1

روایت جهانگیر کوثری از آقازادگی مزدک میرزایی و نقش پدر در مهاجرت فرزند⇐ پدر مزدک کارمند تلویزیون بود و تلویزیون بهترین شرایط را برای مزدک فراهم کرده بود/اکنون که پدرش خارج از ایران زندگی میکند مزدک هم تصمیم گرفته پیش پدرش باشد

سینماروزان: مهاجرت مزدک میرزایی مجری ورزشی به انگلستان و شائبه همکاری با شبکه ای مشکوک الهویه به نام “ایران اینترنشنال” واکنشهای متفاوتی را از سوی مخاطبان و همکارانش به دنبال داشته.

جهانگیر کوثری تهیه کننده سینما که سابقه اجرا برای تلویزیون را هم دارد با اشاره به اینکه مزدک آقازاده علی اصغر میرزایی از فعالان پشت صحنه تولید در تلویزیون و دستیار و برنامه ریز سریال “عطر گل یاس” بوده مهاجرت مزدک میرزایی را ناشی از مهاجرت پدرش و تلاش برای بودن با پدر قلمداد کرده است.

جهانگیر کوثری گفت: پدر مزدک از کارگردانهای تلویزیون بود و با هم همکاری داشتیم. تلویزیون هم شرایط خوبی برای رشد مزدک فراهم کرد.
پدر مزدک که مردی بسیار متشخص و کارگردان بزرگ تلویزیونی است، چندین سال است که در ایران زندگی نمی‌کند، احتمالا مزدک از ایران رفته که به پدرش نزدیک باشد.

کوثری افزود: تلویزیون روی گروه مزدک و عادل فردوسی پور و جواد خیابانی و پیمان یوسفی خیلی سرمایه گذاری کرد و همه اختیار گزارشگری و اجرا را بدانها داد. بازیهای مهمی به مزدک داده شد و فینالهای مهمی را گزارش کرد. جام جهانی گزارش کرد و دربی گزارش کرد و فی الواقع تلویزیون برای مزدک پایگاه خوبی بود و تلویزیون موقعیتهای خوبی به او داد.

جهانگیر کوثری در چرایی مهاجرت مزدک بیان داشت: مزدک دلایل مستندی برای مهاجرت دارد و از جمله اینکه پدرش خارج از ایران زندگی میکند و طبیعیست که دلتنگیهایی پیش بیاید و بخواهد پیش پدرش باشد!!!

کوثری با رد ناسپاسی تلویزیون نسبت به مزدک تأکید کرد: به شدت با این فرضیه مخالفم!! تلویزیون بهترین شرایط را برای مزدک ایجاد کرده بود.

 

علی-اصغر-میرزایی(پدر مزدک میرزایی)




خروجی شفاف سازی حسین انتظامی پیرامون چگونگی صرف بودجه در خانه سینما⇐بیش از دو میلیارد برای برگزاری نشست و جشن و…!!+نزدیک به نیم میلیارد برای زیرساخت فروش اینترنتی!!+بیش از صد میلیون برای طراحی ساختار(!) خانه+فقط ۲۰میلیون برای تعاونی مسکن!!

سینماروزان: شفاف سازی مالی حسین انتظامی که پاسخیست به پرسشهای رسانه های مستقل به خانه سینما رسید و در مرحله اول فهرستی از هزینه کرد بودجه ای خانه سینما منتشر شد.

این فهرست مشخص میسازد که در سال 97 نزدیک به 7 میلیارد بودجه(دقیقا 6میلیارد و 850میلیون) در خانه سینما صرف شده است.

لابد فکر می کنید بخش عمده این میلیاردها صرف کمک به ارتقای وضعیت زندگی بدنه سینماست ولی جزییات خرج بودجه حکایتهایی دیگر دارد.

کافیست بدانید بیش از یک میلیارد بودجه(دقیقا یک میلیارد و 180میلیون) صرف کمک به برگزاری نشستهای تخصصی شده! بیش از یک میلیارد(دقیقا یک میلیارد و 294میلیون) صرف برگزاری جشن و کتاب سال و فعالیت فرهنگی(!؟) شده

نزدیک به نیم میلیارد(دقیقا 475میلیون) صرف کمک به تأمین زیرساختهای فروش اینترنتی و تبلیغ شده!! در فهرست بودجه ای خانه سینما با صرف رقم 108 میلیونی برای طراحی خانه سینما روبروییم!!

عجیب نیست؟؟ در خانه سینما هزینه های هنگفت شده برای اموری که کمترین ربط مستقیم به ارتقای رفاه بدنه سینما ندارند و از آن سو برای یک اقدام کاملا رفاهی مربوط به صنف که تعاونی مسکن اعضاست فقط 20 میلیون هزینه شده!!!

فهرست بودجه ای خانه سینما شگفتیهای دیگری هم دارد و مثلا صرف 420 میلیون برای “سایر خدمات”!!!

امید که در ادامه شفاف سازی حسین انتظامی جزییات دقیق بودجه ای خانه سینما هم مشخص شود و اینکه مثلا آن 108میلیون برای طراحی خانه سینما دقیقا به چه کسانی رسیده؟؟ یا آن بیش از یک میلیارد بودجه که اسما صرف برگزاری جشن و کتاب و… شده دقیقا بین چه کسانی و به چه منظوری تقسیم شده؟؟؟

فهرست کامل بودجه ای 97 خانه سینما را اینجا ببینید.




تولید فیلم قتل و بریدن سر «کوروش کبیر» توسط همسایه قزاق!!؟؟+فیلم

سینماروزان/حامد مظفری: مسعود جعفری جوزانی با وجود همه تلاشها نتوانست درام تاریخی “کوروش کبیر” را بسازد تا حالا که دو کمپانی قزاق فیلم و ساتای فیلم هر دو متعلق به قزاقستان از راه رسیده و فیلم “تومیریس” را با محوریت قتل کوروش ساخته اند!

به گزارش سینماروزان کارگردانی “تومیریس” را “آکان ساتایف” موسس کمپانی “ساتایفیلم” برعهده داشته است. برای تولید “تومیریس” حدودا دو سال وقت صرف شده و بخش عمده فیلمبرداری در آلماتی و برخی دیگر از شهرهای قزاقستان انجام شده و جالب اینکه برای واقع نمایی اتفاقات فیلم نزدیک به شش ماه زمان برای بازسازی شهر باستانی بابل صرف شده است. البته که به غیر از نماهایی که به صورت رئال گرفته شده کلی هم هزینه شده برای تصویرسازی یارانه ای نماهای پرهنرور.

نزدیک به 150 بازیگر در “تومیریس” ایفای نقش داشته اند و “المیرا تورسین” بازیگر زن مرکزی فیلم از بین 15هزار کاندیدا انتخاب شده است. “غسان مسعود” بازیگر سوری فیلم “پادشاهی بهشت”ریدلی اسکات نیز در “تومیریس” ایفاگر نقش کوروش کبیر بوده است! جالب و در عین حال عجیب است که به جای یک ایرانی این یک عرب است که نقش کوروش کبیر ایرانی را بازی کرده است.

“تومیریس” که برمبنای روایت مغشوش هرودوت (تاریخ نگار یونانی) از مرگ کوروش ساخته شده داستان زندگی ملکه تومیریس را روایت میکند که به خونخواهی قتل عام قوم ماساگت(از همسایگان شمالی ایران) با هدایت برخی از نیروهای بازمانده ماساگت به کوروش حمله کرده و او را شکست میدهد!!

ملکه تومیریس بعد از قتل کوروش دستور بریدن سر وی و غوطه ور کردن سر در خیکی پر از خون را میدهد؛ روندی که گویا نعل به نعل وارد فیلم “تومیریس” شده!!!

“تومیریس” اولین فیلم از تریلوژی(سه گانه ای)است که قزاقها با محوریت زندگی و جنگاوری ملکه تومیریس ساخته اند؛ این فیلم در برنامه اکران 2019 قزاقستان قرار دارد.

باعث تاسف است با انبوه سرمایه‌هایی که هر سال صرف تولید ده‌ها فیلم ارگانی بی‌مشتری یا کم‌مشتری میشود، تامین مالی پروژه “کوروش کبیر” انجام نشد تا مسعود جعفری جوزانی بتواند فیلم را بسازد و این چنین باید شاهد تحریف تاریخ توسط همسایگان باشیم.

