سینماروزان: آکادمی علوم و فنون سینمای فهرست اولیه نامزدهای بهترین فیلم‌های خارجی زبان را اعلام کرد.

به گزارش سینماروزان در این فهرست که ۹ عنوان را شامل می‌شود تعدادی از مدعیان مهم مانند «او»، «جولیتا» و «نرودا» حذف شده و نام نماینده ایران به چشم می‌خورد. از میان این نه فیلم، پنج نامزد نهایی در روز ۲۴ ژانویه معرفی خواهند شد.

«تونی اردمن» از آلمان رقیب اصلی فیلم فرهادی به شمار می رود. فیلم «بهشت» ساخته آندری کونچالوفسکی و «سرزمین مین» مارتین زاندولیت نیز به احتمال زیاد در میان نامزدهای نهایی حضور خواهند داشت.

حذف «او» از این فهرست هم به احتمال زیاد شانس ایزابل هوپر برای کسب جایزه بهترین بازیگر زن را کاهش خواهد داد.

نکته غافلگیرکننده انتخاب فیلم جدید خاویر دولان است؛ فیلمی با نام “این فقط پایان دنیا است”! فیلمی که در جشنواره کن هو شد و در نهایت جایزه ویژه هیئت داوران را به دست آورد و در اکران عمومی هم با واکنش‌های منفی از سوی تماشاگران مواجه شده است.

برای انتخاب پنج نامزد نهایی، این نه فیلم برای کمیته‌ی ویژه و منتخب اعضای آکادمی به صورت جداگانه در لندن، نیویورک و لس‌آنجلس به نمایش در خواهد آمد و اعضای کمیته از تاریخ ۱۳ تا ۱۵ ژانویه به گزینه‌های موردنظر خود رای خواهند داد.

فهرست کامل ۹ گزینه اولیه برای اسکار بهترین فیلم خارجی به شرح زیر است:

–تانا (استرالیا)

–این فقط پایان دنیا است (کانادا)

–سرزمین مین (دانمارک)

–تونی اردمن (آلمان)

–فروشنده (ایران)

–انتخاب پادشاه (نروژ)

–بهشت (روسیه)

–مردی به نام اوو (سوئد)

–زندگی من به‌عنوان یک کدو (سوییس)

سینماروزان/جواد محرمی: تفاوت عمده سینمای اصغر فرهادی که آثار او را با دیگر فیلمهای تلخ سینمای اجتماعی ایران کاملا متمایز می‌کند پرهیز از کلیشه هاست.

فرهادی این رویکرد را در فرم، قصه، ساختار، شخصیت پردازی رعایت می کند. او در خلق موقعیت ها و کاراکترهایی که نمونه آن زیاد در سینمای اجتماعی ایران دیده شده کلیشه ها را می شکند. دو گانه مرد مذهبی ظالم و و زن مظلوم به عنوان میراث  مسلط آثار صادق هدایت بر ادبیات و سینمای اجتماعی ایران در فیلمهای فرهادی حضور ندارد.

حتی روسپی او در فیلم «فروشنده» هرچند بسیار دور است از زیست بوم این طبقه در روزگار معاصر اما شباهتی به کلیشه های نخ نمای ادبیات و سینمای روشنفکری معاصر ایران ندارد. فرهادی با اینکه خود آدمی مذهبی نیست و در این وادی ادعایی ندارد و با نگاهی کاملا سکولار فیلم می سازد با این حال برخلاف بسیاری از فیلمسازان سینمای اجتماعی ایران هیچ اصراری بر روی آوردن به ارجاعات مذهبی برای محیط  و کاراکترهای نسبتا منفی آثارش ندارد.

او در فیلمهایش علیه مذهب و سنت بیانیه تصویری یا صوتی صادر نمی کند. اصولا کاراکتر فیلمهای  فرهادی خاکستری اند و او به ورطه شخصیت پردازیهای افراطی برای نقشهای منفی نمی افتد. بدمن های آثار او مانند کاراکتر خواهر فروش فیلم «ابد و یک روز» انگشتر عقیق به دست ندارند و قسم خوردن مداوم به نامهای مقدس لقلقه دهانشان نیست.

کاراکتر زن چادری در فیلم «فروشنده» به نسبت غالب آثار اجتماعی سینمای ایران شریف تر، واقعی تر و انسانی تر است. قاعدتا یک زن کامل و الگو نیست چرا که اصولا کاراکترهای آثار فرهادی به طور مطلق سیاه یا سفید نیستند، زن در آثار او مانند هر زن ایرانی دیگری مملو از خصائص مثبت و منفی است. شاید ساده دل باشد اما ابله نیست.  او بر خلاف فیلمهای سیاه نمای روشنفکری از چادر به عنوان نماد منفی استفاده نمی کند. زن چادری در فیلم او به عنوان بخشی از واقعیت جامعه حضور دارد.

کاراکترهای سنتی فیلمهای او مبتنی بر حقیقت جامعه  در درام نقش دارند نه مبتنی بر آنچه فیلمساز قصد حقنه آن را دارد. زن سنتی مانند فیلم «خانه دختر» نفرت انگیز تصویر نشده است. او به این ورطه فرو نمی غلتد چون می داند چنین تاکیدات ابلهانه ای سینما را به ابتذال می کشاند و از عمق آن فرو می کاهد. فرهادی برای کاراکترهایش احترام قائل است و آنها را ملعبه و دستمایه عقده گشایی های شخصی نمی کند.

روسپی که در سینما و ادبیات روشنفکری ایران کارکرد زیادی دارد در فیلم «فروشنده» بدون اینکه دیده شود حضور دارد. البته نسبت به نگاه قدری احترام آمیز او به روسپی فیلم می توان انتقاد داشت اما این نگاه از تفکر اومانیستی او برمی خیزد و نگاهش به روسپی فراملی است و برخلاف سینمای روشنفکری ایران از آن به عنوان دستمایه ای برای تحقیر ملت یا حکومت استفاده نمی کند.

 او از زمان ساخت سریالهای تلویزیونی همچون «روزگار جوانی» و «در شهر» نشان داده بود که دغدغه اجتماعی دارد و جالب است که تا به حال که نزدیک به دو دهه از آن زمان می گذرد در روند فیلمسازی اش دچار نوسان نشده و همان خط دغدغه مندی مسائل اجتماعی را دنبال کرده است. فرهادی فیلمهایش را مبتنی بر انتخاب گزینشی قطعات پریشان و ملتهب جامعه نمی سازد و جامعه را نسبتا نزدیک به آنچه هست روایت می کند. در واقع رئالیسم آثار فرهادی در مقایسه با معیارسینمای ایران وفادارانه تر است.

