سینماژورنال: ابراهیم داروغه‌زاده از جمله فارغ التحصیلان پزشکی فعال در مدیریت سینما  است که در سازمانهای مختلفی از بنیاد سینمایی فارابی گرفته تا موسسه رسانه های تصویری سابقه مدیریت داشته است.
به گزارش سینماژورنال داروغه زاده از اولین مدیرانی است که بعد از روی کار آمدن دولت تدبیر و امید از یک طرف در فارابی مسئولیت گرفت و از طرف دیگر در دبیرخانه جشنواره فیلم فجر اما جالب اینجاست که او جزء معدود مدیران دولت یازدهم بود که زودتر از حد تصور و درست بعد از آن که تشخیص داد نمی تواند یک تنه با برخی از سیاستهای نادرست مدیران جدید کنار بیاید از مسئولیت هایش استعفا داد.
داروغه‎زاده چند ماهی است که به عنوان مدیرعامل موسسه فرهنگی-هنری آوای هنر سلامت مشغول به فعالیت است. موسسه ای وابسته به وزارت بهداشت که بناست یک جشنواره تازه با نام “سلامت” را به دامنه پرشمار جشنواره های ایران اضافه کند.
چرایی راه اندازی جشنواره ای تازه در شرایطی که بسیاری از جشنواره های وطنی بدون کارکرد مفید بوده اند بهانه گفتگو با داروغه زاده بود و البته که روند پرسش و پاسخ طوری پیش رفت که به صحبت درباره ردیف بودجه جشنواره و نقش آقازادگان در راه اندازی چنین جشنواره هایی رسید.

اصلي ترين شبهه پيرامون برگزاري جشنواره در ايران اين است که اغلب جشنواره هاي ما بدل شده اند به کانالي براي خرج بودجه فرهنگي در کوتاه‌ترين زمان ممکن؛  جشنواره سلامت هم قطعا با چنين نگاهي ارزيابي خواهد شد. به عنوان دبير جشنواره توجيهي براي عدم پيروي از اين رويه داريد؟
من چگونه بايد اين شبهه را برطرف كنم؟ شما بايد دليل بياوريد كه اين گونه هست. من براي جشنواره ام در فرم فراخوان سه هدف مشخص تعريف كرده ام كه براي رسيدن به آنها كار ميكنم.

اين شبهه بخاطر عملکرد ضعيف ده ها جشنواره ريز و درشتي است که در گذشته برگزار شده اند. جشنواره هايي که بعضي از آنها عمرشان به دو دوره هم نرسيده. اصلا با وجود اين همه جشنواره چرا فقط چند جشنواره معدودمان مانند فجر و حقيقت و فيلم کوتاه و کمي کودک و مقاومت برجسته شده اند…آيا شما جرات داريد به ما وعده دهيد که جشنواره سلامت به يک برند در جشنواره هاي موضوعي بدل خواهد شد؟
اگر ثبات مديريت وجود داشته باشد با توجه به اهميت موضوع سلامت و همه گيري آن در ميان تمام اقشار جامعه ميتوان اميدوار بود كه اين جشنواره به يكي از مهمترين جشنواره هاي موضوعي حوزه سينما و تلويزيرن تبديل شود. در مورد جشنواره هاي ديگر نمي توانم قضاوت كنم ولي من به محتوا و مفهوم و اهداف جشنواره  اهميت زيادي مي دهم. به عنوان مثال شعار ما در جشنواره شهر دوره چهارم “شهري انساني براي انسان شهري” مي‌توانست حتي شعار استراتژيك شهرداري تهران باشد كه متاسفانه به دليل عدم ثبات مديريت فرهنگي در دوره بعدي جشنواره به فراموشي سپرده شد. شعار جشنواره فيلم سلامت هم داراي ظرفيتي اينچنين هست.

پس نتيجه مي گيريم با ساختار مديريتي کشور ما اميد به داشتن جشنواره هاي دولتي بادوام و در عين حال باقوام خيالي باطل است و  واقع بيني شما را سوق مي دهد به اينکه به ايجاد قوام ولو در يک دوره بسنده کنيد.

من ياد گرفتم حداكثر كار درستي كه ميتوانم را انجام بدهم و اميدوار باشم كه اثر مثبتي داشته باشم هر چند كم. به هر حال من نميتوانم وقتي اين موقعيت برايم مهيا شده كه از طريق حساس كردن هنرمندان و مردم به حوزه سلامت به ارتقاي دانش سلامتي و در نتيجه به سالم تر زيستنشان كمك كنم از انجام اين مهم شانه خالي كنم تنها به اين دليل كه ممكن است سال ديگر مديران مافوق تغيير كنند و همين امکان فرهنگي هم وجود نداشته باشد.