برای تماشای تیزر “تومیریس” اینجا را ببینید.

تومیریس
تومیریس




صدور پروانه نمایش برای فیلم تازه سیروس الوند+صدور یک پروانه ۱۵+ !

سینماروزان: شورای پروانه نمایش فیلم های سینمایی برای دو فیلم مجوز نمایش صادر کرد.

به گزارش سینماروزان سیروس الوند کارگردان قدیمی سینمای ایران پروانه نمایش فیلم تازه اش “آنجا همان ساعت” را گرفته. فیلم تازه الوند سال قبل تولید شد ولی به جشنواره راه نیافت و در نمایشهای محدود هم اقبالی بدان صورت نگرفت.

“بعد از تو” دیگر فیلمیست که پروانه نمایش گرفته. البته با درجه 15+!

فهرست کامل پروانه های صادره به شرح ذیل است:

— “بعد از تو” به تهیه کنندگی محمد احمدی ، کارگردانی و نویسندگی فرهاد نجفی با درجه بندی سنی 15+

–” آنجا – همان ساعت” به تهیه کنندگی ، کارگردانی و نویسندگی سیروس الوند




پیشنهاد ترانه سرایی که در انتخابات۹۲ حامی روحانی بود⇐ «وزارت سرگرمي، تفنن و تفريح» را راه بیندازید!

سینماروزان: عطش مخاطبان برای دیدن یا شنیدن محصولات هنری سرگرم کننده از دیرباز وجود داشته و هرازگاه نیز واکنشهایی را از سوی صاحب نظران هنری را موجب میشود.

در یک اظهارنظر تازه عبدالجبار کاکایی ترانه سرایی که از جمله حامیان حسن روحانی در انتخابات92 بود در یادداشتی برای “اعتماد” خواستار تأسیس «وزارت سرگرمي، تفنن و تفريح» برای صدور مجوز آثاری شده که فقط به قصد سرگرمی تولید شده اند!!!

متن یادداشت کاکایی را بخوانید:

من هرروز اخبار حوزه موسيقي را پيگيري مي‌كنم. چون كارم موسيقي است، سال‌ها درگيرش بودم و هنوز هم اخبارش براي من مهم است. اگر بخواهم دقيق‌تر از دغدغه‌ام براي اين حوزه بگويم، به همان مسائل و مشكلاتي مي‌رسم كه اين‌روزها خيلي از هنرمندان حوزه موسيقي درباره آن صحبت مي‌كنند؛ هياهوي عجيب و مبتذل بازار موسيقي ايراني. نمي‌خواهم حرف‌هاي تكراري بزنم، چون ديگر همه مي‌دانيم كه چه خبر است و وقتي اراده قوي براي ترويج موسيقي درست و خوب وجود ندارد، حرف زدن هم درباره آن بي‌معناست و تا زماني كه مديران همچنان نسبت به موسيقي سردرگم هستند و نه مي‌دانند چه مي‌خواهند و نه مي‌توانند به موسيقي به چشم ابزار نگاه كنند، اين‌حرف‌ها هم بي‌فايده است و كمال و رشد موسيقي ايراني هم رويايي دور است. براي همين و حالا كه صحبت‌هاي جدي و انتقادهاي جدي جواب نمي‌دهد، مي‌خواهم از راه‌حل ديگري استفاده كنم. مي‌خواهم از مديران درخواست كنم تا وزارتخانه‌اي به نام «وزارت سرگرمي، تفنن و تفريح» راه بيندازند و مسووليت هرآنچه را امروز به نام هنر، توليد مي‌شود به عهده بگيرند.

چون توليداتي كه اين روزها در حوزه‌هاي مختلف هنري مي‌بينيم، براساس نظر كارشناسان اين حوزه‌ها، جنبه‌هاي هنري ندارد، بيشتر سرگرمي هستند و چرا بايد وزارت فرهنگ و هنر و ارشاد متولي آنها باشد، وقتي آثار فرهنگي و هنري نيست و همه‌چيز به سمت سرگرمي و ابتذال هنري كشيده شده.

با اين دسته‌بندي مي‌شود آثار را با توجه به كيفيت‌شان به يكي از اين وزارتخانه‌ها ارجاع داد و وزارت ارشاد هم هزينه كارهاي تجاري، سبك، سخيف و غيرهنري را ندهد. به نظر مي‌آيد امروز بيشتر تفريح مردم در خريد لباس يا رفتن به رستوران‌هاي مجلل، كنسرت و نمايش‌هاي تفريحي خلاصه شده است. تازه اين هم مربوط به قشر مرفه جامعه است. مشكلي هم نيست اگر براي همين قشر هم برنامه‌اي داشته باشيم.

اما نبايد اجازه دهيم پاي وزارت فرهنگ و ارشاد به توليد چنين آثاري باز شود و با هزينه و سرمايه‌اي كه خرج مي‌كند شخصيتش زير سوال برود. بايد راهي براي سامان‌دهي توليد موسيقي ناهنجاري كه امروز شاهد آن هستيم هم باشد. البته ناهنجار از حيث منتقدان رسانه‌اي و نگاه هنري نسبت به موسيقي. اگر نه سرگرمي هميشه لازم است.




صدور پروانه ساخت برای مهران احمدی، مهشید افشارزاده و یک کارگردان دیگر

سینماروزان: شورای صدور پروانه ساخت با تولید سه فیلمنامه موافقت به عمل آورده است.

در این بین فیلمنامه “جنوب از جنوب شرقی” به کارگردانی مهران احمدی که پیشتر کمدی “مصادره” را ساخته بود جلب توجه میکند. نام فیلم نامه یادآور اثری از آلفرد هیچکاک است.

فهرست کامل فیلمنامه های پروانه گرفته به شرح ذیل است:

–“رو در رو” به تهیه‌کنندگی،کارگردانی و نویسندگی حسین شهابی

–“جنوب از جنوب شرقی” به تهیه‌کنندگی محمدحسین قاسمی، کارگردانی مهران احمدی و نویسندگی حمید اکبری خامنه سر

— “مردی از جنوب شهر” به تهیه‌کنندگی مهدی احمدی، کارگردانی مهشید افشار زاده و نویسندگی حسین مثقالی




جل الخالق! مدیرعامل ابوالمشاغل خانه سینما، مدعی تک شغلگی شد!؟+فیلم

سینماروزان: به تازگی فیلمی از منوچهر شاهسواری مدیرعامل خانه سینما روی آنتن زنده منتشر شده که در این فیلم مدعی تک شغلگی است!

به گزارش سینماروزان منوچهر شاهسواری روی آنتن زنده برنامه «هفت» گفته است: من تهیه کننده ای هستم که هیچ شغل دیگری نداشته ام!! من جز تهیه کنندگی هیچ کار دیگری نکرده ام!!

یکی به ما بگوید اگر ایشان جز تهیه کنندگی شغل دیگری ندارد پس او که به واسطه مدیرعاملی خانه سینما در ده ها شورا و هیأت امنای نهادهای متصل به بیت المال، عضو شده ، کیست؟؟

آخرین فیلمی که شاهسواری تولید کرده فیلم ارگانی «مزارشریف» مربوط به هفت سال قبل بوده و درکل کارنامه تهیه کنندگی این مدیر چندشغله فقط پنج فیلم به چشم میخورد!! با این رزومه، اینکه ایشان خودش را فقط و فقط تهیه کننده میداند چه معنایی دارد؟؟

فیلم ادعاهای شاهسواری را اینجا ببینید.




به دنبال انتصاب وزیر نیروی احمدی‌نژاد به ریاست بنیاد مستضعفان⇐ آیا موسسه نورتابان گرفتار تغییر و تحول مدیریتی خواهد شد؟؟ آیا مدیرانی جوان و خلاق که سینماگران را ولی نعمت خود بدانند وارد نورتابان خواهند شد؟

سینماروزان: موسسه سینمایی نورتابان به واسطه پروژه پرهزینه “محمد رسول الله(ص)”مجید مجیدی شناخته شد.

بنیاد انقلاب اسلامی مستضعفان وقتی به کمک تولید “محمد…” آمد، بنیان موسسه سینمایی نورتابان هم گذاشته شد تا کمکها از کانال این موسسه اعمال شود.

