سینماروزان: یک دهه از حضور «سحر قریشی» در سینمای ایران گذشت. بازیگری که در سال‌های اخیر نامش با حواشی بسیاری گره خورده، اما طی یکی، دو سال گذشته، کمتر در این کانون پربحث قرار گرفته است. خودش این اتفاق را نتیجه رویکرد جدیدی دانسته که در زندگی اتخاذ کرده، برخی را هم به بی‌معرفتی‌های همکارانش ربط می‌دهد که اگر این‌ها نبود، امروز جایگاه ویژه‌تری داشت.

به گزارش سینماروزان و به نقل از “فرهیختگان” با این حال، اما قریشی به‌عنوان یکی از پرطرفدارترین بازیگران سینمای ایران در سالیان اخیر شناخته می‌شود. برخی شاهد این مدعا را فالوور‌های اینستاگرامش می‌دانند و البته استقبال عجیبی که از وی در اکران‌های مردمی فیلم‌هایش می‌شود.

بازیگر ۳۱ ساله سینما، پس از دو سال غیبت بر پرده سینما، این روز‌ها با کمدی «ایکس لارج» به میان مخاطبانش بازگشته است. به بهانه حضور او در این فیلم سینمایی، سراغ او رفتیم تا به‌قول خودش پس از سه سال، نخستین گفت‌وگوی مطبوعاتی خود را انجام دهد؛ گفت‌وگویی که در آن از همه چیز این سه سال گفت؛ از «ایکس لارج» و همکاری مداومش با «محمدحسین فرحبخش» تا بی‌معرفتی‌های برخی سینماگران علیه او.

خانم قریشی شما در سه سال اخیر، تنها در سه فیلم بازی کردید و طی دو سال اخیر هم فیلمی روی پرده نداشتید. این قضیه تصمیم خودتان بوده یا موانعی نگذاشتند که کار کنید؟

سلیقه‌ام به مقدار زیادی تغییر کرده است. درواقع شروع کار من با ملودرام بود و سلیقه من هم همین‌گونه است، به‌خاطر همین تا این لحظه فیلمنامه‌هایی که برای من فرستادند جز کسانی که خودشان برای من عزیز هستند و من هیچ‌وقت به آن‌ها نه نگفتم (که یکی از آن‌ها آقای فرح‌بخش هستند که هروقت من را در جایی خواستند، من آن نقش را بازی کردم و نه نگفتم) در بقیه فیلمنامه‌هایی که خواندم، توانستم نه بگویم و سر کار هم نرفتم.

در‌حال‌حاضر هم با جنس کار‌هایی نظیر «ایکس لارج» و کار‌های قبلی‌ام در سال‌های اخیر، اینقدر بین مردم جواب مثبت گرفتم که از حضورم در این کار‌ها راضی هستم. تعداد زیادی از خانواده‌ها می‌آیند و از من تشکر می‌کنند و می‌گویند با این همه گرفتاری‌های زندگی، ما دو ساعت سینما می‌رویم و می‌خندیم؛ مرسی که از این دست فیلم‌ها بازی می‌کنید. منتها طی این سال‌ها نگاه ویژه‌ای شده به سینمایی که اصلا قصد جسارت و توهین به آن را ندارم، گاهی سلیقه من هم هست و در این مدت ساخته شده و جایزه هم گرفته، اما هیچ‌جایی این سینما بین مردم به مانند آنچه اسمش را گذاشته‌اند سینمای بدنه و تجاری، ندارد. تجاری‌بودن یک فیلم پوئن مثبت آن است، باید از خدایشان باشد که فیلم‌هایشان تجاری باشد و بفروشد و مردم بپسندند، اما آمدند دوگانگی‌ای به‌وجود آوردند که من یک مقدار فاصله گرفتم.

من با مادرانی برخورد داشتم که به‌خاطر بچه‌هایشان به سینما می‌آمدند و الان خودشان یکی از طرفداران ما شده‌اند. منظورم از ما، بچه‌هایی است که می‌آیند فیلم‌های شاد بازی کرده و مردم را سرگرم می‌کنند. خانواده‌ها می‌آیند و تشکر می‌کنند. من نگاه می‌کنم و می‌بینم چقدر خوب است که بازیگری بخواهد همه نقش‌ها را تجربه کند؛ نه اسمی رویش بگذاریم و نه تفاوتی قائل شویم و نه اینکه بخواهیم درجه‌بندی کنیم. به‌نظر من درجه‌بندی فیلم‌ها به‌دلیل کارگردان، بازیگران و عوامل درجه‌یک آن است که اصل مطلب هستند.

خودم شخصا به‌عنوان بازیگر وقتی می‌خواهم در فیلمی حضور پیدا کنم، از صفر تا صد، مطیع کارگردان هستم تا جایی که حرفه‌ای بودنم را زیر سوال نبرد. چه کارگردان‌هایی که هیچ ارتباطی به کار اول، دوم و تازه‌کار بودن‌شان نیست و حتی کارگردانان قدیمی هم داریم که توانایی‌اش را ندارند یا تغییراتی در ذهن‌شان به‌وجود آمده که مقداری فراتر از آن چیزی که الان جامعه می‌پسندد، رفتار می‌کنند. در‌حال حاضر در فیلمنامه‌ها هیچ قصه‌ای وجود ندارد؛ من سه، چهار سال است فیلمنامه‌هایی را می‌بینم که بی‌محتوا و قلم‌هایشان ناتوان هستند و با خودم می‌گویم این فیلمنامه‌ها را چه‌کسی می‌نویسد؛ حتی فیلمنامه‌های بعضی از بچه‌هایی که اسم و رسمی دارند را می‌خوانم، می‌بینم این‌ها هم دارند آلوده می‌شوند. نمی‌خواهم بگویم من همیشه فیلم‌های عالی بازی کردم. من ۱۰ سال است در این حرفه هستم و تنهایی هم در این حرفه حضور دارم؛ نه اهل تیمی هستم و نه اهل رفاقت غیراخلاقی با تیم‌های دیگر. سال‌ها در شرایط سلامت سینما کار کرده‌ام. به هنرمندی جسارت نمی‌کنم، ولی من سلامت کار کردم و آمدم جلو و می‌بینم شرایط، شرایطی است که اصلا جایی برای من در فیلم‌های خوب نیست. حتی در فیلمنامه‌ها هم سم‌پاشی می‌کنند. می‌آیند برای فلان بازیگر نقش می‌نویسند و… بنابراین ترجیح دادم کار نکنم.

این موضوع سم‌پاشی علیه خودتان را کمی برای ما باز می‌کنید؟

موارد بسیار زیادی است. هیچ‌وقت ماه زیر ابر نمی‌ماند. بالاخره زمان چیز‌هایی را به آدم ثابت می‌کند. یک‌سری بی‌معرفتی‌هایی وجود دارد که متاسفانه من زیاد در مسیر آن قرار گرفته‌ام. در فیلم‌های خیلی‌خوب با کارگردان‌های خیلی‌خوب انتخاب شدم، اما وقتی رفتم پای تست گریم، به‌خاطر فلان خانم بازیگر و دوستانش که شب نقشه می‌کشند و می‌آیند و می‌گویند اگر قریشی باشد ما بازی نمی‌کنیم که می‌شوند سه نفر و دو تا از بچه‌های پشت‌صحنه هم با آن‌ها همکاری می‌کنند و یک تیم می‌شوند.

