سینماروزان: رسانه های اصولگرا اغلب با محصولاتی که مورد توجه مخاطبان قرار می گیرند سمپاتی ندارند ولی در مقابل محصولات ارگانی حتی اگر فاقد استانداردهای سینمایی باشند مورد توجه این رسانه ها قرار می گیرند.

به گزارش سینماروزان در یک اتفاق جالب اما روزنامه «جوان» در گزارشی که بهانه اش نامگذاری عناوین محصولات سینمایی بوده است به ده ها فیلم از سینمای ایران انتقاد کرده که هم محصولات ارزشی مانند «اشنوگل» در آن جای دارند و هم محصولات مفرح مطلوب مخاطب عام نظیر «خالتور» و «اکسیدان».

متن کامل گزارش «جوان» را بخوانید:

سینماروزان: در حالی که در آخرین روزهای ماه ذی الحجه به سر می بریم و در شرایطی که امسال تقریبا شروع پاییز همزمان شده با آغاز ماه محرم دستوری ابهام آلود از سوی سازمان سینمایی خطاب به شورای صنفی نمایش صادر شده و بر عدم همزمانی اکران فیلمهای کمدی با ماه محرم تأکید شده است.

در این دستور که در نامه ای از سوی محمدرضا فرجی مدیرکل سینمای حرفه‌ای خطاب به شورای صنفی نمایش ذکر شده، آمده است: از آنجایی که نمایش فیلم‌های شاد و طنز در ایام ماه محرم و عزاداری سالار شهیدان شایسته و جایز نمی‌باشد و در حال حاضر در خصوص برخی فیلم‌های سینمایی به احتمال قوی این همزمانی صورت خواهد گرفت لذا خواهشمند اقدامات مقتضی در این خصوص صورت گیرد.

وجه ابهام‌آلود این دستورالعمل جایی است که در آن درباره ممانعت اکران فیلمهای کمدی با ماه محرم اشاره شده! آیا این به آن معناست که در تمام ماه محرم هیچ فیلم کمدی نباید روی پرده برود؟

اگر این طور باشد یعنی از 31 شهریورماه که آغاز ماه محرم است باید فیلمهایی مانند «ساعت 5عصر»، «اکسیدان»، «گذر موقت» و «من و شارمین» که این آخری اکرانش تازه دوهفته است آغاز شده، از برنامه نمایش سینماها حذف شوند و تا پایان ماه محرم هم دیگر هیچ فیلم کمدی روی پرده نباشد؟ یا آن که مقصود دستورالعمل آن است که در ایام منتهی به شهادت امام سوم شیعیان نباید فیلم کمدی روی پرده باشد؟؟؟

به نظر میرسد سازمان سینمایی باید هرچه زودتر در این باره شفاف سازی کند و به طور دقیق ایام ممنوعه ماه محرم را مشخص سازد به خصوص که بخش عمده مراسم عزاداری شیعیان در رثای سیدالشهداء(ع) در دهه اول محرم است و در همین دهه است که بخش عمده مخاطبان درگیر حضور در دستجات و هیأتها هستند.

سینماروزان: معاون نظارت سازمان سینمایی خبر از رفع توقیف 5 فیلم و صدور پروانه نمایش آنها داده است و تلاشهایی صورت گرفته برای راه اندازی یک گروه سینمایی تازه برای اکران این فیلمها؛ اما آیا نمایش این 5 فیلم خواهد توانست اسباب داغ شدن گیشه ها را فراهم کند؟

حبیب اسماعیلی از تهیه کنندگان قدیمی که سالهاست مدیریت موسسه پخش رسانه فیلمسازان را برعهده دارد با اشاره به رفع توقیف آثاری مانند «به رنگ ارغوان» بر اکران این آثار در مسیری طبیعی و بدون اتفاقات عجیب و غریب تأکید کرده است.

حبیب اسماعیلی با اشاره به ممیزی های موجود در سینما به «ایرنا» گفت: اغلب کارگردان ها برای ساخت آثار سینمایی، خطوط قرمز را می شناسند و اصول را رعایت می کنند و فیلم های توقیفی در واقع دچار نوعی نوعی سوءتفاهم شده اند و وقتی فیلمی ممیزی می خورد برای اکران اگر اکران نشود، به تهیه کننده خسارت زیادی می رسد و چرخه اقتصاد سینما نیز مختل خواهد شد.

اسماعیلی که این روزها کمدی پرفروش «اکسیدان» را به عنوان پخش کننده روی پرده دارد با تأکید بر دوری از برخوردهای سلیقه‌ای در ممیزی اظهار داشت: دستگاه های مختلف نباید حساسیت زیادی روی اکران فیلم های سینمایی داشته باشند و سلیقه‌ای برخورد نکنند، زیرا صنعت سینما نیاز به رونق اقتصادی دارد و در شرایط حاضر، گیشه سینماهای کشور در مضیقه هستند.

وی ادامه داد: آنچه تاکنون دیده ایم این است که با اکران فیلم های توقیفی اتفاق خاصی نیافتاده است. به عنوان مثال فیلم «به رنگ ارغوان» ساخته ابراهیم حاتمی کیا که پس از چند سال توقیف در نهایت در سالن های سینمایی به نمایش درآمد، اکرانی طبیعی داشت و با نمایش آن اتفاق ناگواری در جامعه نیافتاد.

حبیب اسماعیلی با ابراز خرسندی از مساعدت سازمان سینمایی برای رفع مشکل فیلمهای توقیفی خاطرنشان کرد: مسئولان باید شرایط امروزی را در نظر بگیرند، اقشار مختلف جامعه به تولیدات ماهواره ای، فضای مجازی و فیلم های خارجی دسترسی دارند که نقش و تأثیر این رسانه ها را نباید در فرهنگ ایرانی نادیده گرفت. با در نظر گرفتن این شرایط ، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی باید آزادی عمل به خرج بدهد تا فیلم های جذاب تر تولید شود و استقبال مردم از کانال ماهواره ای به طور جدی کاهش یابد.

تهیه کننده آثاری همچون «سه بیگانه» و «خرگیوش» تصریح کرد: مضمون اغلب فیلمهای توقیفی نقدهای اجتماعی بوده در صورتی که آزادی عمل برای تولید فیلم های اجتماعی باید به وجود آید تا کاستی ها، آسیب ها و نقاط ضعف و قوت شناسایی و مورد تحلیل و بررسی قرار گیرد.

سینماروزان: کمدی «اکسیدان» با وجود امتداد تحریم حوزه هنری و ممنوعیت پخش تیزر تلویزیونی توانست با پخش رسانه فیلمسازان رقم فروش 10 میلیارد را پشت سر بگذارد.

به گزارش سینماروزان «اکسیدان» از همان ابتدای اکران مواجه بود با هجمه‌های رسانه‌های افراطی اما تقریبا در تمام هفته‌های نمایشش با سانسهای فوق‌العاده در سینماهای مختلف مواجه بود.

با گذشتن از رقم فروش ده میلیارد، «اکسیدان» موفق به ثبت رکوردی تاریخی در میان فیلمهای توقیفی حوزه هنری شد. با توجه به اینکه در سالهای اخیر هیچ کدام از آثار توقیفی حوزه هنری نتوانسته اند رقم فروش 10 میلیارد را بگذرانند «اکسیدان» رکوردشکن شده و میتواند عنوان پرفروشترین فیلم توقیفی حوزه هنری را به آن داد.

فروش بالای «اکسیدان» در شرایطی رخ داد که نه فقط رقیب آن در اکران که «ساعت 5عصر» باشد بلکه تمامی فیلمهای پرفروش سال از «گشت2» تا «نهنگ2» و «خوب بد جلف» از سینماهای پرشمار حوزه هنری و البته تبلیغات تلویزیونی مکفی برخوردار بودند اما «اکسیدان» نه تیزر تلویزیونی داشت و نه سینماهای حوزه هنری را.

