سینماروزان: چند ماه پیش پیمان جبلی در نشست خبری سومین نمایشگاه ملی «رصتا» اشاره کرد که فلسفه تشکیل سازمان ساترا که با مسئولیت صداوسیما بوده، تسهیلگری تولید محتوای سالم در فضای مجازی است. تولیدات فرهنگی و محتوا در فضای مجازی، به دلیل گستردگی این بستر، به‌گونه‌ای است که صداوسیما به تنهایی از عهده آن برنمی‌آمد. مأموریت اصلی ساترا نیز حمایت تولید محتوا در فضای مجازی است که منافعی را برای مخاطب و فعالان این حوزه دارد. استفاده از بستر تلوبیون، یکی از امکاناتی بود که در اختیار پلتفرم‌ها گذاشته شده است. خدمات دیگری هم ارائه می‌شود که شرکت‌ها و پلتفرم‌ها می‌توانند بهره بگیرند. واسطه بین صداوسیما با سکوها و تولیدکنندگان، ساترا‌ست و هرگونه تولیدات مجوزدار حتما مورد تشویق و حمایت قرار می‌گیرند.

به گزارش سینماروزان و به نقل از روزنامه شرق، پیمان جبلی یادآور شد: تفاوتی بین معیارها و شاخص‌های نظارتی ساترا با آنچه‌ در رسانه ملی اعمال می‌شود، نیست. حوزه مخاطب نمایش خانگی با گستره وسیع مخاطب رسانه ملی متفاوت‌تر است و تقیدی که باید در رسانه ملی در توجه به هنجارها و معیارهای اخلاقی‌ باشد، حتما بیشتر است. تهیه‌کننده‌ای که در تلویزیون کار می‌کند، می‌داند با مخاطب چند‌ده‌میلیونی در ارتباط است؛ بنابراین این معیارها را با توجه به خواست مخاطب بیشتر در نظر می‌گیرد. اما منظور این نیست که تولیدکننده نمایش خانگی به این معیارها بی‌توجه است. دفاع از منافع تولیدکنندگان و توجه به حقوق مخاطبان نیاز به تنظیم‌گری دارد. این نهادها در همه جهان حضورشان ضروری است و در کشور ما هم ایجاد شده‌اند. اینکه ساترا تا چه حد موفق بوده، قابل ارزیابی است، اما این هم‌زبانی بین فعالان این عرصه و ساترا  بیشتر می‌شود.

رئیس صداوسیما در پاسخ به خبرنگار مهر درباره وعده پخش سریال‌های شبکه خانگی در تلویزیون یادآور شد: امیدواریم از تعامل خوبی که بین ما و تهیه‌کنندگان هست، استفاده کنیم. قولی که دادیم فقط وعده نیست. تعامل ساترا در صدور مجوز تولید با تهیه‌کننده است نه سکو و این معنایش آن است که ساترا می‌تواند زمینه‌ای را فراهم کند که هرچقدر تولیدکنندگان محتوا خود را بیشتر به رسانه ملی نزدیک کنند، بهتر می‌تواند به آنها این فضا را برای عرضه آثارشان بدهد. با‌این‌حال، حمایت فقط پخش روی آنتن نیست؛ بسیاری از خدمات مثل تلوبیون و دیگر امکانات از‌جمله این حمایت‌هاست.

او یادآور شد که رسانه ملی به حفظ ظرفیت‌ها و برندها اهتمام دارد. فضای نمایش خانگی با فضای رسانه ملی و مخاطب‌هایشان با هم متفاوت است. درآمد تهیه‌کنندگان این دو حوزه متفاوت است و مجموع اینها باعث می‌شود که تولیدکنندگان و فعالان انتخاب کنند ‌در کدام حوزه کار کنند. برخی هم هستند که هم در صداوسیما و هم در شبکه خانگی ‌تولید دارند. ما بسیاری از ویژندهای دوره‌های قبل را ادامه دادیم، بلکه حتی داریم برندهایی را که خاک می‌خورد احیا می‌کنیم. با‌این‌حال، برخی ترجیح می‌دهند در شبکه خانگی کار کنند.

جبلی چند ماه پس از این صحبت‌ها بار دیگر در گفت‌و‌گو با باشگاه خبرنگاران تأکید کرد: اگر سریالی در شبکه نمایش خانگی با ضوابط و قوانین صداوسیما هماهنگ باشد، امکان پخش از تلویزیون را دارد و حمایت می‌شود و در‌های صداوسیما برای پخش آثار خوب باز است. با گذشت چند ماه از اظهارات رئیس سازمان صدا‌و‌سیما، همچنان رویکرد رسانه ملی در ‌قبال ایجاد بستری برای پخش سریال‌های شبکه نمایش خانگی در تلویزیون مبهم است. وقتی به سوابق پخش سریال‌های شبکه نمایش خانگی، دست‌کم در سه، ‌چهار سال گذشته نگاه می‌کنیم، سریال‌های بسیاری به چشم می‌خورند که با استانداردهای صدا‌و‌سیما فاصله زیادی ندارند و البته در شبکه نمایش خانگی سریال‌های موفقی محسوب می‌شوند.

«جیران»، «آکتور»، «نیسان آبی»، «پوست شیر»، «اکازیون»، «داوینچیز»،«آقا‌زاده»، «افعی تهران»، «خونسرد»، «راز بقا» و «در انتهای شب» از‌جمله سریال‌هایی هستند که به نظر می‌رسد پخش آنها از رسانه ملی می‌تواند مخاطبان زیادی را با خود همراه کند. در شرایطی که میزان تولیدات سریال تلویزیون کاهش چشمگیری پیدا کرده است و بخش زیادی از علاقه‌مندان این مدیوم پیگیر برنامه‌های سرگرمی ‌یا سریال‌های جذاب هستند، به نظر می‌رسد‌ یاری‌گرفتن از پلتفرم‌ها و پخش سریال‌هایی که ثابت کرده‌اند توانایی جذب مخاطب را دارند، می‌تواند کمک‌کننده باشد. اگر مسیری که رئیس سازمان صدا‌و‌سیما درباره آن صحبت کرده هموار شود و سریال‌های شبکه نمایش خانگی به آنتن تلویزیون برسند، قطعا بستر مناسبی برای همکاری هر‌چه بهتر این دو مدیوم خواهد شد.

ضمن اینکه اگر این اتفاق ‌رخ دهد -که احتمال آن خیلی ضعیف است- پایانی است بر انتقاد پررنگ بخش خصوصی از صداوسیما مبنی بر رقابت این رسانه با نمایش خانگی؛ مسئله‌ای که مبنای اصلی تمام تنش‌های بین هنرمندان با صداوسیماست.‌

حالا باید منتظر ماند و دید رویکرد سازمان صدا‌و‌سیما در تعامل با شبکه نمایش خانگی بیشتر در حد شعار مطرح شده یا شکل عملی‌تری پیدا خواهد کرد؟ ‌یا اینکه محصولات مد‌نظر رئیس سازمان صدا‌و‌سیما به جای آنتن تلویزیون از «تلوبیون»، پلتفرم اختصاصی صداوسیما، سر در‌می‌آورد و مهر تأییدی می‌شود بر رقابت سازمان  با شبکه نمایش خانگی.

سینماروزان: صداوسیما که نتوانسته در انجام وظایف محوله‌ خودش موفق باشد تصمیم به حذف شبکه خانگی و ضعیف کردن بخش خصوصی گرفته تا مانع پیشرفت و محبوبیت شبکه خانگی شده و عملکرد ناموفق و نیمه‌تعطیل خودش را پوشش دهد؟؟!!.

مسعود پزشکیان نماینده مردم تبریز، آذرشهر و اسکو در مجلس شورای اسلامی با بیان مطلب فوق به خبرگزاری ایلنا گفت: صداوسیما رقیب شبکه خانگی محسوب می‌شود و طبیعی‌است که برای حذف رقیب اقداماتی را انجام خواهد داد. شبکه نمایش خانگی به نوعی رقیب صداوسیماست.

وی با اشاره به مصوبه شورای عالی انقلاب فرهنگی مبنی بر نظارت صدا وسیما بر پلتفرم‌ها گفت: این اقدام با اصل رقابت، اصول و منطق فعالیت‌های اقتصادی  سازگار نیست و مشکلات جدی برای شبکه‌نمایش خانگی ایجاد می‌کند.

مسعود پزشکیان درباره نظارت صدا و سیما بر شبکه نمایش خانگی گفت: هرچه حلقه را تنگ‌تر و نگاه‌ها را بسته‌تر کنیم، به ضرر خودمان، باورهایمان، اعتقادمان و سرمایه اجتماعی‌مان خواهد بود. ما معتقدیم دینمان منطق دارد و با منطق می‌توانیم با همه حرف بزنیم.

این نماینده مجلس افزود: وقتی منطق داشته باشیم چرا باید بترسیم؟ کسی هم حرفی بزند با منطق می‌توانیم پاسخش را بدهیم. آدم‌هایی می‌ترسند که منطق ندارند. جدا از تعداد افرادی که هرکاری بکنیم، باور نخواهند کرد ولی اگر با منطق صحبت شود، اکثریت جامعه آن را می‌پذیرند.

سینماروزان: مخالفت فعالان شبکه خانگی و سینما با تلاشهای صداوسیما برای تملک شبکه خانگی ادامه دارد و بعد از جامعه صنفی تهیه‌کنندگان، کانون کارگردانان و انجمن فیلمنامه‌نویسان حالا رییس انجمن کارفرمایی تهیه‌کنندگان نیز با نگارش یادداشتی صریح به مخالفت با واسپاری مسئولیت شبکه خانگی به صداوسیما پرداخته است.

