سینماروزان/حامد مظفری: محمدمهدی حیدریان از همان آغاز حضورش در سازمان سینمایی علاقه زیادی به راه اندازی شورا در سازمان داشت؛ شوراهایی که از مقاومت تا معناگرا و سینمای اجتماعی را دربرمیگرفت و هرچند مشخص نشد خروجیشان چیست اما امتداد آن به راه اندازی شورایعالی بین الملل سینمای ایران رسید.

شورای تازه تأسیس بین‌الملل که رائد فریدزاده-برادرزاده مهدی فریدزاده و خواهرزاده حسن خجسته- دبیرش شده لابد برای آن که دوام خویش را تضمین کند(؟!) فهرستی 22بندی از فعالیتهای پیش‌رویش را منتشر کرده؛ فعالیتهایی که بنا به نام شورا هم که شده باید مرتبط با حوزه بین الملل و البته سینما باشد.

اما عجیب است که در میان رئوس فعالیتها، با راه اندازی یا حمایت از راه اندازی پایگاههای خبری، خبرگزاری سینمایی و سامانه‌های آپلود فیلم که میشود همان vod ها، برخورد میکنیم!!

آخر با کدام منطق راه‌اندازی رسانه سینمایی هم باید توسط شوراهای دولتی صورت گیرد؟ اعضای حاضر در شورای بین‌الملل کافی بود به سرنوشت قدیمی‌ترین رسانه‌های دولتی از روزنامه گرفته تا خبرگزاری نگاهی بیندازند و ورشکستگی مطلق آنها را در عین تزریق مدام بودجه های میلیاردی می دیدند تا هیچ گاه به ذهنشان هم خطور نمی‌کرد که به سراغ راه انداختن خبرگزاری و پایگاه خبری بروند.

از آن سو راه‌اندازی سامانه آپلود فیلم چرا باید در دستور کار شورایی کاملا دولتی قرار گیرد؟ وقتی ده ها سامانه vod و iptv فعال در کشور داریم که بسیاری از آنها هم از فقر محتوا رنج می برند چه مرضی است که دوباره سامانه ای تازه برای آپلود فیلم راه اندازی شود؟؟

برادران حاضر در شورایعالی بین الملل! پول و آن هم بیت المال، علف خرس نیست که بنا شود با موازی کاریهای این چنینی به باد رود.

فقط قدری تأمل کنید بر سرنوشت تراژیک و انتقادبرانگیز محافل دولتی تأسیس شده در همین سالهای اخیر-از آن گروه سینمایی کاملا ایزوله تا جشنواره‌ای موسوم به جهانی-تا دریابید قدم اول مفیدفایده شدن در روزگار ما، پرهیز از کمّیت‌گرایی، تمرکز بر تخصص‌گرایی و رفع کمبودهای مبتلابه است و نه فهرست کردن سیاهه‌ای از دستورکارهایی که هیچ ربطی به هدف گذاری اصلی شورایعالی بین الملل ندارد.

هم آن گروه ایزوله و هم آن جشنواره موسوم به جهانی تا توانستند خرج کردند بر تعریف دستورالعملهای بی‌ربط و راه اندازی زیرمجموعه های حقوق‌بگیر و تا توانستند سایت و کتابچه و بولتن درآوردند و تا توانستند هزینه کردند برای کارمندی اهالی رسانه اما خروجیشان چه شد جز انبوه انتقادات صنفی!؟؟

مهمترین کمبود سینمای ایران در حیطه بین الملل نداشتن بازار برای عرضه محصولات است و شورایعالی بین‌الملل فقط اگر بتواند زمینه ساز اکران محصولات استاندارد سینمای ایران نه در جهان بلکه در همین کشورهای همسایه باشد چنان تأثیری به جا خواهد گذاشت که ده ها سایت و رسانه و خبرگزاری بدون مزدوری از فواید آن خواهند گفت!

پس آقایان حاضر در شورایعالی بین‌الملل! اگر واقعا هدفتان خدمت به سینمای ایران است؛ بیخیال راه اندازی سایت و خبرگزاری و سامانه آپلود فیلم باشید و کمبودی را برطرف کنید که 120 سال است سینمای ایران از آن رنج می برد.

شورایعالی بین الملل سینمای ایران

سینماروزان: سایه سنگین نادر طالب زاده و طیف عماریون بر سر جشنواره هشت میلیاردی موسوم به جهانی فجر با حضور نادر طالب‌زاده در شورای عالی بین الملل سازمان سینمایی امتداد یافت.

به گزارش سینماروزان محمدمهدی حیدریان رییس سازمان سینمایی که علاقه زیادی به راه اندازی شورا دارد شورایی تازه به نام شورای عالی بین الملل را راه اندازی کرده که در میان اعضای آن بیش از همه نادر طالب زاده است که جلب توجه میکند.

البته در کنار نادر طالب زاده افرادی دیگر و از جمله رضا میرکریمی، ایرج تقی پور، سیدصادق موسوی(!!)، مهدی یزدانی(!)، محمدمهدی طباطبایی نژاد و امیر اسفندیاری هم در شورای عالی بین الملل سینمای ایران حضور دارند ولی ناگفته پیداست که منهای اسفندیاری هیچ کدام از این افراد حتی یک دهم توانایی طالب زاده را در حیطه بین الملل ندارند و کافیست یک تست زبان خارجی از آنها گرفته شود تا دریابیم برخی از آنها چقدر بی ربط هستند با حضور در چنین شورایی.

همزمان با راه اندازی شورای بین الملل سازمان سینمایی، علیرضا تابش مدیرعامل فارابی هم بالاخره جرأت کرده و امیر اسفندیاری را بعد از دو دهه حضور در معاونت بین الملل فارابی از این حیطه حذف کرده و به جایش رائد فریدزاده را نشانده؛ فردی فارغ التحصیل اقتصاد نظری، ادبیات آلمانی، ادبیات تطبیقی و فلسفه در دانشگاه های تهران، وین و برلین!!!

فریدزاده در شورای عالی بین الملل سینما هم حضور خواهد داشت.