سینماژورنال: گروه سینمایی کاملا دولتی “هنروتجربه” از همان اولین روزهای راه اندازی اش به یک دلیل مهم که آن هم جدایی این گروه سینمایی از اکران سراسری است با انتقاد رسانه های عمدتا مستقل مواجه شد و البته که این رسانه ها عاقبتی خوش را برای این گونه ایزوله سازی پیش بینی نکردند.

به گزارش سینماژورنال در ماههای اخیر اما دیگر این کارگردانان حاضر در این گروه و از جمله امثال مصطفی آل احمد، خسرو معصومی و وحید وکیلی فر بوده اند که به گلایه از اوضاع اکران در این گروه پرداخته اند.

رسانه های اصلاح طلب در همه این ماهها بیشتر سعی در تبلیغ برای این گروه داشته اند اما به نظر می رسد رفته رفته صدای انتقادات به این رسانه ها هم رسیده است. نمونه اش روزنامه اصلاح طلب “اعتماد” که در یادداشتی مرتبط با اکران “لانتوری” در این گروه، به صراحت ایراد اصلی این گروه را تبدیل شدن به محلی برای نمایش فیلمهای بی مخاطب دانسته است.

این رسانه البته که از حضور “لانتوری” در این گروه استقبال کرده است و آن را عامل رونق گروه دانسته است اما این را نگفته که اگر بناست فیلمهای دارای سرگروه در این گروه هم اکران شوند اصلا چه نیازی است به دریافت ردیف بودجه دولتی برای راه اندازی یک گروه سینمایی!

متن کامل یادداشت “اعتماد” را بخوانید:

هنروتجربه به دنبال بی مخاطبی نیست

«لانتوري» به‌طور واضح و روشن تجربه‌اي نو در فيلمسازي است؛ شبيه‌سازي به يك فيلم مستند و اقتباسي وفادارانه و در عين حال همراه با خلاقيت از حادثه تلخ اسيدپاشي «آمنه» جملگي «لانتوري» را به يك تجربه تازه در سينماي ايران بدل مي‌كند. كما اينكه نه‌تنها نمونه مشابهي در سينماي ايران ندارد، در كارنامه كوتاه فيلمساز نيز كاري تازه است گرچه همان نگاه تلخ و گزنده درميشيان را به همراه دارد. اين استقبال پرشور از «لانتوري» ابدا هيچ ارتباطي به گيشه‌اي بودن آن ندارد! چرا كه اتفاقا فيلم آخر درميشيان فيلمي است كه از فرط تلخي و تكان‌دهنده بودن قاعدتا بايد مخاطب عام را پس بزند؛ مخاطبي كه در سالن سينما دنبال تفريح و خنديدن است و هميشه پولش را به پاي فيلم‌هاي كمدي ريخته كه دليلي براي استقبال از «لانتوري» ندارد. اين استقبال پيش از هر چيز اصطلاحا به تبليغات منفي پيرامون تيم آن باز مي‌گردد؛ مثلت رضا درميشيان، باران كوثري و نويد محمدزاده. همه‌چيز از «عصباني نيستم!» شروع شد. از حذفش در داوري جشنواره فيلم فجر و اعطاي سيمرغ نويد محمدزاده به رضا عطاران؛ توقيف طولاني مدت كه فيلم را با وجود قرارداد اكران باز هم به محاق برد تا عطش ديدن مردم براي اين تيم روز به روز بيشتر شود. در حالي كه اميدي به اكران «عصباني نيستم!» وجود ندارد؛ حالا همان گروه فيلم جديدي روانه پرده كرده‌اند آن هم با دست گذاشتن روي موضوعي كه باز هم عده‌اي در زمان وقوع پي در پي‌اش سعي در انكار و كمرنگ نشان دادن آن داشتند؛ همه اين عوامل مردم را براي ديدن اين فيلم مشتاق مي‌كند؛ حوزه هنري نيز با دريغ كردن سالن‌هاي سينمايش اين شوق را در مردم دوچندان مي‌كند! تا فيلم را در يك شب به ٢٠ سانس فوق‌العاده برسانند.

اين اعتراض نشانه چیست؟

اين روزها كه فيلم علاوه بر نمايش در گروه عادي در سينماهاي «هنر و تجربه» نيز اكران مي‌شود انتقادات بسياري متوجه اين گروه است كه چرا فيلمي كه براي گيشه است و اصلا مخاطب هنر و تجربه ندارد حق فيلم‌هاي واقعي اين گروه را خورده؟ اين اعتراض تلويحا يعني «هنر و تجربه» مساوي است با فيلم‌هاي بي‌مخاطب؟! با هيچ متر و معيار سينمايي «لانتوري» فيلم گيشه‌اي عامه‌پسند محسوب نمي‌شود گرچه از داستاني جذاب بهره مي‌برد اما نوع روايت ابدا گيشه‌‌اي و عامه‌پسند نيست. اينكه دلايل فرامتني بسياري مخاطب را به سالن‌هاي سينما مي‌كشاند و از آنجا كه مخاطب با فيلم خوبي مواجه مي‌شود تبليغات دهان به دهان مردمي هم به كمكش مي‌آيد ربطي به گيشه‌اي بودن آن ندارد.

مهمترین ایراد هنروتجربه تبدیل شدن به محلی برای نمایش فیلمهای بی مخاطب است
البته كه به گروه سينمايي «هنر و تجربه» ايرادات و نقدهايي وارد است كه مهم‌ترينش همين تبديل شدن به محلي براي نمايش فيلم‌هاي بي‌مخاطب است! شايد فيلمسازاني كه روزگاري فيلم‌هاي بي‌مخاطب‌شان آرشيو مي‌شد از اكران فيلم‌هاي‌شان راضي باشند و بي‌دغدغه فيلم بسازند آن هم بدون كوچك‌ترين توجه به جامعه‌شناسي مخاطب اما واقعيت اين است كه فيلمي كه مخاطب خاص دارد زمين تا آسمان تفاوت دارد با فيلمي كه اصلا به مخاطب فكر نكرده است؛ «هنر و تجربه» و سينماتك‌ها در سراسر دنيا فيلم‌هايي را كه مخاطب خاص دارند به نمايش مي‌گذارند نه فيلم‌هايي كه مخاطبي ندارد! چه كسي را خوش بيايد چه خير از منظر جامعه‌شناسي هنر كسي كه در اثر خويش به مخاطب نمي‌انديشد اصلا هنرمند محسوب نمي‌شود.

