سینماروزان/احمد محمداسماعیلی: دلیل اصلیم برای قبول فیلمبرداری فیلم #پرونده_باز_است، کیومرث پوراحمد بود. سالها است که با او دوستی و رابطه خانوادگی دارم و رفاقتمان چند دهه ای است. حرفه ای بودن پوراحمد کار فیلمبردار را در کارش راحت می‌کند و باعث می‌شود با خیال راحت فیلمبرداری انجام گردد. به هر حال کارنامه پوراحمد کارنامه قوی و پرباری است.

اصغر رفیعی‌جم مدیر فیلمبرداری باسابقه با بیان مطلب فوق به سینماروزان گفت: فیلم نامه پرونده باز است شاید محبوب من نباشد ولی اجرای پوراحمد اجرایی درست بود و سعی کردیم در تعامل با علی قائم مقامی تهیه‌کننده کار که او نیز در حیطه تولید، فراوان تجربه کرده موضوعی مرتبط با قصاص را از دریچه‌ای نو بنگریم و کوشش کردم حد بالایی از کیفیت را در فیلمبرداری #پرونده_باز_است، لحاظ کنم تا فیلمی خوب به مخاطب ارائه کنیم.

رفیعی‌جم افزود: اغلب سعی میکنم مثل یک حرفه ای کارم را به بهترین شکل انجام دهم و اینکه دو ضلع تولید و کارگردانی #پرونده_باز_است افرادی باسابقه بودند مرا هم دلگرم‌تر کرد به بهبود کار.

رفیعی‌جم پیرامون تفاوت فیلمبرداری در #پرونده_باز_است که اثری با ته مایه جنایی است با آثار ملودرام بیان داشت: فیلم راجع به قصاص است و بحث قوه قضاییه و پلیس در داستان فیلم نقش پیش‌برنده موثری دارد. پوراحمد نگاه تازه ای به قصاص داشته و باید به این نگاه با تأمل نگریست. البته فیلم نامه بر اساس الگوهای تکرار شونده این ژانر نوشته شده که بارها فیلم های این مدلی در سینمای ایران و جهان تولید شده است ولی در مضمون و همچنین دکوپاژ کار، تفاوت حس می‌شود.

رفیعی‌جم درباره کم‌کاری در سال‌های اخیر گفت: فیلمبرداری موقعی در تولید یک فیلم در هر ژانری تفاوت پیدا می کند که امکانات لازم در اختیار باشد. امکانات شامل حضور آدم های متخصص هر رشته و وسائل فیلمبرداری جدید و نو و از همه مهمتر بحث مالی است. سینما هنر گرانی است و باید بودجه متناسب برای تولید در نظر گرفته شده شود و وقتی می‌بینم برخی می‌خواهند با حداقل فیلم بسازند، سریعا پیشنهاد را رد میکنم.

این فیلمبردار حاذق که در جشنواره فیلم فجر برنده بهترین فیلمبرداری برای پرده آخر و سگ‌کشی شده درباره سودای جایزه در جشنواره امسال گفت: بردن و یا نبردن سیمرغ دیگر برایم مهم نیست و به آن فکر نمی کنم. جایزه برای جوان ها است که انگیزه کار بهتر داشته باشند و امیدوارم داوری های منصفانه بوده و به نفع ارگان‌ها نباشد! در دوران ما فیلمبرداری با نگاتیو بسیار سخت بود و الان کار با فیلمبرداری دیجیتال به مراتب راحت تر شده است و من جوایزم را در دوران نگاتیو بردم که برای هر سکانس، مرارت‌ها می‌کشیدیم بسیاری از گونه‌ها را در بهترین شکلش تجربه نمودم؛ از پرده آخر و سربازهای جمعه گرفته تا غیرمنتظره، سگ‌کشی و اعتراض و از طوطیا و هشت‌پا تا برگ برنده و زیر بام‌های شهر و…