 جالبتر اینجاست که هر سه فیلمی که در جدول فروش سالانه بالای «اکسیدان» قرار گرفته اند یعنی «نهنگ2»، «گشت2» و «خوب بد جلف» دنباله تلقی میشوند. دو فیلم اول یعنی «نهنگ2» و «گشت2» دنباله محصولاتی سینمایی و سومی یعنی «خوب بد حلف» دنباله سریالی تلویزیونی به نام «پژمان»! بر این اساس «اکسیدان» تا اینجا پرفروشترین فیلم غیردنباله‌ای سال قلمداد می‌گردد.

سینماروزان: شورای صنفی نمایش در تازه ترین جلسه خود تصویب کرد که از ۲۲ شهریورماه فیلم «ملی و راه‌های نرفته‌اش» به کارگردانی تهمینه میلانی در گروه سینمایی کوروش به جای فیلم «۲۱ روز بعد» اکران می‌شود و البته فیلم «۲۱ روز بعد»‌فقط در سرگروه تعویض می‌شود و اکران آن در زیرگروه‌ها ادامه خواهد داشت.

همچنین فیلم «اکسیدان» از روز سه‌شنبه ۲۱ شهریور به پایان سقف هفته‌های نمایش خود می‌رسد و تعویض خواهد شد. با این حال سانس‌های فوق‌العاده در سینماهای تهران و همچنین سینماهای شهرستان می‌توانند همچنان این فیلم را نمایش دهند.

شورای صنفی نمایش مقرر کرد دفاتر پخشی که درخواست اکران آزاد داشتند به ترتیب اولویت قرارداد هفت سالن را برای اکران به شورای صنفی نمایش ارائه کنند تا در این باره تصمیم گیری شود.

شورای صنفی نمایش در تازه‌ترین جلسه خود همچنان بر طرح نیم بها شدن بلیت سینماها که از 19 شهریورماه استارت خورده تا پایان همین ماه تأکید کرد.

سینماروزان: کمدی «اکسیدان» هرچند با تحریم حوزه هنری روی پرده رفته است و به هنگام اکران نیز مدام از سوی برخی سیاست‌زدگان و بعضی نمایندگان مجلس با اظهارات ضد و نقیض مواجه شده است ده هفته اکران را با گذشتن از رقم فروش 9 میلیارد پشت سر گذاشت.

به گزارش سینماروزان با دستور شورای صنفی نمایش «اکسیدان» به دلیل تحریم حوزه هنری و  اقبال مخاطبان به آن در روزهای اخیر بعد از پایان ده هفته نمایش، 2 هفته دیگر هم روی پرده خواهد ماند تا جبران محدودیتهایی باشد که به واسطه تحریم حوزه نصیبش شده است.

«اکسیدان» که با پخش رسانه فیلمسازان به مدیریت حبیب اسماعیلی روی پرده رفته است در کنار تحریم توسط حوزه هنری با ممنوعیت پخش تیزر از رسانه ملی هم روبرو بوده است با این حال اقبال مخاطبان به آن که حداقل 60 سالن کمتر از «…5عصر» دارد مدام افزایش یافته است.

«اکسیدان» را حامد محمدی به تهیه کنندگی منوچهر محمدی ساخته و فیلم کوشیده در کنار روایت دردسرهای یک جوان برای مهاجرت زمینه ای را فراهم آورد برای ارتباط میان اسلام و مسیحیت.

سینماروزان: در روزهایی که علیرغم همه محدودیتها از توقیف حوزه تا ممنوعیت تیزر تلویزیونی کمدی «اکسیدان» با پخش رسانه فیلمسازان فروش خوبی داشته و به زودی هم 10 میلیاردی میشود شنیده های سینماروزان حکایت دارد از تولید قسمت دوم این کمدی!

به گزارش سینماروزان داستان «اکسیدان 2» در حال و هوای قسمت اول میگذرد اما تولید به صورت مشترک با ترکیه انجام خواهد شد و به این ترتیب بخشهایی از داستان در ترکیه روایت خواهد شد.

تهیه کنندگی قسمت دوم این کمدی با منوچهر محمدی نیست و حامد محمدی برای آن که از سایه سنگین پدر که البته سایه ای دلچسب هم بوده(!) درآید تصمیم گرفته با یکی از  تهیه کنندگان قدیمی سینما که در سالهای اخیر فعالیتهایی در زمینه واردات تجهیزات سینمایی داشته کار کند.

به غیر از جواد عزتی و امیر جعفری که هسته اصلی بازیگران هستند مذاکراتی با دو بازیگر زن ترک با نام هاي “برن سات” و “سرنای ساریکایا” براي حضور در قسمت دوم اين کمدی صورت گرفته!

“برن سات” بازیگر “فاطما گل” سریالی به همین نام است که پیشتر با بهمن قبادی در “فصل کرگدن” همکاری کرده بود. “سرنای ساریکایا” هم برای ایرانیان به واسطه سریال “عمر گل لاله” و ایفای نقش “یشیم” شناخته میشود.

مهاجرت شاکله ماجراهای قسمت دوم “اکسیدان” هم هست و هیچ بعید نیست که با توجه به مختصات ترکیه به عنوان یکی از پایگاههای شبکه جم، در فیلم با این شبکه و مهاجران به آن شوخی شود.

سینماروزان: در حالی که به تازگی احد آزادی خواه سخنگوی کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی در گفتگویی با “خانه ملت” تشکیل کمیته بازبینی فیلم های توقیفی را اقدامی هجو و بیهوده برشمرده و ادعا کرده بود “اکسیدان” بعد از 3 سال رفع توقیف شده منوچهر محمدی تهیه کننده “اکسیدان” در گفتگو با “ایسنا” ادعای وی را زیر سوال برد.

احد آزادی خواه اظهار کرده بود: شورای صدور پروانه نمایش وظیفه‌اش تطبیق فیلمنامه با محصول نهایی است. این اقدام کاملا در جهت قانون بوده و در این میان اقدام غیرقانونی، تشکیل کمیته ای برای بازبینی فیلم‌های توقیفی است که محلی از اعراب ندارد. نتیجه اینگونه اقدامات  غیرقانونی اکران فیلم‌های توقیفی مثل اکسیدان است که بعد از سه سال توقیف اکران شد.

منوچهر محمدی تهیه کننده “اکسیدان” با اشاره به اینکه به دلیل اطلاعات ناقص و بعضاً اشتباه مطرح شده در مصاحبه سخنگوی کمیسیون فرهنگی مجلس ذکر چند نکته را ضروری می‌داند گفت: فیلمبرداری فیلم اکسیدان به گواه و استناد مدارکی که در سازمان سینمایی موجود است، بهمن و اسفند سال 95 به پایان رسید و سپس برای دریافت پروانه نمایش ارائه شد که با انجام اصلاحاتی در تاریخ 16 خردادماه سال 96 پروانه نمایش گرفت. به این ترتیب اینکه گفته شده است فیلم «اکسیدان» سه سال توقیف بوده از اساس غلط است چرا که سه سال پیش این فیلم اصلاً تولید نشده بود که بخواهد توقیف شود.

او با تأکید بر اینک انتظار می‌رود نمایندگان مجلس به ویژه نمایندگانی که در کمیسیون فرهنگی مجلس و در مقام سخنگو فعالیت می‌کنند در طرح مسائل از بیان مواردی که شبهاتی را ایجاد می‌کند دوره کرده و اطلاعاتشان را کامل کنند، اظهار کرد: در صحبت‌های سخنگوی کمیسیون فرهنگی مجلس به تشکیل کمیته‌ای برای فیلم های توقیفی اشاره شده که این اقدامی برای رسیدگی به وضعیت فیلم‌های بلاتکلیف و در حال توقیف بود. من به عنوان یک سینماگر معتقدم این اقدام ارزشمند جناب وزیر از جمله کارهای مثبت و قابل قدردانی است. چون ده‌ها میلیارد تومان از سرمایه بخش خصوصی در بلاتکلیفی به سر می‌برد و طبیعی است ایشان (صالحی امیری) در جایگاه خود وظیفه رسیدگی به شکایات سینماگران را دارند.

