سینماژورنال: علی جنتی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی  در نشست سیزدهمین جشنواره بین المللی امام رضا (ع) نکات جالبی را درباره برخی مسائل روز جامعه هنری بیان کرد.

به گزارش سینماژورنال وزیر ارشاد در این نشست هم درباره کلیپ انرژی هسته ای امیر تتلو موضع گرفت و هم درباره “رستاخیز” و وضعیت نمایش آن.

افرادی از این دست{تتلو} در هیچ کجا نمی توانند برنامه اجرا کنند

وزیر ارشاد در پاسخ به سوال “مهر” درباره نهادهایی که مجوزهای وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی را ملاک قرار نمی‌دهند و یا به افرادی اجازه کار می‌دهند که از نظر وزارت ارشاد مجاز نیستند، گفت: متاسفانه مواردی از این دست زیاد بوده و تذکرات هم داده شده است که به طور مشخص می‌توان به اجرای یک خواننده زیرزمینی بر یکی از ناوهای جنگی اشاره کرد.

سینماژورنال: تقی علیقلی‌زاده، تهیه‌کننده فیلم سینمایی «رستاخیز»، همچنان از طریق راه‌های قانونی عدم‌اکران فیلمش را پیگیری می‌کند.

فیلمی که طی هفته‌های اخیر بیشترین حاشیه و اظهارنظر طیف‌های مختلف فکری و سیاسی را در پی داشته است و سرانجام نمایشش هنوز مشخص نیست.

به گزارش سینماژورنال روز گذشته معاون ستاد کل نیروهای مسلح تجمع کنندگان در مخالفت با این فیلم را منتسب به جریان “اسلام آمریکایی” دانست و از آن طرف وزیر ارشاد از پیش خرید دی.وی.دی فیلم برای کمک به تهیه کننده خبر داد!

تقی علیقلی زاده تهیه کننده “رستاخیز” در گفتگو با “شرق” درباره این دو مساله اظهار موضع کرده و به صراحت از این گفته که ارشاد برای تعویق فیلم با نهادهای امنیتی هماهنگ نبوده و هدفش این بوده که شیرینی جشن هسته ای از بین نرود.

سینماژورنال متن کامل گفتگوی تهیه کننده “رستاخیز” را ارائه می دهد:

 وزیر ارشاد در تازه‌ترین صحبت‌هایش درباره فیلم رستاخیز، از پیش‌خرید سی‌دی‌های فیلم برای کارکنان دولت در جهت کمک به  کارگردان و تهیه‌کننده صحبت کرده است. نظر شما نسبت به این صحبت‌ها پیرامون فیلم چیست؟
خوشحالم که وزارت ارشاد همچنان در تلاش برای حل مشکل این فیلم است و باقی حرف‌ها متأسفانه معطوف به نتیجه نیست. خیلی متوجه این حرف که این فیلم برای کارمندان دولت پیش‌خرید شده نمی‌شوم. درحال‌حاضر مشکل بزرگ‌تری پیش‌روی فیلم است و آن عدم اکرانش است.
 سردار جزایری هم روز گذشته تعبیری از مخالفان فیلم داشتند؛ اینکه آنها وابسته به جریان معروف «اسلام انگلیسی» هستند. ایشان گفته‌اند وزارت ارشاد در تعلیق اکران فیلم عجله کرده است. به نظر شما مخالفان را می‌توان در این طیف جا داد؟
به نظر من حرف آقای جزایری کاملا درست است که ارشاد درباره این فیلم شتاب کرد. حرف آقای جزایری هم این است که ارشاد برای تعویق فیلم با نهادهای امنیتی هماهنگ نبود و ارشاد به‌تنهایی تصمیم گرفته است. البته این موضوع می‌تواند درس عبرتی شود برای اتفاقات مشابه. طبعا آقای جزایری در مدیریت فرهنگی نفع مستقیم ندارد و به‌عنوان شخصی که دلسوز فرهنگی است درباره این فیلم و مشکلاتش اظهارنظر کرده؛ چنانچه درباره فیلم محمد(ص) نیز صحبت و نصیحت‌ بیان کردند ارشاد در این مقطع می‌توانست پخته‌تر عمل کند. شبی که صحبت تعلیق فیلم مطرح بود، از وزارت ارشاد خواسته شد که با نهادهای مربوطه این اتفاق را چک کند اما ظاهرا نباید شیرینی جشن هسته‌ای از بین می‌رفت.
 شما تابه‌حال تلاش‌های بسیاری برای رفع مشکلات و موانع فیلم برای اکران کرده‌اید، آخرین اقدامات شما در این مسیر چه خواهد بود؟
ما از تمامی راه‌های قانونی حقوق فیلم “رستاخیز” را پیگیری می‌کنیم. کسانی که وجود هاله نور را در فیلم تأیید می‌کنند توصیه به وهم می‌کنند؛ این حرف کارشناسی نیست و ساده‌ترین راهکار را ارائه می‌دهند؛ شاید نمی‌دانند که تأثیرش در افکار عمومی چه خواهد بود و ما همچنان حقوق فیلم را پیگیری خواهیم کرد