فرشته طائرپور تهیه‌کننده آثاری همچون “گلنار”، “پاتال…”، “زن دوم”، و “آینه‌های روبرو” که ریاست انجمن کارفرمایی تهیه‌کنندگی را برعهده دارد در یادداشت خود به رییس صداوسیما متذکر شده که به‌فکر تعامل صحیح با مدیوم‌های رقیب باشد.

متن یادداشت رییس انجمن کارفرمایی تهیه‌کنندگی را بخوانید:

چندي است دلسوزان عرصه توليد فيلم و سريال، با نگراني از انتقال مرجع صدور مجوز توليد سريال‌هاي نمايش خانگي از ارشاد به سازمان صدا و سيما، دست به قلم برده يا زبان به مصاحبه گشوده‌اند تا مخالفت خود را با اين اتفاق كه مي‌تواند آسيب‌هاي جدي به اختيارات، حقوق و سرمايه توليدكنندگان مستقل و همچنين مخاطبان بزند، ابراز كنند.مشخص‌ترين اين اقدامات، سخنان يا بيانيه‌هاي آقايان طباطبايي‌نژاد (از حوزه مديريت دولتي در ارشاد)، حسين فرحبخش (تهيه‌كننده) و همچنين جامعه صنفي تهيه‌كنندگان (يكي از چهار صنف تهيه‌كنندگي) بوده كه طي روزهاي اخير روي سايت‌هاي خبري قرار گرفته است.  به قول قدما «در خانه اگر كس است، يك حرف بس است» اما از آنجا كه ظاهرا در سازمان صدا و سيماي جمهوري اسلامي كسي نيست كه لااقل همين «يك حرف» را بشنود و پاسخي شايسته و مناسب – نه از سر قدرت سازماني، بلكه از سر غيرت فرهنگي و رسانه اي- بدان بدهد، ما نيز مي‌گوييم و مي‌نويسيم تا ناظران و تصميم‌گيران بدانند كه در اين مقطع تاريخي، اين «يك حرف»، حرف مشترك همه فعالان عرصه توليد آثار تصويري است و ‌اي كاش با همان يك بار گفتن، حق پاسخش ادا مي‌شد.نامه زير را پيش از آنكه به عنوان رييس «انجمن كارفرمايي تهيه‌كنندگان (اكت)» بنويسم، به عنوان يك تهيه‌كننده از جمع تهيه‌كنندگان فعلي سينما و تهيه‌كنندگان سابق صداوسيما مي‌نويسم تا اگر بناي آقايان بر افزايش قهر و عناد و انتقام قرار گيرد، كسي جز اينجانب مشمول آن نشود.

يا حفيظ، يا امين
اي كاش نوشتن نامه سرگشاده، براي مسوولان جمهوري اسلامي فايده داشت؛ آن وقت براي رييس قوه مقننه كشورمان نامه مي‌نوشتيم كه:  جناب آقاي قاليباف، لطفا سينماي ايران را از دست اقدامات غيرقانوني رسانه ملي نجات دهيد و براي برخورد با بي‌قانوني‌ها، بدحسابي‌ها، زياده‌خواهي‌ها و انحصارطلبي‌هاي تحميلي اين سازمان، تدبيري در قوه مقننه بينديشيد؛ يا لااقل افزايش بودجه آن را منوط به انجام تكاليفش در برابر توليدكنندگان آثار كنيد.

آن‌وقت براي رييس قوه قضاييه كشورمان مي‌نوشتيم كه:
جناب آقاي رييسي، چه عذري شما را باز مي‌دارد از تقابل با بي‌عدالتي‌ها، سرمايه‌سوزي‌ها، ايجاد تشويش‌هاي مدام اين رسانه ملي در اذهان جامعه هنري و ادبي و سينمايي كشور؟! چه مصلحتي مانع مي‌شود تا اقدامي كارگشا يا لااقل هشداري عقده‌گشا از سوي تشكيلات شما نسبت به اين سازمان ديده شود؟ تا اندك باوري به برقراري عدالت – توسط آن قوه مسوول- در دل هنرمندان و نخبگان اين جامعه ايجاد شود؟

آن‌وقت براي رييس قوه مجريه كشورمان مي‌نوشتيم كه:
جناب آقاي روحاني، شما كه خود كمتر از ما، از جفاي اين رسانه انحصاري – در تخريب و تقويت‌هاي جانبدارانه‌اش- آسيب نديده‌ايد، چرا راهي براي ممانعت از گسترش ناحق حوزه اختيارات آن به ذهن‌تان نمي‌رسد تا لااقل اختيارات و حقوق قانوني وزارت ارشاد دولت خودتان، اين‌گونه توسط اين سازمانِ خودمدار، غصب يا پايمال نشود و اقدامات حمايتي آن در امر توليد و نمايش آثار ايراني، براي مخاطب ايراني عقيم نماند؟!

و براي رييس فعلي همين رسانه موسوم به رسانه ملي مي‌نوشتيم كه: به ميز بي‌وفاي‌تان خوب نگاه كنيد! از آن بپرسيد چه شد كه با مديراني بزرگ‌تر و تواناتر از شما وفا نكرد و تنها اجازه داد از هركدام‌شان، فقط قصه‌اي خلاصه، از خوبي يا خطا – جهت نفرين يا دعا- باقي بماند؟!آيا سوزاندن سرمايه‌هاي توليد، به ورشكستگي كشاندن سالن‌هاي سينما، حمايت‌ها و تحريم‌هاي گزينشي و بي‌ضابطه در حق پديدآورندگان آثار، تخريب وجهه سينما و سينماگران، عدم پذيرش يا نهايتا عقد قراردادهاي اجحافي و يكسويه جهت خريد يا تبليغ آثار سينمايي، مسدود كردن عامدانه راه تنفس سينماي ملي ايران با خودداري از اطلاع‌رساني صحيح و مشفقانه و به موقع در مورد توليدات و شرايط نمايش آنها، به قدر كافي كارنامه شما را در محضر خدا و تاريخ، انباشته از جفا به حق‌الناس نكرده كه همچنان به روش خود ادامه مي‌دهيد؟!

نگران نيستيد از اينكه بي‌اعتنايي شما به ورشكستگي سينماي ايران، مشمول اعتناي دقيق حضرت حق قرار گيرد و اين شراب ظلم، به خماري بامدادش نيرزد؟! جناب رييس! آيا مي‌دانيد در طول همه اين سال‌هاي متعلق به جمهوري اسلامي، هر فيلمي كه با طي آداب و تشريفات قانوني تحت نظارت وزارت ارشاد – به عنوان بالاترين مرجع تصميم‌گيري در مورد توليد و نمايش آثار سينمايي- وارد چرخه اكران شده، صاحبان مادي و معنوي آن، حكم يخ‌فروشاني را داشته‌اند كه زير آفتاب تموز، بساط زده باشند؟! و سازمان شما، مغرور و مشعوف از ذوب شدن اين سرمايه‌ها، ناجوانمردانه نگاهش را از آنان برگردانده تا نبيند و نفهمد و قدمي بر ندارد؛ مگر استثنائا براي آثاري كه صاحبانش زور بيشتري از زور شما در بازوي‌شان بوده؟!

سال‌هاست كه مشي و مرام سازمان شما، در بريدن شاخه‌اي كه خود نيز بر آن نشسته‌ايد خلاصه مي‌شود؛ از يك‌سو مخاطبان سينما و رسانه خود را – فوج فوج- به بازار بيگانه و ماهواره روانه كرده و مي‌كنيد و از سوي ديگر خود را مدعي بلامنازع صدور مجوز براي هر فرآيندي مي‌دانيد كه احتمال دارد با توليداتي جذاب‌تر از آنچه شما مي‌سازيد، نگاه مخاطبان را مجددا به سوي فرهنگ و آثار وطني بازگرداند و بازار كار ايجاد كند براي چندهزار عوامل كم‌كار و بيكار عرصه توليد كه برخلاف تصور عوام، عمدتا در سطوح كارگري قراردارند!

