1

خروجی گفته های کمال تبریزی درباره سرمایه گذار مشکوک المنابع فیلم روی پرده اش⇐سرمایه گذار “ما همه با هم هستیم” خودش تمایل داشت که هزینه تولید بالا رود!!/بیش از ۵۰ درصد هزینه تولید صرف دستمزد بازیگران شد!!/[علیرغم این هزینه بالا] سکانسهای مهران مدیری و جواد عزتی جداگانه ضبط شد و این دو هیچ گاه روبروی هم ننشستند!!/سجاد علیجانی که سرمایه گذار فیلم ما است در آثار دیگری مانند «جهان با من برقص»(محمدرضا تخت کشیان)، «رحمان ۱۴۰۰»(علی سرتیپی) و «روزهای نارنجی»(علیرضا قاسم خان) نیز حضور داشته!!!/وظیفه ارشاد است که صلاحیت سرمایه گذار را تعیین کند و به ما ربطی ندارد!!!

سینماروزان: تازه ترین فیلم کمال تبریزی با عنوان “ما همه با هم هستیم” با نزدیک به 500 سانس روی پرده رفته و بیلبوردهایش هم تمام پایتخت را اشغال کرده!

“ما همه با هم هستیم” ورای کیفیتش که از صرف مدام فعل “شل کردن” توسط بازیگر محوریش جواد عزتی قابل تشخیص است بخاطر حضور سرمایه گذاری به نام سجاد خواجه علیجانی که فراوان حرف و حدیث پشتش است مورد سوال قرار گرفته. سرمایه گذاری که هزینه ای هنگفت را هم صرف تولید کرده!!

کمال تبریزی با تأیید علاقه سجاد خواجه علیجانی برای صرف هزینه ای هنگفت جهت به کارگیری تعدادی بالا بازیگر به “ایسنا” گفت: سرمایه گذار خودش تمایل و آمادگی این هزینه بالای تولید را داشت که ما بتوانیم برای اولین بار از چندین بازیگر شناخته شده در فیلم استفاده کنیم و باید اشاره کنم که به این ترتیب بیش از ۵۰ درصد از هزینه فیلم برای بازیگران صرف شده است و در حقیقت علاوه بر پروسه و هزینه سنگین تولید خود فیلم با توجه به شرایطی که داشتیم هزینه بازیگران هم به آن اضافه می‌شد.

جالب است که علیرغم صرف هزینه بالا برای تولید ولی گرانترین بازیگران فیلم کنار هم قرار نگرفته اند. تبریزی با تأیید ماجرا بیان داشت: گفتگوی آقای مدیری و عزتی را نتوانستیم همزمان با هم داشته باشیم و جداگانه فیلمبرداری شد. بنابراین، این دو هیچگاه روبروی هم ننشستند.

تبریزی درباره پرسش های شکل گرفته پیرامون منابع مالی مشکوک سرمایه گذارش گفت: سجاد علیجانی که سرمایه گذار فیلم ما است در آثار دیگری مانند «جهان با من برقص» سروش صحت، «رحمان ۱۴۰۰» و «روزهای نارنجی» نیز حضور داشته است.

تبریزی ادامه داد: وظیفه نهادی مانند وزارت ارشاد است که هنگام صدور پروانه ساخت علاوه بر پرسش از عوامل فیلم، از سرمایه گذار هم بپرسد و درباره او نیز جستجو کند و در نهایت صلاحیت سرمایه گذار را هم اعلام کند.




حال اساسی به محصول سرمایه‌گذار فیلم میرکریمی در اختتامیه جشنواره‌ای به دبیری میرکریمی!؟

سینماروزان: اختتامیه بین‌الملل فجر که برای پنجمین سال پیاپی بصورت مجزا از جشنواره اصلی فجر و با صرف هزینه‌ای هنگفت برگزار گردید با حال اساسی به محصول سرمایه‌گذاری نورس در سینما پایان یافت.

به گزارش سینماروزان از همان زمان اعلام اسامی فیلمهای بخشهای مختلف این بخش که با پسوند جهانی برگزاری میشود عناوین محصولات یک سرمایه گذار نورس به نام سجاد علیجانی در کانون توجه قرار گرفت.

سجاد علیجانی که درباره بیزنس‌اش حرف و حدیث فراوان است با فیلم پرهزینه «ما همه با هم هستیم» به تهیه کنندگی رضا میرکریمی دبیر جشنواره با پسوند جهانی به سینما وارد شد!

در زمان معرفی فیلمهای بخشهای مختلف جشنواره میرکریمی نه فقط نام «ما همه با هم هستیم» به عنوان یکی از فیلمهای بخش بازار به چشم میخورد بلکه دو فیلم «روزهای نارنجی» به تهیه کنندگی علیرضا قاسم خان(مدیر پیشین موزه سینما که به دلیل بازنشستگی از کار برکنار شد) و «جهان با من برقص» به تهیه کنندگی محمدرضا تخت کشیان از شرکای موسسه پخش متنفذ فیلمیران هم به عنوان فیلمهای جشنواره معرفی شدند.

در این بین «جهان با من برقص» به بخش رقابتی جشنواره هم راه یافته و در اختتامیه سیمرغ بهترین کارگردانی و  دیپلم افتخار بهترین بازیگری مرد را برای سروش صحت و علی مصفا از آن خود کرد!!

اینکه در جشنواره ای که دبیرش رضا میرکریمی است دو جایزه مهم از آن فیلمی میشود که سرمایه گذارش، در تولید فیلم «ما همه با هم هستیم»میرکریمی هم به عنوان سرمایه گذار حضور داشته به شدت سوال برانگیز است!!؟؟




چرا غلامرضا موسوی که همواره درباره ورود پولهای بی‌مسئولیت به سینما هشدار داده، راضی شده به داوری در جشنواره‌ای که هویت اسپانسرهایش مشخص نیست؟؟

سینماروزان: غلامرضا موسوی از جمله تهیه کنندگان باسابقه سینمای ایران است که همواره نسبت به ورود پولهای بی‌مسئولیت در سینما و شبکه خانگی هشدار داده و همواره از همکاران خود در شورایعالی تهیه کنندگان خواسته است که پاسخگوی رفتارهای اقتصادی غیرموجه خود باشند.

از همین روست که حضور غلامرضا موسوی به عنوان یکی از داوران جشنواره ای با نام جهانی فجر هم جلب توجه میکند. رضا میرکریمی دبیر این جشنواره در نشستش از حضور شهرداری و شماری از اسپانسرهایی که علاقه ای به افشای نامشان ندارند به عنوان حامی مالی جشنواره نام برد!

همین بهمن سال قبل جشنواره ملی فجر را هم داشتیم که مدیرانش به صراحت درباره اسپانسرینگ همراه اول و اینکه تمام هزینه های جشنواره را داده اطلاع رسانی کردند. چرا عین این شفاف سازی درباره بین الملل فجر هم صورت نگرفته!؟؟

این عدم شفاف سازی درباره نام اسپانسرها سوالات بیشماری را شکل داده و از جمله اینکه یک اسپانسر خرد یا کلان در حمایت از یک جشنواره چه طرفی می بندد که حاضر شده از جشنواره حمایت کند ولی نامی از وی به چشم نخورد!!؟؟

اینکه غلامرضا موسوی که همواره و به درستی درباره شائبه های ورود پولهای بی مسئولیت و پولشویی در سینما هشدار داده حاضر شده داور چنین جشنواره ای باشد از کجا نشأت گرفته؟ آیا موسوی و دیگر داوران جشنواره، نام اسپانسرها را میدانند و به هویت آنها واقفند یا آن که آنها هم مانند مخاطبان جشنواره خبر از هویت اسپانسرها ندارند؟؟




شبح ادغام بین الملل با فجر بر سر نشست محفل جهانی فجر+عدم شفاف سازی میرکریمی درباره هویت اسپانسرهای متعدد حامیش!!

سینماروزان: نشست خبری جشنواره موسوم به جهانی فجر درحالی برگزار شد که بیش از هر چیز دیگر صحبتهای صریح حسین انتظامی درباره ادغام جشنواره های فجر بود که در کانون توجه قرار گرفت.

به گزارش سینماروزان حسین انتظامی اسفندماه سال قبل و روی آنتن زنده شبکه خبر از درخواست صنوف سینما مبنی بر لزوم ادغام بین الملل در فجر گفت و حالا در نشست خبری بین الملل فجر بخش عمده پرسشهای رسانه ای درباره ادغام بود!!

درحالیکه انتظامی بصراحت روی آنتن زنده از لزوم ادغام بین الملل در فجر گفت ولی میرکریمی در نشست جشنواره اش از اعتقاد وافر انتظامی به دوتکه بودن فجر گفت و هر بار که اهالی رسانه از وی درباره تأکید انتظامی مبنی بر ادغام پرسیدند همچنان میرکریمی بر علاقه انتظامی به جشنواره تحت امرش سخن راند.

حتی زمانی که از میرکریمی درباره یکپارچه شدن جشنواره های فجر و واسپاری دبیری جشنواره یکپارچه پرسیده شد میرکریمی مدعی شد از پذیرفتن دبیری جشنواره یکپارچه فجر استقبال نخواهد کرد چون به عنوان یک کارشناس(!) ادغام را قبول ندارد!

میرکریمی در این نشست درباره محدودیتهای مالی حاکم بر جشنواره و محدودیت بودجه وارده از طرف سازمان گفت و مدعی شد به غیر از شهرداری تعداد زیادی حامیان مالی کنارشان است. البته میرکریمی مدعی شد این اسپانسرهای پرتعداد نخواستند نامشان اعلام شود!!!