فرهادی اگرچه به لحاظ فکری در زمره روشنفکران قرار می گیرد اما در آثارش شعار نمی دهد، ادا و اطوار روشنفکری در نمی آورد، داستان و روایت برای او اصل است. بیش از اینکه بخواهد معنا و مفهومی را حقنه کند سعی می کند با رعایت موازین روایی داستان، مخاطبش را همراه کند.

در میان حجم عظیم سینماگران اجتماعی ایران که با ژست رئالیستی به بزرگنمایی ضعفهای جامعه ایران می پردازند و بعضا همه کژیها را با دوز بالا در آثارشان تجمیع می کنند و بسته ای جذاب جلوی روی جشنواره های غربی می گذارند فیلمهای فرهادی نسبتا-تأکید می‌کنم نسبتا- سینمای قابل احترامی را نمایندگی می کند.

 سینمای او اگرچه نماینده مطلوب سینمای انقلاب اسلامی نیست اما ایران را به نسبت آثار فیلمسازان سیاسی سازی چون جعفر پناهی در جشنواره های غربی سرافکنده نمی کند. نکته مثبت اصغر فرهادی این است که سینما بیش از هر چیز دیگری برای او جدی است. او بر خلاف منادیان شعار اساسا غلط هنر برای هنر که اغلب در ورطه سیاسی کاریهای مبتذل غرق می شوند و به آنچه نشخوار می کنند در عمل وفادار نمی مانند، به این نگرش فکری نه در شعار بلکه در عمل قدری پایبندی نشان داده است. البته او به شرایط اجتماعی انتقاد دارد. این انتقاد به طور طبیعی در اغلب آثار او و به ویژه در «شهر زیبا» و «جدایی نادر از سیمین» مشهود است اما زبان هنر برای او بر هر چیز دیگری ترجیح  و البته غلبه دارد. نه اینکه اندیشه ای پشت سینمایش نباشد بلکه همواره از بیرون زدن اندیشه از آثارش پرهیز کرده است.

در آثار او ردی از رئالیسم افراطی سینمای اجتماعی ایران دیده نمی شود، متاسفانه مقلدان او نتوانسته اند از فروغلتیدن در ورطه تاکید صرف بر کژیهای جامعه پرهیز کنند. «چهارشنبه 19 اردیبهشت» یکی از این نمونه هاست که در فرم، میزانسن،  فضاسازی،تکنیک و جنس روایتگری به سینمای فرهادی نزدیک شد و جایزه اش را از ونیز گرفت اما به دلیل ذهنیتها و پیش فرضهای فیلمساز که بر مولفه هایی چون فقر و فلاکت جامعه ایران بیش از هر چیز دیگری تاکید داشت اثری غیر متعادل و افراطی از کار در آمد. مقلدان فرهادی به این مسئله در آثار او توجه نمی کنند که ساختار و فرم سینمایی و در یک کلام سینما در آثار او حرف اول را می زند نه اندیشه سیاسی یا اجتماعی صرف.

آنچه واضح است این است که ایران مدینه فاضله نیست. بزرگترین حامیان انقلاب اسلامی هم منکر این نیستند که جامعه ایران درگیر با معضلات و مشکلات و تناقضهای عدیده ای است. فرهادی داستانهایش را بر بستر همین جامعه بنا می کند و آنچه به تصویر می کشد تجلی بخشی از جامعه ایرانی است. تصویری که فرهادی از جامعه ایران به دنیا مخابره می کند تصویر جامعه ای مدرن و متمدن است با این توضیح که در مدرنترین و متمدن ترین جوامع نیز تناقضات اخلاقی و اجتماعی زیادی دارند و فیلمسازان در همه کشورهای جهان بر بستر این تناقضات فیلم می سازند.

 سرگشتگی و پوچی انسان یکی از اصلی ترین مضامین آثار سینمایی در جوامع پیشرفته است. البته تولید آثار مثبت ، الهام بخش و امید بخش سهم کمی از تولیدات سینمای ایران را به خود اختصاص داده است و این آفت ریشه در غفلت و بی تدبیری مدیران فرهنگی و سینمایی کشور دارد. فرهادی و امثال او به طور طبیعی در چارچوب نگرش و جهان بینی فکری خود فیلم می سازند و از ایشان نباید انتظار داشت همسو با استراتژی انقلاب اسلامی دست به خلق اثر بزنند و کم کاری و بی تدبیری مدیران را با آثارشان پوشش دهند اما همین قدر که فیلمسازانی چون او در بازنمایی جامعه ایران رااه به افراط و تفریط نمی برند خود جای شکر گذاری دارد. آنهایی که معتقدند «فروشنده» بدترین انتخاب برای معرفی به اسکار است اگر تا به حال فرصت نکرده اند فیلم «ابد و یک روز» را ببینند یا به وقت اکران دومین ساخته نرگس آبیار با نام «نفس» را مشاهده کنند تا دریابند فروشنده در مقابل خیلی از آثار، فیلم آبرومندانه تری قلمداد می شود.

سینماژورنال: شهرام مکری کارگردان تجربه گرای ایرانی که “ماهی و گربه” و “اشکان انگشتر متبرک و چند داستان دیگر” را روی پرده فرستاده و یک فیلم آماده اکران به نام “هجوم” هم دارد در میزگردی که به بهانه “فروشنده” در “شرق” برگزار شده به مرور برخی از گزینه های ایرانی اسکار پرداخته است.

به گزارش سینماژورنال مکری در این مرور کوشیده درباره وضعیت فیلمهای ایرانی مختلفی که کاندیدای اولیه معرفی به اسکار بودند از “ناهید” گرفته تا “ایستاده در غبار” و “ابد و یک روز” اظهارنظر کند و جالب اینجاست که ادعا کرده مخاطب خارجی نمی تواند تا پایان “ابد…” را تماشا کند و از نیمه به بعد آن را رها می کند چون حجم دیالوگهای فیلم بیش از حد است.

مکری می گوید: وقتی درباره معرفی فیلمی به اسکار صحبت می‌کنیم، درواقع درباره کیفیت فیلم‌ها صحبت نمی‌کنیم، بلکه دراین‌باره سخن می‌گوییم که چه فیلمی شانس بیشتری برای حضور در مراسم اسکار دارد، ضمن اینکه «فروشنده» میان فیلم‌هایی که امسال در سینمای ایران تولید شده و طبق قوانین اسکار از مهر سال گذشته تا مهر امسال به نمایش درآمده‌اند کیفیت بالایی دارد، حتی به نظرم شاید باکیفیت‌ترین فیلم در این مجموعه باشد؛ اما صرفا کیفیت ملاک نیست.

