سینماروزان: افزایش حضور برخی از تهیه‌کننده های قبلی تلویزیون در شبکه خانگی و تولید برنامه هایی که در نوع خود به برند بدل شده اند، زمینه گزارشی در رسانه عصرایران شده است.

متن گزارش عصرایران را بخوانید:

در سالهای اخیر تهیه کنندگان بسیاری به دلیل نبود فضای کاری مناسب نتوانستند آنطور که باید تولیدات با کیفیتی در تلویزیون داشته باشند. شاهد مثال این نکته هم وجود تهیه‌کنندگان و برنامه‌سازانی است که در دهه‌های گذشته در تلویزیون برنامه‌های پرمخاطبی را تولید می‌کردند و حالا در حالی که مدیریت صدا و سیما در اختیار نگاهی خاص و ضد جامعه اکثریت قرار گرفته، تولیدات برنامه‌ها همگی به سمت آثاری بی کیفیتی و فاقد عنصر جذابیت رفته است.

در چنین شرایطی عنصر رقابت در میان پلتفرم‌های نمایش خانگی باعث شده است حضور تهیه‌کنندگان و برنامه‌سازان با تجربه در عرصه برنامه سازی در پلتفرم‌ها منجر به ساخت آثار خوب و با کیفیتی شود.

شاید اگر بخواهیم با ذکر مثال این نمونه را توضیح دهیم محمدرضا رضائیان نمونه مناسبی باشد. تهیه کننده و برنامه سازی که در دهه 90 با ساخت برنامه‌های پرمخاطبی همچون کتاب باز و مسابقه جذابی چون سیم آخر توانست مخاطبان بسیاری را جذب تلویزیون کند در سال‌های اخیر با ساخت برنامه‌ای همچون «معرکه» با اجرای جواد رضویان نشان داد کیفیت ساخت برنامه در تلویزیون در سال‌های اخیر به دلیل نبود استانداردهای مدیریتی و نظارتها و دخالت‌های فرامتنی در تولید برنامه‌ها و حتی تحمیل تیم تولید و مجری و اعضای ساخت یک برنامه باعث شده سطح کیفی برنامه‌ها به حدی پایین بیاید که خبری از استقبال مخاطبان نباشد.

از سوی دیگر همان تیم تولید برنامه‌هایی مانند معرکه در تلویزیون وقتی سر از نمایش خانگی در می‌آورند با ساخت برنامه‌های با کیفیتی همچون برنامه «اکنون» یا مسابقه «شب‌های مافیا؛ زودیاک» ثابت می‌کنند رقابت در بخش خصوصی می‌تواند توان و دقت و سرمایه را به بهترین شکل در اختیار کیفیت و رشد نیروی انسانی قرار دهد.

شاهد مثال دیگری برای برنامه سازی را می‌توان حامد جوادزاده دانست. کسی که وقتی در تلویزیون با فضای بسته و بدون خلاقیت وارد می‌شود با ساخت برنامه‌ای همچون «عمارت» نمی‌تواند خلاقیت‌های همیشگی‌اش را نشان دهد پروژه با حضور سعید فتحی روشن هم شکست می‌خورد و کسی از برنامه استقبال نمی‌کند اما همان تیم تولید وقتی در نمایش خانگی به سراغ ساخت برنامه‌ای همچون “صداتو” می‌روند چنان استقبالی از سوی مخاطبین می‌شود که حالا فصل سوم آن هم در حال تولید و پخش است.

تنبلی و فربه شدن تلویزیون کشورمان با بودجه‌های عظیم دولتی که بدون پشتوانه و پاسخگویی به هیچ نهاد نظارتی و تنها برای یک طیف فکری محدود مشغول برنامه سازی است باعث شده هر روز جمعیت بیشتری از مخاطبان را از دست بدهد.

از سوی دیگر شاهد هستیم بخش خصوصی با تلاش و پشتکار خود و با خلاقیت بیشتر در تولید آثار جذاب توانسته است سهم بیشتری در سرگرمی سازی و اوقات فراغت مخاطبان داشته باشد و همین امر موجب شده است تا امروز شاهد کوچ هنرمندان و برنامه سازان بیشتری از تلویزیون به سوی پلتفرم‌ها و بخش خصوصی باشیم.

