سینماروزان/محمد شاکری: طبق یک روال قبلی  فارابی- که همه ساله بودجه‌ای هنگفت صرف امور جاری و پشتیبانی آن میشود تا چند فیلم هم تولید کند- فهرست ده فیلمی را داده که در یک سال اخیر با حمایت این نهاد تولید شده‌اند.

فهرست این ده فیلم به شرح زیر است:

–“دسته دختران” در گونه جنگ به نویسندگی و کارگردانی منیر قیدی و تهیه‌کنندگی همسرش محمدرضا منصوری

–“خط نجات” در گونه تاریخی-انقلابی به کارگردانی وحید موسائیان و به تهیه‌کنندگی آزیتا موگویی

–“بدون قرار قبلی” در گونه دینی-معناگرا به کارگردانی بهروز شعیبی و تهیه‌کنندگی محمود بابایی و مدیریت پروژه علیرضا رضاداد!!

–“شادروان” در گونه خانوادگی-حاشیه‌نشینی به نویسندگی و کارگردانی حسین نمازی و به تهیه‌کنندگی عباس نادران

–“بیرو” در گونه نوجوان-ورزشی به مرور بخشی از زندگی علیرضا بیرانوند به نویسندگی و کارگردانی مرتضی‌علی عباس‌میرزایی و تهیه‌کنندگی مجید برزگر!

–“نگهبان شب” به نویسندگی و کارگردانی سیدرضا میرکریمی به تهیه‌کنندگی میرکریمی

–“لیپار” در گونه نوجوان به نویسندگی و کارگردانی حسین ریگی و به تهیه‌کنندگی سعید خانی

— “بام‌بالا” در گونه کودک به نویسندگی و کارگردانی سیدجمال سیدحاتمی به تهیه‌کنندگی بهروز مفید

–“پسران دریا” در گونه اپیزودیک-نوجوان به‌کارگردانی افشین هاشمی و حسین قاسمی جامی به تهیه‌کنندگی بهروز نشان

–“لایه‌های دروغ” در گونه اکشن-حادثه‌ای به نویسندگی و کارگردانی و تهیه‌کنندگی رامین سهراب، فیلمساز جوان ایرانی – فنلاندی

پرسش‌هایی که با مرور نام این ده فیلم به ذهن می‌رسد به شرح زیر است:

اول: چقدر از بودجه فارابی صرف تولید این ده فیلم شده؟ چرا فارابي همزمان با اعلام فهرست به طور دقیق ارقام حمایت را اعلام نکرده؟

دوم: کدام شوراها و چه افرادی، حمایت از این ده فیلم را مصوب کرده‌اند؟ چرا آنها که دستور حمایت از این فیلم‌ها را می‌دهند، مشخص نیستند؟ بد نیست فارابی بگوید مصوبه حمایت از هر کدام از پروژه ها را چه افرادی امضاء کرده‌اند؟

پرسش سوم: نگاهی به کارنامه قبلی فیلمسازانی که امسال مورد حمایت فارابی قرار گرفته‌اند، نشان میدهد اغلب فیلمسازان مورد حمایت فارابی کارنامه‌ای قابل اعتنا در جلب مخاطب ندارند. اغلب-و نه همه- حاضران در فهرست حمایتی فارابی افرادی هستند که آثار قبلی‌شان، چندان جاذبه‌ای در جلب مخاطب نداشته‌اند. چرا فارابي مجددا از چنین افرادی حمایت کرده؟

پرسش چهارم: اینکه فارابی هر سال دم جشنواره و لابد برای توجیه بودجه هنگفت پشتیبانی خود، فهرست فیلم‌های مشمول حمایت را قرار می‌دهد توجیهی نیست بر انبوه سرمایه‌هایی که در سالهای اخیر توسط فارابی صرف تولید فیلم‌هایی شده که در آرشیو مانده‌اند. چرا فارابي فهرستی نمی‌دهد از ریزهزینه فیلم‌هایی که در سالهای قبل تولید کرده و همچنان در آرشیو مانده؟

پرسش آخر: بودجه پشتیبانی امسال فارابی بابت تولید این ده فیلم چقدر بوده؟؟ فارابی چقدر پول مدیر و معاون و کارمند و مشاور و شورا و… داده که درنهایت خروجیش بشود تولید ده فیلم مذکور؟؟

سینماروزان/احمد محمداسماعیل: علی ژکان کارگردان فیلم‌هایی همچون “مادیان” و “سایه به سایه” به مرور مشکلات سال‌های اخیر فارابی پرداخت.

به گزارش سینماروزان علی ژکان گفت: در سال‌های اخیر که فارابی متولی جشنواره کودک شده، نزدیک به ایام برگزاری این جشنواره یک سری فعالیت‌هایی صورت می‌گیرد و تمام می‌شود تا سال بعد. فارابی به مجموعه‌ای بدل شده که یک نگاه فصلی مثل کشاورزی دیم به سینما دارد و فقط فصل درو بر سر کار خود حضور پیدا می‌کند، مشخص است که نمی‌تواند هدایتگر سینمای حرفه‌ای و جدی ایران باشد. فارابی بیشتر حالت تماشاچی به خودش گرفته است و شکل کارمندی پیدا کرده است.

ژکان ادامه داد: این مجموعه تبدیل به جایی شده که یک عده‌ آدم خاص در آن استخدام شده‌اند و بعد از مدتی بازنشسته می‌شوند و باعث تاسف است که باید یک بودجه قابل توجهی را صرف همین امور جاری و دستمزد و عیدی و پاداش مدیران و عوامل فارابی کرد. اگر قرار بر این رویه باشد که ما ادارات عریض و طویل مفیدتری در سازمان سینمایی و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی داریم. بنیاد فارابی تاسیس شد که مثل وزارتخانه‌ها و سازمان‌های دولتی نباشد و حلقه اتصالی برای همه بخش‌ها از جمله بخش خصوصی به جریان حاکم در سینما باشد. واقعا بناست فارابی هم کاملا به یک بنیاد اداری با ساختار کارمندپرور باشد، وزارت ارشاد هم می‌تواند کارش را انجام دهد و لزومی به این دست از نهادها نیست. تازه من فکر می‌کنم ظرف سال‌های اخیر یک بخشی که به شکل قراردادی در این مجموعه فعال بودند، تعدیل شدند.

کارگردان “دخترک کنار مرداب” افزود: متاسفانه مدیران قبلی این سازمان هیچ آشنایی و سنخیتی با سینما نداشتند و با جرات می‌توانم بگویم که هیچ اطلاعی از مسائل جاری در سینما میان صحبت‌های آن‌ها دیده نمی‌شد. اصلا بحث من خوب یا بد بودن مدیریت این افراد در سمت‌های خود نیست که آن هم در جای دیگری قابل بحث است اما موضوع ناآشنایی آن‌ها با مقوله سینما و موضوعات مرتبط با آن است. طبیعی است وقتی هنرمندان و اهالی آن حرفه را نمی‌شناسید قطعا عملکرد خوبی هم در این سمت ارائه نخواهید کرد. ما از زمان مرحوم سیف الله داد دیگر مدیری از جنس سینما بر این مسند ندیده‌ بودیم و تنها امید ما این است که مدیر جدید به تمام ابعاد مسئولیتی خود در سینما آگاه باشد. ما در سازمان سینمایی علاوه بر اینکه مشکل جدی در تولید که وظیفه فارابی است، داریم، در شوراهای پروانه ساخت و نمایش و معاونت‌ها و تمام ارکان نیاز به بازنگری و اصلاح قوانین داریم.

ژکان درباره مدعیات مرتبط با دوران طلایی فارابی در دهه شصت اظهار داشت: بعد از انقلاب اسلامی، محمد بهشتی و مسئولان وقت تصمیم گرفتند مرکزی دایر کنند که در آن مقوله فیلمسازی به صورت جدی آغاز شود و با دعوت از همه اهالی سینما که در ایران مانده بودند این هنر را دوباره احیا کنند. به همین دلیل با دعوت از کارگردانان، تهیه‌کنندگان و دست‌اندرکاران سینما، فارابی را در سال ۶۲ پایه‌گذاری کردند. این عزیزان با من هم از دوران “سربداران” آشنا بودند و خواستند که در این راه با آن‌ها همراه شویم و ایده‌های خود را مطرح کنیم. در آن دوران فارابی نقش اساسی را در بازسازی سینمای پس از انقلاب اسلامی ایفا کرد و به نوعی سینما دوباره جان گرفت. این نکته هم قابل اهمیت و توجه است که جوان‌هایی که در آن زمان در بنیاد فارابی جمع شدند همه پیش از انقلاب به مرز پختگی رسیده بودند و یک ظرفیت بالقوه‌ای در آن‌ها وجود داشت که با حمایت فارابی بالفعل شد. سینماگرانی که در دهه ۶۰ کار خود را با فارابی آغاز کردند کسانی بودند که نسل اول سینما را درک کرده بودند و از آن‌ها به عنوان پدران هنری خود سرمشق گرفته بودند. ما چند نفری که در آن زمان در فارابی به عنوان نفرات اول شروع به کار کردیم از جمله کیانوش عیاری، مسعود جعفری جوزانی محمدعلی سجادی و دیگرانی که بودند، میوه‌های رسیده‌ای محسوب می‌شدند که باید به ثمر می‌نشستند که این اتفاق توسط بنیاد تازه تاسیس فارابی رقم خورد. من اعتقاد دارم این ظرفیت و پتانسیل نیروی جوان و پخته بود که دست به دست فارابی داد و آن دوران طلایی دهه شصت اتفاق افتاد. این سینماگرانی که بعد از نقلاب اسلامی شکوفا شدند همان کسانی بودند که پیش از انقلاب در آن وضعیت فیلم فارسی به سینمای جدی و عمیق فکر می‌کردند و دغدغه ساخت تولیدات درجه یک هنری را داشتند. در اواخر دهه ۴۰ یک روشنایی با وجود آدم‌هایی مثل بهرام بیضایی، ناصر تقوایی، داریوش مهرجویی و کامران شیردل به سینمای ایران آمد و باعث شد تا این رویه در پس از انقلاب ادامه پیدا کند. وجه غالب سینما در پیش از انقلاب فیلم‌فارسی‌هایی بود که ساخته می‌شدند و بدنه اصلی سینما را تشکیل می‌دادند. در اواخر دهه ۴۰ و اوایل دهه ۵۰ این سینماگران دغدغه‌مند با چه مشقت و رنجی فیلم‌شان را می‌سازند و در حقیقت نطفه سینمای جدی را در ایران شکل می‌دهند. حالا پس از انقلاب این نسل با مجموعه فارابی یک ترکیبی را تشکیل می‌دهد که باعث پایه‌گذاری امر سینما در کشور می‌شود.

