سینماروزان: روز گذشته مراسم معارفه رضا صالحی امیری وزیر جدید ارشاد در حالی در تالار وحدت برگزار شد که نگاهی به چینش مهمانان حاضر در مراسم حائر نکات تأمل برانگیزی بود.

به گزارش سینماروزان در ردیف اول مهمانان مراسم حسین انتظامی، علی مرادخانی و عباس صالحی که به ترتیب معاون مطبوعاتی، معاون هنری و معاون فرهنگی هستند قرار داشتند اما حجت ا.. ایوبی رییس سازمان سینمایی یا همان معاونت سینمایی سابق در ردیف دوم مهمانان حضور داشت!

ایوبی هم‌رده زیردستان!

حضور ایوبی که طبق ادعای خودش که در حاشیه مراسم دیروز گفت: «ما هستیم و با آقای صالحی امیری همکاری کامل داریم.» قاعدتا باید در ردیف اول و کنار دیگر معاونان ارشاد می نشست، در ردیف دوم و کنار اشخاصی نظیر علیرضا تابش و مصطفی ابطحی که از مدیران زیردستش در سازمان سینمایی هستند حسابی شائبه برانگیز شد.

جلوتر از بقیه

در ردیف سوم مهمانان حاضر در مراسم هنرمندانی نظیر داریوش ارجمند، محمود عزیزی، خشایار اعتمادی، داریوش اسدزاده، عباس شیرخدا، محمد شیری، جلیل فرجاد، رضا ناجی، بهروز بقایی و علی قائم‌مقامی حضور داشتند. حضور قائم‌مقامی تهیه‌کننده و مدیر تولید سینما که در ماههای اخیر در دیدارهایی با آیت‌ا.. علی اکبر هاشمی رفسنجانی دیده شده هم قابل تأمل بود به خصوص که سینماگرانی نظیر منوچهر شاهسواری، غلامرضا موسوی، منوچهر محمدی، علی معلم، مهتاب کرامتی و سیروس الوند در ردیفهای بعدی حضور داشتند.

این نماینده، انتخاب سینماگران بود؟

از دیگر موارد قابل تأمل معارفه وزیر انتخاب فرشته طائرپور به عنوان نماینده سینماگران برای سخنرانی در مراسم بود آن هم در حالی که این تهیه‌کننده در هفته‌های اخیر و به واسطه صدور کارت تهیه کنندگی برای تهیه کننده بازداشتی “شهرزاد” در صنف متبوعش کانون تهیه کنندگان فیلم ایران(اینجا و اینجا را بخوانید) به شدت با حاشیه روبرو شده بود و از آن طرف تهیه کنندگانی شناخته شده‌تر و البته سخنورتر نظیر علی معلم، منوچهر محمدی و غلامرضا موسوی هم در مراسم حاضر بودند.

سینماروزان: انتشار تصویری از عضویت محمد امامی تهیه کننده بازداشتی “شهرزاد” در صنفی به نام “کانون تهیه کنندگان فیلم ایران” که فرشته طائرپور رییس آن است هرچند ابتدا با تأیید ایشان مواجه شد(اینجا را بخوانید) اما گویا بازتاب انتشار این تصویر آن قدر زیاد بوده که طائرپور را ناگزیر کرده توضیحاتی تازه درباره این حضور را مکتوب کرده و آن را در “ایسنا” منتشر کند.

به گزارش سینماروزان در این توضیحات در کنار شرح شرایط لازم برای عضویت در کانون تهیه کنندگان فیلم ایران و چگونگی عضوگیری تهیه کننده بازداشتی در این کانون، طائرپور با سخنانی عجیب انتشار کارت تهیه کنندگی محمد امامی را لگد زدن به فرد گرفتار توصیف کرده و آن را میراث دولت سابق دانسته است!!!

این سخنان در حالی بیان شده است که تصویر کارت تهیه کنندگی محمد امامی از طریق حسین پارسایی مدیرکل شبکه خانگی وزارت ارشاد دولت فعلی در اختیار سینماروزان گذاشته شد؛ این دولت همان دولتی است که اتفاقا طائرپور  با مدیران سینمایی آن قرابت نزدیکی داشته و تا حضور در شورای سیاستگذاری سینمای کودک شان پیش رفته است.

جالبتر اینجاست که خبر عضویت محمد امامی در کانون تهیه کنندگان فیلم ایران نیز اولین بار در گفتگویی که همین جناب پارسایی با یک روزنامه اصلاح طلب داشتند، رسانه ای داشت.(اینجا را بخوانید)

متن توضیحات طائرپور را بخوانید:

شرایط متقاضیان تهیه کنندگی

“کانون تهیه‌کنندگان فیلم ایران” که سال گذشته در مراحل ثبت قانونی در وزارت کار، نامش به “انجمن کارفرمایی تهیه کنندگان فیلم تهران” تغییر یافت، از بدو تاسیس با طراحی جدولی جهت محاسبه امتیازات، فرایند پذیرش تهیه کنندگان متقاضی عضویت را نظام‌مند ساخت.

در این جدول، شرایط متقاضی با امتیازات وی در هر یک از بخش‌های ذیل الذکر مورد بررسی، تطبیق، محاسبه و جمع بندی قرار گرفته و در صورت اخذ امتیاز لازم به درخواست عضویت متقاضی پاسخ مثبت داده می‌شود:

1- سابقه تهیه‌کنندگی و سرمایه‌گذاری (با مجموع صد در صد) در یک یا چند پروژه سینمایی، طی پنج سال منتهی به تاریخ ارائه درخواست عضویت

2- سابقه تهیه‌کنندگی یا مدیریت تولید (مجری طرح) در سریال‌های شاخص تلویزیونی

3- سابقه تهیه‌کنندگی و سرمایه‌گذاری در سریال‌های موفق نمایش خانگی

4- فارغ التحصیلی متقاضی در یکی از رشته‌های مرتبط با موضوع سینما به طور خاص و هنر و ادبیات به طور عام و یا مدرک کارشناسی متقاضی در سایر رشته‌های دانشگاهی

5- سابقه فعالیت‌های مرتبط با سینما در تشکل‌های صنفی، سازمان ها، مراکز آموزشی، و…

6- سابقه حضور در هیاتهای داوری جشنواره‌ها، جوایز داخلی و بین المللی، سینمایی، تئاتری، تالیف، ترجمه، آموزش و…

7- سایر فعالیت‌های مرتبط متقاضی در ایران و خارج، که مازاد بر موارد فوق، بیانگر صلاحیت وی جهت ورود به عرصه تهیه و تولید فیلم باشد.

چگونگی تأیید صلاحیت محمد امامی

در تیرماه سال 93، درخواست عضویت آقای محمد امامی، مانند هر درخواست دیگری در کمیته عضویت و هیئت رئیسه “کانون…”  مطرح و با توجه به سرمایه‌گذاری و تهیه‌کنندگی ایشان در پروژه های شاهگوش (به کارگردانی داوود میرباقری)، ابله (به کارگردانی کمال تبریزی)، روزی روزگاری عاشقی (به کارگردانی حسن فتحی)، که یک مورد از آنها تولیدش در آن تاریخ پایان یافته و وارد شبکه نمایش خانگی شده بود و دو تای دیگر در آستانه و یا میانه تولید قرار داشتند؛ و همچنین دریافت جایزه‌ای با عنوان “بهترین تهیه‌کننده مجموعه‌های نمایش خانگی” از داوران یک مراسم سینمایی-ویدیوئی، مورد تصویب قرار گرفت.

