سینماژورنال: ماجرای حاشیه ایجاد شده به خاطر استفاده از تیتر “د…ث کیست” در کنار تصویر تعدادی از مهمانان جشن حافظ در نشریه “یالثارات” همچنان ادامه دارد و از آنجا که چند هفته قبل از این نشریه، مسعود فراستی در نقد فیلمی اگزوتیک از کمال تبریزی به نام “دونده زمین” هم از واژه “دیاثت” استفاده کرده بود حالا سیروس الوند کارگردان سینمای ایران در گفتگو با “شرق” از این گفته که بهروز افخمی و برنامه “هفت” باید تکلیف خود را مشخص کنند که با “یالثارات” هستند با در برابر آن.

به گزارش سینماژورنال سیروس الوند با اشاره به ابعاد تولید یک برنامه سینمایی در رسانه ملی گفت: «تعریف و توقع هنرمندان از یک برنامه تلویزیونی که درباره سینماست متفاوت است، زمانی هم که مسئول و مجری برنامه، یکی از کارگردان‌های سینماست، آن زمان همراه با این تعریف، توقع‌ها بالاتر هم می‌رود و سینماگران انتظار دارند که این برنامه بخشی از مطالبات و خواسته‌های آنها را مطرح کند و کنارشان باشد. منتها با روشی که برنامه «هفت» در پیش گرفته، به نظر می‌رسد رویکرد این برنامه خلاف چیزی است که سینماگران انتظار دارند».

افخمی با بسیاری از اهالی سینما دوست است
او ادامه داد: «بهروز افخمی از جمله سینماگران حرفه‌ای است که با بسیاری از اهالی سینما دوست و همکار است و این توقع می‌رود که منعکس‌کننده خواسته‌های سینماگران باشد. از طرف دیگر منتقدی در این برنامه حضور دارد که کوبیدن سینما را وظیفه خود می‌داند و به‌نوعی انگار از این کار لذت می‌برد و عملا تضادی در این برنامه به چشم می‌خورد که آیا این برنامه به قصد کمک به اهالی سینما ساخته می‌شود یا عملا چماقی است بالای سر آنها!»

“هفت” باید تکلیف را مشخص کند
الوند در ادامه گفت: «البته حساب هفته‌نامه یالثارات با برنامه «هفت» جداست، اما وقتی واژگانی مثل چیزی که در برنامه «هفت» گفته شد را در نشریه یالثارات هم می‌خوانیم، به این نتیجه می‌رسیم که برنامه هفت مسیر اشتباهی را رفته است. در تاریخ مطبوعات کشور نشریه‌ای را سراغ ندارم که از چنین واژگانی استفاده کرده باشد و کاملا بی‌سابقه است. به نظرم این بزنگاهی برای برنامه هفت است که تکلیفش را مشخص کند؛ اینکه آیا کنار نشریاتی از این دست است یا اینکه مقابل این موضع‌گیری‌ها و در کنار هنرمندان برای پیگیری مطالباتشان ایستاده».

سینماژورنال: حدودا  5 سال بعد از زمانی که مسعود فراستی با استفاده از واژه “استمناء” در توصیف “جرم” مسعود کیمیایی در “هفت”ی که جیرانی روی آنتن می فرستاد کلی حاشیه ساز شد، حالا فراستی باز هم با به کار بردن واژه ای دیگر در کانون حاشیه قرار گرفته است.

به گزارش سینماژورنال واژه جدید فراستی “دیاثت” نام دارد که البته برخلاف استمناء ریشه ادبی هم ندارد و در هیچ فرهنگ لغتی موجود نیست. فراستی در برنامه “هفت” در نقد فیلم “دونده زمین” کمال تبریزی که در گروه “هنروتجربه” روی پرده است این واژه را به کار برده است و همین باعث بروز حواشی فراوانی شده است.

