیم وقتی از شجریان حرف میزنند یا آن شاعری که تا آخر عمرش در حال اثبات توده‌ای نبودن(!) بود، که بدیهی است مشتری هم داشته باشد اما باز غلبه بر نوعی تنفس فرهنگی است.

همان قدر که کمدی های خالتوری چه در سینما و چه در تئاترهای مکتب گلریز می‌توانند مسکّن آلام روحی و جسمی باشند، تاک‌شوهای فرهنگی هم اگر بی قیقاژ بر سیاست و سیاست‌بازی تولید شوند قطعا می‌توانند آرامش‌بخش و در عین حال آموزنده باشند.

آنچه نیاز تاک‌شوهای مُسکّن است، هر چیزی است به جز اندرزگویی مستقیم که آفت برنامه‌های روتین تلویزیون شده به‌خصوص که این اندرزگرافی‌های مستقیم توسط مجریان و کارشناسانی صورت میگیرد که حتی یاد نگرفته‌‌اند با سیمایی آراسته جلوی دوربین روند و گاهی آن‌قدر مهیبند که ترس فرزندان خویش را موجب می‌شوند چه برسد به مخاطب…

درباره ایرادات “اکنون” می‌توان از دکور زیادی شلوغ پلوغ آن یاد کرد که هر جایی گل و گیاهی چیده‌اند و می‌توان از “سپنج” یاد گرفت که با یک تکه فرش اصیل ایرانی و صرفا دو صندلی، دکوری موقر خلق کرده بود یا آن روال روتین احسان عبدی پور که در گفتگوی فرهنگیِ “تنهای تنهای تنها” گیر کرده! احسان باید دیگرانی خلاق‌تر را پیدا کرده و جلوی دوربین بفرستد.

“اکنون” و “سپنج”فیلیمو درکنار “کنسرتینو”ی نماوا را می‌توان تاک‌شوهای آبرومند، آرام بخش و فرهنگ‌ساز یاد کرد و مایه خجالت صدها پلتفرمی که مجوز هم دارند ولی حتی از تولید یکی از همین تاک‌شوهای لوباجت عاجزند و مدام می‌گویند بودجه بدهید که سریال کله‌دار بسازیم-که بابت کله‌ها حسابی بخورند-اما یادشان رفته که اگر بلد کار باشند می‌توانند یک تاک‌شوی جمع و جور ولی دارای غنای فرهنگی تولید کرد که هم برندسازی کند و هم مخاطب جمع کند و حتی سرمایه ها را به سمت پلتفرم آورد…

سینماروزان: قسمت پایانی سریال پلیسی «بازنده» در حالی پخش شد که توانست بینندگانش را با غافلگیری جالب توجهی مواجه کند.

به گزارش سینماروزان و به نقل از عصرایران، در ده قسمت گذشته و حتی در آخرین قسمت «بازنده» هم امین حسین‌پور، کارگردان و نویسنده سریال، در این درام پرماجرا، خط داستانی پرالتهابی را پیش گرفته بود، آنقدر که در هر قسمت مضنونین تازه‌ای به قصه اضافه و یا غافلگیرانه تبرئه می‌شدند.

در واقع «بازنده» از همان نقطه شروع معماهای زیادی پیرامون گم شدن بچه پیش روی مخاطبان گذاشت. در هر قسمت اجازه داد یکی از شخصیت‌ها از زندگی خودش تعریف کند و با این شیوه رفته‌رفته از ویژگی‌های تک‌تک آنها و همچنین پیشینه‌شان، تفکرشان نسبت به مسائل مالی و احساساتشان پرده برداشت.

اگرچه چیدمان داستانی سریال بازنده به شکلی بود که در هر قسمت مخاطب یک قدم از درام داستان عقب‌تر ایستاده بود اما از لحاظ شکل‌گیری روند داستان نیز مجرم اصلی یعنی منصور رفیعی با بازی پیمان قاسمخانی طوری پازل‌ها و دومینوی جنایت‌ها را چید که در نهایت بازنده اصلی داستان نه کاوه بدرلو یا ارغوان امینی باشند و نه حتی ونوس همسرش و یا حتی آوا.