تا جایی که من می‌دانم هیچ صنفی از صنوف تهیه‌کنندگی، وارد ماهیت سرمایه اعضایش برای تولید آثار نمی‌شود. این مطلبی است که مرجع رسیدگی به آن، جای دیگری است. آنچه برای صنف ما در آن تاریخ کفایت می‌کرد، حاصل فعالیت ایشان در پروژه‌هایی بود که مورد اشاره قرار گرفت. تجربه‌های بعدی نامبرده در امر ساخت سریال “شهرزاد” و همچنین فیلم سینمایی “ابد و یک روز” نیز نشان می‌دهد که صنف در تشخیص قابلیت ایشان، صرفا برای تهیه‌کنندگی، خطا نکرده است.

اکنون انتشار تصویر کارت عضویت نامبرده در “کانون تهیه کنندگان…” با امضای اینجانب بعنوان رئیس صنف، تنها حاکی از این واقعیت است که جریانی بیمار، باز در صدد آنست که به مدد تنها مهارتش، سوار موج تازه‌ای  شود و با خبرسازی‌های جنجالی و هدفمند، سلسله عملیات مضحکی را برای کشف و افشای چیزهایی آغاز کند که جرم شمردن آنها جز به “توهم” نمی‌ماند؛ و از دنیای تاریکش تیری بیاندازد به سمت یک صنف معتبر، تا شاید خدشه‌ای بر حیثیت آن وارد کرده باشد. (از این جریان فرصت طلب، بعید نیست که حتی تا شناسایی و محکوم شماری صادر کنندگان شناسنامه، کارت ملی و گواهینامه این فرد هم به عقب برود)

میراث سیاسی مدیران پیشین

این سیاست نخ‌نما که میراث ناخواسته سینما از دوره پیشین مدیریت دولتی در عرصه هنر و فرهنگ و رسانه است، تمام شجاعتش در لگد زدن به یک فرد گرفتار و یا توهین و تهمت به تشکلی شکل می‌گیرد که استقلال و اعتبار ذاتی آن به اثبات رسیده است.

قطعا مراجع قضایی کشور با استناد به مدارک متقن،پرونده تخلف در صندوق فرهنگیان را که موظف به مراقبت از دارایی‌های خرد شریف‌ترین قشر این جامعه بوده‌اند با دقت مورد بررسی و صدور رای عادلانه و علنی قرار خواهند داد و شرایط برخورد با متخلفان را نیز مشخص خواهند کرد، لذا ضرورتی برای ایجاد بلوا در حیطه سینما، و تلاش مذبوحانه برای تخریب یک تشکل صنفی نیست.

پای کلیه امضاها ایستاده ام

انجمن کارفرمایی تهیه کنندگان، 83 عضو دارد که اکثر آنان با کارنامه‌های درخشان ، به امور تولید و همچنین خدمات صنفی مشغولند. یقینا مجمع عمومی این تشکل، که بزودی برگزار خواهد شد، بالاترین مرجع رسیدگی یا بازنگری در مورد عضویت اعضای صنف است و چنانچه موردی برای لغو عضویت وجود داشته باشد، در آن مجمع به بحث گذاشته خواهد شد ونه در پیشخوان خبرگزاری‌ها و نشریات زرد و آلوده به انواع کینه‌ها.

تا پیش از برگزاری آن مجمع و اعلام نظر اعضاء، اینجانب وظیفه خود می‌دانم که بعنوان رئیس صنف، پای کلیه امضاهایی که روی کارت‌های عضویت اعضا کرده‌ام، بایستم و از تک تک آراء مثبتی که برای تایید هر عضویت داده شده دفاع کنم.

سینماروزان: انتشار گفتگویی از حسین پارسایی مدیرکل شبکه خانگی ارشاد و ذکر این توضیحات که محمد امامی تهیه کننده بازداشتی «شهرزاد» عضو کانون تهیه کنندگی فیلم ایران بوده است(اینجا را بخوانید) سبب ساز آن شد که سینماروزان درباره صحت این عضویت ابتدا با حسین پارسایی تماس گیرد.

حسین پارسایی با اشاره به اینکه محمد امامی کارت عضویت در صنف تهیه کنندگان فیلم ایران را به دفتر شبکه خانگی ارشاد ارائه داده بود صحبتهای خود را ناظر به این کارت دانست.

در کارتی که پارسایی تصویر آن را برای سینماروزان ارسال کرد محمد امامی عضو کانون تهیه کنندگی فیلم ایران معرفی شده است و امضای فرشته طائرپور به عنوان رییس این صنف زیر کارت او دیده می شود.

فرشته طائرپور با تأیید عضویت نامبرده در کانون تهیه کنندگان فیلم ایران که او رییس اش است اظهار داشت: البته نام صنف به انجمن صنفی کارفرمایی تهیه کنندگان سینمای ایران تغییریافته است.

وی ادامه داد: محمد امامی هم عضو این صنف است و البته قطعا شرایط عضویت را داشته که به عضویت صنف درآمده است.

طائرپور درباره شرایط عضویت در این صنف و اینکه آیا صرفا سرمایه گذاری در چند پروژه مجوزی است بر عضویت اظهار داشت: چندین شرط مختلف برای عضویت وجود دارد همراه با سخت گیری هایی خاص تا شخصی بتواند به عضویت این صنف درآید.

طائرپور تشریح شرایط عضویت را به زمانی مناسب تر موکول کرد.

کارت صنفی محمد امامی

سینماژورنال: آذرماه سال قبل بود که سینماژورنال خبر از ساخت قسمت دوم “گلنار” با حضور “خاله قورباغه” و نوه هایش دارد.(اینجا را بخوانید)

به گزارش سینماژورنال حالا 9 ماه بعد از گزارش سینماژورنال فرشته طائرپور تهیه کننده این پروژه عروسکی در گفتگو با “ایسنا” ضمن تأیید ماجرا خبر از این داده که این فیلم به  کارگردانی مسعود کرامتی نیمه دوم شهریورماه امسال وارد مرحله فیلمبرداری می شود؛ جالب است که طائرپور از فیلمبرداری بخشهایی از اثر در سوله ای متعلق به نهاد ریاست جمهوری سخن گفته است.

تنهایی خاله قورباغه

سینماژورنال: حدودا هفت ماه قبل بود که درباره تولید قسمت دوم فیلم کودکانه دهه شصتی “گلنار” با عنوان “خاله قورباغه” گزارشی را در سینماژورنال منتشر کردیم.(اینجا را بخوانید)

به گزارش سینماژورنال به هنگام انتشار آن گزارش تعریضی زدیم به متعلق بودن آثاری همچون “گلنار” به فضای محدود و بسته دهه شصت که در فقدان رسانه های سرگرمی ساز آثار عروسکی مورد توجه قرار می گرفته و البته عدم قرابت چنین آثاری با روزگار معاصر.

بچه ها همیشه قصه و قصه شنیدن را دوست دارند

حالا مسعود کرامتی که بناست کارگردانی “خاله قورباغه” را انجام دهد در گفتگو با “مهر” از این گفته که به نظرش “گلنار2” یا همان “خاله قورباغه” می تواند مورد توجه کودکان روزگار فعلی قرار گیرد چون جنس قصه طوری است که برای کودکان جذابیت دارد.

مسعود کرامتی در پاسخ به این پرسش که پروژه سینمایی «خاله قورباغه» که قرار است آن را به تولید برساند تا چه اندازه می تواند برای کودکان امروز جذابیت داشته باشد، گفت: در حال حاضر نمی خواهم پیش‌بینی‌ای در مورد فیلم «خاله قورباغه» داشته باشم اما این را می‌دانم که قصه هایی از این دست که در گذشته برای کودکان جذابیت داشته است، می تواند برای کودکان امروز نیز جذاب باشد.

