سینماروزان: جشنواره سی ام کودک و نوجوان در حالی به دبیری علیرضا رضاداد برگزار میشود که فقط نگاهی به فهرست نامهای تکراری حاضر در بخش مسابقه بیانگر عیار جشنواره است؛ چهره هایی که سالهاست با بودجه فارابی و برای جشنواره، فیلم کودک تولید میکنند ولی فیلمهایشان به دلایل مختلف و اصلی ترین آن کیفیت پایین راهی به اکران نمی یابد ولی باز هم نزدیک جشنواره که میشود، با بودجه دولت فیلم کودک میسازند و به جشنواره دولتی کودک می آیند.(اینجا را بخوانید)

این روند که در هفته های گذشته با انتقاد برخی رسانه ها مواجه شده بود با انتقادات تند و تیز یک عضو هیأت انتخاب جشنواره کودک پی گرفته شد.

سیروس حسن پور از اعضای هیأت انتخاب جشنواره در گفتگویی تفصیلی به صراحت به انتقاد از کیفیت پایین آثار حاضر در جشنواره پرداخت و گفت: بودجه قابل توجهی از سوی فارابی برای تولید فیلمهای کودکی اختصاص داده شد که نام هیچ کدام از اینها را نمی توان فیلم گذاشت!(اینجا را بخوانید)

دست اندرکاران جشنواره کودک اما به جای آن که پاسخگوی این انتقادات بجا باشند در قدم اول به تسویه حساب با رسانه های منتقد دست زدند.

دست اندرکاران این جشنواره برخلاف مشی اعتدالی که مدیران بالادستی خود مدام از آن دم می‌زنند، برای رهایی از زیر ذره بین رفتن توسط این رسانه ها حین برگزاری، هیچ کدام از رسانه های منتقد را به جشنواره شان دعوت نکردند تا در فضایی ایزوله و انحصاری جشنواره را همان طور که دوست دارند برگزار کنند و ایراداتشان دیده نشود.

ایزد مهرآفرین دبیر سرویس فرهنگی روزنامه «جوان» در انتقاد از این وضعیت توئیتی زده و نوشته است: این از نتایج سحر است یا صبح اعتدال؟ حذف رسانه های منتقد از فهرست حاضران در جشنواره کودک! آقای حیدریان! آیا حذف صداهای منتقد با هماهنگی شما بوده است؟

توئیت یک روزنامه نگار خطاب به محمدمهدی حیدریان

سینماروزان: بعد از پایان فصل سوم «هفت» درباره مجری و منتقدی که به جای بهروز افخمی و مسعود فراستی به فصل چهارم خواهند آمد گزینه های بسیاری مطرح شده بود و حالا مدیر شبکه سوم در کنار بیان اینکه فصل چهارم سه مجری خواهد داشت از محمد حسینی که در سالهای اخیر مشغول همکاری با حوزه هنری است به عنوان منتقد جایگزین مسعود فراستی در «هفت» نام برده است.

«علی‌اصغر پورمحمدی» در حاشیه بازدید از پشت صحنه مجموعه تلویزیونی «پنچری» در پاسخ به «فارس» درباره سری جدید برنامه «هفت» گفت: این برنامه قطعا پس از ماه رمضان به روی آنتن خواهد رفت و در سری جدید با تغییرات بسیاری در ساختار و محتوا روبرو خواهیم بود. در سری جدید این برنامه سه بخش دارد و اجرای هر بخش هم برعهده یک مجری خواهد بود و می‌توان گفت که در مجموع برنامه با 3 مجری به روی آنتن خواهد رفت که هنوز این مجریان مشخص نشده است. منتقد برنامه دیگر مسعود فراستی نخواهد بود و ایشان جای خود را به سیدمحمد حسینی خواهد دارد. آقای حسینی قبلا هم در برنامه بوده‌اند و به عنوان منتقد حضور داشته‌اند.

کارنامه ای ناموفق در حیطه رسانه

به گزارش سینماروزان محمد حسینی از جمله چهره های منسوب به جریان اصولگرا و از همکاران سالهای اخیر حوزه هنری است که بخش عمده سابقه رسانه ایش سردبیری مجله ای بود با نام «سینمارسانه» وابسته به موسسه آوینی؛ مجله ای که با تغییر نام مجله «سینماویدیو»ی ابوالقاسم طالبی پا به حیات گذاشت اما چنان که باید در جلب مخاطب موفق نبود.