میرکریمی نگفت که چرا نام حامیان مالی جشنواره اعلام نمیشود و این عدم اعلام نام حامیان ممکن است موجبات شبهه هایی درباره ورود پولهای بی مسئولیت به جشنواره شود؟؟!!




انتشار ریزهزینه های ۸٫۲ میلیاردی محفل موسوم به جهانی فجر⇐دستمزد ۱٫۲میلیاردی پرسنل!!!+۷۱۷ میلیون تومان فقط برای ۲۱ نفر!!!/هزینه میلیاردی برای هتل مهمانان!!+بیش از نیم میلیارد برای خرید بلیت مهمانان!!/۶۰۰میلیون و خرده ای هزینه فقط برای پذیرایی!!/حدود ۲۰۰ میلیون برای انتشار کتاب و بولتن و کاتالوگ و…+۱۴۰میلیون هزینه دفتری!!+بیش از ۱۰۰ میلیون برای ستاد خبری/۲۰۰میلیون برای تولید برنامه های تلویزیونی داخلی+بیش از ۱۰۰میلیون هزینه برای پخش خبر در شبکه های فلسطین و الجزیره و…/فقط ۱۶۵ میلیون(از ۸ میلیارد و خرده ای) صرف جوایز شده!!

سینماروزان: متعاقب وعده حسین انتظامی سرپرست سینما مبنی بر ادغام بخش بین الملل در جشنواره جهانی فجر، ریزهزینه های جشنواره موسوم به جهانی فجر منتشر شد.

برای آخرین دوره جشنواره موسوم به جهانی فجر بیش از 8 میلیارد هزینه شده و حالا منطبق با ریزهزینه های منتشره شمولی از هزینه های مصروفه مشخص شده است.

بخشهایی از ریزهزینه های این محفل را مرور میکنیم:

–717میلیون برای دستمزد 21 مدیر!!

–1میلیارد و 288میلیون برای حقوق پرسنل

–1میلیارد و 220میلیون برای استقرار 9روزه مهمانان و دانشجویان در هتل!!

–638میلیون برای پذیرایی!!

–598میلیون برای بلیت رفت و برگشت مهمانان!!

–288میلیون برای اجاره پردیس چارسو

–200میلیون برای تولید برنامه تلویزیونی داخلی!!+128 میلیون برای تولید خبر و پخش در شبکه هایی مثل فلسطین، العراقیه، المیادین، الجزیره و…

–185میلیون برای تولید بولتن و کتاب و کاتالوگ و…+135میلیون برای ستاد خبری مکتوب!!

–140میلیون هزینه دفتری و ملزومات

–78 میلیون برای خرید 17 گلیم و 9 قالیچه و 27 قلمدان!!!

ریز کامل هزینه های 8.29 میلیاردی جشنواره موسوم به جهانی را اینجا ببینید.




«قصرشیرین» (رضا میرکریمی)⇐خدا را شکر که روباهی رسید و تصادفی شکل گرفت وگرنه جاده‌گردی تا اختتامیه ادامه داشت…

سینماروزان/حامد مظفری:

منفی: نیم ساعت و چندی میگذرد تا تازه شروع شود آن هم چه شروعی! آن همه زیبایی را نمی‌بینند و چرکی و ناموزونی و درهم برهمی را گل درشت میکنند! لابد برای دلبری از جشنواره ای درجه سه در کشوری خارجی؟؟

منفی: گیر کردن در ماجرای زن دوم!! آن هم از سوی جماعتی که بعنوان روشنفکر اسلامی-چه ترکیب متجانسی- سالها تحت حمایت ارگانها و نهادهای مختلف بوده اند چه معنایی دارد؟

منفی: حامد بهداد انگار از “زندگی جای دیگریست” به اینجا پرت شده! همان انزوا! همان درونگرایی! همان خشونت!! ترکی حرف زدنش با آکسان های غلط هم که عذاب مضاعف است.

منفی: مردی که مدتهاست زنش را رها کرده چطور در اوج بحران، معاشرت زن سابقش با یک گلخانه دار برایش مهم شده؟؟ مردی که از فروش دل و جگر و سواری گرفتن از پاترول زنش هم نمیگذرد چطور از میراثی که از وی بجامانده میگذرد؟؟

منفی: داستان فیلم در کدام جغرافیا میگذرد؟؟ روستایی حوالی سمیرم اصفهان؟؟ پس چرا دخترک فیلم به مانند دختربچه ای ساکن نیاوران حرف میزند؟؟

منفی: 75 دقیقه از فیلم گذشته و هنوز جز پیرنگی تار حرفی زده نشده و به ناگاه یک درگیری فیزیکی است که رخ میدهد بلکه داستان قابل تحمل شود!! لابد محسن قرایی نویسنده تصور کرده قسمت دوم “سدمعبر” را می نگارد؟ بخصوص که موتیف “کامیون‌داری” اینجا هم هست!

منفی: پسربچه تا کتک خوردن پدر را دید از این رو به آن رو شد و همه کینه ها را فراموش کرد!!

مثبت: اینجا هم تکخوانی زن داریم!! منفی: ای کاش لااقل این تکخوانی انطباق داشت با جغرافیای داستان!!

منفی: خدا را شکر که روباهی رسید و به پاترول خورد و تیتراژ پایانی آمد وگرنه ممکن بود جاده گردی فیلم تا اختتامیه به طول انجامد!

*دیالوگ
–(دختربچه خطاب به زن بابا): اسم شرکت شما و بابا چیه؟
–شرکت زندگانی!

-میخوای یه دستی بزنی؟
–میخوای یه دستی بزنمت؟




حامد بهداد با «قصرشیرین» به جشنواره میآید+پوستر

سینماروزان: پوستر فیلم سینمایی «قصرشیرین» ساخته رضا میرکریمی یک روز مانده تا آغاز سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر رونمایی شد.

به گزارش سینماروزان جدیدترین اثر سیدرضا میرکریمی جزو آثار حاضر در بخش سودای سیمرغ جشنواره فجر است که با بازی حامد بهداد به عنوان اصلی‌ترین بازیگر این فیلم اجتماعی روی پرده می‌رود.

پوستر «قصرِ شیرین» توسط علی باقری طراحی شده است و حامد بهداد، ژیلا شاهی، اکبر آئین، آزاده نوبهار، محمد اشکان‌فر، محمد عسگری، یونا تدین، نیوشا علیپور، بابک لطفی خواجه‌پاشا و زهیر یاری بازیگران این فیلم هستند.

«قصر شیرین» نهمین فیلم سینمایی میرکریمی در مقام کارگردان و اولین تجربه همکاری او با حامد بهداد است.

عوامل تولید «قصر شیرین» عبارتند از: تهیه‌کننده و کارگردان: سیدرضا میرکریمی، نویسندگان: محسن قرائی و محمد داودی بر اساس طرحی از سیدرضا میرکریمی، مدیر فیلمبرداری: مرتضی هدایی، طراح صحنه و لباس: آتوسا قلمفرسایی، برنامه‌ریز و دستیار اول کارگردان: محمد عسگری، صدابردار: سعید بجنوردی، طراح چهره‌پردازی: محمود دهقانی، صداگذار: آرش قاسمی، منشی صحنه: ماریا میرنژاد، دستیار اول فیلمبردار: همایون قربانی، عکاس: حافظ احمدی، مدیر روابط عمومی: مریم قربانی‌نیا، مجری طرح و مدیر تولید: محمدصادق میرکریمی.

 

 




یک عضو هیأت انتخاب جشنواره فجر بیان کرد⇐فیلمسازان مطرح جشنواره با گذشته خودشان فاصله دارند!⇔پرسش: منظور این عضو هیأت انتخاب کیست؟ صدرعاملی؟ هنرمند؟ جیرانی؟ میرکریمی؟ یا پوراحمد؟؟

سینماروزان: بلافاصله پس از اعلام فهرست فیلمهای بخش مسابقه جشنواره فجر گفتگوهایی مختلف از اعضای هیأت انتخاب فجر منتشر صد که جملگی سعی در تأکید بر انتخابهای درست خویش داشتند و حتی یکی کار را به جایی رساند که علنا به تبلیغ مستقیم برخی آثار پرداخت.

حسین کرمی مدیر سیمافیلم از جمله اعضای هیأت انتخاب جشنواره فجر است که به نوبه خود از کیفیت بالای آثار و بخصوص فیلمهای اول جشنواره حرف زده ولی آثار فیلمسازان مطرح را نقد کرده.

حسین کرمی درباره وجه کیفی فیلمهایی که دیده به “جوان” گفت: به عنوان کسی که به انتخاب مجموعه‌ای از فیلم‌ها کمک کرده است و یک کار تیمی با دوستان انجام دادیم تا ۲۰ الی ۳۰ فیلم انتخاب شوند نمی‌توانم به صراحت بگویم که خوب بوده است یا خیر. در میان کار‌های اول کار‌های درخشان دیده می‌شود، اما برخی فیلمسازان مطرح ما هنوز با گذشته خودشان فاصله دارند.

به گزارش سینماروزان اگر بخواهیم بر اساس فیلمهایی که به بخش مسابقه راه پیدا کرده اند درباره فیلمسازان مطرحی که کرمی از آنها یاد کرده است، گمانه زنی کنیم به کیومرث پوراحمد(تیغ و ترمه)، فریدون جیرانی(آشفتگی)، رسول صدرعاملی(سال دوم دانشکده من)، محمدرضا هنرمند(سمفونی نهم) و رضا میرکریمی(قصرشیرین) برمیخوریم!!