این کارگردان ادامه می دهد: معیارهای شانس‌داشتن مشخص است، برای نمونه باید به سابقه جشنواره فیلم‌ها نگاه کرد، به قدرت پخش‌کننده در آمریکا یا اروپا توجه کرد. از طرف دیگر نقدهایی که در مجلات معتبر خارجی نوشته می‌شود، می‌تواند ملاکی باشد برای نوع نگاهی که خارجی‌ها به فیلم‌ها دارند. البته بعضی از فیلم‌های امسال کم‌وبیش چنین شرایطی داشته‌اند؛ برای مثال «ناهید» در جشنواره کن سال گذشته جلب توجه کرد و نقدهای مثبتی درباره‌اش نوشته شده بود، پخش‌کننده خوبی هم در اروپا داشت؛ اما در مقایسه با فیلم «فروشنده» پخش‌کننده آمریکایی نداشت. حتی شنیدم وارد صحبت‌هایی با پخش‌کننده آمریکایی برای پخش ویدئویی فیلم شده‌اند، اما پخش‌کننده‌ای مانند «آمازون» نداشتند.

مکری خاطرنشان می سازد: فیلم‌های «ایستاده در غبار» و «ابد و یک روز» با وجود اینکه فیلم‌های شاخصی بین تولیدات ایران هستند، اما در یک سال گذشته در جشنواره‌های خارجی موفقیتی به دست نیاورده‌اند و حضور جشنواره‌ای چندانی در خارج از ایران نداشته‌اند، این موضوع نشان می‌دهد شاید معیارهای خارج از ایران با چیزی که در ایران رصد می‌کنیم متفاوت‌ هستند.

شهرام مکری با تمرکز بر “ابد…” بیان می دارد: برای نمونه در «ابد و یک روز» حجم و مدل گفتن دیالوگ‌ها باعث می‌شود به زیرنویس احتیاج داشته باشیم و خواندن و دنبال‌کردن آن برای مخاطبان خارجی سخت می‌شود. بازخوردهایی از افرادی که فیلم را در جشنواره‌های خارجی دیده بودند، مشاهده کردم که معتقد بودند حجم دیالوگ‌ها به‌گونه‌ای است که از نیمه‌های فیلم دیگر نمی‌توانند آن را تماشا کنند و فیلم را رها می‌کنند.

مکری درباره “ایستاده…” هم اظهار می دارد: یا درباره «ایستاده در غبار» این سؤال بزرگ وجود دارد که از نظر مخاطبان به‌ویژه خارجی، فیلم مستند به حساب می‌آید یا فیلم داستانی.

این کارگردان درباره فیلم مانی حقیقی هم بیان می دارد: «اژدها وارد می‌شود» هم می‌توانست یکی از فیلم‌های مهم باشد، زیرا از جشنواره بزرگی مانند برلین در بخش مسابقه شروع کرده بود و پخش‌کننده خوب اروپایی داشت. اگر مجموعه این عوامل را در نظر بگیریم و اینکه چه فیلمی می‌تواند این شانس را داشته باشد، فیلم «فروشنده» در ابتدای فهرست قرار می‌گیرد.

شهرام مکری

سینماژورنال: امسال گویا کشور قطر و “موسسه فیلم دوحه” حساب بالایی را بر روی اسکار باز کرده اند.

به گزارش سینماژورنال موسسه فیلم دوحه که به عنوان سرمایه گذار نماینده ایرانی اسکار یعنی “فروشنده” اصغر فرهادی حضور داشت(اینجا را بخوانید) به غیر از این فیلم امسال فیلم دیگری را هم در بخش غیرانگلیسی زبان اسکار خواهد داشت.

این فیلم “زیر سایه” نام دارد که توسط یک کارگردانی ایرانی ساکن لندن به نام بابک انوری ساخته شده که به تازگی به عنوان نماینده بریتانیا در بخش غیرانگلیسی زبان اسکار معرفی شده است.

بر بستر جنگ ایران و عراق

“زیر سایه” یک فیلم هارور است که داستانش در روزهای بعد از پیروزی انقلاب اسلامی و در دل جنگ ایران و عراق در تهران می گذرد. نقش اصلی فیلم را نرگس رشیدی بازیگر ایرانی مقیم آلمان بازی می کند.

رشیدی در این فیلم مادری است به نام “شیده” که در دل حملات هوایی عراق به ایران، با فرزند دخترش “درسا” تنها در یک خانه در تهران ساکن است و رفته رفته گرفتار نوعی ترس اهریمنی می شود که به جان خانه می افتد…

“زیر سایه” اولین بار ژانویه 2016 در جشنواره آمریکایی ساندنس که الویت خود را بر حضور فیلمسازان مستقل قرار داده، رونمایی شد.

 آوین منشادی، بابی نادری، ری هاراتیان و آرش مرندی دیگر بازیگران “زیر سایه” هستند که تولید آن توسط ” لوکان تو”، “اولیور راسکیل” و “امیلی لئو” از کمپانی ویگوام فیلمز انجام شده است.

جذب ایرانیان؛ از انگلستان تا ایران

به گزارش سینماژورنال زبان “زیر سایه” فارسی است و برای همین به بخش غیرانگلیسی زبان اسکار معرفی شده و البته که در میان کشورهای تولید کننده فیلم در کنار انگلستان و ایران، نام اردن و قطر هم دیده می‌شود!

وجود نام اردن در میان شرکای تولید از این جهت بوده که لوکیشنهای اصلی فیلم در امان اردن بوده شاید بخاطر شباهت به تهران!

از آن سو “موسسه فیلم دوحه” که با سرمایه شیخ میاسه آل ثانی خواهر پادشاه قطر راه اندازی شده به عنوان فانددهنده یا سرمایه گذار “زیر سایه”  حضور داشته است و به این ترتیب و تا اینجا این موسسه قطری با دو فیلم درباره ایران در بخش خارجی اسکار حضور خواهد داشت.

“موسسه فیلم دوحه” در کوران حضور “فروشنده” در جشنواره کن و البته حضور فاطمه الرمیحی مدیر آن روی فرش قرمز “فروشنده” به واسطه سرمایه گذاری بر این فیلم مورد توجه ایرانیان قرار گرفت و اصغر فرهادی کارگردان “فروشنده” سعی زیادی کرد که فاند این موسسه قطری را ناچیز قلمداد کند.(اینجا را بخوانید)

حالا در اتفاقی جالب نام این موسسه قطری به جز “فروشنده” که نماینده ایرانی اسکار است در تیتراژ نماینده بریتانیا در اسکار نیز دیده می شود تا بیش از پیش ردّپای یک شرکت قطری تازه تأسیس در مراودات سینمایی جهان پررنگ شود.

پوستر “زیر سایه”

آوین منشادی در نمایی از “زیر سایه”

نرگس رشیدی در نمایی از “زیر سایه”

پوستری دیگر از “زیر سایه”

سینماژورنال: بالاخره بعد از چند روز بازی نمایشی و انتخاب هفت فیلم به اضافه “فروشنده” به عنوان گزینه‌های معرفی به اسکار و بعد از حذف سه فیلم، در نهایت نام “فروشنده” به عنوان گزینه نهایی ارسال به اسکار معرفی شد.