من هیچ‌وقت در زندگی نان‌بری نکرده‌ام. اتفاقا وقتی در این شرایط قرار می‌گیرم، می‌گویم خدایا شکرت که من مسموم این جماعت نشدم. این فاصله‌ای که گرفته‌ام فقط و فقط به‌دلیل این است که دغدغه اصلی‌ام دیگر بازیگری نیست. دغدغه‌ام در طول این سال‌ها تغییر کرده است؛ مقداری دارم روی خودم کار می‌کنم. دارم مسیر دیگری را برای کار‌کردن شروع می‌کنم؛ می‌خواهم کارگردانی کنم. سال‌ها برای رسیدن به این مهم تلاش کرده‌ام. در حال حاضر می‌خواهم فیلم بسازم. الان به مقدار زیادی آرامش ذهنی دارم و دور از هر تنشی هستم.

سه سال پیش عنوان کردید که از این به بعد می‌خواهید تنها در آثاری که دوست دارید بازی کنید.

بله، در طول این چند سال، کارگردانان بنام و قدیمی با من تماس گرفتند. کارگردان‌هایی که حتی کارهایشان در جشنواره جایزه گرفته است. خیلی جالب است که برای من دارد چنین اتفاق‌هایی می‌افتد. خودشان با من تماس می‌گیرند و عذرخواهی می‌کنند و می‌گویند می‌خواهیم این فیلم را بسازیم، ولی فلان خانم بازیگر رفته با سرمایه‌گذار صحبت کرده که تو نباشی، ما دوست داریم که تو باشی، اما واقعیت را به تو گفته‌ایم و بدان که دشمن داری. من اخلاقی که دارم این است که به‌خاطر آدم‌ها، برای خودم گناه نمی‌خرم. آدم‌ها را رها می‌کنم تا در طبیعت جواب بگیرند. این فاصله هم به‌خاطر همین بوده است. می‌خواهم کمک بگیرم از بزرگان سینما به‌خاطر اینکه بستری را فراهم کنم تا فیلم‌هایی که طی این ۱۰ سال دوست داشتم بازی کنم و یک‌سری بی‌معرفتی‌ها مانع به سرانجام رسیدن‌شان شد را خودم بسازم.

البته که من چند کار از این جنس را هم بازی کرده‌ام مثل «آبنبات چوبی» یا «پنج ستاره». در‌حال‌حاضر این برایم مهم است فیلم‌هایی را که نگذاشتند کار کنم، حالا خودم بسازم و بتوانم در این شرایط موفق باشم.

سال‌ها پیش اعلام کرده بوده‌اید شاید در ۳۵ سالگی از دنیای بازیگری خداحافظی کنم. اعلام این تصمیم که می‌خواهید فیلم بسازید، با خداحافظی احتمالی‌تان از بازیگری مرتبط است؟

بله، شاید خداحافظی کنم. الان در جایگاهی هستم که آن را سخت به‌دست آورده‌ام، ولی دیگر هم به این سن برنمی‌گردم. دغدغه‌های بیشتر و بزرگ‌تری دارم. دلم می‌خواهد برای فصل‌های دیگر زندگی‌ام، جور دیگری برنامه‌ریزی کنم. این چیزی است که می‌خواهم؛ شاید هم نشود. در‌حال‌حاضر دلم می‌خواهد از عزیزانی که برای من در سینما قابل احترام هستند، کمک بگیرم تا بتوانم کار بسازم و حمایت کنم از کسانی که مثل من حمایت نشده‌اند.

بعضی از منتقدان و حتی هنرمندان، این جنس سینمایی که کار می‌کنید را با الفاظی نظیر سینمای آبگوشتی یا شانه‌تخم‌مرغی خطاب می‌کنند و قطعا آن را حرفه‌ای و خوب نمی‌دانند. نظر خود شما درمورد این نگاه‌ها چیست؟

من این ادبیات را قبول نمی‌کنم. این شانه‌تخم‌مرغ در خانه همه و آن آبگوشت هم سر سفره همه هست. اصلا نمی‌توانم این ادبیات را بپذیرم. مطمئن باشید کسانی که این چیز‌ها را می‌گویند اگر از دفتر آقای فرح‌بخش به آن‌ها تلفن شود، قبل از اینکه تلفن را جواب دهند، سریعا به سمت دفتر ایشان می‌دوند تا قرارداد ببندند. این‌ها حسادتی بیش نیست. یک نفر به من گفت چرا با فلانی کار می‌کنی که دو سال بعد، خودش با همان آدم کار کرده و مصاحبه کرد: «من آرزویم بود با این دفتر سینمایی کار کنم.» خب من اگر آدم حسودی بودم، تلفن می‌کردم یا مصاحبه‌ای انجام می‌دادم که فلانی، تو که به من می‌گفتی در این فیلم‌ها کار نکن، چطور شد با اولین تلفن، دویدی. این‌ها تمامش حسادت است. اگر سینمای من آبگوشتی است، شما چرا می‌بینی و اگر دیدی و سلیقه‌ات نیست، چرا اظهارنظر می‌کنی. اگر بد است چرا بلیت آن یا نسخه شبکه نمایش خانگی‌اش را خریدی و دیدی. هرکسی این جمله را بگوید جز حسادت چیز دیگری برایش ندارد.

من فیلمی بازی کرده‌ام به نام «آس و پاس». هیچ بچه‌ای نیست که در خیابان من را ببیند و به من نگوید خاله آن چوبت را بده به من. همه دیده‌اند. حتی مادر‌ها به من می‌گویند خانم قریشی، از بس بچه‌مان این فیلم را چندصد‌بار از صبح تا شب دیده ما تمام دیالوگ‌های آن را حفظیم. این یعنی عشق، این یعنی برنده شدن. جایزه من از مردم همین است. حالا بعضی‌ها می‌خواهند روی این فیلم‌ها اسم بگذارند، چون در آن بازی نکرده‌اند؛ دردشان می‌گیرد. خانم و آقایی که می‌گویی «سحر قریشی» فیلم‌های درپیت بازی می‌کند تو که فیلم درپیت بازی نمی‌کنی، چرا وقتی من را در فیلم‌های به‌قول شما عالی انتخاب می‌کنند، چطور جرات نمی‌کنی جلوی من بازی کنی؟ چرا تیم درست می‌کنی که علیه من سم‌پاشی کنید؟ اسم‌هایتان را می‌دانم و صداهایتان را شنیده‌ا م؛ شماره من را گرفتند و موبایل را پنهانی در آن جلسه گذاشتند حتی به من گفتند ما نمی‌خواهیم بعدا به تو بگوییم و شما فقط گوش کن و من صدا‌ها را می‌شنیدم که فلان بازیگر گفته قریشی باشد، من نیستم. این‌ها یعنی چه؟ از ماست که بر ماست.

من، چون در تربیتم نان‌بری نبوده، در قبال این کار‌ها سکوت می‌کنم و آن‌ها را به خدا و طبیعت می‌سپارم که جواب بگیرند و همین هم هست. من دو سال است فیلمی روی پرده ندارم؛ شما ببینید چه استقبالی از من در اکران‌های مردمی می‌شود. این یعنی جواب من. حالا بگذار درمورد سینمای من بگویند آبگوشتی. این حرف‌هایی که می‌زنند یعنی چه؟ می‌توانی بازی کن، نمی‌توانی دهنت را ببند. دردت نگیرد اگر ما فیلمی بازی می‌کنیم که می‌فروشد. حالا ما نمی‌خواهیم مثل شما خیلی کار‌ها کنیم یا دروغ‌هایی بگوییم که مثلا فیلم ما ۱۰۰ میلیارد فروخته، نه، واقعیت را می‌گوییم، چون واقعیت‌ها به گوش مردم نرسد، به گوش ما که بچه‌های حرفه‌ای هستیم، می‌رسد.