اصغر رفیعی‌جم با اشاره به سیمرغی که برای نوآر #سگ‌کشی ساخته بهرام بیضایی برد بیان داشت: مهم ترین دلیل ماندگاری فیلم سگ کشی شخص بهرام بیضایی و توانمندی و احاطه اش به فیلمسازی بود. بحث مهم دیگر فیلم نامه کامل و خوبش بود. فیلم با دقت و صرف زمان زیاد با هزینه نسبتا بالایی در مدت شش ماه فیلمبرداری شد و بیضایی تا از صحنه ای راضی نبود پلان بعدی را کار نمی کرد. هیچ سکانسی زیر هفت تا هشت برداشت گرفته نشد و حتی بعد از پایان کار در اسفندماه ۱۳۷۸، مجددا برخی نماها بعد از تعطیلات عید سال ۱۳۷۹ گرفته شد‌ و درنهایت نسخه‌ای شسته‌رفته به جشنواره رسید و همه را سورپرایز کرد.

رفیعی‌جم تاکید کرد: پوراحمد، پوراحمد است و بیضایی، بیضایی و کیمیایی، کیمیایی و هر کدام سبک و منش خود را دارند ولی آنچه تاسف دارد اینکه کیفیت تولید در سینمای ایران نزول کرده و متاسفانه در سینمای ایران فیلم‌هایی با پروداکشن سنگین مثل سگ‌کشی تولید نمیشود زیرا یا به فیلمسازان توانمند امکانات نمی‌دهند یا امکانات را به فیلمسازان کم‌توان می‌دهند. بماند که فیلمنامه های درست و دراماتیک نظیر سگ‌کشی بیضایی یا شب یلدای پوراحمد دیگر نوشته نمی شوند یا اگر هم نوشته شوند امکان تولید نمی‌یابند.

سینماروزان: یک سینماگر باسابقه با انتقاد از بی‌توجهی روسای صنف سینما به وضعیت معیشتی اعضا خواستار توجه جدی دولت سیزدهم به حل مشکلات شد.

اصغر رفیعی جم مدیر فیلمبرداری و تهیه کننده پیشکسوت سینما با انتقاد شدید از عملکرد خانه سینما به سینماپرس گفت: توقع ما از محمد خزاعی این است که یکایک مدیران خانه سینما را که طی سال های اخیر حق سینماگران را خوردند مورد بازخواست و موأخذه قرار دهند! اگر آقای خزاعی از همین ابتدای کارشان به عنوان رئیس سازمان سینمایی و مشاور وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی جلوی این افراد ایستادگی نکنند و روی اشتباهات آن ها سرپوش بگذارند دیگر تا انتهای دوره ریاست شان نمی توانند جلوی هر ناحقی را بگیرند و از این رو باید جسورانه و شجاعانه حقوق یکایک سینماگران را احقاق بکنند و بدانند که ما پشتیبان ایشان هستیم.

مدیر فیلمبرداری فیلم های سینمایی «سگ کشی» و «وقتی همه خوابیم» افزود: در سالهای اخیر بی‌عدالتی، بی‌انصافی و نابرابری در خانه سینما بیداد کرد؛ به عنوان مثال چند سال متوالی عیدی‌های میلیاردی که وزارت ارشاد به خانه سینما داد تا به صورت یکسان و عادلانه میان یکایک سینماگران تقسیم شود تنها به حدود ۱۰ درصد از اعضا داده شد و دست ۹۰ درصد از سینماگران خالی ماند.

وی ادامه داد: این اتفاقات دیگر نباید تکرار شود که دولت بیاید و یک پولی را به دست مدیران خانه سینما بدهد که آن ها ۹۰ درصدش را بخورند و بچاپند و بخش بسیار ناچیزی از آن را مانند صدقه میان برخی اهالی سینما تقسیم کنند.

رفیعی جم متذکر شد: زین پس باید سیاست های دولت این گونه باشد که به صورت مستقیم با یکایک اهالی سینما ارتباط بگیرند و اگر کمک نقدی و غیرنقدی می خواهند بکنند مستقیما به آحاد اعضا برسد.