به گزارش سینماژورنال امیر اسفندیاری سخنگوی هیات معرفی فیلم ایرانی اعلام کرد: پس از بحث های همه جانبه و بررسی های تکمیلی در خصوص پنج فیلمی که در فهرست کوتاه دوم قید شده بود، این هیات با اکثریت قوی آراء، فیلم «فروشنده» ساخته اصغر فرهادی را برای معرفی به فرهنگستان و رقابت از سوی کشورمان در رشته بهترین فیلم خارجی زبان برگزید.

سینماژورنال: در حالی که در روزهای گذشته هیأت انتخاب فیلم برای اسکار نام 8 فیلم اولیه را به عنوان نامزدهای اولیه اسکار ایرانی اعلام کرده بود با حذف 3 فیلم، فهرست باقیمانده شامل 5 فیلم شد.

به گزارش سینماژورنال در فهرست باقیمانده پنج فیلم منتخب به ترتیب حروف الفبا عبارتند از: «ایستاده در غبار» (محمد حسین مهدویان)، «دختر» (سیدرضا میرکریمی)، «فروشنده» (اصغر فرهادی)، «لانتوری» (رضا درمیشیان) و «ناهید» (آیدا پناهنده).

به این ترتیب از فهرست اولیه، فیلم‌های «چهارشنبه ۱۹ اردیبهشت» (وحید جلیلوند)، «اژدها وارد می‌شود» (مانی حقیقی) و «ابد و یک روز» (سعید روستایی) حذف شده‌اند.

با توجه به روند پیشرفت کار، امید می رود که ظرف یکی – دو روز آینده، تکلیف نماینده ایران در اسکار ۲۰۱۷ روشن شود.

سینماژورنال: هیات معرفی فیلم ایرانی در سال جاری طبق سنوات گذشته، با میزبانی بنیاد و تعامل مستقیم با خانه سینما و سازمان سینمایی شروع به کار کرد.

به گزارش سینماژورنال خانم پوران درخشنده (کارگردان) و آقایان محمد بزرگ نیا (کارگردان)، محمد حیدری (دبیر جشنواره فیلم فجر)، سعید عقیقی (فیلمنامه نویس و منتقد سینمایی)، امیرحسین علم الهدی (دبیرشورای سیاستگذاری سینمای هنر و تجربه)، شهرام مکری (کارگردان)، تورج منصوری (مدیر فیلمبرداری)، اکبر نبوی (تهیه کننده و منتقد سینمایی) و امیر اسفندیاری (معاون بین الملل بنیاد سینمایی فارابی) در سال جاری در این کمیته عضویت دارند.

علیرضا تابش مدیر عامل بنیاد سینمایی فارابی و منوچهر شاهسواری مدیرعامل خانه سینما در نخستین جلسه این هیات ضمن خوشامدگویی از ادامه این تعامل مطلوب ابراز رضایت نمودند.

«ابد و یک روز» (سعید روستایی)، «اژدها وارد می شود» (مانی حقیقی)، «ایستاده در غبار» (محمد حسین مهدویان)، «چهارشنبه ۱۹ اردیبهشت» (وحید جلیلوند)، «دختر» (سیدرضا میرکریمی)، «فروشنده» (اصغر فرهادی)، «لانتوری» (رضا درمیشیان) و «ناهید» (آیدا پناهنده) آثار اولیه ای هستند که در این هیأت بررسی خواهند شد و در نهایت یکی از میان آنها به بخش غیرانگلیسی زبان اسکار معرفی خواهد شد.

با توجه به حضور “فروشنده” اصغر فرهادی در این فهرست به نظر می رسد بعید به نظر می رسد دیگر فیلمهای حاضر در فهرست، شانسی برای انتخاب داشته باشند.

سینماژورنال: در فاصله کوتاهی که تا معرفی نماینده ایرانی اسکار باقی مانده است یک دوقطبی پیش آمده است در انتخاب نماینده اسکار از میان “فروشنده” اصغر فرهادی یا “ایستاده در غبار” محمدحسین مهدویان.

به گزارش سینماژورنال روزنامه اصلاح طلب “شرق” در گزارشی که به بهانه شکل گیری همین دوقطبی ارائه شده پیشنهاد تازه ای داده و آن هم معرفی “ایستاده در غبار” به عنوان نماینده ای برای حضور در بخش مستند اسکار.

“ایستاده در غبار” مستند است

این رسانه نوشته است: واقعیت این است که در یک قیاس اجمالی میان دو فیلم «فروشنده» و «ایستاده در غبار» به‌راحتی می‌توان گفت که هر دو فیلم واجد ویژگی‌هایی هستند که نه‌تنها یکدیگر را نفی نمی‌کنند؛ ‌بلکه می‌توانند در کنار یکدیگر به‌عنوان دو نمونه مجزا از هنر برخاسته از هنرمندان ایرانی مطرح و بررسی شوند؛ ولی جنس آن دو فرق می‌کند. «فروشنده» فیلمی داستانی و «ایستاده در غبار» فیلمی مستند است.

رسانه مذکور ادامه داده است: از گذشته تاکنون در ایران فقط به طور رسمی فیلم‌های «داستانی» به اسکار معرفی شده‌اند. حالا با توجه به ویژگی‌های فیلم محمدحسین مهدویان، ‌با ابتکار مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی، ‌فیلم «ایستاده در غبار» می‌تواند به‌عنوان فیلمي مستند از سینمای ایران به اسکار معرفی شود (البته در این مسیر سازوکارهایی وجود دارد که باید به آن توجه کرد)؛ اما دانستن این نکته می‌تواند پاسخ برخی از سؤال‌ها را بدهد که روند انتخاب و معرفی فیلم‌های «داستانی» و «مستند» از سوی هر کشور خارجی به آکادمی علوم و هنرهای سینمایی متفاوت‌اند که توجه به این نکته، نه‌تنها برخی از مشکلات را مرتفع می‌کند؛ ‌بلکه برای سینمای ایران فرصت مناسبی فراهم خواهد کرد تا شکل‌های مختلف و متعددی از فيلم‌هاي خود را در معرض دید جهانیان قرار دهد.

حتی خالق “ایستاده…” هم مستند بودن آن را نفی کرده

به گزارش سینماژورنال پیشنهاد “شرق” و معرفی کردن “ایستاده در غبار” به عنوان مستند به اسکار در شرایطی رخ داده است که نه تنها در تیتراژ اثر بر ساختگی بودن تمامی تصاویر تأکید شده بلکه محمدحسین مهدویان کارگردان و نویسنده این فیلم نیز در اغلب گفتگوهای خود بر این تأکید کرده که حتی یک نمای مستند هم در فیلم وی وجود ندارد و تمامی آنچه در “ایستاده…” می بینیم تصویرسازی دراماتیکی است که به گونه‌ای مستندنما انجام شده است.