وظیفه اصلی این گروه چیست؟
به نظر مي‌رسد مهم‌ترين ايراد وارده به اين گروه سينمايي با اكران «لانتوري» به‌طور عملي خودش را نشان داده است؛ با اكران اين فيلم عده‌اي حالا احساس خطر كرده و دارند هشدار مي‌دهند كه ايها الناس! سينماي «هنر و تجربه» توسط فيلمي گيشه‌اي غارت شده! نگذاريد فيلمي تجربي كه به خاطر مسائل فرامتني استثنائا پرمخاطب شده جاي فيلم‌هاي ما را تنگ كند! نگذاريد يك فيلم پرمخاطب به اين گروه راه پيدا كند و اساس آن را زير سوال ببرد! يك نفر محبت كند به دوستان بگويد گرچه «هنر و تجربه» وظيفه اصلي‌اش نمايش فيلم‌هايي با مخاطب خاص و جدا از جريان اصلي و سينماي بدنه است و بناست امكان نمايش را براي سينماي هنري و تجربي فراهم كند اما قطعا وظيفه‌اش اكران فيلم‌هاي بي‌مخاطب نبوده و نيست.

سینماژورنال: هرچه بیشتر از عمر کوتاه گروه سینمایی تازه تاسیس هنروتجربه می گذرد بر میزان منتقدان آن هم افزوده می شود.

به گزارش سینماژورنال اگر تا چند ماه قبل کارشناسان و سینماگرانی بیرون از گروه بودند که به انتقاد از آن می پرداختند در هفته های اخیر فیلمسازانی که در این گروه فیلم داشته اند هم به صراحت آن را نقد می کنند.

بعد از خسرو معصومی کارگردان “تابو” که اخیرا از وضعیت اکران فیلمش در این گروه انتقاد کرده بود، مصطفی آل احمد که فیلم “پوسته”اش سال قبل در این گروه روی پرده رفته بود، تازه ترین چهره ای است که به نقد این گروه ایزوله پرداخته است.

مصطفی آل‌احمد، که به‌تازگی تدوین مستند تازه اش به نام «گِرو گَر» را به اتمام رسانیده است که موضوعی چندگانه دارد و تحقیق و ساخت آن بیش از سه سال زمان برده، از عدم تسهیل شرایط اکران دیگر مستندش «نویسنده بودن» در هنروتجربه گلایه کرده است.

چرا فیلم زندگی جلال را پخش نمی کنند؟

“نویسنده بودن” تنها مستند بلندی است که به زندگی سیاسی، اجتماعی و خصوصی زنده‌یاد جلال آل‌احمد می‌پردازد و تندیس بهترین فیلم مستند پرتره را از جشنواره سینما حقیقت دریافت کرده.

آل احمد بهانه ها برای عدم اکران این مستند را نتیجه  برخوردهای سلیقه ای ، سیاسی و ممیزی در هنر و تجربه خواند و گفت : هنر و تجربه گفته است: « فیلم را باید به مناسبت سالمرگ یا زادروز جلال آل احمد اکران کنیم.» پرسش من این است مگر اکران فیلم ، تک نمایش است که نیاز به مناسبت داشته باشد ؟ آیا این استدلال برای یک گروه سینمایی ، آن هم گروه سینمایی هنری حرفه ایست؟ اما حتی برای این منظور هم هنر و تجربه عزمی نشان نداد.

این گروه در سراشیبی قرار گرفته

این کارگردان خاطرنشان ساخت: هنر و تجربه قرار نبود دست و پای خودش را با ممیزی و برخورد های سلیقه ای ببندد، بنظر می رسد گروه هنر و تجربه نیز در سراشیبی احساسات گرایی و برخورد سلیقه‌ای با آثار قرار گرفته است. سینمایی که امروز مدیران و مردم و هنرمندان به آن افتخار می کنند و با آن عکس یادگاری می گیرند سینمایی نیست که پرچم پرفروش های اکران را در دست دارد.

این کارگردان تاکید کرد: امیدوارم هنر و تجربه طوری عمل نکند که فیلمسازان تجربی و مستقل ما که در ابتدا به این گروه خوشبین بودند از آن نا امید شوند، هنر و تجربه اگر حمایت فیلمسازان را نداشته باشد، به راحتی حذف خواهد شد زیرا هستند کسانی که اصل آن را قبول ندارند.

خطر بدل شدن به یک جریان انفعالی بودجه خوار

آل احمد افزود: هنر و تجربه تنها با اندیشه های پویا و جوان که سلیقه شخصی و دولتی در آن حاکم نباشد ، خواهد توانست بستری برای سینمای آزاد و مستقل ایران باشد در غیر این صورت، بود و نبود آن فرقی نخواهد داشت و تبدیل به یک جریان انفعالی خواهد شد که تنها بخشی از بودجه سینما را به خود اختصاص داده است.

مصطفی آل احمد

سینماژورنال: خسرو معصومی کارگردانی که این روزها “تابو” را در گروه هنروتجربه روی پرده دارد چند هفته قبل در یکی از آیتمهای ضبط شده برنامه «هفت» از مشکلات اکران فیلمش در این گروه صحبت کرده و بر این امر تأکید کرده بود که اگر برای فیلمش به صورت عادی سرگروه می گرفت و پخش فیلمش را به علی سرتیپی مدیرعامل فیلمیران می سپرد یقینا فیلمش پرفروش می شد.

