چرا ملت عراق مصارف اربعین را خرج آبادانی نمی‌کنند؟⇐نویسنده «اتوبوس شب» پاسخ داد
سینماروزان: پیاده روی اربعین که در سالهای اخیر بسیاری از ایرانیان روانه آن شده اند فارغ از آن که میتواند زمینه‌ای باشد برای سینماگران که تصویرسازی منحصربه‌فرد خود را از آن ارائه دهند پرسشهایی را هم موجب شده درباره هزینه هایی که صرف آن میشود.
حبیب احمدزاده نویسنده‌ای که در کارنامه‌اش نگارش آثاری همچون «اتوبوس شب» و «گفتگو با سایه» به چشم می‌خورد در دلنوشته‌ای که پیرامون راهپیمایی اربعین نگاشته، کوشیده به نوبه خود به این پرسش پاسخ دهد که چرا ملت عراق هزینه‌ای را که صرف راه پیمایی اربعین میشود برای آبادانی کشور خود خرج نمی‌کنند؟
متن یادداشت حبیب احمدزاده را که برای انتشار در اختیار سینماروزان قرار داده شده بخوانید:
اربعین و فرهنگ سازی صلح واقعی در منطقه و جهان
دوست همسفری هنگام راهپیمایی اربعین امسال از من پرسید: چرا کسی این ملت عراق را هدایت فکری نمیکند تا بعد از تحمل چند جنگ خارجی و داخلی مخارجی را که در اربعین متحمل میشوند صرف تربیت، بهداشت و آبادانی کشورشان کنند؟
پرسیدم به نظرت خرج خرید یک موشک جنگی چقدر است؟ مخارج دهها هزار کشته و نگاهداری هزاران هزار مجروح یک جنگ و تیمار خانواده های آنان چقدرمیشود ؟
منظورم را متوجه نشد، ادامه دادم و گفتم: سالها خشونت در این کشور مابین قبیله با قبیله ، خانواده با خانواده و برادر با برادر رخ داده، حال از اقصی نقاط این کشور و از تمام این قبایل همگی همراه با فرزندانشان می‌آیند تا حداقل بیست روز در مسیری پانصد کیلومتری کفش های کسی را واکس بزنند که نمیشناسند ، به کسی التماس کنند تا قدم بر چشمشان گذاشته و به خانه شان رفته و برسفره طعامشان بنشیند که هرگز او را ندیده اند.
این فرزندان در کنار پدرانشان هرسال در اربعین بیست روز عمل می‌کنند به درس دوست داشتن و محبت به دیگرانی که نمیشناسند هرکس که باشد از شیعه و سنی تا مسیحی و حتی یهود، هرکس که در این راه مهمان حسین(ع) است؛ جالب درسی که هرسال باید شاگردانش اعم از کوچک و بزرگ، زن و مرد، باسواد و بیسواد دوباره این ترم را تکرار کنند و قبولی آن تنها یکساله است و باز تکرار در سال بعد.
این درس محبت را هرگز دانشگاه و مدرسه دیگری درجهان میتواند عملا به کسی یاد دهد؟ اربعین در واقع، واکسینه‌سازی فرهنگ ملتی است برای مقابله با ویروس داعشی شدن فرزندانشان! داعشی که شناخته و نشناخته، بدون سوال، سر میبرد.
- نمایی از عمود ۳۷۵( بین راه نجف و کربلا)
دوباره میپرسم کدام راهپیمایی بیست و چند میلیونی را در جهان میشناسید که اینگونه صلح را به همه ما و از جمله کودکان عراقی بیاموزد؟ به ما ایرانیان بیاموزد که از فرط مهمان نوازی میزبان عراقی کینه جنگ هشت ساله را شسته و کنار بگذاریم؟
بله عزیزان ما در راهپیمایی اربعین می آموزیم با دوست داشتن انسانها از فرهنگ یزید و شمر انتقامی بس قطعی و نهایی بگیریم.
این انتقامی است کامل که دیگر ما دو ملت با کینه به همدیگر ننگریم تا غربیان سوداگر نتوانند موشکهایشان را به ما بفروشند.
اگر امروز برای فرهنگ پیشگیری و محبت به دیگران چنین خرج ناچیزی نکنیم حتما و ناچارا فردا برای مریضی جنگ ، باید میلیاردها خرج بیهوده بپردازیم. نمیدانم در دل این دوست چه گذشت ، سری تکان داد و سپس در مسیر به حرکتمان ادامه دادیم. باورکنیم که بزرگترین انتقام جهان از کشندگان حسین(ع) همین آموزش صلحی است که در اربعین بر ضد فرهنگ منحط داعش و پشتیبانان امروزش انجام میپذیرد.
دوستان این پیشگیری از جنگ و این راهپیمایی واقعی صلح بر همه ملتهای جهان و نه فقط مسلمان تهنیت و مبارک.
پی نوشت:
این متن را باید به دو دوست تقدیم کنم که عملا سالها پیش در این راه گام برداشتند.
اول- شهید مدافع حریم و حرم سعید سیاح طاهری که جشن کشتی دوستی بین کودکان ایران و عراق و صدها نمونه دیگر … را به جان انجام داد.
و دومی دوست گرامی و هنرمندم کیومرث پوراحمد که چنین روزی را سالها پیش با ساخت فیلم «اتوبوس شب» آرزو کرد.