کارگردان “چهره به چهره” گفت: فارابی مدام شعار حمایت از سینمای کودک سر می‌دهد اما در عمل هیچ حمایتی از بخش خصوصی در این حوزه نمی‌کند و یک ریال از بودجه این حوزه را صرف فیلم‌های کودک و نوجوان بخش خصوصی نمی‌کند. ما قبل از شروع جشنواره کودک اعلام کردیم که در مضیقه مالی قرار داریم و برای اتمام فیلم و فرستادن آن به جشنواره نیازمند کمک فارابی هستیم اما اعلام کردند که توان کمک و حمایت مالی را به هیچ عنوان ندارند. فارابی مدت‌هاست که اعلام بی‌پولی و نداری می‌کند و حتی به فیلم ما که در جشنواره کودک نیز حضور داشت هیچ اعتنایی نداشتند. از همه دردآور‌تر آنجاست که مدیران فارابی بودجه هنگفت را بابت جشنواره کودک گرفتند ولی حتی بابت دی‌سی‌پی آثار هم یک ریال خرج نکردند!! ما برای اکران فیلم‌هایمان در سینماهای جشنواره کودک با بودجه هنگفت باید دی‌سی‌پی فیلم را هم خودمان با هزینه شخصی آماده کنیم و به جشنواره تحویل دهیم تا آن‌ها اکران کنند و در نهایت هم هیچ توجهی به ما نشود. ما در بخش خصوصی به نوعی دیوانگی کردیم که به سراغ ساخت فیلم در حوزه کودک رفته‌ایم ولی حداقل توقعی که از نهادی مثل فارابی وجود دارد این است که به شعارهای خودش توجه داشته باشد نه اینکه در تولید و اکران فیلم‌های کودک و نوجوان هم که فعلا دارای مسئولیت است هیچ نقشی ایفا نکند. در اکران و پخش هم سینمای کودک کاملا یتیم و بی‌پدر است و شما در نظر بگیرید که با این حجم از تولیدات پشت در اکران مانده چه بلایی به سر سینمای کودک خواهد آمد. امیدوارم با توجه به شرایط جدید سازمان سینمایی سیاست‌هایی اتخاذ شود که در نهایت سینما از قبل آن‌ها متنفع شود و این دوران رخوت و بی‌جانی سینما بالاخره به پایان برسد.

سینماروزان: مشاور رییس سینما و مدیرکل روابط عمومی سازمان سینمایی، حل مشکلات مبتلابه اهالی سینما را در گروی تعامل دولتمردان و فعالان اقتصادی با اهالی سینما دانست.

یزدان عشیری در گفتگوی زنده با شبکه خبر با اشاره به معرفی اعضاء جدید هیات امناء بنیاد سینمایی فارابی، گفت: در یکی دو هفته اخیر چند اتفاق خوب در حوزه سینما و در تصمیم‌گیری‌ها رقم خورده که خانواده سینما را امیدوار کرده  است و سینما را از حالت خمودگی، انتزاعی و محفلی خارج و به یک مساله مهم اجتماعی تبدیل کرده که طیف‌های مختلف مردم نیز درگیر این مساله شده و برایشان مهم شده است.

وی با بیان اینکه در دولت سیزدهم رویکرد و توجه خاصی به حوزه فرهنگ به خصوص”سینما” شده است که جای تقدیر و تشکر دارد، ادامه داد: من نه به عنوان یک مسئول بلکه به عنوان یک منتقد و عضو خانه سینما معتقدم که این هوشمندی و درایت مسئولان دولت را باید به فال نیک گرفت. از احیای “شورای عالی سینما” تا مشارکت‌های گسترده برای ارتقای طراز اجتماعی سینمایی در جامعه.

مشاور رئیس سازمان سینمایی کشور با اشاره به اینکه ترکیب جدید هیات امنای بنیاد سینمایی فارابی چندان بی سابقه نیست، گفت: حضور شخصیت‌های سیاسی و دولتمردان در مراجع تصمیم‌گیری در عرصه فرهنگ و به خصوص،”سینما”پیش از این و حتی، قبل از انقلاب نیز سابقه داشته است و در سال‌های ابتدایی تشکیل بنیاد سینمایی فارابی ما شاهد حضور مدیرانی همچون شهردار تهران، مدیران ارشد آموزش و پرورش، مسئولان موسسات اقتصادی و اجتماعی و بسیاری از دستگاه‌های اجرایی کشور بوده ایم که در کنار شخصیت‌ها و کارشناسان فرهنگی، تصمیم گیری می‌کردند.

عشیری ادامه داد: ۹ نفر به عنوان هیات امناء بنیاد سینمایی فارابی معرفی شدند که ۶ نفر از آنها شخصیت‌های فرهنگی و ادبی کشور هستند. چهره های شناخته شده ای که در ادوار مختلف هم، بعضا در هیات امنای فارابی حضور داشته اند و یا در حوزه‌های دیگر همچون صدا و سیما و سایر دستگاه‌های فرهنگی نقش آفرین بودند.

مشاور رئیس سازمان سینمایی و مدیرکل روابط عمومی ادامه داد: متاسفانه در سال‌های اخیر با بی‌مهری هایی که به سینما شده، سینما به شدت مهجور و مغموم واقع شده و به وضعیتی بغرنجی گرفتار شده است. امروز، سینماگران و خانواده سینما  با مصائب، رنج ها و محنت‌های بی شماری روبرو هستند و در زمینه های گوناگون از قیبل:  امنیت شغلی، بیمه های درمانی، بحران رکود و بیکاری، مباحث مالیاتی و …. مشکلات زیادی دارند و با ابتدایی ترین مسائل معیشتی دست و پنجه نرم می کنند. برای ایجاد تحول و عبور از این بحران ها نیاز به رویکردهای تازه است.باعث تاسف است که بدنه سینما با ابتدایی‌ترین مسائل معیشتی دست و پنجه نرم می‌کند و حتی یک بیمه درمانی درست و حسابی ندارد و دولتمردان باید بدانند که وضعیت اقتصادی بدنه سینما، تراژیک است. حضور شخصیت‌های سیاسی و دولتمردان در مراجع تصمیم‌گیری سینما، کمکی است در جهت حل مشکلات اپیدمیک اهالی سینما!

عشیری ادامه داد: در دوره‌های گذشته شاهد بوده ایم که هیات‌های تصمیم گیری فقط از “سینماگران” تشکیل می‌شده. با توجه به اینکه سینما، تنها محصول فرهنگی نیست بلکه صنعت و اقتصاد نیز هست، نیاز است که بعد از زنجیره فرایند تولید در عرصه‌های اجتماعی، اقتصادی و صنعتی نیز بازخوردهای خوبی داشته باشد.

وی افزود: با گره های به هم پیوسته سینما باورمان این است که باید در تصمیم گیری‌ها از دولتمردان و افرادی از سطوح بالای دولت استفاده و از آنها کمک بگیریم تا بتوانیم مشکلات را برطرف کنیم. در بسیاری از موارد زمانیکه سینماگران با چالش هایی همچون مسائل مالیاتی، همکاری های انتظامی، توسعه زیرساخت‌های صنعت سینماداری، روندهای تولید فیلم، تعامل با قوه قضائیه و … مواجه می‌شوند همیشه با هم نشینی، تصمیم گیری مشترک و وساطت صنوف و سازمان سینمایی این مشکلات برطرف می‌شوند؛ آیا بهتر نیست بخشی از این اشکالات در مرجع تصمیم گیری ها حل و فصل شوند.

مدیرکل روابط عمومی سازمان سینمایی ادامه داد: در دولت سیزدهم چند گام اساسی برای حل مشکلات سینما جلوتر رفته‌ایم و بخشی از دولتمردان را علی رغم مشاغل و ترافیک کارهایی که دارند راضی کردیم تا توجه ویژه تری ‌ای به سینما داشته باشند، برای آن وقت بگذارند و در تصمیم‌گیری‌های مهم حضور پیدا کنند، قطعا، با توجه به انسداد اجتماعی و بحران‌های اقتصادی که سینما از آسیب های کرونا و تحریم‌های ناجوانمردانه به کشور مبتلای آن است و همچنین بخشی از مشکلاتی که به بدنه نحیف و شکننده خود سینما ارتباط دارد، ایجاد مناسبات و  پل‌های ارتباطی برای تصمیم‌سازی با ورود شخصیت‌های اقتصادی و دولتمردان سیاسی و صنعتی به شدت به سینما کمک خواهد کرد و سینما را از فضای محفلی فعلی خارج می‌کند.

وی با اشاره به اینکه سینما نباید فقط در قرنطینه و حصار سینمایی‌ها محدود باشد، گفت: امروز محصولات سینمایی باید در عرصه های ملی و بین المللی رقابت کنند. دنیا با جهش های حیرت انگیز در عرصه های تکنولوژی‌های مدرن و (های تک) سر و کار دارد و سینمای ایران در رقابت با کمپانی ها و غول های تکنولوژیک سینما، تولیدات انیمیشن و استارت آپ های جدید قرار دارد و اگر بخواهیم با اقتصاد نحیف سینما و با نگاه های بسته عمل کنیم نمی توانیم بن بست‌ها را از بین ببریم و گشایش ایجاد کنیم.

سینماروزان: محمدمهدی اسماعیلی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی به پیشنهاد محمد خزاعی رئیس سازمان امور سینمایی اعضای هیات امنای بنیاد سینمایی فارابی را منصوب کرد.

به گزارش سینماروزان اعضای هیات امناء بنیاد سینمایی فارابی با حکم وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی به مدت ۲ سال منصوب شدند.

برای چینش هیات امنای فارابی کوشیده شده از افراد دارای مناصب دولتی-ارگانی استفاده گردد تا شاید حضور آنها موجب گردد برخی مشکلات اقتصادی سالیان سینمای ایران برطرف شود‌.

از جواد اوجی وزیر نفت تا مسعود میرکاظمی رئیس سازمان برنامه گرفته تا سعید محمد مدیر مناطق آزاد و علی عسگری معاون ستاد اجرایی فرمان امام در فهرست هیات امنای فارابی حضور دارند‌.

حسن خجسته از اعضای فعلی شورای پروانه نمایش که اخیرا وارد هیات منصفه مطبوعات هم شد و میثم نیلی (فرزند شهید حسین نیلی احمدآبادی وزیر معادن و فلزات دولت میرحسین موسوی و داماد محمود فرشیدی اولین وزیر آموزش و پرورش احمدی‌نژاد) از دیگر اعضای هیات امنای فارابی هستند.

فهرست کامل هیات امنای تازه فارابی به شرح زیر است:

— مسعود میرکاظمی معاون رییس جمهور و رییس سازمان برنامه و بودجه

–جواد اوجی وزیر نفت

— سعید محمد مشاور رییس جمهور در امور مناطق آزاد تجاری صنعتی و ویژه اقتصادی و دبیر شورای عالی مناطق آزاد

–علی عسگری معاون ستاد اجرایی فرمان امام

–علیرضا مختارپور قهرودی دبیرکل نهاد کتابخانه‌های عمومی کشور

— میثم نیلی مشاور وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی

— حسن خجسته معاون پیشین صدا و سیما

— سیدمحسن مهاجرانی معاون پیشین صدا و سیما و مشاور رییس رسانه ملی

–محمد خزاعی رییس سازمان سینمایی

سینماروزان: امیدوارم در دولت جدید دیگر در سینمای ایران شاهد هیچ نوع وعده و شعاری نباشیم و مدیران با دغدغه مندی پیگیر آن باشند تا نیازهای طبیعی جامعه سینما تأمین شود.

