سینماروزان: با اعلام احکام حسین هدایتی، محمدهادی رضوی و احسان دلاویز از متهمان بانک سرمایه و مشخص شدن اینکه این سه نفر رویهم به 50 سال حبس و رد مال و 156 ضربه شلاق محکوم شدند بد نیست مروری داشته باشیم بر پروژه ها و افرادی که حمایت این سه محکوم را داشته اند.

هادی رضوی به جرم اخلال عمده در نظام اقتصادی به ۲۰ سال حبس، رد مال و ۷۴ ضربه شلاق و محرومیت از خدمات دولتی محکوم شده است. احسان دلاویز نیز به جرم معاونت در اخلال در نظام اقتصادی به ۱۰ سال حبس محکوم شده است. حسین هدایتی نیز به جرم اخلال در نظام اقتصادی به ۲۰ سال حبس، محرومیت دائم از بکارگیری در خدمات دولتی و رد مال معادل ۴۸۸ میلیارد تومان به نفع بانک سرمایه و به تحمل ۷۴ ضربه شلاق در انظار عمومی محکوم شد.

حسین هدایتی دارای سابقه حمایت از تولید سریال ناتمام “ماه تی تی” به کارگردانی داوود میرباقری و تهیه کنندگی مهران برومند بود.

محمدهادی رضوی داماد محمد شریعتمداری به غیر از سرمایه گذاری در فصل اول “شهرزاد” و حمایت و ریاست شورای سیاستگزاری جشنواره فیلم “مدافعان حرم” چنان که در دادگاهش روایت شد در تولید فیلمی به نام “بی حساب/میلیونر میامی” هم نقش داشت.

کارگردانی “شهرزاد” را حسن فتحی برعهده داشت و کارگردانی “میلیونر میامی” را مصطفی احمدی بازرس خانه سینما!!! دبیری جشنواره مدافعان حرم را نیز حمید یادروج از همکاران سابق یک خبرگزاری اصولگرا برعهده داشت.

سعید ملکان نیز علاوه بر حضور به عنوان مجری طرح در “شهرزاد1” تهیه کنندگی “میلیونر…” را برعهده گرفته بود.

احسان دلاویز مشاور جوان رییس اصلاحات کار هنریش را زودتر از محمدهادی رضوی و با حمایت از تولید سریال “شاهگوش” شروع کرد. “شاهگوش” را داوود میرباقری کارگردانی کرد.

دلاویز در تولید دو فیلم “فردا”ی مهدی پاکدل-ایمان افشاریان و “لامپ صد”سعید آقاخانی نیز به عنوان سرمایه گذار حضور داشت.

تهیه کنندگی “فردا” را حسین صابری برعهده داشته که در ماههای اخیر تجربه مدیریت انجمن سینمای انقلاب و دفاع مقدس را هم پشت سر گذاشت!!! تهیه کننده “لامپ صد” هم محسن محسنی نسب بود.

عبدالله اسکندری گریمور برجسته وطنی به نوعی هم مشمول همکاری با رضوی و هم دلاویز میشود چون اسکندری هم در تیم تولید “شهرزاد” و هم تیم تولید “شاهگوش” حضور داشت.

اگر میخواهید سیاهه کامل همکاران این دو محکوم را پیش رو داشته باشید کافیست فهرست تمام عوامل درگیر در پروژه های مطروحه را کنار هم بگذارید.

سینماژورنال/حامد مظفری: عیان شدن ماجرای دستفروشی یکی از بازیگران قدیمی سینمای ایران با نام احمدرضا اسعدی که سالها پیش در فیلم کودکانه “پاتال و آرزوهای کوچک”همبازی رضا کیانیان بود، به جای آن که موجب شکل گیری یک عزم جمعی برای کمک به این هنرمند شود، شده است عاملی برای شوآف تهیه کننده یکی از آثار گروه سینمایی تازه تاسیس.
به گزارش سینماژورنال در شرایطی که نه فقط پیشوایان دین اسلام مرتب بر نگه داشتن حرمت مستمندان هنگام دستگیری از آنان تاکید دارند که کتب معارف و تعلیمات دینی مقاطع مختلف تحصیلی ما پر شده از توصیه در این باره اما متاسفانه در حمایت از بازیگری با عزت نفس چنان سوءاستفاده تبلیغاتی صورت می گیرد که بیا و ببین.
در روزهای اخیر تهیه کننده یکی از آثار گروه سینمایی تازه تاسیس نشستی را با این بازیگر داشته و قول داده که تمام فروش فیلمش به ایشان تعلق گیرد.