وی ادامه داد: بچه ها همیشه قصه و قصه شنیدن را دوست دارند و اگر قصه خوب گفته شود حتما از آن استقبال می کنند به همین دلیل باید قصه های خوب برای آنها انتخاب کرد و من فکر می کنم «خاله قورباغه» نیز از آن دست قصه هایی باشد که بچه ها آن را دوست خواهند داشت.

کودکان همچنان از قصه گویی خوششان می آید

این کارگردان بیان کرد: من با این مسأله موافق نیستم که بچه های امروز که با بازی های کامپیوتری سر و کار دارند چندان به سینمای قصه گو علاقه ای ندارند. هرچند ممکن است سلیقه آنها در قصه عوض شده باشد، اما همچنان باز هم از سینمای قصه گو خوششان می آید.

کرامتی گفت: درست است که سلیقه بچه های امروز نسبت همه چیز تغییر کرده است به ریتمی که در تصاویر بازی های کامپیوتری که همان ریتم تند است عادت دارند، اما نباید شک کرد که قصه جایگاه خود را دارد و بچه ها همیشه دوست دارند که قصه بشنوند.

این کارگردان در پایان با اشاره به شخصیت «خاله قورباغه» که پیش از این در فیلم «گلنار» محبوب بچه های دهه ۵۰ و ۶۰ بوده است، تاکید کرد: سعی خواهیم کرد که در فیلمی که از «خاله قورباغه» می سازیم، این شخصیت دوست داشتنی نسبت به گذشته هیچ تغییری نکرده باشد تا همچنان برای مخاطبان خود آشنا باشد.

پیش از این اعلام شده بود که فیلمنامه «خاله قورباغه» در کارگاه فیلمنامه نویسی «خانه ادبیات و هنر کودکان» با همراهی گروهی از نویسندگان و شاعران کودک نوشته است. تهیه کنندگی “خاله قورباغه” را فرشتته طائرپور برعهده دارد.

سینماژورنال: مراسم اختتامیه جشنواره فیلم روح الله با معرفی برگزیدگان و با تقدیر از احمدرضا درویش، ابراهیم حاتمی‌کیا، محمدعلی فارسی و عبدالله اسفندیاری در اصفهان برگزار شد.

به گزارش سینماژورنال اختتامیه نخستین جشنواره فیلم روح الله عصر روز چهارشنبه 5 خرداد در تالار اهل بیت برگزار شد. در ابتدای این مراسم حجت الاسلام عباس کمساری به نمایندگی از موسسه تنظیم و نشر آثار و اندیشه‌های امام خمینی در اصفهان از برگزارکنندگان جشنواره و شرکت‌کنندگان در این رویداد قدردانی و ابراز امیدواری کرد که این موسسه خادم اندیشه امام (ره) باشد.

حجت الاسلام علی کمساری معاون فرهنگی موسسه تنظیم و نشر آثار حضرت امام خمینی (س) نیز در این مراسم اظهار کرد: امروز سینما این پدیده جادویی و سحر انگیز جهان مدرن، با هزاران ترفند و لطیفه تبدیل به پدرخوانده دیگر هنرها شده است. پدیده ای که هم توان راه گشایی به سمت وجوه حقانی انسان را دارد و هم می تواند محلی برای تجلی ماده پرستی و شیطان باشد.

وی افزود: در روزگار رشد علوم مختلف، این سینما است که در عالم سیاست و قدرت های رسانه ای جهان، ماموریت جادوگران و شعبده بازان در سرگرم سازی و هم در شاخصه هدایت پنهان و آشکار مخاطب به سمت و سویی معین را بر عهده دارد. بیش از یک قرن از ورود این هنر به ایران می گذرد و امروز سینمای ایران در کارکردی هنری یکی از نام های قابل اعتنا و مهم در سینمای جهان است. هنگام تحولات پسامشروطیت که روش ها و کارکرد ابزار رسانه ای در جامعه ایران اهمیتی وافر یافت، سینما چون طفلی نابلد در مسیری سراسر آزمون و خطا رشد یافت و بالغ شد. چه زمانی که تنها هدف از سرگرمی اقشار کم درآمد و متوسط الحال بود و چه در زمانی که اندک اندک با حضور تک چهره آیی، قدرت آگاه سازی و تأثیرگزاری برمخاطب خود را در شکل اجتماعی به رخ کشید.

وی با بیان اینکه پس از پیروزی انقلاب شکوهمند انقلاب اسلامی و تغییر تعبیر هنر، اندیشه و فرهنگ، تحرکات افراطی و ناآگانه برای تعطیلی کامل سینما انجام شد، ادامه داد: به تدریج در ساختار معقول و معتدلی که خود امام (س) در عرصه فرهنگ بنا نهادند، این هنر به تعادل و شاخصه هایی درخور توجه به ریشه ها و سرچشمه های ملی مذهبی و بومی دست یافت. بی تردید رهنمودهای معلم بصیر و حکیم انقلاب در عرصه معماری و مهندسی فرهنگی انقلاب، طرحی نو به وجود آورد و این هنر از فروپاشی به فضایی تازه، پویا و روشن بر پایه باورهای اعتقادی فرهنگ اسلامی و شیعی  رهنمون شد.

حجت الاسلام کمساری با اشاره به صحبت های حضرت امام خمینی (س) درباره سینما، افزود: پیر فرزانه جماران در بیاناتی که در بین اهالی سینما فرهنگ و رسانه مطرح کرده اند به وضعیت رسانه فرهنگ و تلویزیون و به طور کلی هنر قبل از انقلاب اشاره داشته و ضمن طرح نکات ظریف اخلاقی، راهکارهای عملی و قابل برنامه ریزی را ارایه کرده است. حضرت امام خمینی (س) روند و پیشینه سینمای ایران در قبل از انقلاب را نکوهش کرده و همواره در این اصل تاکید می کردند که “ما با سینما مخالف نیستیم” و ضمن تببین امکان نقش سوء این رسانه در طرح مسائل اخلاقی و آموزشی اهتمام داشته و به صراحت سینما را وسیله ای برای رشد معنوی انسان می دانستند.

در ادامه از نیکویی اولین مدیر موسسه تنظیم و نشر آثار امام در اصفهان و مهندس عظیمیان شهردار وقت، مهندس جوادی دیگر شهردار وقت اصفهان، دکتر جمالی نژاد شهردار فعلی اصفهان و مهندس غلامی مدیر کل اداره راه و شهرسازی اصفهان به واسطه خدماتی که به موسسه مذکور در اصفهان در طول سال های گذشته داشتند تقدیر شد.

تحت تاثیر امام (ره) وارد سینما شدیم

سپس محمد آفریده دبیر جشنواره در سخنان کوتاهی گفت: سی و اندی سال پیش بسیاری از ما تحت تاثیر امام (ره) وارد سینما شدیم و همچنان چند جمله از ایشان در ذهنم مانده است، از جمله اینکه ارزش هر کاری پیش خدا محفوظ است.

در ادامه برنامه، بزرگداشت چند فیلمساز برپا شد؛ ابتدا بزرگداشت عبدالله اسفندیاری دبیر 4 دوره پیشین جشنواره روح الله که با نام «آینه و آفتاب» برگزار شده بود با حضور علیرضا تابش مدیر بنیاد سینمایی فارابی برگزار شد.

اسفندیاری در سخنان کوتاهی گفت: خوشحالم جشنواره ادامه پیدا کرده و نام آن به روح الله تبدیل شد. امیدوارم هر کاری که در کشور ما انجام می‌شود به ریشه‌ها و پیشینه آن نیز توجه داشته باشیم. صداقت و شجاعت را از امام بیاموزیم و آن را در کارهایمان رعایت کنیم.

سپس بزرگداشت محمدعلی فارسی دیگر فیلمساز با حضور محمدمهدی طباطبایی نژاد مدیر مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی و با همراهی مدیر بیمه آسیا برگزار شد.