به گزارش سینماروزان سیدجمال ساداتیان تهیه‌کننده باسابقه سینما با بیان مطلب فوق به سینماپرس گفت: امیدوارم عملکرد مدیران جدید مثل سابق نباشد که سال ها برخی مدیران وعده می دادند ایران تا سال ۱۴۰۰ خود را به اقتصاد ژاپن می رساند اما حالا در عمل به پای اقتصاد افغانستان هم نرسیده ایم!

سیدجمال ساداتیان با اشاره به نیاز به چابک‌سازی ساختار دولتی سینما گفت: درصد غیرمفید بودن نهادهایی مثل بنیاد سینمایی فارابی بیشتر از مفید بودنش است! واقعاً در حال حاضر کارکرد بنیاد سینمایی فارابی مشخص نیست.

تهیه‌کننده “دایره زنگی” ادامه داد: زمانی این بنیاد برای ساخت فیلم ها تجهیزات می داد و یا با اعطای عادلانه وام به هر فیلمسازی که متقاضی تولید فیلم بود جریان پویایی را در سینما ایجاد کرده بود اما اکنون سالهای متمادی است که دیگر چنین کارهایی در بنیاد سینمایی فارابی صورت نمی گیرد و واقعاً مشخص نیست در این نهاد چه اتفاقی رخ می دهد.

تهیه کننده فیلم های سینمایی “متری شش و نیم” و “جامه دران” افزود: بنده شخصاً نمی توانم دلیل مشارکت بنیاد سینمایی فارابی در تولید برخی فیلم ها را متوجه شوم؛ به عقیده من بهتر است همه دست اندرکاران، سیاست گذاران و مدیران سینمایی تلاش کنند تا روز به روز اقتصاد سینما بزرگ‌تر شود و تهیه‌کنندگان برای تولید آثارشان تنها دست در جیب های خودشان داشته باشند!

وی سپس با بیان اینکه سرمایه گذاری نهادهای دولتی در فیلم ها باعث دخل و تصرف در قصه ها و از دست رفتن شاکله اصلی آثار می شود تصریح کرد: شراکت مالی نهادهای دولتی در تولید آثار سینمایی باعث می‌شود تا سینما از مسیر اصلی و طبیعی خود منحرف و دور شود؛ از این رو بنده امیدوارم با تدبیر و درایت مدیران سینمایی دولت جدید دیگر شاهد چنین اتفاقاتی در سینمای کشور نباشیم.

ساداتیان متذکر شد: بهتر است نهادهای دولتی به جای آنکه به فکر مشارکت و سرمایه گذاری برای تولید فیلمها باشند تدبیری برای توسعه بازار سینما و تبیین استراتژی برای پیشبرد سینما داشته باشند تا سینما بتواند پویاتر شده و گردش مالی مکفی داشته باشد و تهیه‌کنندگان بدون گردن کج کردن جلوی مدیران دولتی بتوانند مستقیماً از طریق بانک ها برای تولید آثارشان وام دریافت کنند.

این سینماگر تأکید کرد: مدیران سینمایی باید به دور از کارهای روزمره سینمایی برای این اتفاقات نیکو برنامه‌ریزی کنند. مدیران سینمایی باید ببینند مردم به چه نوع فیلم هایی نیاز دارند، باید تدبیری برای توسعه زیرساخت‌های سینما داشته باشند و شرایط فیلمسازی را سهل و آسان کنند.

تهیه کننده فیلم های سینمایی “آذر، شهدخت، پرویز و دیگران” و “برف روی کاج ها” در خاتمه این گفتگو افزود: امیدوارم در دولت جدید دیگر در سینمای ایران شاهد هیچ نوع عملکرد شعاری نباشیم و مدیران تازه با دغدغه‌مندی پیگیر آن باشند تا نیازهای طبیعی جامعه سینما تأمین شود. امیدوارم عملکرد مدیران جدید مثل سابق نباشد که سال ها برخی مدیران وعده می‌دادند ایران تا سال ۱۴۰۰ خود را به اقتصاد ژاپن می‌رساند اما حالا در عمل به پای اقتصاد افغانستان هم نرسیده ایم!

سینماروزان/رضا منتظری: یک تهیه‌کننده سینما گفت: امیدوارم سیدابراهیم رئیسی و دولتمردان ایشان ساختارهای سینمایی هزینه‌زا و بی‌فایده را برای همیشه حذف کنند.

به گزارش سینماروزان، سیدمحسن وزیری تهیه‌کننده به سینماپرس گفت: در زیرمجموعه دولتی سینما، نهادهایی هزینه‌زا هستند که نه تنها به درد اهالی سینما نمی خورد بلکه باعث ضرر و زیان شدید به سینما و سینماگران نیز می شود و قطعاً نبود آنها بهتر از بودنشان است.

وزیری ادامه داد: دولتمردان نباید اجازه بدهند دیگر در این گونه نهادها بریز و بپاش های آنچنانی با بودجه بیت المال شود و تنها عده ای خاص از مواهب آن بهره مند گردند.

تهیه کننده فیلم های سینمایی «بادام های تلخ» و «ساعت شلوغی» افزود: زمانی در سینمای ایران وسایل برای تولید فیلم بسیار کم بود؛ در دوران آنالوگ سینما دیجیتال نشده بود و بنیاد سینمایی فارابی برای ساخت آثار سینمایی به نوبت به عوامل فیلم ها تجهیزات می‌داد اما حالا که سینما دیجیتال شده دیگر دلیلی برای وجود فیزیکی این بنیاد که سالانه بخش اعظمی از بودجه بیت المال را به خود اختصاص دهد، وجود ندارد.

این سینماگر سپس با تأکید بر اینکه بی شک موسسه رسانه های تصویری بسیار کمک کننده تر از فارابی است اظهار داشت: تعجب می‌کنم که در دوران رونق شبکه خانگی موسسه رسانه‌های تصویری را منحل کردند ولی فارابی همچنان به کار خود ادامه می‌دهد!؟

وزیری در همین راستا تصریح کرد: باعث شرم و تأسف است که مسئولان نه تنها هیچ کمکی به قاطبه اهالی سینما نمی‌کنند بلکه از اهالی سینما طلبکار هم می شوند. بنده از صمیم قلب می‌گویم که امیدوارم به حق خانم فاطمه زهرا (س) ریشه نهادهای سینمایی بی‌فایده برای همیشه کنده شود و شر آن از سر سینمای کشور کم گردد.

وی با بیان اینکه تنها کسانی از فارابی حمایت می کنند که وام های کلان از آن گرفته و پس نداده اند خاطرنشان کرد: من نمی دانم چرا آقایان در اعطای وام که با بودجه بیت المال هست هم خودی و ناخودی دارند؟ چرا به من نوعی وام نمی دهند اما یک عده خاصی را گرد خود جمع کرده اند و مرتب به آن ها وام اعطا می کنند؟

تهیه کننده فیلم های سینمایی «کالسکه» و «سایه های غم» متذکر شد: من متأسفم که مسئولان وزارت ارشاد می گویند ما ۲ هزار میلیارد وام به سینماگران دادیم ولی نمی‌گویند به چه کسانی وام داده‌اند؟ کدام وام؟ کدام سینماگران؟ چرا بدنه سینما جزو این سینماگران نیستند؟

وزیری در پایان این گفتگو تأکید کرد: نهادهای سینمایی بودجه‌خوار باید برای همیشه تعطیل شود؛ نهادی که متعلق به برخی سینماگران خاص است و هیچ دردی از سینمای ایران درمان نکرده و بودجه های کلان سینما را در قالب برگزاری برخی جشنواره های بی خاصیت و یا اعطای وام به دوستان و نزدیکان خود هدر می دهد بهتر است که دیگر هرگز وجود خارجی نداشته باشد.

سینماروزان/مهدی فلاح‌صابر: نیکی کریمی به تازگی از مصدومیت سرصحنه فیلمی گفته که مشمول حمایت ۱۲.۵میلیاردی فارابی بوده است.

به گزارش سینماروزان نیکی کریمی به فرهاد عشوندی در خبرآنلاین گفته است: از اواخر آذر و برای فیلم «دسته دختران» به کارگردانی خانم قیدی در آبادان بودیم و الان هم اهواز هستیم. اتفاقا خارج از کرونا و مسائل و مصائب آن سر صحنه این فیلم همان اوایل فیلمبرداری اتفاقی افتاد که به گردن و کمرم خیلی آسیب رسید.

نیکی کریمی ادامه داد: حین بازی در فیلم از پشت سر به شدت پرتاب شدم روی زمین، که اتفاق خطرناکی بود ولی خدا را شکر به خیر گذشت.

گفتنی است طبق آمار ارائه شده از سوی سازمان سینمایی فیلم “دسته دختران” به کارگردانی منیر قیدی و تهیه‌کنندگی محمدرضا منصوری در شمار پروژه‌های مورد حمایت فارابی بوده است.(اینجا را بخوانید)

فارابی برای این فیلم ردیف حمایت ۱۲.۵میلیاردی قرار داده است تا بالاترین رقم حمایت یک سال اخیر نثار “دسته دختران” شود.

سینماروزان/حامد مظفری: تازه‌ترین شفاف‌سازی سازمان سینمایی درباره عملکرد مالی فارابی حکایت دارد از تخصیص ۱۲.۵میلیارد به پروژه‌ای با نام‌ “دسته دختران”.

“دسته دختران” نام محمدرضا منصوری را به عنوان تهیه‌کننده دارد.
منصوری سال قبل فیلم “شیشلیک” را با حمایت اول‌مارکت همراه‌اول مخابرات تولید کرده و یک سال قبلتر هم در “درخت گردو”ی اول‌مارکت به‌عنوان مجری طرح و مدیر تولید حضور داشت.
آثاری مثل “تنگه ابوقریب”، “محمد(ص)” و “لاله” که با حمایت ارگان‌های مختلف از اوج تا بنیاد مستضعفان و مرکز گسترش تولید شده‌اند از جمله آثاری هستند که منصوری، مدیریت تولید آنها را برعهده داشته است.

کارگردانی “دسته دختران” را منیر قیدی همسر منصوری برعهده داشته که سابقه کارگردانی “ویلاییها” با حمایت فارابی را در کارنامه دارد؛ فیلمی در حاشیه جنگ که ازقضا مورد پسند مدیران رسانه ملی بوده و بارها روی آنتن رفته است.

در “ویلاییها”، منصوری به‌عنوان مدیر تولید و سعید ملکان به‌عنوان تهیه‌کننده حضور داشت. به غیر از “تنگه ابوقریب” از محصولات ارگان ارزشی اوج، سعید ملکان و منصوری در فیلمهایی نظیر “ابد و یک روز” و “میلیونر میامی/بی‌حساب” که با حمایت محمد امامی و محمدهادی رضوی تولید شده بود نیز سابقه همکاری داشته‌اند.