چرا فكر كرده‌ايد شبكه‌ نمايش خانگي، جز در صورت پيوستن به جغرافياي عريض و طويل و بي‌تناسب شما كه سرشار از استانداردهاي چندگانه است، نبايد حق ادامه حيات و فعاليت داشته باشند؟! سازمان شما اگر باغبان شايسته‌اي بود، باغچه خودش اين همه گل‌هاي پژمرده و درختان بي‌ثمر و علف‌هاي هرز نداشت و هر رغبتي را براي تماشا سركوب نمي‌كرد.  جناب رييس، آيا مي‌دانيد علاوه بر سينماگران مستقلي كه از عملكرد سازمان شما آسيب‌هاي جدي ديده‌اند، چه تعداد از تهيه‌كنندگاني كه براي خود شما سريال و فيلم ساخته‌اند نيز گرفتار بدحسابي‌هاي سازمان شما هستند؟ آيا مي‌دانيد چه مانده‌اي از رقم قرارداد تهيه‌كنندگان فيلم‌ها يا سريال‌هايي كه بيش از يكسال يا حتي چندسال از پخش آنها در شبكه‌هاي شما مي‌گذرد، هنوز تسويه نشده است؟!آيا مي‌دانيد در سامانه شما، به جاي ارقام واقعي كه عملا به عنوان علي‌الحساب و قسط به تهيه‌كننده پرداخت شده، كل رقم اعتباري مربوط به آن پروژه- آن‌هم در سال عقد قرارداد- به عنوان هزينه سازمان و درآمد تهيه‌كننده، منعكس مي‌شود و اين ارقام صوري و كاذب، مبناي تعيين ماليات براي تهيه‌كنندگان قرار مي‌گيرد؟!آيا مي‌دانيد، قيمت پيشنهادي سازمان شما براي خريد حق نمايش تلويزيوني فيلم‌هاي سينمايي، چند درصد از بودجه توليد آن فيلم، يا چند درصد از درآمد شما بابت پخش آگهي به پيوست همان فيلم است؟! و اضافه مي‌كرديم: جناب رييس! ما از گفتن و نوشتن اين حرف‌ها خسته و دلخسته‌ايم اما ظاهرا شما از شنيدن و خواندن و تظاهر به نشنيدن و نخواندن آنها، هنوز خسته نشده‌ايد.از آنجا كه ما اصحاب قبيله قصه‌ها و حكايت‌ها هستيم، اجازه دهيد اين نامه را با حكايتي كوتاه -كه نمي‌دانم لطيفه است يا شوخي، كنايه است يا حكمت- در مورد تلاش سازمان شما براي قبضه كردن مجوز توليدات نمايش خانگي به پايان برم.روزي پسر نوجوانم به من گفت مي‌خواهم هوشمندانه‌ترين و تلخ‌ترين حكايتي كه تاكنون شنيده‌ام را برايت تعريف كنم: «روزي كودكي فقير و گرسنه، پشت پنجره يك چلوكبابي، صورتش را به شيشه چسبانده و با دقت و حسرت مشغول تماشاي پدر و پسري شده بود كه با اشتها مشغول خوردن غذاي‌شان بودند. چيزي نگذشت كه پسرك اين سوي پنجره، با زدن ضربه‌هايي به شيشه، توجه پسرك داخل رستوران را به خود جلب كرد و وقتي مطمئن شد كه او نگاهش مي‌كند، با اشاره به بساط روي ميز گفت: پياز هم بخور!…پياز هم بخور!  جناب رييس، بدون هرگونه قضاوت درباره ريشه‌هاي گرسنگي بچه فقيرِ توي خيابان و سيري بچه داخل رستوران (كه هردو به يك اندازه معصومند و بي‌ارتباط با بحث ما)، اجازه دهيد به عنوان نظاره‌گران پشت شيشه تلويزيون‌ها، به پنجره بزنيم و از شما كه آن سوي شيشه در احوالات خود هستيد، درخواست كنيم كه لااقل از خوردن پياز صرف‌نظر كنيد؛ شايد اين بار تند باشد و از ترشحات آن اشك‌تان سرازير شود.  جناب رييس، شما را به خدا با اين كارنامه ناموفق از قدرت جذب مخاطب، اين بار منصرف شويد و همان‌گونه كه توليدكنندگان سينمايي را سال‌هاست به امان خدا رها كرده‌ايد، توليد‌كنندگان سريال‌هاي نمايش خانگي را هم به امانِ وزارت ارشاد رها كنيد.

سینماروزان: اختلاف میان وزارت ارشاد و ساترای صداوسیما بر سر مدیریت شبکه خانگی بالا گرفته و علیرغم مخالفت تهیه‌کنندگان و کارگردانان شاخص با واسپاری شبکه خانگی به صداوسیما ولی ساترا همچنان اصرار دارد بر مدیریت شبکه خانگی.

به گزارش سینماروزان جامعه صنفی تهیه‌کنندگان سینمای ایران با انتشار بیانیه‌ای سرگشاده، مخالفت خود را با واسپاری شبکه خانگی به صداوسیما اعلام کرده.

متن بیانیه جامعه صنفی تهیه‌کنندگان را بخوانید:

در روزهایی قرار داریم که به ناگاه مسئولین پشت پرده رسانه ملی (!) تصمیم به پخش یک برنامه خبری میگیرند و با مصاحبه های سفارشی( !) تولیدات و سریال های رسانه خانگی را زیر سوال برده و با هجمه ای گسترده سعی در تخریب آن را دارد.

شبکه خانگی همان نوزاد تازه متولد شده ای که فارغ از زمان کوتاه در مجموع توانسته رضایت نسبی مخاطبان خود را فراهم نماید و رقیب جدی برای صداو سیما باشد ابتدا مورد حمله صداوسیما قرار گرفته و بعد از قلع و قم برنامه ریزی شده و هدف دار، صداوسیما قصد دارد آن را چون کودکی بی کس و کار به سرپرستی بگیرد و خیرخواهانه مسیر زندگی اش را تغییر دهد ؟؟! و همان راه و رسم و شیوه مدیریتی مدینه فاضله ی تمام سفارشی و سلیقه ای کم مخاطب تلویزیون را برایش دیکته کند؛ اختیار رقیب رادر دست بگیرد و در طول زمان نیست ونابود نماید!؟؟

در این شرایط نباید گذاشت که از سکوت پدرناتنی شبکه خانگی در وزارت ارشاد سوء استفاده شود و این مدیوم، قربانی دعواهای سیاسی و سلیقه ای شود!

در این میان تهیه‌کنندگان با مصاحبه‌های متعدد و در رسانه های مختلف، مخالفت خود را با واگذاری مجوز سریال‌های نمایش خانگی به صدا سیما اعلام کردند و این مساله را موجب ایجاد مشکل برای اهالی تولید در این رسانه پربیننده دانسته اند.

در شرایطی که این رسانه توانسته میلیون‌ها مخاطب را در سراسر کشور با خود همراه سازد و در روزهای سخت مقابله با ویروس کرونا شبکه نمایش خانگی تحمل این روزها را برای خانواده ها سهل تر کرد، به یکباره با بی مهری مدیران مواجه شد و با تصمیم نابخردانه و بی توجه به هنرمندانی که در این رسانه مشغول به کار بودند، تصمیم گیری عجولانه ای صورت گرفت.

جامعه صنفی تهیه کنندگان با حمایت از سخنان بی‌پرده و صریح مدیر اداره نظارت و ارزشیابی درباره شبکه نمایش خانگی خواستار نظارت وزارت ارشاد به عنوان متولی امور فرهنگی در کشور به این رسانه تاثیرگذار است و معتقد است رسانه ملی اگر توان جذب مخاطب و ایجاد رضایت در میان بینندگانش را داشت باید با هزینه های گزافی که برای سریال های تلویزیونی شبکه‌های متعددش می‌کرد امروز یکی از پربیننده ترین رسانه ها باشد که چنین نیست و متاسفانه شاهد افت شدید مخاطب در شبکه های مختلف این رسانه (به جز شبکه خبر) هستیم.

رسانه ملی هم‌اینک با عملکرد غلط و بدون کارشناسی یکی از پرهزینه ترین سریالهای خود یعنی “سرزمین کهن” را توقیف کرده است و بسیاری از سریال هایی که با پول بیت المال تهیه کرده و یکبار روی آنتن برده است، به دلیل تغییر سلیقه مدیران امکان بازپخش ندارند.

صداوسیما چطور می تواند برای رسانه ای چون شبکه نمایش خانگی تصمیم‌گیری کند؛ آن هم براساس سلیقه مدیرانی که به ندرت 3 سال در پست خود ماندگار هستند؟؟

مسئولین محترم توجه دارند که صداوسیما با مساحتی در حد یک شهر، کارمندان در حد چند وزارتخانه ، بودجه ای در حد اداره یک کشور اروپایی ولی خروجی تولیدات آن را همه شاهدیم که تقریبا صفر است. خروجی این صداوسیما چه بوده که حالا می‌خواهد شبکه خانگی را هم تملک کند؟

همه می‌دانیم که تولیدات صدا و سیما باعث شد که شبکه های خارجی مثل قارچ رشد کنند و برای رونق شبکه خود تولیدات سینمایی را به غارت ببرند و جهت جذب مخاطب آنها را پخش کنند؛ به جای این که نمایش خانگی را تشویق کنیم که باعث شده مردم به شبکه های خارجی کمتر توجه کنند با این حرکت در جهت منافع شبکه های خارجی عمل کردید؛
نتوانستید با نمایش خانگی رقابت کنید و تصمیم گرفتید صورت مسئله را پاک کنید. این تصمیم قطعا به نفع منافع ملی کشور نیست. از دلسوزان و مقامات بالادستی نظام درخواست داریم با دخالت خود جلوی فاجعه اش را بگیرید.

جامعه صنفی تهیه کنندگان خواستار فراهم شدن شرایطی به دور از هر گونه اعمال سلیقه برای تولیدات شبکه نمایش خانگی است تا این رسانه فراگیر بتواند بیش از پیش در خدمت مردم باشد.

سینماروزان: صحبت درباره ورود پولهای مشکوک و سرمایه‌های بی مسئولیت به حیطه هنر همچنان ادامه دارد؛ امتدادی که موجب کم کاری و بیکاری برخی از قدیمیهای تهیه کنندگی و بجایش پرکاری نیروهای نورس شده است. مهران مهام تهیه کننده ای که نامش پای برخی سریالهای خاطره ساز رسانه ملی و از جمله «کتابفروشی هدهد»، «خانه بدوش»، «نرگس»، «ترش و شیرین» و «کارآگاه شمسی…» آمده است در گفتگویی تفصیلی با «سوره سینما» به انتقاد از بلبشوی تولید پرداخته است.

 مهام منتقد این است که  همه جای دنیا تهیه کنندگان پیشکسوت هستند که میشوند بانی تولید محصولات دست اول برای شبکه های مختلف ولی در ایران چون تهیه کنندگی حیطه ای سهلگیرانه شده پیشکسوتان به کم کاری سوق داده میشوند تا ژنهای خوب و متصلین وارد کار شوند.

متن گفتگوی مهران مهام با «سوره سینما» را بخوانید:

*به عنوان یک تهیه کننده قدیمی تلویزیون کیفیت سریال سازی را در سالهای اخیر چطور می بینید؟ آیا توانسته‌ایم روند روبه رشدی داشته باشیم؟

در بخش ملودرام مشکلی نداریم و سریالهای فعلی مخاطبش را دارد ولی در بخش کمدی، بدجوری جامانده‌ایم. مسأله اینجاست که در سالهای اخیر نیروهای رشدکرده در تلویزیون با پول های عجیب وغریب که معلوم نیست از کجا آمده و با دستمزدهای بالا رفته اند به سمت پرده سینما یا شبکه خانگی و طبیعی است بازیگری که دستمزد میلیاردی میگیرد دیگر به دستمزد میلیونی تلویزیون قناعت ندارد!! از شما میپرسم کمدین هایی مثل رضا عطاران، مهران مدیری، پیمان قاسم خانی و… که همه محصول تلویزیون هستند کجایند و چرا از سینما و شبکه خانگی سردرآورده اند؟ اینها با ارقام سنگین مشغول کار برای مدیومهای رقیبند و تلویزیون هم نمیتواند با بودجه محدود خود با اینها رقابت کند.