محمدی ادامه داد: تشکیل این کمیته به هیچ وجه رافع جایگاه شورای پروانه نمایش سازمان سینمایی نیست چون تنها مرجع برای صدور پروانه نمایش همین شورا است اما طبیعی است در مواردی که اختلاف نظر و دیدگاه پیش می‌آید که کم هم نبوده‌اند برای حل مشکل چاره‌جویی شود.

وی با اشاره به اینکه در یک دولت فیلم ابراهیم حاتمی‌کیا “به رنگ ارغوا” توقیف شد اما در دولت بعد مجوز اکران گرفت و مشکلی هم پیش نیامد، افزود: تعداد موارد اینچنینی زیاد است و واقعیت این است که وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی تدبیر کرده تا فضای روانی امنی برای سینماگران به وجود آید.

او همچنین گفت: به نظرم نمایندگان محترم مجلس به ویژه دوستانی که در کمیسیون فرهنگی حضور دارند به خوبی می‌دانند که بین مدیریت فرهنگی با مدیریت نظامی تفاوت وجود دارد. چرا که در مدیریت نظامی دستور از بالا می‌رسد اما در مدیریت فرهنگی شکل کار اقناعی است و اگر تحکمی باشد جواب عکس می‌دهد. در کمیته تشکیل شده هم تا آنجا که اعلام شده است قرار بر این بوده تا با سازندگان فیلم‌های توقیفی گفت‌وگو شود که موارد مدنظر اصلاح شوند و به همین دلیل متأسفم که با بیان چنین صحبت‌هایی فضایی که برای رفع مشکل و سوء تفاهم ایجاد شده زیر سوال برده می‌شود.

این تهیه‌کننده سینما خاطرنشان کرد:‌ در شرایطی که در سینمای ما سانسور و ممیزی به عنوان یکی از ویژگی‌های آن مورد توجه قرار می‌گیرد، عجیب است که چنین حرکت امیدبخشی با اینگونه اظهار نظرها مواجه می‌شود. در حالی که نمایندگان باید استقبال کنند تا اینگونه مسائل حل شود و بین مردم و دولت مشکلی وجود نداشته باشد. در واقع باید کمک شود تا با این روش‌های مدیریتی اگر هم تنشی وجود دارد، برطرف شود.

سینماروزان: دومین ساخته سینمایی حامد محمدی فرزند منوچهر محمدی تهیه کننده شناخته شده سینما با نام «اکسیدان» در حالی با پخش رسانه فیلمسازان روی پرده است که علیرغم توقیف حوزه هنری توانسته در آستانه رقم فروش 7 میلیارد قرار گیرد.

به گزارش سینماروزان حامد محمدی در مدت اکران این فیلم هرازگاه در رسانه های یا اکرانهای مردمی فیلم برخی اظهارنظرات خویش درباره فیلمش را بیان کرده است.

تازه ترین گفتگوی او با «شرق» انجام شده؛ گفتگویی که برخی فرازهای آن میتواند خواندنی باشد. در جایی از این گفتگو به مانند اغلب سینماگران که مشکلات و بدبختیها را به دولتهای نهم و دهم نسبت میدهند حامد محمدی هم با نیشتری به آن دولتها اظهار داشت: کمی به عقب برگردیم، به نظرم سیاست در کشور ما آلوده شده است. ما می‌دانیم در تمام دنیا سیاست با دروغ گره خورده است. در سیاست دو به‌علاوه دو، چهار نخواهد شد و قرار هم نیست چهار شود. اگر سیاست‌مدار دوست داشته باشد، دو به‌علاوه دو می‌شود چهار، اگر دوست نداشته باشد می‌شود پنج یا سه و… . همان‌طور که دیدید، در هشت سال دولت آقای احمدی‌نژاد هر چیزی می‌توانست اتفاق بیفتد. وقتی سیاست با تفکرات شخصی یا چیزهایی که معنای سیاست نمی‌دهد همراه شود، پوششی می‌شود روی سیاست؛ در این شرایط کار سخت می‌شود و زمانی که قصد‌ داری تا به ذات سیاست برسی، همه‌چیز سخت‌تر شده است، چراکه دیگر پوششی روی آن است که وقتی می‌خواهی حرفی بزنی یا حتی انتقادی مطرح کنی، گاهی به این شکل که با چه و چه مخالفت می‌کنید تعبیر می‌شود! یعنی یکباره، برچسب خیلی بزرگی روی شخص شما و بعد هم اثرتان زده می‌شود که به این راحتی‌ها نمی‌شود جواب داد. اجازه بدهید مصداقی صحبت کنم؛ مثلا درباره فیلم «اکسیدان» می‌گویند نامه‌ای از مجلس آمده که در آن نوشته شده این فیلم به اسلام و ادیان الهی توهین کرده، اینجاست که یکباره برچسب بزرگی به فیلم زده می‌شود که حیرت می‌کنید تا نشان دهید و حالا باید تلاش کنید مسلمان هستید و ضدانقلاب نیستید و قرار هم نیست با فیلمتان کاری کنید.

این جوان درباره اوضاع و احوال سالهای اخیر ادامه داد: همان سیاستی که بعد از دولت آقای احمدی‌نژاد باب شد، فراگیرتر شده است. دروغ‌های بزرگ‌گفتن رسم شده است و در این شرایط تا بخواهی دست‌وپا بزنی که حرف من چه بوده، زمان از دست می‌رود و ناخودآگاه خودت را گوشه رینگ می‌بینی و اجازه دفاع به تو داده نمی‌شود. اگر درباره فیلم نقد‌ها به این شکل باشد که مثلا فیلم ضعیفی ساختی یا ساختارش ضعیف است قطعا جوابی برای این انتقاد خواهم داشت، اما وقتی این اتهام زده می‌شود که با این فیلم ادیان الهی را مسخره کردی، تا بخواهم پاسخی برای این اتهام داشته باشم، تمام انرژی، وقت و سرمایه ما صرف پاسخ‌گویی و دفاع از این اتهام شده است.

حامد محمدی درباره آرای پدر پیرامون سینما اظهار داشت: نه، من سینما نخوانده‌ام. فوق‌لیسانس حقوق از دانشگاه تهران دارم و اتفاقا بچه درس‌خوانی بودم. واقعیت این است که پدرم دوست نداشت وارد سینما شوم؛ اما من علاقه‌مند به سینما بودم و حتی کنکور هنر دادم و قبول شدم؛ اما اجازه نداد سینما بخوانم. معتقد بود سینما نیاز زیادی به تحصیلات آکادمیک ندارد.

محمدی با اشاره به سوابق پدر در اداره نظارت ارشاد بیان داشت: خیلی از فیلم‌نامه‌های کارگردان‌های بزرگ سینما را خوانده بودم. حسنش هم این بود که اول فیلم‌نامه را خوانده بودم و بعد فیلم را می‌دیدم؛ یعنی من کیمیایی را از فیلم‌نامه می‌شناختم یا فیلم‌نامه‌های مهرجویی را خوانده بودم. به‌هر‌حال پدر سال‌هایی در ارشاد و فارابی بود و همیشه فیلم‌نامه در خانه ما بود. از یک جایی به هدایت آقای محمدی به سمت کتاب و رمان‌خواندن رفتم. الان که دقت می‌کنم، می‌بینم مطالعه‌ام را کاملا با هدف و مشخص مسیر هدایت کرده‌اند.

