1

درگذشت حسین خانی‌بیک؛ بازیگری که در نیمه اول دهه شصت تا یک‌قدمی استار شدن، پیش رفت

سینماروزان/محمد شاکری: حسین خانی بیک بازیگر سینما و تلویزیون در ۸۳ سالگی درگذشت.

خانی‌بیک در سال‌های اخیر و پس از ابتلا به کرونا مبتلا به بیماری آلزایمز شده و به تدریج قدرت تکلم و شناخت دیگران را از دست داده بود.

حسین خانی‌بیک زاده ۱۸ مرداد سال ۱۳۲۰ در محلهٔ پامنار (تهران) تهران بود. وی در همان محلهٔ پامنار (تهران) در مدرسه‌ای به نام «برزویه» تحصیلاتش را آغاز کرد. از همان ابتدا به هنر علاقه‌مند بود و تئاترهای مدرسه فرصت مناسبی بود تا هیجانات هنری خود را تخلیه کند. اوج این علاقه در سال ۱۳۳۲ نمود پیدا کرد. در این سال وی که ۱۲ سال داشت گرایش شدیدی به کارهای نمایشی پیدا کرد و از طرفی عشق تماشای فیلم‌های سینمایی در وی شدت گرفت.

وی که در تئاتر از شاگردان زنده‌یاد مهین دیهیم بوده، از سال ۱۳۴۶ با حضور در نمایشی به نویسندگی و کارگردانی زنده‌یاد هادی اسلامی فعالیت هنری خود را با گروه دوم هنر ملی آغاز کرد و در یک دهه در بیش از ده نمایش بازی کرد.

حسین خانی‌بیک در اواخر دهه پنجاه و با فیلم “باغ بلور” به کارگردانی ناصر محمدی و “مریم و مانی” به کارگردانی کبری سعیدی وارد سینما شد.

با پیروزی انقلاب و حذف بسیاری از چهره‌های قبل از انقلاب و درعین حال پیرتر شدن معدودی از چهره‌های تئاتری -مثل علی نصیریان، عزت انتظامی و داوود رشیدی- که مجوز بازی داشتند، این فرصت برای امثال حسین خانی بیک، حمید طاعتی، اکبر زنجانپور و هادی اسلامی ایجاد شد که خود را بالا بکشند و نقش‌ جوان اول‌های متعددی بازی کنند.

حسین خانی بیک به خاطر فیزیک و در عین حال توانایی کار با میمیک چهره در دهه شصت در فیلم‌های متعددی بازی کرد؛ از “دست شیطان” و “افیون” و “سفیر” تا “خانه ای مثل شهر”، “تفنگ شکسته”، “راه دوم” و …، با این حال شانس هادی اسلامی-پسرخاله حسین خانی بیک- از او بیشتر بود و کار با امثال مسعود کیمیایی و یدالله صمدی و… او را از بقیه متمایز کرد و بالا کشید.

درگذشت حسین خانی بیک
درگذشت حسین خانی بیک

در میان آثار او فیلم‌های سینمایی “غریبانه” و “دیپلمات” و فارغ از “مختارنامه” و “پهلوانان نمی‌میرند”، سریال‌های تلویزیونی همچون «پلیس جوان»، «همه فرزندان من»، «روشنتر از خاموشی» و چند مجموعه دیگر بیشتر به دل می‌نشیند.

او در سریال “مختارنامه” در نقش ایاس بن مضراب فرمانده زبیری شرطه های کوفه بازی کرده بود و در “پهلوانان نمی میرند” در نقش شیخ حسین بازی کرده بود‌.

حسین خانی‌بیک در سال ۱۳۴۵ با سودابه سهیلی ازدواج کرد و حاصل این ازدواج ۴ دختر به نام‌های نسیم، بهار، صنم و گلاره است.