حالا در “دسته دختران”، منصوری خودش به‌عنوان تهیه‌کننده حضور دارد، همسرش کارگردان است و فارابی تمام‌قد، حامی تولید است.

در ریزعملکرد فارابی درباره چرایی تخصیص ۱۲.۵ میلیارد برای فیلم تازه منصوری-قیدی توضیحاتی داده نشده و فقط گونه فیلم، دفاع مقدس ذکر شده و اینکه فارابی مالکیت ۱۰۰ درصدی فیلم را در اختیار دارد.

منیر قیدی در “ویلاییها” نشان داده بود از نظر تکنیکی، جلوتر از بسیاری فیلم اولیها است و منصوری هم با مدیریت تولید “درخت گردو”، عیار خود در تولید را ارائه داده بود.

اینکه چه سرنوشتی در انتظار “دسته دختران” باشد، مشخص نیست؟؟

نوروز همین امسال یکی از تازه‌ترین فیلمهای دفاع مقدسی مورد حمایت فارابی با عنوان “یدو” که ازقضا برنده سیمرغ بهترین فیلم فجر۳۹ شد بدون اکران رسمی، از تلویزیون پخش شد.
می‌توان امیدوار بود به بازگشت سرمایه ۱۲.۵ میلیاردی که مصروف “دسته دختران” می‌شود؟؟ 

فهرست کامل شفاف سازی سازمان سینمایی درباره فارابی را اینجا ببینید.

سینماروزان/پرستو فرهادی: پخش بدون اکران سه فیلم “یدو”، “مهران” و “تک تیرانداز”، از تلویزیون با واکنش یک پخش‌کننده مواجه شد.

دو فیلم “یدو” و “مهران” با حمایت مالی فارابی و “تک تیرانداز” با حمایت بنیاد روایت تولید شده است یعنی ارگان‌هایی که در سالهای اخیر کمتر توانسته‌اند محصولاتی را تولید کنند که بازگشت اقتصادی در گیشه داشته باشند و حالا با پخش از تلویزیون، سرعت قاچاق آنها نیز افزایش می‌یابد.

سعید خانی پخش‌کننده سینما در واکنش به پخش تلویزیونی سه فیلم ارگانی مذکور به خبرگزاری ایسنا گفت: پخش فیلم‌های جدید از طریق تلویزیون سبب انتشار نسخه قاچاق فیلم می‌شود و البته می‌دانیم که فیلم‌ها خودشان را فدای شرایط کرده‌اند.

این پخش‌کننده ادامه داد: این کار فقط به شرطی می‌تواند خوب باشد که تلویزیون آن قدر پول خرید پخش را بدهد که ۸۰ درصد هزینه‌های تولید فیلم جبران شود، چون با آنچه تاکنون در این بخش وجود داشته ۱۰۰ درصد به ضرر صاحبان فیلم‌ها خواهد بود و سینما به مخاطره می‌افتد. 

مدیر موسسه پخش خانه‌فیلم افزود: همانطور که اکران آنلاین نتوانست سرمایه‌های تولید را برگرداند و فیلم‌ها سریع قاچاق می‌شدند، اینجا هم این اتفاق می‌افتد ولی امیدوارم سازمان صدا و سیما دست‌کم بودجه خوبی را در نظر بگیرد تا بیش از این به فیلم‌ها  آسیب وارد نشود.

سینماروزان/محمد شاکری: تازه‌ترین شفاف‌سازی سازمان سینمایی درباره فارابی مثل همیشه پر است از بودجه‌ریزی‌هایی اعجاب‌آور.

فارابی ۱.۶میلیارد از بودجه ۵.۸میلیاردی خود را صرف هزینه‌های جاری و پشتیبانی کرده.

فارابی بیش از ۳میلیارد(دقیقا ۳میلیارد و ۲۴۰میلیون) بودجه صرف نگارش فیلمنامه کرده.

محمدمهدی توحیدی‌مقدم مشهور به فرهاد توحیدی مشمول حمایت ۲۰۰میلیونی شده برای فیلمنامه “حضرت خدیجه(س)”. در کارنامه توحیدی فیلمنامه “مجردها” و “دنیا” به چشم می‌خورد.

محمدعلی نجفی رییس هیات مدیره خانه سینما مشمول حمایت ۱۵۰ میلیونی شده برای فیلمنامه “جمجمه جوان”.

نیما جاویدی صالح‌زاده که از نیروهای معتمد شورایی در مرکز گسترش است مشمول حمایت ۱۲۰میلیونی شده برای فیلمنامه “مرشد”.

حبیب والی‌نژاد از مدیران سالیان سازمان ارزشی اوج مشمول حمایت ۱۵۰میلیونی شده برای فیلمنامه “دومین روز پاییز”.

مرتضی اصفهانی مشاور برخی پروژه‌های سینمایی امنیتی سالیان اخیر مشمول حمایت ۱۵۰میلیونی شده برای فیلمنامه “فرار از زندان”. علی فرقانی نویسنده کمدی “مصادره” همکار او در این فیلمنامه است.

سیامک شایقی مرحوم هم مشمول حمایتی ۶۰میلیونی شده برای فیلمنامه “برادران افتخار”.

در میان پروژه‌های سینمایی مورد حمایت هم نام فبلم برگزیده فجر۳۹ می‌درخشد!! “یدو” حمایت ۲.۳۵۰ میلیاردی داشته.

مجید برزگر برای فیلم “بیرو” مشمول حمایتی بیش از ۲میلیارد شده است.

آزیتا موگویی برای “خط نجات” مشمول حمایت ۳.۲ میلیاردی شده.

در صدر ارقام حمایتی فارابی نام فیلمی از بهروز شعیبی به چشم می‌خورد. “بدون قرار قبلی” مشمول حمایت ۷میلیاردی شده!!!
این، فیلمیست که علیرضا رضاداد از مدیران سالیان سینما را به عنوان مدیر پروژه داشته.
محمود بابایی تهیه‌کننده “بدون قرار قبلی” سابقه ساخت فیلم انتخاباتی سعید جلیلی را داشته!
مدیر تولید پروژه امیر نشاط آقازاده محمد نشاط است. محمد نشاط تهیه‌کننده پروژه ارگانی “رنج و سرمستی” است که در دولت دوم احمدی‌نژاد با حمایت مرکز تولید شد ولی هنوز اکران نشده!!
نویسنده این پروژه ۷میلیاردی، فرهاد توحیدی است که در بخش فیلمنامه هم مشمول حمایت فارابی بوده.

برادران محمودی افغان با فیلم “مردن در آب مطهر” مشمول حمایت ۵۵۰میلیونی فارابی شده‌اند.

عباس آقازاده الیاس نادران هم برای “شادروان” مشمول حمایت ۱.۲۵۰میلیونی فارابی شده است.

غلامعلی رویین‌تن ازجمله افرادیست که هم به عنوان نویسنده و هم تهیه‌کننده مشمول حمایت فارابی بوده است.
رویین‌تن برای نگارش فیلمنامه شهیدهادی حمایت ۱۲۰میلیونی داشته و برای تولید فیلم “آی بی کلاه/بانک زده‌ها” مشمول حمایت نیم میلیاردی شده.

سی و هشتمین جشنواره جهانی فجر نیز هرچند امسال برگزار نشد ولی ۱.۱۲۸میلیارد بودجه از فارابی گرفته؟؟

فارابی ۳میلیارد برای برگزاری جشنواره کودک در دل کرونا هزینه کرده!! ۳۷۲میلیون از این ۳میلیارد صرف دستمزد دبیر و مدیران و… شده است! ۱۸۸میلیون صرف دستمزد نیروهای اجرایی شده یعنی بیش از نیم میلیارد فقط صرف دستمزد عوامل جشنواره کودک شده!

فارابی مثل همیشه برای انتشار مجله فیلم‌نگار هم هزینه کرده. البته انتشار کاغذی مجله تعطیل شده ولی فارابی برای انتشار نسخه دیجیتال ۴۰۵.۳ میلیون(نزدیک به نیم میلیارد) هزینه کرده!

برای ملاحظه فهرست مالی فارابی اینجا را ببینید.

سینماروزان/پرستو فرهادی: پوران درخشنده کارگردان باسابقه در یادداشتی کوتاه، به گلایه از بی‌رغبتی مدیران ذیربط کودک در فارابی برای حمایت از اکران آنلاین آثار کودک پرداخته است.

پوران درخشنده در یاداشتی با عنوان «سینمای کودک، سینمای بی‌پناه» که در اختیار خبرگزاری ایسنا قرار داده، نوشته است: نتایج حاصله از برگزاری سه دوره جشن «سیمرغ و پروانه‌ها» که به همت بنیاد سینمایی فارابی، همزمان با ایام برگزاری جشنواره فیلم فجر و با همراهی هنرمندان  سینما و تلویزیون در تهران و سایر مناطق کشور توسط مرکز توسعه سینمای کودک و نوجوان به اجرا درآمده، حاکی از آن است که برنامه‌ریزی مناسب در کنار بهره‌گیری از نوآوری و ظرافت در اجرا می‌تواند بستر لازم برای گسترش و توسعه کمی سینمای کودک و نوجوان را فراهم آورده و علاوه بر پر کردن بهینه اوقات فراغت دانش‌آموزان سراسر کشور موجب علاقه‌مندی بیش از پیش آنان به این سینما شود.

درخشنده ادامه داد: تجربه شیرین برگزاری این جشن در مناطق آسیب‌دیده از سیل ویرانگر سال گذشته سیستان و بلوچستان و مشاهده شادی و سرور کودکان و نوجوانان از حضور هنرمندان محبوبشان در آن دیار، ما را بر آن داشت تا با انگیزه‌ای دوچندان در اندیشه برگزاری هرچه باشکوه‌تر این جشن، در سال‌های آتی باشیم. یادآور می‌شود در سه دوره پیشین این جشن، از رهگذر خرید حق پخش و نمایش فیلم‌های منتخب کودک و نوجوان از سوی بنیاد فارابی، مبالغ نسبتا مناسبی به تهیه‌کنندگان این فیلم‌ها تعلق یافت که این امر در گردش مالی سینمای کودک بی‌تاثیر نبوده است.

درخشنده اظهار داشت: امسال به‌دلیل شیوع ویروس کرونا و تعطیلی مدارس و سینماها در بسیاری از مناطق کشور، برگزاری این جشن در شکل و قالب گذشته مقدور نبود لذا، با هدف پرکردن اوقات فراغت دوچندان‌شده کودکان و نوجوانان در دوران قرنطینه خانگی و حمایت از سینماگران کودک و نوجوان که طی یک سال گذشته بیشترین آسیب مادی و معنوی را به واسطه تعطیلی سینماها و کندی روند تولید فیلم متحمل شده‌اند، به بنیاد سینمایی فارابی پیشنهاد کردیم  با خرید حقوق پخش تعدادی از فیلم‌های جذاب و خاطره‌انگیز کودک و نوجوان (حداقل ۲۲ فیلم) و نمایش آن‌ها به صورت اکران آنلاین، از طریق پلتفرم‌های” نماوا” و” فیلیمو” و توزیع کارت‌های رایگان اشتراک یک‌ماهه میان مخاطبین کودک و نوجوان، ضمن ایجاد فضای نشاط و امید و شریک کردن آنان در جشن بزرگ سینمای ایران، قدمی هرچند کوچک در جهت بهبود اوضاع مالی و رفع نگرانی‌های حرفه‌ای/ معیشتی سینماگران کودک برداشته شود.