خانم قریشی، شما بازیگری هستید که تقریبا در تمام تولیداتی که آقای فرح‌بخش چه در مقام کارگردان و چه در مقام تهیه‌کننده طی ۱۰ سال اخیر جلوی دوربین برده، حضور داشته‌اید. این همکاری تنگاتنگ به چه دلیلی بوده است؟

دلیلش آرامشی است که سر صحنه دارم. امنیتی است که سر صحنه از وجود آن برخوردارم. امنیت یعنی خاله‌زنکی سرصحنه وجود ندارد. امنیت یعنی اینکه وقتی می‌خواهیم یک لقمه غذا بخوریم، تیم سر یک سفره می‌نشیند، پنج نفر غذا نمی‌گیرند در ماشینی یا در گوشه‌ای بنشینند و پشت هم حرف بزنند. جو شاد است و خوشحال هستیم و همه هوای هم را داریم. این بهترین حسی است که فیلم‌های آقای فرح‌بخش به من می‌دهد. البته من این احساس را سر پروژه‌های دیگر هم داشته‌ام، اما سوای این امنیت، ما می‌دانیم فردا قرار است چه اتفاقی بیفتد.

الان هم من افتخار حضور در فیلم «ایکس لارج» ایشان را دارم. یک فیلم شاد دیگری است که بیشتر در فضای همشهری‌های آذری‌زبان است. همکاری با آقای عبدی خیلی برای من جذاب بود. با آقا شریفی‌نیا که بار‌ها کار کرده بودم، اما این دو عزیز در کنار هم، یک اتفاق ویژه را برای من به‌وجود آورد. همچنین تجربه کار با یوسف تیموری، میرطاهر مظلومی و بهاره رهنما خیلی لذت‌بخش بود، چون ما همه با هم دوست هستیم و اینکه چند دوست در یک کار کنار هم قرار می‌گیرند، بسیار دلچسب می‌شود. کار‌های آقای فرح‌بخش لذتی دارد که حتی اگر همه درگیر باشند و نخواهند بیایند، وقتی می‌بینند گروه اینقدر خانوادگی است و لذت می‌برند، با اشتیاق حضور می‌یابند.

خیلی از فیلم‌هایی که بازی کرده‌اید، فروش‌های قابل توجهی داشته‌اند. اما به کارنامه‌تان که نگاه می‌کنیم، چند فیلم مثل «من و شارمین» یا «عشقولانس»، پرفروش نبوده‌اند. فکر می‌کنید این به‌نوع حضور شما در این فیلم‌ها هم مرتبط باشد؟

ممنونم، اما همین «عشقولانس» که شما مطرح کرده‌اید را درنظر بگیرید. کارگردان‌مان کار اولش بود و اینکه در زمان خودش، خیلی حرفه‌ای نبودند. من به ایشان احترام می‌گذارم، اما فیلم، به اثری با زمان طولانی و اضافه‌بر سازمان، مدیوم سینمایی درآمد و مجبور شدند بخش‌هایی از آن را در بیاورند. من به‌جرات می‌گویم در این فیلم، از ۸۰ درصد نقش من زده شد. هیچ‌جایی هم اعتراض نکرده‌ام و الان اولین‌بار است که دارم این موضوع را مطرح می‌کنم. عیبی ندارد. این فیلم نزدیک سی‌و‌خرده‌ای بازیگر چهره داشت. فیلم، قصه زیبایی داشت. برای من اهمیتی ندارد که جزو بازیگران بفروش هستم یا نه، مهم این است که مردم به‌اندازه ۱۰ سال حضور من در سینما، از من راضی هستند.

خانم قریشی شما یک‌دهه در سینمای ایران فعالیت داشته‌اید. بزرگ‌ترین چیزی که در این ۱۰ سال آموخته‌اید، چه بوده است؟

در این یک‌دهه یاد گرفتم کمی با سیاست باشم. اصلا در زندگی شخصی خودم سیاست ندارم. یاد گرفتم که به هیچ‌کس اعتماد نکنم. من به‌خاطر اعتماد‌هایی که کرده‌ام و فکر می‌کردم همه مثل خودم هستند و برای همه خوب می‌خواهند، ضربه خورده‌ام. این قضیه، مقداری من را قوی کرد. من اصولا دختری قوی هستم، ولی این برخورد‌های غیرواقعی که روبه‌روی من می‌شود و بلافاصله تغییر می‌کند، باعث شده مقداری از این فضا بیایم کنار و از دور نگاه کنم. من الان نه با کسی دوست صمیمی هستم و نه با کسی رفت‌وآمد دارم. اصلا یکی از دلایلی که حواشی زیادی برایم ایجاد می‌شود این است که با کسی صمیمی نیستم. با علاقه به تمام دوستانی که دارم و احترام زیادی که برایشان قائل هستم، اما دیگر نه در حریم کسی وارد می‌شوم و نه اجازه می‌دهم کسی در حریمم وارد شود. این حواشی هم به‌خاطر من نیست، بلکه به‌خاطر همان دشمنانی است که چشم دیدن حضور من را ندارند.

چند وقت پیش یکی از همکارانم که در خارج از کشور روانشناس است را دیدم. او گفت خانم قریشی من خیلی به تو دقت کردم. من چیزی را در تو و در سینمای ایران دیدم که از تو به بقیه رسیده است. گفتم من کوچک سینمای ایران هستم. من ۱۰ سال است آمده‌ام و در این بی‌رحمی‌ها اینقدر کتک خورده‌ام که الان اینجا هستم که اگر کتک نمی‌خوردم الان جایگاه خیلی بهتری داشتم.

گفت ببین طرفدارهایت را بغل کردی، بقیه هم یاد گرفتند و طرفدارهایشان را بغل کردند. با طرفدارهایت صمیمی شدی، بقیه هم یاد گرفتند با طرفدارهایشان صمیمی شوند. برای عکس گرفتن با کودکان کنار آن‌ها زانو زدی، بقیه هم یاد گرفتند و این کار را کردند. آنجا من دقت کردم و دیدم فلان بازیگری که ۳۰ سال در سینماست تا حالا این کار را نکرده بود و بعد از من یاد گرفته است و الان که فیلم‌ها را نگاه می‌کنم، می‌بینم که حرف آن روانشناس درست است. من جزئی از مردمم. من سحرم؛ این قریشی و پسوندی که برجسته شده، به‌خاطر حضور و لطف همین مردم است. در لحظه همین مردمی که تو را لایک می‌کنند، دیس‌لایکت هم می‌کنند؛ نه از آن لایک خوشحال می‌شوم و نه از آن دیس‌لایک ناراحت. مهم، آن انرژی قلبی‌ای است که از مردم می‌گیرم.

 صد‌بار گفتم، هزار بار دیگر هم می‌گویم: هر جایی که امنیت نداری، نباید حضور داشته باشی. آمدند گفتند چرا گفتی منقلب می‌شوم؟ گفتم منقلب می‌شوم چون حالم دگرگون می‌شود!!!

چون اگر حس کنم الان امکان دارد یکی از پشت روسری من را بکشد، یکی لباس من را بکشد، خب معلوم است که من حالم بد می‌شود، چون من نمی‌دانم آدم‌هایی که اطراف من حضور دارند، چه‌کسانی هستند و دیدگاه‌شان چیست. من بروم آنجا فقط برای اینکه جیغ بزنم؟ برای چه‌کسی؟ برای کسی که دارد می‌دود و گل بزند، خب پولش را می‌گیرد و گل هم نزند، باز پولش را می‌گیرد. بله، من در خارج از کشور به استادیوم رفتم و نه مثل بقیه عکس گذاشتم و نه استوری. الان هنوز یک دستشویی یا ورودی و خروجی جدا در ورزشگاه‌های ما نیست.