از یک طرف چهره ای که سالهاست در حلقه بالایی صنفی موسوم به منتقدان و نویسندگان خانه سینما حضور دارد و البته به کارمندی برای هنروتجربه هم مشغول است، مجازات فراستی را به خاطر این تعبیر 74 ضربه شلاق دانسته است؛

این عنصر بالادستی آن حلقه که به نظر می‌رسد اطلاعات حقوقی مرتبط با این ماجرا را از یکی دیگر از حاضران در حلقه که سالها به کار وکالت مشغول است و قاضی تحقیق بوده، گرفته، در اقدامی محافظه‌کارانه خبر این مجازات را از سایت رسمی‌اش منتشر نکرده و به انتشار آن در کانال شخصی اش بسنده کرده است!

از آن طرف خبرگزاری اصولگرای “فارس” هم در گزارشی که بر این ماجرا رفته این پرسش را طرح کرده که امیرحسین علم الهدی مدیر گروه هنروتجربه بخاطر فیلمهای توهین آمیز مانند “دونده” چند ضربه شلاق باید بخورد؟

سینماژورنال گزاش “فارس” در این باره را ارائه می دهد:

فراستی و فیلمی که مصداق «دیاثت هنری» است

مسعود فراستی که به تنهایی و در سالن خالی «دونده زمین» کمال تبریزی را دیده بود در “هفت” گفت: «کارگردان و تهیه کننده محترم در جایی گفته‌اند این فیلم نقدی بر وضعیت دولت قبل است. فیلم ابدا علیه دولت قبل نیست. فیلم علیه مردم است. فیلم به شدت بی غیرت است. همان بی غیرتی که اخیرا آقای جوادی آملی بر آن اشاره کردند که فروش خانه و مملکت به بیگانه مصداق کامل بی غیرتی است. ما دیاثت فرهنگی و هنری هم داریم که متاسفانه فیلم، چنین دیاثت و فروش غیرتی در آن است».

همین جملات کافی بود تا با خلق عبارت «دیاثت هنری» در ادامه عبارت های مشابهی چون دیاثت فرهنگی و دیاثت سیاسی مخالفان «هفت جدید» با انواع و اقسام نظرات، نگاه و تحلیل ها به سراغ فراستی بروند و بگویند فراستی به تبریزی توهین کرده و خیلی سریع کار به مرور قانون رسید و ماده 608 قانون مجازات اسلامی مصوب سال 1375 در شبکه مجازی دست به دست می شد که در آن آمده است : « توهین به افراد از قبیل فحاشی و استعمال الفاظ رکیک، چنانچه موجب حد قذف(متهم کردن فرد به زنا و لواط) نباشد،  به مجازات شلاق تا 74 ضربه و یا پنجاه هزار تا یک میلیون ریال جزای نقدی خواهد بود.» و گفتند فراستی برای استفاده از این عبارت باید 74 ضربه شلاق بخورد، از سوی دیگر موافقان نیز بیکار نبودند و این عبارت را توهین آمیز نداستند بلکه نقدی در رابطه با ساخته تبریزی می‌دانستند.

آخرین اثر کمال تبریزی چه کرده است؟

فارغ از همه حاشیه‌های «هفت» اخیر، هیچ‌کس به سراغ «دونده زمین» نرفت و نگفت آخرین اثر کمال تبریزی چه کرده است که منتقد آن را مصداق دیاثت هنری دانسته و توهین به شعور مردم می‌داند؟ چگونه آثاری در تحقیر فرهنگ ایرانی و ارج نهادن به یک خارجی، با افتخار ساخته می‌شوند و برای جذب مخاطب آن را سیاسی جلوه می‌دهند؟ و سوال اصلی این است که بر اساس کدام معیار و ملاک این آثار اکران می شوند؟

برای دور زدن اداره نظارت چند ضربه شلاق باید خورد؟

اگر تصور کنیم که فراستی با گفتن این عبارت که نمی دانیم از منظر قانون مصداق الفاظ رکیک هست یا خیر به تحمل شلاق محکوم می‌شود با کارگردانی که در اثرش در 90 دقیقه نه به یک نفر  بلکه به جامعه ایرانی توهین می‌کند چه باید کرد؟ یا جناب علم‌الهدی که به نظر می‌رسد با دور زدن نظارت و ارزشیابی سازمان سینمایی این آثار را در گروه «هنر و تجربه» اکران می‌کند چند ضربه شلاق را باید متحمل شود؟

سحر دولتشاهی در نمایی از “دونده زمین”