1

فرهاد توحیدی: مملکت در شرایط اقتصادی مطلوبی به سر نمی‌برد/سینماژورنال: پس چرا بخشی از بودجه‌های عمومی را صرف برگزاری جشنواره‌های بی‌خاصیت می‌کنید؟

سینماژورنال: فرهاد توحیدی سناریستی که در سالیان اخیر آن قدر درگیر صنف(!) شده بود که خروجی اش به عنوان فیلمنامه نویس چندان جلب توجه نمی کرد به تازگی در گفتگو با “فارس” نکته جالب و البته پرسش برانگیزی را درباره کمبود منابع مالی در کشور بیان کرده است.

به گزارش سینماژورنال در جایی از این گفتگو که بهانه اش چرایی عدم ساخت فیلم درباره ماجرای حمله ناو آمریکایی به ایرباس بوده توحیدی گفته است: مملکت در شرایط اقتصادی مطلوبی به سر نمی برد؛ زمانی که پول نفت گزاف بود و فیلم «لاله» ساخته می شد باید چنین سوژه هایی مورد توجه قرار می گرفت.

شما راست می گویید اما…

به اعتقاد سینماژورنال البته که درباره اوضاع اقتصادی مملکت نویسنده “بی وفا” و “مجردها” که یکی از نویسندگان کمدی پرحاشیه “50 کیلو آلبالو” هم بوده اند، کاملا درست گفته اند.

این اوضاع اقتصادی نامطلوب گریبان کف جامعه و از جمله کف صنف سینما را گرفته است ولی مساله اینجاست که این نگرانیهای اقتصادی به امروز و دیروز مربوط نمی شود و سالهاست بدنه جامعه از آن رنج می برد و هیچ گاه هم این طور نبوده که نداشتن بنیه اقتصادی قوی در کف جامعه باعث نچرخیدن چرخ سینمای متکی به منابع عمومی شود.
حالا هم چنین است؛ درست است که چهره های مستقل عرصه سینما برای دریافت یک وام حداقلی باید مدتها در نوبت باشند اما برای نورچشمی ها همواره بودجه هست.

هر که نداند شما خوب می دانید
هر کس که نداند جناب توحیدی دیگر خودش خوب می داند برای تولید یکی از فیلمنامه های اخیرشان به نام “امکان مینا” هم فارابی و هم یکی از وزارتخانه ها ورود کردند و بودجه خوبی را هم برای تولید فراهم نمودند.
باز هم ایشان بهتر از هر کس می داند در همین اوضاع اقتصادی بودجه های پر و پیمانی صرف برگزاری جشنواره هایی بی مخاطب، بی هدف و بی چشم انداز می شود.

اگر پول نیست پس چرا جشنواره برای سالنهای خالی برگزار می کنید؟
جالب است که دبیر یکی از همین جشنواره ها خود جناب توحیدی بوده است.
سوال اینجاست ایشان که از اوضاع اقتصادی نامطلوب مملکت آگاهند چرا خود درگیر جشنواره هایی هزینه زا و بی کارکرد مطلوب می شوند؟
آیا حسن نیت ایشان زمانی به اثبات نمی رسید که به صراحت و به دلیل پرهیز از افزایش درصد وضعیت نامطلوب اقتصادی، به برگزارکنندگان این جشنواره توصیه می کردند قید برگزاری آن را بزنند؟

این تناقضات را حل کنید
چطور می شود کسی از اوضاع بغرنج اقتصادی مملکتش باخبر باشد اما از آن سو درگیر فعالیت نویسندگی در فیلمی کاملا دولتی شود که البته نمایش اش در جشنواره جز انتقاد مخاطبان را به دنبال ندارد؟
آقای توحیدی! اگر واقعا به دنبال ارائه تصویری صادقانه از خود هستید این تناقضات را برای مخاطبان حل کنید.




ابتلای خالق “آواز قو” به تب نوبه ۲۸!!!+عکس

سینماژورنال: دوازدهم تیرماه در سررسیدهای ایرانیان یادآور اتفاقی تلخ است که در ۱۲ تیر ۱۳۶۷ رخ داد؛ در این تاریخ ناوی آمریکایی به سمت هواپیمای ایرباسی که از تهران به دوبی در حال پرواز بود، موشکی پرتاب کرد که باعث به شهادت رسیدن تمامی ۲۹۰ نفر سرنشین هواپیما شد.

به گزارش سینماژورنال ۲۷ سال بعد از آن اتفاق تراژیک هنوز که هنوز است نه سینما و نه تلویزیون ایران نتوانسته اند محصولی دراماتیک درباره آن اتفاق تولید کنند.

مهمترین پروژه سینمایی مرتبط با این واقعه “یو.اس.اس.وینس…” نام دارد که فیلمنامه آن را سعید اسدی کارگردان سینمای ایران نگاشته است؛ فیلمنامه ای که علیرغم گذشت دو دهه از زمانی که اسدی عزم خود را برای ساخت آن جزم کرد اما هنوز هیچ اقدام عملی برای حمایت از تولید فیلم انجام نشده است.

اسدی بیشتر از دو دهه قبل بعد از اتمام تحصیلات سینمایی در ایالات متحده به ایران بازگشت تا این فیلم را بسازد اما عجیب که ۲۲ سال تمام در بوروکراسی دامنگیر ارگانهای متولی سینمای کشور اسیر شد و تجربیاتی در ژانرهای متفاوت از درامهای اجتماعی مانند “آواز قو” گرفته تا کمدی هایی مانند “مهمان” و حتی هاروری مانند “خیابان بیست و چهارم” را در بخش خصوصی انجام داد ولی در نهایت نتوانست “یو.اس.اس.وینس…” را بسازد.

اسدی در چهار سال گذشته با حضور قاسم قلی‌پور به عنوان تهیه کننده کوشید سرعت پیشبرد پروژه را بیشتر کند اما باز هم به جایی نرسید.

این کارگردان که در ماههای اخیر خارج از ایران سکونت دارد در گفتگویی کوتاه با سینماژورنال با بیان اینکه هیچ اتفاق تازه ای برای کمک به تولید این پروژه صورت نگرفته است دلنوشته ای در این باره را در اختیار سینماژورنال قرار داد.

متن این دلنوشته را بخوانید:

 الان دچار تب نوبه ٢٨ ساله خود هستم… از سوم جولاي ١٩٨٨ ( ١٢ تيرماه ١٣٦٧ ) همه ساله اين وقت اين تب شدت مي يابد!!! و دردناك‌ برایم اين است كه كانديداي وقت رياست جمهوري آمريكا، جسي جكسون، گفت: “ما بايد چهارم جولاي را با ايرانيان به عزا بنشينيم”… و دردناك‌تر اينكه چهار سال بعد شبكه سراسري ABC با همكاري NEWSWEEK پس از يك تحقيقات اساسي رپرتاژي حدودأ يك ساعته در این باره تهيه كرده و به زعم خود دست به افشاگري زدند كه در برنامه NIGHT LINE پخش شد، آن وقت مسؤلين بي‌دغدغه سینمای ما بيست و دو سال مرا براي ساخت یکی از ملي ترين و با شأن ترين فيلمنامه‌های تاريخ سينماي ايران در رابطه با اين واقعه، سر دواندند… و اين امر باعث شدت تب نوبه من مي‌شود!!!

سعید اسدی
سعید اسدی