منظور کرمی از فیلمسازان مطرحی که با گذشته فاصله دارند، کدامیک از اینهاست؟؟




پرسشهای منتج از انتشار زودهنگام فراخوان محفل موسوم به جهانی فجر⇐چرا صبر نکردند حسین انتظامی در سازمان مستقر شود و بعد فراخوان دهند؟/درحالیکه بودجه آخرین دوره این محفل حدود ۸میلیارد بوده، کمتر از ۲۰۰میلیون صرف جوایز نقدی شده! مابقی بودجه چه می‌شود؟

سینماروزان: محمدمهدی حیدریان آخرین روزهای حضور خود در سازمان سینمایی را میگذراند و به زودی حسین انتظامی جایش را خواهد گرفت اما فراخوان محفل موسوم به جشنواره جهانی فجر که اردیبهشت سال آینده برگزار خواهد شد قبل از حضور رسمی انتظامی در سازمان سینمایی منتشر شده است آن هم با تأکید بر امتداد حضور رضا میرکریمی در دبیری این محفل.

اینکه رضا میرکریمی که در ماههای اخیر درگیر تولید و کارگردانی دو فیلم «ما همه با هم هستیم» و «قصرشیرین» بوده و باید حسابی سرش شلوغ باشد، همچنان حضورش در این محفل متصل به بودجه دولت را امتداد میدهد و قبل از حضور انتظامی در سازمان، فراخوان جشنواره را منتشر میکند، محل پرسش است.

آیا بهتر نبود رییس تازه در سازمان سینمایی مستقر میشد و بعد فراخوان این جشنواره منتشر میشد؟

به جز این با کنار هم گذاشتن جوایز نقدی ذکرشده در فراخوان این محفل به 200 میلیون تومان هم نمی‌رسیم! چرا؟

با هم فهرست جوایز نقدی این محفل را مرور میکنیم: 60میلیون بهترین فیلم+30میلیون بهترین کارگردان+20میلیون بهترین کارگردان+5میلیون بهترین فیلم کوتاه+30میلیون بهترین فیلم آسیایی+5میلیون بهترین فیلم کوتاه آسیایی+1میلیون بهترین فیلم اول+20میلیون جایزه محمد امین(ص)

این اعداد رویهم میرسد به 171میلیون تومان!!!

 بودجه آخرین دوره برگزاری این محفل چقدر بود؟ نزدیک به 8میلیارد!

آیا امکانش هست که دلیل این اختلاف هنگفت میان بودجه با جوایز را دانست؟




بعد از افشای بودجه بیش از ۸میلیاردی⇐برگزاری جشنواره جهانی(؟!) فجر به «شورای‌عالی بین‌الملل» سپرده شد به دبیری یک «ژن خوب»!!

سینماروزان: تنها چند روز بعد از آن که رمضانعلی حیدری خلیلی خبر از بودجه هنگفت و 8.2میلیاردی جشنواره موسوم به جهانی فجر داد شورای تازه تأسیس «بین الملل» هم رئوس فعالیتهای خود را منتشر کرد و عجبا که در صدر این رئوس برگزاری جشنواره جهانی جای گرفته است!

به گزارش سینماروزان شورایعالی بین الملل سینمای ایران سه هفته قبل با دستور محمدمهدی حیدریان و بعد از حذف امیر اسفندیاری معاون سالیان بین الملل فارابی و جایگزینی با رائد فریدزاده آغاز به کار کرد.

رائد فریدزاده که برادرزاده مهدی فریدزاده معاون سینمایی دهه هفتادی ارشاد و خواهرزاده حسن خجسته معاون اسبق صدای رسانه ملی و از اعضای شورای پروانه نمایش سازمان سینمایی است نه تنها به عضویت شورایعالی بین‌الملل درآمده بلکه دبیری آن هم به وی سپرده شده است!!

نادر طالب‌زاده که نقشی مهم در برگزاری آخرین جشنواره جهانی داشت در کنار امیر اسفندیاری، ایرج تقی‌پور و سیدرضا میرکریمی به‌عنوان اعضای حقیقی و علیرضا تابش، مدیرعامل بنیاد سینمایی فارابی، مهدی یزدانی، مدیرعامل مؤسسه رسانه‌های تصویری، سیدمحمدمهدی طباطبایی‌نژاد، مدیرعامل مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی و سیدصادق موسوی، مدیرعامل انجمن سینمای جوان، اعضای حقوقی شورایعالی بین الملل هستند.

شورایعالی بین الملل به دبیری رائد فریدزاده رئوس فعالیتهای خود را در 22بند اعلام کرده است؛ سرفصل این برنامه‌ها به شرح زیر است:

–برگزاری جشنواره جهانی فیلم فجر و سایر جشنواره‌های لازم فیلم‌های بلند و کوتاه به سبک‌وسیاق دو جشنواره سی‌وچهارم و سی‌وپنجم و با تشکیل دبیرخانه دائمی در سطح استانداردهای جهانی.
–تدوین شیوه‌های حمایت از تولیدات مشترک و تشکیل کمیته‌های بررسی لازم همراه با تخصیص بودجه؛ از پرورش ایده تا ساخت فیلم با افق ترویج نهضت تولید محتوا.
–حمایت از حضور هدفمند در جشنواره‌های معتبر، اعم از جشنواره‌های شاخص جهانی و جشنواره‌های منطقه‌ای به منظور معرفی سینمای ایران و یافتن بازارهای جدید و متنوع برای محصولات سینمایی و سمعی و بصری.
–توسعه روابط بین‌جشنواره‌ای در جشنواره‌های داخلی و خارجی.
–تبدیل ایران به هاب منطقه‌ای برای تسهیل خریدوفروش فیلم‌های ایرانی و غیرایرانی برای خریداران غیرایرانی.
–حمایت از بخش خصوصی برای ایجاد شبکه اکران جهانی نمایش جهت ایجاد ذائقه تماشاچیان غیرایرانی به دیدن فیلم‌های ایرانی با ایجاد سئانس‌های ثابت نمایش در شهرهای مختلف جهان.
–شناسایی و ساماندهی ایرانیان مقیم خارج از کشور برای همکاری در مبادلات جشنواره‌ای و تجاری سینما.
–حمایت از آماده‌سازی و بازاریابی فیلم‌های ایرانی برای نمایش در شبکه‌های تلویزیونی جهانی و صیانت از حقوق پدیدآورندگان آثار.
–حمایت از آماده‌سازی و بازاریابی فیلم‌های ایرانی برای نمایش در خطوط هوایی، کشتی‌رانی و نظایر آن و صیانت از حقوق پدیدآورندگان آثار.
–برنامه‌های آموزشی بین‌المللی آکادمیک میان‌مدت و کوتاه‌مدت برای تربیت کادرهای جدید.
–حمایت از حضور توزیع‌کنندگان فیلم‌های ایرانی در بازارهای جهانی.
–حمایت از راه‌اندازی شرکت‌های جدید ایرانی برای فعالیت در حوزه بین‌الملل و تربیت کادرهای جوان برای فعالیت‌های بین‌المللی سینما در حوزه نمایش و فروش فیلم در بخش خصوصی.
–حمایت از مؤسسات ایرانی که به معرفی و بازاریابی پتانسیل‌های خدمات تولیدی و سایر امکانات فیلم‌سازی کشور مانند معرفی لوکیشن‌های طبیعی برای جذب تولیدات خارجی و مشترک به ایران اقدام می‌کنند.
–ارتباط با آرشیوها و کتابخانه‌های جهان برای قراردادن فیلم‌های ایرانی در سبد فیلم‌های موجود.
–حمایت حقوقی و ارائه خدمات حقوق بین‌الملل توسط کارشناسان به ایرانیان فعال در حوزه بین‌الملل و غیرایرانیان علاقه‌مند به فعالیت در ایران.
–راه‌اندازی یا حمایت از راه‌اندازی پایگاه‌های اینترنتی خدمات پشتیبانی از سینمای ملی، مانند خبرگزاری سینمایی، بانک اطلاعات سینمای کشور با هدف‌گذاری خارج از کشور.
–راه‌اندازی یا حمایت از راه‌اندازی پایگاه‌های اینترنتی خدمات بازاریابی سینمای ملی و منطقه‌ای با راه‌اندازی پایگاه‌های اطلاعاتی.
–راه‌اندازی مرکز ملی آپلود و دانلود فیلم در داخل کشور برای استفاده شاغلان رسمی این حرفه.
–کمک به افزایش همکاری‌های جهانی صنفی بین سینماگران ایرانی و اتحادیه‌ها و اصناف غیرایرانی.
–اکران عمومی هدفمند فیلم‌های خارجی در داخل به منظور ارتقای سطح سلیقه سینمایی مردم برای تقویت سایر سیاست‌های سازمان.
–برنامه‌ریزی برای استفاده از ظرفیت ایجاد باشگاه به‌عنوان مخاطبان خاص فیلم‌های خارجی به منظور توسعه مخاطبان و ایجاد ذائقه جدید برای فیلم‌های فرهنگی و تجاری داخلی و خارجی.
–تعریف گردشگری فرهنگی با تکیه بر گردشگری سینمایی برای گردشگران داخلی و خارجی.




بعد از شفاف‌سازی معاون توسعه سینما درباره بودجه بیشتر از ۸میلیاردی جشنواره جهانی(؟!) فجر⇐اعلان برائت روابط عمومی میرکریمی از اتهام وارده به جشنواره ملی

سینماروزان/حامد مظفری: سخنان سه هفته قبل رضا میرکریمی دبیر محفلی موسوم به جهانی فجر در توجیه بالا نبودن بودجه 8میلیاردی جشنواره تحت امرش با کنایه ای به یکی از جشنواره های داخلی همراه شده بود. کنایه ای با این مضمون که چرا کسی درباره بودجه 21میلیاردی جشنواره های دیگر حرف نمیزند.(اینجا را بخوانید)

این کنایه که بسیاری آن را به جشنواره ملی فجر منتسب کردند ابتدا پاسخ ابراهیم داروغه‌زاده دبیر این جشنواره و سپس شفاف‌سازی رمضانعلی حیدری خلیلی معاون منابع انسانی سازمان سینمایی را به دنبال داشت. داروغه زاده از بودجه زیر 5میلیاردی جشنواره اش و بازگشت 1.5 میلیارد این بودجه با بلیت فروشی سخن گفت و خلیلی هم با تأیید داروغه زاده از بودجه بیش از 8میلیاردی جشنواره جهانی فجر سخن گفت.