حدود یک سال قبل در سینماروزان گزارشی درباره حال و روز اواخر حسین خانی بیک منتشر کردیم با عنوان “هیچ کس را نمیشناسد”.(اینجا را بخوانید)

 




بازیگر مقتدر #مختارنامه دیگر هیچ کس را نمی‌شناسد!/حسین خانی‌بیک گرفتار بیماری مهلک

سینماروزان/ احمد محمد اسماعیلی: طبق روال کاریم هراز گاهی با بازیگران با سابقه تماس هایی دارم و ضمن انجام کار از حال و احوالشان جویا می شوم و به همین دلیل با حسین خانی بیک بازیگر خوشنام و قدیمی سینما ، تئاتر و تلویزیون تماسی گرفتم…

همسرش پشت خط آمد و با لحنی ناراحث و غمگین از وضعیت نامساعد جسمانی خانی بیک و بیماریش گفت و تاکید داشت که آلزایمر خانی‌بیک بتدریج تاثیرات منفیش را بروز داد تا جایی که امکان حرف زدن و شناخت دیگران را ندارد…

با شنیدن وضعیت این بازیگر محجوب و دوست داشتنی ناراحت شدم و با توجه به سبک زندگی سالم خانی بیک که مرد خانواده و اهل ورزش بود خیلی بعید بود که به این بیماری دچار شود.
وضعیتی که باعث شد بحث تقدیر و اینکه هر انسانی روزی باید با ابتلا به بیماری دنیا را ترک کند برایم دغدغه ذهنی شد و به مرور هنرمندانی و اطرافیانی که از دست داده ایم پرداختم و به نظرم آمد که عدالتی در جهان هستی درباره معیشت آدمهای خوب و نیک وجود ندارد و مثالهای زیادی از ذهنم عبور کرد.

جمشید مشایخی نازنین چند سالی با بیماری سرطان درگیر بود و یا علی خاتمی در دوران بلوغ سنی و کاریش درگیر این بیماری مهلک شد و نام های بسیار دیگری و… در مقابل خیلی از آدم های سنگدل و پلشت هم دور و برمان می بینیم که خیلی راحت زندگی می‌کنند.
حسین خانی بیک با ظاهر و هیبت مردانه ش نمادی از مرد سنتی ایرانی مهربان و نگهبان خانه و خانواده اش را در بیش از دو دهه در سینما و تلویزیون خلق کرده و نقش های ماندگاری در ذهن مخاطبان در قالب چنین مردانی بازی کرد.

یکی از نقش هایی که خانی بیک را مورد توجه مردم قرار داد نقش سرهنگ نیروی انتظامی در سریال #پلیس_جوان بود که تقابلش با شهاب حسینی افسر جوان کلانتری محل خدمتش لحظات جذابی را برای مخاطب خلق کرد.

حسین خانی بیک گرفتار آلزایمر
حسین خانی بیک گرفتار آلزایمر

بازیگری که دست پرورده مکتب عباس جوانمرد بود و با همکاری با پسرخاله هنرمندش ( هادی اسلامی) تئاترهای ماندگاری در دهه چهل و پنجاه خلق کرد‌. شاید به دلیل محجوبیت و افتادگی اخلاقی که داشت هیچ وقت مثل همنسلانش از قبیل خسرو شکیبایی در قالب یک استار فرو نرفت و شد استاد ایفای نقش های مکمل چه در کارهای تاریخی مثل نقش معرکه‌اش در سریال #روزی_روزگاری در قالب یک روستایی بادیه نشین خوش قلب و یا ایفای افسران پلیس در سریال هایی مثل #شلیک_نهایی و یا افسر عراقی خوش قلب فیلم #پوتین که در تقابل با مافوق خشنش قرار میگیرد و در سریال #مختارنامه هم شد ایاس مقتدر که فرمانده شرطه های شهر کوفه بود و چند سکانس ماندگار روبه روی عرب نیا خلق کرد.
در سالهای اخیر جای خالی بازیگرانی از جنس خانی‌بیک در سینما و تلویزیون احساس می شود؛ بازیگران با صلابتی که با آرامش درونی توانستند تجسم درستی را از مرد ایرانی معمولی که می تواند قهرمان خانواده اش باشد را ارائه کنند…