این سینماگر سپس با تأکید بر اینکه کسانی که به عنوان مدیر و مسئول در رأس خانه سینما نشسته اند به هیچ عنوان نماینده سینماگران نیستند تصریح کرد: این ها کسانی هستند که با باندبازی تنها به رفقا و نزدیکان خود بها می دهند. همواره در هر دولتی خود را به دولتمردان می چسبانند تا برای خود و ایادی شان امکانات بگیرند. این ها کسانی هستند که با عملکرد ضد فرهنگی و ضد سینمایی شان کلاه بر سر یکایک اهالی سینما میگذارند و انتظار ما این است که در دولت سیزدهم جلوی عملکرد این افراد گرفته شود.

تهیه کننده فیلم های سینمایی «غیرمنتظره» و «خانه عنکبوت» تأکید کرد: خوشبختانه محمد خزاعی از دل سینما آمده و در واقع همه مشکلات را می شناسد، امکان ندارد ایشان نسبت به وضعیت کنونی سینما آگاه نباشد. ایشان باید بدانند که در حال حاضر عده ای از رئوس صنوف سینما به دلیل زدوبندهای فراوان زندگی‌های لوکسی دارند و ۹۹ درصد سینماگران با سیلی صورت شان را سرخ نگه می دارند و لنگ یک وام یک میلیونی هستند. این وظیفه ایشان است که تدبیری برای اجرای عدالت در سینما داشته باشند.

وی در پایان این گفتگو گفت: به خصوص انتظار ما از آقای خزاعی این است که نسبت به صنوف ضعیف تر که دستمزدهای کمتری می گیرند و میزان فشار کاری شان بسیار بیشتر از دیگران است توجه ویژه داشته باشند و تدبیری اتخاذ کنند تا با کمک های مستمر و ماهیانه دیگر هیچ یک از سینماگران برای تأمین حداقل های زندگی شان دغدغه خاطر نداشته باشند.

سینماروزان: بیش از یک ماه پس از لو رفتن ماجرای ورود عیدی میلیاردی ارشاد به خانه سینما همچنان ابهامات اعضای صنوف در اینکه چه کسانی این عیدی میلیاردی را دریافت کرده اند وجود دارد.

اصغر رفیعی جم فیلمبردار پیشکسوت ایرانی که مدیریت فیلمبرداری آثاری ماندگار همچون «پرده آخر»، «سگ کشی»، «مرسدس»، «سلطان» و «اعتراض» را در کارنامه دارد با انتقاد از ابهامات پیش آمده در چگونگی تقسیم عیدی میلیاردی ارشاد از لزوم اجرای مساوات میان تمام اعضای خانه سینما در تقسیم عیدی سخن گفته است.

اصغر رفیعی جم تهیه کننده و فیلمبردار پیشکسوت سینما در خصوص سرنوشت عیدی میلیاردی که وزارت ارشاد برای تقسیم کردن آن میان اعضای خانه سینما در اختیار دست اندرکاران این نهاد قرار داده است به «سینماپرس» گفت: پولی میلیاردی که به عنوان عیدی توسط ارشاد به خانه سینما داده شده برای یکایک اهالی سینما است و عده ای نباید به تنهایی آن را چپاول کنند؛ کسانی که در مقام هیأت مدیره خانه سینما هستند موظفند به صورت شفاف روشن کنند این پول ها در اختیار چه کسانی قرار گرفته و کجا خرج شده است!

تهیه کننده فیلم های سینمایی «غیرمنتظره» و «خانه عنکبوت» افزود: آقایان باید بدانند که شأن هنرمند و سینما این نیست که به واسطه پنهان کاری آن ها این اتفاقات به نشریات و مطبوعات برسد. بسیار تأسف آور است که به خاطر پنهان کاری برای پخش کردن چندرغاز پول آبروی سینما و سینماگران برود.

وی ادامه داد: متأسفانه بسیاری از هنرمندان ما این روزها در شرایطی بسیار سخت روزگار می گذرانند و بیکار هستند. بگذریم از اینکه برخی به اصطلاح هنرپیشه ها پیدا شده اند که گویا ارث پدرشان را از سینما طلب دارند و پول های میلیاردی به جیب می زنند و یا از سوی دیگر برخی از صاحبان سینما و پخش کنندگان پول های میلیاردی درمی آورند و سینما را چپاول می کنند؛ اغلب اهالی سینما در بدبختی هستند و سال ها است طعم تلخ بیکاری را می چشند و تورم و گرانی زندگی آن ها را در آستانه نابودی قرار داده است.