سینماژورنال: یک‌روز بعد از آنکه پیروز ارجمند، مدیر دفتر موسیقی وزارت ارشاد، در یک نشست موسیقی شرکت کرد، استعفا داد. خبر استعفای او درحالی صبح یکشنبه، ١٤ تیر منتشر شد که او در توضیح دلیل این کار به خبرگزاری‌ها گفت که قصد دارد، بار دیگر به مجامع دانشگاهی بازگردد.

به گزارش سینماژورنال اما بررسی فعالیت‌های او از دی‌ماه ٩٢ که به این سمت منصوب شد، حاکی از مسائل دیگری است. برگزارنشدن کنسرت‌های شهرستان‌ها در پی ممانعت گروه‌های دلواپس، جلوگیری از روی‌صحنه‌رفتن نوازندگان زن در شهرستان‌ها، حساسیت در کنسرت‌هایی که همخوان زن داشتند و فشارهایی از این دست، موجب شد موسیقی در دو،سه سال اخیر به بحث خبری تبدیل شود.

دراین‌میان بی‌اطلاعی ارجمند از برخی مباحث موسیقی و مشارکت‌نداشتن او در جلسه‌ مشورتی جشنواره فجر در کنار استعفای نابهنگام او، این موضوع را پیش آورده است که او به‌تدریج کنار گذاشته شده است.

ارجمند ساعاتی پس از استعفایش در گفتگویی با سحر آزاد در “شرق” شرکت کرده و کوشیده درباره وضعیت حاکم بر دفتر موسیقی به هنگام حضورش در مدیریت این دفتر سخن گوید.

سینماژورنال متن کامل این گفتگو را ارائه می دهد:

 در روزهایی که ارکستر ملی و ارکستر سمفونیک فعالیت خود را از سر گرفته‌اند، وعده دولت محقق شده و شما روز شنبه، ١٣ تیر در نشستی در مورد لغو کنسرت‌ها صحبت کرده بودید، درحالی‌که یک روز بعد از آن خبر استعفای شما منتشر شد و به نظر می‌رسد این استعفا در چنین شرایطی معنادار است. چه شد که استعفا دادید؟
در این مدت سعی کردم مدیریت بحران کنم. بخشی از مشکلات موسیقی، کنسرت‌ها هستند و مهم‌تر از آن امنیت شغلی و حرفه‌ای هنرمندان است. موسیقی دچار شرایط بحرانی بود مخصوصا که بعد از سال‌ها موسیقی ‌روبه‌تعطیلی بار دیگر فعال شد و به همین دلیل، خیلی از مشکلات پیش آمد… .
 یعنی فکر می‌کنید چون بوی بهبود از اوضاع شنیده می‌شد، مشکلاتی برای موسیقی پیش آمد؟
تعدادی از کسانی بودند که موسیقی به شکل متعالی و روبه‌رشد برایشان خیلی خوشایند نبود، آنها دغدغه‌هایی در بطن خود دارند و برای اینکه نظرشان را حاکم کنند، دست به هر کاری می‌زنند، اما ما در وزارت ارشاد اعتقاد داشتیم کار مصمم و قاطع انجام دهیم، ارکسترهای سمفونیک و ملی بازگشایی شد، بخش تکریم ارباب‌رجوع شکل گرفت، استانداردسازی سالن‌ها، تأسیس مکتب‌خانه موسیقی سنتی و نواحی در کل کشور و طرح‌های زیرساختی دیگر تدوین و برنامه‌ریزی شد…
 با این شرایط چرا تصمیم گرفتید استعفا دهید؟
برای پریدن در ارتفاع بلندتر نیاز به عزم و امکانات بیشتری دارید، یک‌موتوره نمی‌شود اوج گرفت. در شرایط موجود نمی‌شد، البته عزم در وزارت ارشاد وجود داشت، اما از نظر سخت‌افزاری با کمبود مالی و منابع انسانی روبه‌رو بودیم و در این موقعیت نمی‌توان آن‌طور که بایدوشاید با سرعت، کارها را پیش برد. در نتیجه ترجیح دادم فرصت به شخص دیگری داده شود.
 می‌توان این‌طور از حرف‌های شما نتیجه گرفت که از شرایط موجود و فشارهایی که وجود داشت، خسته شده‌اید؟
به‌هرحال هر انسانی ظرفیتی دارد. عشق به ‌کار در من بود، اما قبل از اینکه یک مدیر باشم، هنرمند بودم و روحیه من با مدیری که مشی سیاسی داشته باشد، متفاوت است. گاهی برخی از مواضعم به مذاق خیلی از هنرمندان و جامعه خوش نمی‌آمد و در مقام کارشناسی، نقطه‌نظراتی داشتم که بیان آن، نیازمند هماهنگی با دستگاه‌ها بود بنابراین احساس کردم در این شرایط به دانشگاه بازگردم.
 در روزهایی که شاهد صحبت‌هایی از سوی مسئولان مختلف مانند وزیر کشور در مورد لغو کنسرت‌ها هستیم و گفته می‌شود تعداد لغو کنسرت‌ها زیاد نبوده است و از طرف دیگر شاهد ممانعت از برگزاری کنسرت از سوی گروه‌های دلواپس در برخی شهرستان‌ها هستیم، فکر نمی‌کنید استعفای شما به‌نوعی عقب‌نشینی از  فعالیت این رشته باشد؟
نه. حقیقت این است که من خودم را از بدنه جامعه جدا نمی‌دانم حتی شاید در جاهایی با دلواپسان همذات‌پنداری می‌کردم چون آنها با خلوص‌نیت صحبت می‌کردند و در مناظره‌ها متوجه شدم که در بسیاری از موارد، ما درد مشترک داریم، اما راه‌حل درمان موضوع، متفاوت است. در دوره من بالاترین تعامل وزارت ارشاد با نیروی انتظامی وجود داشت و این تعامل، نکته مثبتی بوده است. اگر دو هزار کنسرت در سال ٩٣ برگزار شده، بدون همکاری با نیروی انتظامی نبوده و این نشان می‌دهد ما وارد دور جدیدی از همراهی شده‌ایم. وقتی وزیر ارشاد هم در مورد موسیقی صحبت می‌کند، یعنی موسیقی دارد ظرفیت‌های خود را نشان می‌دهد.
 این تعامل با نیروی انتظامی  که به آن اشاره کردید، در زمان شما بوده است، اما چه ضمانتی وجود دارد که مدیر بعدی هم این موارد را اجرا کند؟
این موضوع به سیاست‌های وزارت ارشاد برمی‌گردد که بخواهد چنین مسیری را طی کند یا نه. زیرساخت‌هایی که اکنون ایجاد شده با خط‌مشی وزارت ارشاد همسو است و شیوه‌نامه‌ای نیز با نیروی انتظامی تنظیم کرده‌ایم که باعث تفکیک وظایف، شورای صیانت و شورای راهبردی است.
 مدیران بالاتر به‌ویژه علی مرادخانی، معاون هنری وزارت ارشاد چقدر در این مدت از شما حمایت کردند؟ در برخی از موارد همچون همراهی مدیرعامل انجمن موسیقی با مرادخانی در سفر به آمریکا که شما از آن بی‌اطلاع بودید، این تصور را به‌وجود آورد که شکافی میان دفتر موسیقی و معاونت هنری وجود دارد.