این شفاف سازی موجب واکنش روابط عمومی جشنواره تحت امر میرکریمی شده که اعلام کرده است: برداشتی که از مصاحبه دبیر جشنواره جهانی در مورد عملکرد مالی یکی از جشنواره های داخلی صورت گرفته صحیح نیست و این موضوع ارتباطی به آخرین دوره جشنواره ملی ندارد. در مطلبی که در یکی از نشریات درج شد به طور سهوی یا عمدی صحبت دبیر جشنواره جهانی درباره بودجه یک جشنواره داخلی به دوره آخر جشنواره ملی فیلم فجر ربط داده شده است و آن را مغایر با رقم اعلام شده دانسته‌اند در صورتی که به‌طور واضح و بدیهی منظور ایشان دوره اخیر جشنواره فیلم فجر نیست!




بالاخره معاون توسعه سازمان سینمایی حرف آخر را زد⇐درحالي که بودجه جشنواره ملي فجر ۴٫۶ميليارد بوده، بيش از ۸ميليارد صرف محفلي موسوم به جهاني فجر شده!!!

سینماروزان/حامد مظفری: هرچند پیشتر مقامات جشنواره ملی سی و ششم فجر بودجه این جشنواره را کمتر از 5میلیارد اعلام کرده بودند اما شبهات طرح شده از سوی رضا میرکریمی دبیر محفلی موسوم به جهانی فجر که نزدیک به 8میلیارد صرفش شده درباره بودجه 21میلیاردی برخی جشنواره های دیگر موجب واکنش ابراهیم داروغه زاده دبیر جشنواره ملی فجر و توضیح مجدد درباره بودجه جشنواره شد.

داروغه زاده گفت: آقای میرکریمی عزیز! شما می‌خواهی از عملکرد نسبتاً خوب جشنواره جهانی دفاع کنی چرا با اطلاعات غلط جشنواره ملی را نابود می‌کنی؟! کل هزینه ما چهارمیلیاردوهفتصدمیلیون تومان بوده که یک‌میلیارد‌ودویست‌میلیون تومان آن از طریق فروش بلیت به خزانه برگشته است. یعنی ما کلاً 3.5 ‌میلیارد خرج روی دست دولت گذاشتیم. عدد21میلیارد را از کجا آوردی برادر من؟!

بعد از داروغه زاده حالا معاون توسعه سازمان سینمایی ارقام قطعی بودجه هر دو جشنواره ملی و موسوم به جهانی را اعلام کرده است و عجبا که علیرغم قدمت بالای بخش ملی و عطش بالای مخاطبان و سینماگران برای حضور در آن، بودجه این جشنواره چندمیلیارد کمتر از بودجه محفل موسوم به جهانی است!!!

رمضانعلی حیدری‌خلیلی معاون توسعه و منابع سازمان سینمایی درباره رقم اعلام شده توسط رضا میرکریمی به «صبح‌نو» گفت: بنده درباره جزییات مصاحبه آقای میرکریمی و این‌که منظورشان درباره رقم مذکور کدام جشنواره بوده است اطلاع ندارم و این موضوعی است که باید خود ایشان پاسخ دهند، اما درباره جشنواره سی‌وششم فجر که در بهمن ماه گذشته برگزار شد باید عرض کنم که رقم قطعی پرداختی به جشنواره بابت برگزاری این رویداد، توسط سازمان چهارمیلیارد‌و‌ششصد‌میلیون تومان است.

وی افزود: این مبلغ دقیق و قطعی است و توسط یک مقام رسمی اعلام شده است. وقتی براساس قواعد مالی حاکم این مبلغ به موسسه رسانه‌های تصویری پرداخت می‌شود باید در شبکه‌های رسمی این موسسه ثبت و توسط موسسه حسابرسی قانونی حسابرسی شود. انطباق عملکرد فعالیت توسط موسسه حسابرسی باید به تأیید برسد.

حیدری خلیلی درباره نظارت‌های مالی بر عملکرد جشنواره گفت: تمام رقم‌های اعلام شده باید در صورت‌های مالی موسسه رسانه‌های تصویری بیاید و توسط موسسه حسابرسی قانونی بررسی شده و گزارشش تهیه شود. در پایان انطباق این مبالغ با اهداف سازمان سینمایی مورد بررسی قرار می‌گیرد.

معاون توسعه و منابع سازمان سینمایی درباره امکان ورود مبالغ غیررسمی به جشنواره بیان کرد: جشنواره سال قبل اسپانسر نداشت. قرار بود داشته باشد ولی نهایی نشد. اگر سیاست‌های کلان سازمان سینمایی را رصد کنید متوجه می‌شوید که سیاست ما در حوزه جشنواره‌های اصلی سینمایی، کاهش اتکای آن‌ها به منابع دولتی است. اساساً مدیریت درست منابع و دوری از کارهای تشریفاتی و زائد به نوعی رویکردی است که در این دوره از مدیریت دولتی سینما جزو دستور کار قرار گرفته است و مبتنی بر این نگاه مدیریت جشنواره صورت می‌گیرد. به همین دلیل ارقامی که در سایت رسمی سازمان منتشر شده قطعی و دقیق است.

حیدری خلیلی درباره بودجه جشنواره جهانی فجر گفت: حدود هشت‌میلیارد‌و‌دویست میلیون تومان بودجه جشنواره جهانی است که 80درصد آن پرداخت شده و مابقی هم در آینده پرداخت خواهد شد. به‌‌رغم افزایش تعداد مهمانان و بخش‌های جانبی، سعی کردیم که هزینه‌ها بالا نرود. با اینکه تورم و گرانی ارز را داشتیم اما توانستیم از افزایش بودجه جشنواره جهانی، نسبت به دوره قبل جلوگیری کنیم.




تعریض ابوالحسن داوودی به دبیر محفل ۸میلیاردی موسوم به جهانی و پروژه پربازیگرش؟؟⇐ محصولی در حال تولید است با ارقام مالی بسیار فراتر از قیمتهای روز!!/افرادی دارای مسئولیت در برگزاری جشنواره‌ها، چهره‌های شاخص تولید این محصولند!!/چرا مسئولان دولتی، شورایعالی تهیه‌کنندگان و کانون کارگردانان نسبت به این ماجرا بی‌توجهند؟

سینماروزان: ابوالحسن داوودی که آخرین فیلم اکران شده اش «زادبوم» چنان که باید در جلب مخاطب موفق نبود یک کمدی با پتانسیل بالا در جلب مخاطب به نام «هزارپا» را آماده اکران دارد.

داوودی که منهای زمان حضورش در شورای صنفی نمایش اغلب سعی میکند به صراحت به ابرازنظر بپردازد در گفتگویی با «اعتمادآنلاین» و در انتقاد از چرایی ورود پولهای بی مسئولیت به سینما اشاراتی را به پروژه ای پرهزینه داشته که یک مسئول جشنواره ای(!) درگیر تولید آن شده است! آیا منظور داوودی پروژه پربازیگر «ما همه با هم هستیم» به تهیه کنندگی رضا میرکریمی دبیر محفل هشت میلیاردی جهانی فجر است؟؟؟

داوودیبا اشاره به ورود پولهای بی مسئولیت به سینما بیان داشته است: متاسفانه مي‌بينم كه مسوولان دولتي و كساني كه براي سينما تصميم‌گيري مي‌كنند به اين معضل بي‌توجه‌اند و نمونه‌هاي آن را آشكارا نديده مي‌گيرند. مي‌شنويم محصولي سينمايي در حال توليد است كه در آن از اغلب چهره‌هاي مشهور سينما هم دعوت شده است. دراين ميان از رقم‌هايي پرده برداشته مي‌شود كه بسيار فراتر از قيمت‌هاي روز سينماست. خود من به صحبت‌هاي اهالي سينما كه گوش مي‌كنم گاهي از پيشنهادهاي ميلياردي مي‌شنوم. بازيگر شاخصي براي من تعريف مي‌كرد كه به او حضور در نقشي پنج جلسه‌اي را پيشنهاد داده‌اند و براي آنكه اين بازيگر نقش را رد نكند رقمي بالا به او ارايه داده بودند تا نتواند بهانه‌اي بياورد. اين بازيگر مي‌گفت قبل از آنكه دهان باز كند، قراردادي با دوبرابر رقمي كه براي رد كردن در ذهن داشته، مقابلش گذاشته‌اند و با او قرارداد بسته‌اند. اين يك زنگ خطر است و آدم را ياد جمله معروف پدرخوانده مي‌اندازد. اين افراد پيشنهادي مي‌دهند كه هيچ‌كس توان رد كردن آن را نداشته باشد!

این کارگردان سینما افزوده است: همه ما در اين ٤٠ سالي كه از انقلاب مي‌گذرد به اين موضوع واقفيم كه سينماي ما سينمايي تك‌محصولي است. اينجا نه كمپاني داريم و نه سيستم صنعتي ويژه‌اي وجود دارد و بخش عمده هويت و ارزش سينماي ما در اختيار همين توليدات تك‌محصولي است. اگر اين جريانات ادامه پيدا كند، اين گراني لجام‌گسيخته و توليد بي‌حد وحصر باعث تعطيلي و نزول توليد آثار مستقل در بخش خصوصي خواهد شد. در حال حاضر اين نظام اقتصادي چهل ساله در سينمايي كه درطول اين سال‌ها به‌سختي روي پاي خودش ايستاده به سمت بحران رفته است. همين سينما مجبور شده سرمايه‌اش را از نهادهاي خاص تامين كند يا به پول‌هاي عجيب و غريب و بدون منبع متوسل شود. اگر اين داستان ادامه پيدا كند بايد به زودي كركره سينما‌ي مستقل و بخش خصوصي را پايين بكشيم و همه‌چيز را تعطيل كنيم.