رفیعی جم خاطرنشان کرد: این پول هایی که وزارت ارشاد به خانه سینما داده حق و سهم این افراد است که با سیلی صورت خود را سرخ نگه می دارند. این پول حق صنف دستیاران کارگردانان، دستیاران فیلمبردار، منشیان صحنه، بدلکاران و… است. این پول ها باید به صورت یکسان بین همه اعضای صنوف تقسیم شود. این پولها صاحب دارد و باید مشخص شود که با چه حساب و کتابی توزیع شده است. این آبروریزی ها حرمت سینماگران را از بین می برد.

مدیر فیلمبرداری فیلم های سینمایی «برگ برنده» و «تب» در بخش دیگری از این گفتگو با تأکید بر اینکه رقم ۲۰۰ هزارتومان عیدی در این تورم و گرانی شدید، شرم آور است تصریح کرد: من اصلاً مانده ام مسئولان ارشاد چطور رویشان شده که این پول که فقط به اندازه تهیه یک کیلو گوشت است را به هنرمندان به عنوان عیدی بدهند؟ واقعاً شرم آور نیست؟ آیا حد و حدود و حرمت و جایگاه هنرمندان این است؟

وی در پایان این گفتگو تأکید کرد: اینها پولی نیست؛ جایگاه هنرمندان بسیار والاتر از آن چیزی است که عده ای مدیر فکر می کنند. نباید حرمت هنرمندان اینطور با این رقم های ناچیز و مسخره شکسته شود. ما امروز در سینما با هنرمندان واقعی روبرو هستیم که حتی نمی توانند پول ناچیز دارو و بیمه خود را تأمین کنند. این در شأن سینماگران این کشور نیست. آقایان مدیر و مسئول بالادستی بیایند و به ماجرا ورود کنند و به درد این هنرمندان برسند.

سینماروزان: همزمان با حضور فيلم سينمايى «كارت پرواز» مهدى رحمانى در فستيوال ورشو از پوستر بين المللى اين فيلم كه توسط طاها ذاكر طراحى و اجرا شده است رونمايى شد.

طراح پوستر فيلم «كارت پرواز» در سال ٢٠١٦ منتخب صد گرافيست برتر سالِ مجله  «گرافيس» بوده و نشان طلاى اين رويداد را از آن خود كرده است، همچنين وى در سال گذشته برنده سيمرغ بلورين بهترين طراحى پوستر از جشنواره فيلم فجر گرديده و نشان افتخار و چندين جايزه بين المللى و داخلى  ديگر را در كارنامه خود دارد. از ديگر فعاليت هاي  طاها ذاكر مي توان به طراحي پوستر سى و سومين جشنواره بين المللى فيلم فجر و مديريت هنرى ششمين جشنواره فيلم شهر اشاره كرد

فيلم سينمايى «كارت پرواز» محصول مهدى رحمانى و بهمن كاميار است و اولين نمايش آن ٢٣ مهرماه در كاخ سي و سومين دوره جشنواره فيلم ورشو، پايتخت كشور لهستان خواهد بود.

ورای بازیگرانی مانند ندا جبرائيلى، شيرين يزدانبخش، طلا معتضدى، امين قوامى و على كلانترى برخی از چهره های شناخته شده پشت صحنه سینمای ایران هم در «کارت پرواز» ایفای نقش کرده اند. محمدعلی نجفی کارگردان آثاری همچون «سربداران» و «جنگ اطهر»، اصغر رفیعی جم فیلمبردار پیشکسوت سینمای ایران و منصور شهبازى صدابردار از جمله این بازیگران هستند.

پخش جهانى اين فيلم برعهده محمد اطبايى (مستقل هاي ايرانى) است.

