فیلم “بازی خونی” و لذت واقعه‌نگاری در محیط
سینماروزان/محمد شاکری: “بازی خونی” دومین فیلم بلند حسین میرزامحمدی در مقام کارگردان است که فیلمنامه آن توسط مسعود هاشمینژاد نوشته شده و به واقعه ۱۳۶۰ آمل می‌پردازد.
دوره گروهک ها و دسته بازی با ادعاهای بزرگ و آدمهای کوچک بخشی از تاریخ ایران است که در پیوند جریانهای چپ جهانی قابل تحلیل و ارزیابی است. گذر از چپ در ایران بهای سنگینی داشته که واقعه آمل در سال ۶۰ و حضور توده های مردم برای مقابله با آن یکی از آنهاست.
“بازی خونی” روایتی است از فریبکاران و هوشیاران و مردمی که نقطه پایان هر سرکشی و عصیان بی بته‌گان هستند.
بازی های روان ، صحنه پردازی دقیق با استفاده از لوکیشن هایی بکر در استان گلستان و شهرهای بندرگز، کردکوی و گرگان و نترسیدن از رفتن به جغرافیای حادثه از نقاط برجسته فیلم است.
فیلم وقتی وارد جنگل میشود حس و حال هم محیط و هم زمان واقعه را منتقل میکند. در شهر هم دست بالا را دارد ساده و واقعی. شخصیت‌های دو طرف ماجرا به اندازه و به موقع پرداخته میشود و رقابتهای درون گروهی رونمایی شده است.
کارگردان به تاریخ پایبندی دارد و وقتی به سراغ بوم شمال میرود داستان آدم هایی را روایت میکند که گاهی فریب خورده اصلی جریانات چپ بوده اند.
حسین میرزامحمدی در “بازی خونی” به تهیه‌کنندگی سعید پروینی نشان داده که حداقل در تصویرسازی و صحنه آرایی، کارگردانی قابل اتکاست و می‌تواند باز هم در این گونه کار کند.