*اینکه تلویزیون چهره‎هایش را صادر کند فی‌نفسه بد نیست! آیا چشمه زایش در مدیریت تلویزیون خشک شده که به سمت وارد کردن استعدادهای جدید و پرورش آنها نمی‌رود؟

ببینید، استعداد جدید که وارد میشود ولی استعداد اگر بخواهد پله پله مسیر رشد را طی کند حداقل ده سالی زمان لازم است. نمیشود که ده سال را از دست دهیم و منتظر شویم بعد از یک دهه نتیجه زحمات را ببینیم. تلویزیون به‌روز باید تولید داشته باشد و برای تولید به‌روز لااقل بخشی از پرورش یافتگان سالهای قبل تلویزیون بایستی کنار ما باشند و کنار اینهاست که میتوان نیروهای جوان را هم وارد کرد.

*چرا همین ترکیب جوان و پیشکسوت اعمال نمی‌شود؟

برای اینکه با بودجه محدود نمی توانیم با بخشهای مافیایی سینما و شبکه خانگی رقابت کنیم! آنها یک دستشان در فلان صندوق ذخیره و دست دیگرشان در بهمان بانک است و تهیه کنندگانی که میخواهند با سرمایه سالم کار کنند یقینا قدرت رقابت با اینها را نخواهند داشت. من بازیگری را نمی‌خواهم که زیر دست خودم مطرح شده و حالا برای ده روز کار، شصت میلیون طلب می کند. مسلما ما از این پولها نداریم که فقط برای یک بازیگر به مدت ده روز شصت میلیون پرداخت کنیم! بودجه این کار را نداریم و تلویزیون اجازه این کار را هم به ما نمی دهد. من مانده ام در شبکه خانگی چه جوری می شود که به بازیگری پیشنهاد یک میلیارد و دویست میلیونی می دهند و آن بازیگر باز بیشتر طلب می کند درحالی که در تلویزیون ساخت یک سریال پانزده قسمتی سه میلیارد تومان تمام میشود! یقین بدانید با ادامه این روند در طول زمان به مشکل خواهیم خورد و حتی خود بازیگرها هم به مشکل خواهند برخورد. آنها شاید پیش خودشان بگویند، الان را عشق است. ولی کم کم و به مرور، خودشان هم لطمه می‌بینند.

*آیا ارقام ردوبدل شده در برخی پروژه های سینمایی و شبکه خانگی عجیب نیست؟

شما به ارقام در سینمای خانگی برای یک سریال پانزده قسمتی توجه فرمایید می‌بینید بسیار تعجب آور و شک برانگیزاست. یک سریال خانگی که به یک بازیگر 1میلیارد میدهد حداقل باید چهل میلیارد بفروشد تا به پول خودش برسد. آیا واقعا این اتفاق می افتد؟ باید در این مورد تحقیق اقتصادی کرد. جالب آنجاست که بعد از مدت کوتاهی همین سریال ها از شبکه های ماهواره پخش می شود و برای همین آن قدر هم نمیتوانند سودده باشند.

*پس منشأ پولها است که شبهه‌برانگیز است؟

کسانی به عنوان کاسب پول به جیبشان آمده و می گویند عشقم دیدار نزدیک با فلان بازیگر است و میخواهم برایش سرمایه گذاری کنم. حال درست یا غلط، کاری ندارم به این عشق ولی جای آن نهاد نظارتی که بر دستمزدها کنترل داشته باشد خالی است!! البته بماند که خیلی از این جماعت هم اصلا پولشان آلوده است و برای پولشویی آمده اند ولی به هر حال «این از کجا آوردی؟» بخش دیگری است که مربوط به قوه قضاییه است که باید تعارف را کنار بگذارد و وارد شود و نظارت دقیق بر سرمایه گذاران مشکوک داشته باشد.

*بر این اساس باید منتظر باشیم که سریال‌سازی ما کاملا در شبکه خانگی دنبال شود.

به نظر من تلویزیون باید فکری برای کمبود بودجه بکند؛ به هر حال اگر میخواهد سریالهای پیشرو تولید کند یا باید بودجه را افزایش دهد یا از خرجهای اضافی کم کند و به سمت تولید سریال بیاورد. اگر این کار را نکند در آینده در بخش سریال سازی خصوصا در بخش کمدی ضربات سنگین تری خواهد خورد.

*یعنی شما معتقدید مشکل اصلی سریال‌سازی ما فقط محدودیت بودجه است؟

خیر، محدودیت بودجه مشکل اصلی و کنارش ممیزی هم دامنگیر سریال سازان است و در مضامین دست و پای ما بسته است. در مقابله با سینما و شبکه خانگی ما جنگمان ناجوانمردانه است؛ بحث ماهواره هم جای خود دارد. آنها در موضوع و محتوا دستشان بازتر است که هرچه میخواهند با هر رنگ و لعابی ارائه میدهند. در همین سینماها که به اصطلاح فیلم پرفروش دارند چه می بینید؟ شوخی و بزن و برقص. جز این است؟ آیا آن شوخیهای آن چنانی و رقاصیهای باباکرمی را میتوان در تلویزیون نشان داد؟ قطعا نه!

*برای حل مشکل چه باید کرد؟ آیا شما قائل به ورود ارگانهای نظارتی به ماجرا هستید؟

طبق قوانین موجود، سینما در اختیار وزارت ارشاد است و بحث آن جداست اما در بخش ساخت سریال در شبکه  خانگی باید تعاملی با تلویزیون صورت گیرد و یا اینکه تلویزیون مشکلاتش را ابراز و خیلی روراست بگوید که با این بودجه نمی توانیم بجنگیم.خود من با این بودجه نمی توانم از وجود خیلی از بازیگرها استفاده کنم و این در بودجه من نیست. واقعا هم با نبود بازیگر، سریال لطمه خواهد خورد.

*از آن سو مخاطبان را هم داریم که میگویند سریالهای تلویزیون واقعا حرف تازه ای برای گفتن ندارند؟

همین طور است. وقتی فلان سریال می آید و کلی خط قرمزها را جلو میبرد دیگر با ممیزی تلویزیون نمیتوان با این سریالها رقابت کرد و به این لحاظ سریالهای خانگی ضررش بسیار بیشتر از ماهواره است!! در ماهواره بازیها بسیار پیش پاافتاده و سطحی است ولی در شبکه خانگی بازیگران حرفه ای با ارقام بالا به خدمت گرفته میشوند و نتیجه کار هم به مراتب بالاتر از محصولات ماهواره ایست ولی از آن سو تحت فشار قرار گرفتن تلویزیون را هم می بینیم. باید مدیران تلویزیون برنامه ای جامع بچینند برای برون رفت از این بحران! راهش هم ساده است؛ به کارگیری پیشکسوتان در کنار چهره های مستعد و سپس ارجحیت تزریق بودجه به این ترکیب.

سینماروزان: مدتهاست که رسانه های مستقل از آفات ورود پولهای مشکوک و بدون مسئولیت به سینما و شبکه خانگی میگویند اما رسانه های سیاسی تازه چند ماهی است که به انتقاد از ورود این پولها پرداخته اند و البته اغلب هم نگاهشان به مرور اوضاع است تا ارائه راهکار.

روزنامه اصلاح طلب “اعتماد” جزو معدود رسانه های سیاسی است که در تحلیلی با بررسی عواقب پولشویی در عرصه هنر پیشنهادی برای مبارزه با آن داده. پیشنهادی دال بر برداشتن معافیتهای مالیاتی فرهنگی از مقابل سرمایه گذاران مشکوک!

متن تحلیل روزنامه “اعتماد” را بخوانید:

به راستي در سينماي ايران چه خبر است؟ رانت نفتي سينما و پول سازمان‌هاي دولتي از يك سو و پول‌هاي كثيف كه مفسدين اقتصادي براي تطهير كردن فسادشان وارد سينما مي‌كنند از سوي ديگر، چه بلايي سر سينماي ايران آورده است؟ فيلم‌هايي كه پيش از اكران، هزينه خود را درمي‌آورند و اصلا براي‌شان اكران (يعني مردم) اهميتي ندارد، قرار است چه سرنوشت شومي را براي اين سينماي غيردموكراتيك رقم بزنند؟

سوال اينجاست كه آيا از دل اين بستر مي‌توان انتظار سينماي متعهد داشت؟ دقيقا در همين نقطه است كه سينماي ايران سر يك دوراهي قرار گرفته؛ آيا با پول‌هاي كثيف مي‌توان فيلم تميز ساخت؟ پاسخ برخي از سينماگران به اين سوال شباهت زيادي به كارمندان رسانه‌هاي استعماري دارد: «مهم نيست پول از كجا مي‌آيد، مهم اين است كه من (سينماگر) در ارايه حرفي كه مدنظر دارم خلاف باورم رفتار نكنم.»