بر این اساس چگونه می توان فیلمی را که حتی خالقش نیز مستند بودن آن را تکذیب کرده به عنوان نماینده مستند به اسکار معرفی کرد؟

سینماژورنال: اکران “فروشنده” تازه ترین فیلم اصغر فرهادی در حالی به تدریج وارد هفته دوم خود می شود که بسیاری این فیلم را گزینه قطعی ایران برای بخش غیرانگلیسی زبان اسکار 2017 می دانند.

به گزارش سینماژورنال با این حال سعید مستغاثی منتقد پیشکسوت سینمای ایران در حاشیه نقدی که برای “فروشنده” در “کیهان” نوشته ادعا کرده به دلیل آن که تهیه کننده اصلی این فیلم فرانسوی است این فیلم نمی تواند نماینده ایرانی اسکار باشد.

متن کامل یادداشت مستغاثی در این باره را بخوانید:

چگونه میتوان مالکیت را به کارگردان داد؟

گویا باز هم دوستان روی فرستادن “فروشنده” فیلم به اسکار، زوم کرده‌اند. یعنی باز هم تکرار همان اشتباه فجیع دو سال پیش درباره فرستادن فیلم «گذشته» که ناشی از کمترین مطالعه درباره قوانین آکادمی علوم و هنرهای سینمایی آمریکاست.
واقعا چگونه می‌شود در سینمایی مانند سینمای آمریکا که اساسش بر نقش تهیه‌کننده و کمپانی تولید‌کننده قرار دارد، چشمان خود را بست و مالکیت فیلم را به کارگردان و نویسنده تفویض کرد؟!

ابتدا کمپانی و بعد تهیه کننده، تعیین کننده کشور صاحب اثر است
فقط کمی دقت و مطالعه در قوانین یک فیلم (لااقل از نظر سینمای هالیوود و آکادمی علوم و هنرهای سینمایی آمریکا)، روشن می‌کند که ابتدا کمپانی تولید‌کننده و بعد تهیه‌کننده و ملیت آنها، تعیین‌کننده کشور صاحب اثر است و نه کارگردان و نویسنده فیلمنامه!!

درک این واقعیت نه هوش سرشاری می‌خواهد و نه ذوق بسیار! وقتی تولید‌کننده و تهیه‌کننده فیلم «گذشته» و یا همین «فروشنده» فرانسوی و قطری باشند، نویسنده و کارگردانش به هر کجا که می‌خواهد تعلق داشته باشد، اساسا از نظر آکادمی اسکار اهمیتی ندارد!!

اگر چنین نبود…
اگر چنین نبود، مثلا فیلم‌های آنگ لی (مثل «کوهستان بروکبک» و «زندگی پای» و …) بایستی به تایوان تعلق می‌داشت و آثار گیلرمو دل تورو (مثل «پسر جهنمی» و «هزارتوی پن» و … ) به مکزیک، «آب تیره» ساخته والتر سالس به برزیل و «دیگران» آلخاندرو آمنابار به اسپانیا تعلق پیدا می‌کرد. ولی چنین نبود و نیست و  همه آنها به دلیل تولید در کمپانی‌های آمریکایی و دارا بودن تهیه‌کننده آمریکایی، محصولی از سینمای آمریکا به حساب آمده و می‌آیند.

سینماژورنال: آکادمی اسکار از عباس کیارستمی کارگردان ایرانی دعوت کرد تا در کنار دیگر اعضای جدید آکادمی اسکار برای سال ۲۰۱۶، به این مجموعه بپیوندد.

به گزارش سینماژورنال البته کیارستمی تنها ایرانی دعوت شده به آکادمی نیست و آن طور که “مهر” به نقل از “خبرگزاری فرانسه” آورده، به جز او سه کارگردان دیگر ایرانی و از جمله رامین بحرانی، مرجان ساتراپی و آنالیلی امیرپور برای حضور در آکادمی دعوت شده شده اند.

انتخاب نامزدها و برندگان جوایز اسکار توسط اعضای آکادمی اسکار صورت می‌گیرد. آکادمی دارای بیش از ۶۰۰۰ عضو از دست‌اندرکاران صنعت سینما است و با وجود اینکه اکثر اعضای آکادمی در ایالات متحده آمریکا ساکن هستند، اما بسیاری از اعضای آکادمی دارای ملیت‌های متعددی هستند و در کشورهای مختلفی ساکن می‌باشند.

سینماژورنال متن گزارش “مهر” درباره دعوت از سینماگران مختلف برای حضور در آکادمی را ارائه می دهد:

تقریبا نیمی از دعوت شده ها زنان هستند

امسال ۶۸۳ نفر برای عضویت در آکادمی اسکار دعوت شده‌اند که از این میان تقریبا نیمی را زنان تشکیل می‌دهند.

آکادمی اسکار با صدور بیانیه‌ای برای سال ۲۰۱۶ اعلام کرد امسال میزبان چهره‌های جدیدی خواهد بود که در میانشان نام عباس کیارستمی کارگردان صاحب‌نام ایرانی نیز جای دارد.

دیپا متا کارگردان هندی-کانادایی، سهیم عمر خلیفه فیلمساز بلژیکی-کردی و کاترین بریلا کارگردان فرانسوی نیز از دیگر کارگردان‌هایی هستند که آکادمی اسکار امسال از آنها دعوت کرده است تا به این آکادمی ملحق شوند.

۲۸۳ چهره بین‌المللی از ۵۹ کشور

این رکوردی در دعوت از اعضای جدید در حالی است که شماری از بازیگران جوان از جان بوگیا بازیگر «جنگ ستارگان» تا اما واتسون بازیگر «هری پاتر»  و آلیشیا ویکاندر برنده سوئدی اسکار را نیز دربر می‌گیرد.

در این فهرست ۲۸۳ چهره بین‌المللی از ۵۹ کشور جای گرفته اند.

۴۶ درصد دعوت شدگان جدید از چهره‌های زن سینمایی هستند و ۴۱ درصد از اقلیت‌های قومی و نژادی هستند. ۲۸ برنده اسکار و ۹۸ نامزد دریافت اسکار در این فهرست جای دارند که جوان‌ترین‌شان ۲۴ ساله و مسن‌ترین ۹۱ ساله است.

این فهرست به دنبال اعتراض به سفید بودن اسکار که سال پیش مطرح شد، شکل گرفته است.