زمانی که همه دارند علیه روسری صحبت می‌کنند در حالی که مملکت من مشکل روسری و حجاب ندارد. جمع شدند می‌گویند حجاب اجباری اما من دارم تبلیغ روسری می‌کنم. بامنیت یک زن، پوشش آن است. اگر می‌خواهی در ایران امنیت داشته باشی باید حجاب کنی؛ حالا بگذریم که قانون ما هم است. دردتان این نباشد، دردهای بزرگ‌تری وجود دارد. همین عقده‌گشایی‌هاست، همین تجاوزهاست، همین که این همه بچه‌های بی‌سرپرست گرسنه در سطل زباله دنبال یک لقمه نان می‌گردند و… بروید به اینها برسید و دربند یک متر، دو متر پارچه نباشید. دردمان حجاب است یا گرسنگی هموطنان؟؟

می‌خواهم سوالی از شما بپرسم، اما قبلش از شما درخواست می‌کنم که راجع‌به این سوال، پاسخ کلی ندهید. شما بازیگری هستید که اگرچه نخستین فعالیت هنری‌تان در سینما شکل گرفت، اما با یک سریال تلویزیونی معروف شده‌اید. الان در حدود یک دهه از آن زمان می‌گذرد. سوال خیلی‌هاست که چرا شما در طول این یک دهه، هیچ‌گاه به خانه اول‌تان برنگشته‌اید؟

اتفاقا همین چند وقت پیش، بازی در سریال «برادرجان» را به من پیشنهاد دادند. فیلمنامه را هم خواندم و آن را زیاد دوست داشتم. رفتم، جلسه گذاشتند و صحبت کردیم. یک مقدار مشکلاتی بود که ما نتوانستیم با هم به توافق برسیم. طبیعتا دنیای رویایی ما کار سینمایی بود و اتفاق عجیبی نیست. این اتفاق برای خیلی از بچه‌ها هم رخ داده است. الان هم اگر قصه خوبی به من پیشنهاد شود حتما می‌روم.

آیا آشفتگی‌های «رقص روی شیشه» دامن شما را هم گرفت؟

به‌شدت. من قراردادی با پروژه «رقص روی شیشه» بستم که طبق آن قرار بود از قسمت هشت تا قسمت ۲۴، قصه من تعریف شود و طبق آن، من در تمام این قسمت‌ها حضور داشتم، اما متاسفانه نمی‌دانم این اتفاق‌ها بابت چه مساله‌ای رخ داد. من ۶ ماه با این پروژه قرارداد بستم و در این ۶ ماه تنها دو روز من را آفیش کردند. چک‌های این ۶ ماه دستمزد من را هم دادند، اما هیچ‌کدام آن‌ها پاس نشد و برگشت خورد. با بازیگران دیگر هم صحبت کردم، جز یکی از آن‌ها همه این مشکل را داشتند. گفتم چک‌ها به کنار، چرا من را اصلا آفیش نکردید؟ قرار نبود من در سریال شما دو روز بیایم و یک صبح تا ظهر کار کنم. روز آخر هم قرار بود که در قصه بمیرم، اما لباس‌های من را تن فرد دیگری کردند و بدلکار گذاشتند و حتی آن روز هم من را آفیش نکردند. نقش بسیار قشنگ و جذابی داشتم. خیلی با نگین و «طلا معتضدی» جلسه گذاشتیم و راجع‌به قصه حرف زدیم. من خودم یک‌سری ایده‌ها دادم که پذیرفتند و نوشتند و خیلی عالی شد.

در قرارداد من ذکر شده بود که با هیچ پروژه دیگری همکاری نکنم، چون ۶ ماه درگیر این کار بودم و این ۶ ماه نمی‌دانید که من چقدر کار از دست دادم؛ پول‌هایم را خوردند و چک‌های مشکل‌دار به من دادند. بعد فهمیدم در این پروژه ۲۸ میلیارد گم شده است و اینکه آن را خواباندند. الان هم با نریشن سریال را تمام کردند. مردم در خیابان از من می‌پرسند که چرا در این سریال نقش کمی داشتی؟ مردم که قصه را نخواندند، من می‌دانم که قرار بود چه اتفاق‌هایی بیفتد. من به نیت فیلم «نازنین» که تجربه من با آقای «مهدی گلستانه» بود، قرارداد بستم. فکر نمی‌کردم که در این چند سالی که آدم‌ها پخته می‌شوند، ایشان این تغییر شخصیتی را داشته باشند، ولی در‌حال‌حاضر قرارداد ۶ ماهه من تمام‌شده و ما همچنان دنبال پولمان هستیم.

سینماروزان: آرش معیریان که بیش از هر چیز به ساخت محصولات تجاری شناخته می‌شود بعد از اکران آخرین ساخته هایش «خالتور» و «آس و پاس» که جزو پرفروشهای اکران بوده‌اند تصمیم به ساخت یک اکشن گرفته است.

به گزارش سینماروزان معیریان که یک محصول تجاری دیگر به نام «دم سرخها» را آماده اکران دارد با اعلام خبر ساخت یک اکشن-تریلر به «صبا» گفت: در حال حاضر در انتظار دریافت پروانه ساخت فیلمنامه جدیدم که در ژانر سینمای اکشن-تریلر هست، هستم که اگر شرایط فراهم شود و پروانه ساخت را دریافت کنیم به زودی تولید آن را آغاز خواهیم کرد.

معیریان که پیش از این قرار بود کارگردانی فیلم سینمایی «برمودا» را برعهده داشته باشد در خصوص انصراف خود از این پروژه توضیح داد: باتوجه به اینکه فیلمنامه این فیلم پس از چندماه بانویسی و‌ وقت گذاشتن روی متن آن به نتیجه  دلخواه من نرسید، ترجیح دادم از حضور در این پروژه انصراف دهم و روی پروژه دیگری مانور دهم.

سینماروزان: یکی از مشکلات سالیان سینمای ایران آن بوده که همگان فارغ از شناخت و درکی صحیح از جریانهای سینمایی تا توانسته اند درباره آن اظهارنظر کرده اند؛ البته حق اظهارنظر آزادانه درباره محصولات هنری حقی بجاست اما وقتی بناست از تریبونهای رسمی یا جایگاهی حقوقی به تکفیر کلیت سینما بپردازیم چندان درست به نظر نمیرسد.

به گزارش سینماروزان با این حال در ماههای اخیر و به بهانه کیفیت بالا و پایین برخی آثار سینمایی افراد مختلف از سیاستمداران دولتی گرفته تا نمایندگان مجلس درباره سینما نظر میدهند و اغلب هم میکوشند با دیده تحقیر به سینما نگاه کنند.

تازه ترین فردی که با دیده حقارت به سینما نگاه کرده است خسرو معتضد است؛ مورخی که پیشتر درباره گافهای تاریخی برخی آثار سینمایی یا تلویزیونی گونه تاریخی سخن میگفت اما وی به تازگی در گفتگو با رسانه رسمی قوه قضاییه به انتقاد از سینمای ایران پرداخته و از محصولات تجاری مانند «50 کیلو آلبالو» تا محصولات جشنواره ای مانند «فروشنده» را زیر سوال برده است.

معتضد که کارشناس تاریخی سریال پرحاشیه «معمای شاه» بود و به هنگام پخش سریال چندین بار به تعریف و تمجید آن پرداخت(!) و مدام از این گفت که برای تولید این سریال زحمت زیادی کشیده شده(!) با انتقاد از سینمای ایران به «میزان» گفت: این روزها سینمای ایران دچار ابتذال شده و مشکلات بسیاری دارد؛ از چرخه اکران گرفته تا فیلم‌هایی که صرفا برای گیشه و خنده مخاطب ساخته می‌شوند، بسیاری از کارگردانان و بازیگران این روزها در سینمای ایران بیکار هستند.  البته یک دوره کوتاهی بعد از انقلاب سینمای ایران رشد کرد اما در حال حاضر سینمای ایران به شدت دچار ابتذال شده است. فیلم‌هایی مانند «پنجاه کیلو آلبالو»، «آس و پاس» و «من سالوادور نیستم» چه حرفی برای گفتن دارند؟ عجیب‌تر از آن این است که چرا کارگردانان سینمای ایران کشور خود را نمی‌شناسند و نمی‌دانند که باید مخاطب را به چه سمت و سویی سوق دهند؟  الان همه چیز سینمای ایران فقط و فقط گیشه شده است و بعد از اینکه در چند فستیوال خارجی شرکت می‌کنند و جایزه می‌گیرند عزیز می‌شوند. من حتی از فیلم اصغر فرهادی «فروشنده» هم هیچ چیز نفهمیدم چرا که این فیلم اصلا سر و ته نداشت و در واقع کپی از یک فیلم خارجی بود.