از دل همين پاسخ است كه سوالي ديگر ايجاد مي‌شود كه اصلا باور شما چيست؟ خلاف باورتان چيست؟ وقتي براي‌تان اهميت ندارد پولي كه دريافت مي‌كنيد، از طريق مفسدين اقتصادي، اختلاسگران و رانت‌خوارها كه ضدمردم هستند تامين مي‌شود، مي‌توانيد دم از باور بزنيد و از اثر وضعي اين پول بگذريد؟ اينها همان سوال‌هايي است كه بايد به صورت علني درباره‌شان بحث و جدل صورت بگيرد. اما سواي اين سوال‌ها، براي جلوگيري از ورود پول‌هاي كثيف دو امر مهم ضروري است:

نخست اينكه قانون اساسي براي كار در حيطه فرهنگي منع مالياتي قرار داده و بالطبع سبب شده تا نظارت مالياتي از فرهنگ برداشته شود؛ همين دليل نيز بسترساز جولان مفسدين اقتصادي و خائنين به ملت است تا پشت درهاي بسته و در پستوهايي كه نظارتي بر آنها نيست، در حيطه فرهنگ از سينما و تئاتر تا موسيقي و هنرهاي تجسمي پولشويي كنند.

نبود نظارت از يكسو و نبود التزام به شفافيت تهيه كنندگان سينما در اين صنعت از سوي ديگر در كنار هم، همان دليلي است كه اين حيطه را مأمني براي تمام مفسدين اقتصادي كرده است. ب. ز با سرمايه‌گذاري در فيلم‌هاي سينمايي و م.الف با سرمايه‌گذاري در سينما و شبكه خانگي، دو نمونه علني شده اين ماجرا هستند و به طور قطع نمونه‌هايي در پستوي بسياري هنوز وجود دارد كه هنوز نام‌شان سر زبان‌ها نيفتاده است. آيا اين مجال راه‌حلي نيز دارد؟ با اصلاح قانون اساسي و رفع منع ماليات از حيطه فرهنگ مي‌توان اين پستوي امن براي مفسدين اقتصادي را از بين برد.

چرا بايد يك كارگر يا معلم ماليات بدهد اما صنعت سينماي ايران با آمار و ارقام نجومي از پرداخت ماليات معاف باشد؟ بايد مجلس شوراي اسلامي به امر ورود و براي جلوگيري از پولشويي در حيطه فرهنگ، اين قانون را اصلاح كند. آيا سينماگران يا اهالي فرهنگ و هنر اعتراض مي‌كنند؟ بايد پرسيد چرا خود جلوي ورود اين پول‌ها را تا امروز نگرفته‌اند و از آن ارتزاق كرده‌اند كه حال معترض هستند؟

دوم، انگشت اتهام را بايد به سمت «سلبريتي»ها گرفت. مفهومي وارداتي كه تنها در خدمت منافع خويش قدم برمي‌دارد. مصداق اين حرف را نيز در دو نكته مي‌توان جويا شد:

نخست اينكه آنها – آگاهانه يا ناآگاهانه، حلقه ربط مفسدين اقتصادي به صنعت سينما هستند و دو، آنها هيچ چارچوبي براي دريافت نكردن، كار نكردن و همدست نشدن با مفسدين اقتصادي – دريافت نكردن دستمزد و حقوق از اينان، ندارند. در مثال اخير، بازيگران سريال ش. با وجود آگاهي از اتهام سرمايه‌گذار و تهيه كننده اين سريال، چرا از همكاري با او تا مشخص نشدن اتهام اين فرد دست نكشيدند؟ آنها اگر داعيه مردم دارند و عدالت – كه اين گونه نمايش مي‌دهند، مي‌توانستند به خاطر مردم و حقوق معلماني كه حق‌شان خورده شده، در يك بيانيه عمومي از همكاري با اين فرد تا مشخص شدن اتهامش دست بكشند، پس چرا چنين نكردند؟

درست در همين نقطه است كه دورويي برخي از سلبريتي‌ها خود را نمايان مي‌كند. از يكسو در فضاي عمومي با فيگور غمخوار مردم بودن براي خود وجهه و ويترين مي‌سازند و از سوي ديگر در پستو و زندگي حرفه‌اي همدست دزدها و مفسدين اقتصادي مي‌شوند. از پول‌هاي كثيف پروار مي‌شوند و در برج عاج براي مردمي كه چون رعاياي آنها دورشان مي‌چرخند نطق‌هاي مردم‌فريب مي‌كنند. چون ويروسي كه اعتماد به نفس جامعه را هدف قرار داده، فرديت خود را تبليغ مي‌كند و براي عوام خود را الگوهاي اخلاق معرفي مي‌كنند. در حالي كه جيب‌هاي‌شان با دستمزدهاي عجيب – كه به‌ واسطه پولشويي به سينما تزريق شده، پر مي‌شود و با نمايش مارك‌پوشي و سفرهاي فرنگ و زندگي‌اي كه از سطح توقع مردم بالاتر است، چون توموري بدخيم جان جامعه را مي‌گيرند و در همين بزنگاه نيز با يك پست يا توييت داعيه‌دار عدالتخواهي مي‌شوند.

تكليف چيست و يا با تمسك به سوال مهم «چه بايد كرد» چگونه مي‌توان براي مقابله با اين فضاي مسموم كاري كرد؟

بايد خطاب به بازيگران شريفي كه خود را از بيماري سلبريتي بودن دور نگه داشته‌اند، گفت كه شما بايد در يك اتحاد مبارك مقابل اين پديده شوم بايستيد. مگر نه آنكه در بزنگاه انتخاباتي يكصدا پشت يك نام مي‌ايستيد و بازيگران صحنه سياست‌زدايي مي‌شويد؟ پس امروز در يك حركت مثبت نقش خود را براي در كنار مردم ايستادن بيابيد، انتخاب كنيد كه در اين مجال شوم عليه مردم هستيد يا در كنار مردم؟ قيام كنيد و با اتحاد بيانيه صادر كنيد و وضعيت را براي همكاران خود سخت كنيد، شرايطي بسازيد كه مفسدين اقتصادي در سينما نتوانند جولان بدهند. شرايط را براي همكاران‌تان طوري رقم بزنيد كه اگر در كنار مفسدي ايستاد، خود ديگر توان سر بلند كردن نداشته باشد. به مردم بازگرديد و با مردم روراست باشيد و سلبريتي‌هايي را كه شريك دزد و رفيق قافله‌اند، خود از ساحت فرهنگ و هنر بركنار كنيد. اگر به راستي غم مردم داريد عليه پولشويي در سينما قيام كنيد و دست همكاران‌تان را از فشردن دست مفسدين اقتصادي كوتاه كنيد؛ اگر به دنبال عدالت‌خواهي هستيد، بسم‌الله.

سینماروزان: حواشی ایجاد شده از سوی برخی رسانه‌های افراطی پیرامون سریال خانگی «ممنوعه» آن هم متکی بر فانتزی سازی درباره نماهایی که اصلا در سریال وجود ندارد(!) بعد از واکنش سیدضیاء هاشمی رییس جامعه صنفی تهیه کنندگان با انتقاد برخی از سینماگران سرشناس و از جمله حسین فرحبخش مواجه شد.(اینجا و اینجا را بخوانید)

به گزارش سینماروزان جامعه صنفی تهیه کنندگان بر لزوم حمایت از آثار دغدغه مند اجتماعی که قصد هشداردهی به جامعه را دارند تأکید کرد و فرحبخش هم با اشاره به سخنان رهبری مبنی بر پرهیز از موازی کاری در دستگاههای مختلف و تمکین به قانون از افراطیون خواست مجوزهای قانونی ارشاد را به رسمیت بشناسند و اجازه دهند محصولات بعد از عرضه کامل مورد تحلیل قرار گیرند.

به دنبال این واکنشها محمدمهدی حیدریان رییس سازمان سینمایی هم روی آنتن زنده شبکه خبر با اشاره به وظیفه سینما و شبکه خانگی در کالبدشکافی معضلات اجتماعی بیان داشت: دوستانی که از روی علاقه و دغدغه محتوای فرهنگی را دنبال می کنند به اقتضائات هر اثر نیز توجه کنند. نمیشود که تنها با عرضه یکی دو قسمت به نتیجه گیری کلی درباره یک محصول پرداخت و باید گذاشت محصول کامل دیده شود و بعد اظهارنظر کرد.

محمدمهدی حیدریان با اشاره به سریال «ممنوعه» ادامه داد: موضوع مسائل و آسیب های اجتماعی مسأله‌ای است که طی سالهای اخیر مسئولین به آن می پردازند. موضوع این سریال هم یکی از آسیب های اجتماعی است که جوانهای ما را تهدید می کند؛ البته با نشان دادن یک امر غلط بنا نیست آن را اشاعه دهیم و پرداختن به یک آسیب اجتماعی در یک سریال الزاما به معنای اشاعه آن نیست، طرح موضوع است.

حیدریان خاطرنشان ساخت: قصد سازندگان این است تا نشان دهند کسانی که نسنجیده راه نادرستی را می‌روند چه عواقب شومی در انتظارشان است. جوانان باید بدانند چه عواقب شومی در انتظار رفتارهای نامتعارفشان است. اینها وظایف ماست که در تلویزیون و در شبکه نمایش خانگی به آن بپردازیم و این سریال هم جز این دسته است.

وی افزود: در مورد این سریال گزارش هایی را از معاون سازمان، مدیرکل سازمان و شورایی که بررسی کرده، گرفتم. با توجه به حساسیتها مقرر شد تولید تمام شود و بیش از 10 قسمت آماده شود. توفیق تهیه‌کننده و کارگردان، نتیجه‌گیری درست از این آسیبهای طرح شده در قسمتهای اول است که امیدوارم ادامه آن در روند درستی ساخته و عرضه شود.

سینماروزان: رونق نسبی که در ماه‌های اخیر در شبکه خانگی رخ داده سبب‌ساز آن شده که بسیاری از شکست‌خوردگان مدیومهای دیگر هم به حضور در این مدیوم علاقه نشان دهند و همین اسباب زیر ذره‌بین رفتن این مدیوم شده و گاهی پیش می‌آید که بعد از عرضه تنها یک قسمت از یک سریال، تحلیلهایی افراطی  و توأم با فانتزی سازی بر این سریالها ارائه میشود.

