سینماروزان/رضا صائمی: مستند مسابقه «تماس» را می‌توان مصداقی از تلاش خلاقانه برای ارائه روایتی متفاوت و تازه از اجرای یک مسابقه تلویزیونی دانست که فارغ از ضعف و قوت‌هایش به مثابه یک ایده جسورانه و جدید قابل ستایش است.

مسابقه‌ای که می‌توان آن را نمونه و نوعی از مسابقات رئالیتی‌شو دانست که سرگرمی را در بستر واقعیت صورت‌ بندی کرده و در نهایت در کنار هیجان و لذت سرگرمی به تبیین و تثبیت آگاهی در ذهن مخاطب هم کمک کرده و حتی به مهارت آموزی هم دست میزند.

«تماس» از فضای استودیویی خارج شده و مسابقه را در بطن جامعه و در کوچه و خیابان و لابه‌لای مردم پی می‌گیرد. سیاوش طهمورث در واقع به جای نقش مجری‌گری در کسوت هدایت‌گری قرار گرفته و تلاش می‌کند تا شرکت کنندگان را در مسیری که باید طی و تجربه کنند هدایت کند و البته توانمندی و استعداد آنها در انجام ماموریت محوله را بسنجد.

«تماس» یک مسابقه شهری است. شهر در اینجا فقط یک لوکیشن نیست بلکه قرار است در بستر مسابقه مورد خوانش و بازنمایی آگاهانه قرار گرفته و چالش‌های زیست شهری را به زبان و بیان رئالیتی‌ شو به تصویر بکشد. پیچیدگی و فراز و نشیب های مستند که در واقع انجام یک ماموریت شهری توسط شرکت کننده است به نوعی پیچیدگی زندگی شهری در جامعه معاصر را هم بازنمایی می‌کند.

این مسابقه با توجه به مختصات محیطی آن امکان یک هم‌ذات پنداری جذاب را برای تماشاگران در خانه فراهم می کند که ممکن است تجربه زیسته شهری مشترکی با شرکت کننده داشته باشد و درست از همین موقعیت است که مسابقه، قدرت و اثربخشی آموزشی خود را در ارتقاء آگاهی شهری در مخاطبان نشان می دهد. جالب اینکه در دل یک مسابقه و در واقع به بهانه یک مسابقه، یک مستند به شکل زنده و در جلوی چشم مخاطب ساخته می شود که از این حیث اثرگذاری و کارکردهای تربیتی و فرهنگی آن را مضاعف می کند.

رقابت در تماس صرفا به یک کشمکش و هماوردی فردی محدود نمی‌شود بلکه در خدمت آگاهی بخشی و ارتفاء فهم و فرهنگ شهروندی قرار می گیرد. در نهایت باید گفت مسابقه « تماس» یک جامعه شناسی شهری-تصویری است که با مکانیسم مسابقه و بهره گیری از ظرفیت سرگرم کنندگی آن به ارتقاء آگاهی شهری کمک کرده و البته با ورود به میدان جامعه و لایه های مختلف آن به روایت واقعیت دست می زند.

حسن‌ آخوندپور تهیه کننده و صابر الله‌دادیان طراح و کارگردان این مستند-مسابقه، سعی کردند تا مخاطب را با شکل و فرم و مضمون و اهداف تازه ای از یک مسابقه تلویزیونی آشنا کنند. اجرا و هدایتگری گرم سیاوش طهمورث را نباید در جذابیت این مسابقه دست کم گرفت.

سینماروزان: در سالهای اخیر فیلمهایی مختلف درباره اسیدپاشی به زنان و دختران ساخته شده. فیلمهایی نظیر “مستانه”،”لانتوری” و “این زن حقش را میخواهد” از این جمله اند اما همچنان تنها اثر سینمای ایران که آمران اسیدپاشی را نشان میدهد “رستگاری در هشت و بیست دقیقه” است که بیش از یک دهه قبل تولید شد.

در آن فیلم این سیاوش طهمورث بود که یکی از بدمنهای فیلم را ایفا میکرد! طهمورث که در سالهای اخیر در سینمای ایران کم کار شده با انتقاد از برگزاری جشنواره های متعدد در ایران به “جوان آنلاین” گفت: جشنواره‌ها برای خیلی از هنرمندان و حتی مدیران جنبه تزیینی دارند. چون ما فقط یاد گرفته‌ایم که در شب زندگی کنیم و خودمان را از نعمت روز محروم کنیم. مگر طلوع آفتاب نداریم؟ پس چرا فقط به فکر غروب هستیم؟ این جشنواره ها، جشنواره‌های بسیار خوبی هستند، جشنواره‌هایی ارزشمند، اما به شرطی که بتوانیم آن‌ها را درست اجرا کنیم.

