سینماژورنال: در كشور ما چیزی که فراوان به چشم می‌خورد جشنواره است؛ تقریبا هر ارگان غیرسینمایی که ردیف بودجه‌ای را برای کار فرهنگی اختصاص داده است سعی می‌کند با راه اندازی جشنواره ای مختص فیلمهای کوتاه یا بلند حالا هر چند بي ربط به زعم خود استفاده بهینه ای(!) از این بودجه کند بدون آنكه به اثرات فرهنگي چنين اقداماتي مدنظر باشد.

به گزارش سینماژورنال در این شرایط اینکه جشنواره ای به دامنه جشنواره های ارگانی پیشین افزوده شود چندان عجیب نیست اما اینکه جشنواره ای راه اندازی شود که به طور مستقیم بخشی از بودجه سازمان سینمایی را به خود اختصاص دهد امری غریب است بخصوص که اگر این جشنواره جدید مخصوص گروهی سینمایی باشد به نام “هنروتجربه” که وقتی در بخش فرعی جشنواره فجر هم  قرار دارد مخاطب چندانی را به خود جلب نمی کند چه برسد به يك جشنواره مستقل.

بر این اساس اینکه اعلام شده سال ۹۵ جشنواره مستقل و بین المللی “هنروتجربه” برگزار می‌شود و به این ترتیب بخش هنروتجربه از جشنواره فیلم فجر حذف می‌شود و تنها در حد انتخاب دو فیلم از كل آثار شركت‌كننده در جشنواره به عنوان “برگزیده‌های هنروتجربه” باقی خواهد ماند هم حكايت رسيدن بري ديگر از اين باغ پر نعمت براي عده اي خاص است.

برگزیده این بخش اثری بود که…

هنروتجربه در همین دو سال که بخشی از جشنواره فجر بود نه اسباب جلب  توجه  منتقدان بود و  شگفتي ساز و نه مخاطبان عام از آن استقبال کردند و حتی برگزیده امسالش فیلمی بود به نام “چهارشنبه” که نه فقط به لحاظ ساختار و نوع روایت ربطی به بقیه آثار هنروتجربه نداشت که اصلی ترین عامل حضورش در این بخش نداشتن پروانه سینمایی بود و گرنه از بخش “نگاه نو” سر در مي آورد.

باز هم همین امسال يكي از آثار  هنروتجربه یعنی “سینمانیمکت” چون در بخش اصلی سوداي سيمرغ پذیرفته نشد به ناچار  به هنروتجربه  رفت تا در کاخ جشنواره نمایش داشته باشد.

واکنش کارگردان یکی از این آثار یعنی محمد رحمانیان کارگردان “سینمانیمکت” به حضورش در این گروه و استفاده از واژه “تبعید” برای توصیف حضور، نیز به اندازه کافی گواه است.

وقتی فیلمسازی که فیلمش را در بخشهای اصلی قبول نمی کنند و هنروتجربه با آغوش باز فیلمش را قبول می کند در توصیف این موج مثبتی که از هنروتجربه گرفته(!) خود را تبعیدی می‌خواند، دیگر برگزاری جشنواره مختص هنروتجربه چه معنایی دارد؟ آن هم استفاده از پسوند “بین المللی” برای این جشنواره که دیگر به یک شوخی متداول در جشنواره های وطنی بدل شده است.

بهترین سانس کاخ را به هنروتجربه دادند و باز هم مخاطب نداشت

واقعیت هنروتجربه همان بود که در جشنواره فجر دیدید. بهترین سانس روز را در کاخ جشنواره به هنروتجربه اختصاص داده بودند و باز هم فیلمهای این سانس مخاطب نداشت!

گروهی می تواند جشنواره برای خودش راه بیندازد که در یک مقیاس کوچکتر مثلا بخش فرعی فجر توانسته باشد اسباب شگفتی مخاطب را موجب شود!

چرا این آثار ویدیویی را در جشنواره یاس تجمیع نمی کنید؟

از آن سو  هنروتجربه پر شده از آثاری که با مجوز ویدیویی ساخته شده اند و چون نمی توانند پروانه سینمایی بگیرند به ناچار وارد این گروه می شوند، آيا بهتر نیست که این آثار ویدیویی را با جشنواره فیلمهای ویدیویی یاس تجمیع کنند که اگر هم رونقی هست كه ما از آن بي خبريم به جشنواره یاس سرازیر شود وگرنه تأسیس جشنواره ای مجزا برای این گروه جز آن که ردیف بودجه ای جدید از بودجه سینمایی را به خود اختصاص دهد و کانالی شود برای راه اندازی بولتن، کتاب و کاتالوگ و از آن طرف یک کنتراتچی هم بیاید و جلسات نقد و بررسی را کنترات کند کمترین سودی را عاید این گروه سینمایی نخواهد کرد.

حتی اگر فرض بر تقدیر از فیلمسازان هنروتجربه باشد؛ می توان در پایان هر سال مراسم کم‌هزینه ای را برگزار کرد و از بهترین های این گروه تقدیر کرد. چه نیازی است به برگزاری جشنواره ای که برگزاری اش فقط و فقط آبشخوری جدید براي صرف نوشخوارانه ي بودجه سینمایی کشور  در جايي غير ضروري است.

یک سوال

راستی یک سوال! آیا دست اندرکاران گروه هنروتجربه می توانند شخصا با جذب اسپانسر چنین جشنواره ای را فقط برای یک دوره برگزار کنند؟ یا آن که برای برگزاری این جشنواره هم از صدر تا ذیل محتاج سازمان سینمایی هستند؟

سینماژورنال: فیلم هنروتجربه ای روز چهارم جشنواره با عنوان “نیم رخها” در حالی روی پرده رفت که هیج کدام از بازیگران اصلی آن در فرش قرمز فیلم حضور نداشتند.