در ادامه با حضور استاندارد و شهردار اصفهان احمدرضا درویش دیگر فیلمساز مورد تقدیر قرار گرفت.

اختتامیه جشنواره روح ا..

درویش: در برابر حاتمی کیا کوچکترین هستم

درویش در سخن کوتاهی گفت: بنده در مقابل همه شما و به ویژه در برابر کسی که آثارش بر تارک سینمای ایران می درخشد، «ابراهیم حاتمی کیا»، کوچکترین هستم.

در آخرین بخش تجلیل‌ها، از ابراهیم حاتمی کیا با حضور دکتر طه هاشمی معاون دانشگاه آزاد اسلامی و حجت الاسلام کمساری رییس شورای سیاست گذاری جشنواره تقدیر شد.

در این برنامه حجت الاسلام والمسلمین طه هاشمی که از حامیان جشنواره بود در سخنانی گفت: از من انتظار صحبت‌های فنی و سینمایی نداشته باشید چون در این زمینه کارشناس نیستم اما در دوره اصلاحات و زمان آقای خاتمی به دلیل مسئولیتی که در وزارت ارشاد داشتم تماشاگر فیلم‌های زیادی بودم.

وی یادآور شد: پیش از انقلاب در دوره دانش آموزی سینما می رفتم اما نمی دانم سینمای ما آن زمان چقدر در دنیا مطرح بوده است ولی بعد از انقلاب بی تردید سینمای جدیدی با مختصات تازه شکل گرفت که برخاسته از نوع نگاه انقلاب به انسانیت و جهان بود.

امیر تاجیک، رضا مقصودی، فرشتته طائرپور و مریلا زارعی در اختتامیه جشنواره روح ا..

هاشمی خاطرنشان کرد: بعد از انقلاب تولد جدیدی در سینمای ایران اتفاق افتاد و سینمای ما حرف تازه‌ای در جهان داشت، به طوری که در دنیا بسیار مطرح شد و خوشبختانه به تازگی هم در جشنواره کن موفقیت خوبی داشته‌ایم.

او در عین حال به برخی تنگ‌نظری‌ها درباره سینمای ایران اشاره کرد و افزود: عده‌ای حسود هستند و مطرح شدن نام ایران را در جهان برنمی‌تابند، به همین دلیل با سینما مخالفت می‌کنند. در حالی که به طور طبیعی مطرح شدن نام ایران به ویژه در امور فرهنگی مایه غرور است.

وی ادامه داد:‌ سینمایی که با مختصات تازه و بعد از انقلاب متولد شد از دو سو مورد تهدید بوده و هست. اول گروهی که می‌کوشند از سینمای هالیوود الگو بردارند و دیگر گروهی که به طور کلی با سینما و با کلیت هنر مخالف هستند و گاهی هم به اسم دین مخالفت می‌ورزند. آن‌ها این همه هنرمندی خداوند را نمی‌بینند و به اسم دین با هنر مخالفت می‌کنند.

طه هاشمی متذکر شد: هر دو گروه دو تیغه یک قیچی هستند که سینمای با تفکر آرمانی مورد نظر امام را تهدید می‌کنند و رسالت جشنواره روح الله پرداختن به این سینماست.

معاون دانشگاه آزاد اسلامی در ادامه با اشاره به اینکه نیمی از فارغ التحصیلان دانشگاهی متعلق به دانشگاه آزاد هستند افزود: دریایی از استعداد در دانشگاه وجود دارد و ما می‌توانیم این استعدادها را در اختیار هنرمندان بگذاریم تا آنان را به هنرمندانی توانمند تبدیل کنند.

او در پایان صحبتش مطرح کرد: در دانشگاه آزاد سالن‌های زیادی داریم، به ویژه در شهرهایی که سالن سینما ندارند، می توانیم سالن‌های دانشگاه را تغییر کاربری بدهیم تا مردم بتوانند در این سالن‌ها فیلم ببینند.

اختتامیه جشنواره روح ا..

ابوالفضل جلیلی: امیدوارم آمار ازدواج در کشور ما بالا برود

در بخش پایانی برنامه با حضور هیات داوران متشکل از مریلا زارعی، ابوالفضل جلیلی، فرشته طائرپور، محمدحسین حقیقی و محمد آفریده دبیر جشنواره جایزه برگزیدگان اهدا شد.

ابوالفضل جلیلی در سخنان کوتاهی گفت: اصل جشنواره متعلق به جوانان است بنابراین برگزیدگان را خیلی تشویق کنید.

او خطاب به جوانان حاضر در برنامه گفت: این جشنواره برای این درست شده که شما جوانان درباره انقلاب و امام فیلم بسازید و با صداقت حرف‌هایتان را بزنید، اگر شما در این برنامه حرف نزنید فقط بزرگترها حرف می‌زنند.

وی به هنگام اهدای جایزه به یکی از برگزیدگان جشنواره اضافه کرد: ایشان جوان بسیار با استعدادی است و نیمه شعبان هم ازدواج کرده است و امیدوارم آمار ازدواج در کشور ما بالا برود چون در حال حاضر مشکل بزرگی در این زمینه داریم.

در ادامه برنامه فرشته طائرپور دیگر عضو هیات داوران نیز گفت: روز اولی که برای داوری جشنواره دعوت شدم بزرگترین پرسشی که برایم ایجاد شد نام جشنواره بود و فکر می کردم ای کاش یکی از سخنان امام (ره) را برای نامگذاری جشنواره انتخاب می کردم.

این تهیه کننده سینما خاطرنشان کرد: مثلا جمله مشهوری از امام هست که «میزان رای ملت است» و ای کاش می شد با الهام از این جمله نامی برای جشنواره پیدا کرد.

اختتامیه جشنواره روح ا..

طائرپور: امیدوارم فیلم ساختن درباره امام (ره) از دست کسانی که فقط شعار می‌دهند خارج شود

طائرپور افزود: در دهه 60 دو گروه اجتماعی داشتیم؛ اول گروهی که در این دهه زاده شدند. جوانانی که تلاشگر و با استعداد و با سواد هستند و اگر مسئولان همه عمرشان صرف خدمت‌رسانی به این جوانان کنند کار زیادی نکرده‌اند.

وی ادامه داد: گروه دیگر هم هم‌سن و سال‌های من هستند، کسانی که دهه 60 جوان بوده‌اند و تحت تاثیر آن دهه متحول شده‌اند.

طائرپور ابراز امیدواری کرد: جشنواره روح الله هر سال به ابعاد مختلف اندیشه‌های امام نزدیک شود، ابعادی مانند رابطه امام با همسر و فرزندانش و … . این موضوع به ویژه برای نسلی که از امام خاطره‌ای ندارد بسیار مهم است.

او در عین حال ابراز تاسف کرد که هنوز فیلمی درباره امام (ره) ساخته نشده تا بتواند به شکل هنرمندانه‌ای زندگی و افکار ایشان را به تفسیر بکشد.

طائرپور گفت: امیدوارم فیلم ساختن درباره امام (ره) از دست کسانی که فقط شعار می‌دهند خارج شود و به دست هنرمندانی برسد که می‌توانند فیلم‌های ناب بسازند.

در پایان برنامه با اهدای تندیس جشنواره به امیر تاجیک مدیر شبکه مستند از تلاش های وی و حمایت های او از جشنواره روح الله تقدیر شد.