این کارگردان درباره جرقه تولید فیلم روی پرده اش گفت: درباره «اکسیدان» می‌توانم بگویم این فیلم حرف دارد و ساخت فیلم از جایی برایم جدی شد که در یک فرودگاه خارجی برخورد بدی با من و خانواده‌ام شد که فقط به دلیل ملیتمان باید از صف بیرون می‌آمدیم و بازرسی بدنی می‌شدیم! همین اتفاق ذهنیت بدی برای دختر بزرگم به وجود آورد و گاهی درباره کشوری که زندگی می‌کنیم و برخوردی که با ما در خارج از مرزهای این کشور دارند سؤال می‌کند. از یک جایی به بعد برایم مسئله شد که چطور باید به دختر ١٤ساله‌ام توضیح بدهم که به ایرانی‌بودنش افتخار کند و این خاک را دوست داشته باشد. در این سال‌ها هرکدام از ما با آدم‌های زیادی برخورد کرده‌ایم که برای رفتن از این کشور تن به هر کاری داده‌اند. اگر چنینی حرف‌هایی در قالب فیلم جدی بیان می‌شد اصلا می‌توانست اکران شود؟ لحنی که برای بیان این موضوع پیدا کردم طبعا کمدی بود.

محمدی پیرامون برخی سانسورهای فیلمش گفت: در «اکسیدان» ابزار به من کمک کرد. قصد داشتم یک رابطه عاشقانه را تصویر کنم. به نظر شما چطور باید نشان داد که زوجی عاشق هم هستند؟ دو شخصیت فیلم همدیگر را می‌بوسند و ما فقط پاهای آنها را می‌بینیم، همان سکانس اصلاحیه‌های عجیب‌وغریبی خورد یا بوسیدن پشت در هم زیاد قیچی خورد.

وی ادامه داد: اتفاقا در فیلم «فرشته‌ها با هم می‌آیند» هم بوسیدن بود و همان زمان هم حوزه هنری به‌شدت با این پلان مخالفت کرد. حوزه هنری بعد از دیدن «اکسیدان» سه صفحه اصلاحیه داد. مثلا سکانس اول که شخصیت اصلان برای عکس سلفی روسری نامزدش را جلو می‌کشد را گفتند از فیلم حذف کنید، از نظر آنها شخصیت مرد فیلم موهای زن را لمس کرده بود در صورتی که روسری نامزدش را جلو می‌کشد که نامحرم نبیند. آیا این عشق نیست؟

حامد محمدی درباره برنامه های آینده اش و همکاری با پدر بیان داشت: فیلم بعد از «اکسیدان» تندتر است و تهیه‌کننده‌اش منوچهر محمدی نخواهد بود. اتفاقا بخشی از حسادت‌ها به این برمی‌گردد که من با منوچهر محمدی کار می‌کنم و به تهیه‌کننده‌ای که دو سال یا سالی یک‌بار فیلم می‌سازد، اجازه نمی‌دهم با کارگردان دیگری کار کند! درصورتی‌که اصلا این‌طور نیست و آقای محمدی ازجمله تهیه‌کننده‌هایی است که با طیف متنوعی از نویسندگان و کارگردان‌های سینمای ایران کار کرده و خواهد کرد.

سینماروزان: مدتی پس از انتخابات96، انتقادات سریالی برخی رسانه های افراطی منسوب به جریان شکست خورده در انتخابات از سریالهای خانگی «عاشقانه» و «شهرزاد» و ولنگاری خواندن آنها که هر دو مجوز ارشاد را داشته‌اند آغاز شد و ادامه انتقادات مطابق پیش بینی ها به سینما آمد و ابتدا فیلمهای «مادر قلب اتمی» و «اکسیدان» را نشانه گرفت و در روزهای اخیر هم این کمدی «پا تو کفش من نکن» بوده که آماج انتقادات افراطیون واقع شده است.

به گزارش سینماروزان این هجمه ها موجب شده روزنامه «هدف» که از قدیمی ترین رسانه های حیطه ورزش است در گزارشی با ایجاد شباهت میان ورزش و سینما به هدف نهایی برخی از شکست خوردگان انتخابات از این انتقادات که سهم خواهی در کابینه است اشاره کند.

متن گزارش «هدف» را بخوانید:

سینما و ورزش در برخی جاها خیلی شبیه به هم می‌شوند به خصوص در جاهایی که بنا شود برخی جریانات سیاسی شکستهایی که در کارزارهای سیاسی و از عدم اعتماد شهروندان خورده اند را به زمین ورزش یا سیاست بکشانند و تسویه حساب خود با  رقیب سیاسی را بر سر نقد افراطی مدیران فرهنگی-ورزشی انجام دهند.

در ماههای گذشته کم نداشته‌ایم جریاناتی کاملا متعلق به اردوگاه رقیب روحانی در انتخابات که خواسته اند بر سر تعیین مدیریت باشگاههای پرطرفدار دولت چانه‌زنی کرده و افراد نزدیک به خود را به مدیریت برسانند و به تازگی در سینما هم مواجه شده‌ایم با انتقادات مغرضانه و شدیدی که از سوی یکی دو رسانه منسوب به جریان رقیب روحانی در جهت  زیر سوال بردن محصولات مجوزدار سینما رخ داده است.

ماجرا چیست؟ چرا باید محصولاتی که با دریافت پروانه ساخت و نمایش از شوراهایی که اتفاقا افراد متبوع جناح سیاسی مقابل هم در آن نماینده دارند ساخته شده، عاملی شود برای زدن دولت؟ هر دولتی فارغ از اصلاح‌طلب یا اصولگرا می‌تواند آنقدر ایراد ساختاری در شاخه های مختلف داشته باشد که نیازی نباشد برای نقد آن تشبّث پیدا کرد به بی ربط‌ترین دلایل.

 آنها که در هفته‌های اخیر محصولاتی مانند «عاشقانه»، «شهرزاد»، «مادر قلب اتمی»، «اکسیدان» و در تازه‌ترین مورد یک کمدی معمولی به نام «پا تو کفش من نکن» را هدف هجمه خود قرار داده‌اند و دلشان فقط وقتی خنک می‌شود که این محصولات از پرده پایین کشیده شود یا جلوی عرضه‌شان گرفته شود چرا به سراغ ده‌ها ایراد دیگر موجود در ساختار فرهنگ و همین سینما نمی‌روند؟

عجیب است در همین ماه‌های اخیر نه تنها یک جشنواره پربریز و بپاش کم‌مخاطب در اصفهان برگزار شد بلکه در هفته‌های اخیر مدام مواجه شده‌ایم با انتشار خبر راه‌اندازی جشنواره‌های با آبشخور دولتی بی‌فایده اما رسانه‌های افراطی درباره این هدررفت بیت‌المال کلمه‌ای نمی‌نویسند و به شایعه‌پراکنی درباره فیلمهایی می‌پردازند که حتی خواندن شرح داستانی که از آنها ارائه میدهند معنایی ندارد جز آن که فیلمها را نادیده قضاوت می‌کنند.

این رسانه‌ها مثلا درباره چرایی راه‌اندازی مدرسه ملی سینما و کلی خرج کردن برای آن در سه سال گذشته و به ناگاه تغییر وضعیت برنامه های آن در ماه اخیر و اعتراض هنرجویان و در نهایت اتلاف بودجه‌ای که بر سر این سعی و خطا گذاشته شد چیزی نمی‌گویند.