به گزارش سینماژورنال در شرایطی که گمان می شد به احترام مرحوم ایرج کریمی هم که شده بابک حمیدیان و سحر دولتشاهی دو بازیگر اصلی در فرش قرمز حاضر باشند اما هیج کدام از این بازیگران در فرش قرمز حاضر نبودند و فقط بازیگران مکملی مانند رویا نونهالی، بهاران بنی احمدی، سام قریبیان و خانواده مرحوم کریمی در فرش قرمز حاضر شدند.

قبل از نمایش فیلم ایرج کریمی حاضران در سالن نمایش ایستادند و یک دقیقه سکوت کردند.

سینماژورنال: سه روز قبل که خبر درگذشت ایرج کریمی را منتشر کردیم از شباهتهایی که میان وضعیت شخصیت اصلی فیلم آخر این کارگردان “نیم رخها” با روزهای آخر زندگی خودش وجود داشت سخن گفتیم.(اینجا را بخوانید)

به گزارش سینماژورنال حالا علی حضرتی تهیه کننده این فیلم در گفتگویی که با “اعتماد” داشت این شباهتها را تایید کرده و گفت: نكته اين است كه فضاي “نيمرخ‌ها” به اتفاقي كه براي ايرج افتاد شبيه بود و وقتي فيلم در جشنواره فجر ديده شود اين شباهت قطعا به چشم خواهد آمد.

علی حضرتی درباره تجربه همكاري‌اش با ايرج كريمي و “نيمرخ‌ها” با تاكيد بر اينكه بعد از ايرج كريمي و همكاري با او، كار كردن با شخص ديگري واقعا سخت است، گفت: يك‌بار به يكي از دوستان سر پروژه گفتم دوست دارم “نيمرخ‌ها” چند ماه ديگر ادامه پيدا كند چون اينقدر پشت صحنه انرژي مثبت و همدل بودن جريان داشت كه در فضاي سينما باوركردني نبود كه قطعا همين حس نيز به فيلم و جلوي دوربين منتقل شده است. اين همكاري تاريخي‌ترين تجربه من در اين زمينه بود و از او بسيار يادگرفتم.

به دلیل نامهربانیهایی که دیده بود باورش نمی شد که واقعا قرار است این کار ساخته شود

علي حضرتي درباره اينكه چه شد كه او و كريمي همكاري كردند تا “نيمرخ‌ها” ساخته شود اظهار داشت: با ميثم كائد، مدير توليدمان بعد از “خداحافظي طولاني” صحبت مي‌كرديم كه كار بعدي‌مان چه باشد و به گزينه ايرج كريمي رسيديم. دو هفته‌اي طول كشيد تا پيدايش كرديم چون شماره موبايلش را عوض كرده بود و بالاخره در نشر پنجره پيدايش كرديم و با هم درباره كار صحبت كرديم و او فيلمنامه “نيمرخ‌ها”را برايم توضيح داد كه قرار شد همين را بسازيم. تا لحظات آخر به دليل نامهرباني‌هايي كه ديده بود باورش نمي‌شد كه واقعا اين كار قرار است ساخته شود و وقتي قرارداد را بستيم تازه باور كرد.

فیلم آماده است برای جشنواره فجر

او درباره اينكه «نيمرخ‌ها» حالا و پس از درگذشت ايرج كريمي در چه شرايطي است بیان داشت: مراحل توليد و ساخت اين فيلم تمام شده و طبق صحبتي كه با ايرج كريمي داشتيم آماده است تا براي جشنواره فجر به نمايش درآيد. ايرج تقريبا تا آخر كار حضور داشت، خودش موسيقي را تاييد كرد و تدوين را نهايي كرده بود و در مراحل تكميل كار حضور داشت تا اينكه براي شيمي‌درماني در بيمارستان بستري شد.

حضرتي درباره پيگيري‌هاي دوطرفه او و كريمي براي نهايي شدن فيلم تاکید کرد: وقتي كه بستري بود از طريق اس‌ام‌اس در تماس بوديم و من مراحل را برايش توضيح مي‌دادم و او در جريان ماجرا بود.

درباره فیلم بعدی مان “بدرودها” با هم صحبت کردیم

تهيه‌كننده «نيمرخ‌ها» درباره روحيه ايرج كريمي در روزهاي آخر حياتش مي‌گويد: او تا لحظات آخر اميد به بازگشت داشت و حتي ما درباره فيلم بعدي‌مان هم صحبت كرديم كه نامش “بدرودها” بود كه قبل از عملي شدن اين پروژه زندگي را بدرود گفت.

حضرتی  در انتها گفت: در اين مدت همكاري از ايرج كريمي ياد گرفتم كه بايد بدون حاشيه در سينما كار كرد كه او نگاهش بي‌حاشيه بود نسبت به سينما و دغدغه‌اش سينما بود و فيلمسازي. نامهرباني زياد ديده بود كه هشت سال نتوانسته بود فيلم بسازد و براي يك هنرمند و فيلمساز شبيه او فيلم نساختن واقعا سخت بود. ايرج كه رفت با تمام اين بي‌توجهي‌ها و نامهرباني‌ها، لااقل حواس‌مان جمع باشد به ديگراني كه شبيه او هستند و در حق‌شان نامهرباني مي‌كنيم، حواس‌مان باشد كه بعد از رفتن‌شان حسرت نخوريم كه چرا چنين كرديم.

بابک حمیدیان در نقش یک بیمار سرطانی در نمایی از “نیم رخها”