در بعضی از موارد کوچک دچار مشکلاتی بودیم البته این مشکلات در کل معاونت وجود داشت مثلا در سال ٩٢ در بحث بودجه باید سیاست ریاضت اقتصادی را تحمل می‌کردیم و معاونت هنری سعی داشت بودجه را به‌صورت متناسب تقسیم کند، بالطبع هر مدیری تلاش کرد برای گرفتن بودجه بیشتر چانه بزند و عموما چون تئاتر هنر وابسته‌تری به بودجه دولتی است، در بخش موسیقی ما به‌غیر از موسیقی نواحی و رفع امورات دفتر موسیقی، خیلی به بودجه وابسته نبودیم. بااین‌حال ارتباط ما با انجمن موسیقی قطع شده بود…
 چرا؟
چون من به‌عنوان عضو هیأت امنای انجمن موسیقی انتخاب نشدم و انجمن موسیقی، بازوی دفتر موسیقی به خصوص در شهرستان‌هاست. در تمام دوره‌ها مدیر دفتر موسیقی، مدیر هیأت امنا می‌شد و به همین دلیل ارتباط خیلی کمرنگی میان ما و آنها وجود داشت. تقریبا ارتباط دفتر موسیقی و انجمن موسیقی به صفر رسیده بود. در بخش‌های منابع انسانی هم کل بدنه وزارت ارشاد خالی از متخصص است و باید این مسئله، آسیب‌شناسی شود. در بدنه دفتر موسیقی یک کارشناس برای بررسی پرونده کنسرت‌ها داشتیم و بعضی مواقع من و او تا نیمه‌های شب کار می‌کردیم که بتوانیم پرونده‌ها را به موقع به نتیجه برسانیم و این سیستم، فرسایشی است.
 آیا با علی مرادخانی و معاونت هنری اختلافی پیش آمده بود که هماهنگی میان دفتر موسیقی و این معاونت کم‌رنگ‌تر شود؟
ارتباط شخصی من با او پیش از اینکه مدیر دفتر موسیقی شوم، به‌عنوان یک دوست و همراه بود و آقای مرادخانی به دلیل همین اعتمادی که داشت کل کار را به خودم واگذار کرده بود. من هم سعی کردم بیشتر مشکلات را خودم حل کنم و بعد از حل موضوع به او گزارش می‌دادم، به همین دلیل در خیلی از مواقع خودم این ارتباط را کم می‌کردم. آقای مرادخانی و وزیر ارشاد همیشه من را همراهی می‌کردند اما مشکل در سیستم اداری است که چابک نبود و بوروکراسی اداری حاکم بود مثلا ٩ ماه بود شورای شعر و موسیقی حقوق خود را دریافت نکرده بود و با وجود دستور مرادخانی، سیستم اداری آنقدر قدرتمند نبود که این کار را عملی کند. بوروکراسی حاکم، باعث می‌شد بسیاری از ایده‌ها اجرا نشود.
 همان‌طور که در نشست ١٣ تیر هم از سوی برخی از هنرمندان مطرح شد، وقتی کنسرتی برگزار نمی‌شود، عملکرد وزارت ارشاد زیر سؤال می‌رود. مشکل اصلی که در این زمینه باید برطرف شود، چیست؟
خلأهای قانونی برطرف شود. ما در این مورد قوانینی را برای تخلفات شرکت‌ها، خوانندگان و گروه‌ها نداریم. آیین‌نامه و اعضای شورای صیانت از حقوق هنرمندان در دفتر موسیقی مشخص شده است و اگر آغاز به‌کار کند در زمینه حقوقی جلو می‌افتیم. همچنین قراردادهای تیپ مربوط به قیمت دستمزدها، سالن‌ها و محصولات موسیقی باید تعیین شود؛ چون برخی از کنسرت‌ها به‌دلیل همخوان‌نبودن قیمت بلیت با دستمزد نوازندگان به‌هم می‌خورد و بحث بعدی، نظارت بیشتر بر اجراها و رصد کنسرت‌هاست.
 شما شهریور سال گذشته در مورد رپ ایرانی صحبت کردید. این موضوع بحث‌های زیادی را به‌وجود آورد و هربار شایعاتی مبنی‌بر صدور مجوز برای یک اثر رپ منتشر می‌شد اما تاکنون هیچ مجوزی در این زمینه صادر نشده است. آیا اثری که با فرهنگ ما مطابق باشد، هنوز تولید نشده یا فشارهایی برای صادرنشدن مجوز وجود داشته است؟
مخالفت با موسیقی رپ وجود داشته است، اما ما اعتقاد داریم به موسیقی رپ غربی نیاز نداریم و باید موسیقی رپی داشته باشیم که رفع‌کننده معضلات اجتماعی باشد. حتی در بسیاری از رپرهای ایرانی، علاقه‌مندی به فرهنگ ایرانی دیدم و کارهای خوبی داشتند که باید حمایت می‌شد.
 چقدر این حمایت در بدنه وزارت ارشاد وجود دارد؟
ما به‌عنوان دفتر موسیقی، موافق رپ ایرانی بودیم اما فشارهای زیادی داشتیم که به موسیقی رپ و راک مجوز داده نشود و حتی تهمت‌های زیادی به خوانندگان رپ زده شد.
 این فشارها از سوی چه کسانی بود؟
در بحث فرهنگ، دستگاه‌های سیاست‌گذار دیگری هم هستند که درباره موسیقی رپ و راک به صحبت با آنها پرداختیم اما به هیچ توافقی نرسیدیم.