سینماروزان: سال‌هاست که با کلمه‌هایش در دل‌زندگی قدم زده و خیلی‌ها را با آثارش از زاویه دیگری با جهان هستی همراه کرده است. نامش مصطفی مستور است و ۳۴ سال می‌‌شود دست‌به‌قلم شده و با آثاری چون «روی ماه خدا را ببوس»، «بهترین شکل ممکن»، «عشق روی پیاده‌رو»، «تهران در بعدازظهر»، «من دانای کل هستم» و… شناخته می‌‌شود.  نگاهش به زندگی متفاوت است و به همین دلیل در هر جمعی حضور پیدا نمی‌کند. اما به‌تازگی میهمان جدیدترین قسمت «اکنون» شده است. به همین بهانه با روزنامه فرهیختگان با او هم‌صحبت شده. او در این گفت‌وگو درباره ساخت اکنون و ریسک بخش خصوصی برای تولید این برنامه گفته و گریزی هم به زاویه نگاهش نسبت به زندگی داشته است.

مصطفی مستور به واسطه آشنایی‌اش با تیم «اکنون» در این برنامه حضور پیدا کرد. او در این باره گفت: «من با ساختار این برنامه از قبل آشنا بودم و می‌دانستم با حضور در آن قرار است درباره چه چیز‌هایی صحبت کنیم؛ چراکه با آقای رضاییان و باقی دوستان از پیش در ارتباط بودم. همه این‌ها باعث شد درنهایت در این جمع حاضر شوم. در کنار این موضوع باید بگویم ازاین‌دست برنامه‌ها تقریباً ساخته نمی‌شود و هیچ‌وقت نپذیرفتم در تولیداتی که به‌ظاهر شبیه این فضا هستند، حاضر شوم؛ چراکه حسم این بود نمی‌توانم آن خود حقیقی‌ام را بازگو کنم یا اگر هم بگویم با کلیات آن برنامه همپوشانی ندارد. اما در «اکنون» من چنین احساسی نداشتم و تا حد زیادی هر آنچه در ذهن داشتم به‌خوبی قابل انعکاس بود.»

او افزود: «واقعیت این است که برنامه «اکنون» به فرهنگ، هنر و مخاطب عام ما چیزی اضافه می‌کند که پیش از آن نداشتیم و غایب بوده است. برخلاف همه برنامه‌های دیگری که میهمان محورند این برنامه به شکل بنیادینی درباره زندگی، معنای آن، سازگارشدن و تحمل زندگی صحبت می‌کند، موضوعاتی که همه ما به پرداختن و شنیدن از آن نیاز داریم و من هم دوست داشتم بخش کوچکی از این داستان باشم.»

کوچ «اکنون» به شبکه نمایش خانگی از دیگر موضوعاتی بود که مستور به آن اشاره کرد و گفت: «معمولاً توقع این است که آثاری که فان و سرگرم‌کننده صرف نیستند، متولی دولتی داشته باشند؛ چراکه کمتر فضایی در بخش خصوصی ریسک این حمایت را می‌پذیرد و اغلب پای چنین جریانی نمی‌ایستند و آقای رضاییان و تیمش در کنار این پلتفرم، آن ریسک را پذیرفتند و این خیلی ارزشمند است. همچنین محدودیت و سخت‌گیری‌هایی که در تلویزیون است در وی‌اودی وجود ندارد و این راه را برای افزایش سطح کیفی برنامه باز می‌کند. این نگاه خیلی ارزشمند است و هرکس در حد توانش کمک کند این نوع برنامه‌ها ساخته شود، می‌تواند در صورت استمرار داشتن، در تغییر ذائقه مخاطب عام حتی در دیدن فیلم‌ها و سریال‌ها هم اثر بگذارد.»