داوودی در پایان گفته هایش با اشاره به منصب جشنواره ای افراد درگیر در پروژه مذکور بیان داشته است: تعجب من اين است كه چرا مسوولان دولتي به اين نفوذ خسارت‌بار و نابودكننده توجه نمي‌كنند؟ چرا مراجع صنفي چون شوراي عالي تهيه‌كنندگان و كانون كارگردانان نسبت به اين پديده بي‌توجه هستند؟ نكته حيرت‌آور ديدن چهره‌هايي شاخص در ترويج چنين محصولاتي است. اين افراد غالبا موجه‌اند و گاه مسووليت‌هاي اساسي در برگزاري مهم‌ترين جشنواره‌ها را در بخش‌هاي مختلف سينما بر عهده دارند.




دبیر محفل جهانی فجر در کنار اعتراف به صرف بیش از ۲۳میلیارد برای این محفل در سه سال گذشته بیان کرد⇐بودجه این جشنواره، اصلا زیاد نیست!/چرا درباره بودجه ۲۱میلیاردی جشنواره‌های دیگر بیانیه نمی‌دهند!⇔نکته اول: وقتی می‌توانید بگویید این ۲۳میلیارد، بودجه زیادی نیست که از جیبتان هزینه کرده باشید نه از جیب ملت!/نکته دوم: اگر به دنبال فرار رو به جلو نیستید نام آن جشنواره ۲۱میلیاردی را با صدای بلند اعلام کنید تا متهم نشوید به فرافکنی!

سینماروزان: انتقادات رسانه های مستقل به جدایی بودجه خوار بخش «بین الملل» از جشنواره فجر که از همان آغاز این جدایی بحث برانگیز در روزگار رییس معزول سینما شکل گرفت در هفته های گذشته با انتقاد صنوفی مختلف از سینماگران مواجه شده است و کانون کارگردانان، جامعه صنفی تهیه کنندگان، انجمن منتقدان و کانون کارگردانان-تهیه کنندگان به این جدایی هزینه زا واکنش نشان داده اند.

این انتقادات سبب ساز آن شد که سازمان سینمایی هم درنظر داشته باشد با برگزاری نشستهایی با برخی سینماگران درباره زمینه های بازگرداندن بین الملل به جشنواره فجر به سبک و سیاق تمامی جشنواره های معتبر جهانی بررسیهای خود را انجام دهد.

رضا میرکریمی دبیر جشنواره موسوم به جهانی فجر اما روی خوشی به انتقادات نشان نمیدهد و در گفتگویی تازه که واکنشی بوده به این انتقادات با ادعای اینکه حالا حالاها و تا زمانی که عذرش را نخواهند دبیر خواهد ماند، در کنار اعتراف به صرف بیش از هشت میلیارد برای آخرین دوره این جشنواره مدعیست بودجه  این جشنواره زیاد نیست.

میرکریمی درباره ریز بودجه جشنواره اش به «خبرآنلاین» می گوید: هزینه جشنواره در اولین سال جداسازی از بخش ملی درسال ۹۴( دوره ۳۳)، شش میلیارد و دویست میلیون تومان بود. در سال ۹۵ (دوره ۳۴) که من دبیری جشنواره را پذیرفتم به هفت میلیارد تومان رسید، در سال ۹۶ (دوره ۳۵) بودجه جشنواره، هشت میلیارد و ششصد میلیون تومان و در دوره ۳۶(سال ۹۷) هشت میلیارد و دویست و نود میلیون تومان بوده است.

میرکریمی می گوید: بودجه جشنواره در قبال کاری که انجام می‌شود اصلا زیاد نیست. به جای آنکه درباره عددها حرف بزنیم عددها را در کنار عملکردها بسنجیم. عملکرد جشنواره جهانی و هزینه‌ها‌یش هم کاملا  شفاف است و برای هر ریالش تعریف دارد.

میرکریمی در جایی دیگر ادعایی هم طرح میکند درباره صرف هزینه 21میلیاردی برای یک جشنواره داخلی و میگوید: نمی‌دانم چرا دوستانی که اینقدر نگران بودجه هستند در مواردی که مثلا یک جشنواره داخلی با ۲۱ میلیارد هزینه برگزار می‌شود سکوت می‌کنند و بیانیه نمی‌دهند.

نکته اول. کنار هم گذاشتن بودجه سه سالی که میرکریمی دبیری جشنواره را برعهده داشته فارغ از افزایش تدریجی رقم بودجه که نشانه‌ای از راندمان بالای مدیریت آن هم بدون بازگشت مالی نیست حکایت دارد از آن که در سه سال اخیر برای جشنواره ای موسوم به جهانی فجر بیش از 23 میلیارد هزینه شده است!

این 23میلیارد اگر از جیب شخصی هزینه میشد هیچ کس نباید حتی یک پرسش ساده درباره چرایی هزینه کرد می پرسید اما وقتی بناست از بودجه های عمومی و بیت المال هزینه کنیم لازم است که درباره ریال به ریال آن پاسخگو باشیم به خصوص وقتی در یک بدسلیقگی آشکار از آقازادگان در مدیریت محافل استفاده میشود!

نکته دوم. میرکریمی ادعایی را درباره برگزاری یک جشنواره 21میلیاردی در ایران برگزار کرده! سینماروزان از افشاگری ایشان استقبال میکند و از ایشان میخواهد نام این جشنواره را با صدای بلند اعلام کند و اسناد مرتبط با این هزینه کرد را هم منتشر کند. در غیر این صورت ممکن است این ادعا به یک فرافکنی برای رهایی از انتقادات دامنگیر محفل پرهزینه ایشان تعبیر شود.




بالاخره بعد از دو دهه خدمت بی‌وقفه(!!!) و همزمان با راه‌اندازی شورای عالی بین‌الملل سینما با حضور نادر طالب‌زاده⇐امیر اسفندیاری از بین‌الملل فارابی حذف شد

سینماروزان: سایه سنگین نادر طالب زاده و طیف عماریون بر سر جشنواره هشت میلیاردی موسوم به جهانی فجر با حضور نادر طالب‌زاده در شورای عالی بین الملل سازمان سینمایی امتداد یافت.

به گزارش سینماروزان محمدمهدی حیدریان رییس سازمان سینمایی که علاقه زیادی به راه اندازی شورا دارد شورایی تازه به نام شورای عالی بین الملل را راه اندازی کرده که در میان اعضای آن بیش از همه نادر طالب زاده است که جلب توجه میکند.

البته در کنار نادر طالب زاده افرادی دیگر و از جمله رضا میرکریمی، ایرج تقی پور، سیدصادق موسوی(!!)، مهدی یزدانی(!)، محمدمهدی طباطبایی نژاد و امیر اسفندیاری هم در شورای عالی بین الملل سینمای ایران حضور دارند ولی ناگفته پیداست که منهای اسفندیاری هیچ کدام از این افراد حتی یک دهم توانایی طالب زاده را در حیطه بین الملل ندارند و کافیست یک تست زبان خارجی از آنها گرفته شود تا دریابیم برخی از آنها چقدر بی ربط هستند با حضور در چنین شورایی.

همزمان با راه اندازی شورای بین الملل سازمان سینمایی، علیرضا تابش مدیرعامل فارابی هم بالاخره جرأت کرده و امیر اسفندیاری را بعد از دو دهه حضور در معاونت بین الملل فارابی از این حیطه حذف کرده و به جایش رائد فریدزاده را نشانده؛ فردی فارغ التحصیل اقتصاد نظری، ادبیات آلمانی، ادبیات تطبیقی و فلسفه در دانشگاه های تهران، وین و برلین!!!

فریدزاده در شورای عالی بین الملل سینما هم حضور خواهد داشت.




مردی که دیگر «اول» نبود؛ مرثیه‌ای بر زوال یک تمامیت‌خواهی!⇔ چگونه دورهمی ۸میلیاردی جهانی فجر به حیاط خلوت عماریون بدل شد؟؟!