موسسه نورتابان در سال 90 و در دوران ریاست محمد سعیدی کیا بر بنیاد مستضعفان ثبت شد در حالی که بنیاد مستضعفان و موسسه مالی سینا منسوب به بنیاد، از سهامداران اصلیش بودند.

پروژه های پرهزینه “محمد…”مجیدی و “نفس”نرگس آبیار با حمایت نورتابان تولید شدند و به جز این دو فیلم که پخششان را نورتابان برعهده داشت، این موسسه، پخش کننده آثاری همچون “امروز”، “با دیگران” و “پنج ستاره” ، “پیشونی سفید2” و اخیرا “شبی که ماه کامل شد” هم بوده است. ضمن اینکه پخش فیلم اکران نشده “آبجی” را هم برعهده گرفته است.

تقریبا از بدو راه اندازی نورتابان این محمدرضا صابری بوده که مدیریت پخش این موسسه سینمایی وابسته به بنیاد را برعهده داشته است.

پس از تغییر و تحول در بنیاد مستضعفان و حضور پرویز فتاح به عنوان رییس تازه بنیاد باید منتظر ماند و تغییرات در نورتابان را رصد کرد.

پرویز فتاح که وزیر نیروی دولت اول محمود احمدی نژاد بود در سالهای اخیر به عنوان رییس کمیته امداد فعالیت داشته و تکیه کلام او در برابر مدیران زیردستش این جمله کلیدی امام خمینی(ره) بوده که “مردم ولی نعمت مدیران و مسئولان هستند”!

آیا با حضور فتاح در بنیاد مستضعفان، مدیرانی جوان و خلاق در نورتابان منصوب میشوند که سینماگران را ولی نعمت خود بدانند؟؟!!




پس از تبدیل صنف منتقدان خانه سینما به صنف “کارگری”!!⇐رییس صنف همگان را به تمرین اخلاقیات دعوت کرد!!!

سینماروزان: اینکه چرا باید صنوف مختلف خانه سینما در وزارت کار و اغلب هم به صورت صنف “کارگری” ثبت شوند را باید هیأت مدیره این نهاد صنفی پاسخ دهد ولی اینکه چرا صنف منتقدان خانه سینما به جای آن که بسان صنف آهنگسازان بر عدم پذیرش این جبر پافشاری کند تن به “کارگری” شدن داده را رئوس این صنف و از جمله جواد طوسی باید پاسخ دهند.

چرا جواد طوسی بسان کامبیز روشن روان رییس صنف آهنگسازان بر بی ربط بودن ثبت صنف متبوعش به عنوان صنف کارگری تأکید نکرده و نکوشیده راهی دیگر برای قانونی کردن صنف پیدا کند؟؟؟

آخر اینکه به صرف یک دستور از بالا جماعتی 50 نفره را جمع کرده و صنفی کاملا فرهنگی را “کارگری” کنیم کجای منطقی قرار میگیرد که جواد طوسی به عنوان یک دانش آموخته حقوق باید از آن بهره ببرد؟؟

جواد طوسی به این سوال و سوالات مشابه پاسخ نمیدهد و در فاصله ای کوتاه پس از “کارگری” کردن صنف منتقدان خانه سینما در یادداشتی معنوی(!) از مخاطبان خویش میخواهد که قدر یکدیگر را بدانند و به تمرین اخلاقیات بپردازند!!

جواد طوسی می نویسد: آخ كه چه زمانه غريب و ناجوري شده. اين‌قدر بي‌مهري و بي‌عاطفگي و قدرناشناسي در عمرم نديده بودم. شديم يك مشت چهره‌هاي مات سنگي كه انگار هيچ چيزي سر ذوق‌شان نمي‌آورد و اگر احيانا در اين عصر بي‌ترحم با خواندن نوشته و شعر و داستان و فيلم و نمايشي تحت تاثير قرار مي‌گيرند و حال‌شان خوب يا منقلب مي‌شود يا پايمردي و حضور پرانگيزه آدمي را در عرصه فرهنگ و هنر مي‌بينند، به صرافت نمي‌افتند تا احساس‌شان را بروز دهند. این بي‌تفاوتي و انفعال و از هم دور افتادن و فقدان بده‌بستان فرهنگي و انساني را كه سبك سنگين مي‌كنم دچار هول و هراس مي‌شوم و با خود مي‌گويم به كجا داريم مي‌رويم؟ آيا يك جامعه اصيل انساني با اتكا به پايه‌هاي ريشه‌دار اخلاقي، الگويي دست‌نيافتني و باوري بيهوده شده است؟ ما را چه شده كه اينچنين به گذشته و خصايل والايي كه زماني در خانواده و كوچه و محله و كانون امن رفاقت و مناسبات بي‌ادا و اصول فرهنگي هنري به وفور ديده مي‌شد، پشت كرده‌ايم؟ سر جدتان اين گذشته‌اي كه دارم سنگش را به سينه مي‌زنم، به سنت و مدرنيزم و جامعه نو و اقتضائات دوران گذار و تغيير مفاهيم و واژه‌هايي چون اخلاق، جوهره و منش انساني نچسبانيد و مرا متهم به مرتجع بودن و عدم درك دنياي ديجيتال و… نكنيد. بگذاريد خوابگرد عتيقه و كابوس‌زده‌اي چون نگارنده كه دوره‌هاي رنگ و وارنگي را ديده و لهجه‌ها و تريبون‌هاي مختلف را كهنه كرده، به نسخه‌هاي غلط و ناكوك روشنفكران و تئوريسين‌هاي ابن‌الوقتي كه صداي‌شان از جاي گرم مي‌آيد و دم از «بورژوازي ملي» و «نئوليبراليسم» و… مي‌زنند و «مردم» و «طبقه» و «نياز» و «عدالت» و «مرام و مسلك» را با فرهنگ لغات ابداعي خود و جدا از واقعيت‌هاي جاري و تاريخي اين جامعه معنا و تفسير مي‌كنند،بدبين باشد.

طوسی در جایی دیگر مینویسد: بد نيست هر يك از ما كه دست به قلم يا تريبون و رسانه‌اي داريم، ياد بگيريم از همكار و هم‌صنف خودمان كه براي خودش ديدگاه و عقيده و دغدغه‌اي دارد و بدون چشمداشت و خودبزرگ‌بيني به كار موثر فرهنگي، رسانه‌اي مشغول است، ذكر خيري كنيم و قدردان تلاش و زحماتش باشيم. اين تمرين اخلاقي و رفتاري و صنفي را يك فيلمساز يا كارگردان تئاتر، بازيگر، آهنگساز، فيلمبردار، منتقد، خبرنگار، داستان‌نويس، شاعر، خواننده و… مي‌تواند اعمال و اجرا كند تا در نگاهي خوش‌بينانه از اين دوران فترت و برزخي فاصله بگيريم و شرايطي بهتر و دوست‌داشتني‌تر و تفاهم‌آميزتر را شاهد باشيم.




تازه ترین خروجی شورای صنفی نمایش⇐آغاز اکران “سرکوب”، “تپلی و من”و یک فیلم دیگر از همین هفته+امتداد اکران ده هفته ای فیلم لرزان قتل زن داداش ریگی با تبصره ویژه فیلمهای دفاع مقدس!؟!!!

سینماروزان: در تازه ترین جلسه شورای صنفی نمایش مقرر شد سه فیلم جدید روی پرده روند.

به گزارش سینماروزان شورای صنفی نمایش مقرر کرد فیلم‌های «قصر شیرین» ساخته سیدرضا میرکریمی در گروه سینمایی «آزادی»، «سرکوب» ساخته رضا گوران در گروه سینمایی آستارا، «تپلی و من» ساخته حسین قناعت در گروه فرهنگ به جای فیلم‌های «ما همه باهم هستیم» ساخته کمال تبریزی،«سرخپوست» ساخته نیما جاویدی و «کار کثیف» از چهارشنبه دوم مرداد ماه اکران شوند اما اکران این آثار در زیرگروه‌ها ادامه دارد.

شورای صنفی نمایش مقرر کرده فیلم سینمایی «تگزاس ۲» ساخته مسعود اطیابی از چهارشنبه دوم مردادماه فقط در سانس فوق العاده و پردیس‌های هفت سالنه امکان نمایش دارد.

جالب و در عین حال عجیب است که شورای صنفی نمایش به جای حذف فیلم لرزان قتل زن داداش ریگی با عنوان “شبی…” از اکران دستور به ادامه اکران این فیلم داده!!