این نویسنده همچنین درباره اثرگذاری «اکنون» روی نسل جدید گفت: «به نظرم در مخاطبان ما بخش خاموشی است که به تفکر در خصوص معنای زندگی و آنچه از آن گفتید اهمیت می‌دهد، به‌هرحال برای همه ما سؤالاتی وجود دارد که نمی‌توانیم راحت به آن پاسخ دهیم. همه ما زمین می‌خوریم و زخمی می‌شویم و دوست داریم کسی را که از این قصه برای ما حرف می‌زند بشنویم، به همین دلیل فکر می‌کنم آن مخاطب خاموش و علاقه‌مند وجود دارد. بر همین اساس می‌توانم حدس بزنم آن دهه هشتادی‌هایی که به‌رغم ظاهرشان ما فکر می‌کنیم دغدغه چندانی ندارند، اما این دل‌مشغولی در آن‌ها هست و باید در این راستا قدمی برداشت تا ببینیم چه اتفاقی می‌افتد. اگر این برنامه توانست آن بخش خاموش را جذب کند، حتماً می‌شود قدم‌های بیشتری برداشت.»

مستور در این گفت‌وگو از زاویه نگاهش به زندگی گفت: «به نظرم فارغ از اینکه کسی تحصیل‌کرده یا کتاب‌خوان باشد یا نباشد، زندگی را با تجربیات مشترکی با دیگر آدم‌ها پشت سر می‌گذاریم، مثلاً بیمار می‌شویم، عزیزی را از دست می‌دهیم، عاشق می‌شویم و موارد بسیار دیگری که جوهره انسانی ما را شکل داده‌اند و از بدو وجود انسان بوده‌اند. در این میان اگر برنامه‌های این‌چنینی بتوانند سطح بحث‌هایی را که مطرح می‌کنند به‌صورت گسترده‌تر برای مخاطبان عام در نظر بگیرند، می‌توانیم امیدوار باشیم آن‌هایی که شاید دور از فضای فرهیختگی یا موارد این‌چنینی‌اند، از چنین فضایی استفاده کنند.»

او ادامه داد: «تلاش من همین بوده و ازآنجاکه دوست ندارم توصیه کنم یا لحن پیامبرانه داشته باشم، فقط می‌توانم به فلسفه زندگی خودم اشاره کنم، مثل همان صحبتی که در «اکنون» مطرح شد و آن هم این است: «خوب باش!» که می‌دانم خیلی‌خیلی کار سختی است اما می‌گویم تا جایی که می‌توانی خوب باش و خوبی کن. همه در دل انتخاب‌هایشان می‌دانند چه چیزی خوب است یا خوب نیست؛ اما مسئله عمل‌کردن به آن است، به همین خاطر دلم می‌خواهد این جمله از من بماند که خوب باش و خوبی کن تا جایی که می‌توانی.»

سینماروزان/حامد مظفری: برنامه “اکنون” از معدود برنامه های فرهنگی آرام بخش فضای وی‌او‌دی است و در نقطه مقابل آن تصور غلط که فقط با هیاهو می‌توان مخاطب داشت.

“اکنون” و قبل تر از آن “سپنج” که هر دو در فیلیمو عرضه شدند را می‌توان در امتداد نگاهی دانست که زمانی رادیوپیام در باکس شبانگاهی خود و با افرادی مثل حسین آهی، محمد صالح علا، فتح الله جوادی و… به دنبالش بود؛ آرام‌بخشی و در عین حال تغذیه فرهنگی مخاطبان.

سروش صحت در “اکنون” آن نگاه صلب و بسته رسانه ملی پسند در پرداخت به ادبیات با حضور مهمانان اغلب مطلوب رسانه ملی در “کتاب باز” را کنار گذاشته و سعی کرده فرهنگ و هنر را گسترده تر از انتشارات‌‌ی‌های حوالی کریمخان ببیند و نتیجه اش می‌شود برنامه هایی با حضور علیرضا قربانی و ایرج طهماسب که از همان ساعات ابتدایی وایرال می‌شوند.

صدالبته که برخی ژست های سیاسی را در اینجا هم می بینیم وقتی از شجریان حرف میزنند یا آن شاعری که تا آخر عمرش در حال اثبات توده‌ای نبودن(!) بود، که بدیهی است مشتری هم داشته باشد اما باز غلبه بر نوعی تنفس فرهنگی است.