به گزارش سینماروزان فارغ از آن که اسامی برخی از پرمخاطب ترین آثار سالیان اخیر سینمای ایران از «…آلبالو» تا «سالوادرو» و «فروشنده» به عنوان مصادیقی از ابتذال در سینمای ایران مورد توجه خسرو معتضد قرار گرفته است که خود گواه فاصله بعید مطلوب مخاطب با اندیشه های ایشان است پرسش مهمتر از این مورخ آن است که چرا به جای موضع گیری درباره این محصولات که به قدر کفایت درباره شان سخن گفته شده درباره کیفیت تصویرسازی تاریخ در برخی آثار تاریخی سالیان اخیر که کارشناس‌اش هستند، سخن نمی‌گویند؟

مثلا چرا درباره محصول 3ارگانی «ماجرای نیمروز» که پایان بندی آن در تناقض با مستندهای تاریخی و با جایگزینی اسدالله لاجوری با یک شخصیت دیگر به پایان رسیده چیزی نمی گویند؟

سینماروزان: آرش معیریان در همه سالهای فعالیتش کارگردانی مطلوب تهیه کنندگان بخش خصوصی بوده است؛ تهیه کنندگانی که به جای رفتن به سراغ کمکهای ارگانی به دنبال بازگشت سرمایه در گیشه هستند.

به گزارش سینماروزان معیریان که هرچند آثاری جدی مانند «احضارشدگان» در گونه سینمای وحشت و «آن که دریا میرود» در گونه سینمای جنگ را در کارنامه دارد بیش از هر چیز و از همان اولین فیلمهایش «کما» و «شارلاتان» تا فیلمهای اخیرش «کالسکه»، «شانس عشق تصادف» و «آس و پاس» کارگردانی نشان داده که متخصص نوعی سینمای مفرح تجاری است.

اینکه حالا معیریان بناست با تهیه کننده ای به نام سعید سعدی که به واسطه آثاری موسوم به ارزشی و اغلب ارگانی نظیر «50 قدم آخر»، «موش»، «اینجا شهر دیگریست» و «روزهای زندگی» که هیچ کدام گیشه قابل توجهی نداشته اند، شناخته میشود یک کمدی بسازد جالب توجه است. سعدی با اشاره به همکاری با معیریان «مهر» گفته است: این اثر با نام «دم سرخ ها» یک اثر کمدی اجتماعی است و در مرحله پیش تولید قرار دارد. «دم سرخ ها» اواخر خرداد ماه جلوی دوربین می رود.

سعدی که سال قبل با فیلم «دریاچه ماهی» که جزو معدود پروژه هایی بود که فارابی در آن مشارکت کامل داشت در جشنواره حضور داشت و البته فیلمش در جشنواره مورد توجه قرار نگرفت، فیلمی با نام «راه رفتن روی سیم» به کارگردانی احمدرضا معتمدی را هم با حمایت انجمن سینمای مقاومت تولید کرده است که هنوز تکلیف اکران هیچ یک از این فیلمها مشخص نیست.

سعدی اما علیرغم عدم اکران این آثار و نامعلوم بودن چگونگی بازگشت سرمایه صرف شده برای آنها، همچنان فیلم می سازد. او که به تازگی فیلم «مغزهای کوچک زنگ زده»هومن سیدی را در مسیر فیلمبرداری داشت حالا هم تصمیم گرفته فیلم «دم سرخها»ی آرش معیریان را تولید کند.

سینماروزان: فانتزی-موزیکال “آس و پاس” که به دلیل پخش تیزرهایش از ماهواره با مشکل در صدور پروانه نمایش خانگی مواجه شده بود، بالاخره پروانه نمایش ویدیویی گرفت و از طریق موسسه گلرنگ رسانه به شبکه خانگی ارائه شد.

به گزارش سینماروزان “آس و پاس” شامل یک لوح فشرده است که علاوه بر نسخه کامل و بدون سانسور فیلم، پشت صحنه ای جذاب از فیلم هم دارد.

“آس و پاس” را آرش معیریان ساخته و فیلم در اکران رسمی رقم فروش 5 میلیارد را پشت سر گذاشت با این حال به دلیل آنچه پخش تیزر از ماهواره نامیده شده، بر سر راه صدور پروانه نمایش خانگی آن مشکلاتی پیش آمد.

شهاب کاظمی قائم مقام گلرنگ رسانه که رایت خانگی “آس و پاس” را در اختیار دارد با اشاره به این مشکلات گفت: پخش تیزرهای فیلم از ماهواره این بار باعث ایجاد گرفتاری در مسیر صدور پروانه نمایش ویدیویی شد و دقیقا یک هفته تمام مشغول رایزنی با نهادهای مختلف بودیم تا بالاخره در آستانه چهارشنبه سوری با تعامل شکل گرفته میان مدیران سینمایی و دادستانی مجوز نمایش فیلم صادر شد.

وی در تشریح این مشکلات ادامه داد: گویا مقامات قضایی از مدیران سینمایی خواسته بودند به دلیل پخش تیزر از ماهواره، جلوی نمایش خانگی فیلم گرفته شود که البته بدعتی در این حیطه است.

کاظمی با تقدیر از مدیران سازمان سینمایی و مدیرعامل خانه سینما که در تعامل با مقامات قضایی شرایط حل مشکل را فراهم آورند خاطرنشان ساخت: رایزنی دوسویه با مدیران سینمایی و مقامات قضایی و همراهی محمدمهدی حیدریان و منوچهر شاهسواری باعث حل مشکل شد و برای آن که مخاطبان در آستانه نوروز بتوانند یک محصول مفرح را تماشا کنند بلافاصله بعد از صدور پروانه نمایش شرایط توزیع گسترده و سراسری “آس و پاس” فراهم شد.

شهاب کاظمی

“آس و پاس” فارغ از درونمایه مفرح و موزیکال خود به واسطه استفاده از تکنیکهای رایانه ای برای تصویرسازی فانتزی هایی که برای قهرمان اصلی داستانش “حسن آس و پاس” رخ می دهد یکی از آثار متفاوت سالهای اخیر سینمای ایران است.

بازیگرانی نظیر محمدرضا هدایتی، سحر قریشی، حسام نواب صفوی، لیلا بلوکات، محمدرضا شریفی نیا، حضور بهاره رهنما و مهران غفوریان در این فانتزی-موزیکال حضور داشته اند.

“آس و پاس” از محصولات پویافیلم است و تهیه آن را عبدالله علیخانی و حسین فرحبخش برعهده داشته اند.

آس و پاس

سینماروزان: فانتزی-موزیکال «آس و پاس» از محصولات موسسه پویافیلم از جمله آثار پرفروش سینماهای کشور در سال جاری بوده است.

به گزارش سینماروزان این فیلم که بیشتر از یک ماه است سرگروه سینمایی خود را از دست داده با همان اندک سینماهای باقیمانده نیز فروش مطلوب خود را ادامه داده و رقم کل فروش‌اش را از ۵ میلیارد عبور داده است.