سینماژورنال: دولت یازدهم شاید اگر می‌خواست در حوزه فرهنگ و هنر کار جدی انجام دهد باید جنس آدم‌هایش را طور دیگری انتخاب می‌کرد. در معاونت هنری هر چقدر مرادخانی آشنا با فن و فنون مدیریتی بود؛ مدیرکل هنرهای نمایشی او و مدیر کل دفتر موسیقی‌اش کار مدیریت را بلد نبودند.

به گزارش سینماژورنال و به نقل از “هنرنیوز” اولی استعفایش را در همان ماه‌های نخست نوشت اما دومی به دلیل تجربه کم؛ ماند تا بخت خودش را آزمایش کند. او در کنار کارهای معمول دفتر موسیقی، فعالیت‌هایی کرد که برای مدیرش هزینه داشت؛ از نام بردن چهره‌های مطرح موسیقی و ادعای اینکه آن‌ها به ایران می‌آید و با آن ها رایزنی شده تا برگزاری کنسرت یانی (که معلوم نشد متولی بخش خصوصی بود یا دفتر موسیقی) و حاشیه‌های مالی کنسرت.
موضوع اما به اینجا ختم نمی‌شد؛ او پیاپی در مورد ارکسترهای «سمفونیک» و «ملی» اظهار نظر می‌کرد و بدون هماهنگی کارهایی انجام می‌داد که فقط روی خط خبری رسانه‌ها باشد؛ این رفتارهای او البته نشان از ذکاوت نبود بلکه تلاشی بود برای اینکه دفتر موسیقی را بیش از آنی نشان دهد که وظایف قانونی این نهاد حکومتی اجازه می‌دهد!

موضع‌گیری رئیس قوه قضائیه
مدیر حوزه فرهنگ و هنر باید متناسب با جایگاهش حرف بزند؛ اگر بخواهی وارد موضوعاتی شوی که نه ربطی به جایگاهت دارد و نه قانون این اجازه را به تو می دهد حتما در مقابل موضع گیری هایی را شاهد خواهی بود.
حرف های پر از هیجان مدیر دفتر موسیقی، چندین بار وزیر ارشاد و سخنگوی وزارتخانه را مجبور به پاسخگویی کرد؛ پاسخگویی‌ای که در نهایت به نفع موسیقی نبود؛ گاهی اتفاق این است که موسیقی در کشور می‌خواهد بالنده شود و نیاز است همه پاسخگو باشند و وزیر و معاونش فرقی نمی‌کند؛ اما یک زمانی شما موضوع را در چاله‌ای می‌اندازید که برخی دیگر باید بیایند و آن ‌را در بیاورند؛ قضیه موسیقی اینگونه شده بود. او در مقابل رئیس سازمان فرهنگی هنری شهرداری هم دیگر موضع گیری کرد؛ در صورتی که نه در حوزه وظایف سازمانی اش بود و نه به عنوان نهاد بالادستی می توانست به شهرداری دستور بدهد؛ به علاوه طرح موضوع با لحنی هم نبود که بوی دلسوزی از آن بیاید.

