سینماروزان: برگزاری جشنواره فیلم عصر در ترکیه و وابستگی این جشنواره به یک شبکه ماهواره ای فارسی زبان با عنوان pntv سبب ساز آن شد که مدتی پیش از برگزاری جشنواره مدیران نظارتی ارشاد از سینماگران بخواهند در این جشنواره شرکت نکنند.
به گزارش سینماروزان با این حال نه تنها این جشنواره با حضور برخی سینماگران سرشناس ایرانی برگزار شد(اینجا را بخوانید) بلکه حتی برخی کارمندان قراردادی سازمان سینمایی و از جمله متصدی تولید کتابچه در یک گروه سینمایی کم مخاطب که در روابط عمومی جشنواره دولتی بین الملل فجر هم مشغول به کار است از جمله همکاران این جشنواره بودند. جالبتر اینکه یکی از کارمندان فارابی نیز وظیفه ارسال اخبار این جشنواره برای رسانه ها را برعهده داشته است.
این تناقضات باعث شده روزنامه «جوان» در گزارشی انتقادی به طرح پرسشهایی درباره ریشه های برگزاری چنین جشنواره ای بپردازد.
متن گزارش «جوان» را بخوانید:
صنوف سينما زير چتر يك ميلياردر
با اينکه سازمان سينمايي وزارت ارشاد دولت يازدهم اعلام کرده بود که «جشنواره فيلم عصر» را به رسميت نمي‌شناسد، اما حضور کارمندان قراردادي اين وزارتخانه در آنکارا نشان مي‌دهد که حتي خود كارمندان اين وزارتخانه تره‌اي براي اين حرف‌ها خرد نمي‌كنند.
برخي اعضاي اصناف سينمايي نيز که انتظار مي‌رود رفتاري پدرانه نسبت به سينما داشته باشند، جزو افرادي هستند که در چند روز گذشته خود را به آنکارا رسانده‌اند و از همه متأسفانه صنف سينما آنقدر حقير شده که رئيس يکي از اصلي‌ترين اصناف سينمايي جمعي از اهالي سينماي ايران را گرد آورده و ايشان را براي ضيافت چند روزه به بهانه جشنواره‌اي ايراني به ترکيه برده است.
اينجاست که مي‌شود ريشه‌هاي وضعيت اسفناک سينماي ايران را بهتر شناسايي کرد. وقتي اصناف از هول حليم خود را به درون ديگ پرتاب مي‌کنند، ديگر از بدنه سينما چه انتظاري مي‌رود. غلامرضا موسوي که مدت‌ها پست رياست شوراي عالي تهيه‌کنندگان سينما را يدک مي‌کشيد و مدام به حوزه هنري به خاطر نمايش ندادن برخي آثار سينمايي گير مي‌داد و از پولشويي در سينما سخن مي‌گفت و به تازگي نيز در جشنواره فيلم فجر به خاطر يک عمر فعاليت سينمايي از وي تجليل شد، حالا خودش جزو افرادي است که حاضر شده در جشنواره موسوم به فيلم‌هاي ايراني در ترکيه حضور يابد.
جالب است که وزارت ارشاد چندي پيش اعلام کرده بود که اين جشنواره را به رسميت نمي‌شناسد، اما يک فوج از کارمندان اين وزارتخانه در آنکارا حضور به هم رساندند، براي مثال کارمند گروه دولتي هنر و تجربه در اين بزم ايراني حاضر شده است.
روز گذشته در گزارشي درباره جشنواره عصر نظر محمدرضا عباسيان، دبيـر سابق جشنواره فجـر را جويا شد و اين مدير سابق سينمايي از اين سخن گفت که «برگزاري جشنواره «عصر» مـي‌تـواند مـانند سرمـايه‌گـذاري‌هـاي «ب. ز» متهم بزرگ مـالي در سينمـا باشد. بنده اطلاع دارم که از طريق سازمان سينمايي پول در اختيار برخي افراد قرار گرفته است که در خارج از کشور هفته فيلم و جشنواره فيلم ايراني برگزار کنند؛ جشنواره‌هايي که نه تنها خودشان بلکه جوايزي که مي‌دهند نيز بي‌ارزش هستند.»
