سینماروزان/هادی صداقت: سازمان سینمایی دولت یازدهم همه داشته و نداشته خود را بر سر راه اندازی گروه دولتی هنروتجربه و تزریق مداوم بودجه به این گروه گذاشت و البته گمان می کرد به این واسطه خواهد توانست اسباب رشد سینمای آلترناتیو ایران را موجب شود.

به گزارش سینماروزان و به نقل از “نمایش خانگی” با این حال در ماههای باقیمانده به عمر دولت نه تنها هنروتجربه نتوانسته هویتی مستقل و جدا از دولت برای خود دست و پا کند که فلسفه راه اندازی آن که کمک به آثار مهجور بود نیز در سایه کمبود تعداد سالنها و واگذاری برخی از سالنها به فیلمهایی که به صورت سراسری هم اکران شده اند، رنگ باخته است.

در چنین شرایطی اینکه مصطفی ابطحی مدیرعامل موسسه رسانه های تصویری که وظیفه اصلی اش کمک به ارتقای کیفیت شبکه نمایش خانگی است هم دنباله روی این ایده رنگ باخته دولتی شود و با افتخار از راه اندازی “هنروتجربه” ای دیگر این بار با “سینماسیار” سخن بگوید مطمئنا عجیب است.

ابطحی به سینماپرس گفته است: ما با تهیه کنندگان و پخش کنندگان برای نمایش فیلمشان در سینما سیار قرار داد خواهیم بست تا آن را در گروهی تحت عنوان «سینما سیار»  که مانند گروه هنر و تجربه هست اکران کنند. در این گروه مردم مانند سینما بلیت را البته به قیمت ارزان تر می خرند و همین رقم های کوچک موجب رونقی خوبی خواهد شد و اگر تجربه موفقی باشد ما ۱۰۰ دستگاه دیگر را خواهیم ساخت و امیدواریم که در آینده هیچ شهری در کشور بدون سینما نماند.

به جای سالن سازی به سراغ طرحی متعلق به صد سال قبل رفته اید؟

 اصلی ترین کمک به زیرساختهای سینما، ساختن سالنهای کوچک در شهرستانها یا بازسازی سینماهای متروکه ای است که در سراسر ایران پراکنده هستند. اما در دولت یازدهم نه تنها چنین کمکی صورت نمی گیرد که یک مدیر آن هم مدیری که اصلا الویت اصلی اش باید شبکه خانگی باشد و نه سینما، دلخوش است به اجرای “سینماسیار” یعنی طرحی لااقل متعلق به صد سال قبل و این ادعا را دارد که به این واسطه هیچ شهری بدون سینما نخواهد ماند!!!

حالا درنظر بگیرید که این مدیر ابراز امیدواری می کند برای راه اندازی یک گروه سینمایی برای سینماسیار! قطع به یقین این گروه سینمایی هم کاملا دولتی خواهد بود و البته باز بخشی از بودجه سینما صرف استخدام مدیر و معاون و پرسنل و متصدیان تولید کتابچه برای آن خواهد شد و باز تلفات بودجه را شاهد خواهیم بود؛ بودجه ای که این بار از موسسه رسانه های تصویری می رود…

آقای ابطحی! به جای سینماسیار مشکل دانلود غیرمجاز را حل کنید

مهمتر از تلفات بودجه، معضلات شبکه خانگی است؛ معضلاتی که در گذر سالها باقی مانده و هیچ کدام از مدیران پیشین هم تلاشی برای حل ضربتی و یکباره این معضلات نکرده اند. مهمترین معضل هم وضعیت آپلود محصولات شبکه خانگی در سایتها و کانالهای تلگرامی غیرمجاز است که امنیت سرمایه گذاری در این حیطه را کاملا زیر سوال برده است و ضربات جبران ناپذیری را به شرکتهای فعال در حیطه شبکه خانگی وارد نموده است.

پرسش “نمایش خانگی” از مدیرعامل موسسه رسانه های تصویری آن است که آیا بهتر نیست راه اندازی “سینماسیار” و تلاش برای اجرایی کردن آن را به دیگر کارمندان سازمان سینمایی بسپارید و در تعامل با مدیرکل نمایش خانگی ارشاد برای حل مشکل این سایتهای غیرمجاز وارد عمل شوند؟

حتی اگر علاقه وافر به طرح ترومنی “سینماسیار” دارید ابتدا الویتهای شبکه خانگی را به انجام برسانید و بعد سراغ فعالیتهای جانبی بروید.

سینماژورنال: عدم توزیع سالنهای سینمایی در شهرستانهای ایران مشکلی است که تقریبا اغلب تهیه کنندگان و پخش کنندگان ایرانی به آن واقفند.