به گزارش سینماژورنال معصومی در ادامه با اشاره به مافیای پخش در سینمای ایران گفته بود: هرکسی در سینمای ایران باند خود را دارد. ما را به باند خود راه نمی دهند!

سرتیپی اما بعد از پخش سخنان معصومی در برنامه زنده “هفت” در واکنش به او گفت: فیلم باید با مردم ارتباط برقرار کند. این فیلم{تابو} مشکل ارتباط برقرار کردن داشته است. ما خودمان این فیلم را پردیس کوروش هم اکران کرده ایم و بعضا 5 یا 7 نفر در سالن بوده اند که این به مافیا مربوط نمی شود.

اینها حرفهای ناپسندی است

حالا معصومی که از این سخن سرتیپی که فیلمش را کم مخاطب دانسته ناراحت شده در خلال گفتگوی خود به “مهر” گفته است: من درباره «تابو» و اکران آن در برنامه «هفت» به صورت یک برنامه ضبطی صحبت کردم و گفتم پخش در سینمای ما براساس مافیاست. درست بعد از اتمام صحبت های من دو نفر در استودیو در قالب یک برنامه زنده، گفتند معصومی چه انتظاراتی دارد! فیلمی که در سینمای کورش ۴ تماشاگر بیشتر ندارد چه می خواهد بشود؟ به نظرم این ها حرف های ناپسندی است.

معصومی افزوده است: تماشاگری که در خانه پای برنامه نشسته چه می داند که در آن سینما چند نفر به تماشای «تابو» نشسته اند، اما با شنیدن چنین حرف هایی پیش خودش فکر می کند که لابد آقای سرتیبی درست می گوید، من به ضرس قاطع می گویم که اگر برای “تابو” شرایط اکران مناسبی در نظر می گرفتند، این فیلم یکی از پرفروش ترین آثار روی پرده می شد.

سینماژورنال: خسرو معصومی که اغلب آثارش را به صورت سراسری اکران کرده بود، تازه ترین فیلمش “تابو” را برای اکران در اختیار گروه “هنروتجربه” قرار داده است و البته که اکران محدود در این گروه هم به مذاق وی خوش نیامده است.

به گزارش سینماژورنال خسرو معصومی به تازگی در گفتگویی صریح با “هفت” اعتراف کرد که اکران “تابو” در این گروه سینمایی اشتباه بوده است.

معصومی گفت: احسان من این است که فیلم «تابو» در هنر و تجربه نباید اکران می شد. پیشنهاد جواد نوروزبیگی بود؛ تهیه کننده صوری ما. تهیه کننده اصلی محمد امامی بود. ایشان گفت در این گروه بهتر دیده می شود. اما من بعدها فهمیدم در این گروه بیشتر فیلم های لوباجت که با هزینه های کمی ساخته می شود، اکران می شود که با فروش در درازمدت می تواند کارگردان را نجات دهد و به او اجازه دهد فیلم بعدی خود را بسازد.

وی ادامه داد: من احساس می کنم جای این فیلم در این گروه نیست و این کابوس من است که احساس می کنم جای دیگران را تنگ کردم و برای این موضوع از دوستان دیگر عذرخواهی می کنم.

کارگردان فیلم سینمایی «تابو» بزرگترین مشکل در «هنر و تجربه» را نبود تبلیغات مناسب برای فیلم های این گروه دانست و گفت: شما یک بیلبورد برای «تابو» نمی بینید!

کارگردان “رسم عاشق کشی” تأکید کرد: من فکر می کردم که فیلم «تابو» در 8 سینمایی که این فیلم را اکران  می کنند هر روز یک سانس در این سینماها دارد. اعتراف می کنم که اشتباه کردم. نمی دانستم «هنر و تجربه» این است. برای فیلم بعد خود قبل از صحبت با تهیه کننده اول با پخش کننده صحبت میکنم اگر او پذیرفت بعد سراغ ساخت می روم

پیشتر شنیده هایی مطرح شده بود که اکران “تابو” در “هنروتجربه” شرطی است برای فراهم آوردن اکران “خرس” فیلم توقیفی معصومی در همین گروه.(اینجا را بخوانید)

البته که این ماجرا از سوی معصومی نه تأیید شد و نه تکذیب.

سینماژورنال: فیلم “تابو” آخرین ساخته خسرو معصومی، این روزها در حالی، توسط “هنروتجربه” به نمایش درآمده که پیشتر یکی از رسانه ها از این گفته بود واگذاری پخش “تابو” به “هنروتجربه” مسیری است برای دریافت پروانه نمایش فیلم توقیفی “خرس” از همین کارگردان(اینجا را بخوانید)

به گزارش سینماژورنال با این حال فروش “تابو” در “هنروتجربه” چندان خوب نبوده است و با توجه به زیبایی شناسی بصری فیلم و البته درام عاشقانه آن که با طبیعت گرفه خورده بسیار کمتر از حد انتظار بوده است.

خسرو معصومی خود در گفتگو با “شرق” دلیل این وضعیت را تبلیغات ضعیف «تابو» و بی‌توجهی تهیه‌کننده این فیلم- جواد نوروزبیگی- به اوضاع تبلیغات، آن می داند.

معصومی البته به صراحت از نقش تیزرهای ماهواره ای در بالا رفتن آمار فروش برخی فیلمها سخن گفته است و در انتهای گفتگویش هم جمله ای را گفته که می تواند موید فرضیه ای باشد که واگذاری پخش “تابو” به “هنروتجربه” مسیری است برای اکران “خرس” در همین گروه. آن جمله این است:«امیدوارم هنروتجربه برای “خرس” کاری کند.»

