1

فریادهای اميرحسين شریفی تهیه‌کننده سینما و تلویزیون در خاکسپاری صدرالدین حجازی: صدرا حجازی بسیار ناراحت بود از بی‌توجهی‌های مدیران بی‌معرفت!/متاسفیم که هیچ کدام از روسای مدعی صنف سینما در تشییع یک هنرمند مردمی حاضر نیستند!/آخر برای چه رها نمی کنید صنف سینما را وقتی حتی آن قدر معرفت ندارید که در مراسم خاکسپاری یک هنرمند مردمی حاضر شوید!؟/خجالت آور است که بعد از سی سال بودجه صنفی گرفتن، اهالی سینمای ایران حتی یک خانه بهداشت ندارد؟/مدیران صنفی فقط منتظرند که سینماگران بمیرند؟؟

سینماروزان: مراسم تشییع پیکر و خاکسپاری صدرالدین حجازی بازیگر باسابقه سینما و تلویزیون در حالی برگزار شد که عدم حضور مدیران صنفی با انتقاد سینماگران حاضر در مراسم مواجه شد.

 

امیرحسین شریفی تهیه‌کننده سینما با لحنی تند خطاب به مدیران مدعی قیمومیت صنف سینما گفت: متاسفیم که هیچ کدام از روسای مدعی صنف سینما اینجا نیستند! آخر برای چه رها نمی کنید صنف سینما را وقتی حتی آن قدر معرفت ندارید که در مراسم خاکسپاری یک هنرمند مردمی حاضر شوید؟

 

وی ادامه داد: من با صدرا حجازی بیش از ۱۸ فیلم و سریال کارکردم و بر خودم واجب دانستم که بیایم و بگویم که صدرالدین حجازی بسیار انسان پاک و شریفی بود. ایشان که سر صحنه می‌آمد در کنار من مثل یک برادر، هم بازیگر بود و هم کمک می‌کرد به همه عوامل و خیلی راحت بازیگران جوان را آموزش میداد.

 

شریفی افزود: ما در سینما افرادی همچون صدرالدین حجازی کم داریم و جای خالی ایشان کاملا احساس می‌شود. ماه قبل به بهانه تولدش با صدرالدین حرف زدم، خیلی ناراحت بود، از مسئولین و مدیران بی معرفت صنف سینما هیچ کس سراغش را نگرفته بود و بدبختی اینجاست که بازیگران حرفه ای مثل صدرا حجازی را استفاده نمی‌کنند و به جایش می‌روند و نابازیگران را می‌آورند برای نقش‌های پا به سن گذاشته.

 

تهیه‌کننده “پری” و “ضیافت” اظهار داشت: رک و راست به همه همکاران هنرمندانم میگویم که هیچ مدیری به فکر هنرمندان نیست پس باید تا هستیم خودمان باید به خودمان توجه کنیم و به همدیگر برسیم.

 

مدیر آفاق‌فیلم خاطرنشان ساخت: صدرالدین حجازی در سینمای ایران بسیار مظلوم بود. مثل او کم نداشته و نداریم و افسوس که کلی مدیر بیکار و متمول داریم که از همین سینما جیب های خود را پر کرده اند ولی حتی آن قدر لوطی گری ندارند که موقع بیماری و مرگ سراغ هنرمندان بیایند. خجالت آور است که بعد از سی سال بودجه صنفی گرفتن، اهالی سینمای ایران حتی یک خانه بهداشت ندارد؟ مدیران صنفی فقط منتظرند که سینماگران بمیرند؟؟ اگر جز این بود این همه بی توجهی و کم لطفی در حق هنرمندان نمی دیدیم.

 

 

 




درگذشت صدرالدین حجازی؛ بازیگر بدمن رفیق باز!

سینماروزان/حامد مظفری: صدرالدین حجازی بازیگر سینما و تلویزیون در ۷۶سالگی مرحوم شد.

صدرالدین حجازی زاده‌ی ۱۳۲۷ در شهرضای اصفهان بود و علایق هنری موجب شد بعد از پایان تحصیلات متوسطه، وارد دانشگاه هنر شود. در طول دوران دانشجویی نمایشنامه‌هایی مانند ” تله” و “صیادان” و… را کارگردانی کرد و نیز در نمایشنامه‌های “منطقهٔ جنگی” و ” آموزگاران” و… بازی كرد.

صدرالدین حجازی ازجمله تئاتری هایی بود که بعد از انقلاب فرصت حضور در سینما و تلویزیون را یافت و در کنار بازیگری سعی میکرد گاهی به عنوان دستیار کارگردان و گاهی به عنوان مدیر تولید، فعالیت کند.

صدرالدین حجازی صدای فوق العاده ای داشت و می‌توانست تیپ بدمن را به خوبی ارائه دهد و شاید پررنگ ترین تیپ بدمنی خود را در نقش خولی در سریال “مختارنامه” بازی کرد و البته بدمن‌هایی ارائه می‌داد که در منتهی‌الیه شرارت، باز برای مخاطب دوست‌داشتنی بودند شاید بخاطر همگونی جنس صدا و تصویر صدرا حجازی.

صدرالدین یا صدرا حجازی از جمله بازیگرانی بود که در کنار بازیگری به رفاقت با کارگردان و عوامل تولید بسیار اهمیت می‌داد و همین رفاقت بود که باعث شد در دو اثر متفاوت بهروز افخمی یعنی سریال “کوچک جنگلی” و فیلم “روز شیطان” یا دو فیلم مختلف سیروس الوند به نام های “مزاحم” و “رستگاری در هشت و بیست دقیقه” نقش‌ ایفا کند. “ناخدا خورشید” ساخته ناصر تقوایی، “تردید”واروژ کریم مسیحی و “سنتوری”داریوش مهرجویی و سریال‌های “مدرس”هوشنگ توکلی، “روزی روزگاری”امراله احمدجو، “تنهاترین سردار”مهدی فخيم زاده و “مرد دوهزارچهره”مهران مدیری از آثار قابل ذکر کارنامه حجازی هستند.

صدرا حجازی از ازدواج اول خود سه فرزند به نام‌های یلدا، کسرا و سینا و از ازدواج دوم خود یک پسر به نام پارسا داشت. سینا حجازی آهنگساز و خواننده پاپ فرزند شناخته‌شده صدرا حجازی است که چند ماه پیش روی آنتن تلویزیون به صراحت از تنهایی و بی توجهی به وضعیت بازیگران قدیمی همچون پدرش گلایه کرد.

سینا حجازی در شبکه نسیم گفته بود: متاسفم که پنجاه نفر آدم هستند که فیلم‌ها و سریال‌ها را قرق کرده اند و هیچ حالی از بزرگترها نمی پرسند و می‌روند بجای بازیگر، از خیابان نابازیگر می‌آورند. پدرم بیمار است و دلیل اصلی بیماری همین بیکاری و بی توجهی به بازیگران است که عامل دلزدگی می‌شود. چرا واقعا کسی از باسابقه های سینما و تلویزیون حالی نمی پرسد؟