هدف نیک/روش ناپسند
در نیک بودن تصمیم این تهیه کننده شکی نیست اما اینکه خبر حمایتی که گره خورده است به نام فیلم و فروش آن به همراه تصویر مظلومانه این بازیگر در برابر تهیه کننده، مرتب در فضای رسانه ای پخش شود چه معنایی دارد جز استفاده ابزاری از مفهومی به نام دستگیری.
جالب است که برخی هنرمندان نیز با قرار دادن این تصویر در صفحات اجتماعی خود مخاطبان را تشویق میکنند به دیدن فیلم موردنظر بروند تا کمک بیشتری از بازیگر بخت برگشته صورت گیرد.
کمی عمیق تر در این ماجرا بنگریم متوجه می شویم به گونه ای کاملا غیرمستقیم احمدرضا اسعدی به آیکونی تبلیغاتی برای کمک به فروش فیلم بدل شده است!

از مردمان بامرام روزگار درس بیاموزیم
یادمان نمی رود که انتشار گزارشی درباره دستفروشی  بازیگر “ساعت خوش” در سینماژورنال در کنار همه تلخیهایش(اینجا را بخوانید) سبب ساز آن شد که چند بانوی نیکوکاری که نه تهیه کننده سینما بودند و نه حتی ربطی به عالم هنر داشتند کنار هم قرار گرفته و با هدیه کردن پس انداز خود به این بازیگر قدری از مشکلات وی را بکاهند. اما فکر می کنید این هدیه دادن چگونه صورت گرفت؟
این بانوان حتی نخواستند بازیگر موردنظر نام آنها را بداند و صرفا با یک تماس تلفنی و دریافت شماره حساب، کمک خود را به وی پرداخت کردند.
از آن طرف یکی از بانوان بازیگر سینما و تلویزیون نیز بارها در پوشش یک مشتری عادی به سراغ بساط دستفروشی این بازیگر رفته و با خرید تعداد زیادی دی.وی.دی از وی کوشید برای چند شب هم که شده او را با دست پر به خانه بفرستد. البته که این بازیگر نه به سبک هنرمندنمایان روزگار ما تصویری از خود و این بازیگر در صفحه اجتماعیش قرار داد و نه کوشید کمک خویش را در بوق و کرنای رسانه ها کند.

پوستر “پاتال و آرزوهای کوچک”/او که گوش کیانیان را می پیچد احمدرضا اسعدی است!

وعده کمک را در بوق نکنید
بله، او که می خواهد کمک کند طوری به یاری می شتابد که حتی نامش را کسی نمی داند و او که قصد راه اندازی پروپاگاندای تبلیغاتی برای خود  دارد وعده کمک-و نه خود کمک- را چنان فریاد می زند که همه از آن باخبر شوند.
سخن خود را با روایتی از سیدالشهداء به پایان می بریم؛ همو که این روزها نمایش فیلمی درباره ایشان به موضوع مجادله بسیاری از سینماگر گرفته تا سیاستمدار بدل شده است.
می گویند مردی از انصار محضر امام حسین(ع) شرفیاب شد و تصمیم داشت که حاجتش را با ایشان مطرح کند. حضرت که می دانست بیان نیازهای ایشان حتی فقط با خود وی اسباب شرمندگیش را فراهم می کند، به او فرمود: ای برادر انصاری! آبروی خود را حفظ کن و درخواست خود را شفاهی و رو در رو مطرح نکن، بلکه حاجتت را در نامه ای بنویس و بیاور تا من آنچه در نامه نوشته ای و سبب خوشحالی تو می شود به خواست خدا بر آورده سازم.