کارت پرواز

سینماروزان/حامد مظفری: اصغر رفیعی جم فعالیت سینمایی خود را با عکاسی آغاز کرد ولی زودتر از حد تصور به سمت فیلمبرداری کشیده شد و از اواخر دهه 50 به عنوان فیلمبردار و از اواسط دهه 60 هم به عنوان مدیر فیلمبرداری در سینمای ایران مشغول به کار شد.

رفیعی جم سابقه همکاری با کارگردانان مختلفی را داشته است؛ از بهرام بیضایی و مسعود کیمیایی گرفته تا علیرضا داوودنژاد، سیروس الوند، امیر قویدل و واروژ کریم مسیحی. رفیعی جم سابقه تهیه کنندگی هم در کارنامه دارد و از جمله “غیرمنتظره” محمدهادی کریمی و “خانه عنکبوت” داوودنژاد را تهیه کرده است با این حال علیرغم ارائه حد بالایی از استانداردهای فیلمبرداری در سالهای اخیر کم کارتر شده است.

یکی از دلایل کم کاری رفیعی جم درگیری او در پروژه های مختلف و البته ناتمامی مانند “لبه پرتگاه”، “مقصد” و “اشغال” بود که بنا بود با حضور بهرام بیضایی به عنوان کارگردان تولید شود اما در نهایت به دلایل مختلف هیچ کدام به نتیجه نرسید. رفیعی جم این روزها “یتیم خانه ایران” را به عنوان مدیر فیلمبرداری روی پرده دارد؛ فیلمی که از استانداردهای تصویری بالایی برخوردار است اما به یک دلیل عمده که شاید عقبه کارگردان در ساخت “قلاده های طلا” باشد در جلب مخاطب موفق نبوده است.

اینکه رفیعی جم که بیش از همه به خاطر رفاقت سالیان با بیضایی شناخته می شود مدیریت تصویربرداری فیلمی را پذیرفته که کارگردان “قلاده های طلا” آن را ساخته پرسش ابتدایی سینماروزان از این فیلمبردار بود. رفیعی جم با نگاهی منطقی در این باره گفت: دلیل قبول “یتیم خانه ایران” فیلمنامه خاص و متفاوت این کار بود. فیلمنامه ای که به دستم رسید به زمانی خاص برمی گشت و داستانی در صد سال قبل را روایت می کرد و فضاسازی هایی را می طلبید که در سینمای ایران رویاست.

کاری به مولف نداشتم و به دنبال تصویرسازی تاریخی درست جلوی دوربین بودم

وی ادامه داد: ما در سینمای ایران ژانر تاریخی به شکل استاندارد نداشته ایم. فقط در تلویزیون سریالهای تاریخی دارم که آنها هم استانداردهای بالایی ندارند. با این پیشینه من در برابر پیشنهاد فیلمی قرار گرفتم که بنا بود تصویرسازی تاریخی متفاوتی داشته باشد. راحتتان کنم کاری به مولف نداشتم و به دنبال تصویرسازی تاریخی درست جلوی دوربین بودم و پیشنهاد را پذیرفتم. از آن سو کار عقبه سیاسی خاصی نداشت و بیشتر واقعه نگاری تاریخی بود و دلیلی نداشت که بخواهم به خاطر عقبه سیاسی کارگردان ردش کنم.

این فیلمبردار 66 ساله با اشاره به ساختار غیرصنعتی سینمای ایران خاطرنشان ساخت: اینجا هالیوود نیست که اگر یک پروژه خوب را رد کردیم و رزومه پر و پیمانی هم داشتیم بلافاصله یک کار هم اندازه قبلی پیشنهاد شود. اینجا ایران است و تولید چنین فیلمهایی هر ده سال یک بار هم شاید رخ ندهد و طبیعی است من تا ابد زنده نیستم که فرصت تجربه داشته باشم و بدیهی بود که “یتیم خانه ایران” وسوسه ام کند به تجربه ژانر تاریخی.