اینکه به دروغ فلان سریال را مصداق ولنگاری فرهنگی بخوانند و با فانتزی سازی فلان فیلم را مصداق پرده‌دری فرهنگی قلمداد کند سالهاست از سوی این تیپ رسانه‌ها انجام می‌شود بدون اینکه کمترین کارکرد فرهنگی داشته باشد. شما که مدعی حفظ اخلاق در سینما هستید چرا از فیلمسازان همسوی‌تان که اغلب حمایتهای ارگانی هم داشته اند نمی‌خواهید یک فیلم مفرح مطلوب‌تان به عنوان الگو ساخته و همان را شابلونی کنید برای تکفیر دیگر محصولات!؟

از آن گذشته وقتی با یک ساختار مدیریتی خاص مشکل داریم باید آلترناتیو موثری برای آن ساختار در ذهن داشته باشیم. آنها که مدام ساختار سینمایی فعلی را به خاطر مجوز دادن به چند فیلم مفرح که اتفاقا در اکران پرمخاطب هم بوده اند می کوبند آیا به این فکر کرده اند که اگر مدیران فعلی نباشند چه کسانی بناست جای آنها را بگیرند؟

آیا برنامه آن است که به مانند آنچه در دولت قبل در ورزش و بالاخص مدیریت باشگاههای سرخابی شاهد بودیم افراد متخصص حذف شده و آدمهای بی ربط و تشنه اشتهار جای آنها را بگیرند؟ تا احتمالا بعد از پایان کار سر از اوین درآورند؟؟؟

سینماروزان: حوزه هنری از ابتدای دهه نود به این سو رابطه کجدار و مریزی با سینماگران داشته است؛ به برخی از آنها که مضامین آثارشان مورد طبع اش بوده حسابی حال داده و شرایط مطلوب اکران را برایشان فراهم کرده و به برخی هم که به اعتقاد خودش منطبق بر مانیفستش-اگر واقعا مانیفستی وجود داشته باشد-نبوده اند، چراغ قرمز نشان داده و اکران در سینماهای حوزه هنری را برایشان ممنوع اعلام کرده است.

به گزارش سینماروزان همین روزها دو کمدی «اکسیدان» و «پا تو کفش من نکن» روی پرده هستند که علیرغم موردپسند قرار گرفتن از سوی مخاطبان اما حوزه آنها را کاملا توقیف کرده است. در ماه رمضان هم فیلم «مادر قلب اتمی» را داشتیم که حوزه کاملا توقیفش کرد.

با این همه اینکه فیلمی از محصولات حوزه هنری هم برای اکران ممیزی حوزه نصیبش شود تعجب برانگیز است. محمدرضا خردمندان جوانی که فیلم «21 روز بعد» را با حمایت حوزه هنری ساخته هفته قبل در یادداشتی که برای یکی از رسانه های نزدیک به شهردار نگاشته بود به صراحت از شورای تصویب فیلمنامه حوزه گلایه کرده بود و از این گفته بود که شورای تصویب فیلمنامه حوزه مخالف تولید فیلم وی بوده اند و ایده اش را دهه شصتی دانسته اند و این محمد حمزه زاده رییس سازمان سینمایی حوزه هنری بوده که کمک کرده تا این پروژه توسط حوزه به جریان بیفتد.

خردمندان شب گذشته در جریان اکران فیلمش در جشنواره شهر هم از ممیزی 6 دقیقه ای فیلمش سخن گفت! البته که این سخن گفتن با ترغیب مخاطبان به تماشای فیلم بود چون به ادعای این جوان، ممیزی باعث شده ریتم فیلم پویاتر شود اما خردمندان درباره چرایی این ممیزی و اینکه چقدر از آن با نظر مدیران حوزه هنری و به ویژه مدیر پخش بهمن سبز وابسته به حوزه انجام شده چیزی نگفت.

آیا مدیران حوزه هنری حتی به فیلمی محصول خودشان هم ممیزی وارد می کنند؟ به هر حال «21 روز بعد» همان فیلمی است که کارگردانش مدعیست شورای تصویب فیلمنامه حوزه آن را باسمه ای، ضدآرمان، چپ و کمونیستی دانسته و فقط این حمزه زاده بوده که مثل کوه پشت وی و تهیه کننده اش محمدرضا شفاه که از امتیاز(؟) فارغ التحصیلی از دانشگاه امام صادق برخوردار است(!!) ایستاده تا فیلم به پایان برسد. آیا آن باسمه ای دانستن به این ممیزی 6 دقیقه ای منجر شده؟؟؟ یا آن که ماجرای این ممیزی ربطی به سلیقه مدیران حوزه ندارد؟

سینماروزان: با توجه به مصوبه شورای نمایش مبنی بر آن که فیلمهای تحریمی حوزه هنری به دلیل از دست دادن بخشی از سالنهای سینماهای کشور، می توانند در صورت حفظ کف فروش، دو هفته اضافی روی پرده باشند اکران کمدی «اکسیدان» که در روزهای اخیر فروشش قابل توجه بوده ظرف شش هفته آینده ادامه خواهد داشت.

به گزارش سینماروزان «اکسیدان» تا چهارشنبه 11 مرداد شش هفته نمایشش پر میشود اما بخاطر کمبود تعداد سینماها که ناشی از تحریم حوزه هنری بوده است بعد از ده هفته اکران در سینماهای غیرسرگروه، دو هفته دیگر هم روی پرده خواهد ماند و به بیان دیگر ظرف شش هفته آینده می تواند روی پرده باشد.

همچنین شورای صنفی نمایش مقرر کرد فیلم سینمایی «بیست و یک روز بعد» به کارگردانی محمدرضا خردمندان از همین چهارشنبه ۱۱ مردادماه به جای فیلم سینمایی «کارگر ساده نیازمندیم» در گروه سینمایی کوروش اکران می شود.

همچنین فیلم «گذر موقت»افشین هاشمی  نیز از یازدهم مردادماه در گروه آزاد نمایش داده می شود.

 قرارداد فیلم سینمایی «خفگی» به کارگردانی فریدون جیرانی، بعد از فیلم سینمایی «نگار» به کارگردانی رامبد جوان در گروه سینمایی زندگی ثبت شد.

همچنین قرارداد فیلم سینمایی «خانه کاغذی» به کارگردانی مهدی صباغ زاده بعد از فیلم سینمایی «قشنگ و فرنگ» در گروه سینمایی کوروش بسته شد.

شورا این را هم تصویب کرد که سینما فرهنگ از چهارشنبه ۱۱ مردادماه فقط ۲ سانس ۱۴ و ۱۶ خود را به گروه سینمایی «هنر و تجربه» اختصاص می دهد و برای اکران فیلم های دیگر باید حواله نمایش دریافت کند.

سینماروزان: محدودیتی که حوزه هنری برای کمدی “اکسیدان” ایجاد کرد همچنان ادامه دارد ولی در بیشتر از یک ماهی که از اکران آن می گذرد اقبال مثبت مخاطبان هفته به هفته نسبت به آن افزایش یافته است.

“اکسیدان” در پنجمین پنجشنبه ای که روی پرده است همچنان مواجه است با اقبال مثبت مخاطبان و جالب اینجاست که فیلم علیرغم نقدهای شبهه دار برخی رسانه های افراطی هم در تهران و هم در شهرستان با اقبال مخاطبانی از طیفهای مختلف مواجه شده است.

نتیجه یک نظرسنجی میدانی که توسط موسسه رسانه فیلمسازان پخش کننده “اکسیدان” صورت گرفته حکایت از آن دارد که این فیلم مورد اقبال طیفهای سنی مختلف از  جوانان تا میانسالان قرار گرفته و رگه های وفاق ادیان فیلم نیز مورد توجه مخاطبان با گرایشات مذهبی واقع شده است.

