1

در نامه سرگشاده #الياس_حضرتي به وزير ارشاد مطرح شد⇐تخريب هنرمندان براي انحراف افكار عمومي از ناكارآمدي‌هاي اقتصادي، گراني و تورم کمرشکن؟

سینماروزان: الياس حضرتی مدیرمسئول روزنامه #اعتماد در نامه ای سرگشاده به وزير ارشاد با نقد رویه تخريب اهالی هنر در ماه‌های اخیر، پرسشی طرح کرده درباره ربط این تخريب براي انحراف اذهان از مشکلات اقتصادی.

متن نامه الياس حضرتی را بخوانید:

 

جناب آقاي اسماعيلي، وزير محترم فرهنگ و ارشاد اسلامي
با سلام

در گرماگرم انتخابات ۱۴۰۰ و در مناظره‌هاي انتخاباتي، تصويري از دولت جناب رييسي در ميان افكار عمومي ايجاد شده بود «كه با انتخاب ايشان قرار است شاهد فضايي بسته و محدود باشيم» اما هر بار اين نگراني توسط ايشان و افراد منتسب به ايشان به ‌شدت تكذيب مي‌شد.
متاسفانه هنوز يك‌سال از شروع به كار دولت سيزدهم نگذشته كه شاهد رويه‌هاي تاسف‌بار در حوزه فرهنگ هستيم و آن تصورات نگران‌كننده شكل عيني به‌ خود گرفته است. متاسفانه مدتي است كه هجمه‌ها از همه طرف؛ براندازان خارج از كشور، تعدادي شومن افراطي داخل و حتي نفراتي از درون وزارتخانه شما، هنر و هنرمندان را نشانه گرفته‌اند.
اين رويه نه حمايت از فرهنگ است، نه آهنگ ارشادي دارد و نه نگاه اسلامي در آن جاري است. مقوله فرهنگ را با واژه‌هاي تنبيه و مجازات نمي‌توان راهبري كرد. ارشاد در ذات خود همراهي و نگاه سازنده دارد و اخلاق اسلامي هم جذب حداكثري را توصيه مي‌كند.

مسووليت ذاتي وزارتخانه تحت امر شما حمايت و همراهي با هنرمندان است و نه نگاه قهري و سلبي.
متاسفانه فقط در يك ماه اخير بيش از سي هنرمند – ميانگين هر روز، يك هنرمند-  مورد هجمه، تخريب و تهديد ظاهرا سازماندهي شده‌اي قرار گرفته‌اند. تخريب چهره‌هاي فرهنگي تاثيرگذار دقيقا چه دستاوردي براي كشور دارد؟ آيا بعد از پروژه تخريب چهره‌هاي سياسي/  اجتماعي تاثيرگذار، اكنون نوبت به هنرمندان رسيده است؟

متاسفانه در باور عمومي اين تصور در حال تقويت است كه چنين تخريبي براي انحراف افكار عمومي از ناكارآمدي‌هاي اقتصادي، گراني و تورم كمرشكن و اتفاقاتي همچون فرار از مسووليت‌پذيري در حوادثي نظير متروپل است كه زدودن اين تصور يكي از ماموريت‌هاي وزارتخانه شماست و نه دامن زدن به آن.

متاسفانه تنها در بيست و چهار ساعت گذشته سه بار واژه توقيف در رسانه‌ها پيچيده است؛ توقيف فيلم سينمايي «برادران ليلا»، تهديد به توقيف سريال نمايش خانگي «شهرك كليله و دمنه»، تهديد به توقيف پلتفرم «فيلم‌نت»-{که البته دو مورد اخیر مرتبط با عملکرد ساتراست}-و به اينها سايه‌ سنگين ممنوع‌الكاري و ممنوع‌الخروجي بخشي از سينماگران را هم اضافه كنيد.

آيا عملكرد هنرمندان جوان مملكت‌مان در جشنواره كن يا فعاليت پلتفرم‌ها براي سرگرم كردن مردم -ولو با اندك حواشي- «اقدام عليه فرهنگ و امنيت ملي‌ است؟» يا اين نگاه قهري كه موجب افزايش ريسك سرمايه‌گذاري در توليد داخلي شده و نهايتا منجر به فرار سرمايه‌گذاران و نخبگان هنري از كشور مي‌شود؟

جناب وزير چه چيزي شما را تا اين اندازه عصباني كرده است؟ شما وزير محترم فرهنگ و ارشاد هستيد نه مسوول تنبيه و مجازات، از شما انتظار مي‌رود با نگاه خردمندانه سعي در حل مشكلات سينما كنيد و اجازه ندهيد در وزارتخانه شما نگاه امنيتي و سلبي حاكم شود كه اين اتفاق نتيجه‌اي جز خشكاندن چشمه‌هاي خلاقيت ندارد.