از جمله این تحلیلها که کاملا تخیل‌نگارانه و متکی بر اتفاقاتی است که در واقع رخ نداده(!) در مورد سریال «ممنوعه» منعکس شده؛ سریالی که هنوز به قسمت چهارم هم نرسیده اما یکی دو رسانه افراطی شمشیر را برایش از رو بسته اند.

سیدضیاء هاشمی رییس جامعه صنفی تهیه کنندگان سینمای ایران همزمان با روز ملی سینما و به بهانه حملات بی منطق افراطیون به شبکه خانگی، نامه ای را خطاب به رییس سازمان سینمایی نوشته است.

متن نامه سیدضیاء هاشمی به ریاست سازمان سینمایی را بخوانید:

برادرم جناب مهندس حيدريان! امروز مصادف با روز ملى سينما و در آغاز سخنان رییس سازمان سینمایی آمده است: «سينما مسئوليت اجتماعى اش را فراموش نكند.»
در این روز بهتر است به مسئولیت خطیر سینماگران در حوزه اجتماعی توجه کنیم و این مهم که بسیاری از این عزیزان با همه سختیهای ساخت فیلم در این حوزه همچنان فعالند و معضلات را به درستی و بدون بزرگنمایی و تنها به جهت آگاهی بخشی جامعه به تصویر می‌کشند.
امروزه بخش اعظم و غيرقابل انكارى از جوانان در جامعه درگير و گرفتار معضلات اجتماعى هستند كه هر يك به سهم خود موجبات مشكلات بسيارى را فراهم ساخته است.
خوب مي‌دانيم پرداختن به اين مسئوليت خطیر شجاعت و جسارت مي‌خواهد.
چه بسیار هنرمندانی که در همين راستا و به زبان هنر معضلات اجتماع و ناهنجارى‌ها را به تصویر کشیدند و متأسفانه به جاى همراهى و كمك مدیران ارشاد، اسير مميزى‌هايى شده‌اند و در نهایت اثری الکن و بی‌خاصیت روانه اکران یا شبکه نمایش خانگی شده است. ممیزی‌های فراوان در این ژانر باعث از بين رفتن جذابيت‌هاى لازم براى نسل جوان و خانواده‌ها شده و نتيجه‌گيرى مثبت اثر را مخدوش می‌کند.
متأسفانه در امر ممیزی به خصوص در حوزه نمایش خانگی بیش از آنکه توجه به پیام اثر و نتیجه آن از سوی شوراها و مدیران معطوف شود به یک پلان یا سکانس توجه می‌شود و در این حوزه بسیار سلیقه ای برخورد می‌شود.
به عنوان نمونه سریال «ممنوعه» که به معضلات جامعه و جوانان و بی‌بندوباری های ناشی از خانواده‌های از هم گسیخته و فساد مالی که گریبان تعدادی از افراد جامعه را گرفته است، توجه دارد دچار ممیزی‌های سلیقه‌ای و فراوان شده است.
اين سريال موفق به جذب مخاطبی که این روزها کمتر به آثار شبکه خانگی توجه دارد، شده است و به دلیل توجه به معضلات جوانان در جامعه طبقه بندى سنى بر روى محصول درج شده است. و خانواده به درستی می‌تواند از محتوای اثر مطلع شود.
نکته مهمتر این که سریال در شرايط حساس كنونى چه سياسى و چه اقتصادى، پس از توزيع تنها سه قسمت بحث و گفتگو در مورد آن در شبكه‌هاى اجتماعى زياد شده است چرا كه بسيارى از خانواده ها از همه اقشار در آشکار و پنهان گرفتار موضوع مطرح شده در اين اثر نمايشى هستند. با این اوصاف کارگردان از حجم زیاد ممیزی به ستوه آمده و مکدر شده است.
كارگردان اين كار كه خود از نيروهاى مستعد و خوش سابقه در توليد است و چهار پروژه در كسوت تهيه‌كنندگى و كارگردانى دارد در این شرایط که کمدی گیشه‌ای تضمین شده دارد با جدّيت سراغ كارى با مسئوليت اجتماعى خصوصاً بحران روز جوانان رفته است. اما قصد دارد با این حجم ممیزی فصل های دیگر اثر را رها کند.
جناب حيدريان عزيز! با توجه به سخنان تان در روز ملی سینما بهتر است در عمل از سینماگران عرصه اجتماعی حمايت ويژه معنوى صورت گیرد و همراهيشان کنید تا جسارت ساخت آثار با موضوع معضلات اجتماعی عقيم نماند تا در جامعه آثار از این دست ساخته شده باورپذير و اثر گذار باشد. عزت‌تان مدام.

سینماروزان: هرچقدر که رسانه ها از مدیران سینما بخواهند که در میانه دهه نود از افراد جوان و دارای انگیزه و البته رزومه موثر برای چینش مدیریتهای زیرمجموعه استفاده کنند باز هم کمترین بازخورد مثبت نسبت به این پیشنهادات مشاهده نمی‌شود و اغلب مدیران تکراری هستند که حلقه های بالای مدیریتی را به خود اختصاص می‌دهند.

به گزارش سینماروزان همین رخوت حاکم بر بدنه مدیریتی است که گاهی موجب می شود اتفاقاتی عجیب و غریب در زیرمجموعه‌های سازمان سینمایی شکل گیرد؛ از جمله این اتفاقات شگفت انگیز در گزارشی منتشره در رسانه مستقل «نمایش خانگی» ارائه شده است.

سایت «نمایش خانگی» با انتشار نامه ای به امضای مدیرعامل موسسه رسانه های تصویری که در آن فیلمی با عنوان «هستی» به کارگردانی روح‌الله حسینی را به صرف مصاحبه کارگردان واجد ارزش تشخیص نداده، این روند را نقد کرده است.

متن گزارش «نمایش خانگی» را با ذکر این توضیح بخوانید که سینماروزان آماده انعکاس توضیحات مدیرعامل رسانه های تصویری درباره این گزارش هست:

در هفته هاي گذشته کم نبوده اند رسانه هايي که با مرور رزومه سالهاي اخير مهدي يزداني مديرعامل تازه موسسه رسانه هاي تصويري و حضور ايشان در هيأت مديره شرکتهاي نساجي يا ترخيص کالا، انتخاب ايشان براي رياست موسسه اي کاملا تخصصي را به چالش کشيدند.

 البته که اين نقدها تا اينجا موجب آن نشده که رياست سازمان سينمايي درباره حوزه تخصصي نمايش خانگي به سراغ فردي داراي رزومه غني در اين حوزه برود و همچنان اين مهدي يزداني است که بر رياست اين سازمان تکيه زده.

اما يک اتفاق به شدت عجيب درباره مهدي يزداني آن است که به تازگي متن نامه اي از او خطاب به دست اندرکاران توليد فيلمي با نام «هستي» که درخواست حمايت از سوي رسانه هاي تصويري را داشته‌اند در فضاي مجازي مي چرخد؛

در اين نامه يزداني با اشاره به مصاحبه‌های روح‌الله حسینی کارگردان «هستی» این فیلم را واجد ارزش حمایت ندانسته است!!!

پيشتر مسعود فراستي را داشتيم که به عنوان یک منتقد حين حضور در کاخ جشنواره با تماشاي بخشهايي ابتدايي يک فيلم عيار کلي فيلم را محک زده و درباره آن اظهارنظر مي‌کرد اما اينکه با مديري روبرو باشيم که بدون تماشاي فيلم درباره آن حکم قطعي صادر کند به شدت غیرقابل قبول است.

البته يزداني مي‌تواند خيلي راحت از پروژه هايي خاص حمايت کند و درباره حمايتش هم دليلي نياورد اما وقتي بناست درباره عدم حمايت از پروژه اي نامه‌نگاري کند بهتر نيست که با استدلالي موجه اين کار را انجام دهد؟

آخر کجای دنیا برمبنای گفتگوهای یک کارگردان کیفیت محصولش عیارسنجی می‌شود؟

متن نامه ای که یزدانی براساس مصاحبه های کارگردان «هستی» این فیلم را واجد ارزش ندانسته است!

سینماروزان: فیلم سینمایی«دوران عاشقی» به کارگردانی و تهیه‌کنندگی علیرضا رئیسیان که پس از اکرانی موفق در سینماهای کشور و  حضور پررنگ در جشنواره‌های داخلی و خارجی، زمستان ۹۴ برای نخستین بار توسط موسسه هنرهای تصویری سوره در شبکه نمایش خانگی عرضه شده بود، روز گذشته برای دومین بار و با طراحی جدید جلد و تغییراتی دیگر، در سراسر کشور توزیع شد.

به گزارش سینماروزان بازتوزیع «دوران عاشقی» در شبکه نمایش خانگی، در شرایطی که مسائلی همچون کپی غیرمجاز در سطح گسترده و همچنین پخش آثار سینمایی ایرانی توسط شبکه‌های ماهواره‌ای، به فروش تولیدات سینمای ایران در شبکه نمایش خانگی لطمه وارد می‌کند، امری نادر به شمار می‌آید که در چندسال اخیر بی‌سابقه بوده است.

«دوران عاشقی» که اکران موفقی را نیز پشت سر گذاشته بود، علی‌رغم محدودیت شدید در سالن‌های نمایشی و تبلیغات محیطی و عدم حمایت دولتی توانست به فروش دو میلیارد و ۶۵۰ میلیون تومان رسیده و هفتمین فیلم پرفروش سینمای ایران در سال ۱۳۹۴ لقب گیرد. علاوه بر حضور موفق در داخل، «دوران عاشقی» تاکنون در چندین کشور جهان از جمله کانادا، امریکا، استرالیا، آلمان و انگلستان روی پرده رفته است.