سوالم را طور ديگري مي پرسم؛ آيا اگر دبير جشنواره سلامت نبوديد امکان داشت مخاطب آن باشيد؟ و اصلا کدام اله‌مان اين جشنواره مخاطب عام را قلقلک مي‌دهد که از جشنواره استقبال کند؟
اگر بتوانيم  از طريق اين جشنواره هنرمندان محبوب مردم را متوجه اولويت هاي نظام سلامت کنيم به يكي از مهمترين اهدافمان نزديك ميشويم؛ چون اين روش مخاطب عام را متوجه و حساس ميکند نسبت به اهميت اصل موضوع که سلامتي و جامعه سالم باشد.
البته بخش موبايلي (مردمي) جشنواره از استقبال بسيار خوبي برخوردار شده است هم در زمينه توليد آثار و هم در زمينه بازپخش و بازديد آثار در شبكه هاي مجازي.

جشنواره شما خواه ناخواه متاثر مي‌شود از تقابل چند هفته اخير پزشکان-سينماگران. تحليل دبير جشنواره سلامت از اين تقابل چيست؟ چقدر آن را داراي ريشه سياسي مي دانيد؟ و چقدر برآمده از فرافکني رئوس مديريتي سينما براي سلب مسئوليت از کم کاري خويش در توجه به بيمه درماني جامع سينماگران؟
ما جشنواره پزشكي نيستيم جشنواره سلامت هستيم. براي ما هدف اصلي ارتقاي سطح سلامت همه اقشار جامعه از جمله هنرمندان و سينماگران است. هنرمندان هم حتما ارتقاي كيفيت سلامت مردم را جزو رسالت هاي خودشون ميدانند و با كمال ميل و اشتياق تاكنون با اين جشنواره همكاري كرده اند.

امکانش هست که درباره رديف بودجه جشنواره توضيح دهيد؟ جشنواره شما چند ميلياردي است يا چندصدميليوني؟
بودجه‌اي تاكنون از طرف وزارت بهداشت به ما پرداخت نشده و ما هم هنوز تعهد زيادي ايجاد نكرديم. البته مهمترين بخش هزينه ها در زمان اكران و مراسم اختناميه و توزيع جوايز خواهد بود كه بسته به ميزان كمك وزارت بهداشت مي توان براي آن برنامه ريزي كرد، البته در حال مذاكره با شركت هاي غذايي كه مورد تاييد سازمان غذا و دارو هستند هم هستيم تا حمايت مالي آنها را جلب کنيم.

در جشنواره هاي دولتي و همين مورد اخيرش جشنواره اي که به نام جهاني برگزار شد مواجه بوديم با تعداد بالاي مشاور و معاون و مدير و کارمند که بخش قابل توجهي از بودجه را به خود اختصاص دادند. جشنواره شما چند نيروي فکري يا اجرايي دارد و در شرايطي که درآمدي نداشته ايد چطور دستمزد نيروها را پرداخت مي کنيد؟
ما هيات هاي انتخاب مجزا براي هر بخش جشنواره نداريم و مديران هر بخش با مشورت دبير و با كمك و راهنمايي اقاي دكتر كياسالار وظيفه هيات هاي انتخاب را هم عهده دار هستند.  حق الزحمه مديران بخش ها را انشاءا.. در پايان جشنواره پرداخت خواهيم كرد. بالاخره ما هم پولدار خواهيم شد البته ما هنوز هزينه اي براي تبليغات نداشته ايم. بخشي از كارهاي اجرايي و پشتيباني جشنواره هم تاكنون توسط همكارانم در موسسه انجام شده است و البته طبيعي است كه بخشي از عزيزان و دوستان هم به اعتبار ما همكاري را اغاز كرده اند و تا پايان جشنواره حتما از شرمندگي ايشان هم در خواهيم امد.

البته مي‌توانيد اولين مدير جشنواره اي مملکت باشيد که ساختارشکني کنيد و رقم دقيق بودجه را اعلام کنيد.
واقعا مشخص نيست ولی حتما آخر جشنواره ميشود رقم دقيق هزينه ها را اعلام کرد.

آيا به مانند برخي جشنها و جشنواره ها آقازادگان يا به بيان بهتر فرزندان مديران رده بالا(!) در تيم اجرايي مسئوليتهايي مانند مسئوليت امور پشتيباني و مسئوليت غرفه هاي نمايشي را دارند در جشنواره شما هم ملوک الطوایفی جریان دارد؟
(مي خندد) نه واقعا از اين خبرها نيست. نه آقازادگی داریم و نه بریز و بپاش. البته مهمانان زيادي داريم كه بايد بتوانيم به طور شايسته برايشان خدمت كنيم مانند انجمن ها و سازمان هاي مردم نهاد حوزه سلامت، منتخب دانشجويان فعال در كانون هاي فيلم دانشگاه هاي علوم پزشكي كل كشور، خبرنگاران و اهالي رسانه و فيلمسازاني كه در جشنواره به ما افتخار حضور خواهند داد.