امروز سينماي ايران جايگاه رفيعي در جهان دارد و از معدود عرصه‌هايي است كه جمهوري اسلامي در سطح بين‌المللي مي‌تواند به داشتنش افتخار كند. يادمان نرود كيارستمي، فرهادي و امثالهم هنرمندان همين كشور بودند و هستند كه براي ما افتخار آفريدند و از ايران چهره‌اي فرهنگي در سطح جهان ارايه دادند.

اميدوارم با پذيرفتن مسووليت ذاتي وزارتخانه متبوعه، نگذاريد كه براندازان و افراطي‌هاي داخل -كه در اين‌گونه موارد دست در دست هم عمل مي‌كنند- از تصميمات قهري در حوزه فرهنگ و هنر شادمان شوند كه دود اين افتراق فقط در چشم نظام و حكومت خواهد رفت.

 




انتقاد روزنامه اصلاح‌طلب از خودفریبی جشنواره کودک⇐جشنواره تبدیل شده به دورهمی اهل سینما و خبرنگارانی که ترجیح می‌دهند وقت خود را در بازار بگذرانند!

سینماروزان: جشنواره سی ام کودک و نوجوان در حالی در مسیر برگزاری است که تقریبا هفته ای نیست که از فعالان سینمای کودک یا رسانه ها انتقادی را به آن وارد نکنند.

به گزارش سینماروزان کار به جایی رسیده که در هفته گذشته حتی برخی اعضای هیأت انتخاب این جشنواره هم به انتقاد از کیفیت آثار حاضر در آن پرداختند.

به تازگی روزنامه اصلاح طلب «اعتماد» در یادداشتی با عنوان «ما و سینمای کودکی که نداریم» به قلم منوچهر اکبرلو به انتقاد از خودفریبی برگزاری جشواره کودک در شرایطی پرداخته که نه اکران کودک داریم نه اصلا فیلمهای مطلوبی برای کودکان تولید میشود.

متن یادداشت «اعتماد» را بخوانید:

1- سينماي كودك دوران خوبي را پشت سر نمي‌گذارد. توليد و ساخت فيلم براي كودكان عملا به فراموشي سپرده شده است. اثباتش ساده است. به اين پرسش پاسخ دهيد: آخرين فيلم كودكي كه اكران شده را به ياد مي‌آوريد؟ آمار فروشش را داريد؟


٢- به لحاظ اقتصادي و از نظر تئوري فروش فيلم‌هاي كودك و نوجوان برآيند خوبي ندارد. زيرا كودكان هيچگاه به تنهايي به سينما نمي‌آيند و اگر فيلمي جذاب و داراي مايه‌هاي ملودرام براي خانواده باشد، مورد توجه قرار مي‌گيرد. سانس‌هاي صبح سينماها تماشاگر دارد و مردم غالبا عادت دارند بعدازظهرها به سينما بروند، استفاده از فيلم‌هاي كودك در سانس‌هاي صبح مي‌تواند اين سانس‌ها را هم داراي مخاطب كند و هم فيلم‌هاي كودك مجالي براي نمايش پيدا مي‌كنند. ركودي كه سينماي بزرگسال ما دچار آن شده در سينماي كودك هم ديده مي‌شود. طبيعي است فيلم بدون جذابيت مورد استقبال مخاطب قرار نمي‌گيرد و سينمادار هم از اكران آن راضي نمي‌شود. سرمايه‌گذار هم در چنين برآيندي حاضر به سرمايه‌گذاري براي توليد فيلم كودك نمي‌شود. در حال حاضر فيلم داراي ارزش اكران نداريم يا آموزش و پروش تاييدش نمي‌كند يا…


٣- مهم‌ترين مشكل سينماي امروز كودك نبود قصه و داستان خوب است. قصه خوب باعث مي‌شود با همراهي انتخاب عوامل درست فيلم را به فروش منطقي برساند. تا وقتي اين شرايط كنار هم فراهم نشوند، به نظر مي‌رسد حمايت‌هاي مقطعي و برگزاري جشنواره به شكل فوري جنبه خودفريبي دارد.