«دوران عاشقی» در ده رشته اصلی سی‌‌وسومین جشنواره فیلم فجر کاندید دریافت جایزه بود؛ و علاوه بر کسب دو سیمرغ بلورین از این جشنواره، توانست جوایز متعددی در جشن حافظ و جشنواره فیلم شهر کسب نماید.

در این اثر سینمایی، بازیگرانی همچون لیلا حاتمی، شهاب حسینی، فرهاد اصلانی، مینا وحید، بیتا فرهی و پرویز پورحسینی به ایفای نقش پرداخته اند.

دوران عاشقی

سینماروزان: سعید چاری نویسنده و کارگردانی که آثاری سینمایی همچون «تنها صداست که میماند» و «فیلسوفهای احمق» را آماده اکران دارد اخیرا درگیر ساخت فیلم-سریال «یک هفت پنج» بوده که مروری دارد بر ماجرای ۱۷۵ غواص شهید.

به گزارش سینماروزان چاری که در سالهای گذشته تجربه تولید محصولاتی مانند «دهه شصتی ها» و «پشت دیوار باقیست» را برای شبکه خانگی داشته است درباره بازگشت مالی تولید فیلم در این مدیوم به سایت «نمایش خانگی» گفت: اوضاع مالی شبکه خانگی افتضاح است و در اغلب موارد تهیه کننده بدهکار شرکت پخش میشود!!! البته این بدهکاری هم پشت پرده خود را دارد.

وی در توصیف این وضعیت ادامه داد: من در سالهای ۹۳ و ۹۴ به ترتیب درام «پشت دیوار باقیست» و کمدی «دهه شصتیها» را به شبکه خانگی عرضه کردم و در مورد «دهه شصتیها» مطمئن بودم که فروش خوب بوده چون داده های میدانی که در نقاط مختلف شهر گرفته بودیم حکایت داشت از فروش بالای محصول اما مشکل اینجا بود به همان اندازه که فروش ارژینال داشتیم فروش نسخه های قاچاق و در طرف مقابل عرضه محصول در سایتهای غیرمجاز را هم داشتیم. شاید باورتان نشود اما همان «دهه شصتیها» دو روز قبل از انتشار رسمی در اینترنت عرضه شده بود.

سعید چاری خاطرنشان ساخت: البته اوضاع شرکتهای پخش با اوضاع تهیه کننده تفاوت میکند چون این شرکتها از یک طرف آمار فروش محصولات دستشان است و آمار را آن طوری که لازم است(!!) اعلام میکنند و از طرف دیگر با گرفتن اسپانسر محصول را پخش میکنند و در نتیجه به سودی نسبی می رسند.

چاری افزود: به غیر از دانلودهای غیرمجاز و شبکه های ماهواره ای که فیلمها را رایگان پخش میکنند هنگام کار در شبکه خانگی متوجه نکته ای شدم درباره آمار عجیب و غریب فروش. مسأله اینجاست که بعضا دیده شده به هنگام پخش یک فیلم، هولوگرامهای باقیمانده از فیلمهای دیگر را روی آن میزنند. به بیان دیگر شرکتی یک فیلم خاص را با هولوگرامهای قبلی در تیراژ ۱۰۰ هزارنسخه بیرون میدهد اما به تهیه کننده میگوید تیراژ فیلمت ۵۰ هزار است و بیشتر از ۵۰ هزار هولوگرام نزده ایم. از آن سو وقتی بعد از پایان عرضه نزدیک به ۴۵ هزار نسخه برگشت میخورد بجای آن که بگویند ۵۵ هزار نسخه فروش رفته میگویند فقط ۵ هزار نسخه فروخته ایم!!! این مسأله ایست که به نظر میرسد ارشاد به طور جدی باید به آن ورود کند.

این کارگردان تأکید کرد: در شبکه خانگی مثل سینما نیست که در سالهای اخیر آمار مکانیزه فروش بلیت اعلام میشود. تنها منبع اعلام آمار خود شرکتهای پخش هستند که سعی میکنند آمار را طوری به تهیه کننده اعلام کنند که به نفع خودشان باشد. البته در این بین تهیه کنندگانی که در پخش محصول شریک نمیشوند و رایت فیلم را با رقمی ثابت واگذار میکنند ریسک شان کمتر است و البته تهیه کنندگانی که اسپانسر داشته باشند قطعا به سود میرسند.

چاری ادامه داد: سریالهایی که برای شبکه خانگی تولید شده اند اغلب یک یا چند اسپانسر دارند مثلا یکی از همین ملودرامهایی که اخیرا عرضه شده از اسپانسر خودرو تا عطر در آن به چشم میخورد. شاید یک دلیل اینکه خودم بعد از ساخت دو فیلم برای شبکه خانگی با وجود پیشنهاد سراغ سریال سازی برای این مدیوم نیامدم همین بود که شفافیت چندانی در آن ندیدم یعنی واقعا نمی شد به طور دقیق به نتیجه گیری رسید که چقدر مخاطب داری.

سعید چاری با اشاره به یکی دیگر از مشکلات شبکه خانگی که به دریافت پروانه نمایش خانگی از سوی کارگردانانی است که پیشتر برای دریافت پروانه سینمایی اقدام کرده اند و به بن بست خورده اند گفت: گرفتن پروانه خانگی یا ویدیویی ترفندی شده برای آن که برخی کارگردانان گرفتار در ممیزی با پروانه ویدیویی فیلمنامه شان را بسازند. این کارگردانان بعدتر به هنگام دریافت پروانه نمایش است که اگر درجه الف بگیرند آن گاه میتوانند درخواست پروانه سینمایی دهند و در نهایت اکران سینمایی بگیرند. این روند چون راهی میان بر برای گرفتن پروانه نمایش سینمایی است برخی اوقات باعث سوءاستفاده هایی شده است.

چاری درباره برخی طرحهایی که برای شبکه خانگی داشته اظهار داشت: یک بار در یک مجموعه فیلم ویدیویی طرح جالبی داشتم درباره «قوز بالا قوز» و افسانه هایی که درباره زندگی «اجنه در حمام»های قدیمی وجود داشته. خیلی دلم میخواست از دل این طرح یک فیلم کمدی-ترسناک بیرون بکشم اما متأسفانه مجوزش صادر نشد چون با طرح مسأله جن مشکل داشتند.

وی خاطرنشان ساخت: در این سالها چند بار به سرم زد که بخشی از اتفاقات پشت پرده توزیع فیلم در شبکه خانگی را در یک کمدی ارائه دهم و حتی در این باره صحبتهای مقدماتی را با حمید لولایی و فتحعلی اویسی برای حضور در این کمدی داشته‌ام. شاید روزی کمدی پشت پرده شبکه خانگی را ساختم.

سینماروزان: فیلم شانزدهمین جشن سینمایی و تلویزیونی حافظ روز سه‌شنبه 19 اردیبهشت در سراسر کشور توزیع خواهد شد.

به گزارش سینماروزان این مراسم که مردادماه سال گذشته در تالار وحدت برگزار شد، آخرین دوره جشن با حضور و اجرای علی معلم بود.

این فیلم قرار بود سال گذشته توزیع شود که به‌واسطه مشکلات اجرایی پیش آمده، در پخش آن تأخیر رخ داد.

شانزدهمین جشن حافظ به تهیه‌کنند‌گی علی معلم و آذر معماریان برگزار شد و شرکت هنر اول پخش فیلم مراسم در شبکه نمایش خانگی را بر عهده دارد.

جشن حافظ

سینماروزان: فانتزی-موزیکال «آس و پاس» از محصولات موسسه پویافیلم از جمله آثار پرفروش سینماهای کشور در سال جاری بوده است.

به گزارش سینماروزان این فیلم که بیشتر از یک ماه است سرگروه سینمایی خود را از دست داده با همان اندک سینماهای باقیمانده نیز فروش مطلوب خود را ادامه داده و رقم کل فروش‌اش را از ۵ میلیارد عبور داده است.

موسسه گلرنگ رسانه رایت نمایش خانگی فیلم را در اختیار گرفته و بناست آن را تا پایان سال به شبکه خانگی عرضه کند. در نسخه خانگی «آس و پاس» علاوه بر نسخه کامل و بدون سانسور فیلم، پشت صحنه ای جذاب از آن هم ارائه خواهد شد.

«آس و پاس» فارغ از درونمایه مفرح و موزیکال خود به واسطه استفاده از تکنیکهای رایانه ای برای تصویرسازی فانتزی هایی که بر سر قهرمان اصلی داستانش «حسن آس و پاس» رخ می دهد یکی از آثار متفاوت سالهای اخیر سینمای ایران است.

بازیگرانی نظیر محمدرضا هدایتی، سحر قریشی، حسام نواب صفوی، لیلا بلوکات، محمدرضا شریفی نیا، حضور بهاره رهنما و مهران غفوریان در این فانتزی-موزیکال حضور داشته اند.

آرش معیریان کارگردانی «آس و پاس» را برعهده داشته و حسین فرحبخش-عبدالله علیخانی نیز تهیه کنندگان فیلم هستند.

آس و پاس

سینماروزان: نسخه خانگی کمدی «ناردون» ساخته فریدون حسن پور از طریق موسسه گلرنگ رسانه در شبکه نمایش خانگی توزیع شد.

به گزارش سینماروزان «ناردون» که از حضور امین حیایی، مهران غفوریان، سیروس گرجستانی، امیر نوری، لیلا اوتادی، شهرام قاعدی و جواد رضویان سود می برد توسط منصور سهراب پور تولید شده است.

اغلب لوکیشنهای «ناردون» در طبیعت بکر شمال کشور قرار داشته و فیلم داستانی مفرح را درباره آدمهایی روایت می کند که بنا میشود برای کمک به کاهش هزینه هایشان، مراسم عروسی خود را همزمان با مراسم عزا برگزار کنند!