فهرست برگزیدگان

 در این مراسم جوایز جشنواره در بخش فیلم نامه، مستند، نماهنگ، داستانی و انیمیشن به شرح زیر اهداء شد:

فیلم نامه

در «بخش فیلم نامه» که شامل دو شاخه «بخش مسابقه» و «بخش حمایتی» بود، جوایز جشنواره به این آثار تعلق گرفت:

1. «علی کیوان» نویسنده فیلم نامه سرباز ـ نفر اول بخش مسابقه فیلم نامه/ تندیس جشنواره و جایزه نقدی به مبلغ سه میلیون تومان
2. «رضا بسطامی» نویسنده فیلم نامه کتاب فارسی ـ نفر دوم بخش مسابقه فیلم نامه/ تندیس و جایزه نقدی به مبلغ دو میلیون تومان
3. «زیبا ارژنگ» نویسنده فیلم نامه محراب آرامش ـ نفر سوم بخش مسابقه فیلم نامه/ تندیس و جایزه نقدی به مبلغ یک میلیون تومان

در شاخه «حمایتی» نیز جشنواره سه اثر را به شرح زیر حائز دریافت جایزه جهت تولید دانست:

1. «حمید حیدری سورشجانی» نویسنده فیلم نامه‌های چرخ زندگی و پا قدم ـ نفر اول ـ تندیس جشنواره وشش میلیون تومان جایزه نقدی
2. «احسان مرادی» نویسنده فیلم نامه قفس ـ نفر دوم ـ تندیس جشنواره و چهار میلیون تومان جایزه نقدی
3. «کوروش نیک نام» نویسنده فیلم نامه راه پدر ـ نفر سوم ـ تندیس جشنواره و دو میلیون تومان جایزه نقدی

مستند

1. «بهزاد رسول زاده» کارگردان فیلم بدون شرح ـ نفر اول ـ تندیس جشنواره و شش میلیون تومان جایزه نقدی
2. «سید پرویز شجاعی» سازنده فیلم آوای ماندگار ـ نفر دوم ـ تندیس جشنواره و چهار میلیون تومان جایزه نقدی
3. «مهدی شاهسواری» سازنده فیلم ایرانی با غیرت ـ نفر سوم ـ تندیس جشنواره و دو میلیون تومان جایزه نقدی

نماهنگ

در بخش نماهنگ هیات انتخاب یک اثر را شایسته تقدیر دانست و تندیس جشنواره به علاوه چهار میلیون تومان جایزه نقدی خود را به «حجت مهرابی فرد» سازنده نماهنگ خاک پر از غم اهداء کرد.

انیمیشن

1. «زیبا ارژنگ» کارگردان فیلم شهر من سردشت ـ نفر اول ـ تندیس جشنواره و شش میلیون تومان جایزه نقدی
2. «امیر واحدی» کارگردان فیلم باور ـ نفر دوم ـ تندیس جشنواره و چهار میلیون تومان جایزه نقدی
3. «سپیده اقبالی» کارگردان فیلم هدیه زندگی ـ نفر سوم ـ تندیس جشنواره و دو میلیون تومان جایزه نقدی

بخش داستانی

1. «مصطفی حامدی خواه» کارگردان فیلم سفید سیاه ـ نفر اول ـ تندیس جشنواره و شش میلیون تومان جایزه نقدی
2. «وحید صاحبقران» کارگردان فیلم در یادها ـ نفر دوم ـ تندیس جشنواره و چهار میلیون تومان جایزه نقدی
3. «مسعود نوروزی» کارگردان فیلم پ ـ نفر سوم ـ تندیس جشنواره و دو میلیون تومان جایزه نقدی

جایزه ویژه هیات داوران

همچنین جایزه ویژه هیات داوران نخستین جشنواره روح الله شامل تندیس جشنواره و جایزه نقدی به مبلغ چهار میلیون تومان به «جواد مُزد آبادی» برای فیلم روی موج دریا اهداء شد.

نخستین جشنواره روح الله به دبیری «محمد آفریده» سوم تا پنجم خرداد ماه در اصفهان و سیزده شهر دیگر ایران برگزار شد. کمال تبریزِی، مریلا زارعی، فرشته طائر پور، ابوالفضل جلیلی و محمد حسین حقیقی داوران این جشنواره بودند. موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (ره) برگزار کننده این جشنواره بود. دانشگاه آزاد اسلامی، بنیاد شهید، بیمه دانا، بیمه آسیا، روزنامه اعتماد، بنیاد سینمایی فارابی، انجمن سینمای جوانان ایران، شهرداری اصفهان، استانداری اصفهان، شبکه مستند، مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی و مجمع جهانی اهل بیت (ع) در برگزاری این رویداد مشارکت داشتند.

سینماژورنال:  در حالی که پیش از این از ایران چهره‌هایی مانند عباس کیارستمی فیلمساز آوانگارد و لیلا حاتمی بازیگر ایرانی بوده‌اند که اولی چندین بار و از جمله در سالهای 1993، 2002 و 2005 و دومی یک بار در سال 2014 توانسته‌اند تا داوری در بخش اصلی جشنواره کن پیش روند و نیکی کریمی هم یک دوره در سال 2007 در هیأت داوران بخش فیلم کوتاه این جشنواره حاضر بوده، به تازگی مشخص شده که در هیأت داوران جشنواره کن امسال هم یک داور ایرانی حضور دارد.

به گزارش سینماژورنال این داور بانویی است به نام کتایون شهابی که در سالهای اخیر شرکتی به نام “نوری پیکچرز” را در فرانسه راه اندازی کرده و آثاری چون “قصه ها”، “ناهید” و “چهارشنبه 19 اردیبهشت” را پخش کرده است.

شهابی که فارغ التحصیل ادبیات فرانسه است سالها پیش از این فعالیت سینمایی خود را با حضور در بنیاد سینمایی فارابی آغاز کرد.

نسبت خانوادگی با سیدمحمد بهشتی

البته که حضور در فارابی بیش از هر چیز به نسبت خانوادگی وی با سیدمحمد بهشتی بنیانگذار فارابی بازمی گشت. کتایون شهابی خواهرزاده همسر بهشتی است و همین نسبت کمک زیادی به وی در تثبیت جایگاه خود در فارابی داشت.

مدتی بعد از فعالیت در فارابی برای آن که شخصیتی معتمد بنیانگذاران اولیه فارابی بتواند در حیطه پخش بین الملل بخش خصوصی سینمای ایران حضور داشته باشد، شهابی به عنوان مدیرعامل شهرزاد اینترنشنال مدیا مشغول کار در زمینه صادرات محصولات فرهنگی سینمایی به خارج از ایران شد.

همسر یک فیلمبردار و خواهرزاده فرشته طائرپور

به گزارش سینماژورنال کتایون شهابی همسر عطاءا.. حیاتی فیلمبردار ایرانی است. حیاتی خود در دهه 60 با کمک سیدمحمد بهشتی دو فیلم با نامهای “کودکی از آب و گل” و “شهر زنان” را هم تولید کرد؛ فیلم اول هرگز به نمایش درنیامد و فیلم دوم هم موفقیت چندانی را کسب نکرد.

شهابی که خواهرزاده فرشته طائرپور هم هست در ابتدای دهه 90 به دلیل ارتباط با بی.بی.سی به همراه تعدادی دیگر از مستندسازان مدتی را در بازداشت به سر می برد.

کتایون شهابی حدودا چهار سالی می شود که “نوری پیکچرز” را در پاریس تأسیس کرده و به نوبه خود می کوشد زمینه معرفی آثاری از سینمای ایران به جشنواره ها را فراهم آورد.

توجه کن به بانوان ایرانی

انتخاب یک بانوی ایرانی به عنوان عضو هیأت داوران کن بعد از داوری های لیلا حاتمی و نیکی کریمی در این جشنواره این فرضیه را القاء می کند که در سالهای اخیر جشنواره کن در کنار توجه به فیلمهایی مانند “ناهید” که مفاهیمی فمینیستی دارند در انتخاب داور ایرانی هم بیشتر توجهش به بانوان است.

