#احمدرضا_درویش کارگردان متخصص سینمای جنگ در #جشنواره_مقاومت اظهار داشت: پابرهنه‌ها بودند که جنگ را اداره کردند!/شخصیتِ برآمده از همان پابرهنه‌ها باید در آثار جنگی تجلی پیدا کند/جنگ برای من تمام نشده!/هنوز جنگ هست…/آغوش سینمای جنگ باید به روی همه باز باشد/نباید در توزیع امکانات تولید، خودی و غیرخودی داشت!
سینماروزان/امید عشریه: برای نسل ما وقتی جنگ تمام شد، جنگ شروع شد و یا ادامه داشت. جنگ برای ما هشت سال نبود. چه بسا برای برخی از جمله من تمام نشده است. نه به لحاظ ذهنی و نه متاثر از مسایل روحی و معنوی، که خیلی جدی و همینطور ادامه دارد، هنوز جنگ هست و ما در محضر خاطرات دوران دفاع مقدس هستیم و آنها را به اجرا در می‌آوریم.
#احمدرضا_درویش کارگردان متخصص در ژانر جنگ با بیان مطلب فوق در #جشنواره_مقاومت گفت: طبقه اجتماعی جنگ ما علیه دشمن در دوران دفاع مقدس و دفاع از کشور با پابرهنه‌ها بودند و اینها جنگ ما را اداره کردند و در این تردیدی نیست و شخصیت های برگرفته از همان مردم در فیلم ها، آثار، نقاشی و آثار تجسمی ما باید تجلی پیدا کند؛ روح نسل های پا برهنه، که عاشقانه در محضر و رکاب امام راحل حضور یافتند.
کارگردان فیلم «دوئل» افزود: واقعیت این است که بر اثر مرور زمان و بعد از جنگ و تغیییرات و تحولات اقتصادی ، سیاسی و اجتماعی، این تغییرات در بدنه افرادی که در جنگ حضور داشتند صورت گرفته است. این خطر هم می تواند وجود داشته باشد که اصولا تحلیل های ما هم نسبت به دوران جنگ به سمتی برود که رنگ و بوی دیگری دارد.
درویش ادامه داد: در جنگ، فن، فناوری و تجهیزات هم بوده اما مقدمه همه اینها نیروی انسانی بوده که برگرفته از روح انقلاب و طبقه ای از مردم است که عاشقانه حضور پیدا کردند و معامله کردند و جهاد فی سبیل الله ترجمه اش در دوران جنگ ماست و این فرق جنگ ما با جنگ های دوران کلاسیک است.
وی افزود: در خیلی از جنگ ها، حوادث و رخدادها کمابیش بوده ولی آن چیزی که در جنگ ما اهمیت دارد این است که جنگ برای خداست و در دوران معاصر دوباره جریانی به این ادبیات و معرفت شکل بگیرد و سینه سپر کرده و با خدا معامله کند. متاثر از این و همان دیدگاه که جاری بود اولین جرقه های تولید فیلم زده شد و پرچمدار اصلی این حرکت کسی است که چنین صحنه هایی را ساخته است.
وی افزود: سهم سینمای جنگ و دفاع مقدس در توسعه سینمای ملی ایران و شکل گیری سینما از ابتدای امر تاکنون بر کسی پوشیده نیست. در شرایطی که کشور در حال بنیانگذاری نگاه جدیدی بعد از انقلاب و در تراز انقلاب برای سینما بود و چیزی هم نگذشت که جنگ شکل گرفت، دوربین لازم بود که نسلی درگیر دوربین و جنگ و سلاح و جنگ شدند. تربیت شدند و معارف دفاع مقدس و سینما و تصویر و صدا را درک کردند و از این ها آثاری ایجاد شد که می شود گفت عمودهای خیمه بزرگ سینمای ایران هستند.
وی گفت: ضمن ارزشگذاری برای تمام آثار سینمای ایران، سینمای دفاع مقدس را نجات بخش سینما از حیث معرفتی و زیبایی شناختی، فنی، تکنیکی می‌دادم و بهترین سینماگران ایران آموخته های خود را از سینمای دفاع مقدس دارند.
کارگردان «سرزمین خورشید» گفت: آغوش سینمای جنگ برای همه باید باز باشد و در توزیع امکانات نباید خودی و غیرخودی داشت و به هر کسی که می خواهد در این بستر، دوربین، صدا ، میکروفون و قلمش را کار بیاندازد باید میدان داده شود.
وی افزود: ابراهیم حاتمی کیا در ۲۴ سالگی دیده بان را ساخت و این که امروز بچه های ۲۴ ، ۲۵ ساله ما به عراق می روند و در غربت و فضایی بسیار عجیب و غریب فیلم می سازند و شجاعانه دوربین خود را به صحنه پلیدترین پدیده های جهانی می برند، این دستاورد ابراهیم حاتمی کیا، سیف الله داد و رسول ملاقلی پور است. اگر آن ایثار و حماسه و شهید آوینی و تلاش های عزیزان ما در دوران دفاع مقدس در فیلمسازی نبود امروز قطعا دچار مشکل می شدیم.
درویش همچنین گفت: مردم ما با خون، بغض و سکوت رمزآلود خود در سال های ستم و تجاوز نقطه اتصال با تاریخ معاصر خود دارد و می گوید من کوتاهی نکرده ام. این دستاورد بزرگی است. پیشانی این احساس مال مردم پابرهنه و مستضعف است. آن چیزی که من را برانگیخته می کند همین است.
درویش در عین حال اظهار داشت: فیلم ضدجنگ بد نیست اما فیلم نباید ضد دفاع نباشد. جامعه ما به فیلم ضد جنگ نیاز دارد و جنگ در هیچ فرهنگ، دین و آیینی پذیرفتنی نیست.