درخشنده متذکر شد: افسوس که مدیران ذیربط در بنیاد فارابی به‌عنوان اصلی‌ترین متولی سینمای کودک و نوجوان کشور، به‌دلیل نداشتن دغدغه و انگیزه کافی، با تعلل و دفع وقت، این پیشنهاد را اجرایی ندانسته، با محروم کردن میلیون‌ها کودک و نوجوان از لذت تماشای آثار دلنشین و ماندگار سینمای شریف کودک، دست‌اندرکاران آن را بی‌پناه‌تر از گذشته به حال خود رها کردند. همان‌گونه که پیش از این نیز در نتیجه برخورد نامناسب و غیرحرفه‌ای آن بنیاد، برگزاری نشست‌های تخصصی حوزه سینمای کودک و نوجوان به رغم زمان زیادی که صرف پژوهش و برنامه‌ریزی آن شده بود بی‌نتیجه رها شد.

این کارگردان ادامه داد: اینک ضمن ابراز تاسف از عدم برگزاری جشن «سیمرغ و پروانه‌ها» در سال جاری و  عدم انجام هزینه در این رابطه، مصرا درخواست داریم تا بنیاد سینمایی فارابی بودجه در نظر گرفته‌شده برای برگزاری جشن امسال را به صورت حقیقی و نه صوری، برای بهبود اوضاع نه چندان به سامان سینمای کودک و نوجوان اختصاص داده و به صورتی  آبرومندانه از سینماگران و دست‌اندرکاران آن حمایت مادی و معنوی به عمل آورده و موجبات پویایی هر چه بیشتر این گونه‌ سینمایی را فراهم آورد. با امید به پاسخگویی، شفاف‌سازی و توضیحات اقناع‌کننده مدیران محترم بنیاد سینمایی فارابی.

سینماروزان: شفاف‌سازی سازمان سینمایی درباره عملکرد مالی فارابی نشان داد که جشنواره فیلم مقاومت، اعتباری هنگفت(۹۰۰ میلیون تومان) از فارابی داشته؛ در حالی که بنیاد روایت زعیم این جشنواره بوده و درعین حال امسال وزارت بهداشت هم از جشنواره حمایت کرده است.

روزنامه صبحنو که ازجمله رسانه‌های نزدیک به بالادست مجلس است در تحلیلی بر دوره اخیر جشنواره مقاومت برخی ایرادات آن را برشمرده است. این در حالی است که یکی از نمایندگان مجلس نیز به صراحت از لزوم تحقیق و تفحص در جشنواره‌های رنگارنگی سخن گفته که حتی کرونا هم آنها را تعطیل نکرده!

صبحنو نوشت: عمار، جشن حافظ، خانه سینما و فجر با اینكه هرکدام سیاست‌هایی کاملا متفاوت دارند، بااین‌حال و برحسب تجربه نسبت‌ به فیلم‌هایی در حوزه دفاع مقدس و انقلاب اسلامی به شرط کیفیت بی‌تفاوت نیستند، یعنی اگر فیلم‌های موضوعی واقعا جایگاه تکنیکی داشته باشند، در این رویدادها تقدیر شده و ضریب رسانه‌ای نیز پیدا می‌کنند. با این‌حال ممکن است کسی بگوید بازهم لازم است جشنواره‌ای تخصصی برای حمایت جدی‌تر از این آثار وجود داشته باشد؟

صبحنو ادامه داد: باید دید که این کار به چه قیمتی است؛ بیایید به آثار و فیلم‌های برگزیده جشنواره مقاومت نگاهی بیندازیم. در بخش فیلم سینمایی مسابقه اصلی، در بخش بهترین کارگردانی فیلم سینمایی از بین نامزدها: ۲۳ نفر، آبادان یازده ۶۰، شبی که ماه کامل شد، لباس شخصی، خروج، تندیس؛ دیپلم افتخار و جایزه نقدی جشنواره به ابراهیم حاتمی‌کیا برای فیلم «خروج» تعلق گرفت.

صبحنو افزود: در بخش بهترین فیلمنامه فیلم سینمایی مسابقه اصلی، ۲۳ نفر، عمر و ما، شبی که ماه کامل شد، داستان خونی، منطقه پرواز ممنوع به عنوان نامزد معرفی شدند که در نهایت تندیس، دیپلم افتخار و جایزه نقدی جشنواره به مهدی جعفری برای فیلم سینمایی «۲۳ نفر» رسید. جایزه ویژه هیات‌‎داوران نیز به مهرداد خوشبخت برای کارگردانی فیلم «آبادان یازده ۶۰» اهدا شد. در بخش بهترین فیلم سینمایی مسابقه اصلی نیز ۲۳ نفر، آبادان یازده ۶۰، شبی که ماه کامل شد، لباس شخصی و خروج نامزد بودند که تندیس، دیپلم افتخار و جایزه نقدی جشنواره به محمدحسین قاسمی برای فیلم «شبی که ماه کامل شد» اهدا شد.

روزنامه صبحنو در ادامه تحلیل خود آورد: همانطور که واضح است جشنواره مقاومت نه تاثیرگذار است و نه جریان‌ساز!! چینش و تقسیم جوایز نشان می‌دهد هر تعداد فیلمی که در دو سال گذشته ساخته شده و پیشتر در فجر قدر دیده شدند، وارد رقابت شده و بین چند فیلمی که مشهورتر است و سازندگان مهم‌تری دارند، اهدا شده است؛ یعنی نه این فیلم‌ها در زمان تولید نیم‌نگاهی به جشنواره مقاومت داشته‌اند و نه این رویداد تاثیری در تولید فیلم‌های بعدی این فیلمسازان خواهد داشت.

این روزنامه تاکید کرد: انگاری جشنواره مقاومت از جایگاه یک رویداد بااهمیت به مراسمی تبدیل شده که انجمن سینمای دفاع مقدس صرفا محض رفع مسوولیت و بدون نگاهی بلندمدت، تخصصی و راهبردی آن را برگزار می‌کند؟ انگاری چند فیلم و فیلمساز تکراری و قابل‌پیش‌بینی روی صحنه می‌آیند، تقدیرنامه و هدیه‌ای دریافت می‌کنند و مسوولان جشنواره هم گزارش کاری تکراری به مدیران بالادستی می‌دهند. آیا جشنواره مقاومت در دوره‌های بعد احیا خواهد شد؟ 

سینماروزان/رضا استادی: بنیاد سینمایی فارابی این روزها درهای خود را به روی سینماگران و فیلم نامه نویسان گشوده تا در قالب طرح های مختلف همچون فیلم نامه های اقتباسی، اقدام به تولید فیلم نامه به عنوان پاشنه آشیل سینمای ایران نماید و معضلی جدی در این حوزه را برطرف کند. اما آیا اتفاق هایی که در اخبار و روایت های رسانه ای از این بنیاد می شنویم، به اندازه آنچه در واقعیت رخ می دهد شیرین است؟

به گزارش سینماروزان و به نقل از “سینما مثبت”، سال ۱۳۹۸در پی اعلام خبر راه اندازی سامانه ای برای ثبت فیلم نامه در بنیاد سینمایی فارابی، اقدام به ثبت اثری در این سامانه کردم.

فیلم نامه مذکور بر اساس رمان «حمام تُرکی» نوشته شده بود. رمانی که پاییز سال ۱۳۹۷ از سوی نشر برکه خورشید منتشر شده و مجوز رسمی وزارت ارشاد را دریافت کرده بود. داستان کتاب درباره دختر و پسری دهه هفتادی بود که در تضاد با خانواده و اطرافیان، دست به کار خطرناکی می زنند اما در نهایت فرجامی خوش پیدا می کنند. البته فیلم نامه نوشته شده تفاوتی با کتاب داشت.

پس از گذشت چند ماه وقتی خبری از سامانه نشد، به همان شیوه سنتی و معمول اقدام به برقراری تماس تلفنی با فارابی نمودم و پس از ارتباط های تلفنی متعدد با افراد گوناگون، در نهایت موفق شدم با مسوول مربوطه تماس بگیرم. تازه در این مرحله بود که برخی باگ های سامانه توسط اینجانب به شکل رایگان کشف و به مسوولان اعلام شد! سامانه برخلاف ادعای اولیه، امکانی برای اعلام مسیر پیگیری فیلم نامه نداشت و پس از ثبت آن، هیچ نوع امکانی برای ویرایش یا اضافه کردن فایل جدید نداشت و در حال حاضر هم که این مطلب نوشته می شود، کاملا از دسترس خارج شده است.

پیگیری های متعدد به آنجا منجر شد که فهمیدم فیلم نامه مذکور رد شده است! البته دور از انتظار هم نبود. بر حسب کنجکاوی شخصی که به واسطه حرفه خبرنگاری همچنان در من وجود دارد و در بسیاری از بزنگاه های زندگی برایم مفید فایده بوده، درخواست کردم تا علت رد شدن فیلم نامه توضیح داده شود و اصرار کردم تا با مسوول مربوطه صحبت کنم.

در نهایت چند ماه بعد در بعد از ظهر یک روز گرم تابستانی و در دوران کرونا، به جلسه ای دعوت شدم. به همراه تهیه کننده ای که سابقه ای طولانی در ساخت فیلم های اول داشته و آثار موفقی هم تولید کرده، راهی جلسه شدیم و ساعتی بعد در خنکای کولرهای گازی در اتاقی قدیمی بر روی صندلی هایی نشستم که سال های سال محل جلوس سلاطین سینما بوده است. در طول حدود ۲۵ سال فعالیت در حوزه سینما به عنوان روزنامه نگار، اولین بار بود که وارد این اتاق می شدم تا آنچه بسیاری از فیلم نامه نویسان در طول چهار دهه در این اتاق تجربه کرده اند را لمس کنم.

جلسه بسیار صمیمی و محترمانه بود. یکی از مسوولان بنیاد سینمایی فارابی با فیلم ساز عزیزی که دبیری شورای فیلم نامه را بر عهده داشت در جلسه بودند. وجود انواع و اقسام نسکافه و شکلات و توت و انجیر خشک و کشمش و دیگر خوراکی های رژیمی، بر صمیمت جلسه افزوده بود و البته چند عدد ماسک، الکل و دیگر اقلام بهداشتی نیز بر روی میز به چشم می خورد.

مسوول عزیزی که در جلسه بود، فیلم نامه مرا مطالعه نکرده بود اما سخنانی که بیان کرد، برایم این یقین را ایجاد کرد که قطعا از فیلم نامه من که البته اندکی جسورانه بود استقبال خواهد شد! صحبت از تحولات نسل جدید بود و اینکه باید این نسل را بشناسیم و بعد از گروه موسیقی بی تی اس نام برده شد که این روزها جوان های دهه هشتادی را درگیر کرده و…

هرچه جلسه پیشتر می رفت در دلم بیشتر و بیشتر به آن عده که مسوولان فارابی را انسان هایی محدود و بسته می دانند شک می کردم.