کتایون شهابی

سینماژورنال: 27 سال بعد از تولید و روی پرده رفتن “گلنار” به تازگی مقدمات تولید قسمت دوم این اثر با عنوان “خاله قورباغه” و به کارگردانی مسعود کرامتی و تهیه کنندگی فرشته طائرپور فراهم شده است.

به گزارش سینماژورنال “گلنار” در سالهایی تولید شد و اکران گردید که سینمای کودک و نوجوان از جمله ژانرهای پرمخاطب سینمای ایران بود و شهروندان درگیر در فشارهای اقتصادی برآمده از جنگ تحمیلی در خلأ رسانه های سرگرم کننده به سینما به چشم یک سرگرمی‎‌ساز درجه اول نگاه می کردند.

در آن روزگار آن دسته از آثاری که می‌توانستند به اندازه بزرگترها توجه کودکان را هم به خود جلب کنند بازار خوبی داشتند و “گلنار” یکی از این آثار بود.

کامبوزیا پرتوی “گلنار” را براساس فیلمنامه‌ای از خودش و با همکاری مستقیم فرشته طائرپور که تهیه‌کنندگی کار را برعهده داشت به سرانجام رساند.

نتیجه کار هم نسبتا خوب بود و فیلم توانست توجه مخاطبان کودک را به خود جلب نموده و یکی از آثار پرفروش زمان خود باشد.

حالا نزدیک به سه دهه پس از ساخت “گلنار” فرشته طائرپور تهیه کننده فیلم، پیش تولید قسمت دوم را آغاز نموده است.

در قسمت اول “گلنار” که بازیگرانی چون شهلا ریاحی، محرم بسیم، اکبر دودکار و غزل شاکری در آن حضور داشتند و فرشته صدرعرفایی و علیرضا توپچیان نیز بازیگران عروسکی بودند، ماجرای گم شدن گلنار در جنگل و اسارت او توسط خاله خرسه را می دیدیم و البته کمکهای خاله قورباغه به او برای رهایی از این اسارت.

داستان 12 نوه خاله قورباغه که در نقاط مختلف دنیا پراکنده اند

حالا اما شنیده های سینماژورنال حکایت از آن دارند که در قسمت دوم “گلنار” این زندگی خاله قورباغه است که محور درام قرار گرفته است.

خاله قورباغه حالا سن و سالی ازش گذشته، به دوران سالخوردگی پای گذاشته و البته مادربزرگ شده است!

آن هم مادربزرگ 12 نوه با خصوصیات روحی مختلف که هر کدام از آنها نیز ساکن در یک نقطه دنیا هستند.

داستان “گلنار2” از آنجا آغاز می‌شود که این نوه ها برای دیدن مادربزرگشان عازم جنگل می‌شوند و حین این عزیمت و در نهایت حضور کنار مادربزرگ است که اتفاقات مختلفی را تجربه می‌کنند.

در نگارش “گلنار2” سعی شده است به برخی ویژگیهای شخصیتی کودکان امروزی توجه شود و طائرپور که نظارت مستقیم در پروسه نگارش داشته کوشیده در قالب شخصیت پردازی نوه های خاله قورباغه تعریضهای مختلفی را هم بزند به حال و هوای کودکان روزگار فعلی.

آخرین کار کودک طائرپور “نخودی” بود که شش سال قبل تولید شده و روی پرده رفت و بعد از آن طائرپور درامی کاملا مرتبط با دنیای بزرگسالان با نام “آینه های روبرو” را تولید کرد.

محصولی که منشأ تلویزیونی نداشته و صددرصد سینمایی است

به گزارش سینماژورنال “گلنار” محصول زمانی بود که وسایل تفریحی کودکان به شدت محدود بود و البته رسانه ملی هم روزی بیشتر از 2 ساعت برنامه کودک نشان نمی داد. در آن دوران “گلنار” می توانست به عنوان رقیبی قدرتمند برای سرگرم سازی کودکان خود را عرضه کند و مورد توجه قرار گیرد.

شاید اگر بخواهیم به بررسی محصولات کودکی از آن دوران بپردازیم که در دهه های بعد هم تولید شدند و موفقیتشان هم ادامه داشت ابتدا باید به “کلاه قرمزی” اشاره کنیم و بعد “شهر موشها” که البته هر دوی آنها یک تفاوت عمده با “گلنار” داشتند.

هم “کلاه قرمزی” و هم “شهر موشها” منشأ تلویزیونی داشتند اما “گلنار” محصولی کاملا سینمایی است.

“گلنار” در کنار نمونه هایی چون “دزد عروسکها” و “گربه آوازه خوان” جزو محصولات مستقل سینمای آن دوران بودند که در جلب مخاطب موفق عمل کردند.

حالا باید منتظر ماند و دید قسمت دوم “گلنار” که از ابتدا هم سینمایی بوده و منشأ تلویزیونی نداشته هم مانند “شهر موشها2” و فیلمهای مختلف “کلاه قرمزی” با توجه مخاطبان روبرو خواهد شد یا نه؟

این را هم باید درنظر داشت که با توجه به تولید و آماده سازی قسمتی تازه از “کلاه قرمزی” با عنوان “کلاه قرمزی و دوستان”، احتمالا “گلنار2” و “کلاه قرمزی و دوستان” دو رقیب اکران 95 خواهند بود.

غرل شاکری در نقش “گلنار” در کنار “خاله قورباغه” در نمایی از “گلنار”

سینماژورنال: در چهاردهمین جشن سالانه انجمن منتقدان و نویسندگان خانه تئاتر که مردادماه امسال در تالار ایوان شمس برگزار شده بود ادای احترامی صورت گرفت به ناصر ملک مطیعی و نصرت ا.. وحدت دو تن از بازیگران قدیمی سینمای ایران.(اینجا را بخوانید)

به گزارش سینماژورنال مدتی بعد در شهریورماه و مقارن روز ملی سینما نیز از ناصر ملک مطیعی در مراسم ویژه ای که سازمان سینمایی تدارک دیده بود دعوت به عمل آمد.

دهه ابتدایی آبان ماه و در جشنی موسوم به جشن منتقدان سینما نیز از پوری بنایی خواسته شد روی سن رفته و جایزه بهترین بازیگری زن را به مهتاب کرامتی بدهد.

این تقدیرهای پیاپی با انتقاد روزنامه اصولگرای “کیهان” روبرو شده است و این روزنامه در گزارشی سراسر گلایه به انتقاد از این دعوتها و ادای احترامها پرداخته است.

سینماژورنال متن کامل گزارش “کیهان” را ارائه می دهد و البته این حق را برای آنها که طرف صحبت “کیهان” واقع شده اند قائل است که جوابیه خود را برای انتشار در اختیار این رسانه قرار دهند:

معلوم نیست در سینمایی که اهالی آن مدام از نابودی و ورشکستگی‌اش دم می‌زنند این همه جشن چه معنا و مفهومی دارد؟

به دنبال تجلیل و تقدیر از دو هنرپیشه طاغوتی در جشن منتقدان تئاتر (که گفته شد تصادفی و خودسرانه بوده!) و پس از آن، دعوت رسمی سازمان سینمایی از یک هنرپیشه مبتذل فیلم‌های فارسی شاهنشاهی به جشن این سازمان برای روز سینما، در ادامه این سلسله نامبارک یکی دیگر از به اصطلاح هنرپیشگان طاغوتی که کارنامه سیاهش در ایفای نقش‌های مبتذل، تطهیرناشدنی است، در شب جشن به اصطلاح منتقدان سینمای ایران مورد تجلیل قرار گرفت!