سینماژورنال: تیم ملی والیبال ایران هرچند دومین بازی خود در برابر لهستان در لیگ جهانی والیبال را واگذار کرد اما همچنان شاهد حضور تعداد بالای هوادارانی بود که در گرمای تیرماه و در ماه رمضان ساعتی پیش از افطار به استادیوم آزادی آمده بودند تا از تیم کشورشان حمایت کنند.

به گزارش سینماژورنال در میان این هواداران تعدادی از هنرمندان و بخصوص بازیگران سینما و تلویزیون هم حاضر بودند که همراه با مردم به ابراز احساسات می پرداختند.

شهرام حقیقت دوست بازیگری که اخیرا سریال “جاده چالوس” را روی آنتن داشت به همراه مهدی پاکدل که فیلم “فردا” را به عنوان کارگردان روی پرده دارد از جمله هنرمندانی بودند که در این دیدار حاضر بودند.

حقیقت دوست ساعتی بعد از باخت ایران با قرار دادن عکسی از واکنش دیدنی خود و پاکدل در صفحه اجتماعیش نوشت: باختيم ولي يه جوري دم همه بچه هاي تيممون گرم كه انگاري برديم…

سینماژورنال: برگزاری مسابقات لیگ جهانی والیبال سبب ساز آن شده است که بار دیگر موافقان و مخالفان حضور بانوان در استادیومهای ورزشی به موضع گیری علیه یکدیگر بپردازند.

به گزارش سینماژورنال موافقان از حضور بانوان به عنوان عاملی جهت پالایش فضای ورزشگاهها حرف می زنند و مخالفان نیز فضای مردانه ورزشگاهها را مانعی بر سر راه این حضور می دانند.

ممانعت، توهین به آقایان است

مهدی پاکدل بازیگر بااخلاق سینما و تلویزیون در دسته موافقان ورود بانوان به استادیومها قرار دارد. پاکدل با اشاره به اینکه حضور بانوان باعث میشود فضای سالمتری بر ورزشگاهها حاکم شود به “تماشاگران امروز” می گوید: به نظر من خانمها نباید این برخورد{ممانعت از حضورشان در ورزشگاهها} را توهین به خود تلقی کنند چراکه {این رفتار} بیشتر توهین به آقایان است.

وی ادامه می دهد: فضای ورزشگاه خصوصا برای بازی والیبال به شدت مثبت، سالم و پرانرژی است و این حکمی که صادر کرده اند{درباره فضای نامناسب ورزشگاهها} بیشتر توهین به آقایان است.

اگر خانمها بیایند سمت و سوی شعارها بیشتر می شود

بازیگر “ابوطالب” در فیلم “محمد(ص)” خاطرنشان می سازد: همه ما می رویم تا تیم ملی کشورمان را تشویق کنیم و فکر نمی کنم اینکه خانمها و آقایان با هم این تشویق را انجام دهند مشکلی ایجاد کند. ممکن است در بازی فوتبال فحاشی صورت گیرد اما در بازیهای والیبال واقعا این طور نیست.

وی تاکید می کند: اتفاقا من معتقدم اگر خانمها به استادیوم بیایند سمت و سوی شعارها بهتر میشود. این یک انرژی مضاعفی است که بهتر است شامل حال خانمها هم بشود.

سینماژورنال/مارتا ثناوش: فصل چهارم سریال “پایتخت” بلحاظ سوژه هنوز نتوانسته به اندازه فصل سوم جذاب و مملو از موقعیتهای کمیک باشد.

یک دلیل این امر احتمالا فشردگی تولید بوده که باعث شده وقت زیادی برای فیلمنامه اثر گذاشته نشود و این مساله به نوعی به پر کردن سریال با نمایش برپایی سفره های افطاری و سحری و تناول غذا منجر شده است!

به گزارش سینماژورنال بازیهای موش و گربه واری که میان “نقی” و “ارسطو” در طول سریال روی می دهد نیز آن قدر تکراری و دمدستی ارائه شده که بجای خنده نوعی ناراحتی حاکی از ساده انگاری را به مخاطب مستولی می دارد.