“یتیم خانه…” کاملا با دوربین دیجیتال فیلمبرداری شد اما خیلی ها فکر می کنند نگاتیو گرفته ایم

اصغر رفیعی جم که پیشتر و در “پرده آخر” واروژ کریم مسیحی هم ژانر تاریخی را تجربه کرده با اشاره به گستردگی لوکیشنهای “یتیم خانه ایران” به سینماروزان گفت: در “پرده آخر” بازه زمانی قاجار را تجربه کردیم اما در آنجا به دلایل مختلف که یکی اش کمبود بودجه بود لوکیشنهایمان محدود و بیشتر داخلی بود اما “یتیم خانه…” بضاعت مالی مناسبی برای طراحی و اجرای لوکیشنهای بیرونی داشت و من هم سعی کردم تصاویری را ضبط کنم که تا سالها در سینمای ایران بماند.

“یتیم خانه ایران” برخلاف بسیاری از فیلمهای تاریخ معاصر سالهای اخیر که با نگاتیو گرفته می شوند به صورت کاملا دیجیتال تصویربرداری شده اما توانایی رفیعی جم باعث خلق قابهای کاملا ملموسی شده است. این فیلمبردار درباره این وجه کارش اظهار داشت: فیلمبرداری کاملا دیجیتال بود چون فکر می کنم اتفاقا با ابزار مدرن بهتر می توان حتی تاریخی ترین قابها را خلق کرد ولی دقت بالایی در نورپردازی و انتخاب لنز به خرج دادم و شرایطی را فراهم آوردم که حتی همکارانم هم به شک افتادند کار را با دوربین نگاتیو گرفته ایم یا دیجیتال.

حتی آنها که ژستهای روشنفکرانه می گیرند هم با بودجه نهادهای خاص کار کرده اند…

رفیعی جم در پاسخ به این سوال که آیا از طعنه های برخی همکارانش که در محافل خصوصی او را به واسطه همکاری با کارگردان “قلاده های طلا” نقد کرده اند گلایه ندارد اظهار داشت: اگر در ساختار سینمای صنعتی قرار داشتیم و دایره انتخابها گسترده بود این طعنه ها کاربردی بود اما وقتی می بینیم حتی آنها که ژستهای روشنفکرانه می گیرند هم با بودجه نهادهای خاص کار کرده اند دیگر من که هیچ وقت اهل این اداها نبوده ام تکلیفم مشخص است.

وی ادامه داد: کم نداشته ایم سینماگران اصلاح طلب که با همکاری اصولگرایان فیلم تولید کرده اند و بالعکس. من نظرم این است که وارد کردن این بازیهای سیاسی به سینما کار را خراب می کند. همین “یتیم خانه ایران” پتانسیل این را داشت که همراهی قاطبه اهالی سینما را برانگیزد تا به کمک تولید یک فیلم خوب تاریخی بیایند. چه بسا اگر هنرپیشه هایی شناخته شده تر در فیلم حضور می یافتند شاید با یک “زنده باد زاپاتا” مواجه بودیم! حالا هم فیلم قابل قبولی پیش روی مان است و آنها که بهتر بلدند فیلم تاریخی بسازند حتما وارد گود شوند و بهترش را بسازند.

چقدر باید منتظر می ماندم تا بیضایی بتواند کاری را تولید کند؟

وقتی به رفیعی جم گفتیم شاید دلیل برخی طعنه ها این باشد که او رفیق سالیان بهرام بیضایی بوده و برای همین قرار گرفتنش کنار ابوالقاسم طالبی غریب می نماید، وی با اندکی مکث گفت: هنوز هم رفیق بیضایی هستم و همین الان هم بیضایی بخواهد فیلمی را کلید بزند قرارداد سفید می بندم اما پرسشم این است که چقدر باید منتظر می ماندم تا بیضایی بتواند کاری را تولید کند؟ من برای 9 فیلمنامه بیضایی قرارداد بستم اما فقط 3 فیلم به تولید رسید!!! همین مدیران فعلی که مرتب از بهبود اوضاع می گویند برای بیضایی چه کردند جز وعده دادن؟

اصغر رفیعی جم در پشت صحنه “یتیم خانه ایران”

وقتی یک هنرپیشه بین 100 تا 300 میلیون تومان می گیرد این حق ماست که حداقل 10 درصد او دستمزد بگیریم

این فیلمبردار پیشکسوت در سالهای اخیر کم کارتر از قبل شده است و در هفت سال اخیر نیز به جز “یتیم خانه ایران” فقط در یک فیلم دیگر با نام “گذر موقت” به عنوان مدیر فیلمبرداری حضور داشته است؛ شاید به خاطر حضور یکی از اعضای گروه بیضایی یعنی افشین هاشمی در قامت کارگردان “گذر موقت”.