موسسه گلرنگ رسانه رایت نمایش خانگی فیلم را در اختیار گرفته و بناست آن را تا پایان سال به شبکه خانگی عرضه کند. در نسخه خانگی «آس و پاس» علاوه بر نسخه کامل و بدون سانسور فیلم، پشت صحنه ای جذاب از آن هم ارائه خواهد شد.

«آس و پاس» فارغ از درونمایه مفرح و موزیکال خود به واسطه استفاده از تکنیکهای رایانه ای برای تصویرسازی فانتزی هایی که بر سر قهرمان اصلی داستانش «حسن آس و پاس» رخ می دهد یکی از آثار متفاوت سالهای اخیر سینمای ایران است.

بازیگرانی نظیر محمدرضا هدایتی، سحر قریشی، حسام نواب صفوی، لیلا بلوکات، محمدرضا شریفی نیا، حضور بهاره رهنما و مهران غفوریان در این فانتزی-موزیکال حضور داشته اند.

آرش معیریان کارگردانی «آس و پاس» را برعهده داشته و حسین فرحبخش-عبدالله علیخانی نیز تهیه کنندگان فیلم هستند.

آس و پاس

سینماروزان: سحر قریشی بازیگری که با سریال «دلنوازان» تلویزیون چهره شده هرچند نزدیک به یک دهه است در سینما حضور دارد اما تلاش برای دیده شدن به قیمت حضور در آثاری کلیشه گرا از «دریاکنار» تا «دو دوست» و «آنچه مردان درباره زنان نمیدانند» موجب شد نتواند هیچ گاه خود را به عنوان یک بازیگر تراز اول برای سینما بنمایاند.

به گزارش سینماروزان قریشی که اخیرا مشغول بازی در سریالی با عنوان «پیکسل» بوده در گفتگویی با «ایسنا» ادعاهای عجیب و غریبی را درباره تلویزیون انجام داده و البته یک اظهارنظر کاملا ساده لوحانه درباره لزوم حمایت مخاطبان از امثال خود بیان کرده است.

این بازیگر با بیان این که مدیریت تلویزیون مدتی است مشکل پیدا کرده، گفت: تلویزیون باید خط قرمزهایی که شخصی است و در دین و عرف نیامده است را کاهش دهد. تلویزیون تنها به برخی از بازیگران اجازه بازی در سریال‌های تلویزیونی را می‌دهد و گاهی می‌بینیم که یک بازیگر همزمان در چند مجموعه بازی کرده است و این تکرارها برای بیننده جذابیتی ندارد.

او در ادامه گفت: تلویزیون باید برای بازیگران سینما از طریق قصه عالی و دستمزد به موقع و درست، اشتیاق ایجاد کند تا این بازیگران وارد تلویزیون شوند. زمانی که یک مسوول تلویزیون دستمزد بازیگرش را بعد از چند ماه پرداخت نمی‌کند، بازیگر اشتیاقی به کار پیدا نمی‌کند و می‌گوید تلویزیون پول ندارد و ورشکست شده است و از تلویزیون دور می‌شود.

قریشی با بیان این که فرهنگ‌سازی به عنوان یک اصل در تلویزیون مطرح است، گفت: جذابیت نداشتن و تکراری بودن داستان‌ سریال‌ها باعث می‌شود که بینندگان زمان خود را برای تماشای سریال‌های تلویزیون صرف نکنند. اگر مسوولان از شخصی برخورد کردن با بازیگران دست بردارند و جو پشت میز نشستن را فراموش کنند و برنامه‌ریزی درستی برای تولید برنامه‌های جذاب داشته باشند، جوان‌ها به جای ماهواره برنامه‌های تلویزیون را تماشا خواهند کرد.

او افزود: با این شیوه عملکرد صداوسیما، تنها قشر خاصی از مردم تلویزیون تماشا خواهند کرد و قشرهای دیگر به رسانه‌های دیگری روی می‌آورند.

قریشی با بیان این که رفیق بازی در تلویزیون وجود دارد، گفت: برخی عوامل پروژه‌های تلویزیونی، رفیق بازی می کنند و نقش‌ها را به دوستان خود می‌دهند، باید از آن‌ها پرسید آیا دوستی که در آن پروژه آوردی لیاقت آن نقش و جایگاه را دارد؟ و آیا این نقش، مناسب او هست؟

او افزود: بازیگرهای بااستعدادی وجود دارند که برخی از نقش‌ها در یک پروژه برای آن‌ها مناسب است اما با این وجود منتظر دعوت به کار شدن هستند.

قریشی با اشاره به نبود مدیریت، گفت: اگر مدیریت در تلویزیون درست شود، همه مشکلات درست خواهد شد. پیشکسوت‌ها هم از این وضعیت گله دارند زیرا می‌خواهند پروژه‌ای را شروع کنند اما برای انتخاب بازیگر اجازه‌ای به آن‌ها داده نمی‌شود.

او با اشاره به این که مردم باید بخواهند تا بازیگر مورد علاقه‌شان در سریالی بازی کند، گفت: یکی از بازیگران تُرک مدتی قبل از پروژه کاری خود انصراف داد و مردمی که طرفدار او بودند، جلوی خانه سینمای ترکیه جمع شدند و خواستار برگشت آن بازیگر شدند، این امر نشان‌دهنده‌ی عشق و مدیریت درست است. مردم باید پشت ما باشند اما مردم هم خسته شده‌اند و فیلم‌ها را بی‌انگیزه تماشا می‌کنند.

سینماروزان: شورای صنفی نمایش در تازه ترین جلسه اش ضمن دستور اکران دو فیلم جدید از این هفته بر اتمام اکران 5 فیلم در تهران دستور داد.

به گزارش سینماروزان سقف نمایش فیلم های «نیمه شب اتفاق افتاد»، «آس و پاس»، «خشکسالی و دروغ»، «سیانور»، «این زن حقش را می‌خواهد» به پایان رسید و در تهران تعویض خواهند شد.

همچنین فیلم سینمایی «چهار اصفهانی در بغداد» ساخته محمدرضا ممتاز از صبح چهارشنبه به جای «آس و پاس» در گروه ماندانا اکران می شود و فیلم سینمایی «ما همه گناهکاریم» ساخته حامد امرایی به جای فیلم توقیفی «مشکل گیتی» در گروه زندگی از صبح چهارشنبه اکران می‌شود.

با جایگزینی یک فیلم تازه به جای «مشکل گیتی» در گروه زندگی به نظر می رسد همه وعده هایی که خانه سینما به دست اندرکاران این فیلم برای حل مشکل و روی پرده فرستادن فیلم داده بود هم در حد وعده باقی مانده و هیچ اتفاق تازه ای برای فیلم رخ نداده است.

سینماروزان: در پی پخش تیزرهای کمدی-فانتزی “آس و پاس” از شبکه ماهواره ای جم روابط عمومی پویافیلم پخش کننده فیلم بیانیه ای صادر کرده و در این بیانه شبکه های ماهواره ای که تیزر این فیلم را پخش نموده اند را تهدید به شکایت کرده است.

در بيانيه روابط عمومي موسسه سينمايي پويافيلم چنین آمده است:

فيلم سينمايي “آس و پاس” نه در گذشته و نه در حال حاضر هیچ گونه آگهی ای به شبکه های تلویزیونی ماهواره ای فارسی زبان نداده است و اساسا این فیلم را بی نیاز از تبلیغ در شبکه های بیگانه میداند و اگر تبليغي از شبكه اي پخش شده از اقلام فضاي مجازي استفاده نموده و هيچ اجازه اي از طرف اين موسسه نداشته است و اصولا این تبلیغات اثرات خوبي هم براي فيلم نداشته است .
بديهي است حق شكايت از شبكه هايي كه آگهي “آس و پاس” را غير قانوني پخش كرده اند براي اين موسسه محفوظ است.