سینماژورنال متن کامل گفتگوی معصومی را ارائه می‌دهد:

 از اینکه «تابو»، آخرین فیلمتان، در گروه «هنر و تجربه» به نمایش درمی‌آید ناراضی هستید؟
ابدا. اینکه فیلمم در «هنر و تجربه» اکران شود که خواستِ خودم بوده ولی اصلا از تبلیغات فیلمم راضی نیستم. بعضی از دوستان طی تماس‌هایی که داشتند، پرسیدند فیلمت اساسا کجا پخش می‌شود، چون رفته‌ایم پردیس کوروش و حتی یک پوستر هم از فیلمت نیست! انگار فیلم فقط در فضای مجازی تبلیغ می‌شود و در سطح شهر هیچ تبلیغی نمی‌بینیم. درحالی‌که می‌توانستند برای «تابو» چند بیلبورد در شهر بزنند.

 در اکران نوروز امسال، فیلم‌هایی بودند که برخلاف اینکه پرمخاطب پیش‌بینی می‌شدند اما نهایتا در گیشه شکست خوردند. از جمله این فیلم‌ها می‌توان به «خشم و هیاهو» هومن سیدی و «کفش‌هایم کو؟» کیومرث پوراحمد اشاره کرد. به نظر شما بهتر نیست این دست از فیلم‌ها که با علایق مخاطبِ گیشه چندان جور نیستند و مخاطب خاص دارند، در گروه «هنر و تجربه» اکران شوند؟
اگر واقعا جایگاهشان هنر و تجربه است و با اکران در این گروه، مخاطب خودشان را پیدا می‌کنند، مسلما باید در این گروه اکران می‌شدند. چون فرصتی که «هنر و تجربه» در اکران به یک فیلم می‌دهد، سبب می‌شود تا فیلم، مخاطب خودش را پیدا کند. تا جایی که می‌دانم فیلم خودم، «تابو»، تا شهریور اکران است. البته «هنر و تجربه» در تبلیغات برای فیلم محدودیت‌هایی دارد و همان‌قدری که در حوزه توانش هست، تبلیغ می‌کند.

 گفتید از تبلیغات فیلم خودتان ناراضی هستید. یعنی به عملکرد تهیه‌کننده نقد دارید؟
دقیقا. مسئله من تهیه‌کننده‌ای است که فیلم را می‌سازد و به سرمایه‌گذار قولِ بازگشت سرمایه می‌دهد و تعهد می‌دهد که به پخش فیلم کمک کند و موقع اکران به هیچ‌یک از اینها وفادار نیست. تهیه‌کننده باید رایزنی‌هایی کند که فیلمش لااقل چند بیلبورد در سطح شهر داشته باشد نه‌اینکه صرفا یک گروه تلگرامی به اسم فیلم تشکیل شود و همه تبلیغات همان‌جا اتفاق بیفتد. تمام نارضایتی من از تبلیغ‌نشدن فیلم است. با اینکه من سرمایه‌گذار نیستم ولی در جایگاه کارگردان دلم برای سرمایه‌گذار می‌سوزد.

 نوروز امسال، اکران پیش‌بینی‌نشده‌ای را پشت‌سر گذاشت. استقبال از فیلم‌ها فراتر از حد انتظار بود. شما دلیل رونق دوباره گیشه را چه می‌دانید؟
بی‌شک تبلیغات ماهواره بسیار مؤثر است. یک نکته خیلی ساده است و آن هم اینکه تماشاگر در خانه‌اش نشسته و ماهواره تماشا می‌کند و بین سریال‌ها، تیزر فیلم‌های سینمایی را هم می‌بیند. اگر این تیزر جذبش کند به سینما می‌آید. اصلا کاری به این ندارم که تبلیغ از ماهواره درست است یا غلط اما چرا در ایران، در صداوسیمای خودمان چنین اتفاقی نمی‌افتد؟ تهیه‌کننده‌های ما حاضرند به تلویزیون تیزر بدهند، اما همان هم توسط تلویزیون سانسور می‌شود! بماند که با برنامه‌های ضعیفی که تلویزیون دارد، مخاطبش را از دست داده. ببینید «کوچه بی‌نام» در دو هفته اول اکرانش فروش خوبی نداشت اما از وقتی تبلیغاتش در ماهواره پخش شد، فروشش عالی بود.

 اما تبلیغات «خشم و هیاهو» و «کفش‌هایم کو؟» هم از ماهواره پخش ‌شد، چرا از این فیلم‌ها استقبال نشد؟
به‌هرحال خود فیلم هم در جذب مخاطب مؤثر است. موضوع «کفش‌هایم کو؟» موضوعی تکراری بود و فیلم درنیامده بود. پیش‌تر از پوراحمد «شب یلدا» را با همین فضا دیده بودیم. «خشم و هیاهو» هم تبلیغی داشت که ضدفیلم بود و هیچ‌کس دوستش نداشت. در تیزر این فیلم یک صحنه اکتیو ندیدیم؛ صحنه‌ای که مخاطب را جذب کند در این تیزر نبود. و تفاوتش را ببینید با تیزر فیلم «ابد و یک روز». سعید روستایی فیلم تلخش را با یک تیزر گرم و گیرا شروع کرده بود و تیزرش با رقص شروع می‌شود. یا مثلا تیزر «سالوادور» خیلی خوب عمل کرد. یا تیزر «٥٠ کیلو آلبالو» به‌همین‌ترتیب، ٥٠ بازیگر را معرفی می‌کند. اما درمورد فیلم «خشم و هیاهو» خیلی‌ها وقتی فیلم را دیدند گفتند خودش از تیزرش خیلی بهتر است. در تیزر این فیلم نوید محمدزاده هست که با وجود اینکه بازیگر خیلی خوبی است، هنوز کسی او را نمی‌شناسد. تیزر باید جذابیت‌هایی داشته باشد که تیزرهای «کفش‌هایم کو؟» و «خشم و هیاهو» فاقد آن بودند.
از طرفی تعداد سینماهایی که این دو فیلم را در اختیار داشتند هم باید در نظر گرفت. سینماهای کمی به این دو فیلم اختصاص یافت. من وقتی فیلم هومن سیدی را در جشنواره دیدم با خودم فکر کردم حتما این فیلم خوب می‌فروشد اما ناعدالتی در تعداد سینماهای اختصاص‌داده‌شده، باعث شد این فیلم فروش درخوری نداشته باشد. کلا «پخش» و مافیای اکران همیشه کابوس من در این سال‌ها بوده. فیلم‌ساختن و نوشتن فیلم‌نامه ابدا کابوسم نیست. منتها «پخش» آدم را بیچاره می‌کند. به‌هرحال باید سرمایه فیلم برگردد. همیشه فکر کردم اگر یک پخش‌کننده‌ای داشته باشم که فیلمم را خوب در سراسر ایران پخش کند اتفاقات خوبی خواهد افتاد. همیشه دغدغه‌ام پخش است. متأسفانه پخش، حوزه کاری من نیست و به تهیه‌کننده برمی‌گردد و من همیشه از این بابت ضربه خورده‌ام.