همان قدر که کمدی های خالتوری چه در سینما و چه در تئاترهای مکتب گلریز می‌توانند مسکّن آلام روحی و جسمی باشند، تاک‌شوهای فرهنگی هم اگر بی قیقاژ بر سیاست و سیاست‌بازی تولید شوند قطعا می‌توانند آرامش‌بخش و در عین حال آموزنده باشند.

آنچه نیاز تاک‌شوهای مُسکّن است، هر چیزی است به جز اندرزگویی مستقیم که آفت برنامه‌های روتین تلویزیون شده به‌خصوص که این اندرزگرافی‌های مستقیم توسط مجریان و کارشناسانی صورت میگیرد که حتی یاد نگرفته‌‌اند با سیمایی آراسته جلوی دوربین روند و گاهی آن‌قدر مهیبند که ترس فرزندان خویش را موجب می‌شوند چه برسد به مخاطب…

درباره ایرادات “اکنون” می‌توان از دکور زیادی شلوغ پلوغ آن یاد کرد که هر جایی گل و گیاهی چیده‌اند و می‌توان از “سپنج” یاد گرفت که با یک تکه فرش اصیل ایرانی و صرفا دو صندلی، دکوری موقر خلق کرده بود یا آن روال روتین احسان عبدی پور که در گفتگوی فرهنگیِ “تنهای تنهای تنها” گیر کرده! احسان باید دیگرانی خلاق‌تر را پیدا کرده و جلوی دوربین بفرستد.

“اکنون” و “سپنج”فیلیمو درکنار “کنسرتینو”ی نماوا را می‌توان تاک‌شوهای آبرومند، آرام بخش و فرهنگ‌ساز یاد کرد و مایه خجالت صدها پلتفرمی که مجوز هم دارند ولی حتی از تولید یکی از همین تاک‌شوهای لوباجت عاجزند و مدام می‌گویند بودجه بدهید که سریال کله‌دار بسازیم-که بابت کله‌ها حسابی بخورند-اما یادشان رفته که اگر بلد کار باشند می‌توانند یک تاک‌شوی جمع و جور ولی دارای غنای فرهنگی تولید کرد که هم برندسازی کند و هم مخاطب جمع کند و حتی سرمایه ها را به سمت پلتفرم آورد…

سینماروزان/مهدی فلاح: احسان عبدی‌پور، در بخشی از برنامه «اکنون» سروش صحت، میزبان روایت‌های تازه‌ای می‌شود.

«اکنون» به تهیه‌کنندگی محمدرضا رضائیان، قرار است با بخش‌های مختلف و جدیدی در نمایش خانگی منتشر شود.

بر همین اساس، احسان عبدی‌پور در یکی از بخش‌های این برنامه، با سفر به نقاط مختلف جهان، قرار است راوی تجربه‌های متفاوتی در این برنامه باشد.

عبدی‌پور پیش از این نیز در برنامه «کتاب‌باز»، در میز جداگانه‌ای میزبان روایت‌هایی از زندگی مردم بود و حالا با حضور در برنامه «اکنون»، سراغ قصه‌هایی ناب از دل زندگی می‌رود که شاید در کتاب‌ها هم پیدایشان نکنیم.

«اکنون» به کارگردانی سروش صحت و با داستان‌‎های متفاوتی که هر کدام در هر قسمت به موضوعی می‌پردازند، به زودی از فیلیمو منتشر می‌شود.

سینماروزان: آقای کتاب باز به زودی با «اکنون» در فیلیمو رویت می‌شود.

«سروش صحت» با اجرای یک برنامه‌ی جدید به نام «اکنون» دوباره میزبان اهالی فرهنگ، هنر و علم خواهد بود.

«اکنون»، به تهیه‌کنندگی و کارگردانی محمدرضا رضائیان، یک تاک‌شوی هفتگی است که با همان حس و حال و نگاهی که از تیم سازنده برنامه کتاب باز انتظار می رود، طراحی شده و در حال ساخت است.

صحت این بار و در بستر نمایش خانگی گفتگوهایی جذاب و دلنشین با هدف گسترش فرهنگ کتاب خوانی با مهمانان و کارشناسان شناخته‌شده خواهد داشت.

«اکنون» در حال تولید است و به زودی به صورت هفتگی از فیلیمو پخش خواهد شد.