سینماروزان: پنج سال پس از جدایی هزینه‌زای بخش بین‌الملل از جشنواره اصلی فجر توسط رییس معزول سینما و درحالی‌که برگزاری دوره جدید این بخش جداشده به‌خاطر شیوع کرونا، در هاله‌ای از ابهام قرار دارد همچنان کم نیستند سینماگران و کارشناسانی که خواستار بازگشت بخش بین‌الملل به جای اصلی خود یعنی جشنواره اصلی فجرند ولی در این بین شایعاتی هم درباره حمایت برخی از سینماگران قدیمی از این جدایی مطرح شده بود و ازجمله حمایت مجید مجیدی از این جدایی.

مجید مجیدی کارگردانی که امسال با فیلم “خورشید” در جشنواره اصلی فجر حضور داشت در خلال گفتگویی تفصیلی با “اندیشه پویا” به انتقاد از جدایی بین‌الملل از فجر پرداخته است تا ردی باشد بر شایعات حمایت از جدایی بین الملل از فجر.

مجیدی با اشاره به تجربیات خودش از پرزنت محصول در جشنواره فجر بیان داشت: آن زمان که پیر هانری دولو در جشنواره فجر “بدوک” را دید و آن را به کن فرستاد مثل حالا نبود که برای رسیدن فیلم به جشنواره، نیاز به لابی‌گری داشته باشی! شرایط طوری بود که من خودم از دوستان حوزه شنیدم که فیلمم به کن رفته!

مجید مجیدی با انتقاد از جدایی بین‌الملل از جشنواره اصلی فجر گفت: یکی از دلایلی که فضای ناسالم امروز ایجاد شده، جدا کردن بخش بین‌الملل از جشنواره فجر است که اصلا اصل فلسفه جشنواره فجر را زیر سوال برده. در آن سالهایی که این جدایی صورت نگرفته بود، روسای جشنواره‌های مطرح خارجی موقع برگزاری جشنواره به ایران می‌آمدند و در کنار مخاطبان ایرانی، فیلمهای ایرانی را می‌دیدند و برای جشنواره‌های خود گزینش می‌کردند.

مجیدی افزود: فیلم “بچه‌های آسمان” در جشنواره فجر بود که توسط نماینده جشنواره مونترال انتخاب شد و کم‌کم به سمت دیگر جشنواره‌ها رفت و بزرگ شد. آن زمان باربارا مدیر جشنواره ونیز خودش هر سال مهمان فجر بود و بادقت فیلمها را می‌دید و فیلم انتخاب میکرد.

مجید مجیدی با اشاره به سطح پایین مهمانان حاضر در جشنواره جهانی(؟) فجر گفت: این چهره‌های درجه سه و چهاری که از توی کافه‌های اروپا پیدا می‌کنند و به بین‌الملل جداشده از فجر می‌آورند خیلی توفیر دارند با آن آدمهای درجه یکی که قبل از جدایی بین‌الملل، به جشنواره فجر می‌آمدند و فیلمهای ایرانی را می‌دیدند.

سینماروزان: خانه سینما به‌لحاظ اصلی‌ترین زیربنای تاسیس‌اش که رسیدگی به امور رفاهی صنوف باشد، روزهای خوبی را نمی‌گذارد.

کیفیت پایین بیمه تکمیلی درمان سینماگران و اعتراضات چندماهه به این بیمه، عدم توزیع منصفانه عیدی میلیاردی ارشاد میان تمامی اعضای خانه و فقدان تلاش برای ارائه تسهیلاتی ابتدایی همچون سبدکالا یا بن ارزاق به اعضا سبب‌ساز شده کمتر کسی از اهالی سینما باشد که از صنفش به نیکی یاد کند.

در همین اوضاع، روزنامه رسمی دولت که انگار حتی اخبار روز خانه سینما را پیگیری نکرده از حسرتش برای نبودن صنوف مختلف روزنامه‌نگاری سخن گفته و نوشته است: چرا مثل انجمن‌های متعدد خانه سینما در دنیای رسانه و روزنامه‌نگاری انجمن‌های متعدد نداریم؟؟؟

اینکه تعدد صنف چه کمکی به حل مشکلات صنفی خانه سینما کرده که حالا بشود این الگو را برای جامعه رسانه پذیرفت، بر ما معلوم نیست؛ یک فقره‌اش تعدد صنوف تهیه‌کنندگی که به اذعان خود تهیه‌کنندگان با نوعی به‌هم‌ریختگی در این صنف مواجه شده!

از آن گذشته مگر قدرت عمل صنوفی مانند پزشکان که در مواقع حساس به‌شدت پشت هم هستند و حتی کوچکترین شوخی ولونقادانه‌ای را برنمی‌تابند، به تعدد صنوف است؟؟ یک سازمان نظام پزشکی دارند و بس. درست مثل جامعه مهندسان که یک سازمان نظام مهندسی دارند یا جامعه کارگران که فقط یک خانه کارگر دارند و بس.

خانه سینما زمانی می‌توانست الگوی صنوف دیگر شود که جلسه سرانش با رییس سینما در آخرین ساعات قبل از برگزاری به‌دلیل بی‌رغبتی صنوف، لغو نشود. خانه سینما زمانی می‌توانست الگو باشد که بعد از نزدیک به سه دهه هنوز در برطرف کردن اصلی‌ترین نیازهای اولیه صنف که یک بیمه درمانی جامع باشد تا این حد فشل نبود؟

بله، خانه سینما سه ساختمان و کلی صنف دارد ولی هنوز یک بیمارستان که هیچ، یک درمانگاه که هیچ، حتی یک یونیت دندانپزشکی برای خدمت‌رسانی به اعضایش ندارد!!

بله، خانه سینما در صنوف متعددش اعضای مشهوری دارد که زینت‌المجالس انتخاباتی سران راست و چپ‌اند ولی خانه سینما بعد از سی سال هنوز نتوانسته بسان خانه کارگر، نمایندگانی در مجلس داشته باشد که پیگیر حقوق اعضایش باشند.

لطف کنید و حتی اگر به‌دنبال الگوسازی برای بهبود کارکرد انجمن صنفی روزنامه‌نگاران تهران به ریاست عباس عبدی هستید به سراغ الگوهای موفق‌تر بروید.