 درحال‌حاضر که فیلم شما در «هنر و تجربه» به نمایش درآمده، مهم‌ترین دغدغه‌تان چیست؟
از اینکه با اکران در «هنر و تجربه»، فیلمم در درازمدت معرفی می‌شود راضی هستم اما مدام فکر می‌کنم مبادا ما جای دوستانی که لوباجت‌فیلم می‌سازند و جایشان صددرصد گروه «هنر و تجربه» است را تنگ کرده باشیم.

 جدا از سینمای کمدی که همیشه مخاطبان خودش را دارد، فکر می‌کنید چه جنس فیلم‌هایی این روزها پرمخاطب‌ترند؟
فیلم‌هایی که به موضوعات مربوط به جوان‌ها و دیگر موضوعات روز می‌پردازند. فیلمی مثل «عصبانی نیستم» که مسئله روز مملکت ماست، حتما اگر اکران شود خوب می‌فروشد. یا «ابد و یک روز» با همه تلخی‌هایی که دارد، در اکران موفق است چون موضوع روز جامعه را به نمایش می‌گذارد.

 راستی سرانجام «خرس» چه شد؟
همچنان دنبال اکرانش هستیم. در آن فیلم هم آقای نوروزبیگی ٥٠ درصد سهیم است اما برای فیلم کاری نمی‌کند و گویا منتظر معجزه‌اند! باز امیدوارم «هنر و تجربه» برای «خرس» کاری کند.

سینماژورنال: خسرو معصومی کارگردان قدیمی سینمای ایران که تقریبا تمامی آثار سینمایی اش را به صورت سراسری اکران کرده است آخرین فیلمش “تابو” را برای پخش به گروه هنروتجربه داده است.

به گزارش سینماژورنال اینکه فیلمسازی که همواره ادعا داشته برای مخاطب عام فیلم می سازد فیلمش را به گروه مخاطب خاص داده به اندازه کافی پرسش برانگیز است.

در همین راستا خبرگزاری اصولگرای “نسیم” در گزارشی مفصل، شائبه ای را در چرایی این نوع اکران برای “تابو”ی معصومی طرح کرده است؛ شائبه ای با این مضمون که معصومی “تابو” را به هنروتجربه داده تا دست اندرکاران این گروه مجوز نمایش فیلم توقیفی قبلی اش “خرس” را هم بگیرند.

سینماژورنال متن کامل گزارش “نسیم” را ارائه می دهد:

 خسرو معصومی از جمله کارگردانان سینمای ایران است که همواره سعی داشته با پرهیز از افتادن به دام سینمای شبه روشنفکرانه ای که مصرف جشنواره ای دارد فیلمهایی را تولید کند که قبل از هر چیز توجه مخاطبان عام را به خود جلب کند.

البته که این توجه به مخاطب عام هیچ گاه دلیلی برای معصومی نبوده است تا از جنبه‌های هنری سینما غافل باشد و اتفاقا او یکی از معدود کارگردانان ایرانی است که آثارش استانداردهای تصویری قابل قبول برای سینما دارند با این حال این توجه بر بُعد هنری سینما همواره برای معصومی در دل روایت داستانی جذاب برای جلب توجه مخاطب عام صورت گرفته است.

معصومی یکی از طبیعت‌گراترین کارگردانان ایرانی است و به واسطه زادگاهش که مازندران است آشنایی کاملی با جاذبه های بصری این اقلیم داشته و تنها فیلمساز ایرانی است که توانسته زیباییهای این استان پرگردشگر را در دل روایتهایی دراماتیک به مخاطب ارائه دهد.

کارگردانی مورد توجه مخاطب عام، چرا اثرش را به گروهی ایزوله می دهد؟
دقیقا در همین راستاست که او برای تمامی آثارش از ” رسم عاشق کشی ” تا “باد در علفزار می پیچد” اقبال مخاطبان عام را چه در اکران سراسری و چه در عرضه محصولاتش برای شبکه خانگی پیش روی خود داشته است.

چنین کارنامه ای وقتی مواجه می شود با واگذاری حق پخش آخرین فیلم این کارگردان با عنوان “تابو” یا “پدر وحشی” به یک گروه سینمایی مخاطب خاص و کاملا ایزوله به نام “هنروتجربه” پرسش برانگیز به نظر می رسد.

اصلی ترین پرسش این است معصومی که هر چه ساخته برای مخاطب عام بوده چرا آخرین فیلمش را به یک گروه با مخاطبان اندک و سانسهای نمایش محدود داده است؟

چرا فیلمی که پروانه نمایش دارد به صورت سراسری اکران نمی شود؟
شاید اگر فیلم مجوز نمایش نداشت و گرفت و گیرهای ممیزی این اجازه را به آن نمی‌داد که اکران سراسری داشته باشد این حضور در هنروتجربه منطقی به نظر می رسید اما “تابو” هرچند در دریافت پروانه نمایش با برخی تعدیلها روبرو بود اما در نهایت پروانه نمایش خود را دریافت کرد و از آن طرف مشکلی هم برای پیدا کردن سرگروه جهت اکران نداشته است.

پس چرا معصومی به پخش اثرش در گروه هنروتجربه رضایت داده است؟

رهایی “خرس” در گروی پخش “تابو” از هنروتجربه؟!
شنیده های نسیم آنلاین حکایت از آن دارند که این اقدام معصومی در جهت رهایی فیلم قبلی اش “خرس” از بند توقیف بوده است.