سینماگران فارغ التحصیل پزشکی چه جایی در اتاق فکر جشنواره شما داشته اند؟
مثلا کدام سینماگران؟

…مهمترین شان امید روحانی بازیگر و محمدهادی کریمی نویسنده-کارگردان سینما هستند.
اميد روحاني داور بخش فيلم کوتاه و مستند جشنواره است و  محمدهادي كريمي در جشنواره، فیلم دارد.

اعتياد يکي از بزرگترين بيماريهاي جامعه ماست که البته دامن اهل هنر را هم گرفته و بدبختانه اينکه در همه اين سالها  هم کمتر کسي جرأت کرده براي کنترل اعتياد در جامعه هنري توصيه اي ارائه دهد.
آيا جشنواره سلامت جرأت اين را دارد که درباره شيوع اين پديده در جامعه هنري، به طرح واقعيات و سپس آسيب شناسي بپردازد؟
اساسا با مفروضات سوال شما موافق نيستم. جشنواره فيلم سلامت رونمايي، داوري و تقدير از هنرمنداني است كه سلامت جامعه دغدغه شان بوده و براي اين مهم فيلم  ساخته اند، جشنواره فيلم توليد نمي كند ، فيلم نمايش  ميدهد و داوري مي كند. جشنواره فيلم سلامت در حقيقت برگ سبزي است از جانب هنرمندان عزيز سينما و تلويزيون تقديم به مردم عزيز ايران.

ابراهیم داروغه زاده

سینماژورنال: خانه سینما همچنان از حل ابتدایی ترین مشکلات رفاهی اعضای صنوفش عاجز است و در این شرایط جشن های مختلف در این نهاد برگزار می شود.

به گزارش سینماژورنال این وضعیتی نیست که مورد قبول بدنه صنف باشد. بعد از نامه سرگشاده تعدادی از سینماگران به رییس جمهور در گلایه از وضعیت رفاهی نامناسب صنف سینما(اینجا را بخوانید) به تازگی یک بازیگر زن سینما و تلویزیون طعنه ای تند به خانه سینما زده است.

این بازیگر زن اکرم محمدی است که در گفتگو با خبرگزاری “میزان” تنها خروجی خانه سینما برای کف صنف را ارسال پیامک ترحیم دانسته است.

اکرم محمدی می گوید: از نظر من خانه سینما کارکردی به جز اعلام مراسم ترحیم به وسیله ارسال پیامک ندارد.

وی ادامه می دهد: این را هم باید بگویم که من چند وقتی حق عضویت خانه سینما را نداده ام و به زودی کارت عضویتم ابطال می شود. اصلا من اعضای انجمن بازیگران خانه سینما را نمی شناسم واین خود باعث تأسف است.

بازیگر “سام و نرگس” تأکید می کند: سینما، خانه شخصی ما نیست که با وقوع اتفاق بدی برای یکی از اعضا، بگوییم ماجرا ربطی به ما ندارد. خانه سینما باید همه اعضای خود را حمایت کند.

نامه بازیگران زن به معاون سیما توهین به خودمان بود

بازیگر آثاری خاطره انگیز نظیر “مادر” درباره نامه تعدادی از بازیگران زن به رییس رسانه ملی و ادعای اینکه چون ازدواج کرده اند به آنها نقش نمی دهند(اینجا را بخوانید) اظهار می دارد: آن نامه را تأیید نمی کنم و در واقع توهین به خود ما بود که درباره من صدق نمی کند. نمی توان این موضوع را مطرح کرد که به خاطر این که ما ازدواج کرده ایم پیشنهاد کارهای سینمایی و تلویزیونی برای ما کمتر شده است.

عده ای بازیگری را با مدلینگ اشتباه گرفته اند
بازیگر “خانه سبز” خاطرنشان می سازد: عده ای کار بازیگری را با مدلینگ اشتباه گرفته اند و فکر می کنند یک بازیگر همواره باید روی سن رژه برود تا دیگران یادشان بیافتد که او هم وجود دارد که به نظر من این روند درست نیست زیرا یک بازیگر باید پرونده‌ای داشته باشد تا بر اساس آن در کارهای مختلف حضور پیدا کند. من حاضر نیستم با بازی در فیلمنامه‌های ضعیف سابقه کاری خودم را خراب کنم البته این موضوع باعث می شود که همواره مخاطبان از ما بپرسند که چرا حضور نداریم که این موضوع جای تأسف والبته خوشحالی دارد.

این بازیگر عنوان کرد: این روزها بسیاری از بازیگران همواره در کارهای مختلف تکرار می شوند و مخاطبان به طور مدام مردم آنها را می بینند. من درباره خوب یا بد بودن این موضوع صحبت نمی کنم اما این موضوع باعث رکود کارها می شود.

محمدی ادامه داد: این موضوع بسیار فاجعه بار است به هر حال نحوه زندگی ما با مردم عادی تفاوت دارد و در صورت نبود امکان مالی دچار وضعیت سختی می شویم.