شورای صنفی نمایش مدعی شده طبق ماده ۱۴ نظام نامه فصل چهار اکران، فیلم‌های ارزشی، دفاع مقدسی و انقلابی می‌توانند در صورتی که کف فروش را پر کنند تا سقف ۱۰ هفته نمایش داشته باشند ولی شورای صنفی نمایش نگفته فیلم لرزان قتل زن داداش ریگی چه ربطی با دفاع مقدس یا انقلاب یا ارزشها دارد؟؟؟




معاون نظارت احمدی نژاد به ریاست انجمن سینمای دفاع مقدس میرسد!

سینماروزان: بعد از حذف هاشم میرزاخانی که مدیریتش بر انجمن سینمای دفاع مقدس به شش ماه هم نرسید این حسین صابری بود که به مدیریت این انجمن رسید.

حالا آن طور که “کیهان” گزارش داده عمر مدیریت حسین صابری هم به پایان رسیده و این مهدی عظیمی امیرآبادی معاون نظارت سازمان سینمایی در آخرین ماههای دولت دوم احمدی نژاد است که به ریاست انجمن میرسد.

براساس این گزارش، مسئولیت این انجمن از سوی بنیاد فرهنگی روایت فتح به عظیمی میرآبادی پیشنهاد شده است و براساس شنیده‌ها، وی نیز این پیشنهاد را قبول کرده است. به‌زودی حکم انتصاب وی به ریاست انجمن سینمای انقلاب و دفاع مقدس صادر خواهد شد.

انجمن سینمای انقلاب و دفاع مقدس از نهادهای زیرمجموعه بنیاد فرهنگی روایت فتح است که مسئولیت حمایت و تولید آثار سینمایی و تلویزیونی با مضامین انقلابی و دفاع مقدسی را برعهده‌دارد.

گفتنی است، مهدی عظیمی میرآبادی،متولد 1344 و دانش آموخته کارشناسی ارشد سینما در دانشگاه هنر است.

در سوابق مدیریتی وی مدیر مسئول دوهفته‌نامه «سینمای خانگی»، معاونت امور فعالیت‌های سازمان سینمایی کشور، مدیرکل ارزشیابی و نظارت بر سینمای حرفه‌ای، قائم‌مقام اداره کل تولید و پشتیبانی امور سینمایی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، معاون تولید، و مشاور مدیرکل تولید و پشتیبانی امور سینمایی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، مدیر بخش کارگردانان تولید و پشتیبانی معاونت سینمایی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و… دیده می‌شود.

مهدی عظیمی میرآبادی




روایت کارگردان یک فیلم روی پرده از بدعت شگفت رسانه ملی در سانسور سحر قریشی⇐تیزری که مجوز بازرگانی سیما را دارد باز هنگام پخش سانسور شده!!/سحر قریشی در شبکه یک سانسور شده ولی در دیگر شبکه ها روی آنتن است!!

سینماروزان: مدیریت سلیقه ای رسانه ملی در پخش تیزرهای آثار سینمایی سبب ساز آن شده که گاهی تیزر یک فیلم بدون درجه در رسانه ملی با ذکر درجه بندی سنی روی آنتن برود و گاهی حتی تیزری که مجوز پخش گرفته هنگام پخش سانسور شود.

محسن قصابیان کارگردان «نیوکاسل» که تیزرهای فیلمش به خاطر سحر قریشی(!) گرفتار سانسور شده به “مهر” بیان کرد: در حالی که تیزرهای فیلم سینمایی «نیوکاسل» پس از ۳ بار اصلاحیه و رفت و برگشت به سیما، سرانجام به تائید مدیران بخش بازرگانی تلویزیون رسید و اجازه پخش دریافت کرد اما در ۲ روز اخیر شاهد سانسورهای مجددی از سوی شبکه‌های مختلف هستیم. این اتفاقی عجیب و بی‌سابقه است که وقتی تیزر شما تائیدیه بازرگانی سازمان را دارد، مجدد توسط هر شبکه تلویزیونی به دلخواه اصلاح شود.

کارگردان «نیوکاسل» عنوان کرد: تیزری که هم اکنون از سوی برخی شبکه‌های تلویزیونی پخش می‌شود، تیزر ما نیست و شاهد اصلاحیه روی نسخه نهایی آن هستیم. به طور مثال در تیزرهای پخش شده از شبکه یک سیما، حتی یک پلان از سحر قریشی باقی نمانده این در حالی است که با وجود محدودیت های تلویزیون در نسخه تاییده شده بازرگانی سازمان، اجازه پخش چند پلان از بازی این بازیگر داشتیم.

قصابیان افزود: امیدوارم رسانه ملی به این رفتار سلیقه‌ای و غیرحرفه‌ای خود پایان دهد و اگر قرار است اصلاحیه اعمال شود از سوی یک بخش و با هماهنگی عوامل فیلم انجام شود. این شیوه ممیزی تعجب‌برانگیز است که یک شبکه اجازه پخش سحر قریشی را دارد اما یک شبکه دیگر ندارد!




اظهارات بازاریاب بین الملل یک فیلم برنده شیر طلا روی آنتن زنده⇐۸۰ درصد حضور خارجی سینمای ایران در جشنواره های بی ارزش بوده است!!/بعضی از این جشنواره ها حتی جایی برای نمایش فیلم ندارند!!!

سینماروزان: اینکه در دل تبلیغاتی که رسانه های دولتی بر کمیت حضور محفلی سینمای ایران میکنند یک بازاریاب بین الملل فیلمهای ایرانی به صراحت آب پاکی را روی دست متصدیان دولتی سینما بریزد قابل تأمل است.

مدیران دولتی مدام پز حضور در جشنواره های رنگارنگی را میدهند که برخی از آنها چیزی بیش از یک هفته فیلم نیستند و رسانه های مستقل هم مدام این پز را نقد کرده اند و حالا محمد اطبایی بازاریاب بین الملل فیلمهای ایرانی هم از این کمیت گرایی انتقاد کرده.

محمد اطبایی که از طریق دفتر “مستقلهای ایرانی” شرایط پخش فیلمهایی همچون “دایره” برنده شیر طلایی ونیز را فراهم کرده روی آنتن زنده شبکه سه با ارائه آماری از حضورهای جشنواره ای سینمای ایران گفت: ما تا الان 42000 حضور بین الملی داشتیم از این میان 4700 بار جایزه بردیم و 980 داوری داشتیم.

اطبایی ادامه داد: ما سه نوع جشنواره داریم: واقعی، شبه واقعی و کاذب. ما الان 10500 جشنواره فیلم داریم که ترکیبی از اینهاست و تعداد زیادی از آنان در چند سال اخیر راه افتاده!

اطبایی خاطرنشان ساخت: حضور سینمای ما فقط در 20 در صد جشنواره‌های واقعی و ارزشمند بوده است و حضور ما در 80 درصد جشنواره‌های بی ارزش بوده است. خیلی از این جشنواره ها حتی جایی برای نمایش ندارند و تعداد زیادی از فیلم های ویدئویی و کوتاه ما به آنجا می روند!!!




خالق “قصه های مجید” در چرایی خداحافظی مطلق با داستان نویسی⇐نمیخواهم مانند آن رفیق کارگردان(!) شوم که فیلم میسازد بلکه با درآمدش به دیدار فرزند خارج نشین خود نائل آید!

سینماروزان: هوشنگ مرادی کرمانی خالق “قصه های مجید” که با کارگردانی کیومرث پوراحمد تصویری شد بعد از انتشار مجموعه داستان “قاشق چایخوری” به طور مطلق دور داستان نویسی را خط کشیده و خود را بازنشسته کرد.

مرادی کرمانی در چرایی این بازنشستگی به “اعتماد” گفت: به گمانم يك پايان غم‌انگيز بهتر از يك غم ‌بي‌پايان است. شكل غم‌انگيز‌تر اين است كه يك نويسنده با نوشتن به هرشكلي بخواهد وقت و انرژي افرادي كه به او اعتماد كرده‌اند هدر بدهد. من 50سال است كه مي‌نويسم و دلم نمي‌خواهد كار به جايي برسد كه مانند دوستي كه نمي‌خواهم نامش را ببرم، درگير سروكله زدن با خودم يا ديگران باشم كه كارم را براي انتشار نپذيرفته. اين دوست عزيز من زماني نامه‌اي براي من نوشته ‌بود و توضيح داده بود كه دوسال است كتابم را براي هرناشري مي‌فرستم منتشر نمي‌كند. حقيقت اين است كه يك نويسنده نبايد اجازه بدهد كارش به اينجاها بكشد. به گونه‌اي كه ديگران بگويند اي ‌كاش اين كار را نمي‌كرد و‌اي كاش اين‌مطلب يا آن داستان را نمي‌نوشت.