معصومی 4 سال قبل فیلمی با عنوان “خرس” را با بازی پرویز پرستویی در نقش یک رزمنده سابق ساخت؛ فیلمی که بازی جانانه فرهاد اصلانی در نقش مقابل پرستویی در آن به شدت اثرگذاری این تراژدی اجتماعی را افزوده بود.

سیر روایی داستان “خرس” که ماجرای رزمنده ای را بازگو می کند که بعد از سالها که خبری از او نبوده و بسیاری گمان برده اند شهید شده است به منطقه محل زندگی خود در شمال می آید و متوجه می شود همسرش با یک قاچاقچی چوب ازدواج کرده است!! البته که این گره دراماتیک هم پایان خوشی را برای هیچ کدام از طرفین ایجاد نمی کند.

این خط داستانی ملتهب باعث شد “خرس” که پرستویی هم در آن سرمایه گذاری کرده بود و البته با واگذاری رایت ویدیویی فیلم سرمایه اش بازگشته بود، نتواند پروانه نمایش بگیرد.

فرهاد اصلانی در نمایی از “خرس”

پخش “تابو” برای کمک به اعتبار هنروتجربه
با این حال گویا راه اندازی گروه هنروتجربه که در یک سالی که از عمرش می گذرد پاتوقی شده است برای نمایش فیلمهای مختلفی که به دلایل مختلف پروانه ساخت یا نمایش سینمایی ندارند و البته نیاز مدیران این گروه به استفاده از آثار کارگردانان مطرح سینمای ایران برای موجه جلوه دادن بودجه دریافتی موجب شده است خسرو معصومی از جمله کارگردانانی باشد که آثارش هدف مدیران این گروه شده است.

گویا بعد از پخش “تابو” در گروه هنروتجربه بناست شرایطی هم فراهم آید برای نمایش درام به شدت گزنده “خرس” در این گروه سینمایی.

شنیده ها حکایت از آن دارد که پخش “تابو” برای کسب اعتبار هنروتجربه بخصوص در اکران نوروزی به این گروه واگذار شده و از آن سو مدیران این گروه که ریاست سازمان سینمایی هم همواره توجه فراوانی به آنها داشته هم شرایط رهایی “خرس” از توقیف و البته نمایش فقط برای گروه هنروتجربه را فراهم آورند.

این وضعیت نگران کننده است
فارغ از کیفیت مضمونی “خرس” و اینکه اکران آن تا چه می تواند سودمند یا زیانبار باشد اینکه مدیران این گروه سینمایی محدود و متکی بر بودجه های دولتی دریافته اند نمی توانند دلخوش باشند به شعارهایی که در حمایت از جریان سینمای هنری می دهند و در عمل چاره ای نمی یابند جز اینکه به سراغ فیلمسازانی مانند خسرو معصومی بیایند که آثارش نزد مخاطبان عام شناخته شده است، نگران کننده است.

نگران کننده برای مدیران سینمای کشور که مرتب یکی از دستاوردهای مهم سینمایی خویش را راه اندازی گروه هنروتجربه دانسته اند و از توجه این گروه به جوانان حرف زده اند.

نگران کننده برای اداره نظارت و ارزشیابی سازمان سینمایی که با راه اندازی این گروه، تسهیل اکران آثاری در آن را می بیند که از این اداره پروانه سینمایی ندارند.

سینماژورنال/حامد مظفری: یکی از تازه ترین اخبار جشنواره ای سینمای ایران مربوط می شود به کسب موفقیت فیلم تازه خسرو معصومی “تابو” در جشنواره ای که پسوند سانفرانسیسکو را دارد.

به گزارش سینماژورنال یکی از چهار جایزه ای که فیلم گرفته جایزه بهترین بازیگر زن این جشنواره است؛ جایزه ای که برخی رسانه ها از آن به عنوان “جایزه بازیگر نقش اول زن جشنواره سانفرانسیسکو” نام برده اند.

مخاطبی که آگاهی چندانی از اوضاع و احوال جشنواره ها ندارد پیش خود گمان می کند این فیلم و آن بازیگر برنده جایزه از جشنواره مشهور سانفرانسیسکو هستند!

جشنواره سانفرانسیسکو در بهار برگزار میشود و نه پاییز
اما واقعیت اینجاست که جشنواره بین المللی فیلم سانفرانسیسکو که یکی از بزرگترین جشنواره های آمریکایی است نه در ابتدای پاییز بلکه در ابتدای بهار هر سال برگزار می شود.

تاریخ دقیق اش را بخواهید 23 آوریل تا 7 می که میشود 3اردیبهشت تا 17اردیبهشت، زمان رسمی برگزاری جشنواره سانفرانسیسکو است.

این جشنواره توسط انجمن فیلم سانفرانسیسکو برگزار میشود و با نمایش حدود 200 فیلم از 50 کشور جهان.

الویت انتخاب فیلم برای این جشنواره آثاریست که هنوز توسط شرکتهای پخش آمریکایی پخش نشده اند.

اگر مدیر اجرایی جشنواره را بخواهید بشناسید “نوح کوئن” است؛ کوئن مدیر اجرایی سابق جشنواره تورنتو است و از 2014 به این سو مدیریت جشنواره را برعهده دارد.

این یک جشنواره کاملا ایرانی است که در سانفرانسیسکو برگزار میشود
پس جشنواره ای که الناز شاکردوست و فیلم متبوعش از آن جایزه گرفته چیست؟
این جشنواره، جشنواره ایست مخصوص فیلمهای ایرانی!!! که در سانفرانسیسکو برگزار میشود یعنی درست مانند جشنواره های مختلفی که در داخل و با الویت پخش آثار مطرح داخلی برگزار میشوند این جشنواره هم وضعیتی مشابه دارد یعنی یک سری فیلم ایرانی در آن به نمایش درمی آیند و در نهایت در انتهای جشنواره نیز تعدادی فیلم ایرانی به عنوان برگزیده مشخص می شوند.