٤- بسياري فيلم‌هاي جشنواره را ديده‌ام يا در جريان ساخت و قصه آن هستم. برخي از اين آثار فيلم‌هايي درباره كودك هستند. گاهي تلخ و سنگين كه حتي نمي‌تواند با مخاطب بزرگسال ارتباط برقرار كند! مخاطب كودك هم ديگر جاي خود دارد. فقط به خاطر اينكه يكي از شخصيت‌هاي اصلي آن يك كودك يا نوجوان است با اين توجيه در جشنواره حضور خواهد داشت. چاره‌اي نيست؛ بالاخره يك جشنواره براي برگزاري نياز به فيلم دارد.


٥- جشنواره فيلم كودك باري به هر جهت است. كسي شهامت ندارد بگويد براي بخشي از سينما كه فيلمي براي اكران ندارد، جشنواره چه معنايي دارد؟ سال‌هاست كه جشنواره تبديل شده به دورهمي اهل سينما و همكاران خبرنگار و… سال‌هاست كمتر كسي به تماشاي فيلم‌ها به سالن‌هاي نمايش مي‌روند و ترجيح مي‌دهند وقت خود را در بازار بگذرانند.


٦-تشكيل گروه داوري كودكان يك فايده و ١٠ آسيب دارد. تجربه‌اش را داشته‌ام. متاسفانه همه جذب لباس‌هاي زيبا و يكدست گروه داوري مي‌شوند و كسي به فكر بقيه‌اي كه انتخاب نشده‌اند، نيست. و اين انتخاب نشدن را سال‌ها به عنوان يك خاطره بد به همراه خواهند داشت. جهت‌دار كردن نگاه كودكان به قضاوت درباره فيلم‌ها نيز توجيه روانشانسانه با توجه به ويژگي‌ها و اقتضائات سني كودكان را ندارد. كشاندن مقوله رقابت به دنياي پاك كودكان، چيزي است كه كسي به آسيب‌هايش آن فكر نمي‌كند.


7- هويت يك جشنواره به مكان و زمان برگزاري آن وابسته است. واقعيت‌هاي موجود مبني بر اين است كه جشنواره فيلم كودك رديف بودجه خاص، مسوول و دبيرخانه ثابت ندارد. بنابراين جشنواره و محل برگزاري آن در حال بي‌ثبات و با احتمال تغيير دايمي است.


8- از سرنوشت بخش خردسال جشنواره خبري ندارم. نكته مهم اين است كه فيلم‌هاي گروه سني «خردسال» كه جدا از سن كودك تعريف مي‌شود اساسا متعلق به سينما نيستند يعني در هيچ كجاي دنيا فيلم سينمايي مخصوص گروه سني خردسال توليد نمي‌شود. چرا كه اساسا اين گروه سني قدرت تمركز بر يك فيلم ۹۰ دقيقه‌اي را ندارد و آثار توليد شده در اين بخش مخصوص تلويزيون است.


9- به نظر من در حال حاضر وضعيت سينماي كودك چنين است كه چند ماه مانده به اين جشنواره چند فيلم كه بيشتر تله‌فيلم هستند با حمايت نهادهاي دولتي و تلويزيون و… ساخته مي‌شوند و فقط امكان چند بار پخش در اين جشنواره را خواهند داشت و اين فضاسازي‌ها مناسب سينماي ايران و رويدادهاي مهم هنري كشور نيست.


10- تا زماني كه نگاه درست به مسائل و دغدغه‌هاي موجود در سينماي كودك نداشته باشيم انديشيدن به برگزاري يك جشنواره مشكلي را رفع نمي‌كند. مديراني كه دغدغه سينماي كودك دارند با توجه به مسائل اين بخش از سينما بايد نوع حمايت‌ها را در خارج از جشنواره جست‌وجو كنند. مهم‌ترين نوع حمايت هم حذف حمايت مستقيم از فيلم‌ها و سپردن كامل آن سه بخش خصوصي و حمايت پس از اكران است. وگرنه همچون هميشه هر سال فيلم‌هايي ساخته مي‌شود و پس از جشنواره مي‌رود توي كمد مديران.


11-دوست نازنينم كه عضو يكي از هيات‌هاي انتخاب فيلم‌هاست مي‌گويد: چيزي از اينها اكران نخواهد شد.
سوال: جشنواره مي‌گذاريم براي چه؟


12- چه يادداشت منفي‌اي شد! بگذاريد به حساب بي‌سليقگي كسي كه از سينما فقط دغدغه سينماي كودك را دارد و اينكه اين حرف‌ها ربطي به كوشش‌هاي مديران محترم و هنرمندان گرامي و همكاران نازنين ژورناليستم ندارد. مساله شهامت پذيرفتن اين است كه: سينماي كودك براي‌مان در عمل جدي نيست. چيزي كه الان نداريم. چيزي كه به جايش جشنواره داريم.