به گزارش سینماژورنال همین مسأله بوده که باعث شده جهت دهی فروش فیلمها از تهران و یکی دو پردیسی صورت گیرد که بخش عمده فروش را به خود اختصاص می دهند.

اصلی ترین روش مقابله با این مسأله تأسیس سالنهای سینمایی مختلف در شهرستانهای دور و نزدیک است؛ سالنهایی که ظرفیت آنها منطبق با ظرفیت ساکنان هر منطقه تعیین شود.

در یک دهه گذشته بودند برخی سینماگران ایرانی نظیر ناصر شفق تهيه كننده آثار دفاع مقدسي دهه هفتاد که خبر از طرحي به نام ساخت سيصد سالن كوچك در كل كشور داده بود، طرحي كه گويا با تأمين بودجه اوليه تا پاي اجرايي شدن پيش رفت ولي درنهايت به عللي كه هيچگاه گفته نشد، عقيم ماند.

حالا اما یکی از مدیران زیرین سازمان سینمایی بدون توجه به مسأله نیاز مناطق محتلف کشور به سالنهایی که برایشان ارزش افزوده فرهنگی ایجاد کند، برنامه سازمان زیرمجموعه خود برای حل مشکل فقدان سینما در شهرستانها را راه‌اندازی “سینماسیار” دانسته است؛ یعنی شیوه‌ای که بیشتر از یک قرن پیش رایج بود!

راه اندازی سینماسیار براساس مامورتی که سازمان سینمایی محول کرده

سیدمصطفی ابطحی مدیرعامل مؤسسه رسانه های تصویری به “مهر” گفته است: «سینما سیار» از دیگر پروژه هایی است که در مؤسسه رسانه های تصویری دنبال می شود. بر اساس ماموریتی که رییس سازمان سینمایی به این مؤسسه محول کرده است، بعد از تلاش و رایزنی های مختلف به این جمع بندی رسیدیم که برای استان هایی که سینما ندارند و برای مردمی که هیچ دسترسی به سینما ندارند، بتوانیم پروژه «سینمای سیار» را فعال کنیم. این پروژه در کشورهای دیگر به خصوص در چین فعال است.

وی ادامه داده است: در این زمینه یک دستگاه «سینما سیار» در چین را مورد بررسی قرار دادیم و در نهایت به این نتیجه رسیدیم که از طریق تولیدات داخلی می توانیم دستگاهی به مراتب بهتر و قوی تر و با کیفیت بهتر در این زمینه تولید کنیم. در همین راستا قراردادی هم منعقد شد و بر اساس برنامه ریزی انجام شده در تابستان سال ۹۵، ۱۰۰ دستگاه «سینما سیار» برای استفاده در استان های محروم و شهرهایی که فاقد سینما هستند، آماده می شود و مردم می توانند فیلم های روز سینمایی را در سینما سیار مشاهده کنند و با این طرح تعداد مخاطبان افزایش پیدا می کند.

سابقه سینمای سیار دقیقا به 108 سال قبل بازمی گردد

به گزارش سینماژورنال تلاش یک مجموعه سازمان سینمایی برای راه اندازی سینماسیار در شهرستانها در شرایطی است که سابقه استفاده از این متد در ایران به بیشتر از صد سال پیش بازمی گردد یعنی حوالی سال 1287 که اولین سینمای سیار توسط کارشناسان انگلیسی(!) شرکت نفت وارد آبادان و اهواز شد؛ این سینماهای سیار بیشتر به نمایش فیلمهای تبلیغاتی و آموزشی در اموری چون رعایت مسائل بهداشتی و چگونگی استفاده از مظاهر تمدن مدرن که بنا بود وارد کشور شود می پرداخت.

البته که این رویه بعدها یکی از جلوه‌های اصل چهاری شد که هری ترومن رییس جمهور ایالات متحده با ادعای کمک به توسعه کشورهای عقب افتاده راه انداخت.

در زمان اندروید سینماسیار به چه کار می آید؟

حالا بعد از گذشت یک قرن و اندی گویا نقطه ای گذاشته شده بر تاریخچه تأسیس سینما در ایران و دوباره سرخط آمده ایم و بناست از نو شروع کنیم به آشنایی مخاطبان ایرانی با سینماسیار!

با این تفاوت که در انتهای قرن سیزدهم خورشیدی نه خبری از ماهواره های دیجیتال بود و نه خبری از تلفنهای اندروید و سینماسیار کلی جاذبه برای مردمان داشت اما حالا در اواخر قرن چهاردهم بسیاری از مردمان حتی در نقاط دورافتاده نیز سال خود را با برنامه های شبکه های ماهواره ای تحویل می کنند و تحولات اجتماعی را با گوشیهای اندروید رصد می کنند و در این شرایط فرستادن سینماسیار برای آنها به نوعی شوخی شبیه است.