سینماروزان/مهدی فلاح‌صابر: لطفاً کاری به رضا میرکریمی نداشته باشید، بگذارید وانمود کند او همه‎کاره بوده و مرد اول جشنواره اوست. آخر او باید چگونه ثابت کند که پرزیدنت جشنواره است وقتی که در سایه‎ی کسی بلندقدتر، جذاب‎تر، موبورتر و خارجی‎تر که زبان خارجی را خیلی خوب و همانند زبان مادری حرف می‎زند، قرار دارد.
حق بدهید، میرکریمی اگر محمدصادقش را مدیر پشتیبانی نکند و به این محفل و آن محفل نفرستد، از کجا معلوم می‎شود که رئیس اوست، یا وقتی بازیگران فیلمش را داور می‎کند و به ماهور الوندش جایزه‎ای دیگر می‎دهد، همه باید بدانند نفر اول اوست، کلاً جوری چیدمان می‎کند که آن قدر افراطی پررنگ شود که اگر کسی شک کرده بود همه‎کاره نادر طالب‎زاده است، بر این شک بیخود و بی‎جهت‎اش بخندد و بر ساده‎لوحی خود لعنت بفرستد که چه فکر و خیال باطلی، نه، رئیس میرکریمی است مگر ندیدی داورانش را و برنده‎اش را و پسرش را و فیلمنامه‎نویس سابقش را و خیلی هم‎محفلی‎های سابق و دوستان لاحق را که لابد در اثر مهمان‎نوازی مشهور ایرانیان با هدایای نفیس، بعدا به محفل خاص ، ملحق خواهند شد، نه، همه‎کاره خود ایشان است، هرچند برگ برنده‎ی جشنواره‎‎اش را طالب‎زاده بیاورد و در همه جا خودش با این میهان خاص باشد، در تلویزیون، مصاحبه‎ها و حتی موزه‎ی عبرت(!) با او به لهجه‎ی آمریکایی بگوید و بخندد و میرکریمی هم هاج و واج بماند و احساس کند مرد شماره‎ی ۲ است، شاید زمانی که امیر اسفندیاری هم در سمت دیگر استون می‎ایستاد و با تسلط نسبی‎اش به زبان، بگو بخند می‎کرد، میرکریمی نفر سوم بود و این فقط به ظاهر ماجرا ختم نمی‎شود.
میرکریمی در این مدت حسابی تحقیر شده و برای کسی که تحقیر می‎شود این واکنش‎های غیرطبیعی برای به رخ کشیدن افراطی حضور محفلش طبیعی است، چرا که حداقل نه به عنوان رئیس جشنواره که به عنوان مدیرعامل سابق خانه‎ی سینما که دوستی و همفکری با مدیرعامل فعلی و حلقه‎ی پیرامونی‎اش دارد می‎بایست استون را حداقل برای دقایقی هم که شده به خانه‎ی سینما می‎برد، خانه‎ی سینمایی که بازگشایی‎اش هنوز هم بزرگترین دستاورد دولتمردان فعلی در زمینه ی فرهنگ به شمار می‎آید!
میرکریمی اگر  واقعا رئیس  بود حتما در معیت استون به خانه‎ی سینما می رفت و عکسی دیگر در کنار همه‎ی آنهایی بگیرد که یک بار باهم به آمریکا سفر کرده و در کنار مجسمه‎ی اسکار عکس یادگاری گرفته بودند می‌گرفت.
حتی بعید نیست میرکریمی دوست داشته باشد و یا حداقل می‎بایست به عنوان سینماگری که سالها شعار صنف و خانه داده بود و با همین ژست‎ها از رانت مدیرعاملی بهره‎مند شده بود استون و جمعی از کارگردانان نخبه را در ضیافتی ساده‎ گردِ هم می‎آورد، یا حداقل با شورای مرکزی کارگردانان دیداری می‎گذاشت، اما به نظر می‎رسد او همه کاره نبوده، حتی میرکریمی استون را به موزه‎ی سینما هم نتوانست ببرد تا او حداقل با دیدن بخشی از تاریخ سینمای ایران که به نسبت دیگر کشورها، از قدمت برخوردار است، لبخندی دروغین هم که شده تحویل عکاس‎ها  دهد.
یادمان باشد وقتی «شان پن» دیگر سینماگر مطرح و معترض سینمای آمریکا به ایران آمد، علیرغم اینکه حضورش بخاطر جشنواره و اساساً سینما نبود و برای یک کار ژورنالیستی درباره‎ی انتخابات ریاست جمهوری به ایران آمده بود، به موزه‎ سینما رفت و با سینماگران ایرانی دیدار کرد، اما در اینجا استون در معیت طالب‎زاده به موزه‎ی عبرت رفت.
این یعنی طالب‎زاده فجر بین‎الملل را با هزینه‎ی سازمان سینمایی به حیاط خلوت جشنواره‎ی بین‎المللی عمار تبدیل کرد که باید به تیزهوشی و فطانت او که نیت خویش را آن طور که می‎خواست عملی کرد، آفرین گفت، هرچند در این میان میرکریمی هم با سپردن بار ایدئولوژیک و محتوایی جشنواره به طالب‎زاده، خود را به لحاظ حاکمیتی بیمه کرد و بعد از این دوباره خواهد توانست اعتمادهای گسسته شده‎ی سابق را جلب کند اما  اینکه هنوز سعی دارد به دوستان سابق خانه‎ی سینمایش بگوید من رئیس بودم و هستم، من تعیین می‎کنم و انا ربکم الاعلی،  جالب است  و اگر کسی شک کند می گوید  چرا باور ندارید ردّپای مرا همه جا ببینید، من می‎توانم حتی رقیب پیشینم مجید مجیدی را هم اینگونه کنار بگذارم و فیلم او را در رقابت با فیلم‎های ضعیف و تله‌فیلمی وامانده از جشنواره‎ی فجر داخلی، دست خالی روانه کنم و او را در رقابت با ضعیف‎ترین آثار وطنی، بازنده اعلام کنم؟
این منم، نه آن آقایی که در خارج درس سینما را خوانده و با تنها چهره ی فرنگی شناخته شده این جشنواره آنقدر قاطی است که بزرگترین هیاهوی رسمی و غیررسمی جشنواره را به راه انداخته است. اینکه میرکریمی برای همکاران سابقش در خانه‎ی سینما که زمانی همفکر و هم محفل بودند و حالا به مقام بلیط فروشی و کنترلچی و مأمور انتظامات سالن ارتقا یافته بودند(!!) چه جوابی داشته وقتی آنها کارمند بین‎الملل شدند و در عمل کارمندان مهره اصلی جشنواره‎ی عمار بودند و چه توجیهی آورده مشخص نیست.
احتمالاً بانوی معترض فعال اجتماعی و سیاسی پر شور این سالها که بلیط فروشی می‎کرد از اینکه استون کسی را عامدانه از سینمای ایران نمی‎شناسد و آب سرد بر پیکر کسانی می‎ریزد که در و دیوار خانه‎ی سینمایی که سالها از مواهبش بهره‎مند شده‎اند را با عکس این افراد زینت داده‎اند، به هم ریخته و عصبی شده باشد، چرا که سالها در سایه‎ی همین حضورهای جهانی خانه‎ی سینما زیست کرده است و علیرغم همه‎ی بحران‎هایی که بر سر راه تولید و توزیع فیلم‎های ایرانی است، جشن فلان جایزه‎ی خارجی چراغ خانه‎‎ی سینما مدیرعامل سابق را روشن کرده است، نه مراسم کفن و دفن امواتی که با همکاران زنده‎شان هیچ فرقی ندارند.
حتماً مدیران دهه‎ی شصت سینمای ایران که ردّپای قدرت‎مندشان هنوز در سینمای فعلی مشهود است و حلقه‎های وابسته به آنان در جایگاه‎های تصمیم گیر قرار دارد، خواهند پرسید چرا تمام افتخاراتی که به واسطه‎ی آن سالها دهان منتقدین و دلسوزان بسته می‎شد و چون میراث گرانقدر آبا و اجدادی از آن یاد می‎شد یک شبه و به واسطه‎ی فردی از خود سینمای آمریکا، که هم جهانی است، هم مطرح و هم صریح‎اللهجه و حداقل بدون وابستگی‎های تابلودار و سیاسی، به باد فنا فرستادید و در قبال این خدمت به مخالفان ایدئولوژیک سینمایی که ریشه در سینمای مدیریت دهه‎ شصتی‎ها دارد، چه چیزی نصیب  شما خواهد شد؟
و میرکریمی شاید در محافل خصوصی از مأمور معذور بودنش بگوید و گپ و گفت و مطایبه‎های طالب‎زاده و همسرش را که درست در مرکز ردیف اول سالن محل اختتامیه نشسته بودند را شاهد مثال بیاورد که دستش خالی بوده، چرا که تنها فردی که در این شرایط می‎توانست مهمان ویژه‎ی جشنواره باشد استون بوده و برای آمدن او هم همه‎ی راه‎ها به طالب‎زاده ختم می‎شود که اتفاقاً هم در زادگاه استون درس خوانده و هم مانند او که همسری لبنانی داشته، همسری لبنانی دارد و هم آن قدر عاشق استون است که به همت او دو دهه پیش هم مروری بر آثار استون در فجر به نمایش درآمد و هم قبل از الیور شانعلی شان را به ایران آورد، احتمالاً میرکریمی آنها را قانع کرده که مردم چندان حافظه‎ی تاریخی ندارند و غذاهای فود کورت بیشتر در یادشان خواهد ماند تا شستشوی سه باره‎ی حضور سینمای ایران در جهان، با آب خالص و سدر و کافوری که استاد استون زحمتش را کشیدند.
البته شاید هم اصلا هیچ توجیهی برای پدرخوانده های دهه ی شصت در میان نباشد و  او اصلاً همه چیز را آن قدر عامدانه  وبا تصمیم خود جلوه دهد که به یک قطع کامل بند ناف بین ایشان و همفکران  و پدرخواندگان سابق  منجر شود، چرا که بودجه‎های بزرگ و افتخارات اکنون در گروی همکاری با نهادهای مهم و ذینفوذ است، نه مدیرعاملی خانه‎ی سینمایی که خود باید دست استمداد سوی سازمان سینمایی دراز کند و مطالبات معیشتی خیلی کثیر صنوف مختلفش که وابستگی‎های رانتی ندارند خواب راحت از چشمان مدیرعامل برباید.
بله، این روزها باید دوباره به همان نهادهایی که زمانی بخاطر دمخوری و معاشرت با دگراندیشان سینما و برخورداری از مواهب شان، از آنها دور شده بودند، رجعتی دوباره داشت، اگرچه آدم‎های درجه چندم و غیراصلی و بیشتر دلال و کارچاق کن دنیایی موسوم به روشنفکری را همچنان باید در پیرامون نگاه داشت و همچنان در ظاهر از قدرت خویش همه را شوک و مبهوت کرد، هرچند این بهت بخاطر نتایج داوری فیلم‎های جشنواره ای باشد که هنوز نحوه‎ی انتخاب فیلم‎هایش مبهم است و نامعلوم و زیرسؤال.