بعد از فراگیر شدن برنامه نمایش فیلم «سینماروایت» که با مدیریت ایزد مهرآفرین راه اندازی شد حسینی به دنبال آن رفت که با استفاده از نام این برنامه، یک مجله به همین نام را راه اندازی کند. اما مجله «سینماروایت» به دلایل مختلف و اصلی ترین آن پایین بودن سطح کیفی، عمرش بیشتر از یک شماره نشد!

حالا باید منتظر ماند و دید این فعال رسانه ای که حداقل در حیطه ژورنالهای مکتوب و مجازی نتوانسته چندان موفق باشد با حضور در «هفت» چه خواهد کرد؟

سینماروزان: در سالهای اخیر کم نداشته ایم منتقدان و خبرنگارانی را که رسانه خود را مجالی کرده اند برای گرفتن روابط عمومی فلان پروژه یا بهمان جشنواره.

به گزارش سینماروزان در برنامه اخیر “شهرفرنگ” که از شبکه خبر روی آنتن رفت ایزد مهرآفرین روزنامه‌نگار فرهنگی به انتقاد صریح از خبرنگاران و منتقدانی پرداخت که به راحتی به کارمندان جریانات سینمایی دولتی یا غیردولتی بدل می‌شوند.

مهرآفرین با اشاره به وضعیت رسانه‌های سینمایی در کشور گفت: یکی از مشکلات رسانه‌ها این است که همسو با جریان قدرت می‌شوند و همین می‌شود که نمی توانند در عیان ساختن بسیاری از فسادها پیشرو باشند. مثلا در حوزه سینما کمتر دیده ایم گفتمان اینکه تهیه کننده وظیفه اش چیست و چرا اغلب تهیه کنندگان واسطه ای شده اند برای دریافت بودجه مورد کنکاش قرار گیرد.

وی ادامه داد: خبرنگاری که نهایت آرزویش سلفی انداختن با فلان هنرمند است که نمی‌تواند وارد مباحث آسیب شناسانه شود. متأسفانه به نظرم روزنامه‌نگاران فعال در حوزه سینما بیشتر از 30 تا 40 نفر نیستند؛ همینها هستند که اثرگذارند و دارای اندیشه اما از آن طرف در جشنواره فجر 2000 خبرنگار سروکله شان پیدا می‌شود و بعد هم اینها را هیچ جای دیگر نمی‌بینید یعنی در زمان جشنواره فجر متولد می‌شوند و بعد هم محو؛ اینها هدفشان همان سلفی گرفتن با فلان هنرمند است.

این روزنامه نگار با اشاره به یکی از آفات کار رسانه اظهار داشت: فلان تهیه کننده حاضر است خبرنگار یک خبرگزاری شناخته شده را روابط عمومی خود کند تا از رسانه او به نفع خود سوء استفاده کند. سوال اینجاست چرا خبرنگاران خبرگزاری‌هایی که به نام هم مشهورند وارد چنین معاملاتی می شوند؟ تجربه هم نشان داده کم اتفاق افتاده خبرنگاری که روابط عمومی شده و معتقد باشد به اصول کار حرفه ای و مثلا رسانه‌اش را در خدمت پروژه متبوع خویش قرار ندهد.

وی با اشاره به برخی منتقدان هبه‌بگیر ادامه داد: ناراحت کننده است حتی منتقدان ما هم وقتی در پروژه ها و سازمانهای مختلف مسئولیت روابط عمومی می گیرند کاملا اندیشه های خود را فراموش می کنند و تبدیل می شوند به مدیحه سرا سیستمی که آنها را استخدام کرده! از آن طرف اگر رسانه ای سیستم متبوع آنها را نقد کند به جای اینکه جواب نقد را دهد، می روند و در رسانه خودشان به تعریف و تمجید آن سیستم می پردازند.

مهرآفرین افزود: خیلی منتقد و خبرنگار داریم که می‌روند روابط عمومی گروه‌های سینمایی مانند هنروتجربه می‌شوند. منتقدانی که مدیر روابط عمومی هنروتجربه می شوند مگر می توانند این جریان سینمایی را واقعا منصفانه نقد کنند؟ محال است. نه تنها نمی‌توانند بلکه به کارمندانی بدل می‌شوند که رسانه‌هایشان را دربست در خدمت این جریان قرار می‌دهند.

این فعال رسانه ای خاطرنشان ساخت: بدترین آفت در سینماگران این است که می روند سراغ رسانه هایی که برایشان نوشابه باز می کنند و با آنها گفتگو می کنند. در صورتی که گفتگو از چالش پیش می آید و اتفاقا سینماگر باید برود با رسانه ای گفتگو کند که مخالف اوست.