یعنی رقابت کاملا ایرانی است و فقط جغرافیای رقابت، ایالات متحده آمریکاست و ایالتی به نام کالیفرنیا و شهری به نام سانفرانسیسکو!

اگر ساده ترش را بخواهید یک هفته فیلم ایرانی در سانفرانسیسکو برگزار شده که برای جذابتر شدن، رقابتی هم برای فیلمهای حاضر در آن تعریف شده!!!

البته آنها که در تیتر اخبار خود موفقیت فیلم شاکردوست در جشنواره سانفرانسیسکو را بولد کرده اند دو خط پایین تر پسوند ایرانی را هم به جشنواره افزوده اند اما مشکل تیتر اصلی آنهاست که به شدت اغراق آمیز است.

درست مثل این است که یک رقابت میان کشتی گیران ایرانی در سانفرانسیسکو برگزار شود و در نهایت تیتر نتایج آن برنده را به عنوان برنده جام جهانی کشتی سانفرانسیسکو معرفی کند!

عیار معصومی آن قدر هست که نیاز به این اغراقها ندارد
در ارزشهای “تابو” و کارگردانی به نام خسرو معصومی که سالهاست به تنهایی دوربین اش را در دل طبیعت زیبای مازندران می کارد و عاشقانه هایی پر از زیبایی را مصور می کند شکی نیست اما این اغراقهای خبری هم بیش از همه اعتبار معصومی و فیلمش را زیر سوال می برد.
عیار “تابو” آن قدر هست که با همه حرف و حدیثها پیرامون اوضاع کیفی جشنواره مونترال امسال، تنها فیلم ایرانی راه یافته به بخش مسابقه جشنواره مونترال بود؛ آن هم با وجود تعداد بالای آثار ایرانی که در این جشنواره بود.
معصومی و “تابو” نیاز به این اغراقها در اطلاع رسانی ندارند پس شمایی که خبررسانی می کنید هم کمی جانب اعتدال را رعایت کنید.

سینماژورنال/غفور پورغفور: هرچند بلحاظ کمیت، امسال فیلمهای زیادی از ایران و از جمله فیلم اخیر مجید مجیدی در جشنواره مونترال حضور داشتند اما تنها فیلم بلند ایرانی که در بخش مسابقه جشنواره حاضر بود “تابو/پدر وحشی” بود؛ تازه ترین ساخته خسرو معصومی.

به گزارش سینماژورنال “تابو” که به تازگی هم پروانه نمایش داخلی گرفته در دو نوبت برای مخاطبان جشنواره مونترال به نمایش درآمد و آن طور که معصومی می گوید اقبال عمومی به آن نسبتا خوب بوده است.

اغلب مخاطبان جشنواره مونترال پیر و میانسال بودند

معصومی در گفتگو با سینماژورنال درباره وضعیت نمایش “تابو” در جشنواره مونترال بیان می دارد: برخورد مخاطبان جشنواره با فیلم نسبتا خوب بود بخصوص که جشنواره امسال مونترال جشنواره پرفیلمی بود و بیشتر از 80 فیلم در جشنواره حاضر بودند.

وی ادامه می دهد: بلحاظ تعداد مخاطبان، جشنواره مونترال جشنواره پرمخاطبی است و مخاطبانش از مخاطبان جشنواره فجر بیشتر بود اما از نظر دامنه سنی برایم عجیب بود که اغلب مخاطبان جشنواره یا میانسال بودند و یا پیر و مخاطبان جوان چنان که باید حضور نداشتند.

معصومی درباره اینکه خودش در گفتگو با برخی از دست اندرکاران جشنواره از آنها درباره دامنه سنی بالای مخاطبان پرسیده و به پاسخ روشنی نرسیده می افزاید: این اتفاق برای من واقعا غیرمنتظره بود و سعی کردم در گفتگو با برخی دست اندرکاران به پاسخی درباره آن دست یابم که البته کوششهایم بی نتیجه ماند.

مونترال مخاطبان زیادی داشت اما تنوع سنی در مخاطبان وجود نداشت

این کارگردان با اشاره به اینکه در جشنواره های زیادی شرکت داشته و جشنواره فجر را بلحاظ کمیت پرمخاطب می داند اظهار می دارد: نکته مهم این است که جشنواره فجر هم مخاطبان زیادی دارد و هم تنوع سنی مخاطبان در آن زیاد است. شاید مونترال جزو معدود جشنواره هایی بود که مخاطبانش از مخاطبان جشنواره فجر بیشتر بود اما تنوع سنی در آن به چشم نمی خورد.

نسخه اصلی “تابو” بدون ممیزی پروانه نمایش گرفت

“تابو”ی خسرو معصومی سال قبل به بخش مسابقه جشنواره فجر راه نیافت و مدتها نیز پشت خط دریافت مجوز نمایش ماند تا اینکه حدودا سه هفته قبل پروانه نمایش آن صادر شد.(اینجا را بخوانید) معصومی درباره ممیزیهای وارده به اثر برای دریافت پروانه نمایش به سینماژورنال می گوید: هیچ ممیزی خاصی به فیلم وارد نشد و همان نسخه اصلی پروانه گرفت.

وی در پاسخ به این سوال که با وجود لحاظ نشدن ممیزی دلیل این همه وقفه در صدور پروانه نمایش چه بود می گوید: تهیه کننده “تابو” جواد نوروزبیگی بود که پروانه ساخت را هم گرفته بود و از آنجا که ایشان در ماههای اخیر بشدت درگیر دیگر محصولات خود بود دریافت پروانه “تابو” عقب افتاد. به هر حال ایشان سال قبل شش فیلم تهیه کرده بود و طبیعی است سرش شلوغ بود!