“اکسیدان” را حامد محمدی به تهیه کنندگی منوچهر محمدی ساخته و فیلم داستان تلاشهای نافرجام جوانی با بازی جواد عزتی برای مهاجرت را نشان میدهد…

سینماروزان: سینمای ایران در آستانه تعیین کابینه دولت دوازدهم درگیر حواشی مختلفی شده است؛ از امتداد تقابل حوزه هنری با مجوز ارشاد و ممانعت از نمایش فیلمهای مجوزداری مانند «مادر قلب اتمی»، «اکسیدان» و به تازگی «پا تو کفش من نکن» در سینماهای حوزه هنری تا تأثیرپذیری مدیران سینمایی از فشارهای افراطیون و پایین کشیدن ناگهانی فیلمی مانند «مادر قلب اتمی» از پرده و اعمال ممیزیهای تازه به «پا تو کفش من نکن» و حتی تعیین درجه بندی سنی «18+» برای این کمدی.

به گزارش سینماروزان این اتفاقات باعث میشود خبرنگاران هر گونه دیدار با وزیر ارشاد را مجالی کنند برای پرسش درباره اوضاع پرحاشیه سینما. تازه ترین مجال در حاشیه برگزاری تازه ترین جلسه هیأت دولت فراهم شد و خبرنگاران از صالحی امیری پیرامون مشکلات برخی آثار روی پرده پرسیدند.

وزیر ارشاد در خصوص فیلم «ساعت پنج عصر» و اینکه برخی نسبت به این فیلم و فیلم‌هایی دیگر مانند «مادر قلب اتمی»، «اکسیدان» و «پا تو کفش من نکن» اعتراض‌هایی داشته‌اند، گفت: ما در سینما یک نظام استاندارد تعریف شده داریم و شورای ساخت و نمایش از صاحب نظران هستند. وزیر ارشاد و رییس سازمان سینمایی مداخله مستقیم در فرآیند تایید یا تکذیب یک فیلم ندارد و منطق اداره یک وزارت‌خانه این نیست که در همه امور جزیی یک وزارت‌خانه دخالت کند.

او خاطر نشان کرد: آنچه برای ما مهم است این است که یک فیلم مسیر قانونی‌اش را طی کرده باشد. آنچه من می‌توانم بگویم این است که فیلم‌های موجود هم در مرحله پروانه ساخت هم پروانه نمایش مجوز‌های لازم را کسب می‌کند و برای اکران به شورای صنفی منتقل می‌شود.

صالحی امیری بدون اشاره به نام فیلمی خاص گفت: درباره فیلم‌هایی که نام بردید طبعا واکنش‌هایی از سوی برخی نمایندگان و بعضی از افراد صاحب نظر داشتیم  و جلساتی برگزار شد؛ یکی از این فیلم‌ها ۱۸ مورد اصلاح داشته است. اگر لازم باشد باز اصلاحات اعمال می‌شود اما در فرآیند خودش. یعنی من به عنوان وزیر در فرآیند مجوز فیلم دخالت نمی‌کنم. نقطه نظر نمایندگان و شخصیت‌های فرهنگی را به شورای نمایش ارجاع دادیم. جلساتی با حضور نمایندگان توسط خانه سینما برگزار شد، این فیلم بازبینی شد. ما در مرحله بعدی اگر اصلاحاتی لازم باشد اعمال خواهیم کرد.

سینماروزان: اکران کمدی «اکسیدان» علیرغم توقیف حوزه هنری با وضعیت مطلوبی ادامه دارد و فیلم در آستانه فروش 5 میلیاردی قرار گرفته است.

به گزارش سینماروزان از ابتدای اکران این کمدی که یکی از اصلی ترین مضامین آن وفاق ادیان بوده است نقد و نظرهای مختلفی درباره اش وجود داشته است.

به تازگی آرش فهیم در روزنامه اصولگرای «کیهان» هم یادداشتی درباره این فیلم ارائه داده و در آن مدعی شده با وجود آن که «مارمولک» فیلم توقیفی یک دهه و نیم قبل منوچهر محمدی یکی از بهترین کمدیهای تاریخ سینمای ایران است اما «اکسیدان» که آن را هم منوچهر محمدی تهیه کرده اصلا کمدی نیست.

متن یادداشت «کیهان» را بخوانید:

فیلم «اکسیدان» تازه‌ترین محصول «منوچهر محمدی» نمونه بارزی از تضاد هدف و وسیله در یک اثر سینمایی است. با این فرض که سازندگان این فیلم، قصدشان دفاع از همان شعارهایی باشد که در بخش‌هایی از فیلم عنوان می‌شود؛ شعارهایی مثل حمایت از نهاد خانواده، تقبیح مهاجرت و تبلیغ روحانیت اسلامی؛ محتوای فیلم با این شعارها ناسازگار است.
«اکسیدان» روایت جوانی با نام اصلان است که نامزدش به یکی از کشورهای اروپایی مهاجرت کرده و این جوان قصد دارد خود را به وی برساند و  او را برگرداند. اما برای گرفتن ویزا با ممانعت‌هایی مواجه می‌شود. او در این مسیر با یک دلال مهاجرت آشنا می‌شود و با نقشه او ابتدا خود را یک کشیش مسیحی جا می‌زند تا از این طریق ویزا بگیرد. اما باز هم موفق نمی‌شود. او باز هم نقش‌های دیگری بازی می‌کند، اما در نهایت متوجه می‌شود که نامزدش در خارج با فرد دیگری ازدواج کرده است و …
«اکسیدان» قرار بوده نسخه جدید «مارمولک» باشد. این فیلم هم با مبنا الگو قرار دادن کمدی جابجایی قصد ترسیم نوعی طنز دینی را داشته است. اما برخلاف «مارمولک» که آن فیلم هم به تهیه‌کنندگی منوچهر محمدی ساخته شده بود و یکی از بهترین فیلم‌های کمدی و تنها کمدی مذهبی تاریخ سینمای ایران است‌، موفق نیست. چون برخلاف «مارمولک» فیلم «اکسیدان» اصلا کمدی نیست! پس چیست؟ در خوش‌بینانه‌ترین حالت، یک هجو تصویری درجه سه و سطحی است. به طوری که از ابتدا تا انتهای فیلم حتی یک موقعیت کمدی هم دیده نمی‌شود. تنها چیزی که فیلم را تشکیل می‌دهد، شوخی‌های کلامی پیش پا افتاده‌ای است که معمولا در فضای مجازی رواج دارد.
قصه و روایت فیلم به قدری خلل و حفره دارد که گویی توسط یک فرد آماتور که از حداقل اطلاعات سینمایی بی‌بهره است نوشته شده. فقط کافی است یک بار آنچه در فیلم اتفاق می‌افتد را مرور کنیم.
در آغاز فیلم می‌بینیم که اصلان و نامزدش در حال بررسی یک خانه هستند که پس از ازدواج، در آن زندگی کنند. اما چند دقیقه بعد، به اصلان خبر می‌رسد که نامزدش به خارج از کشور مهاجرت یا به عبارتی پناهنده شده است! اما دلیل این اتفاق تا پایان برای مخاطب فیلم مشخص نمی‌شود. پس از آن اصلان، تصمیم می‌گیرد تا برای پیدا کردن و بازگرداندن نامزدش به خارج برود، اما نمی‌تواند ویزا بگیرد. دلیل این اتفاق نیز معلوم نمی‌شود! اصلان چون نمی‌تواند ویزا برای خروج از کشور بگیرد، مبلغ زیادی را به یک خلافکار پرداخت می‌کند تا زمینه را برای خروج وی از کشور فراهم کند. فرد مجرم هم به وی پیشنهاد می‌دهد که نقش یک راهب مسیحی را بازی کند تا سفارتخانه‌های خارجی به وی ویزا دهند. آن‌ها به یک کلیسا می‌روند و لباس‌های کشیش شاغل و ساکن در آنجا را به زور از تنش خارج می‌کنند. این هم مشخص نیست که چطور ممکن است که دو جوان، توی روز روشن به داخل یک کلیسا آن هم وسط شهر تهران بروند و هر کاری می‌خواهند بکنند و هر چه می‌خواهند از آن سرقت کنند و کسی مانع آن‌ها نشود؟ یعنی در یک کلیسا به آن بزرگی آن هم در ساعت اداری، حتی یک نفر نگهبان حضور ندارد؟
همان‌طور که مشخص است، فیلمنامه «اکسیدان» حتی از الزامات اولیه یک داستان روان و منطقی هم بی‌بهره است. به طوری که اتفاقات رخ داده در آن، باورپذیر نیستند و هیچ عقلانیتی در آن دیده نمی‌شود.
به این مشکلات باید ضعف مفرط در کارگردانی را هم اضافه کرد. حامد محمدی، در مقام کارگردان این فیلم حتی نتوانسته از بازیگران خود نقش‌آفرینی بگیرد. به طوری که جواد عزتی و امیر جعفری، همان تیپ‌های همیشگی را که معمولا در سریال‌های طنز تلویزیونی ارائه داده بودند در این فیلم هم تکرار کرده‌اند. ساختار بصری فیلم، مغشوش و به هم ریخته است. سطح میزانسن‌ها و قاب‌های فیلم در حد بی‌کیفیت‌ترین سریال‌ها و تله فیلم‌های تلویزیون هستند.
این فیلم مفاهیم مثبتی مثل نقد مهاجرت را دستمایه قرار داده است. حتی سکانس پایانی فیلم، آنجا که شخصیت روحانی با اصلان و کشیش سوار موتور هستند و می‌گوید: «تا وقتی فرمان به دست روحانیت است، خطری ما را تهدید نمی‌کند» (نقل به مضمون) موضوعات خوبی هستند که در فیلم مطرح شده‌اند. اما مشکل این است که حجم ابتذال به قدری در فیلم بالاست که حرف‌های خوب فیلم در آن مستتر می‌شوند. به ویژه اینکه مضامین مثبت فیلم، بدون هیچ منطقی وارد فیلم شده‌اند و در نتیجه، این شوخی‌های رکیک فیلم هستند که به ذهن و فکر مخاطب منتقل می‌شوند، نه نفی مهاجرت و تبلیغ روحانیت اسلامی!
حتی سازندگان فیلم مدعی هستند که این فیلم به تقریب ادیان می‌کوشد. اولین قدم برای نزدیک کردن پیروان ادیان مختلف به هم، ادای احترام و برانگیختن حس همذات‌پنداری است. اما در برخی از بخش‌های «اکسیدان» مسیحیان و آداب آن‌ها تحقیر می‌شود. با چنین وضعیتی در فیلم جایی برای نزدیک شدن مسیحیان به مسلمان‌ها نمی‌ماند.
با گذشت حدود 15 سال از ساخت فیلم «مارمولک» اما «اکسیدان» نمی‌تواند خاطره آن فیلم را زنده کند و به مراتب عقب از آن قرار می‌گیرد.