معلوم نیست در این سینمایی که اهالی آن مدام از نابودی و ورشکستگی‌اش دم می‌زنند و مرتبا بدهکاری‌ها و قرض‌ و قوله‌هایشان را به رخ می‌کشند، این همه جشن و مراسم و بزرگداشت چه معنا و مفهومی دارد؟ سینمایی که به گفته دست‌اندرکارانش در تولیدش وامانده، حالا در ازای 40، 50 فیلم اکران شده در طول سال‌ ده‌ها جشن و مراسم و بزرگداشت برگزار می‌کند!! آن هم مراسم و جشن‌هایی که بعضا به تجلیل و تکریم از مظاهر فساد و فحشا در دوران طاغوت می‌پردازند و تاسف اینکه در جشن منتقدان چنین تجلیل و تکریمی اتفاق می‌افتد، جشنی که جناب ریاست سازمان سینمایی و برخی دیگر از معاونان و مسئولین سینمایی کشور نیز حضور دارند!!

شخص یاد شده با کدام آثارش راه سینمای امروز ایران را هموار کرده است؟!!
واقعا چقدر دوره و زمانه نزد این جماعت وارونه شده! منتقدانی که معمولا بایستی از فیلم‌های معتبر و باارزش هنری و همچنین دست‌اندرکاران و بازیگران صاحب سبک و مولف تقدیر نمایند. این بار چنان از این روی به آن روی چرخیده‌اند که از یک نماد ابتذال آریامهری تجلیل می‌کنند!! و در کمال شگفتی مجری مراسم یاد شده هنگام تعریف از به اصطلاح هنرپیشه یاد شده ضمن اشاره به نقش مهم چنین افرادی در سینمای ایران، می‌گوید: «… کیست که یادش برود که چه کسانی این راه را هموار کردند؟!! ممنونیم که تشریف آوردید و دعوت ما را پذیرفتید خانم…»
یاللعجب!،‌ کاش جناب مجری توضیح می‌داد که شخص یاد شده با کدام آثارش راه سینمای امروز ایران را هموار کرده است؟!! با فیلم‌هایی همچون: «خانم‌ دلش موتور می‌خواد» یا «قربون زن ایرونی» و یا «یک خوشگل و هزار مشکل» چنین راهی را برای سینما هموار کرده یا با فیلم‌هایی مانند «نانجیب» و «زن یکشبه» و «خوشگذران» و  یا با «علی سورچی» و «قصاص» و «گلنسا در پاریس»؟!!

تقاضای یک تهیه کننده از رییس سازمان سینمایی
آیا منظور مجری از هموار شدن راه امروز سینمای ایران از طریق فیلم‌های مبتذل فوق‌الذکر، خیل به اصطلاح فیلم‌های مملو از خیانت و سیاهی در بحران‌های خانوادگی و روابط غیراخلاقی مثلثی و مربعی و ذوزنقه‌ای است که فضای این سینما را پر کرده است؟ پس بیهوده نیست که این سینما (به جز مواردی معدود) به هیچ صراطی با گفتمان انقلاب اسلامی و ارزش‌های دینی و ملی این مردم کنار نمی‌آید!
اما پس از آقای مجری، یکی از به اصطلاح تهیه‌کنندگان سینمای ایران نیز به تجلیل از بازیگر نامبرده پرداخت و اذعان کرد تلاش داشته تا وی را در یکی از فیلم‌هایش شرکت دهد اما با مخالفت معاونت سینمایی وقت مواجه شده است. او با اعتراف به خطای کنار گذاردن بازیگران سینمای طاغوت مانند همین بازیگر تجلیل شده خطاب به رئیس سازمان سینمایی تذکر داد که: «سینمای ما نیاز به بازنگری و بازتعریف برخی مسائل دارد این تقاضایی است که من از معاونت سینمایی دارم تا شاهد حضور همه کسانی باشیم که قلبشان برای سینما و حضور در این صحنه می‌تپد.»

همین امروز هم نگاهی به سینمای دست پخت همین حضرات، نشان از ساخت و تولید فیلمفارسی‌های بسیاری دارد
آیا منظور این به اصطلاح تهیه‌کننده سینما از «بازنگری و بازتعریف سینمای ایران»، حضور بازیگران و دست‌اندرکاران فیلمفارسی‌های مبتذل و ساخت این دسته از فیلم‌ها بوده؟! اگر چنین است، بهتر است راه دور نرفته و تقاضای مازاد نفرموده و جناب رئیس را به زحمت نیفکنند که همین امروز هم نگاهی به سینمای دست پخت همین حضرات، نشان از ساخت و تولید فیلمفارسی‌های بسیاری دارد که در کمال تاسف بعضا از همان فیلمفارسی‌های گذشته هم نازل‌تر و  سخیف‌تر هستند. (فقط هنوز جرات نکرده‌اند صحنه‌های عریان‌گری و رقاصی‌های تهوع‌آور و روابط جنسی آن فیلم‌ها را بازنمایی کنند).
اما بالاخره متوجه نشدیم منظور حضرت امام‌خمینی(رحمه‌ًْ‌الله‌علیه) در سخنرانی هنگام ورودشان در بهشت زهرا، از فحشا سینمای دوران طاغوت چه بود که مخالفت خود را با آن ابراز کردند؟ اگر بنیانگذار فقید نظام جمهوری اسلامی به فساد و فحشا آن سینما باور داشتند (همچون قاطبه مردم مسلمان و انقلابی ایران که از همین روز برای اعتراض به فساد رژیم شاه، سینماها را سنگباران می‌کردند) پس از 37 سال که از پیروزی انقلاب اسلامی می‌گذرد، نمادها و مصادیق آن دوران، بر روی سن سینمایی که منصوب به همین  انقلاب است، چه  می‌کنند؟

می‌خواهید اصلا بگوییم هویدا هم سر کارش برگردد؟!!

آیا همان‌طور که مجری مراسم نهمین جشن منتقدان گفت، آنچه امروز در سینمای ایران شاهد هستیم همان راهی است که آنها هموار کردند؟ (اگر چنین است که دیگر نبایستی امیدی به این سینما داشت! چرا که دست‌اندرکاران همان سینمای فیلمفارسی مورد نظر آقایان که امروز از سمبل‌هایش تجلیل می‌کنند، یک سال و نیم پیش از پیروزی انقلاب، رسما ورشکستگی خود و سینمایشان را اعلام نمودند.) بنابراین واقعیات و حقایق یعنی سینمای امروز ایران،‌ وارث یک سینمای ورشکسته تمام شده است؟! آیا منظور آن به اصطلاح تهیه‌کننده از «بازنگری و بازتعریف برخی مسائل» بازسازی همان سینمای مبتذل طاغوت است؟ آیا دست‌اندرکاران این سینما، پس از 37 سال به جای اول بازگشته‌اند و تقاضای رسمیت یافتن سینمای فیلمفارسی مبتذل شاهنشاهی را دارند؟ اگر چنین است که وای به حال چنان سینمایی و منتقدانی که برایش کف می‌زنند!!

نقل است در روزهای نخست پس از پیروزی انقلاب که نزد حضرت امام خمینی(رحمهًْ ‌‌الله‌علیه) وساطت ابقای برخی عوامل و سرسپردگان شاه را می‌کردند، امام با شوخی و مطایبه می‌گویند «می‌خواهید اصلا بگوییم هویدا هم سر کارش برگردد؟!!»

از راست: حمید فرخ نژاد، فرشته طانرپور، پوری بنایی و مهتاب کرامتی در شب جشن منتقدان خانه سینما

سینماژورنال: در اوضاع سیاست زده پیرامون ما که اغلب سعی می کنند با الصاق خود به سیاستمداران حاکم برای خویش نام و احیانا نانی دست و پا کنند هرازگاه با چهره هایی روبرو میشوی که سعی می کنند با مشی مستقل خویش و بر مدار اخلاق پیش بروند.