جلسه در صلح و صفا به پایان رسید و مقرر شد فیلمنامه را یکبار دیگر با نظرهای شورا بازنویسی کرده و تحویل دهم. هرچند در آن جلسه تاکید شد که بهتر است فیلم نامه را با نگاهی به یک فیلم قدیمی سینمای ایران ـ آقای هالو ـ مورد بازنگری قرار دهم. تمایل دوستان این بود که فیلم نامه حمام تُرکی که قصه ای جذاب با تِم جاسوسی و همچنین توجه به دغدغه های دهه هفتادی ها است، به یک فیلم نامه پاستوریزه و بی حاشیه تبدیل شود.

یک هفته ای در شمال کشور خودم را حبس اجباری کرده و فیلم نامه را بازنویسی کردم. موارد مورد نظر شورا را در نظر آورده و تلاش کردم اشکال های منطقی فیلم نامه را رفع و رجوع کنم. نتیجه کار این بار در قالب فیلم نامه کامل ثبت شد و چون هنوز این سامانه بعد از چند ماه گرفت و گیر داشت، از طریق پیام رسان واتس اپ نیز ارسال گردید.

اواخر تابستان بود که پیگیر فیلم نامه شدم و همانطور که حدس می زدم، فیلم نامه رد شده بود اما جالب تر اینکه شورا عباراتی جالب توجه برای رد شدن فیلم نامه ابداع کرده و این فیلم نامه را که پیشتر مجوز اداره کل کتاب وزارت ارشاد را دریافت کرده است اثری «هتاک» دانسته بود!

با دلی شکسته و قلبی زخم خورده و از آنجا که حس می کردم ممکن است بخش های ناخودآگاه و پلید وجودم تحت تاثیر آب و هوای شمال کشور و درختان پرتقال آن خطه اقدام به خلق اثری موهن کرده باشد، به لاک تنهایی فرو رفته و اقدام به بازنگری در فیلم نامه مذکور نموده و در پایان متوجه شدم آنچه در نگاه کارشناسان محترم این بنیاد هتاکی است، دقیقا همان گره گشایی، گره افکنی،اوج و فرود و مسائلی از این دست است که در طول تاریخ درام، مورد تاکید اساتید نویسندگی بوده است. اینکه شخصیت باید چالش داشته باشد، داستان باید از نقطه عدم تعادل آغاز شود، باید چیزی غیرعادی در زندگی شخصیت ها رخ دهد و… دوستان فارابی تمامی این اوج و فرودها را هتاکانه تلقی کرده و تلویحا عنوان کردند که این افتخار نصیبم شده که از این پس اگر قرار باشد در شورا فیلم نامه ای از حیث هتاکی مثال زده شود، افتخارش نصیب من شده و خواهند گفت: «مثل فیلم نامه حمام تُرکی هتاکه!»

به هر حال این ماجرا که نوعی کنجکاوی روزنامه نگارانه بود به پایان رسید تا به شکل ملموس با سلیقه مدیران فارابی آشنا شوم. سلیقه ای که معتقد است: نباید فیلم تلخ ساخت، فیلم باید امید بخش باشد، حس نکتب نباید در فیلم باشد، فیلم نامه باید مخاطب را دعوت به امر اخلاقی کند، فیلم نامه نباید سیاهنمایی را القاء کند، فیلم نامه باید مسوولیت پذیری فردی و اجتماعی را ترویج کند، فیلم نامه باید امید و نشاط اجتماعی را افزایش دهد، فیلم نامه باید عدالت خواهی و مبارزه با فساد را رواج دهد، فیلم نامه باید خود باوری و اراده و قدرت ملی را تقویت کند، در فیلم نامه باید دستاوردهای علمی و فناوری کشور ترویج شود، فیلم نامه باید رویاپردازانه باشد.

جالب اینکه نسخه سینمایی حمام تُرکی نه سیاه نمایی داشت نه تلخ بود و اتفاقا پایانی امیدبخش هم داشت اما چون ظاهرا جزو کلیشه های رایج فارابی که حاصل آن فیلم هایی شکست خورده است که در نهایت به جای اکران عمومی سر از کنج های متروک و نادیده VODها در می آورد نبود،با عبارت هتاک بدرقه شد.

این چند پاراگراف هم شد یادگاری از آن اتاق های مجلل که برای سینمای ایران تصمیم گرفته و می گیرند، صرفا جهت ثبت در تاریخ! فقط نمی دانم آن گروه بی تی اس از کجا راه خود را به این اتاق ها پیدا کرده بود؟

سینماروزان/محمد شاکری: تازه‌ترین شفاف‌سازی حسین انتظامی درباره عملکرد مالی بنیاد سینمایی فارابی بسان قبل پر است از شگفتی.

شاید باورش سخت باشد ولی در دورانی که کرونا سینما را تعطیل کرده و اهالی سینما را به خاک سیاه نشانده، فارابی بیش از ۶۰میلیارد(دقیقا ۶۴.۱۳ میلیارد) ردیف بودجه داشته است!

بالاترین هزینه فارابی برای بندی است با عنوان “کمک به راهبری مدیریت فیلمهای سینمایی” !!
اعتبار پیش‌بینی‌شده برای این بند حدود ۸.۵میلیارد بود ولی بیش از ۱۰میلیارد پرداخت شده برای مدیریت فیلمهای سینمایی!

اینکه این “مدیریت…” چیست روشن نشده ولی با توجه به اینکه بند “هزینه جاری و پشتیبانی” در شفاف‌سازی اخیر فارابی نیست، هیچ بعید نیست که بودجه “مدیریت…” همان بودجه پشتیبانی باشد؟

در ریزهزینه‌های فارابی، اعتباری بیش از ۴میلیارد(دقیقا ۴.۴۳میلیارد) برای برگزاری جشنواره موسوم به جهانی فجر درنظر گرفته شده؛ در حالی که این جشنواره امسال و به دلیل کرونا اصلا برگزار نشده ولی تاکنون مطابق با شفاف‌سازی انتظامی بیش از یک میلیارد هم صرف جشنواره‌ای شده که اصلا برگزار نشده.

بودجه ۳میلیاردی برای برگزاری جشنواره کودک، بودجه نیم میلیاردی برای طرحی با نام “سیمرغ و پروانه‌ها” ، بودجه نزدیک به یک میلیاردی(دقیقا ۹۰۰میلیون) برای برگزاری جشنواره مقاومت از دیگر اعتبارات هنگفت فارابی است.

اینکه چرا فارابی باید بودجه جشنواره مقاومتی را بدهد که علاوه بر زعامت بنیاد روایت، امسال حمایت وزارت بهداشت را داشته معلوم نیست؟؟

اعتبار ۲.۵میلیاردی برای بازاریابی بین‌الملل و اعزام سینماگران به مجامع بین‌المللی از دیگر شگفتی‌های ریزمالی فارابی است.

فارابی حتی ۲۵۰میلیون برای کمک به نظارت و ارزشیابی گرفته!!

فهرست کامل عملکرد مالی فارابی را اینجا ببینید.

سینماروزان: “گزارش یک جشن” و “رستاخیز” ازجمله فیلمهای توقیفی هستند که سهام آنها از سوی فارابی خریداری شده و همین مساله، حل معضل اکران آنها را مرتبط کرده با تصمیم‌گیری مدیران فارابی که به مالکان اصلی فیلم بدل شده‌اند.

مدیرعامل بنیاد سینمایی فارابی درباره وضعیت فیلم‌های توقیفی «رستاخیز» و «گزارش یک جشن» که سهام آن‌ها توسط بنیاد سینمایی فارابی خریداری شده است روی آنتن شبکه پنج سیما توضیح داد: ماجرای خرید «گزارش یک جشن» در دوران مدیریتی من رخ نداده است و طبیعی است که توضیح درباره چرایی خرید به همکاران سابق بازمی‌گردد.

تابش ادامه داد: در مورد فیلم «رستاخیز» به دلیل توقف اکران، ارشاد، این جمع‌بندی را کرد تا در سهام فیلم شریک شود و درنهایت ۶۰ درصد مالکیت این فیلم (نزدیک به ۱۷ میلیارد تومان) تعلق گرفت به بنیاد سینمایی فارابی.

تابش ادامه داد: فیلم، هزینه‌های تولید بالایی داشت و سرانجام سازمان سینمایی تصویب کرد که بخشی از سهام را بنیاد سینمایی فارابی(۶۰درصد) و بخشی را موسسه رسانه‌های تصویری(۴۰درصد) به مالکیت خود درآورد.

به گزارش سینماروزان این مدیر سینمایی در پاسخ به این سوال که آیا خرید سهام مالکیت برای دیگر فیلم‌هایی که به‌دلیل توقیف رنگ اکران را ندیده‌اند، توقع ایجاد نمی‌کند، بیان کرد: اگر توقیف اکران دیگر فیلم‌ها، دلایلی شبیه به فیلم «رستاخیز» داشته باشد، می‌توانند چنین توقع و انتظاری را مطرح کنند.

تابش در واکنش به اظهارات تهیه‌کننده “رستاخیز” که خواستار راه‌اندازی یک وی.او.دی اختصاصی برای اکران آنلاین شده بود، گفت: اگر تهیه‌کننده «رستاخیز» حرف ما را گوش می‌داد، در عرضه اکران آنلاین درآمد خوبی کسب می‌کرد. «رستاخیز» ازجمله آثاری است که می‌تواند طی سال‌ها از طرق مختلف درآمد کسب کند، اما درآمد فوری ندارد.

مدیر فارابی درباره وضعیت فیلم توقیفی «گزارش یک جشن» که آن هم مالکیتش توسط فارابی از تهیه‌کننده خریداری شده بیان داشت: فیلم حاتمی‌کیا هم اگر وارد اکران آنلاین شود، مورد استقبال قرار می‌گیرد!!

سینماروزان: مخالفت استانداری با برگزاری مجمع عمومی خانه سینما در سالن اجتماعات فارابی به دلیل جلوگیری از افزایش شیوع کرونا، مواجه شده با تلاشهای مدیرعامل خانه برای برگزاری مجمع در حیاط فارابی.

به گزارش سینماروزان منوچهر شهسواری مدیرعامل خانه سینما با ارسال نامه‌ای به مدیرکل امنیتی-انتظامی استانداری درخواست صدور مجوز برگزاری مجمع در حیاط فارابی را ارائه داده است.

فارغ از آن که برای نهادی مثل خانه سینما که روسایش مدام مدعی استقلالش می‌شوند زیبنده نیست که انتخاباتش در زیرمجموعه اصلی و بودجه‌خوار سازمان سینمایی برگزار شود شگفتی اصلی در متن نامه شاهسواری به چشم می‌خورد.

شاهسواری در نامه خود تاکید کرده که کل شرکت‌کنندگان در رای‌گیری انتخاب مجمع شامل ۲۰ نفر(!!) می‌شود!!