گلایه های رییس دستگاه قضا

به هر حال مساله اینقدر بیخ پیدا کرد که رئیس قوه قضاییه هم صدایش در آمد و در مورد لغو کنسرت ها گفت: «در مورد کنسرت‌ها کاری رسانه‌ای برای تشدید وضعیت شکل گرفت چرا که بر حسب گزارشی که در شورای عالی امنیت ملی ارائه شد از میان بیش از ۳۰۰ کنسرت تنها ۹ عدد از آن لغو شده است که برای آن این حجم سر و صدای رسانه‌ای ایجاد شد.
رئیس دستگاه قضا در ادامه گفته است: در ذهن برخی مقامات اجرایی فکر نادرستی شکل گرفته است که چنانچه ما مجوزی صادر کردیم این مجوز نباید لغو شود. در حالی که هر کس برای خود وظیفه‌ای دارد و دستگاه قضا در بحث امنیتی و تظاهر به حرام باید به وظایف خود عمل کند.
آیت ا.. صادق آملی لاریجانی افزوده است: چنانچه یک مقام اجرایی برای مثال وزارت ارشاد مجوز برگزاری کنسرتی را بدهد و نیروی انتظامی احتمال انفجار بمبی در آنجا را اعلام کند آیا قوه قضائیه نمی‌تواند آن کنسرت را لغو کند یا اگر زمینه رقص مشترک جوان‌ها بر کنسرتی وجود داشته باشد آیا این موضوع حرام نیست.
آیت ا.. آملی لاریجانی تاکید کرده است: در برخی شهرها فضا طوری است که احتمال برخی اتفاقات وجود دارد که باید از آن پیشگیری شود و گاهی لغو این کنسرت‌ها با توصیه شورای تأمین استان بوده است.
این‌ها همه برای مدیریت فرهنگی هنری کشور هزینه دارد؛ حالا اگر موضوع بر اساس اسناد و واقعیت‌ها بود مساله‌ای نبود و نشان از جسارت و توانمندی مدیر داشت که تلاش می کرد حرف حق را بزند حتی اگر علیه‌اش باشد. اما در اینجا مساله فقط شلوغ‌کاری رسانه‌ای بود و این برای وزارت فرهنگ هزینه داشت.
زمان گذشت؛ موضوع اختلافات ریشه پیدا کرده بود؛ اگر چه ارجمند چندین بار تاکید کرد که با مرادخانی مشکلی ندارد اما خبرها و گزارش‌ها و موضع‌گیری‌ها و دیدارها خبر از چیز دیگری می‌داد! تا اینکه به هر حال این سر و صداها اسباب این را فراهم آورد که پیروز ارجمند از سمت‌اش …

«استعفا» اسم «مودبانه» برکناری است!

در نظام اداری کشور وقتی فردی کاربرد لازم را ندارد اگر بخواهد احترامش حفظ شود باید خودش استعفا کند و کنار برود وگرنه اعلام برکناری‌اش باعث این خواهد شد که او در پست‌های بعدی به مشکلاتی برخورد کند.

یادم می‌آید این موضوعی بود که پیروز ارجمند در مورد حوزه هنری و خروجش از آن نهاد فرهنگی اعلام کرد. او با فضاسازی رسانه‌ای اعلام کرد که از حوزه هنری استعفا کرده است اما واقعیت این بود که قرارداد او تمام شده بود و حتی تقاضای کتبی برای تمدید قرار داد هم به حوزه هنری داده بود اما به هر حال سیاست حوزه بر نگهداشتن ارجمند در سمت مدیر مرکز موسیقی حوزه هنری نبود. در همین فقره اخیر هم موضوع این چنین است!

او از طرفی در گفتگو با “فارس” اعلام کرده من تا زمانی که تکلیف از من ساقط نشود در دفتر موسیقی خواهم ماند و وظیفه قانونی خودم را با تمام فشارهایی که هست،‌انجام خواهم داد و از طرف دیگر می‌گوید استعفا کرده‌ام می‌توان اینگونه نتیجه گرفت که «استعفا» اسم «مودبانه» برکناری است! مگر آدم ‌می‌تواند همزمان هم استعفا کند هم با در دفتر موسیقی بماند. بهتر است مراجعه کنید به اخبار هنرنیوز در مورد عملکرد ارجمند در حوزه هنری و مساله استعفایش!

استعفا بعد از 20 ماه
در پایان لازم به ذکر است که پیروز ارجمند مدیر کل دفتر موسیقی وزارت ارشاد صبح امروز پس از نزدیک به ۲۰ ماه فعالیت در دفتر موسیقی استعفا داد.
از روزهای گذشته اخباری مبنی بر برکناری پیروز ارجمند مدیر کل دفتر موسیقی به گوش می‌رسید که صبح امروز این مدیر پس از ۲۰ ماه فعالیت در دفتر موسیقی با استعفا از این سمت، با دفتر موسیقی رسما خداحافظی کرد.

سینماژورنال: مقام معظم رهبری حضرت آیت ا.. خامنه ای همواره نسبت به مقولات فرهنگی و هنری با دیدی باز و جامع نگریسته است.

به گزارش سینماژورنال این دید جامع در حوزه سینما هم وجود دارد و همواره نیز ایشان در دیدار با سینماگران مختلف سعی کرده است پیشنهادات خویش برای بهبود اوضاع سینما را در میان بگذارد.