این نویسنده ادامه داد: نمي‌خواهم به روزمرگي دچار شوم چون در غير اين صورت به عاقبت همان كشتي‌گير معروف دچار خواهم شد كه دوستانش از او خواهش مي‌كردند ديگر كشتي نگيرد اما گوش نكرد و رفت و ضربه‌فني ‌شد و يك عمر اعتبار را از دست‌ داد. آدم خودش بايد براي خودش دوران تقاعدي قائل باشد و بداند كه از اين پس بايد به شكلي ديگر عمل كند و عرصه را به جوانان واگذار كند. خدمت‌تان عرض كردم كه براي نوشتن مجموعه «قاشق ‌چاي‌خوري» خيلي زحمت كشيدم و بارها به خودم گفتم فلاني! ديگر تمامش كن.

مرادی کرمانی افزود: اگر قرار باشد چيزي ازمن به يادگار بماند در همين حد كافي‌است. واقعا فكر مي‌كنم كه سهم ما از آب درياها و اقيانوس‌هاي جهان درحد يك قاشق‌ چاي‌خوري‌ است و بيش‌ازآن نه امكان‌پذير است و نه قابل دسترسي. روزي در اتوبوس ايستاده بودم كه جواني گفت: پدرجان! بنشين. خسته‌مي‌شوي! و من به خودم‌ گفتم اي داد و بي‌داد. خبر ندارم كه پير شده‌ام. حكايت آدمي همين است. پيرمي‌شود ديگر و اين پيري فقط جسماني‌نيست. وقتي يك رفیق كارگردان سينما مي‌گويد مي‌خواهم فيلمي بسازم كه با دستمزدش بروم خارج و مثلا به دیدار فرزندم نائل. آیم، من به اين فكر مي‌كنم كه ديگر همه‌چيز او در سينما تمام شده و حكايت آن است كه يك نفر جلوي چشم‌هاي خودش بميرد. رسيدن به اين مرحله يعني رسيدن به آخر خط. مرگ هركسي دراين است كه به قول كرماني‌ها متوجه شود «بيلش ديگر گلي برنمي‌دارد.




فریادهای از ته دل یک سینماگر فعال در پشت صحنه⇐چرا وزارت ارشاد به ما مجوز کارگردانی نمیدهد؟؟/چرا سراغ هر تهیه کننده ای میرویم، میگوید n تومان بهم بده تا برایت پروانه بگیرم!!/ تکلیف آنها که میخواهند با سرمایه محدود و بدون بازیگران گران فیلم بسازند چیست؟/چرا باید به فلان تهیه کننده پول بدهیم تا برایمان پروانه بگیرد؟؟/ خجالت آور است که افرادی با جای مهر بر پیشانی، کارت تهیه کنندگی میگیرند و بودجه های ارگانی را می بلعند و پس از مدتی همان جای مهر را هم پاک میکنند! /تهیه کنندگان ریاکار به بهانه ارادت (!) بودجه های هنگفت میگیرند و بعد از مدتی هم نقش اپوزیسیون بازی میکنند!!/ چرا یک ارگان باید بیاید و با پول هنگفت مردم گرفتار، ده فیلم ده فیلم تولید کند و بقیه باید بیکار بمانند تا بمیرند؟؟/ در مناسبات غلط مدیریتی، سینمای مستقل، فکر مستقل، شرافت مستقل و تعهد مستقل در حال از بین رفتن است/به خدا خسته شدیم! تا کی باید صبر کنیم تا اوضاع درست شود؟

سینماروزان: فشارهای وارده بر سینماگران مستقل و بی تفاوتی مدیران صنفی-دولتی نسبت به این فشارها با فریادهای از ته دل یک سینماگر فعال در پشت صحنه سینمای ایران روبرو شده است.

رضا سخایی که در یک دهه و نیم اخیر به عنوان دستیار کارگردان و برنامه ریز در پروژه هایی مختلف از “ملاقات با طوطی” تا “هوو” و از “اشباح” تا “چه خوبه برگشتی” حضور داشته مدتهاست که به دنبال تولید فیلم اولش است ولی به دلایل مختلف که اصلی ترین آن،  عدم دریافت مجوز است، موفق به این کار نشده تا از ته دل فریاد زند علیه ظلم و بی عدالتی در سینما.

رضا سخایی بیان داشت: کاری با حکومت و سیاست ندارم و فقط از بی عدالتی حاکم بر سینما گلایه دارم.  فقط 30درصد تهیه کنندگان سینما حرفه ای و کاربلد هستند و 70 درصد بقیه نه سواد و نه تجربه تولید فیلم را ندارند.

سخایی ادامه داد: من و امثال من سالهاست دستیاری کرده ایم  ولی وزارت ارشاد بهمان مجوز کارگردانی نمیدهد مگر اینکه یک تهیه کننده معرفی کنیم! سراغ هر که برای تهیه میروم میگوید چقدر پول برای تولید میآوری؟ ؟ یعنی چه؟ یعنی هر که بتواند پول بیاورد میتواند کارگردان شود؟؟ کار به جایی رسیده که تهیه کننده فقط به فکر سهم خودش از سرمایه وارده به کار است و با سرنوشت فیلم هیچ کاری ندارد! خیلی زشت است که تهیه کننده به من میگوید n تومان بهم بده تا برایت پروانه بگیرم !!

سخایی افزود: چطور است که ارشاد در کارگردانی را باز کرده تا هر که پول دارد تبدیل شود به کارگردان؟؟ چرا در تهیه کنندگی را باز نمی گذارد تا لااقل آنها که مدتهاست تجربه دستیاری دارند بتوانند تهیه کننده فیلم خودشان باشند؟؟؟ تکلیف من که میخواهم با سرمایه محدود و بدون بازیگران گران فیلم بسازم چیست؟ چرا باید پول بدهم به فلان تهیه کننده تا برایم پروانه بگیرد؟؟ تهیه کننده باید به فکر توانایی کارگردان باشد نه سرمایه ای که کارگردان وارد کار میکند!!

این دستیار کارگردان باسابقه خاطرنشان ساخت: در مناسبات غلط مدیریتی، سینمای مستقل، فکر مستقل، شرافت مستقل و تعهد مستقل در حال از بین رفتن است. خجالت آور است که افرادی با جای مهر بر پیشانی، کارت تهیه کنندگی میگیرند و بودجه های ارگانی را می بلعند و پس از مدتی همان جای مهر را هم پاک میکنند! این تهیه کنندگان ریاکار به بهانه ارادت (!) بودجه های هنگفت میگیرند و بعد از مدتی هم نقش اپوزیسیون بازی میکنند! این یعنی انتهای ریاکاری! و متأسفانه معلوم نیست سر از کجا درخواهند آورد؟؟

رضا سخایی تاکید کرد: بچه های مستقل سینما نه پول میخواهند و نه رانت؛ فقط مجوز کار میخواهند. آقایان مدیر! اینکه هر که بتواند دو میلیارد پول بیاورد میتواند کارگردان شود آبروی سینما و تهیه کنندگی را برده و همین است که بیسوادی را در فیلمها رواج داده! به خدا خسته شدیم از این وضعیت؛ چرا آدمهای باسواد و توانمند نمیتوانند مجوز کار بگیرند!؟ چرا این شرایط مافیایی را تعدیل نمیکنید؟؟ چرا یک ارگان باید بیاید و با پول هنگفت مردم بیکار، ده فیلم ده فیلم تولید کند و بقیه باید بیکار بمانند تا بمیرند؟؟؟ چرا نیروهای مستعد و توانمند بدون حق حساب دادن به فلان تهیه کننده حتی نمیتوانند پروانه ساخت بگیرند؟؟ تا کی باید صبر کنیم تا اوضاع درست شود؟؟؟ تا کی باید صبر کرد؟؟؟؟




افزودن بر دامنه سینماگران ورشکسته با ادامه واسپاری بخش عمده حجم اکران به دو فیلم حاکمیتی-مشکوک المنابع!!/«تگزاس۲» ۲۱میلیاردی شد/«سرخپوست» ۱۱میلیاردی شد/حرکت «زهرمار» در مسیر ۴میلیاردی شدن/«ایکس لارج» ۲میلیاردی شد+آمار کامل فروش

سینماروزان: تزریق هفته ای یک فیلم تازه به اکران بدون اینکه از شمار سانسهای هزارگانه دو فیلم حاکمیتی-مشکوک المنابع کم شود فقط و فقط  یک نتیجه دارد؛ گسترده کردن دامنه سینماگران ورشکسته!!!