اینجا در کنار بینندگان که تا دقیقه نود نمی‌توانستند در مورد متهم اصلی به یقین برسند، سرگرد کیانی هم از قافله جاماند و به عنوان کارآگاهی که قرار بود آنچه حدس زده را اجرایی کند، نتوانست به موفقیتی که باید در کارش دست پیدا کند.

در «بازنده» با قصه‌ای اقتباسی روبه‌رو هستیم و طرح کلی اثر از رمان «زن همسایه»، نوشته شاری لاپنا گرفته شده. «زن همسایه» رمان مشهوری نیست و خیلی‌ها آن را نخوانده‌اند اما نکته مهم اینجاست که بخش مهمی از ماجراها و روابط از دل این رمان بیرون آمده است و طبق آمار منتشر شده، همین سریال توانست باعث افزایش فروش کتاب شود. جریانی که از دیده شدن این سریال با وجود تمام نقد و نظراتی که به آن وارد است، حکایت دارد.

در کنار این‌ها باید گفت که حسین‌پور معادلات درستی را میان هریک از اتفاقات و خرده داستان‌ها طراحی کرد. او بذرهای  دقیقی در طول داستان کاشت و نهایتا توانست در نقطه پایانی از تک‌تک آنها به نفع این پایاین‌بندی موفق استفاده کند.

ثروت مادر ارغوان، قتل پدرش توسط منصور، بیماری ارغوان و قتل همکلاسی، مخالفت خانواده با ازدواج ارغوان و کاوه، نزدیک‌تر شدن آوا به خانواده آنها و نهایتا شام  شب آخر، همه و همه مثل یک پازل کنار هم چفت شدند و تصویر نهایی بدون کوچکترین ابهامی شکل گرفت.

از همین رو می‌توان گفت که تمام خرده داستان‌ها و حتی فلش بک به سابقه هر شخصیت، از الزاماتی بوده تا در نهایت بیننده را با سرانجامی مواجه کند که او هم متوجه خط ربط هرآنچه تا الان دیده و در یادش مانده، بشود، اتفاقی که در نهایت به شکل جالب توجهی رخ داد و پایانبندی مناسبی را رقم زد.

سینماروزان/مسعود احمدی: سریال “بازنده” طوفانی شروع شد و سعی کرد در همان ابتدا قلاب را برای جلب مخاطب، درست بیندازد و برای همین بود که قسمت نخست سریال، پر و پیمان و با پیرنگ کامل از روابط و آدم ها و شکل دهی بحران اصلی رقم خورد.

#بازنده در قسمت‌های بعد و برای کشف معما مخاطب را وارد مسیری هزارتو برای شناساندن پرسوناژهای مختلف خود نموده و بیش و کم، داستان هایی فرعی را در امتداد داستان اصلی تعریف کرد تا مخاطب از ادامه سریال خسته نشود.

آنچه سریال های کارآگاهی-معمایی بیش از هر چیز بدان نیاز دارند حضور ماموران زبده ای است که اغلب نیمه پنهان خود را از دسترس مخاطب غایب کرده‌اند تا مخاطب بیش از پیش کنجکاو ادامه داستان شود و خوشبختانه نسبت به سریال‌های پلیسی این چند سال،  #علیرضا_کمالی توانسته نقش یک مامور آگاهی گرفتار در گذشته را قابل قبول ارائه کند.

بازنده البته در برخی قسمتها و زمانی که می‌خواهد در عرض داستان حرکت کند و به سمت شخصیت شناسی برود، از ریتم تند پرتعقیب و گریز خود میکاهد که شاید می‌شد آن را با ترکیب حادثه با شخصیت برطرف نمود با این حال آنچه سریال دارد غلبه معما و تلاش برای حل معماست که از ابتدا با ظن به زن همسایه شروع شده، مخاطبان را حتی به سمت سرک کشیدن در داستان منبع اقتباس برده و در پایان باز به زن همسایه می‌رسیم…