طهمورث با اشاره به ردوبدل شدن دستمزدهای نجومی در برخی پروژه ها ادامه داد: امروزه بیش از نیمی از بازیگران ما تبدیل به کالا شده‌اند. این در حالی است که پولشویی در هنر و از سینما تا تلویزیون هم پیاده شده است!

بازیگر “اجاره نشینها” و “تشکیلات” ادامه داد: برخی آقایان با دزدی هایشان به عرصه هنر نیز گند زده‌اند و همین امر باعث شده تا بازیگرانی که استعداد دارند، متاسفانه تبدیل به کالا شوند! برای همین این بازیگران نگاهشان مادی شده است و دیگر سمت کار‌های که قرار است ارزشی باشد کمتر می‌آیند.

این بازیگر تئاتر، سینما و تلویزیون تاکید کرد: من معتقدم هنر امروز کشور دستمایه یک عده کاسب، بیسواد و بی هنر شده و این‌ها معتقدند هنر کیلویی چند؟! چون در عرصه فرهنگ و هنر برای خود تجارت خانه باز کرده‌اند و مشغول تجارت و باندبازی و به اضمحلال کشاندن هنر هستند. طوری که ما باید علاوه بر رنج بردن از داشتن درد نان و آب، باید درد هنر، تفکر، فرهنگ و اندیشه نیز داشته باشیم و این‌ها از این کار لذت می‌برند.

طهمورث افزود: من فکر می‌کنم سوداگران از راه‌های دیگر هم می‌توانند کسب منفعت کنند و پول دربیاورند و بهتر است مسئولین هر چه سریع‌تر بساط این مفسدان فرهنگی را برچینند. چرا که با این روش و این منوال سینما و تلویزیون و تئاتر و جشنواره و… ما به هیچ جایی نمی‌رسد و این ره به ترکستان خواهد بود.

سینماروزان: سیاوش طهمورث از جمله بازیگران قابل اعتنای نقشهای مکمل سینما و تلویزیون است که آخرین بار با فیلمی نه چندان قابل تأمل به نام «افسونگر» در سینماها حضور داشت ضمن اینکه فیلمی با نام «نیمکت» را هم آماده اکران دارد.

به گزارش سینماروزان سیاوش طهمورث که نام اصلیش حسن است با اشاره به نام سینماییش به «جام جم» گفت: خودم اسم سیاوش را انتخاب کردم، درکنار فامیلی‌ام که طهمورث است، خوشخوان است و غرور خوبی به آدم می‌‌دهد؛ دو تا از شخصیت‌های اسطوره‌ای و محبوب ایرانی.

این بازیگر با تأکید بر جاه طلبی نام سیاوش ادامه داد:  هدف‌های خیلی بزرگی در سر داشتم دوست داشتم بهترین نقش‌های تئاتر، سینما و تلویزیون را بازی کنم. شانس این را داشتم که برخی از این نقش‌‌ها به من رسید اما هنوز نقش‌های زیادی مانده که باید بازی کنم. در چند سال اخیر که معادلات انتخاب بازیگر در سینما و تلویزیون بهم ریخته و دیگر کارگردانان و تهیه‌کننده‌ها به توانایی وسابقه بازیگر توجه نمی‌کنند و فقط یک نفر را می‌آورند مقابل دوربین که نقشی را بازی کند و برود، خیلی از نقش‌ها را می‌بینم و افسوس می‌خورم؛ اگر این نقش را من بازی می‌کردم چقدر عالی می‌شد! چرا این نقش به این خوبی را اینقدر بد بازی می‌کنند؟ اما چاره‌ای نیست، من نمی‌توانم به زور خودم را به کار یا اثری تحمیل کنم؟ فقط امیدوارم این دوره زودتر تمام شود و کارها به سامان برسد» .