سینماروزان: اصغر نعیمی کارگردانی که چندی پیش درام عاشقانه “سایه های موازی” را روی پرده داشت و فیلمش علیرغم دارا بودن حداقل سینما توانست رقم فروش نیم میلیارد را رد کند علاوه بر عقبه روزنامه نگاری دارای سوابق نویسندگی هم هست و ابایی هم از این ندارد که هم سناریوی آثاری تجاری مانند «آس و پاس» را بنویسد و هم سناریوی یک درام سیاسی خوش ساخت به نام «زندگی خصوصی»  یا یک درام اجتماعی به نام «مستانه» را.

به گزارش سینماروزان نعیمی در تازه ترین گفتگویش که با “تسنیم” انجام شده مهمترین عارضه سینمای ایران را تولید فیلم توسط دولت دانسته و گفته است:  به نظرم باید تصدی‌گیری دولت بر سینما کاهش یابد. عارضه ای که متأسفانه در سینماهای کشور اتفاق می‌افتد این است که خود دولت تولید فیلم می‌کند در حالی که تولید فیلم کاری خلاقانه است و نمی‌تواند توسط دولت صورت بگیرد.

وی ادامه داد: نهادهای فرهنگی در حد خودشان می‌توانند سیاست گذاری کنند. این که دولت، وزارت ارشاد و بنیاد فارابی تولید فیلم کنند این خود یک صدمه است به سینمای ایران. به نظرم تولید فیلم باید در اختیار بخش خصوصی باشد؛ تا روزی که دولت دست از تولید فیلم برندارد، مشکلات سینما حل نخواهد شد. سینمای دولتی در هیچ جای دنیا نتوانسته نتیجه‌ای بدهد؛ فیلم باید سفارش خود را از هنرمند بگیرد نه از سفارش دهنده دولتی.

اصغر نعیمی خاطرنشان ساخت: وقتی دولت وارد جریان تولید فیلم می‌شود این مشکل به وجود می‌آید که هنرمند به جای اینکه بر کار خودش تمرکز کند به خواسته‌های سفارش دهنده توجه دارد. ما تا به حال دولتهای بسیاری با سیاستهای مختلف داشته‌ایم، آیا هر دولتی می‌آید باید با سیاستها و طرز تفکر خودش فیلم بسازد؟ اینکه می‌شود یک هنر سفارشی و به نظرم هنر سفارشی هیچ خواهانی ندارد. دولت باید زیر ساختهای فیلمسازی را برای هنرمندان به وجود بیاورد؛ دولت باید با بودجه‌ای که صرف ساخت فیلم می‌کند، سالن سینمایی بسازد.

سینماروزان: حلول ماه ربیع الاول با اقبال مخاطبان به فیلمهای مفرح همراه بود و شرایط تخصیص سانس فوق العاده به کمدی های روی پرده فراهم شد.

به گزارس سینماروزان استقبال مخاطبان از کمدی-اینترنتی “مشکل گیتی” در دومین آخر هفته ای که فیلم روی پرده است همچنان ادامه یافت و از آن سو کمدی-فانتزی “آس و پاس” نیز توانست در جلب مخاطب موفق باشد.

ساختار مفرح اثر و بازیهای مثلث “حمید فرخ نژاد-رویا نونهالی-یکتا ناصر” در کنار بار داستانی به روز و مرتبط با دردسرهای فضای مجازی در “مشکل گیتی” سبب ساز آن شده که پنجشنبه یازدهم آذرماه پردیسهای مختلف پایتخت برای فیلم سانس فوق العاده ایجاد کنند.

پردیسهای آزادی، زندگی، کوروش، ملت و اریکه از جمله پردیسهایی بودند که اقبال مخاطبان آنها به کمدی “مشکل گیتی” خیلی خوب بود و موجب تخصیص سانسهای فوق العاده شد.

کمدی-فانتزی “آس و پاس” آرش معیریان که داستانی افسانه ای مبتنی بر ماجرای “غول و چراغ جادو” را محور خلق درام کرده با بازی سحر قریشی، محمدرضا هدایتی، بهاره رهنما، مهران غفوریان و محمدرضا شریفی نیا نیز در اولین روز ربیع الاول در پردیسهای زندگی و کوروش و مجموعه سینمایی ماندانا به سانسهای فوق العاده رسید.

“آس و پاس” با پخش پویافیلم روی پرده رفته است و “مشکل گیتی” با پخش رسانه فیلمسازان و هر دو فیلم نیز از حداقل امکانات حمایتی تبلیغاتی در محیطهای شهری و رسانه ملی روبرویند.

سینماروزان: کمدی-موزیکال “آس و پاس” تازه ترین محصول موسسه سینمایی پویافیلم از چهارشنبه 28 مهرماه در گروه سینمایی ماندانا روی پرده رفته است.

به گزارش سینماروزان  «آس و پاس» را آرش معیریان ساخته است که در کارنامه همکاری اش با پویافیلم آثار پرفروشی نظیر “کما” و “شیر و عسل” دیده می شود.

محمدرضا شریفی نیا، محمدرضا هدایتی، سحر قریشی، حسام نواب صفوی، بهاره رهنما، مهران غفوریان، لیلا بلوکات، میثم رستگاری، شهرام تیموریان و سامیار محمدی با حضور  از جمله بازیگران این فیلم هستند.

«آس و پاس» که فیلمنامه آن را اصغر نعیمی نگاشته فضایی فانتزی دارد و داستان جوانی به نام “حسن” ملقب به  آس و پاس را روایت می کند که در مسیر وصول طلب پدر مرحومش از یک شیخ عرب کلاهبردار به نام “ملک سلمان” در فضایی فانتزی تبدیل به شخصی رویایی می‌شود و از آن طرف برخورد با دختر این شیخ عرب او را با دردسر مواجه می کند…

حسین فرحبخش و عبدا.. علیخانی تهیه کنندگان “آس و پاس” هستند.

برای تماشای تیزر “آس و پاس” اینجا را کلیک کنید.

نکته جالب درباره تیزر “آس و پاس” آن است که قطعات پاپیولار خوانندگان مختلفی از قطعه “جونم” سامی بیگی خواننده لس آنجلسی تا “جادوی خاص” سینا شعبانخانی خواننده داخلی و “من یه پرنده ام” ایرج خواجه امیری و “غروب پاییز” که خوانندگان مختلفی از عباس قادری و ایرج مهدیان تا جمشید نجفی آن را خوانده اند در ساخت تیزر به کار رفته است.

سینماژورنال: در تازه ترین جلسه شورای صنفی نمایش علاوه بر آن که مقرر شد از هفته آینده “لانتوری” که تصویری به شدت واقع گرایانه از پدیده اسیدپاشی ارائه می دهد روی پرده برود قرارداد فیلمی دیگر با مضمون اسیدپاشی با نام “این زن حقش را میخواهد” هم منعقد شد.

به گزارش سینماژورنال اکران “عادت نمی کنیم” از هفته آینده به اتمام رسیده و به جای آن فیلم «لانتوری» کار رضا درمیشیان با درجه بندی سنی 16+ در گروه آفریقا به نمایش درمی‌آید.

در جلسه اخیر شورای نمایش همچنین قرارداد اکران «آس و پاس» به کارگردانی آرش معیریان نیز ثبت شد و این فیلم بعد از فیلم «سایه» به سرگروهی سینما ماندانا اکران خواهد شد.

ثبت قرارداد فیلمی دیگر با مضمون اسیدپاشی

قرارداد اکران «این زن حقش را می‌خواهد» به کارگردانی محسن توکلی نیز برای گروه کوروش منعقد شد و این فیلم بعد از «آب نبات چوبی» در گروه کوروش اکران خواهد شد.