تازه از بین این ۲۰ نفر هم یکی نماینده کانون کارگردانان است که هنوز شناسه ثبتش در وزارت کار رونمایی نشده!!

اینکه چرا به بسیاری از صنوف کلیدی خانه سینما اجازه شرکت در مجمع داده نشده فقط به دلیل نداشتن شناسه کارگری-کارفرمایی ولی برای صنف کارگردانان استثنا قائل نشده‌اند شگفتی دیگر است؟!

بماند که مشخص نیست دلیل اصرار مدیرعامل خانه برای برگزاری نشست فقط با حضور ۲۰ نفر چیست؟

خانه سینمای ایران بیش از سی صنف را شامل می‌شود و اینکه تلاشی وافر کرده‌اند برای برگزاری انتخاباتی حداقلی واقعا جز به ضرر صنفی نیست که در این سالها به دلیل عدم کارکرد صنفی روسا مدام با گلایه اعضا مواجه بوده است.

سینماروزان: انتشار خبر صدور مجوز کارگردانی سینما برای یک رقاص پولدار اینستاگرامی موجی از واکنشهای مختلف را از سوی سینماگران موجب شده و رییس جامعه صنفی تهیه‌کنندگان هم تمام‌قد دربرابر این روال غلط ایستاده و خواهان اصلاح رویه از سوی ارشاد شده است.

روزنامه اصولگرای کیهان در تحلیلی بر این ماجرا به افشاگری درباره پشت پرده صدور این مجوز پرداخته؛ پشت پرده ای که پای همسر یک تهیه‌کننده را نیز به ماجرا باز کرده، همسری که حمایت‌های مالی هنگفت از فارابی داشته است.

متن تحلیل کیهان را بخوانید:

صدور مجوز کارگردانی سینما برای یک تولیدکننده محتوای سخیف در اینستاگرام، دستاورد فرهنگی جدید دولت تدبیر و امید محسوب می‌شود! هرچند که یکی از مدیران سازمان سینمایی مدعی واجد شرایط بودن این فرد شده اما این مجوز دلایل دیگری دارد!

اسامی ‌تازه‌ترین مجوزهای صادر شده از سوی شورای پروانه ساخت سینمایی وزارت ارشاد در حالی صادر شد که یک تولید‌کننده محتوای سخیف و غیراخلاقی در فضای مجازی نیز از سوی این شورا، مجوز کارگردانی گرفته است!

فرد مذکور، قبلاً با ساخت کلیپ‌های مبتذل در شبکه‌های اجتماعی مشغول بوده و سابقه پُررنگ و معتبری در حوزه سینما ندارد! محمدمهدی طباطبایی‌نژاد، معاون نظارت و ارزشیابی سازمان سینمایی در گفت‌وگو با یکی از خبرگزاری‌ها اعلام کرده که فرد مذکور، واجد شرایط دریافت مجوز کارگردانی است چون دارای مدرک تحصیلی سینمایی است و چهار نمونه فیلم کوتاه به شورای صدور پروانه ساخت ارائه کرده که مورد تایید هفت نفر از اعضای این شورا قرار گرفته است.

این در حالی است که شورای پروانه ساخت سینمایی وزارت ارشاد، معمولا برای نخستین تجربه کارگردانی فیلم بلند داستانی به افرادی که صرفا سابقه تولید کلیپ و فیلم کوتاه داشته‌اند، مجوز فیلم ویدئویی صادر می‌کند، اما این‌بار، برای اولین کار یک به اصطلاح شاخ اینستاگرامی، مجوز سینمایی صادر شده است! در شرایط عادی، افرادی که به تخریب و تضعیف فرهنگ عمومی کشور می‌پردازند، باید از سوی دستگاهی به نام «وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی» تأدیب شوند و با اهرم‌های نرم و فرهنگی، به حاشیه رانده شوند، اما وزارت ارشاد معکوس عمل کرده و به یک هنجارشکن فرهنگی، مجوز تولید اثر داده است.

اما سؤال این است که دلیل اصلی صدور مجوز کارگردانی برای فردی که نه تنها قبلاً هیچ اثر داستانی حرفه‌ای و بلندی نساخته بلکه سوابقش مصداق بارز «ولنگاری فرهنگی» به‌حساب می‌آید، چیست؟

یکی از این دلایل به جهت‌گیری سیاست‌های سینمایی دولت‌های یازدهم و دوازدهم برمی‌گردد؛ این سیاست‌ها به سود سینماگران تجارت‌پیشه و مبتذل‌ساز بوده و در نتیجه شاهد افزایش روزافزون آثار سخیف و کاهش کیفیت آثار سینمایی در سال‌های اخیر بوده‌ایم.

اما دلیل مهم‌تر را می‌توان به تهیه‌کننده این فیلم مربوط دانست که جایگاه ویژه‌ای نزد مدیران سینمایی دارد. همچنان که همسر این تهیه‌کننده، پیش از این به‌رغم تولید آثار کم مایه‌ای که فروش بسیار پایینی هم در گیشه داشته‌اند، حمایت‌های مالی هنگفتی از سازمان سینمایی و فارابی دریافت کرده بودند. رقم این حمایت‌ها در فهرست‌های منتشر شده از سوی بنیاد سینمایی فارابی قبلاً اعلام شده بودند و در دسترس همه قرار دارند.

سینماروزان: مشکلات اقتصادی و فقدان امنیت شغلی سینما در ماههای اخیر و به خاطر بروز کرونا چندبرابر شده و متاسفانه مدیران فرهنگی نیز به‌جای تعطیلی جشنواره‌ها و زیرمجموعه‌های بی‌فایده و سوق دادن بودجه‌ها به‌سمت ارتقای اقتصادی سینماگران، فقط نظاره‌گر نشیب اهالی سینمایند. از آن سو در خانه سینما هم مدیران علاقمندی که به سراغ رایزنی با نهادها و ارگانها جهت دریافت تسهیلات برای سینماگران بروند، به چشم نمی‌خورد!

به گزارش سینماروزان در این شرایط فرزاد موتمن کارگردان سینمای ایران در گفتگویی تفصیلی به‌زعم خود به انتقاد از ساختار سینمای ایران پرداخته است.

فرزاد موتمن با اشاره به انفعال تنها صنف سینمای ایران که مدام هم از دولت بودجه می‌گیرد به مجتبی اردشیری در فرهیختگان گفت: در شرایط فعلی که کرونا اقتصاد سینماگران را به استضعاف کشانده، شاید این توقع است که صنوف یا مثلا خانه سینما درکنار اهالی سینما باشد. اما درواقع خانه سینما در ایران هیچ محلی از اعراب و هیچ معنایی ندارد. این خانه زمانی معنا پیدا می‌کند که بتواند به فیلمساز خود در دوران بیکاری‌اش حمایت بدهد. سینمای ایران این اقتصاد را ندارد که بتواند این کار را انجام دهد، به همین خاطر خانه‌ای که نمی‌تواند در دوران کرونایی هم از سینماگران حمایت کند به درد نمی‌خورد و نبودش بهتر است چون لااقل آن زمان یک دفتر کمتر داریم. این دفاتر فقط بروکراتیک هستند، مثل فارابی!!

موتمن افزود: ما الان به بنیاد فارابی احتیاجی نداریم، فارابی به چه دردی می‌خورد؟ بنیاد فارابی تبدیل شده به جایی که برای یک عده از کسانی که پارتی دارند، شرایطی را فراهم می‌‌کند که فیلم بسازند و دیگران را ایزوله می‌کنند. ما چنین جایی را برای چه می‌خواهیم؟

فرزاد موتمن با اشاره به ضعف صنفی سینما تاکید کرد: خانه سینما را هم نمی‌خواهیم؛ این خانه به درد هیچ‌چیزی نمی‌خورد. خانه سینما باید بتواند وقتی که من بیکارم، ماهانه به من حمایت بدهد. نمی‌‌تواند بدهد پس به درد نمی‌خورد. سندیکا و تشکل صنفی، فرهنگ دارد که ما آن فرهنگ را نداریم. در فرانسه کارگرها از انقلاب فرانسه به بعد شوراهای کارگری داشتند، به‌همین‌خاطر سینمایش هم حالا سندیکا دارد و مشغول کار است. در کشوری که چنین سابقه سندیکایی وجود ندارد، شما هر دفتری به هر اسمی‌ که بگذارید، فقط یک تشکل بروکراتیک است برای بدبخت کردن همه. شورای داوری خانه سینما بزرگ‌ترین ظلم را به من کرده. این شورا چهار سال زندگی مرا از بین برده؛ دیوان بلخ است. چهار تهیه‌کننده که هیچ‌فیلمی نمی‌سازند، چهار فسیل برای ما تعیین تکلیف می‌کنند و قراردادهایی را که قانونی هستند، به‌رسمیت نمی‌شناسند.  ما به هیچکدام اینها احتیاجی نداریم.

موتمن ادامه داد: بعد از «آخرین‌بار کی سحر را دیدی» تا الان من هنوز حساب بانکی‌ام بسته است؛ به‌خاطر رای‌های خانه سینما چون رای فاجعه دادند. بازیگری که تولید فیلم را شانتاژ کرده، میلیون‌ها لطمه زده، روزها تولید فیلم را خوابانده، به او حق می‌دهند که پول بیشتری از دستمزدش را طلب کند و آن‌وقت تهیه‌کننده اصلی، آن پول را نمی‌دهد و چون پروانه‌ساخت به نام من بود، من گرفتار شدم و شورای داوری قرارداد مرا با آن تهیه‌کننده به‌رسمیت نشناخت. من هم این شورای داوری را به‌رسمیت نمی‌شناسم که به زندگی‌ام رحم نکرد. مخصوصا اینها را می‌گویم تا ببینید سیاست‌هایی که طی 13 سال اخیر به‌وجود آمده، چه‌اندازه ایجاد نفرت کرده!!

این کارگردان خاطرنشان ساخت: اینها پدر همه را درآورده‌اند. مهم‌ترین اشتباهی که سینمای ایران مرتکب شد، تاسیس خانه سینما بود. برای اینکه از همان ابتدا فقط تبدیل به یک مانع شد. من برای یک بیمه، چرا باید به خانه سینما مراجعه کنم؟ می‌روم در یکی از این دفاتر و بیمه می‌شوم. من بیمه شما را نمی‌خواهم هرچند با 64 سال هنوز بیمه نیستم. من نه بیمه هستم، نه زمینی گرفته‌ام، نه خانه‌ای گرفته‌ام، نه عیدی گرفته‌ام، نه سبد کالایی گرفته‌ام و… کلافه‌ام، کلافه.