سینماژورنال: نامزدهای نهایی هشتاد و هشتمین دوره از جوایز سینمایی اسکار طی یک کنفرانس زنده خبری در بورلی هیلز لس‌آنجلس معرفی شدند.
به گزارش سینماژورنال شریل بون آیزاک رئیس آکادمی علوم و هنرهای سینمایی به همراه انگ لی کارگردان برنده دو اسکار، گیرمو دل تورو کارگردان «پسر جهنمی» و جان کرازینسکی بازیگر «سرزمین موعود» فهرست نامزدهای نهایی جایزه اسکار را اعلام کردند.
در اسکار نیز همانند گلدن گلوب این “بازگشته/از گور برگشته” فیلم اخیر الخاندرو گونزالس ایناریتوی مکزیکی تبار برنده اسکار 2015 و گلدن گلوب 2016(اینجا را بخوانید) است که توجهات را جلب کرده است.

این فیلم در رشته های بهترین فیلم، بهترین کارگردانی، بهترین بازیگر نقش اول مرد، بهترین بازیگر نقش مکمل مرد، بهترین تدوین، بهترین طراحی صحنه، بهترین جلوه های ویژه تصویری، بهترین فیلمبرداری، بهترین طراحی لباس، بهترین چهره پردازی، بهترین تدوین صدا و بهترین میکس صدا نامزد دریافت اسکار شده است.

فهرست نامزدهای نهایی جوایز اسکار به شرح زیر است.

بهترین فیلم : «پل جاسوس‌ها»، «بروکلین»، «مد مکس: جاده خشم»، «مریخی»، «بازگشته از گور»، «اتاق»، «افشاگر»، «کمبود بزرگ»

بهترین کارگردانی : آدام مک‌کی برای «کمبود بزرگ»، جرج میلر برای «مد مکس : جاده خشم»، الخاندرو گونزالس ایناریتو برای «بازگشته از گور»، لنی آبراهامسون برای «اتاق»، تام مک‌کارتی برای «افشاگر»

بهترین بازیگر نقش اول مرد : برایان کرنستون در «ترومبو»، مت دیمن در «مریخی»، لئوناردو دی‌کاپریو در «بازگشته از گور»، مایکل فاسبندر در «استیو جابز»، ادی ردماین در «دختر دانمارکی»

بهترین بازیگر نقش اول زن : کیت بلانشت در «کارول»، بری لارسون در «اتاق»، جنیفر لارنس در «جوی»، شارلوت رمپلینگ در «45 سال»، سیرشا رونان در «بروکلین»

بهترین بازیگر نقش مکمل مرد : کریستین بیل در «کمبود بزرگ»، تام هاردی در «بازگشته از گور»، مارک روفالو در «افشاگر»، مارک رایلنس در «پل جاسوس‌ها»، سیلوستر استالونه در «کرید»

بهترین بازیگر نقش مکمل زن : جنیفر جیسون‌لی در «هشت منفور»، رونی مارا در «کارول»، راشل مک‌آدامز در «افشاگر»، آلیشا ویکاندر در «دختر دانمارکی»، کیت وینسلت در «استیو جابز»

بهترین فیلمنامه اقتباسی : «کمبود بزرگ»، «بروکلین»، «کارول»، «مریخی»، «اتاق»

بهترین فیلمنامه غیراقتباسی : «پل جاسوس‌ها»، «اکس ماکینا»، «پشت و رو»، «افشاگر»، «مستقیم از کامپتون»

بهترین تدوین : «کمبود بزرگ»، «مد مکس : جاده خشم»، «بازگشته از گور»، «جنگ ستارگان : نیرو برمی‌خیزد»، «افشاگر»

بهترین فیلم غیرانگلیسی‌ زبان : «آغوش مار» از کلمبیا، «موستانگ» از فرانسه، «پسر شائول» از مجارستان، «ذیب» از اردن، «یک جنگ» از دانمارک

بهترین موسیقی متن : «پل جاسوس‌ها»، «کارول»، «هشت منفور»، «سیکاریو»، «جنگ ستارگان : نیرو برمی‌خیزد»

بهترین طراحی صحنه : «پل جاسوس‌ها»، «دختر دانمارکی»، «مکس دیوانه : جاده خشم»، «مریخی»، «بازگشته از گور»

بهترین جلوه‌های ویژه تصویری : «اکس ماکینا»، «مریخی»، «بازگشته از گور»، «مد مکس : جاده خشم»، «جنگ ستارگان : نیرو برمی‌خیزد»

بهترین فیلم پویانمایی : «آنومالیسا»، «پشت و رو»، «فیلم بره ناقلا»، «وقتی مارنی آنجا بود»، «پسر و جهان»

بهترین فیلمبرداری : «کارول»، «هشت منفور»، «مکس دیوانه : جاده خشم»، «بازگشته از گور»، «سیکاریو»

بهترین طراحی لباس : «کارول»، «سیندرلا»، «دختر دانمارکی»، «مد مکس : جاده خشم»، «بازگشته از گور»

بهترین مستند بلند : «ایمی»، «زمین کارتل»، «چهره سکوت»، «چه اتفاقی افتاد خانم سیمون؟»، «زمستان در آتش»

بهترین چهره‌پردازی : «مکس دیوانه : جاده خشم»، «بازگشته از گور»، «پیرمرد 100 ساله‌ای که از پنجره فرار کرد و ناپدید شد»

بهترین انیمیشن کوتاه : «داستان خرس»، «جهان فردا»، «تیم عالی سانجای»، «پیش‌درآمد»، «نمی‌توانیم بدون کیهان زندگی کنیم»

بهترین فیلم کوتاه : «آوه ماریا»، «همه چیز درست میشه»، «الکن»، «shot»، «روز اول»

بهترین تدوین صدا : «مد مکس : جاده خشم»، «مریخی»، «بازگشته از گور»، «سیکاریو»، «جنگ ستارگان : نیرو برمی‌خیزد»

بهترین میکس صدا : «پل جاسوس‌ها»، «مریخی»، «مد مکس : جاده خشم»، «بازگشته از گور»، «جنگ ستارگان : نیرو برمی‌خیزد»

هشتاد و هشتمین دوره جوایز اسکار 28 فوریه با اجرای کمدین مشهور آمریکایی کریس راک در دالبی تئاتر هالیوود برگزار خواهد شد.

سینماژورنال: به غیر از فیلم اخیر مجید مجیدی که به عنوان نماینده ایرانی حضور در اسکار انتخاب شده است ایرانیان با فیلمی به نام “آرمانشهر” نماینده افغانستان در اسکار هم بودند.

به گزارش سینماژورنال “آرمانشهر” توسط کارگردانی به نام حسن ناظر ساخته شده است اما تهیه کننده آن محسن علی اکبری ایرانی است و البته سناریوی آن را هم امیر آقایی بازیگر سرشناس سینمای ایران نگاشته است.