دغدغه های رهبری را می دانیم

حجت ا.. ایوبی رییس سازمان سینمایی در تازه ترین گفتگوی خود که با “مهر” انجام شده با اشاره به اینکه همواره سعی کرده از نظرات رهبری در پیشبرد امور سینما استفاده کند گفته است: ما دغدغه های مقام معظم رهبری و نگاهشان به سینما را به طور کلی می دانیم. من تمام صحبت های ایشان درباره مسایل فرهنگی را خوانده ام و حتی برخی از سخنان ایشان که به صورت عمومی منتشر نشده است از دفتر ایشان گرفته و خوانده ام.

سینمای ایران اگر وجود دارد به دو دلیل است

وی ادامه داده است: بنده نگاه ایشان به سینما را می دانم و بارها هم این را گفته ام که سینمای امروز ایران اگر وجود دارد و هست به دلیل دو عامل مهم بعد از انقلاب است؛ یکی بنیانگذار انقلاب اسلامی که وقتی سینماها را آتش می زدند امام از یک فیلم تعریف کرد. ایشان اولین مرجع تقلید تشیع بود که از یک فیلم سینمایی تعریف کرد. در حقیقت ایشان دستور شروع به کار دوباره سینما را داد.

ایوبی افزوده است: پس از درگذشت حضرت آیت الله خمینی و در این سال ها نیز همه در بدنه سیاسی و فرهنگی کشور حمایت شخص مقام معظم رهبری را دیده اند. برای من جالب است در شرایطی که رهبر انقلاب امور زیادی را به طور فشرده مدیریت می‌کنند و حتی خیلی از وزرا در صف دیدار با ایشان هستند، مقام معظم رهبری عوامل جوان فیلم «شیار ۱۴۳» را به حضور می‌طلبند و درباره این اثر صحبت مفصلی می‌فرمایند. همچنین در همین ماه‌های گذشته از دفتر ایشان از ما تعدادی فیلم خواسته شد و ایشان فیلمنامه‌هایی را هم خوانده‌اند.

فیلمنامه را آقا خوانده بود اما من فرصت نکردم بخوانم

رییس سازمان سینمایی سپس به بیان خاطره از فیلمنامه ای پرداخته که رهبری آن را خوانده بود و وی نه پرداخته و گفته است: یکی از دوستان نزدیک بنده که شما هم می‌شناسید چندی پیش فیلمنامه‌ای را برای من آورد تا بخوانم که من فرصت نکردم بخوانم. چند ماهی گذشت و وی گفت فیلمنامه‌ را برای آقا فرستاده‌ و ایشان خوانده‌اند. جامعه سینمایی ما قدردان نگاه ایشان به هنر و سینما است.

وزیر ارشاد شخصا مجموعه‌ای از سخنرانی‌های رهبری را خوانده

ایوبی در ادامه گفتگوی خود به اشراف وزیر ارشاد بر بیانات رهبری اشاره کرده و گفته است: علی جنتی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی سال گذشته شخصا مجموعه‌ای از سخنرانی‌های رهبری را خوانده و ۲۰ محور از نگاه رهبری به سینما را با قلم خودش درآورد و برای من فرستاد و خواست آن را به مدیران زیرمجموعه هم بدهم.

اعتقاد قلبی به مقام ولایت داریم

وی در پایان گفته های خود در این مبحث گفته است: ما در سازمان سینمایی کسانی هستیم که اعتقاد قلبی به مقام ولایت داریم و سینمای ایران را مرهون توجهات شخص رهبری می‌دانیم. ما هم نگاه ایشان را صائب و درست می‌دانیم و هم خود را مقید می‌دانیم که به منویات رهبری التزام عملی داشته باشیم و نگاه و دغدغه‌هایشان را دنبال کنیم. این سابقه ما در جاهای دیگری هم که مشغول به خدمت بوده‌ایم وجود داشته است. همچنین عملکرد چند سال اخیر علی جنتی، من و مدیران زیرمجموعه نیز موید این گفته است.

سینماژورنال: میانه های سال 1389 بود که هدیه تهرانی بخاطر حمایتی که از سوی دولت دهم برای برپایی نمایشگاه عکسهایش موسوم به “آبانگان” دریافت کرد به شدت در کانون توجه قرار گرفت.
به گزارش سینماژورنال در آن زمان این سازمان میراث فرهنگی بود که با اعطای وامی میلیونی از برپایی نمایشگاه آبانگان حمایت کرده بود و البته رییس دفتر رییس جمهور وقت یعنی اسفندیار رحیم مشایی نیز از نمایشگاه هدیه تهرانی بازدید کرده بود.
همین حمایت و همان بازدید بود که باعث شد تهرانی به ناگاه با این انتقاد برخی رسانه های مخالف دولت وقت مواجه شود که چرا برای جلب حمایت به سراغ دولت رفته است.
البته که تهرانی در آن زمان با نگارش یادداشتی به این انتقادات پاسخ داد و دریافت وام برای برپایی یک نمایشگاه تجسمی پرهزینه را امری معمول قلمداد کرد.