جشنواره فيلم‌هاي ايراني موسوم به عصر از سوي اسماعیل ايزددوست، صاحب يک شبکه ماهواره‌اي فارسي‌زبان برگزار مي‌شود و براي رد گم کردن و حساس نشدن مسئولان ايراني شروع مراسم افتتاحيه را مشابه برنامه‌هاي رسمي داخل کشور و با تلاوت قرآن کريم و اجراي سرود ملي کشورمان برگزار کرد. قرار است بخش بين‌الملل اين جشنواره نيز شهريورماه سال آينده در ترکيه برگزار شود.
اصلي‌ترين کار ويژه جشنواره‌هاي فيلم در جهان خط دادن به فيلمسازان و الهام‌بخش بودن در گرايش‌هاي مضموني فيلم‌هاست. اينکه در جشنواره فيلم‌هاي ايراني صوت قرآن يا سرود ملي ايران پخش شود، موضوعي فرعي است و صرفاً برگزاري اين تشريفات براي حفظ ظاهر نمي‌تواند نگراني‌هاي فرهنگي چنين رويدادهايي را کمرنگ کند. البته همين حالا و در جشنواره فجر انقلاب به فيلم‌هايي جايزه داده مي‌شود که بعضاً سنخيتي با اهداف و آرمان‌هاي کشور ندارند و معلوم است که در جشنواره‌اي که در کشور ترکيه برگزار مي‌شود، قرار است چه رويکردهايي لحاظ شود.
اينکه يک کشور خارجي جشنواره‌اي ايراني برگزار کند، اساساً نقض غرض محسوب مي‌شود، جشنواره‌هاي دنيا را به نام شهرشان مي‌شناسند و پرواضح است که آنکارا هيچ ربطي به ايران ندارد و اگر قرار است جشنواره‌اي صرفاً با فيلم‌هاي ايراني برگزار شود، اساساً بايد اين جشنواره در جغرافياي ايران برگزار شود گرچه برخي جشنواره‌هاي بزرگ دنيا چند سالي است که بخشي از برنامه‌هاي جنبي خود را به فيلم‌هاي يک کشور خاص اختصاص مي‌دهند و اين اقدام هم گرچه محض رضاي خدا و ستايش از هنر انجام نمي‌شود، ولي اينکه به طور اختصاصي يک جشنواره در کشوري بيگانه فيلم‌هاي کشور ديگر را نمايش داده و داوري کند و جايزه بدهد حتماً جنبه‌هاي راهبردي و اهداف درازمدتي را براي سمت‌دهي به اغراض پشت‌پرده دنبال مي‌کند.
رفت و آمدهاي چندي پيش حبيب ايل‌بيگي، معاون ارزشيابي وزارت ارشاد و اخبار مربوط به اکران فيلم‌هاي ايراني در ترکيه نيز جزو سياست‌هايي بود که روزنامه «جوان» نسبت به آن هشدار داده بود.
توزیع جوایز؛ از «لانتوری» تا «قندون جهیزیه» و «کفشهایم کو؟»
جالب است که فاطمه معتمدآريا، كيومرث پوراحمد، مهدى احمدى، ابراهيم شيبانى و نادر طريقت فيلمهاى اين جشنواره را داورى كردند. در اين جشنواره تنديس برترين بازيگر زن به مريم كاظمى براى بازي در فيلم «جامه دران»، بهترين بازيگر مرد به صابر ابر براى فيلم «قندون جهزيه»، لوح تقدير و تنديس بهترين فيلمنامه به سارا سلطانى و ابراهيم ابراهيميان براى فيلم «عادت نمي كنيم» و بهترين فيلمنامه اقتباسى به حميدرضا قطبى و ناهيد طباطبايى براي فيلم «جامه دران» اهدا شد.
همچنين ديپلم افتخار بهترين كارگردانى به سام قريبيان براي فيلم« ٣٦٠درجه» رسيد. تنديس بهترين كارگردانى به رضا درميشيان براى فيلم «لانتورى» اهدا شد و تنديس بهترين فيلم به سعيد سعدى براي تهيه «قندون جهيزيه» تعلق گرفت. در پايان مراسم جايزه ويژه هيئت داوران به على ملاقلى پور رسيد و على قائم مقامى تهيه كننده فیلم سینمایی «کفشهایم کو» جایزه ویژه دبیر برای نگاه سالم و انسانی در فیلم سینمایی را دریافت کرد.