«ناردون» از جمله کمدیهای پرفروش سینمای ایران در سالهای اخیر بود و توانست رقم فروش 4 میلیارد را رد کند.

همراه نسخه خانگی «ناردون» آلبوم عکس شامل تصاویر مختلف از صحنه و پشت صحنه فیلم گنجانده شده است.

سینماروزان: درست ساعاتی بعد از برگزاری مراسم گلدن گلوب و رسیدن گلدن گلوب بهترین فیلم خارجی به تریلر روانکاوانه «او» ساخته پل ورهوفن آلمانی و ناکامی اصغر فرهادی و فیلم «فروشنده»، این نماینده سینمای ایران در گلدن گلوب به شبکه خانگی وارد شد.

به گزارش سینماروزان و به نقل از «نمایش خانگی» عرضه «فروشنده» توسط تصویرگسترپاسارگاد به شبکه خانگی از همان ساعات ابتدایی روز دوشنبه 20 دی ماه مواجه شد با اقبال مثبت مخاطبانی که برخی از آنها فیلم را پیشتر در سینماها دیده بودند و حالا می خواستند نسخه خانگی آن را هم داشته باشند.

«فروشنده» پیشتر بنا بود در ابتدای دی ماه به شبکه خانگی عرضه شود اما قاچاق نسخه بازبینی ارشاد فیلم در برخی شهرستانها سبب ساز تعویق عرضه فیلم تا نیمه دوم دی ماه شود.

«فروشنده» با پوسترهای متفاوت و دیده نشده به شبکه خانگی آمد و به نظر می رسد یکی از پرفروشترین محصولات سال اخیر شبکه خانگی باشد.

فروشنده

فروشنده

سینماروزان/هادی صداقت: سازمان سینمایی دولت یازدهم همه داشته و نداشته خود را بر سر راه اندازی گروه دولتی هنروتجربه و تزریق مداوم بودجه به این گروه گذاشت و البته گمان می کرد به این واسطه خواهد توانست اسباب رشد سینمای آلترناتیو ایران را موجب شود.

به گزارش سینماروزان و به نقل از “نمایش خانگی” با این حال در ماههای باقیمانده به عمر دولت نه تنها هنروتجربه نتوانسته هویتی مستقل و جدا از دولت برای خود دست و پا کند که فلسفه راه اندازی آن که کمک به آثار مهجور بود نیز در سایه کمبود تعداد سالنها و واگذاری برخی از سالنها به فیلمهایی که به صورت سراسری هم اکران شده اند، رنگ باخته است.

در چنین شرایطی اینکه مصطفی ابطحی مدیرعامل موسسه رسانه های تصویری که وظیفه اصلی اش کمک به ارتقای کیفیت شبکه نمایش خانگی است هم دنباله روی این ایده رنگ باخته دولتی شود و با افتخار از راه اندازی “هنروتجربه” ای دیگر این بار با “سینماسیار” سخن بگوید مطمئنا عجیب است.

ابطحی به سینماپرس گفته است: ما با تهیه کنندگان و پخش کنندگان برای نمایش فیلمشان در سینما سیار قرار داد خواهیم بست تا آن را در گروهی تحت عنوان «سینما سیار»  که مانند گروه هنر و تجربه هست اکران کنند. در این گروه مردم مانند سینما بلیت را البته به قیمت ارزان تر می خرند و همین رقم های کوچک موجب رونقی خوبی خواهد شد و اگر تجربه موفقی باشد ما ۱۰۰ دستگاه دیگر را خواهیم ساخت و امیدواریم که در آینده هیچ شهری در کشور بدون سینما نماند.

به جای سالن سازی به سراغ طرحی متعلق به صد سال قبل رفته اید؟

 اصلی ترین کمک به زیرساختهای سینما، ساختن سالنهای کوچک در شهرستانها یا بازسازی سینماهای متروکه ای است که در سراسر ایران پراکنده هستند. اما در دولت یازدهم نه تنها چنین کمکی صورت نمی گیرد که یک مدیر آن هم مدیری که اصلا الویت اصلی اش باید شبکه خانگی باشد و نه سینما، دلخوش است به اجرای “سینماسیار” یعنی طرحی لااقل متعلق به صد سال قبل و این ادعا را دارد که به این واسطه هیچ شهری بدون سینما نخواهد ماند!!!

حالا درنظر بگیرید که این مدیر ابراز امیدواری می کند برای راه اندازی یک گروه سینمایی برای سینماسیار! قطع به یقین این گروه سینمایی هم کاملا دولتی خواهد بود و البته باز بخشی از بودجه سینما صرف استخدام مدیر و معاون و پرسنل و متصدیان تولید کتابچه برای آن خواهد شد و باز تلفات بودجه را شاهد خواهیم بود؛ بودجه ای که این بار از موسسه رسانه های تصویری می رود…

آقای ابطحی! به جای سینماسیار مشکل دانلود غیرمجاز را حل کنید

مهمتر از تلفات بودجه، معضلات شبکه خانگی است؛ معضلاتی که در گذر سالها باقی مانده و هیچ کدام از مدیران پیشین هم تلاشی برای حل ضربتی و یکباره این معضلات نکرده اند. مهمترین معضل هم وضعیت آپلود محصولات شبکه خانگی در سایتها و کانالهای تلگرامی غیرمجاز است که امنیت سرمایه گذاری در این حیطه را کاملا زیر سوال برده است و ضربات جبران ناپذیری را به شرکتهای فعال در حیطه شبکه خانگی وارد نموده است.

پرسش “نمایش خانگی” از مدیرعامل موسسه رسانه های تصویری آن است که آیا بهتر نیست راه اندازی “سینماسیار” و تلاش برای اجرایی کردن آن را به دیگر کارمندان سازمان سینمایی بسپارید و در تعامل با مدیرکل نمایش خانگی ارشاد برای حل مشکل این سایتهای غیرمجاز وارد عمل شوند؟

حتی اگر علاقه وافر به طرح ترومنی “سینماسیار” دارید ابتدا الویتهای شبکه خانگی را به انجام برسانید و بعد سراغ فعالیتهای جانبی بروید.

سینماروزان: «دختر» به کارگردانی و تهیه‌کنندگی سیدرضا میرکریمی توسط در شبکه نمایش خانگی توزیع شد.

به گزارش سینماروزان و به نقل از “نمایش خانگی” موسسه هنرهای تصویری سوره وابسته به حوزه هنری پخش این فیلم را در شبکه نمایش خانگی برعهده داشته است.

این شرکت برای آن که جاذبه بیشتری را برای مخاطبان جهت خرید این فیلم ایجاد کند یک کارت پول ۵ هزارتومانی هم به عنوان جایزه برای خریداران این فیلم قرار داده است.

این کارت پول فقط قابل استفاده از سورتمه تهران واقع در ارتفاعات توچال است؛ حداقل ورودی استفاده از سورتمه توچال برای هر نفر ۲۰ هزار تومان است که با استفاده از این کارت لااقل باید ۱۵ هزار تومان دیگر از جیب بدهید تا بتوانید از سورتمه استفاده کنید!!!

فرهاد اصلانی، مریلا زارعی، ماهور الوند، شاهرخ فروتنیان ، مسعود سخایی، نیوشا مدبر، هدایت هاشمی وقربان نجفی بازیگران «دختر» هستند.

«دختر» فیلمی کم دیالوگ است که داستان پدری به نام احمد عزیزی را روایت می کند که با همسر و دو دخترش، ستاره و سمیرا، در آبادان زندگی می کند. احمد، در پالایشگاه آبادان مسئولیت دارد و روی دخترانش، به ویژه دختر کوچک، یعنی ستاره بسیار حساس است و سفر ناگهانی دختر به تهران است که اسباب ناراحتی پدر را شکل می دهد…

دختر

سینماروزان: امتداد آپلود غیرقانونی محصولات نمایش خانگی در سایتهای اینترنتی سبب ساز آن شده است که در روزهای اخیر تحرکات شرکتهای نمایش خانگی برای برخورد با این شبکه ها بیشتر شود.

به گزارش سینماروزان چندی قبل شرکت تصویرگسترپاسارگاد با ارائه بیانیه ای رسمی سایتهای آپلود غیرمجاز را تهدید به پیگیری حقوقی کرد و حالا شرکت گلرنگ رسانه با صدور بیانیه ای، تمامی سایتهایی که محصولات این موسسه را آپلود می کنند تهدید به شکایت و پیگیری حقوقی کرده است.

متن کامل بیانیه گلرنگ رسانه را بخوانید:

بدینوسیله به استحضار کلیه سایت های دارا و فاقد مجوز ارشاد با محوریت دانلود فیلمهای مجاز ایرانی میرساند ، چنانچه لینک دانلود فیلمهای متعلق و منقش به لوگوی موسسه گلرنگ رسانه را در سایت های خود بارگذاری نمایند ، علاوه بر شکایت در خصوص فیلترینگ سایت مربوطه از مدیران این سایتها شکایتی در خصوص جبران خسارات ناشی از ضرر و زیان وارده و هزینه های تولید اقلام و تأمین محتوا نیز می گردد.

سینماروزان: در حالی که به دلیل بازداشت سرمایه گذار، توزیع نسخه خانگی “ابد و یک روز” با تاخیر روبرو شده بود هفته قبل اعلام شد که فیلم تا نهم آذر در شبکه خانگی توزیع خواهد شد.

به گزارش سینماروزان دلیل توزیع علیرغم امتداد بازداشت سرمایه گذار هم قاچاق فیلم در شبکه زیرزمینی عنوان شد.

با این حال فیلم تا پایان ساعات اداری نهم آذرماه هم در شبکه خانگی توزیع نشد و این وعده داده شد که فیلم تا یازدهم آذر توزیع خواهد شد.

باید منتظر ماند و دید بالاخره فیلم چه زمانی توزیع می شود؟