در صدر آمار فروش همچنان «متری شش و نیم» قرار دارد که حلزون وار به سمت 28میلیارد حرکت میکند. بعد از آن کمدی «تگزاس2» قرار دارد که بالاخره 21میلیاردی شده است. فیلم لرزان قتل زن داداش عبدالمالک ریگی با انبوه سانس 13میلیارد را رد کرده و «سرخپوست» 11میلیاردی شده است. فیلم پرهزینه «ما همه با هم هستیم» که کلی هم خرج تبلیغاتش شده با انبوه سانسی که دارد هنوز 10میلیاردی هم نشده است.

کمدی «سامورایی…» در مرز 6میلیارد متوقف شده است ولی کمدی «زهرمار» توانسته با افزایش اقبال عمومی به سمت 4میلیاردی شدن حرکت میکند. «ایکس لارج» بعد از سه هفته اکران 2میلیارد را رد کرده و «دختر شیطان» با اندک سانسهای باقیمانده کمی بیش از 1میلیارد فروش داشته.

«کار کثیف» که در دو هفته اکرانش حتی ده سالن فول سانس هم نداشته 150میلیون را رد کرده و «نیوکاسل» هم در دو روز ابتدایی اکرانش نزدیک 70میلیون فروش داشته است.

آمار فروش تا ابتدای جمعه 28 تیر ۱۳۹۸  به شرح زیر است:

(تمامی ارقام به تومان است)

–متری شش و نیم ۲۷ میلیارد و 700میلیون(121روز)

–تگزاس(۲)21 میلیارد و 100میلیون(93روز)

–شبی که ماه کامل شد 13میلیارد و ۶۰۰میلیون (44روز)

–سرخپوست 11میلیارد و50میلیون(44روز)

–ما همه با هم هستیم ۹میلیارد و 700میلیون(44روز)

–سامورایی در برلین ۵میلیارد و 930میلیون(72روز)

–زهرمار 3میلیارد و 600 میلیون(30روز)

–ایکس لارج 2میلیارد و 120 میلیون(23روز)

–دختر شیطان ۱میلیارد و 130میلیون (44روز)

–کارکثیف 160 میلیون(16روز)

–نیوکاسل 75میلیون(2روز)




یک سردار سپاه متذکر شد⇐میخواهند کاری کنند که تهیه کننده “امام علی(ع)” به خاطر نام بردن از گوگوش و فردین،  ایران را ترک کند؟/تهیه کننده “امام علی(ع)” فردی مذهبی نیست ولی مذهبی ترین سریال ایرانی را ساخته!!/به یک متخصص باید با دید تخصصی نگاه کرد نه اینکه بدلیل گفتن حقیقت به او انگ مزدور بودن بزنیم!/باید فراخوانی منتشر کرد برای مبارزه با دروغگویی در سینما و تلویزیون!

سینماروزان: بخشهایی از گفتگوی محمد بیک زاده تهیه کننده سریال “امام علی” که پیرامون انتخاب بازیگر برای این سریال بود با انتقاد افراطیون مواجه شد.

بیک زاده در یک واقعه نگاری منطقی از حضور محمدعلی فردین و فائقه آتشین(گوگوش) در فهرست گزینه های اولیه اش برای بازی در این سریال گفت و همین عاملی شد بر تاختن به ایشان تا جایی که یک سردار سپاه به حمایت از وی پرداخت.

سردار عباس مجابی که در سالهای اخیر فعالیت فرهنگی داشته با انتقاد از حمله کنندگان به تهیه کننده “امام علی(ع)” بیان داشت: آنها که به محمد بیک زاده حمله می کنند، اصلا نمیدانند بیک زاده کیست. ببینید دارید درباره کی و چی می گویید. او کسی است که در سینما و تلویزیون عالم خودش را دارد.

سیدعباس مجابی ادامه داد: به یک متخصص باید با دید تخصصی نگاه کرد نه اینکه بدلیل گفتن حقیقت به او انگ مزدور بودن بزنیم. ایشان فقط در مورد انتخاب فلان بازیگر، واقعیت را گفته اند. صرف عنوان نام دوتن از بازیگران دوره قبل از کسی مزدور نمیسازد. بیایید آدمهایی باشیم که عینک خودمان را به دیگران ندهیم که از دید ما دنیا را ببینند. اگر او یک زمان کسی را مناسب ایفای یک نقش(فائقه آتشین و فردین) در یک سریال داشته، مجرم نیست و اگر راستگویی کرده است، قابل احترام است نه لایق اتهام و تهمت و توهین و تحقیر.

وی با تاکید براینکه بعداز پیروزی انقلاب افراد بی حجاب بسیاری، به خواسته خود محجبه شدند، افزود:  بسیاری از زنهای نه بدحجاب که بی حجاب، محجبه شدند اما امروز بسیاری از زنهای محجبه ما به دلایل مختلفی از جمله دافعه های موجود در جامعه بی حجاب شدند. چون مدام در حال ایجاد دافعه هستیم و نه جاذبه!

رئیس اجلاس جهانی هم سرایی همچنین گفت: امام راحل در مورد انقلاب فرمودند که باید انقلابمان را به جهان صادر کنیم. هر رهبری در جهان فقط هدف را اعلام می کند و این وظیفه  آحاد ملت است که آن هدف را عملی کند. برای عملی کردن این فرمایش امام چه کاری باید کرد؟ اولویت با کار فرهنگی است، حالا اولویت در کار فرهنگی با کدام بخش است؟ آن بخشی که از همه تاثیرگذار تر است قطعاً تولیدات سمعی، بصری مثل فیلم، سریال، تئاتر و… می باشد.

وی افزود: صدا و سیما جمهوری اسلامی ایران برای حفظ و جذب مخاطب باید تولیدات باکیفیتی داشته باشد ولی متاسفانه با وجود اینکه چهل سال از انقلاب می گذرد، همچنان آثار با کیفیت نازل و کم ارزش جهانی را با قیمتهای گزاف می خرد و مقدار قابل توجهی ارز از دست می رود، آن هم با توجه به وضعیت تحریمها و … در حالیکه باید صدا و سیما خودش تولید با کیفیت و ارزشمند داشته باشد. برای تولید یک اثر نمایشی به سناریو نیاز داریم. برای تولید سناریو هم به قصه نیاز است. ما امروز برای تولیدات فرهنگی به تمامی مولفه های لازم دسترسی داریم اما تنها چیزی که نداریم دقیقا همین سناریو است. ما باید نیروهای متخصص و متعهد تربیت کنیم تا بتوانند اینها را تولید کنند.

مجابی در پایان گفت: من برای مبارزه با دروغگویی و نشر صداقت و درستی در سینما و تلویزیون فراخونی خواهم داد و طی آن از بسیاری از علاقمندان به کار فرهنگی در حوزه سینما اعم از نویسنده، بازیگر،کارگردان، تهیه کننده و حتی گریمور و … دعوت به همکاری خواهم کرد تا بتوانم ذره ای در این زمینه مثبت واقع شوم. امیدوارم بتوانم به این هدف مثبت نائل شوم.

مجابی که با همراهی بیک زاده مشغول ثبت خاطرات جنگ است تصریح کرد: تیم مجرب ما با مدیریت آقای بیک زاده و هدایت فرماندگان دفاع مقدس برای رفع این نیاز، ۵سال به دورترین نقاط کشور سفر کرده اند تا خاطرات، داستانها، قصه ها و حرفهای مردم کوچه و بازار را جمع آوری کنیم. در یکی از سفرهایمان خبر رسید که یکی از رادیو های ضد انقلاب گفته که ما را بزنند، کمین کنند و به ما حمله کنند. کسی هم حق مصاحبه با گروه ما را ندارد. من به محض شنیدن این خبر گفتم خدا را شکر، راه را درست آمده ایم.