“مارتين ملالاي ذكريا” بازیگر افغان و “هانا اسپریت” بازیگر زن انگلیسی نقشهای اصلی “آرمان شهر” را بازی می کنند. در این فیلم یک سری بازیگر ایرانی نظیر همایون ارشادی و کیهان ملکی هم ایفای نقش کرده اند و درام شامل سه داستان گیراست.

“آرمانشهر” به عنوان نماینده افغانستان برای رقابت در بخش فیلمهای غیرانگلیسی زبان معرفی شده بود اما به تازگی از رقابت در آکادمی اسکار کنار گذاشته شد.

بر طبق اطلاعات ارائه شده در “خبرآنلاین” این فیلم بر اساس قانون شماره ١٣ آکادمی که تأکید بر استفاده از زبانی به غیر از انگلیسی در فیلم دارد، صلاحیت حضور در اسکار فیلم‌های غیرانگلیسی‌زبان را نیافت.

دیالوگ‌های انگلیسی این فیلم به صورت محسوسی بر زبان فارسی دری موجود در آن غلبه دارند.

نمایندگان چین و پاناما هم حذف شدند

پیش از این نمایندگان چین و پاناما نیز از سوی آکادمی از این رقابت‌ها کنار گذاشته شده بودند، اما به اندازه کافی فرصت داشتند تا فیلمی را جایگزین اثر ردصلاحیت‌شده کنند.

زمان ردصلاحت نماینده افغانستان به‌گونه‌ای است که فرصتی برای جایگزین‌کردن یک اثر به‌جای «آرمان‌شهر» را به سینمای افغانستان نخواهد داد.

افغانستان باوجود اینکه از سال ٢٠٠٢ تاکنون ١٠ فیلم به اسکار فیلم‌های غیرانگلیسی‌زبان معرفی کرده، اما هیچ‌گاه نامزد دریافت جایزه نشده است و از قرار معلوم امسال هم خبری از نامزدی برای اسکار بهترین فیلم‌ غیرانگلیسی‌زبان نخواهد بود.

«آرمان‌شهر» چند هفته پیش در جشنواره فیلم دنیای آسیا در لس‌آنجلس شرکت کرد و ملاله ذکریا جایزه بهترین بازیگر زن جشنواره را دریافت کرد.

قوانین سختگیرانه

قوانین سخت‌گیرانه آکادمی برای حضور فیلم‌ها در شاخه بهترین فیلم‌های غیرانگلیسی‌زبان همواره باعث انتقادهای فراوانی شده است.

آکادمی اسکار در سال ٢٠٠٥ فیلم «پنهان» به کارگردانی میشائیل هانکه را به دلیل زبان فرانسوی فیلم به‌عنوان نماینده اتریش در اسکار نپذیرفت.

طبق قوانین آکادمی، آثار حاضر در اسکار فیلم‌های غیرانگلیسی‌زبان باید به زبان رسمی همان کشور ساخته شوند.

نمایی از پوستر “اتوپیا/آرمانشهر”

سینماژورنال: فيلم “اتوپيا” به كارگردانى حسن ناظر و با فيلمنامه اى از اميرآقايى بازيگر و نويسنده ايرانى به عنوان نماینده افغانستان اسكار مى رود.

به گزارش سینماژورنال تهیه کنندگی این فیلم را محسن علی اکبری برعهده داشته است که بیش از هر چیز به واسطه تهیه پروژه پرهزینه و کم فروش “استرداد” شناخته می شود.

“اتوپيا” درباره زنی افغان به نام “جانان” (با بازی ملالی زکریا بازیگر افغان) است که همسرش هشت سال پیش با حضور در جنگ قطع نخاع شده است.
“جانان” تصمیم میگیرد با لقاح مصنوعی باردار شود و به همین دلیل برای انجام این کار به هند میرود.

داستان فيلم در اسکاتلند، انگلیس، افغانستان، پاکستان و هند روایت میشود.

امیر آقایی در نمایی از “اتوپیا”

ملالی زکریا بازیگر اصلی فيلم که اردیبهشت امسال همزمان با نمایش این فیلم در جشنواره فجر به تهران سفر کرده بود، با تاکید بر اینکه نقش او میتواند جامعه زنان را در بربگیرد، گفت: دوست دارم ایرانیها هم با دیدن این فیلم با زبان دری که زبان قدیمیشان است، آشنایی پیدا کنند، چرا که معتقدم میتوان از طریق این فیلم به زبان دری که زبان مشترک افغانستان و ایران در سالهای دور است، گوش دهیم. همین امر میتواند عاملی برای نزدیک شدن دو فرهنگ به یکدیگر باشد.

مهلت معرفی فیلمها به آکادمی علوم و هنرهای سینمایی برای حضور در بخش اسکار فیلم خارجی زبان 1 اکتبر (9 مهر) به پایان میرسد.

سینماژورنال: انتخاب ساخته اخیر مجید مجیدی به عنوان نماینده ایرانی رقابت در بخش غیرانگلیسی زبان اسکار واکنشهای مثبت و منفی خاص خود را داشته است.

به گزارش سینماژورنال در یکی از نخستین مواضع رسمی نسبت به این واکنشها محمدرضا صابری پخش کننده فیلم مجیدی در بخشی از گفتگوی تفصیلی خود با مرتضی اسماعیل دوست در “وطن امروز” از این گفته که هیچ صحبتی از طرف آنها برای سفارش این فیلم جهت معرفی به اسکار صورت نگرفته است.

پخش کننده، تهیه کننده قلمداد شده!

صابری که در روتیتر گفتگوی این روزنامه اصولگرا “تهیه کننده فیلم مجیدی” قلمداد شده(!!!)درباره حضور در رقابت آکادمی اسکار گفته است: به نظرم با استقبالی که از فیلم شده ما جایزه اسکارمان را گرفته‌ایم. متاسفانه در فضای مجازی اخبار دروغی منعکس شد که ما بلیت‌هایی به برخی ارگان‌ها داده‌ایم، در صورتی که تا به حال یک بلیت رایگان هم صادر نشده و این فروش گسترده توسط مردم شکل گرفته است.

وی ادامه داده است: فیلم «محمد رسول‌ا..(ص)» متعلق به همه مردم است و همه تلاش ما این است که اکرانی ارزنده در داخل و خارج داشته باشیم.

این پخش کننده فعلی و مدیر سابق سینما استقلال افزوده است: کوچک‌ترین صحبتی از طرف ما در انتخاب فیلم برای اسکار نشده و هیأت داوران این فیلم را انتخاب کرده‌اند، در واقع فیلم «محمد رسول‌ا..(ص)» چنان عظیم است که اگر انتخاب نمی‌شد جای شک باقی می‌گذاشت! امیدوارم در اسکار هم موفق باشیم.

آقای پخش کننده! هیأت انتخاب است که انتخاب می کند و نه هیأت داوری!