رفیعی جم در پاسخ به این پرسش سینماروزان که آیا بالا بودن دستمزد پیشکسوتی همچون او باعث کاهش فعالیت شده است یا سختگیری در قبول فیلمنامه اظهار داشت: نه فقط سختگیر نیستم که اتفاقا آدم پولکی هم نیستم. من فکر می کنم آدم اگر کار نکند مریض می شود و باید به داشته ها بسنده کرد و حتی از یک پروژه متوسط هم محصولی بالای متوسط بیرون کشید. دلیل اصلی بیکاری نسل من ورود دستیارانی مبتدی است که به رایگان به عنوان فیلمبردار وارد پروژه ها می شوند و همین که اسمشان در تیتراژ بیاید قانعشان می کند. وقتی طرف می آید و مجانی کار می کند تا رزومه درست کند طبیعی است که برای امثال رفیعی جم کار نمی ماند.

وی در تشریح رقم دستمزد فیلمبرداران نسل خود گفت: وقتی یک هنرپیشه بین 100 تا 300 میلیون تومان می گیرد این حق ماست که حداقل 10 درصد دستمزد او را بگیریم و این رقم زیادی نیست.

آدمهای بی ربط شده اند مدیران سینمای ایران!

رفیعی جم با اشاره به مشکلات مدیریتی سینما که سالهاست وجود دارد خاطرنشان ساخت: اینکه دستیار دوی فیلمبردار می آید و با دوربین عروسی فیلم می گیرد و اسمش هم به عنوان مدیر فیلمبرداری در تیتراژ می آید، نتیجه سوءمدیریت در سینماست. هرچند وقت یک بار آدمهای بی ربط می آیند مدیر سینما می شوند و خیالتان را راحت کنم این مدیران هم بیشتر از 70 درصد آدمهای سینما را نمی شناسند. من 45 سال است در سینمای ایران حضور دارم و به جرأت می گویم مدیران سیاسی که وارد سینما می شوند ابدا نه سینما را می شناسند و نه پیشکسوتان را و نهایتا 4 بازیگر را می شناسند و 4 کارگردان را. با این وضع معلوم است که از داشته های انسانی مان نمی توانیم در سینما استفاده کنیم.

این فیلمبردار پیشکسوت خاطرنشان ساخت: همین مدیران سیاسی هستند که می آیند و مدرسه ای به نام مدرسه ملی سینما راه می اندازند اما بزرگان سینمای ایران در کرسی های تدریس این مدرسه جایی ندارند.

وی ادامه داد: البته شخصا علاقه ای به تدریس در سیستم آموزشی فعلی ندارم و این حرفها را نمی زنم که فردا روزی از من دعوت کنند برای تدریس اما حرفم این است مدیری که هنوز نفهمیده سینمای ایران هر چه داشته باشد کمبود مدرسه و دانشکده و ورکشاپ ندارد چرا باید اصلا مدیریت در سینما را قبول کند!؟

سینماژورنال: تازه ترین ساخته ابوالقاسم طالبی با عنوان “یتیم خانه ایران” که به دلیل مهاجرت یکی از بازیگران زن فیلم(بهارک صالح نیا) به ترکیه و همکاری با “جم” دستخوش حذف برخی نماها و تدوین مجدد شده بود بعد از دو بار تاخیر نمایش یک بار در جشنواره فجر و بار دیگر در جلسات نمایش فیلم شبهای انقلاب بالاخره غروب 23 امین روز از سال جدید در یک  اکرامی خصوصی روی پرده رفت.