سينماروزان: شايد کمتر کسي فکر ميکرد در فاصله اي کمتر از دو هفته از دومين مناظره اي ميان مهرداد فريد دبير شورايعالي تهيه کنندگان و محمد حمزه زاده رييس سازمان سينمايي حوزه هنري، فريد از پخش فيلم آخرش توسط حوزه هنري خبر دهد.

به گزارش سينماروزان در دو مناظره درگرفته ميان فريد و حمزه زاده که اصلي ترين دليل آن ممانعت حوزه هنري از اکران برخي آثار مجوزدار در سينماهايش بود فريد تا حد امکان سعي کرد رفتار حوزه هنري را محکوم کند و از شفاف نبودن آراي حوزه هنري درباره مميزي خود سخن گويد.

اين مناظرات هرچند تأثيري در حل مشکل تحريم حوزه درباره آثاري همچون «مادر قلب اتمي» و «اکسيدان» که همزمان با اين مناظرات روي پرده بودند نداشت اما يک نتيجه عيني از آن حادث شده و آن هم پذیرفتن پخش «دعوتنامه» ساخته مهرداد فريد توسط حوزه هنری بود.

مهرداد فريد با اعلام اين خبر به «مهر» گفت: براي پخش «دعوتنامه» با حوزه هنري قرارداد بسته ايم و طبق برنامه ريزي ها قرار است، «دعوت‌نامه» اواخر پاييز اکران شود.

«دعوتنامه» يکي از معدود آثاري است که با مشارکت ويژه فارابي توليد شده اما فيلم نه تنها نتوانست به بخش مسابقه جشنواره سي و پنجم فجر راه پيدا کند بلکه نه داستان و نه ساختار اپیزودیک آن چنان که بايد مورد توجه مخاطبان جشنواره قرار نگرفت.

با تجربه اي که در مورد قبول پخش «دعوتنامه» توسط حوزه هنري صورت گرفته بايد منتظر بمانيم تا ديگر فيلمسازاني که آثارشان از نظر حوزه مشکل داشته هم مناظراتي را با مديران اين نهاد برگزار کنند بلکه پخش فيلمشان به حوزه واگذار شود…

سینماروزان: کمتر پیش می‌آید که در برخورد میان محصولات سینمایی میان رسانه های اصولگرا اختلاف بیفتد. در اغلب موارد این رسانه ها از همان زمان جشنواره و رونمایی فیلمها تکلیف خودشان را با آثار مشخص میکنند؛ یا میشوند حامی درجه یک یا مخالف سرسخت و در این بین آثاری هستند که بی تفاوتی این رسانه ها را موجب میشوند.

به گزارش سینماروزان درباره آثاری که در جشنواره رونمایی نمیشود این اکران رسمی است که عاملی میشود برای شکل‌گیری موضع رسانه‌های اصولگرا و در این بین باز هم موضع این طیف رسانه‌ها نسبت به آثار یا کاملا مثبت است یا کاملا منفی.

در قبال کمدی «اکسیدان» اما اتفاق تازه ای افتاده است و آن هم اینکه در میان رسانه های اصولگرا نسبت به این فیلم نوعی اختلاف افتاده است؛ برخی رسانه های اصولگرا از همان ابتدای اکران تا توانستند فیلم را زیر سوال بردند و برخی نیز از وجوه مثبت فیلم یاد کردند.

این اختلاف دیدگاه کماکان ادامه دارد و به تازگی سایت «رجانیوز» از این فیلم با عنوان یک کمدی با پیامهای ارزشمند یاد کرده ولی در نقطه مقابل روزنامه «رسالت» که از قدیمی ترین رسانه های اصولگراست خواستار توقیف یا تغییر پایان بندی فیلم شده است.

ابتدا یادداشت «رسالت» در تکفیر «اکسیدان» را بخوانید:

سینماروزان: احمد طالبي‌نژاد منتقدی که ساخت فیلم شکست خورده در گیشه “من بن لادن نیستم” را در کارنامه دارد در گفتگویی که با “شرق” به بهانه بایدها و نبایدهای سینمای کمدی انجام شده، وقتی به ذکر مصداق درباره سینمای کمدی رسیده از کمدی پرفروش “اخراجیها” با عنوان لودگی یاد کرده(!!) ولی در عین حال تاکید کرده “نهنگ عنبر” و “اکسیدان” سخیف نیستند.

طالبی نژاد در پاسخ به اين پرسش که در سال‌هاي اخير سينماي کمدي ما چه مسيري را طي کرده است؟ مي‌گويد: به‌طورکلي در کشور ما درک درستي از کمدي در سينما و تئاتر وجود ندارد و تلقي عمومي از کارهاي کميک، لودگي است. اگر به تاريخ سينما نگاه کنيم متوجه مي‌شويم که جدي‌ترين حرف‌ها در اين قالب سينمايي مطرح شده است. فيلم عصر جديد چارلي چاپلين به اعتقاد من يکي از فلسفي‌ترين و روشنفکرانه‌ترين فيلم‌هاست.

