سینماروزان/مهدی فلاح‌صابر: کوروش یغمایی هرچند برخلاف بسیاری از همکارانش در سالهای بعد از پیروزی انقلاب اسلامی در ایران ماند و ترجیح داد فعالیتش را ولو شده با ساخت موسیقی متن فیلمی مثل «گرگهای گرسنه» در داخل پی گیری کند اما بعد از انتشار چندین آلبوم مختلف از «سیب نقره ای» و «ماه و پلنگ» تا «تفنگ دسته نقره» در ادوار مختلف زمانی نتوانست حتی بعد از مدتها ماندن در صف ممیزی مجوز انتشار آلبوم «ملک جمشید» را بگیرد!!

با این حال کاوه یغمایی آقازاده کوروش که آلبوم «مترسک» را در داخل و با مجوز ارشاد منتشر کرده بود در اواخر دهه هشتاد به کانادا رفت و آلبوم «سکوت سرد» را در آن طرف منتشر کرد و چند کنسرت هم گذاشت اما در نهایت در میانه دولت دوم محمود احمدی نژاد به ایران بازگشت و بعد از بازگشت به وطن هم آلبوم «منشور» را منتشر کرد و هم بعد از کنسرتهای تابستانه، بناست در میانه آذرماه کنسرتهایی را در تالار وزارت کشور که یکی از بزرگترین تالارهای وطنی است برگزار کند.

البته این، همه برنامه های آقازاده کوروش نیست چون ایشان بعد از برگزاری کنسرت تهران، هم آلبوم «مرد عنکبوتی»(!) را منتشر خواهد کرد و هم تور کنسرتهایش را در شهرهای مختلف ایران از کرمان و يزد و آبادان تا گرگان، ساري، آباده و کازرون برگزار خواهد نمود!

اینکه یکی مثل کاوه یغمایی که اتفاقا هم نوازنده و هم آهنگساز خوبی است میتواند بعد از بازگشت به وطن شرایط فعالیت مجاز در داخل را پیدا کند خیلی هم خوب است و مایه تقدیر اما پرسش اینجاست چرا کوروش یغمایی که دوازدهم آذرماه امسال 72 سالگیش را جشن خواهد گرفت نتوانست مجوز آلبوم «ملک جمشید» را حتی از دولت اعتدال بگیرد؟؟!!

جناب عباس صالحی! وزیر ارشاد! پاسخی بر بی مهری روا رفته بر کوروش یغمایی دارید؟؟

 باور کنیم امثال کوروش یغمایی عمر نوح ندارند که مدام بی مهری ببینند و باز هم جا نزنند و زنده بمانند و کار کنند!

سینماژورنال: کاوه یغمایی فرزند خلف کوروش یغمایی خواننده و آهنگساز مطرح موسیقی پاپ به تازگی تازه ترین آلبومش با عنوان “منشور” را به بازار عرضه کرده و البته به زودی نیز کنسرتهایش را برگزار خواهد کرد.

به گزارش سینماژورنال کاوه یغمایی در گفتگویی که به بهانه انتشار “منشور” با “شرق” داشته در خلال واقعه نگاری اش از روند راه اندازی دوباره موسیقی پاپ در دهه هفتاد به برخی از مشکلات آن دوران اشاره کرده است.

یکی از ارزشها شبیه خواندن به خوانندگان لس آنجلسی بود

کاوه یغمایی در این باره می گوید: در آن سال‌ها به‌تازگی اجازه خواندنِ خوانندگان مرد صادر شده بود، گرچه امروز شاهد چرخش محسوسی در نگاه مدیران شرکت‌های موسیقی هستم اما در آن زمان به‌سختی امکان داشت خواننده‌ای موسیقی مدرن یا پاپ را برای ادامه حیات هنری خود انتخاب کند و مطمئن باشد از هفت‌خان رستم اعم از ممیزی و دیدگاه‌های کاسب‌کارانه شرکت‌های موسیقی محدود آن زمان گذر خواهد کرد.

وی ادامه می دهد: برای مثال، یکی از ارزش‌ها از دیدگاه همین شرکت‌ها، نزدیک‌بودن هرچه بیشتر صدای خواننده به خوانندگان قبل از انقلاب بود و این دیدگاه با اینکه در آن دوران پول خوبی برای شرکت‌های مذکور ساخت، اما پس از یک دهه به‌شدت میان مردم اشباع شد و جای خود را به نسل جدیدی از خواننده‌ها داد. قصد من در اینجا به هیچ‌وجه بی‌احترامی به هنرمندان آن دوره نیست، بلکه ناگزیر به عنوان یک موزیسین وظیفه خود می‌دانم مشکلات و ضعف مدیریت صنعت موسیقی مدرن ایران را پس از دو دهه سکون، بیان کنم.

تصمیمات متغیر ارشاد، آبی بود به آسیاب شرکتهای موسیقی

کاوه یغمایی می افزاید: دوران جنگ را سپری کرده بودیم و در چنین شرایطی به همان اندازه که هنر اهمیت و اعتبار خود را به طور طبیعی از دست می‌داد، موارد اولیه زندگی اولویت‌های بیشتری برای همگان پیدا می‌کرد و همین‌طور هنرمندان، عرصه اجتماعی و سیاسی را بر خود تنگ‌تر می‌دیدند. موشک‌باران شهرها و… مشکلاتی بودند که پس از اتمام جنگ چشم‌اندازی امیدبخش فراروی هنرمندان پدیدار می‌کرد اما متأسفانه تصمیم‌های اصلی و کلیدی در مدیریت موسیقی پس از جنگ نه به‌وسیله هنرمندان، بلکه به‌وسیله اشخاصی دلال و سودجو در شرکت‌های محدود موسیقی رقم می‌خورد. البته از این نکته نباید غافل شد که تصمیم‌های متغیر و عجیب وزارت ارشاد در آن دوران گاهی آبی در آسیاب همین شرکت‌های به‌اصطلاح فرهنگی نیز بود.