سینماژورنال: حدودا یک ماه بعد از زمانی که روزنامه نگارانی چون حامد مظفری، ایزد مهرآفرین، رضا استادی و سعید قطبی زاده از طریق رسانه هایی چون سینماژورنال، جوان، سینماپلاس و صفحه اجتماعی خویش به انتقاد از شوخیهای سطحی و الفاظ زشت به کار رفته در “گینس” پرداختند رفته رفته منتقدان دیگری هم از راه رسیده و کیفیت کار محسن تنابنده را زیر سوال می برند.

به گزارش سینماژورنال از جمله این منتقدان حسین معززی نیا داماد شهید مرتضی آوینی و سردبیر مجله “24” است.

معززی نیا با نگارش یادداشتی در صفحه اجتماعی خود از یک سو به انتقاد از لحن تنابنده در خطاب قرار دادن منتقدان پرداخته و از طرف دیگر ایرادات فراوان فیلم او را برشمرده است.

سبنماژورنال متن کامل یادداشت معززی نیا را ارائه می دهد:

آقاي محسن تنابنده اخيراً فرموده‌: «من تا به امروز درباره گینس نقد جدی ندیدم. یک تعداد یادداشت دیدم. نقد جدی ندیدم که برایم قابل تامل باشد و به آن‌ها فکر کنم. به نظرم بیشتر عقده‌گشایی است. تا جایی که من یادداشت‌ها را مرور کردم خامدستانه به اثر توجه شده است. ما اهل مطالعه نیستیم و فقط غر زن داریم. اینقدر غر زن نباشیم، برویم دنبال کار کردن. به جای این که حراف باشیم کار کنیم و باعث پیشرفت شویم. به جای این که پاتیل‌های روشنفکری بگیریم و بگوییم این بد است آن خوب است و… برویم کار کنیم و قدم های رو به جلو برداریم. من فکر می‌کنم این شکل و شمایل و لحن، لحنی کاملاً نو در ارایه قصه است و تا به حال کسی چنین تجربه‌ای نداشته است. نديدم با این فضاها شوخی شده باشد، سه برادر در یک فضای تقریبا وسترن، جاده و… به نظرم در این شرایط (جاده و فضای وسترن) قصه شیرین گفتن کار بسیار سختی است.

حضرت آقاي تنابنده:

يك: نقد جدي را درباره فيلم جدي مي‌نويسند. شما بابت همين چند «يادداشت» هم شاكر باش. در مملكت عجيبي زندگي مي‌كنيم كه درباره فيلمت با اين سر و وضعي كه دارد همين چند «يادداشت» هم منتشر شده. در يك شرايط استاندارد، اين چيزي كه اسمش را فيلم گذاشته‌اي نه اكران مي‌شد، نه ديده مي‌شد و نه كسي درباره‌اش چيزي مي‌نوشت.

دو: كسي كه «يادداشت» مي‌نويسد، كسي كه منتقد فيلم است و مي‌گويد فيلمي بد يا خوب است دارد «كار» مي‌كند. دارد «قدم رو به جلو» برمي‌دارد. اما تو به‌عنوان فيلمساز «كار» نكرده‌اي، چيزي سر هم كرده‌اي كه اسمش فيلم نيست و تماشاگر بيچاره به‌هواي اسم عطاران و قيافه‌ «نقي» شش هزار تومان پول مي‌دهد كه بيايد تماشايش كند.

سه: وقتي آدم شخصيت‌هايش را مي‌برد توي جاده كه بي‌خود و بي‌جهت مسيري را طي كنند، اسم فيلمش نمي‌شود «وسترن». در بهترين حالت مي‌شود فيلم جاده‌اي. اگر دستمزد خوبي بدهي و ساكت بگيري بنشيني، حاضرم در چند جلسه مفاهيم و اصطلاحات سينمايي از قبيل «فيلم وسترن» را به تو آموزش دهم. چون حرفه‌ام همين است. «كار» من اين است.

چهار: شما اگر قرار است «تامل» كني، دنبال نقد جدي نگرد، چون كسي حوصله ندارد درباره اين چيزي كه سر هم كرده‌اي، نقد جدي بنويسد، برو درباره اين تامل كن كه چرا فيلمسازي بلد نيستي و فيلمت نه قصه دارد، نه شخصيت، نه تداوم، نه پايان‌بندي.

پنج: اين‌قدر خودت را «جدي» نگير تا اميدوار بمانيم روزي بتواني واقعا فيلم بسازي.