این کارگردان با طرح ایرادات نظام تهیه‌کنندگی ایران بیان داشت: وقتی شرکت‌های فیلمسازی خودشان پول نمی‌گذارند و مثل معاملات ملکی دارند عمل می‌کنند، شرایط همین می‌شود. معاملات ملکی که خودش پول نمی‌دهد، بلکه به مشتری می‌گوید چهار خانه اینجا دارم و می‌رود نشان می‌دهد بعد قرارداد می‌بندد و پورسانتش را می‌گیرد. تهیه‌کنندگان ما الان همین کار را می‌کنند. می‌گویند پول بیاور که فیلم بسازیم. حالا 15 درصدش هم مال من است، چون من تهیه‌کننده‌ام. درآمد اینجاست و تازه وقتی پول می‌آید، آورنده را هم دور می‌زنند! چرا؟ چون درآمد در اکران نیست، درحالی‌که درآمد سینما باید در اکران باشد، این فساد می‌‌آورد، این باعث همه مشکلات شده، این باعث شده عده‌ای بیکار شوند، این باعث شده خانواده‌هایی متلاشی شوند، در سینمای ایران جنایت شده. این باعث شده عده‌ای بی‌دلیل خیلی باد کنند و این باعث شده برای فیلم‌های بعضی هر پارتی‌بازی ممکنی را انجام دهند و بعضی از فیلم‌ها را واقعا سرکوب کنند. اوضاع سینما خراب شده است خصوصا  طی 10 سال اخیر. ما الان در شرایط خیلی خیلی بدی هستیم، کرونا برای سینما موهبت بود، فقط سینما از آن درس نگرفت.

فرزاد موتمن با انتقاد از تبعیض در سینماماشین‌ها گفت: بدبختانه مافیا به سینماماشین هم راه یافته!! ما سه درایوین داریم که اغلب در جاهای پرت‌وپلا هستند و مردم حتی آدرس‌هایشان را هم نمی‌دانند و این خیلی دارد سختش می‌کند. درایوین راه انداختیم اما با همه قوا حمایتش نکردیم که بین مردم جا بیفتد. در این مدت فقط برای درایوین فیلم «خروج» تبلیغ شد و برای فیلم‌های دیگر هم اصلا هیچی؛ اکران در سکوت مطلق.

این کارگردان درباره اکران‌های محدود خارجی که اخیرا بدون رعایت کپی‌رایت راه افتاده، اظهار داشت: در شرایطی که ما داریم، نمایش فیلم خارجی بی‌معنی است. اکران فیلم خارجی موقعی معنا پیدا می‌کند که کمپانی‌ها بتوانند همزمان با اروپا، در اینجا دفتر داشته باشند و ما بتوانیم همزمان با آنها، فیلم‌ها را بدون سانسور نمایش دهیم. این اتفاق هم به‌لحاظ تحریم غیرممکن است و هم به‌لحاظ ممیزی، با این شرایط چرا باید نشان دهیم. درعین اینکه معتقدم باید فیلم خارجی نمایش داده شود و اصولا تماشای فیلم خارجی، حداقل برای کسی که می‌خواهد فیلمساز شود مهم‌تر از تماشای فیلم ایرانی است و درعین‌حال من مخالف نمایشش هم هستم! در شرایطی که مخاطب ایرانی، فیلم‌های خارجی را بدون سانسور و با قیمت‌ارزان، در فضای مجازی می‌تواند تهیه کند، آن‌وقت چرا باید برود در سینما و نسخه لت‌وپار آن فیلم را تماشا کند؟

فرزاد موتمن با گلایه از هزینه‌کرد بی‌حاصل برای برگزاری جشنواره‌های مختلف در ایران بیان داشت: من اصلا با جشنواره‌ها مخالفم. چرا در مملکتی که این همه مشکل دارد و سینماگرش حتی یک بیمه بیکاری ندارد، ۵۰ جشنواره ریزودرشت درست کرده‌اید و مدام میلیارد، میلیارد هزینه این جشنواره‌ها می‌کنید؟ چرا حتی با وجود تعطیلی جشنواره‌های جهانی به‌خاطر کرونا باز مدیران ایرانی به‌دنبال برگزاری جشنواره هستند؟؟ جشنواره‌ها به چه دردی می‌خورند و اصلا چه برآیندی داشته‌اند؟  جامعه ما جشنواره نمی‌خواهد، بگذارید اول صنعت داشته باشیم. ما ادا هستیم؛ فقط ادای همه‌چیز را در می‌آوریم و مدیران ما به جای صنعت سینما به فکر جشنواره‌اند!!

موتمن درباره پیشنهادش برای حل مشکلات سینمای ایران گفت: راهکار درست در ایران، تعطیلی سینماست. سینما را باید تعطیل کنند چون همه‌چیز درست می‌شود. بگویند سینما نمی‌خواهیم. حداقلش این است با این شرایط، نمی‌شود. مگر امارات سینما دارد؟ خیر؛ خب ما هم نداشته باشیم. چون از این چیزی که الان به اسم سینما داریم، بهتر است.

سینماروزان: احمد نجفی که از خویشاوندی مژده شمسایی تا ایفای نقش در “سگ‌کشی” پیش رفت در سالهای اخیر فعالیت‌های مختلفی را تجربه کرده؛ از تهیه‌کنندگی فیلمی ورزشی به نام‌ “من یک ایرانیم” تا اجرا در شبکه ارزشی افق!!!

نجفی همچنان لحن انتقادی خود را حفظ کرده و هرگاه تریبونی به دست می‌آورد به‌زعم خود معایب سیستم‌های مدیریت دولتی را افشا می‌کند.

احمد نجفی به تازگی در گفتگو با مهدی موسوی‌تبار در فرهیختگان، مدعیاتی را درباره قائم‌مقام فارابی طرح کرده است!!

احمد نجفی گفت: به جای حمایت از فیلمی قهرمانی درباره کشتی، مرا مایوس کردند. کسی در فارابی می‌گفت «من یک ایرانی هستم» فیلم توهین‌آمیزی است. گفتم چرا؟ گفت برای اینکه رئیس فدراسیون یقه‌های سه‌سانتی پوشیده است یعنی منظور این است که تمام نظام… .

نجفی ادامه داد: من به مدیر مذکور نگاه کردم و گفتم خجالت نمی‌کشید؟ می‌خواهید اذیت کنید؟ می‌خواهید توهین کنید چیز دیگری پیدا نکردید؟ این همه مردم لباس اینچنینی می‌پوشند، من و شما هم می‌پوشیم. ایراد گرفتند که چرا رئیس فدراسیون کشتی در فیلم شما یقه سه‌سانتی پوشیده است!!! اینکه کروات می‌زنند و لباس‌های آنچنانی در فیلم‌ها می‌پوشند توهین نیست؟ این فرد قائم‌مقام بنیاد فارابی بود؟؟!!. من هم می‌دانم او با چه کسی است. این هم تمام می‌شود و من صبورانه نشسته‌ام. همه زندگی خود را دادم که پرچمی در فیلم ما با دقت بالا برود.

نجفی تاکید کرد: همه را کنار گذاشتند و می‌گوید رئیس فدراسیون کشتی شما اینچنین لباس پوشیده و این را سمبل توهین به نظام می‌دانند. ببینید ما کجا ایستادیم؟ بنیاد فرهنگی فارابی وقتی این حرف را بیان می‌کند وای از دیگران! چرا؟ چون اینها با چندنفری که تمام حمایتها را دارند دوست و رفیقند و با اینها نشست و برخاست کرده اند و به بقیه حمایت نمی‌دهند!!

سینماروزان: اینکه در تازه‌ترین دوره شورای صنفی نمایش، تمامی اعضا به مرتضی شایسته رأی داده‌اند تا رییس شود و محسن امیریوسفی فقط یک رأی آورده و آن هم رأی خودش به خودش، به کنار.

اینکه محسن امیریوسفی با سابقه ساخت فقط 3 فیلم(!) و بدون هر گونه تجربه در مقوله اکران یا سینماداری، ناگهان در دولت دوم اعتدال از شورای صنفی نمایش سربرآورده و به ریاست شورا رسیده، به کنار!

اینکه امیریوسفی تا زمانی که در شورا بود کلمه ای درباره «دولتی» بودن شورا حرف نزد و تازه وقتی در دوره جدید شورا فقط یک رأی آورد(!) و نتوانست رییس شود، تازه یادش افتاد شورا، دولتی است، به کنار!

اینکه اساسا بخش عمده اعضای شورای صنفی نمایش در سالهای اخیر تمام انتقادات به شورا از باب انفعال دربرابر تبعیض در اکران تا تخلفات سینماداران و پخش کنندگان را فقط با دو جمله پاسخ میدادند و آن هم اینکه «شورا فقط دفتری است برای ثبت قرارداد و هیچ گونه مسئولیت نظارتی ندارد» و حالا رییس دو سال اخیر شورا، ابراز نگرانی کرده از دولتی شدن شورایی که تنها کارش ثبت قرارداد بوده هم به کنار!!

آنچه الان حول امیریوسفی جریان دارد ماجرای بدهیش به فارابی است و اینکه چرا بدهی را پس نمیدهد تا خیال خود را راحت کند؟

باز با اینکه اصلا فارابی و نهادهایی مانند مرکز گسترش یا انجمن سینمای جوان راه افتاده اند تا از تولیدات فیلمسازان ایرانی حمایت کنند کاری نداریم!

الان محسن امیریوسفی با این پرسش مواجه است که چرا بدهی فارابی را نمیدهد؟؟

اینکه فارابی میلیاردها تومان فقط بودجه پشتیبانی و جاری میگیرد که به فیلمسازان کمک کند اظهرمن الشمس است و بارها در این باره در سینماروزان نوشته‌ایم ولی فارابی دو جور از فیلمها حمایت میکند که یکی اش پرداخت وام است و او که وام میگیرد متعهد میشود که وام را برگرداند.

چرا امیریوسفی وام فارابی را برنمیگرداند تا هر رفتار و گفتاری از ایشان از کشاندن پای بهروز وثوقی به فیلم اکران شده‌اش تا رأی نیاوردن در دوره جدید شورای صنفی نمایش به این وام گره بخورد و حتی از یک مدیر بلندپایه سازمان هم متلک بشنود؟

درست است که محسن امیریوسفی بیشتر از فیلمسازی، به جوسازی حول آثارش مسلط است ولی انگ عدم پرداخت بدهی فارابی نه فقط باعث میشود که جوسازیها به ثمر نرسد بلکه آب را هم به گلدان فارابی میریزد که به دلیل قرار گرفتن یک ژن خوب سیاسی در راس‌اش به لحاظ عملکرد در یکی از پرتعارض‌ترین ادوار خود به سر می‌برد.

برای امیریوسفی که ظاهرا دولتی شدن شورای صنفی نمایشی که جز ثبت قرارداد ازش برنمی‌آمد را -البته بعد از خلع از ریاست-برنمی‌تابد خوب نیست انگ بدهکاری به مهمترین ارگان دولتی سینما را در کارنامه داشته باشد.

بدهی فارابی را بده و این همه متلک نشنو! یادت هم باشد انتقاد از دولتی شدن برای هر که آب داشته باشد برای آنها که در انتخابات92 در فهرست حامیان رییس‌ دولت فعلی بودند، نه تنها آب ندارد که باعث سوءتفاهماتی می‌گردد از باب انشعاب از دولت فعلی و راهنما زدن برای دولت بعدی در ماههای پایانی دولت فعلی!!