در این بین اما هستند یکی دو شخصیت مکمل که در لحظات ورود خود به سریال به اندازه خود می کوشند سریال را از درغلتیدن کامل به ورطه تکرار نجات دهند.

یکی از این شخصیتها “بائو” نام دارد؛ مردی میانسال با سبیلی پرپشت که در روایت داستان به عنوان رقیب انتخاباتی “هما سعادت” همسر “نقی معمولی” معرفی می شود.

“بائو” هرگاه که وارد سریال می شود می کوشد با ارائه یک بازی معلق میان کمدی و جدی شرایطی را فراهم کند که حتی وقتی کسی مثل “نقی معمولی” هم در برابر اوست بیشتر از “نقی” دیده شود.

“بائو” کیست؟

شاید برای بسیاری از مخاطبان “پایتخت4” جالب باشد که بدانند بازیگر نقش “بائو” کیست؟ آیا او بازیگر حرفه ای است یا چهره ای که تازه وارد عرصه بازیگری شده؟

کمی دقت در تصویر و البته صدای “بائو” کافیست تا دریابیم بازیگر این شخصیت یک صداپیشه شناخته شده است؛ صداپیشه ای به نام محمدرضا علیمردانی.

علیمردانی که به جز دوبلوری در انیمیشنهایی نظیر “شرک”، “ماشینها” و “باب اسفنجی” به عنوان راوی در مجموعه انیمیشن “دیرین دیرین” هم حضور داشته است سالهاست فعالیت بازیگری دارد.

از “هنروتجربه” تا شبکه خانگی

وی که فارغ التحصیل آکادمیک بازیگری است از اواسط دهه هفتاد کار بازیگری را با سریالهایی نظیر “جنگ آفتاب” و “نوروز76” شروع کرد و در دهه های بعد به اندازه فعالیت در دوبله بازیگری را هم ادامه داد و از جمله در مجموعه هایی مانند “مامور بدرقه” هم بازی کرد.

علیمردانی این روزها یک فیلم با نام “فردا” را در گروه هنروتجربه روی پرده دارد و در شبکه خانگی هم “روز روشن” را. او در تولید دو انیمیشن سینمایی “رستم و سهراب” و “مبارک” نیز به عنوان مدیر دوبلاژ حضور داشته است.

علیمردانی سابقه خوانندگی هم دارد و آنها که سریال “انقلاب زیبا” را دیده اند حتما صدای او در تیتراژ این سریال را شنیده اند؛ صدایی که به شدت شبیه به صدای محسن چاووشی است.

محمدرضا علیمردانی

لارنژیت دوران کودکی و شش ماه روزه سکوت

به گزارش سینماژورنال نکته جالب درباره علیمردانی که کفه فعالیتش به عنوان دوبلور و صداپیشه خیلی بیشتر از بازیگری است، بیماری لارنژیتی است که در کودکی گریبانش را گرفت و تا چهارده سالگی توانایی درست حرف زدن را از وی گرفت.

در این زمان بود که وی به واسطه معلم قرآن مدرسه ای که در آن درس می خواند با سرگذشت یک قاری مصری آشنا می شود که برای کمک به ادای درست واژگان قرآن، روزه سکوت می گرفته است.

اینجاست که علیمردانی نوجوان هم تصمیم به روزه سکوت گرفته و بعد از شش ماه ریاضت کشیدن در نهایت سلامتی صدای خود را بازمی یابد.

خیلی بهتر از آنها که ستاره نام گرفته اند

محمدرضا علیمردانی حالا نه فقط با صدای رسای خود به “پایتخت4” آمده بلکه خیلی خوب سکانسهای مقابلش با بازیگرانی چون محسن تنابنده، احمد مهرانفر و هومن حاجی عبدالهی را نیز از آن خود می کند خیلی بهتر از آنها که این روزها به عنوان ستاره سینما می شناسیمشان و هنوز حتی راه رفتن جلوی دوربین را نیاموخته اند.