سیاوش طهمورث 72 ساله هنوز منتظر است که روزهای اوجش از راه برسد، هنوز منتظر است، اسطوره‌ درونش، بازتاب بیرونی پیدا کند، او احساس پیری یا ناتوانی نمی‌کند، جریان زندگی رو به جلوست و او باید بهترین باشد؛ می‌گوید: بازیگری که پایان ندارد؛ هنوز هم می‌توانند نقشی برایم بنویسند که آن را عالی اجرا کنم. هنوز منتظرم بهترین نقش زندگی‌ام را بازی کنم، چرا باید عقب‌نشینی کرده یا اعلام بازنشستگی کنم؟ می‌دانم هنوز بهترین نقشم را بازی نکرده‌ام. چقدر نقش‌ها در ذهنم است، چقدر آرزوهای بزرگی در دل دارم که می‌دانم روزی به آنها خواهم رسید.

طهمورث نقش‌های منفی را دوست دارد چون دستش را باز می‌گذارد که بهترین اجرای خود را به نمایش بگذارد. او درباره اجرای نقش‌‌های منفی می‌گوید:به نظرم نقش مثبت و منفی به معنای تام کلمه وجود ندارد. هر آدمی در ذات خود هم خوبی دارد هم بدی ! مگر می‌شود یک آدم خوب یا بد محض باشد؟ در مقایسه و نسبت با دیگران یا پیرامون است که فرد بد یا خوب می‌شود.برخی از آدم‌های خوب‌نما هستند که درون پرتلاطم و سیاهی دارند، آنها در ظاهر همیشه خوب هستند اما در موقعیت‌‌هایی گیر می‌افتند و نمی‌توانند ذات تباه و سیاه خود را مخفی کنند برای همین است که یک آدم خوب غیر اصیل به یکباره تبدیل به آدم بدی می‌شود که از هر جنایتکاری، جانی‌تر است. بازیگر باید درون یک نقش را بشناسد تا بتواند آن را به درستی اجرا کند.اگر تحلیل شخصیت داشته باشد آن‌وقت است که نقش منفی را آنقدر خوب بازی می‌کند که به دل همه می‌نشیند و ماندگار می‌شود.

طهمورث امسال هنوز در اثری بازی نکرده و این موضوع کمی تا قسمتی عصبانی‌اش کرده است. خودش می‌گوید: چرخ زندگی باید بچرخد، من بجز بازیگری کار دیگری بلد نیستم که وقتی بیکارم آن را انجام دهم و درآمد داشته باشم. بیکاری یعنی بی‌پولی و در این شرایط فعلی اصلا بیکاری خوب نیست. از طرفی من بازیگرم؛ حیاتم به نقش‌‌هایی که بازی می‌کنم وصل است. اگر بازی نکنم یعنی حیات ندارم، یعنی بیهوده زندگی می‌‌کنم. یک نقش خوب می‌تواند ماه‌ها حالم را خوب کند. بیکاری هم از نظر روحی آسیب می‌زند هم مالی ! یک زمانی در حوزه تئاتر کارهای خوبی روی صحنه می‌رفت اما الان نمایش‌ها خیلی ضعیف شده‌اند. جوان‌‌هایی آمده‌اند و در حال تجربه‌اندوزی هستند و برای نوآوری کارهایی روی صحنه می‌برند که من آنها را دوست ندارم و فکر هم نمی‌کنم بتوانند جریا‌ن‌سازی کنند یا به اثری ماندگار تبدیل شوند.

سینماروزان: در حالی که درام تاریخی-موزیکال «آشوب» روی پرده سینماهاست و بناست مینی سریال آن هم بعد از پایان اکران به شبکه خانگی عرضه شود سازمان هنری-رسانه ای اوج تولید سریالی را در دستور کار قرار داده با نام «آشوب».

به گزارش سینماروزان باز اگر نسخه سریالی «آشوب» برای ارائه به شبکه خانگی آماده نبود به مانند موردی که برای فیلم «نفس» و سریال «نفس» پیش آمد می شد وجه افتراقی قائل شد میان مدیوم عرضه محصولات اما «آشوب» علاوه بر فیلم سینمایی نام یک سریال است که پروانه نمایش خانگی آن هم صادر شده است و در این شرایط اینکه سریالی دیگر با همین نام در مسیر تولید است نوعی کج سلیقگی به شمار می‌رود.