تمام خطرات را به جان خریدیم تا بتوانیم امروز با افتخار بگوییم بعد از ۵سال امسال موعد به ثمر رسیدن نتیجه این تحقیقات و تولیدات نهایی است.

مجابی در خصوص روند کاری خود و تیمش افزود: از سرداران سپاهی، ارتشی، جهاد، پیشمرگ های مسلمان کرد و مردم عادی در سرتاسر ایران مصاحبه جمع کردیم و آنها را پیاده کردیم، تبدیل به متن کردیم، سپس فراخوان دادیم تا فیلمنامه نویسان با استعداد و جوان را جذب کنیم تا بتوانند این متن ها را استفاده کنند و سناریوهایی با کیفیت بنویسند، تا رسیدیم به امروز که با افتخار میگویم به مقصد رسیده ایم و توانسته ایم سناریوهایی باکیفیت تولید نماییم.

این تهیه کننده حوزه تصویر و سینما ادامه داد: «مقام معظم رهبری  فرموده اند: اگر چنانچه شما امروز به جمع آوری و افزودن بر سرمایه جنگ رو نیاورید، دشمن میدان را از شما خواهد گرفت؛ این یک خطر است» چرا باید از شرکت های خارجی آثار با کیفیت بسیار پایین را بخریم. در حالیکه ما در ایران همه اینها را داریم، سناریوهایی تولید کرده ایم که همگی بر پایه  واقعیت هستند و تک تکشان برگ زرینی از تاریخ این مرز و بوم اند..

وی خاطرنشان کرد: تمام این تلاشها را آقای محمد بیک زاده کرده است. روز اول طرح را من مطرح کردم و ایشان پذیرفتند و با وجود تمام مشکلات تا آخر کمک کردند. مثلا سریال امام علی کار ایشان بوده است. او مذهبی ترین سریال ایرانی را ساخته است. ولی من نمیگویم او فردی مذهبی است، به صرف ساختن این سریال! ما ۸۰میلیون سلیقه  مختلف داریم. قرار نیست که همه را شبیه هم ببینیم..

حتی ایشان روز اول گفتند من تهیه کننده ای هستم که علمی کار میکنم، کارگردان، نویسنده، فیلمبردار و … را خودم انتخاب می کنم. پذیرفتم! با تمام فیلمنامه نویسان دو نفری مصاحبه کردیم و ایشان با لحاظ قرار دادن نظرات بنده آنها را انتخاب کردند. انصافاً باید بگویم همه آنها در برابر اطلاعات و تخصص آقای بیک زاده کم آوردند.

وی گفت: من مقام معظم رهبری را رهبر ایران و تمام مسلمانان جهان میدانم و مطمئنم آقای بیک زاده هم دقیقا همین موارد را قبول دارند. آقا را قبول دارند، نظام را قبول دارند، ولایت را قبول دارند و در این کشور مانده اند تا کار فرهنگی کنند، آیا اینها کافی نیست؟ حالا باید چنین افرادی را بزنیم تا مجبور شوند از ایران بروند؟ چقدر هزینه شده است افرادی را که از ایران رفته اند بازگردانیم؟ برخی میگویند آقای بیک زاده شرایط رفتنش را فراهم میکند، به ولله اگر میخواست ؛ تابه حال رفته بود. ولی مانده است و پنج سال در دورافتاده ترین نقاط ایران در حال جمع آوری قصه و داستان بوده است.

مجابی در پایان گفت: چهل سال است فقط دافعه داریم، بر فرض که من اشتباهی کرده ام آیا باید تا آخر عمر شرف و اعتبارم برود؟ من از ملت ایران خواهش میکنم یک بار هم که شده دروغگویی را تکفیر کنیم و اگر کسی سعی در گفتن حقیقت داشت از زندگی ساقطش نکنیم.




انتقاد رسانه اصلاح طلب از بریدن سر فیلمهای مستقل توسط سوداگران اکران⇐چرا فیلمهایی مثل “کار کثیف” از همین ابتدای اکران محدودیت سالن دارند و در اغلب سینماها به صورت تک سانس به نمایش درآمده اند؟/اگر بناست به فیلمی سانس ندهند اکرانش نکنند بهتر نیست؟؟/در یک عرضه و تقاضای عادلانه نباید شرایط مناسب اکران برای تمام فیلم‌های مستقل فراهم شود؟

سینماروزان: هرچقدر هم که بدنه سینماگران از اوضاع آشفته اکران و بی عدالتی علیه سینمای مستقل بنالند باز مدیران سینمایی سرگرم راه اندازی شورا و جشنواره و ارائه آمار کمی از دستاوردهای خویشند.

در دل همین انفعال است که به ناگاه می بینیم فیلمهایی مستقل که به ظاهر با داشتن سرگروه اکران شده اند حتی ده سالن فول سانس بهشان نمیرسد تا به نفع فیلمهای حاکمیتی-مشکوک المنابع ذبح شوند.

روزنامه اصلاح طلب “شرق” با نقد اغتشاشات اکران نوشت: آنچه درباره تولیدات داخلی در شرایط نابرابر کنونی اهمیت بارز دارد، «عدالت فرهنگی» است. فیلمی که همه مراحل قانونی ساخت و تولید را طی کرده و اتفاقا مضمون و دست‌مایه و ساختار قابل قبولی دارد و مخاطبانش را جدی می‌گیرد و به شعور او توهین نمی‌کند، چرا باید جدا از نمایش عمومی دیرهنگام، در میان فیلم‌های دیگری که از شرایط به‌مراتب بهتر اکران (اعم از سرگروه و تعداد سالن‌ها و سانس‌ها) برخوردارند، گم شود؟ خسرو معصومی فیلم‌ساز قابل احترام و صاحب عقیده‌ای است که به‌جز یک مورد (پر پرواز) در دیگر آثارش همواره به اصول و چارچوب مشخصی که هم زبان سینما در آن رعایت شده و هم مضامین‌شان با بافت اقلیمی منطقه‌ای موردنظر او و طبقه‌بندی اجتماعی معاصر و روان‌شناسی آدم‌ها هم‌خوانی داشته، پایبند بوده است. «دوران سربی» و سه‌گانه «رسم عاشق‌کشی»، «جایی در دوردست» و «باد در علفزار می‌پیچد» و «خرس» از نظر استفاده درست و غیرتوریستی از فضا و مفاهیم اقلیمی و مناسبات فردی و اجتماعی آدم‌ها در کانون خشونت و نبود عدالت اجتماعی، جزء آثار شاخص کارنامه سینمایی او هستند. ولی متأسفانه می‌بینیم فیلم‌سازی با این دیدگاه و انضباط فکری و دغدغه‌های اجتماعی هنوز بعد از 33 سال فعالیت مستمر حرفه‌ای نتوانسته جایگاه روشن و تثبیت‌شده‌ای در سینمای بی‌ضابطه ما پیدا کند و فیلم «خرس» او همچنان (باوجود گذشت هفت سال از زمان ساختش) توقیف و امکان نمایش عمومی پیدا نکرده است.

این رسانه ادامه داد: «کار کثیف» به عنوان آخرین فیلم خسرو معصومی که در سی‌و‌ششمین جشنواره فیلم فجر به نمایش درآمد، از هفته گذشته اکران شده است. ولی متأسفانه با وجود برخی ارزش‌های محتوایی و فرمالیستی‌اش، فروش خوبی تاکنون نداشته که یکی از علل اصلی را در محدودیت سالن‌ها و تک‌سانسی‌بودن سینماهای نمایش‌دهنده علیرغم داشتن سرگروه باید دید. در چنین اوضاع و احوالی که سینمادار خودش می‌بُرد و می‌دوزد و سانس‌ها را به فراخور میزان فروش فیلم‌ها و اشتهار بازیگرانش و قالب بیانی‌اش (اعم از کمدی و…) کم و زیاد می‌کند، فیلم‌هایی در مایه‌های «کار کثیف» که وجوه فرهنگی‌شان غالب است به شکل بی‌رحمانه‌ای از نظر اقتصادی لطمه می‌بینند.اگر بناست به فیلمی سانس ندهند اکرانش نکنند بهتر نیست؟؟

این رسانه افزود: آیا در یک عرضه و تقاضای متعادل و عادلانه نباید شرایط مناسب اکران برای این‌گونه فیلم‌های مستقل فراهم و حتی سوبسید فرهنگی برای‌شان منظور شود؟ این در حالی است که فیلم «کار کثیف» قصه‌اش را بدون اعمال شاقه بیان می‌کند، همچنین بحران اجتماعی و ناهنجاری اقتصادی را عامل آسیب‌پذیری کانون خانواده و تن‌دادن به مهاجرت‌های بی‌‌پشتوانه می‌داند و نیز چند بازی خوب و چشمگیر از پدرام شریفی و مرحوم لوون هفتوان در آن می‌بینیم.