پی نوشت سینماژورنال: نکته جالب سخنان این پخش کننده آنجاست که می گوید “هیأت داوران” فیلم را انتخاب کرده اند در صورتی که وظیفه انتخاب آثار را در همه جشنواره ها و جوایز، هیأتی انجام می دهد که به آن “هیأت انتخاب” می گویند و در مورد فیلم متبوع ایشان هم هیأت انتخاب فیلم برای اسکار بوده که آن را انتخاب کرده است.

سینماژورنال: انتخاب فیلم اخیر مجید مجیدی به عنوان نماینده ایران برای رقابت در اسکار غیرانگلیسی زبان واکنشهای خاص خود را در پی داشته است.

به گزارش سینماژورنال از جمله این واکنشها در رسانه اصلاح طلب “شرق” روی داده است.

جواد طوسی منتقد پیشکسوت که بخش عمده شهرتش برآمده از تعلق خاطر به سینمای مسعود کیمیایی است در یادداشتی در “شرق” فاجعه منا را زمینه ای کرده برای آن که درباره انتخاب فیلم مجیدی برای اسکار هم اظهارنظر کند.

سینماژورنال متن نظر طوسی درباره انتخاب این فیلم برای اسکار را ارائه می دهد:

قابل بحث از زوایای گوناگون
انتخاب فیلم “محمدرسول‌ا..(ص)” مجید مجیدی در این اوضاع‌واحوال نامتوازن و خالی از مهر و دوستی در جامعه جهانی برای معرفی به فرهنگستان علوم و سیاسی و به عنوان نماینده ایران در اسکار، از زوایای گوناگون جای بحث دارد.

آیا هدف یک مانور سیاسی بوده؟

جدا از لزوم ساخت و تولید سنجیده و هوشمندانه‌ آثاری از این‌دست برای سنگ محک‌خوردن سینمای ایران در وجه «هنر – صنعت» و قواعد حرفه‌ای این رسانه و جذب بازارهای جهانی، آیا این گزینش مبتنی‌بر نگاهی دقیق و کارشناسانه با درنظرگرفتن سلایق و علقه‌های مضمونی و ساختاری و سیاست‌های تاکتیکی اعضای آکادمی اسکار بوده یا هدف، بیشتر یک مانور و حضور حساب‌شده سیاسی، فرهنگی و مذهبی به‌شمار می‌آید؟

فرهنگ و هنر را با سیاست پیوند دادیم
این‌گونه به‌نظر می‌رسد ما در اینجا هم ترجیح داده‌ایم از فرصت به‌دست‌آمده استفاده کنیم و فرهنگ و هنر را با سیاست پیوند دهیم و اعلام موجودیت کنیم و زیاد برایمان رعایت قواعد بازی و بالابردن ضریب شانس پذیرفته‌شدنمان، اهمیت و محلی از اعراب نداشته است.

سینماژورنال: بالاخره اتفاقی که پیش بینی می شد محقق گشت و فیلم اخیر مجیدی به عنوان نماینده ایرانی اسکار انتخاب شد.

به گزارش سینماژورنال هرچند هیات انتخاب فیلم برای معرفی به اسکار سعی کرده بود با دو مرحله ای کردن بررسی گزینه ها، هیجان انتخاب نام گزینه نهایی را بیشتر کند اما در نهایت فریدون جیرانی زودتر از هیات انتخاب دست به کار شد و گزینه نهایی را اعلام کرد.

جیرانی در آغاز هفته دوم انتشار روزنامه “سینما” با تیتر “محمد؛ نماینده ایران در اسکار” خبری را که در شش ماه اخیر مرتب شایعه اش شنیده شده بود، رسمیت داد.

به این ترتیب فیلم اخیر مجیدی به گزینه نهایی اسکار بدل شد و بقیه گزینه ها همان طور که برخی گمانه زنی کرده بودند صرفا برای گرم کردن تنور رقابت بودند!

باید منتظر ماند و دید فیلم مجیدی می تواند یکی از 5 فیلم نامزدهای نهایی اسکار بهترین فیلم غیرانگلیسی زبان 2016 باشد یا خیر.

روی جلد شماره شنبه چهارم مهر روزنامه “سینما”

سینماژورنال: هرچند بسیاری گمان می کردند ایرج قادری بخاطر وفادارای به سبک خاص سینمایی اش چنان که باید پیگیر سینمای روز ایران نیست ولی واقعیت آنجا بود که اتفاقا او از جمله کارگردانانی بود که سینمای معاصر ایران و بخصوص آثاری که در سطح جهانی مطرح می شدند را مورد توجه قرار می داد.

 به گزارش سینماژورنال البته که قادری چنان که باید به این نوع سینما که مخاطب هدفش را جشنواره های فرنگی قرار داده علاقه ای نداشت اما کمتر شد که به موضع گیریهای متضاد درباره این نوع سینما بپردازد.

 شاید یکی از معدود اظهارنظرات خواندنی و جالب ایرج قادری درباره سینمای معاصر به پرسشهایی بازگردد که از اصغر فرهادی پرسیده بود.

 چند ماهی قبل از شدت گرفتن سرطانش، قادری در گفتگو با ایرج باباحاجی روزنامه نگار ورزشی نویس از فرهادی دو پرسش را درباره نداشتن موسیقی در فیلمهایش و لوکیشن پرسیده بود.

 بی توجهی فرهادی به موسیقی سوال برانگیز است

قادری در این گفتگو که بعد از مدتها در “تماشاگران امروز” منتشر شده درباره مشکل نداشتن موسیقی در آثار فرهادی گفته بود: یک سوال که به جواب آن نمی رسم بی توجهی فرهادی به موسیقی است. جاهایی هست که می شود بدون هیچ اشاره و دیالوگی بار فیلم را بر دوش موسیقی گذاشت.

 تعجبم از فرهادی زمانی بیشتر می شود که …

وی ادامه داده بود: آثار قدیمی را ببینید. در بیشتر آثار مهم و قابل اعتنا موسیقی حرف اول را زده و بیننده می تواند با توجه به موسیقی فیلم سکانس بعدی را حدس بزند که چه ماجرایی در راه است. تعجبم از فرهادی زمانی بیشتر میشود که سینمای او به فضای رئال نزدیکتر است چون سینمای واقعیت به شدت به موسیقی نیاز داشته و لازم و ملزوم یکدیگرند.

 فرهادی چرا به لوکیشن توجه ندارد

ایرج قادری پرسش دوم خود از فرهادی را با تمرکز بر لوکیشن آثارش طرح کرده و بیان داشته بود: سوال دومم از فرهادی درباره بی توجهی او به لوکیشن است. گاهی اوقات شده که دوربین با زوم روی یک گلدان خشک توصیف می کند که فضای داستان چیست. من تعجب می کنم که فیلمساز بزرگی مثل فرهادی چرا به جزییات لوکیشن توجه ندارد.