سریال «آشوب»ی که سازمان اوج در مسیر تولید دارد محصولی دفاع مقدسی به شمار می‌رود که مهدی همایونفر تهیه کننده «اتوبوس شب» و «33 روز» آن را تولید میکند به کارگردانی امیر پوروزیری که برآمده از جشنواره عمار است و بیش از هر چیز به واسطه ساخت تله فیلمی به نام «روبه قبله» در مذمت ماهواره، نزد عماریون شناخته شده است.

عباس غزالی، سیاوش طهمورث، محمود پاک‌نیت، پروانه معصومی، سلمان فرخنده، مالک سراج و شیوا ابراهیمی هم بازیگران این سریال هستند.

گستره وسیع زبان فارسی این شانس را ایجاد میکند که برای هر چه کم داشته باشیم برای انتخاب نام جهت فیلم و سریال محدودیت نداشته باشیم با این حال هرازگاه شاهدیم که با کمترین اختلاف زمانی یک نام برای دو محصول به کار می رود.

مالک سراج در نمایی از سریال «آشوب»ی که محصول اوج است

سینماژورنال: در ماههای اخیر رسانه ملی از یک طرف به دلیل محدودیت بودجه نمی تواند سریالهای نمایشی با پروداکشن بالا تولید کند و از طرف دیگر مواجه شده است با رشد فراوان شبکه های ماهواره ای فارسی زبان که شبانه روزی به پخش محصولات سینمایی و تلویزیونی می پردازند.

به گزارش سینماژورنال در این اوضاع و احوال یکی از روشهایی که می تواند رسانه ملی را از چرخه تکرار درآورد کنار گذاشتن خط قرمزهای دهه های پیش و باز گذاشتن دست تولیدکنندگان در ورود به سوژه های صریح اجتماعی است.

چندی قبل نتیجه یکی از این کنار گذاشتن خط قرمزهای قدیمی را در بازگویی حقایق پیرامون ایدز در سریال نسبتا پرمخاطب “پریا” دیدیم اما همچنان واهمه زیادی در میان مدیران رسانه ملی وجود دارد درباره ورود به مضامینی که در دهه های پیشین خط قرمز بوده است.

از جمله این خط قرمزها نقد رفتار سوداگران اقتصادی در مجموعه های نمایشی است.

عزیزا.. حمیدنژاد کارگردانی که بعد از سه دهه کار در سینما امسال به تلویزیون آمد و به عنوان یکی از کارگردانان”چرخ فلک” ظاهر شد در گفتگویی با “مهر” به صراحت به انتقاد از نکاهی پرداخته است که اجازه نداده او کاراکتر یک اختلاسگر اقتصادی را به خوبی در سریال پردازش کند.

حمیدنژاد همچنین درباره تصویرسازی دو شخصیت روحانی فیلمش که یکی انسانی وارسته و دیگری دنیاطلب بوده و در فیلمنامه نهایی نفر دوم حذف شده گلایه هایی کرده است.

متن گفته های حمیدنژاد در این باره را بخوانید:

با توجه به اینکه اشاره کردید از کلیت فیلمنامه “چرخ فلک”خوشتان آمد چقدر از آنچه به عنوان متن در اختیارتان قرار داشت به اجرا درآمد؟

– خوشبختانه اپیزودهایی که من ساختم پنج تایشان در هنگام پخش زیاد تغییر نکرد و اگر اعمال نظرهایی کردند می شد چشم پوشی کرد اما در اپیزود «سیدرضی» چندین سکانس اساسی آن حذف شد که به عقیده من آسیب اصولی به کار وارد کرد. کاراکتری که از سید رضی(با بازی مهران احمدی) دوست داشتم به نمایش درآید چند بُعدی بود و تنها  دغدغه قتل پسرش را نداشت بلکه می خواست نسبت به پدر قاتل بر سر رانت خواری و اختلاس مقابله کند ولی این جنبه مبارزه سید رضی با یک اختلاس‌گر دولتی از فیلم حذف شد.

* چه حساسیتی روی این نقش وجود داشت که دوست داشتید تمام و کمال به آن اشاره شود؟

– کاراکتر آقای ناصریان که سیاوش طهمورث به خوبی از عهده آن برآمد اختلاس گری بود که سال ها پیش در دستگاه های دولتی کار می کرد و در فیلمنامه کامل به آن اشاره شده بود اما این جنبه از شخصیت او حذف شد. در شرایط بغرنج اقتصادی که بر مملکت حاکم است و اختلاس‌گران اینگونه مردم را غارت می کنند چرا نباید به اندازه یک خرده اختلاس‌گر اجازه پرداخت داشته باشیم؟

* شاید بتوان از آن به تفاوت سیاستگذاری بین آثار نمایشی و غیر در تلویزیون یاد کرد.