نادر طالب زاده در برابر الیور استون
نادر طالب زاده در برابر الیور استون




پرسشهای یک منتقد قدیمی از دست‌اندرکاران جشنواره ۸میلیاردی جهانی(؟) فجر⇐چرا اغلب فیلمهای این جشنواره، پیشتر در جشنواره‌های ریز و درشت متعددی نمایش داده شده و بعضا به اکران عمومی هم رسیده بود؟؟/چرا فیلمی برنده جایزه بهترین کارگردانی شده که نه تنها در جشنواره‌های برلین و بلگراد و هنگ‌کنگ نمایش داده شده که هم در روسیه و هم در استونی اکران عمومی شده؟!/چرا فیلمی جایزه ویژه هیأت داوران را گرفته که در جشنواره‌هایی متعدد از ایرلند تا مکزیک شرکت داشته؟/چرا فیلمی جایزه «جلوه‌گاه شرق» را گرفته که علاوه بر حضور در جشنواره‌های متعدد، سال قبل در ویتنام نمایش عمومی داشته؟/چرا حتی فیلم افتتاحیه این جشنواره که فیلم مجیدی بود نیز پیشتر در لندن، بوسان و گوآ به نمایش درآمده بود؟

سینماروزان/مهدی فلاح‌صابر: جدایی بودجه خوار بین الملل از فجر که جزو تصمیمات رییس معزول سینما بود بعد از حذف او از سینما همچنان ادامه دارد و همچنان به هنگامه برگزاری جداگانه بین الملل است که انتقادات فراوان به کیفیت آثار این جشنواره و دست چندم بودن آنها علیرغم صرف هزینه بالا برای برگزاری رخ می نماید.

امسال هم از این قاعده جدا نبود و به غیر از شمار قابل توجهی از مردودیهای جشنواره ملی فجر که وارد محفل جهانی فجر شده بودند سبد محصولات خارجی جشنواره هم پر شده بود از آثاری که اصلی ترین شرط شرکت در جشنواره که دست اول بودن است را نداشتند.

سعید مستغاثی منتقد قدیمی سینمای ایران در یادداشتی بلند این وجه از جشنواره را به شدت زیر سوال برده است.

بخشهایی از یادداشت سعید مستغاثی را بخوانید:

اگر جشنواره فیلم فجر می‌خواهد یک جشنواره واقعا جهانی ارژینال باشد، دعوت از فیلم‌ها و فیلمسازانی که با موضوعات صدبار تکرار شده، از جشنواره‌ها و فستیوال‌های دیگر بارها جایزه گرفته‌اند، نمی‌تواند زمین بازی این جشنواره باشد. چرا که در آن صورت نه آن فیلمسازان این جشنواره را فستیوال مهم و اصلی محسوب می‌کنند و نه فیلم‌های خود را در درجه نخست و برای نمایش اول و دوم و حتی سوم به آن می‌دهند.
از همین روست که اغلب فیلم‌های حاضر در بخش مسابقه اصلی جشنواره امسال یعنی همان «سینمای سعادت» یا «جلوه‌گاه شرق» پیش از این در جشنواره‌های ریز و درشت متعددی نمایش داده شده و جایزه گرفته و بعضا حتی به اکران عمومی هم درآمده‌اند. چنین وضعیتی ممکن است برای برگزار کنندگان جشنواره فیلم فجر اهمیتی نداشته باشد ولی به شدت از اعتبار جشنواره می‌کاهد. مانند این است که در بخش مسابقه همین جشنواره فیلم فجر که بهمن ماه برگزار می‌شود، فیلم‌هایی شرکت کنند که قبلا در سینماها نمایش داده شده‌اند. آیا مسئولین جشنواره چنین مسئله‌ای را می‌پذیرند؟!!
مثلا فیلم «دولتوف» که جایزه بهترین کارگردانی را دریافت کرد، نه تنها در جشنواره‌های برلین و بلگراد و هنگ‌کنگ (که این دوتای اخیر فستیوال‌های درجه 2 و 3 به شمار می‌آیند) در سال قبل شرکت داشت، از 10 اسفند سال گذشته هم در روسیه و از 19 اسفند در استونی به اکران عمومی درآمد.

یا فیلم «ترانه سنگ» که جایزه ویژه هیئت داوران را به عنوان یکی از مهم‌ترین جوایز جشنواره دریافت کرد، از اسفند دو سال پیش تا آبان ماه سال گذشته در جشنواره‌های متعددی مثل کارلوویواری چک، گالوی ایرلند، میل ولی، لندن، هامبورگ، لس کابوس مکزیک و… شرکت داشته که نام برخی آنها حتی به گوششان هم نخورده! و از آبان گذشته نیز به نمایش عمومی درآمد.

و یا فیلم «پدر و پسر» که جایزه بهترین فیلم بخش جلوه‌گاه شرق را دریافت کرد، علاوه‌بر حضور در جشنواره‌های مختلف از 15 فروردین سال گذشته در سینماهای ویتنام به نمایش عمومی درآمد.
این درحالی است که حتی مجید مجیدی نیز نمایش اول فیلم اخیرش را به جشنواره فیلم فجر نداد و آن را ابتدا در جشنواره فیلم لندن به نمایش درآورد. این فیلم در حالی به عنوان فیلم افتتاحیه یعنی برگ برنده سی و ششمین جشنواره جهانی فیلم فجر به نمایش درآمد که قبل از آن، به جز لندن در فستیوال‌های متعددی مثل پوسان کره جنوبی، گوا در هند، پالم اسپرینگ و حتی در دوبی نیز نمایش داده شده! و قرار بود که اواسط اسفند ماه در تهران نیز به نمایش عمومی درآید که گویا به دلیل استقبال کم در خرید بلیط اینترنتی، نمایش عمومی آن به تعویق افتاد!! و گذار آن به جشنواره جهانی فیلم فجر افتاد و جایزه محمد امین را که بایستی به فیلم قبلی مجیدی می‌دادند، این بار به وی اعطا کردند!!!
حالا دیگر از حضور آثاری مانند فیلم پسا استعماری«شیر» ساخته گرت دیویس بگذریم که از 3 سال قبل، تقریبا کمتر سالن سینمایی در سراسر دنیاست که این فیلم را نمایش نداده باشد و DVD آن هم دو سال پیش در میان اکثر علاقمندان سینما دیده شد و بعید نیست در تلویزیون و شبکه خانگی نیز نمایش داده شده باشد!
به این ترتیب چه تفاوتی مابین بخش مسابقه سینمای بین‌الملل جشنواره فیلم فجر با بخش جشنواره جشنواره‌ها یا نمایش‌های ویژه آنکه مثلا برگزیدگان جشنواره‌های خارجی را نمایش می‌دهند، در نظر گرفته می‌شود؟ یعنی تنها اضافه کردن بخش‌ها مد نظر است و بس؟!!




پاشنه آشیلهای محفلی میلیاردی موسوم به جهانی فجر ⇐از باز کردن ورودی محفل برای تمام مردودین فجر ملی تا اصرار بی دلیل بر رواج آقازادگی در مدیریت محفل!/از توزیع مسئولیت میان دوستان و آشنایان تا شاخ و برگ دادن الکی به محفلی بدون محصولات درجه اول برای رونمایی/از انتخاب همکاران نزدیک برای داوری تا اعطای جایزه به محصولات کم مایه/از انتشار بولتنهای کاغذی مجیزگو تا تقدیر از یک آقازاده-همکار!!

سینماروزان: رضا میرکریمی هرچقدر هم که تلاش کرد از ویژگیهای «جهانی» محفل هشت میلیاردی بین الملل فجر بگوید، باز دم خروسهای «محلی» این محفل بود که رخ داد.

از اصرار بی دلیل بر حضور محمدصادق آقازاده اش به عنوان مدیر پشتیبانی این محفل گرفته تا رپورتاژ خبری برخی کارمندان دون پایه محفل برای آقازاده، از به کار گماردن فرهاد اصلانی و مریلا زارعی، دو بازیگر آخرین فیلمش «دختر» به عنوان داوران محفل گرفته تا توزیع مدیریتهای متعدد محفل میان دوست و آشنایانی که سالهاست در بدنه سینما حرفی برای گفتن ندارند.

از باز کردن در محفل برای ورود کلی تله فیلم مردودی در فجر ملی گرفته تا شاخ و برگ دادن الکی به محفلی که حتی پنج فیلم مطرح خارجی برای رونمایی نداشت، تا انتشار بولتنهای کاغذی پرهزینه مجیزگو توسط فیلمنامه نویسان شکست خورده، به جای غنا بخشیدن به سامانه مجازی محفل ، همه و همه نقض غرض «جهانی» شدن بود!