به گزارش سینماژورنال سینمای مملکت ما هم پر شده از چهره هایی که تا مدیری روی کار است زبان جز به تملق نمی گشایند و تا مدیر برکنار می شود است که سیاهه ایرادات وی را مرور می کنند.

با این حال هنوز هم هستند چهره های مستقلی که بی درگیری در سیاسی بازی و صرفا بر مدار منطق به ارزیابی کارنامه مدیریتی سینمای کشور می پردازند. از جمله این چهره ها فرشته طائرپور است؛ تهیه کننده بااخلاق سینمای ایران که تولید آثاری چون “گلنار”، “زن دوم” و “آینه های روبرو” را در کارنامه دارد.

طائرپور در یادداشتی که به بهانه اکران “آینه های روبرو” در فرانسه نگاشته به واقعه نگاری برخی اتفاقاتی که حین اکران فیلم در ایران رخ داد هم پرداخته است و در این واقعه نگاری به همان اندازه که از شورای صنفی نمایش دوران شمقدری بابت کارشکنیهایشان گلایه کرده این را هم گفته که آن فیلم را در دوران مدیریت شمقدری ساخته و اکران کرده و بخاطرش جایزه گرفته است.

سینماژورنال با امید اینکه بخش اصلی سینماگران ما به هنگام موضع گیریهای خود بکوشند مانند طائرپور نیمه های پر و خالی لیوان را با هم ببینند یادداشت فرشته طائرپور را ارائه می دهد.

آغاز اکران “آینه های روبرو” با 30 سالن در فرانسه بدون ایرادگیری صاحبان سینما

پخش كننده فرانسوي مي گويد كه با ٣٠سالن اكران “آينه هاي روبرو” را در پاريس و شهرهاي ديگر آغاز مي كند و اميدوار است كه با ٩٠سالن ادامه دهد.
بيش از چهارسال از توليد فيلم گذشته، در بيش از ٢٠٠ فستيوال جهاني شركت كرده، اما نه پخش كننده و نه هيچ صاحب سينمايي در فرانسه، با شانه هاي بالا كشيده، نگفتند كه فيلم جديد نيست، ستاره ندارد، به زبان ديگري است و زيرنويس دارد، مخاطبش خاص است، كارگردانش از مشاهير نيست و بهانه هايي از اين قبيل كه به كرات با طرح آنها، فيلم هاي ايراني در خاستگاه خودشان خاكستر مي شوند.

اینجا جلسات معرفی آثار قبل از اکران برگزار میشود و نه بعد از آن

٣٠ سالن با همت و جديت پخش كننده، دارند آماده اكران مي شوند؛ من و نگار آذربايجاني(كارگردان) دعوت شده ايم تا يك هفته قبل از اكران به پاريس و نانت بياييم براي مصاحبه هاي معرفي و نقد فيلم (كه در اينجا پيش از اكران اتفاق مي افتد نه چند ماه بعد از آن)؛ براي فيلم پوستر زده اند و تبليغ كرده اند؛ آنونس فيلم از مدتي پيش در سينماها دارد نمايش داده مي شود.

سینما آزادی بعد از یک هفته میخواست سرگروه بشود اما شورای صنفی مخالفت کرد
ياد اكران فيلم در ايران مي افتم. ده ها قيد به دست و پاي نداشته اش بستند و گفتند فقط ٦ سالن؛ شهر قم كه مي خواستم شهر آغازگر اكران باشد تا مرا براي تندترين برخوردهاي احتمالي آماده كند، به دستور مسئول وقت ارشاد!!! قبل از اولين سئانس نمايش، سردرهاي سينما را پايين كشيد و جلسه نقد و بررسي اش را منتفي كرد؛ از ارشاد تهران به شهرستانها گفته شده بود فتيله فيلم طائرپور را پايين بكشيد؛ سينما آزادي بعد از اولين هفته نمايش، با ديدن استقبال مخاطبان پيشنهاد داد كه سرگروه بشود، شوراي صنفي نمايش وقت مخالفت كرد؛ سينماسپيده كه به خواست من و بخاطر دانشجويان از همان ابتدا نيم بها اعلام شده بود،از ميزان مراجعه مخاطبان تكراري شگفت زده شده بود.

صداوسیما ضمن تحسین فیلم 80 تیزر حمایتی داد به شرط آن که…

سازمان صدا و سيما ضمن تحسين فيلم اعلام كرد عليرغم غيرقابل پخش بودن فيلم از شبكه هاي تلويزيوني ايران ٨٠ تيزر حمايتي ١٥ ثانيه اي به فيلم مي دهد به شرط آنكه تصويري از شخصيت ترنس فيلم در آن نباشد و لذا تيزر فيلم شد صرفا صداي دو بازيگر روي فهرست اسامي فستيوال هايي كه فيلم در آنها شركت كرده و درخشيده بود در ميان برنامه هايي كه پرمخاطب نبودند؛ نقدهاي حاميانه خبرنگاران و منتقدان مطبوعاتي و رسانه اي، تنها مايه دلگرمي بود…

فيلم در همان ٦سالن، ١٠٠روز روي پرده ماند بي آنكه فروشش به نسبت سئانس هاي چرخشي و سرگرداني كه داشت افت كند.

بی انصافی است اگر ندیده بگیرم که “آینه های روبرو” را در دوران شمقدری ساختم

بي انصافي است اگر نديده بگيرم كه به هر حال “آينه هاي روبرو” را با همه ريسك ها و مشقت ها و موانع، در دوران مديريت شمقدري ساختم و اكران كردم و بخاطرش جايزه هاي مهمي هم گرفتم…

غزل شاکری و شایسته ایرانی در نمایی از “آینه های روبرو”

بی غیرتی است که فراموش کرده باشم شورای صنفی نمایش وقت محدودیتهای بی سابقه ای را برای اکران ایجاد کرد

همانقدر هم بي غيرتي است اگر فراموش كرده باشم كه شوراي صنفي نمايش وقت، بعنوان عامل فعل ارشاد، آگاهانه و عامدانه در گلوگاه اكران، انواع محدوديت هاي بي سابقه را در مسير تنفس “آينه هاي روبرو” ايجاد كرد.

اگر نورچشمی بودم…

شك ندارم كه اگر تهيه كننده “آينه هاي روبرو” يكي از نورچشمي هاي آن دوران بود، ده ها ارگان و سازمان ذيربط و بي ربط پشت سرش صف مي كشيدند و آن را بمثابه پرچم يك فيلم مثال زدني، كه توانسته بدون لغزش، به يكي از حادترين موضوعات اجتماعي بپردازد، بالاي سر مي گرفتند.

شورامردانی که مشغول خوش خدمتی بودند

شورا-مرداني كه در آن ايام، بجاي خدمت به فيلم ها و مخاطبان و سينما، صرفا مشغول خوش خدمتي به ارشادي بودند كه “خانه سينما” را بسته بود، اصلا برايشان مهم نبود كه فيلم هايي مانند “آينه هاي روبرو” حق چه نوع اكراني را دارند؛ برايشان تكاليف مديريت دولتي در قبال تهيه كنندگان اين نوع فيلم هاي اجتماعي (بخصوص با استعداد جلب مخاطب) قابل درك و مطالبه نبود؛ برايشان تعريفي از وظايف و حساسيت هاي كار صنفي، حتي در حق رقيب و مخالف، وجود نداشت.

کارنامه شما باقی مانده و البته “آینه های روبرو” هم مانده است

امروز آنها مجال ميدانداري شان به اتمام رسيده و از پشت ميزهاي تصميم گيري رفته اند، اما كارنامه شان مانده است و خواهد ماند.

“آينه هاي روبرو” هم مانده است و راهي را ادامه مي دهد كه آنها مي خواستند سد كنند…و هميشه آنچه مي ماند، مهم تر است.