– بارها اخبار بسیاری از اختلاس های بزرگ از طریق همین صدا و سیما پخش شده است. من با توجه به شرایط سیاسی اجتماعی مملکت می گویم که وقتی تلویزیون رسما در بخش های مختلف خبری این موضوع را پوشش می دهد پس من هم به عنوان فیلمساز باید اجازه داشته باشم بخش کوچکی از آن را منعکس کنم.

بنده معتقدم بر اساس همین اخباری که از تلویزیون پخش می شود بهتر است اجازه دهند هنرهای نمایشی هم دست کم یک صدم آن را نشان دهد. در این صورت شخصیت سید رضی برجسته تر نشان داده می شود و بهتر می شد گفت که دغدغه اش یک مساله شخصی نیست. از طرفی این تغییرات اجازه نمی دهد ببینیم ماهیت اصلی کسی که در آخر متحول می شود ابتدا چگونه بوده است.

یکی دیگر از تغییراتی که این اپیزود با آن مواجه شد به حضور دو کاراکتر سید رضی و حاج آقا مغیثی مربوط می شد. آنچه من برای کاراکتر مغیثی متصور بودم و فیلمنامه هم به آن پرداخته بود وابستگی به دنیا را در او بیشتر نشان می داد که در همراهی با سید رضی این تضاد بین دو روحانی را آشکارتر می کرد و شخصیت سید رضی پررنگتر می شد اما آنهم کمرنگ و به نوعی حذف شد. یعنی هیچ روحانی اهل دنیایی وجود ندارد؟

نمایی از سریال “چرخ و فلک”

سینماژورنال: مرضیه برومند کارگردان سرشناس سینما و تلویزیون به عنوان بازیگر در سریال “ماه تی تی” داود میرباقری ایفای نقش خواهد کرد.

به گزارش سینماژورنال برومند آخرین بار هفت سال قبل و در فیلم کودکانه “نخودی” ایفای نقش کرده بود و حالا بعد از این همه سال در سریالی فانتزی محصول شبکه خانگی بازی خواهد کرد.

سیاوش طهمورث دیگر بازیگری است که به جمع بازیگران “ماه تی تی” پیوسته است. پیش از این حضور لیلا حاتمی، مریلا زارعی، جمشید مشایخی، شهرام حقیقت دوست، مهران غفوریان، مرجانه گلچین در این سریال پر ستاره قطعی شده بود و طی روزهای آینده دیگر بازیگران مطرح پروژه معرفی می شوند.

«ماه تی تی» که تهیه‌کنندگی آن بر عهده مهران برومند است برای شبکه نمایش خانگی تولید می‌شود و سومین سریالی است که داوود میرباقری برای این رسانه کارگردانی می‌کند.

این سریال هفته گذشته، مقارن با عید قربان در شهرک سینمایی غزالی کلید خورد. «ماه تی تی» فضای متفاوتی نسبت به کارهای قبلی میرباقری دارد و تجربه تازه ای برای او محسوب می شود.

میرباقری در این سریال قصد دارد برای اولین بار سراغ تاریخ چند هزار ساله ایران برود که البته این قصه تلفیقی با فضای معاصر دارد. این سومین همکاری میرباقری با مهران برومند پس از سریال های «شاهگوش» و «دندون طلا» است.

دیگر عواملی که در این پروژه حضور دارند عبارتند از گروه نویسندگان: الهه میرباقری، آزاده محسنی، مجری طرح: مجید مطلبی، مدیر تولید: مهدی بدرلو، مدیر فیلمبرداری: حسین جلیلی، مدیر صدابرداری: ایرج شهزادی، طراح صحنه و لباس: مجید علی اسلام، طراح گریم: بابک اسکندری، طراح بدلکاری و جلوه میدانی: ارشا اقدسی، جلوه های ویژه رایانه ای: هادی اسلامی، دستیار اول کارگردان: حامد میرباقری، جانشین تولید: فؤاد بور بور، برنامه ریز: حسین متحد، عکاس: محمد بدرلو