به گزارش سینماژورنال فیلم رگه های تاریخی دارد و در مرکزیت آن شخصیتی قرار دارد به نام “محمدجواد” که یکی از همرزمان میرزاکوچک خان معرفی میشود؛

همرزمی که البته هیچ اسمی از او در تاریخ نیست ولی در دل فیلم و بعد از مرگ پدرش مسئولیت یتیم خانه ای را برعهده می گیرد که در کوران قحطی برآمده از جنگ جهانی اول به داد مردم بخت برگشته ایران می رسد.

طراحی صحنه عالی+فیلمبرداری یکدست

دقت بالای عباس بلوندی طراح صحنه کار در تصویرسازی بافت تاریخی اتفافات و از آن مهمتر عمق فاجعه برآمده از قحطی قابل تحسین است و البته که حضور فیلمبرداری کارکشته چون اصغر رفیعی جم سبب ساز آن شده تصویربرداری کار نیز غنای لازم را داشته باشد اما…

کاتهای فراوانی که توی ذوق می زند

اما مشکل اصلی فرم روایت است که به سبک “تایتانیک”(!!!) با خاطره گویی پیرزنی آغاز میشود که بر مزار میرزا نشسته و اتفاقاتی را بازگو می کند که به سبک “فهرست شیندلر” با قهرمانی “رابین هود”گونه پیش می رود.
عدم ربط منطقی این اتفاقات که منتج از کاتهای فراوان و البته مشکلات تدوینی بوده باعث شده مخاطب علیرغم جذبه صحنه آرایی نتواند به طور دائم با داستان ارتباط بگیرد.

مشکلات سفر به جم
بخشی از این مشکل تقطیع شاید به اجبار کارگردان برای حذف نماهای بازیگر سفرکرده به “جم” بازگردد که باعث شده قسمتهایی از داستان که می توانسته مکمل روایت بخصوص در قطب منفی ماجراها باشد مفقود شود.
باید منتظر ماند و دید طالبی برای اکران عمومی هم از همین نسخه استفاده می کند یا تدوینی شسته رفته تر از کار بیرون می کشد.

سینماژورنال: در حالی که از سه شنبه هفته جاری 29 دی ماه، بلیت فروشی جشنواره فیلم فجر هم آغاز خواهد شد به نظر می رسد به زودی باید لیست فیلمهای خارج از مسابقه هم اعلام شود.

به گزارش سینماژورنال بعد از مشخص شدن لیست فیلمهای خارج از مسابقه است که امکان گروه بندی و بستن برنامه نمایش سینماها وجود دارد و البته که در این خلال رایزنیهای لازم برای انتخاب هیأت داوران هم در حال انجام است.

پیش از این از حضور ناصر تقوایی به عنوان رییس هیأت داوران امسال خبر دادیم(اینجا را بخوانید) و حالا “هفت صبح” گزارش داده که گویا مسعود کیمیایی هم دیگر گزینه ای است که برای حضور در هیأت داوران به وی پیشنهاد داده شده است.

گزینه های هیأت داوران

به جز کیمیایی، شهرام اسدی، علی نصیریان، مسعود رایگان و اصغر رفیعی جم از جمله گزینه هایی هستند که برای حضور در هیأت داوران مدنظر هستند.

در این بین انتخاب شهرام اسدی به عنوان کارگردانی که در هیأت انتخاب هم حضور داشته است و می تواند درباره برخی سیاستهای درپیش گرفته شده از سوی هیأت انتخاب به همکاران خود در هیأت انتخاب مشاوره دهد، انتخابی منطقی است.

دو درویش در گلیمی؟؟؟

اما اینکه در هیأت داوران هم مسعود کیمیایی باشد و هم ناصر تقوایی کمی بعید به نظر می رسد. هم کیمیایی و هم تقوایی از پیشکسوتان فیلمسازی ایران زمین هستند و البته که هر دو نیز علاقمندان خاص خود را دارند.

آیا امکان دارد یکی از اینها بپذیرد عضو هیأت داورانی باشد که رییس اش دیگری است؟ آیا امکان دارد کیمیایی با ریاست تقوایی کنار آید یا بالعکس؟