مدیر یکی از این شرکتها گفت به جای آهنگ تو، یک سی.دی جو ساتریانی می خرم

این خواننده با اشاره به یکی از این تصمیمات می گوید: برای مثال، صدور مجوز پخش آثار هنری بی‌‌کلام موسیقی‌دانان غیر‌ایرانی، بدون در نظرگرفتن حق کپی‌رایت خالق اثر برای شرکت‌های موسیقی‌ ایرانی‌؛ این اتفاقات عملا موسیقی‌دانان مدرن ‌ایرانی را به پایین‌ترین جایگاه خود از نظر اولویت برنامه‌ریزی فرهنگی از دیدگاه دولت در آن دوران سخت تبدیل می‌کرد. شرکت‌های موسیقی به‌راحتی کارهای موسیقی بدون کلام تولید داخلی را که به دلیل محدودیت گذشته برای آثار با کلام به‌طور اتفاقی، کمی جان تازه گرفته بودند، بی‌ارزش می‌خواندند و به‌صراحت اعتقاد داشتند: «چون این کارها دیگر فروشی ندارند، بی‌ارزش و فاقد هرگونه اعتبار اقتصادی هستند بنابراین از پخش این کارها معذوریم».

یغمایی می افزاید: به خاطر دارم مدیرعاملی از مدیران همین شرکت‌های فرهنگی درهمین‌باره روزی به من تأکید کرد: به جای اینکه آهنگ تو را بخرم، می‌روم یک سی‌دی از جو ساتریانی می‌خرم و آن را تکثیر می‌کنم، هم فروش بیشتری دارد و هم هزینه کمتری در حد خرید یک سی‌دی برای من و با پوزخندی به چای جلوي من اشاره کرد و گفت: بفرمایید چایتان سرد نشود!

کاوه یغمایی اظهار می دارد: مشکلات اقتصادی همکاران موزیسین من به‌ویژه آنهایی که تا آن زمان یا به‌صورت مستقل کنسرت‌های بدون کلام برگزار می‌کردند، یا از راه تدریس به زندگی خود ادامه می‌دادند، هرچه بیشتر خود را نمایان می‌کرد. تا جایی‌که آنها یا باید تصمیم می‌گرفتند به‌عنوان یک نوازنده در اختیار ارکستر یک خواننده قرار گیرند و از این طریق به‌طور ماهانه حقوقی بگیرند یا با ریسک کمبود درآمد، خود و خانواده خود را به خطر می‌انداختند.

سینماژورنال: در حالی که کوروش یغمایی خواننده قدیمی ایران بعد از نزدیک به یک دهه پیگیری نتوانست مجوز آلبوم “ملک جمشید” را از دفتر موسیقی ارشاد بگیرد و در نهایت مجبور شد آن را از طریق یک کمپانی آمریکایی به نام Now-Again Records منتشر کند اما کاوه یغمایی فرزند این خواننده مجوز تازه ترین آلبومش را دریافت کرد.

به گزارش سینماژورنال کاوه یغمایی که بعد از انتشار اولین آلبومش “مترسک” در ایران، در سال 1386 به کانادا رفته و دومین آلبومش “سکوت سرد” را در آنجا منتشر کرده بود در سال 1390 مجددا به ایران بازگشت و بعد از 5 سال توانست مجوز آلبوم تازه اش “منشور” را دریافت کند.

ضبط در کانادا

ساخت «منشور» چندین سال زمان برده و کار آهنگسازی همه قطعات برعهده خود این خواننده بوده، همچنین ضبط قطعات در کشور کانادا با همکاری اعضای گروه مشهور «نیکل بک» انجام شده است، ترانه های این آلبوم نیز از سروده های روزبه بمانی، حسین غیاثی، میثم یوسفی و نیلوفر فرزندشاد هستند.

«منشور» شامل ۹ قطعه در سبک راک و پاپ راک است و «کاوه یغمایی» با آوای گرم خود و نوای دلنشین گیتارش در تمام قطعات به هنرمندی پرداخته است، در بخش خوانندگی «دیوید استیل»، «ساتگین یغمایی» و «نیلوفر فرزندشاد» به عنوان همخوان با «کاوه یغمایی» همکاری کرده اند. ناگفته نماند «دنیل ادیر» درامز نواخته، «دیوید اسپایدل» گیتار باس و «برایان پولسن» گیتار الکتریک را به نوا درآورده اند. «کاوه یغمایی» هم خود به جز خوانندگی و نوازندگی گیتار الکتریک، گیتار آکوستیک و کیبورد هم نواخته است.

تمرین برای کنسرت

کاوه یغمایی قرار بود پس از مدتها دوری از عرصه موسیقی داخل کشور، در قالب سی‌ویکمین جشنواره موسیقی فجر کنسرتی برگزار کند، در حالیکه تمام بلیت‌های کنسرتش به پایان رسید، نتوانست روی صحنه برود و آن را به آینده موکول کرد. حالا این روزها کاوه با نوازندگانی چون بابک ریاحی‌پور، مسعو همایونی، نیما حمیدی، نیلوفر فرزندشاد و… در حال تمرین برای کنسرت هستند و طبق شنیده‌ها قرار است در شهریورماه با کنسرت دیگری با مخاطبان خود دیدار کند.

اینسرت “منشور” کاوه یغمایی