محمد امامی سرمایه گذار و تهیه کننده اصلی “تابو” بود

معصومی در توجیه عقب افتاده شدن دریافت پروانه نمایش “تابو” توسط تهیه کننده اش جواد نوروزبیگی بیان می دارد: در ابتدای تولید ایشان پذیرفت که پروانه ساخت اثر را بگیرد و تهیه کننده ما باشد اما از جایی به بعد محمد امامی{یکی از تهیه‌کنندگان مجموعه های “شاهگوش” و “شهرزاد”} به عنوان سرمایه گذار و تهیه کننده اصلی وارد کار شد و در واقع امور تهیه کنندگی را ایشان پیش بردند ولی برای احترام به تهیه کننده اولیه نام ایشان را در پروژه حفظ کردیم.

“پر پرواز” را دوست داشتم و تهیه کننده اش هم دوست داشتنی بود

یکی از مسائلی که در هفته های اخیر در فضای سینما مطرح شده بود ساخت قسمت دوم “پر پرواز” با حضور شادمهر عقیلی در آن بود! چندی قبل نقل قول “پشیمانی از ساخت “پر پرواز”” به خسرو معصومی نسبت داده شد و اینکه با تهیه کننده آن فیلم مشکل داشته است.

وقتی از وی می پرسیم مشکلش با تهیه کننده “پر پرواز” چه بوده که دیگر علاقه ای به ساخت ادامه آن ندارد به سینماژورنال می گوید: اول باید بگویم که برخلاف آنچه در برخی رسانه ها مطرح شد اتفاقا “پر پرواز” را دوست داشتم و البته که بخاطر یکی از رفقای تهیه کننده ام{جلال قزل‌ایاق} آن را کارگردانی کردم؛ رفیقی که خیلی هم دوست داشتنی بود.

اگر شادمهر بازگردد و “پر پرواز2” ساخته شود رکوردهای فروش را جابجا خواهد کرد

وی ادامه می دهد: این را هم می دانم که اگر شادمهر بازگردد و در فیلم باشد سوژه داستانی اثر آن قدر کشش دارد که به تولید یک اثر پرفروش بدل شود و حتی رکوردهای فروش را جابجا کند اما شخصا برای من انگیزه ای برای ساخت آثار تجاری به آن سبک و سیاق وجود ندارد.

کارگردان آثاری چون “رسم عاشق کشی” و “باد در علفزار می پیچد” خاطرنشان می سازد: من در سینمای حرفه ای مسیر خودم را پیدا کرده ام و همین مسیر را هم ادامه خواهم داد. ساختن قسمت دوم “پر پرواز” برای من معنایی ندارد جز اینکه “خداحافظ سینما”!

خسرو معصومی تأکید می کند: زمانی که “پر پرواز” را ساختم می خواستم تواناییهای خودم را در ساخت محصولی کاملا تجاری محک بزنم و اتفاقا محک خوبی هم بود اما الان مسیری را پی گرفته ام که می خواهم آن را ادامه دهم.

سینماژورنال: در تازه ترین جلسه شورای صدور پروانه نمایش، مجوز اکران چهار فیلم و از جمله “تابو”ی خسرو معصومی صادر شد.

به گزارش سینماژورنال “تابو” با نام قبلی “پدر وحشی” از جمله آثار سینمایی سال 93 بود که به دلایل مختلف و از جمله مضمون آن که درباره ازدواج یک پیرمرد با دختری جوان است به جشنواره فجر راه نیافت.

جالب است که شورای پروانه نمایش مجوز “تابو” را با ذکر واژه هنجارشکنی در توصیف مضمون صادر کرده است!

در جلسه 2شهریور که با حضور اکثریت اعضای شورای پروانه نمایش فیلم های سینمایی برگزار شد، مجوز نمایش سه فیلم زیر هم صادر شد:

— “آسمان آبی مادرم” به تهیه کنندگی ،کارگردانی و نویسندگی علی قوی تن با موضوع اکرام یتیمان( ملودرام اجتماعی)

—“شاهزاده روم” (انیمیشن) به تهیه کنندگی حامد جعفری و به کارگردانی و نویسندگی هادی محمدیان با موضوع تاریخ اسلام (مستند داستانی- تاریخی)

—“تگرگ و آفتاب” به تهیه کنندگی ،کارگردانی و نویسندگی رضا کریمی با موضوع ایثار و شهادت ( ملودرام اجتماعی)

سینماژورنال: به تازگی داوود ناقور رفیق قدیمی شادمهر عقیلی از رایزنیها برای بازگشت وی به ایران و بازی در قسمت دوم “پر پرواز” خبر داده است. ناقور حتی از این گفته که فیلمنامه قسمت دوم این کار نوشته شده و به ارشاد ارائه گشته است.(اینجا را بخوانید)

به گزارش سینماژورنال با این حال خسرو معصومی کارگردانی که حدودا 15 سال قبل “پر پرواز” را با بازی شادمهر عقیلی کارگردانی کرده بود با اظهار بی اطلاعی از ارسال فیلمنامه برای اداره نظرات به “خبرگزاری صداوسیما” می گوید: من از ساختن «پر پرواز۱» هم پشیمان هستم چه برسد به اینکه بخواهم «پر پرواز۲» را بسازم.

وی گفت: بعید می‌دانم که اجازه بازگشت شادمهر به ایران داده شود و تمام صحبت‌های انجام شده درباره “پر پرواز” را تکذیب می‌کنم.

اظهار بی اطلاعی سخنگوی ارشاد
به دنبال طرح موضوع احتمال بازگشت خواننده مذکور به ایران، حسین نوش‌آبادی سخنگوی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی نیز از این موضوع اظهار بی‌اطلاعی کرد!

ایفای نقش در برابر همسر فعلی افخمی

“پر پرواز” در سال 1379 در حالی جلوی دوربین رفته بود که مرجان شیرمحمدی همسر فعلی بهروز افخمی در آن نقش مقابل شادمهر عقیلی را بازی می کرد و شادمهر نیز در آن در نقش خواننده ای ظاهر شده بود که برای گرفتن مجوز آثارش دچار مشکل بود.