ابراهیم داروغه زاده پس از رهایی از معاونت نظارت گفت⇐از اکران «رستاخیز» با نظر مخالف بعضی از مراجع عظام جلوگیری شد/تهیه کنندگان «خیابان‌های آرام» و «گزارش یک جشن» اقدامی برای رفع توقیف انجام ندادند!/ «خانه پدری» با درجه بندی مشکلی برای اکران ندارد!/«کاناپه» را نه من دیده‌ام و نه شورای پروانه نمایش!/«کاناپه» با مجوز آقایان جنتی و ایوبی تولید شده است و در زمان من هیچ وقت مراجعه‌ای برای دریافت پروانه نمایش این فیلم صورت نگرفت!!!/بخش عمده تهیه کنندگان با حذف پروانه ساخت مخالفند/اگر به عقب برگردم هم از “ممنوعه” مراقبت بیشتری میکنم و هم دور توییت زنی درباره “هفت” و “نقد سینما” را خط میکشم!!!/اگر واقعاً بچه‌های سینما و رسانه دوست داشته باشند جشنواره به برج میلاد برگردد، من مشکلی ندارم!!

سینماروزان: ابراهیم داروغه زاده با خیال راحت قید معاونت نظارت را زد چون حین سالهای تصدیگری این معاونت پرحاشیه سازمان سینمایی توانست تنش و اغتشاشات ناشی از عملکردهای پرخاشگرانه قبلی را کاهش داد و شرایط را برای اکران برخی فیلمهای توقیفی و از جمله “عصبانی نیستم”، “خانه دختر”، “آشغالهای دوست داشتنی” و “پارادایس” فراهم کند.

ابراهیم داروغه زاده در نخستین گفتگوی تفصیلی بعد از رهایی از معاونت نظارت درباره عاقبت برخی از فیلمهای همچنان توقیفی سازمان به “ایسنا” گفت: از اکران فیلم «رستاخیز» با نظر مخالف بعضی از مراجع عظام جلوگیری شد. درباره فیلم‌های «خیابان‌های آرام» آقای تبریزی یا «گزارش یک جشن» آقای حاتمی کیا واقعیت این است که در این دو سالی که من در معاونت نظارت و ارزشیابی بودم از سوی تهیه کننده اقدامی برای پیگیری نمایش آن‌ها صورت نگرفته است.

داروغه زاده ادامه داد: درباره فیلم «خانه پدری» آقای عیاری که مجوز نمایش دارد فکر نمی‌کنم دیگر با رده بندی مشکلی برای اکران در سینماها داشته باشد و اگر جدی‌تر پیگیری شود مشکلی برای اکران ندارد اما فیلم «کاناپه» را ندیده‌ام یعنی نه من دیده‌ام، نه شورای پروانه نمایش و نه حتی شورای پروانه نمایش قبلی. فقط یادم هست مصاحبه‌ای از آقای عیاری خواندم که فیلم با مجوز آقایان جنتی و ایوبی تولید شده است. البته این را هم بگویم که هیچ وقت مراجعه‌ای برای دریافت پروانه نمایش این فیلم نشده است.

داروغه زاده در چرایی عدم حذف شورای پروانه ساخت گفت: بخش از این مسئله برمی‌گردد به خود تهیه‌کننده‌ها که رغبتی به انجام این کار ندارند یعنی نظر بخش قابل توجهی از تهیه‌کننده‌ها و حتی کارگردان‌هایی که فیلم‌های اجتماعی و انتقادی می‌سازند طبق صحبت‌هایی که با آن‌ها داشتیم بر این بوده که گرفتن پروانه ساخت یک نوع تضمین ایجاد می‌کند تا بتوانند فیلم‌شان را نمایش دهند و اگر پروانه ساخت نباشد ممکن است ضمانت سرمایه‌گذاری هم به خطر بیفتد. البته نظر شخصی من این است که حذف شورای پروانه ساخت در نهایت به نفع سینما و فرهنگ و هنر کشور است.

داروغه زاده حسرت عملکرد خود را هم این چنین بیان کرد: اگر به عقب برگردم رفتار و برخورد دیگری می‌داشتم؛ یکی درباره سریال «ممنوعه» که باید دقت بیشتری درباره آن می‌کردم. البته نه فقط من بلکه همه ما و خصوصاً آقای پارسایی باید توجه بیشتری می‌داشتیم چون با توجه به هشدارهایی که مدنظر داشت مجموعه خوب و ارزشمندی بود، اما برخی سکانس‌ها در چند قسمت اول این سریال قابل دفاع نبودند و در شورای پروانه نمایش ویدئویی و توسط همه ما باید با دقت بیشتری بررسی می‌شد هر چند من خودم تذکرات لازم را داده بودم اما باید جدی‌تر پیگیری می‌کردم تا آن اتفاق‌ها نیفتند چون با زیاده‌روی‌ای که در آن قسمت‌ها شد هم فرصت طلبان بهانه پیدا کردند و هم به سریال و شبکه نمایش خانگی با هم آسیب زده شد. مورد دوم به توییت‌هایم برمی‌گردد که چند وقت قبل درباره برنامه‌های «نقد سینما» و «هفت» توییتی زدم که که تند بود و نباید انجام میشد.

ابراهیم داروغه زاده درباره داستان تکراری بازگشت مرکزیت جشنواره فجر به فضای شلوغ و پرازدحام برج میلاد اظهار داشت: اگر واقعاً بچه‌های سینما و رسانه دوست داشته باشند جشنواره در برج میلاد باشد من مشکلی ندارم فقط تجربه‌ای که داشتم این بود که سالن برج میلاد گرچه باشکوه است، اما مشکلات بسیار بیشتری در مقایسه با مجموعه‌های دیگر دارد.




ادعای “کیهان” درباره رسوخ یک مدیر سینمایی دهه ۶۰ به حراجی تهران

سینماروزان: حراجی تهران در سالهای اخیر به واسطه حجم بالای پولهایی که صرف خرید محصولات آن میشود در کانون توجه قرار گرفته است.

روزنامه “کیهان” در گزارشی با اشاره به ارقام بالای ردوبدل شده در این حراج از رسوخ یک مدیر سینمایی دهه 60 به این حراج خبر داده است.

متن گزارش “کیهان” را بخوانید:

اخیر حراجی تهران در حالی با حواشی بسیاری برگزار شد که یکی از افراد موثر در این مراسم شبه‌هنری، یکی از مدیران اسبق بنیاد سینمایی فارابی در دهه. 60است.

این دوره از حراجی تهران ، باز هم با جابه‌جا شدن مبالغ نجومی به کار خود پایان داد. اما علاوه‌بر پول‌هایی که معلوم نیست از کجا می‌آیند و به کجا می‌روند، یکی از ویژگی‌های این حراجی که ظاهرا برای خرید و فروش تابلوهای نقاشی و مجسمه برگزار می‌شود، حضور برخی از چهره‌ها در پشت صحنه آن است.

«م.ب» از مدیران سینمایی دهه 60 که طی سال‌های اخیر بیش از سینما در حوزه معماری و میراث فرهنگی فعالیت می‌کند، ازجمله چهره‌های بانفوذ و صحنه‌گردان حراجی تهران است.

امسال حراجی تهران با حضور پررنگ‌تر هنرمندان بازمانده از دوره طاغوت برگزار شد. همچنین پول‌های مشکوک با مبالغ هنگفت در آن جابه‌جا شد که تاکنون مشخص نشده این مبالغ توسط چه کسانی و از چه منابعی وارد این گعده شبه‌هنری می‌شود؟!