او ادامه مي‌دهد: ساختار يا ژانر کمدي معمولا خاصيتي دارد که در آن در واقعيت‌ها اغراق مي‌شود و اين بهترين قالب در طرح مسائل سياسي، اجتماعي و… است، اما متأسفانه به دلايلي ساختار کمدي در ايران تا حدي بي‌آبرو شده است و بسياري از بازيگران آثار کمدي در بسياري از مواقع دوست ندارند با آن چهره معرفي شوند و اکثر اوقات چهره‌اي جدي به خود مي‌گيرند و متأسفانه تلقي مردم در ايران از بازيگران کمدي، دلقک‌بازي است! در صورتي که کاملا غلط است و کمدي کارکرد ويژه‌تري دارد.

او در بخش ديگري از صحبت‌هايش مي‌افزايد: يک‌بار از اينشتين پرسيدند بالاتر از خودت چه کسي را مي‌بيني و او پاسخ داد، «چاپلين». ما در سينماي ايران نمونه‌هاي درخشاني از آثار کمدي داريم؛ مثل دايي‌جان ناپلئون يا اجاره‌نشين‌ها و برخي کارهاي ارزشمند ديگر و اگر درست به ژانر کمدي پرداخته شود، اتفاق خوبي در سينماست.

اين منتقد در ادامه مي‌گويد: در سال‌هاي اخير بسياري از فيلم‌ها به اسم کمدي ساخته شدند؛ مثل فيلم‌هايي از جنس “اخراجي‌ها” که مي‌شود نام لودگي را براي آنها انتخاب کرد، همان‌طور که قبل از انقلاب هم از اين دست کارها داشتيم، اما آنچه که آقاي مطهري به‌عنوان سخيف در يادداشتشان به کار بردند شامل حال فيلم‌هايي مثل «اکسيدان» يا «نهنگ عنبر» نمي‌شود و به نظر من اکسيدان به اندازه کافي فيلم مفرحي است که در اغراق در بيان واقعيت‌ها موفق بوده است.

طالبي‌نژاد صحبت‌هايش را اين‌طور تمام مي‌کند: البته معدود آدم‌هايي در سينماي ايران اين اجازه را دارند که با تابوها شوخي کنند و اين امتيازدهي گاه وجود دارد، اما نکته‌اي که لازم است به آن اشاره کنم اين است که پيش از انقلاب گروه‌هاي کمدي داشتيم، اما بعد از انقلاب ظاهرا خود کمدين‌ها هم مي‌ترسند تيم تشکيل بدهند و اين جدي‌نگرفتن باعث مي‌شود که اساسا سينماي کمدي جدي گرفته نشود. بنابراين واژه سخيف را نمي‌توان به هر فيلمي اطلاق کرد.

سینماروزان: انتقاد از انفعال خانه سینما در بزنگاههایی که بدنه صنف دچار مشکل میشود مدتهاست ادامه دارد و حلقه بالادستی خانه سینما هم در گفتگوها یا نشستهایی که دارند هیچ توجیه منطقی برای این انفعال ارائه نمیدهند جز ادعای رایزنیهای درخفا برای حل مشکل؛ احتمالا برای آن که ریا نشود!!!

به گزارش سینماروزان حمید فرخ نژاد که چند هفته قبل و بخاطر بی تفاوتی خانه سینما به قاچاق “گشت2” زبان به گلایه گشوده بود حضور در اکران مردمی “اکسیدان” در سینما اریکه را مجالی کرد برای انتقاد دوباره از خانه سینما.

فرخ نژاد البته سخنانش را با نقد حوزه هنری آغاز کرد که فیلمهای مجوزداری مانند “اکسیدان” و “مادر قلب اتمی” را توقیف کرده. فرخ نژاد گفت: “اکسیدان” علیرغم عبور از هفت خوان مجوز ارشاد مورد بی مهری کسانیست که برای خود حکومت مستقل تشکیل داده اند و هر چه میخواهند میکنند.

این بازیگر با اشاره به انفعال خانه سینما در قبال توقیف فیلمها توسط حوزه ادامه داد: متاسفانه خانه سینمایی که داریم ویران است و جایی که باید اعلان نظر کند اصلا نیست و نمی دانم اصلا برای چه وجود دارد.

وی افزود: خانه سینما ما را برای حضور در مراسم و شوآف میخواهد و وقتی اعضای صنف به مشکل میخورند خبری از خانه سینما نیست.

برای دیدن فیلم انتقادات فرخ نژاد اینجا را ببینید.

سینماروزان: همین دو هفته قبل بود که رییس صداوسیما از رویکرد منفی “20.30” و درگیری آن با حواشی انتقاد کرده و از این گفته بود که این برنامه به دور از سیاه نمایی باید به سمت خبررسانی با چاشنی طنز برود.

این اظهارات این نیاز را ایجاد میکرد که این بخش خبری برای مدتی کوتاه هم که شده قضاوتهای یکطرفه را کناری نهد و واقع بینانه تر به نقد سینما بپردازد.

با این حال پنجشنبه شب به بهانه انتقاد معدودی نماینده مجلس از دو فیلم “مادر قلب اتمی” و “اکسیدان” بخش خبری “20.30” سعی کرد موضعی کاملا منفی نسبت به این دو داشته و حتی از مجلس بخواهد که برای جلوگیری از ادامه اکران چنین آثاری وارد فاز قانونگزاری شود!!!

با این حال به پایان رساندن این بخش خبری با سخنانی از حمید نعمت الله که نه در گفتگو با “20.30” و به بهانه نامه نمایندگان بلکه به بهانه فیلمش “رگ خواب” و در گفتگو با شبکه “آیفیلم” انجام شده بود تعجب برانگیز می نمود.

نعمت الله در جایی از گفتگویش با آیفیلم در خلال صحبت درباره “رگ خواب” به انتقاد از جریانی خاص در سینما که جنس کثیف و بنجل به مخاطب میدهد پرداخته بود بدون آن که نامی از فیلمی خاص ببرد.

آیا قرار دادن این گفته ها کنار نامه نمایندگان در اعتراض به “اکسیدان” و “مادر قلب…” سوءاستفاده نیست؟ دست اندرکاران “20.30” میتوانستند درباره نامه موردنظر مستقیما با نعمت الله یا هر سینماگر دیگری گفتگو کنند و تندترین نظرات در این باره را هم منعکس کنند پس چرا تنبلانه ترین و دمده ترین روش را برای حقنه دیدگاه خویش انتخاب نمودند؟

برای دیدن فیلم “20.30” اینجا را کلیک کنید.

گلایه نعمت الله از سوءاستفاده 20.30

 کارگردان «رگ خواب» در واکنش به این سوءاستفاده نوشت:  متاسفم که از صحبت هایم سوءاستفاده شده است. اول اینکه این مصاحبه مال قبل از زمان اکران فیلم «رگ خواب» بوده و ربطی به امروز و حواشی این روزها ندارد. زمانی که این مصاحبه انجام شد فیلم های مورد بحث این روزها اصلا اکران نشده بودند.

دوم اینکه صحبت های من درباره کلیت سینمای ایران و یک نقد کلان بود، نه اشاره به یک یا چند فیلم خاص.

سوم اینکه از نظر بنده بدترین نوع مدیریت فرهنگی، پایین کشیدن فیلم از پرده های سینماست. این عمل غیر مدنی، تاثیر منفی اش در فضای فرهنگی جامعه بسیار مخرب تر از هر فیلم مبتذل فرضی است. به نظرم اعضای کمیسیون فرهنگی مجلس اینقدر خودشان را به اذیت و زحمت نیندازند. تشکل ها و جماعت پرتعداد دیگری به تعطیل کردن کنسرت ها و توقیف کتاب و پایین کشیدن فیلم از پرده ها و… مشغول اند!