پایان‌بندی محفل هم اعطای جوایز به آثاری به شدت زیر حد متوسط نظیر «هت تریک» و «درساژ» و «آگا» بود که بعید است حتی در پخش تلویزیونی هم مخاطب چندانی داشته باشند چه برسد به اکران سینمایی. در این میان ماهور آقازاده سیروس الوند برای ایفای تیپ دختری مظلوم در «هت تریک»، که از «ملی…»میلانی تا «چهارراه استانبول»مصطفی کیایی مدام بازنشر شده جایزه بهترین بازیگر زن را گرفت و تقدیر شد!چرا؟ چون ایشان بازیگر فیلم «دختر»میرکریمی بوده؟؟؟

فهرست کامل برگزیدگان محفل موسوم به جهانی فجر به شرح زیر است:

*️جایزه صلح

–دیپلم افتخار به فیلم «معدنچی» به کارگردانی هانا اسلک محصول اسلوونی و کرواسی

–جایزه صلح جشنواره برای یک عمر دستاورد هنری به ریتی پان کارگردان کامبوجی

*️جایزه نتپک

–فیلم «هندی و هرمز» به کارگردانی عباس امینی از ایران

*️جایزه بین الادیان

–فیلم «گندم» به کارگردانی سمیح کاپلان اوغلو محصول ترکیه، آلمان، فرانسه، سوئد و قطر

️*جایزه بهترین فیلم اول
–فیلم «درساژ» به کارگردانی پویا بادکوبه از ایران

*️جایزه محمد امین (ص)
–مجید مجیدی برای فیلم «آن سوی ابرها» محصول هند

*️جوایز آسیایی

–بهترین فیلم کوتاه: «بچه خور» به کارگردانی محمد کارت محصول ایران

–بهترین کارگردان: مریم بحرالعلومی برای فیلم «پاسیو» از ایران

–جایزه بهترین فیلم آسیایی: «پدر و پسر» به کارگردانی دونگ دینگ لونگ محصول ویتنام

*️جوایز مسابقه بین الملل

–لوح تقدیر به فیلم «آقای گوزن» به کارگردانی مجتبی موسوی محصول ایران

–جایزه بهترین فیلم کوتاه به فیلم «وفاداری» به کارگردانی تاتیانا فدوروسکایا محصول روسیه

–جایزه ویژه هیات داوران به ریچارد کندریک فیلمبردار فیلم «ترانه گرانیت» محصول ایرلند و کانادا

–جایزه بهترین بازیگر زن برای ماهور الوند بازیگر فیلم «هت تریک» محصول ایران

–جایزه بهترین بازیگر مرد برای لئون لوچف بازیگر «معدنچی» محصول اسلوونی و کرواسی

–جایزه بهترین فیلمنامه برای رامتین لوافی برای فیلم «هت تریک» محصول ایران

–جایزه بهترین کارگردانی برای الکسی گرمن جونیور برای فیلم «دولتوف» محصول روسیه، لهستان و صربستان

–جایزه بهترین فیلم برای میلکو لازاروف برای فیلم «آگا» از بلغارستان، آلمان و فرانسه




رسانه اصلاح‌طلب با تشبیه جشنواره جهانی(؟) فجر به «حوزه استحفاظی آدمهایی ثابت» مطرح کرد⇐چرا انحصاری عمل می‌کنند؟/چرا به همفکری اعتقاد ندارند؟/چرا به «مونوپولیسم» بها می‌دهند؟

سینماروزان: در روزهای برگزاری جشنواره موسوم به جهانی فجر کمتر رسانه اصلاح طلبی را دیده ایم که ایرادات این جشنواره را طرح کنند و به جایش در این تیپ رسانه ها بر ویژگیهای متمایز این جشنواره تأکید شده است.

به گزارش سینماروزان به تازگی اما روزنامه اصلاح طلب «شرق» در یادداشتی به بهانه این جشنواره به یکی از مهمترین ایرادات این جشنواره کاملا متصل به بیت المال که استفاده از حلقه ای ثابت برای مدیریت آن است اشاره کرده است و در چرایی تبدیل کردن این جشنواره به مونوپلی برای ورود افراد خاص به آن و عدم اعتقاد به همفکری برای مدیریت طرح پرسش کرده است.

متن تحلیل «شرق» را بخوانید:

اتحادیه خودیها و شوق جهانی شدن

به نظر مي‌رسد كه «جشنواره جهاني فيلم فجر» در اين چندسالي كه به طور مستقل، در زماني جدا از دهه فجر برگزار مي‌شود، به تدريج تعدادي مخالف جدي پيدا كرده است. در مورد نقاط مثبت و منفي منفك‌شدن اين جشنواره از بخش داخلي مي‌توان بحث اساسي كرد كه در اين يادداشت جايش نيست. قاعدتا هر رويدادي كه بتواند زمينه‌ساز ارتقاي فرهنگي و ارتباط هرچه‌گسترده‌تر با جامعه جهاني شود را بايد ارج نهاد. در شرايطي كه از طريق سينما مي‌توان به يك زبان فرامليتي در جهت پيوند فرهنگ‌ها و قوميت‌ها و هم‌صدايي با مفاهيم عميق انساني رسيد، موضع‌گيري منفي، جناحي و افراطي نسبت به اين‌گونه رويدادها فاقد هرگونه توجيه منطقي است. پس لااقل شخص نگارنده با نفس برگزاري جشنواره جهاني فيلم فجر با درنظرگرفتن بضاعت ما در موقعيت كنوني و ميزان محدوديت‌ها و خطوط قرمز كه مانع از رسيدن چنين جشنواره‌اي به استانداردهاي واقعي جهاني مي‌شود، مشكلي ندارد.

ما در فاصله سال‌هاي 50 تا 56 قبل از انقلاب «جشنواره جهاني فيلم تهران» را داشتيم كه با توجه به بنيه مالي وزارت فرهنگ و هنر در آن دوران و نبود سانسور و محدودیت نمایشی بعضی فیلم‌ها و تنوع در برنامه‌ریزی و حضور میهمان‌های سرشناس خارجی، قابلیت تبدیل‌شدن به یک جشنواره رده «الف» را پیدا کرده بود. در نگاهی واقع‌بینانه، این جشنواره برای قشر فرهنگی و دانشجو و علاقه‌مندان جدی سینما به صورت یک پاتوق فرهنگی درآمده بود و همه‌ساله در ماه آبان با شوروشوق برای برگزاری آن لحظه‌شماری می‌کردند. اما باید بپذیریم که شرایط حاکم بر جامعه ما در سال‌های اخیر و بحران و تحریم اقتصادی که امکانات معیشتی شمار قابل‌توجهی از اقشار مطرح را مختل كرده است، قابل قیاس با آن دوران ماضی نیست.
روی همین اصل، به‌طور اجتناب‌ناپذیری باید برخی از مسائل را در چرخه عدالت مدنظر قرار داد و از ولخرجی‌های بی‌مورد پرهیز کرد. حال با این پیش‌زمینه و واقعیات عینی دوران معاصر بايد پرسيد جشنواره‌‌اي كه آن جولان‌دهي مطلوب برای جهانی‌شدن را به دلایل مختلف ندارد، در چه محدوده‌ای ‌باید برگزار شود؟

متأسفانه جشنواره جهانی فیلم فجر به دبیری رضا میرکریمی در این‌ سال‌ها همواره از نظر هزینه‌ها و ردیف بودجه و شیوه سیاست‌گذاری و تقسیم کار و مسئولیت‌های تفویض‌شده به افراد و نحوه برگزاری جلسات آموزشی و پژوهشی و ورک‌شاپ‌ها و انتخاب داوران بخش‌های مختلف به‌گونه‌ای عمل کرده که به دست مخالف‌خوان‌ها مستمسک داده است. مثلا یکی از اشکالات اساسی این شیوه مدیریت، انحصاری‌عمل‌کردن و بها‌دادن به «مونوپولیسم» و عدم اعتقاد به هم‌فکری با طیف‌های مختلف فرهنگی هنری در جامعه سینمایی است.

به‌همین‌خاطر، در این سه سال با مجموعه‌ ثابتی از آدم‌ها در این حوزه استحفاظی رو‌به‌رو هستیم. به‌عنوان یک نمونه قابل‌ایراد دیگر، چرا نباید در ترکیب داوران حتی یک منتقد سینمایی وجود داشته باشد؟




اعتراف رضا میرکریمی به واسطه‌گری خانه سینما در دریافت بودجه میلیاردی برای محفل جهانی فجر+فیلم⇔پرسش اول: آیا این تنزل جایگاه صنفی خانه سینما در حد یک «دلال» نیست؟؟/پرسش دوم: هیأت مدیره خانه سینما از این واسطه‌گری چه سودی می‌برد؟/پرسش سوم: چرا میان بودجه ذکرشده برای محفل جهانی در لیست خانه سینما با بودجه رسمی جشنواره اختلافی بیش از دومیلیارد وجود دارد؟

سینماروزان: انتشار ریزهزینه های سال 96 خانه سینما در کنار انبوه پرسشهای بدنه صنف در چگونگی صرف نزدیک به 10میلیارد توسط سران صنف متبوع پرسشهایی جدی را مطرح نمود در چرایی هزینه کرد خانه سینما برای جشنواره جهانی فجر.

در ریزهزینه های سال 96 خانه سینما نزدیک به 6میلیارد بودجه برای جشنواره موسوم به جهانی فجر درنظر گرفته شده بود بدون اینکه کسی توضیح دهد چرا این بودجه باید به حساب خانه سینما واریز شود.

رضا میرکریمی دبیر محفل جهانی فجر به تازگی روی آنتن شبکه ششم سیما از واسطه گری خانه سینما برای دریافت بودجه محفل تحت امرش پرده برداشت. میرکریمی از این گفت که چون جشنواره‌اش هویت مستقل ندارد پس بودجه میلیاردی ابتدا به حساب خانه سینما می‌رود و بعد از خانه سینما به حساب محفل ایشان میرود.(اینجا را ببینید)

فارغ از آن که این سخنان یک اعتراف غیرمستقیم است به تنزل جایگاه خانه سینما در حد یک واسطه برای جابجایی بودجه دو پرسش جدی را شکل میدهد.

اول. هیأت مدیره خانه سینما از این واسطه‌گری چه سودی می‌برد؟ آیا حقی به عنوان واسطه گری پرداخت می‌شود؟؟

دوم. چرا میان بودجه آمده در ریزهزینه خانه سینما(5.8 میلیارد) با بودجه رسمی جشنواره که سامانه دسترسی آزاد به اطلاعات آن را منتشر کرد (8.4میلیارد) بیش از 2میلیارد اختلاف وجود دارد؟؟(اینجا و اینجا را بخوانید)