“این زن حقش را میخواهد” هم با مضمون اسیدپاشی ساخته شده است اما معلوم نیست این فیلم هم به مانند فیلم درمیشیان با درجه بندی سنی روی پرده می رود یا خیر.

“این زن حقش را می‌خواهد” با نام قبلی “پانسیون” که حائز شرکت در جشنواره سی و چهارم فیلم فجر تشخیص داده نشد، داستان زندگی دختری را روایت می‌کند که به صورتش اسید پاشیده می‌شود و این دختر می‌کوشد با کار کردن و پس‌انداز دستمزدش هزینه لازم برای پرداخت دیه قصاص اسیدپاش را فراهم کند.

میترا حجار، کامران تفتی، لعیا زنگنه، افسانه پاکرو، روشنک عجمیان، مینا جعفرزاده، رسول توکلی و رضا آشتیانی بازیگران “این زن حقش را می‌خواهد” هستند؛ فیلمی که عنوانش هم یادآور فیلم “این زن حرف نمی‌زند” احمد امینی است.

میترا حجار در نمایی از “این زن حقش را می خواهد”

سینماژورنال: آرش معیریان از جمله کارگردانانی است که تقریبا عمده فعالیتهایش در سینمای بدنه و ساختن فیلمهای تجاری بوده است و البته که اغلب آثارش هم در دفتر پویافیلم با همراهی حسین فرحبخش-عبدا.. علیخانی تولید شده است.

به گزارش سینماژورنال معیریان که سالها مدرس دانشگاه بود و همین تجاری‌سازی باعث شد قید تدریس در دانشگاه را هم بزند در همه این سالها کوشیده نوعی خاص از سینمای تجاری که رگه‌هایی از فیلمفارسی و مشتقاتی از سینمای بالیوود در آن وجود دارد را عرضه کند.

تازه ترین محصول این کارگردان “آس و پاس” که باز هم محصولی از پویافیلم است به زودی اکران خواهد شد. معیریان در گفتگویی که درباره این فیلم با “نسیم” داشته ادعا کرده این فیلم ترکیب از ژانرهای مختلف است؛ از ملودرام تا اکشن و فانتزی و کودک!

نگاهم همچنان به مخاطب عام است

معیریان درباره تازه ترین وضعیت اکران «آس و پاس» گفت: نسخه نهایی فیلم آماده شده و منتظر فرصتی هستیم برای اکران آن. در این فیلم هم به مانند فعالیتهای قبلی ام نگاهم به تماشاگر عام است چون فکر می کنم سینما با مخاطب است که معنا پیدا می کند و بدون مخاطب حلقه ای از زنجیره سینما کم می شود.

تجربه ای جدید و ترکیبی از ژانرهای مختلف
معیریان در توصیف فضای کلی «آس و پاس» بیان داشت: این فیلم تجربه جدیدی است در سینمای ایران. جدید از منظر استفاده از تروکاژهای رایانه ای و ویژوال افکتی که پیشتر بخصوص در سینمای تجاری مردم پسند تجربه نشده بود.

آرش معیریان در پاسخ به این پرسش که آیا استفاده از تروکاژهای رایانه ای برای توصیف یک داستان فانتزی است اظهار داشت: «آس و پاس» فیلمی است که مایه های مختلفی دارد؛ هم زمینه ملودرام دارد و هم زمینه اکشن و هم زمینه فانتزی دارد و هم زمینه های مناسب برای کودک و نوجوان. شخصا آن را ترکیبی از ژانرهای مختلف با زیربنای سرگرم سازی مخاطب می دانم.

آرش معیریان که سابقه تولید آثاری در ژانرهای مختلف هم دارد و از جمله یکی از آثار ترسناک استاندارد سینمای ایران با عنوان «احضارشدگان» را ساخته است در چرایی عدم رجعت دوباره به این ژانر پرمخاطب در سینمای دنیا بیان داشت: این برمی گردد به شرایط تولید سینمای ایران در ژانرهای مختلف و چیزی نیست که کارگردان بتواند شخصا به سراغش برود. این تهیه کنندگان هستند که معمولا به کارگردانها پیشنهاد همکاری می دهند و وقتی پیشنهاد در این ژانر به ما نمی شود ترجیحا نمی توانیم چنین فیلمی بسازیم.

 تمامی ژانرها را تجربه کرده ام
وی با اشاره به سوابق کاری اش گفت: من سعی کرده ام تمامی ژانرهای سینمایی را در حد وسعت سینمای ایران کار کنم. از فیلمی کودکانه مثل «فیتیله و ماه پیشونی» گرفته تا یک درام خانوادگی مثل «ساعت شلوغی» و یک فیلم ترسناک مثل «احضارشدگان» و حتی یک مجموعه ماجرایی مثل «رالی ایرانی» که در شبکه خانگی تجربه شد.

معیریان ادامه داد: در تمامی این تجربه ها هم به لحاظ تکنیکی سعی کردم کار استاندارد کنم ولی مشکل اینجاست که غلبه نوعی نگاه ساده انگاری در بدنه شبه‌روشنفکران باعث می شود این طور متبادر شود هر که فیلم برای مردم و مخاطب عام می سازد سطحی قلمداد شود و هر که فیلم جشنواره ای بی مخاطب بسازد، عمیق! در صورتی که اتفاقا همه جای دنیا سختترین کار تولید محصول برای مخاطب عام است وگرنه اینکه با بودجه دولت فیلم کم مخاطب بسازیم واقعا سودی ندارد.

محمدرضا شریفی نیا و حسام نواب صفوی در نمایی از “آس و پاس”

سینماژورنال: پویافیلم که در جشنواره سی و چهارم با فیلمی تلخ و ضدروایت کلاسیک به نام “آب نبات چوبی” حضور داشت این روزها تازه ترین محصول خود که یک کمدی تجاری است را در مرحله فیلمبرداری دارد.

به گزارش سینماژورنال این کمدی-تجاری “آس و پاس” نام دارد که توسط آرش معیریان یکی از کارگردانان متبوع دفتر پویافیلم ساخته می شود.

شریفی نیا در نقش یک شیخ عرب

“آس و پاس” از حضور محمدرضا شریفی نیا در نقش یک شیخ عرب سود می برد؛ گریم شریفی نیا در این فیلم بشدت او را شبیه به شیخ‌های سعودی کرده است که در ماههای اخیر زیر تیغ انتقاد رسانه های مدافع حقوق بشر قرار داشته اند.

  از آن طرف محمدرضا هدایتی، حسام نواب صفوی، لیلا بلوکات، بهاره رهنما، سحر قریشی و مهران غفوریان هم در فیلم ایفای نقش کرده اند.

فیلمبرداری “آس و پاس” بعد از پایان جشنواره فیلم فجر آغاز شده است و پروسه فیلمبرداری طوری پیش می رود که نهایتا تا انتهای سال به پایان برسد.

“آس و پاس” یک کمدی-فانتزی است که رویارویی یک پسرک آس و پاس با شیخی عرب را بازگو می کند…

حسام نواب صفوی و محمدرضا شریفی نیا در نمایی از “آس و پاس”/عکسها: لیلا خوش کنار

یادآور نام یکی از آثار ملک مطیعی

نام این فیلم هم به مانند فیلمهای اخیر پویافیلم و از جمله “شانس عشق تصادف” و “آب نبات چوبی” یادآور یکی از فیلمفارسیهای دوران قبل از انقلاب اسلامی است. یک فیلمفارسی به کارگردانی سیامک یاسمی و با بازی ناصر ملک مطیعی  و آذر حکمت شعار.

تهیه کنندگی “آس و پاس” را عبدا.. علیخانی یکی از دو شریک دفتر پویافیلم برعهده دارد.

بهاره رهنما و محمدرضا شریفی نیا در نمایی از “آس و پاس”