شش سال بعد دریافت نشان درجه یک از وزیر ارشاد
حالا شش سال بعد از آن اتفاقات این بار در خرداد 1394 نام هدیه تهرانی در جمعی 18 نفره قرار گرفت که از وزیر ارشاد نشان درجه یک هنری گرفتند.
دو شب پیش هدیه تهرانی در هتل پارسیان تهران حضور یافت تا نشان درجه یک هنری خود را که معادل دکترای هنری است از وزیر ارشاد دولت یازدهم دریافت کند.

هدیه تهرانی در حال دریافت نشان از وزیر ارشاد دولت یازدهم

نشان درجه یکی که دولت یازدهم به هدیه تهرانی اعطا کرده نه تنها جنجالی نشده که انگار امری کاملا بدیهی هم بوده است چون نه تنها رسانه هایی که در آن زمان تهرانی را بخاطر دریافت یک وام قرض الحسنه از سازمان میراث فرهنگی مواخذه کردند کمترین انتقادی درباره اهدای نشان هنری به وی نداشته اند که با این اتفاق به عنوان امری طبیعی برخورد کرده اند و حتی به تحسین تهرانی پرداخته اند.

تناقضاتی که ریشه در سیاسی بازی دارد
این تناقضات رفتاری بیش از پیش نشانگر آلوده شدن دامن برخی از رسانه های ما به سیاسی بازی است به گونه ای که فعالیت هنرمندان را بیشتر از آن که از کانال اثرگذاری وجه هنری بسنجند به واسطه مختصات سیاسی مورد ارزیابی قرار می دهند.
طبیعی است که اگر همین امروز هدیه تهرانی بخواهد نمایشگاه “آبانگان 2” را برپا کرده و برای برپایی آن از سازمان میراث فرهنگی دولت یازدهم وام بگیرد نه تنها کسی وی را مواخذه نمی کند بلکه این را حق وی می داند. چرا؟
چون مطابق قاموس نانوشته برخی رسانه ها، دست نیاز دراز کردن هنرمندان به سوی سیاستمداران فقط زمانی مجاز است که سیاستمداران در خط فکری آنها قرار داشته باشند.

البته که نتیجه چنین نگاهی هم نه تنها به ارتقای وجه هنری فعالیت هنرمندان ما منجر نمی شود که باعث میشود بخش عمده ای از وقت آنها صرف پاسخگویی به این شود که درباره مشی مستقل زندگی هنری خویش سخن گویند. پس چه باید کرد برای جلوگیری از این اتلاف وقت؟!

هدیه تهرانی در کنار رییس دفتر دولت دهم

رفتار و گفتار هنرمندان را بواسطه وجه هنری شان بسنجیم
به نظر می رسد برای رشد هنری مملکت مان هم که شده باید خط و ربط های سیاسی را از اتفاقات هنری فاکتور گرفته و رفتار و گفتار هنرمندان را بواسطه وجه هنری شان بسنجیم و نه اثرگذاری آنها در مختصات سیاسی.
از این منظر شش سال پیش هدیه تهرانی باید بواسطه کیفیت عکسهایش مورد سنجش قرار می گرفت و امروز هم بواسطه اینکه آیا واقعا کارنامه اش در حد و اندازه نشان درجه یک هنری هست یا نه؟

سنجش عکسهای هدیه تهرانی درگیر سیاسی بازی شد و چنان که باید میسر نگشت اما درباره اینکه آیا هدیه تهرانی لایق دریافت نشان هنری بوده یا نه میتوان پرسش مطرح کرد. مخاطب پرسش هم شورای سه نفره ارزشیابی هنرمندان هستند یعنی این سه نفر؛ علیرضا رییسیان، محمدرضا اصلانی و جواد طوسی.

سینماژورنال: مساله لغو كنسرت‌ها، در اين سال‌ها چنان ابعاد دامنه‌داري به خود گرفته كه امري عادي به شمار مي‌آيد. هر روز و هر هفته، خبرهاي متفاوتي از لغو كنسرت – فرقي نمي‌كند در كدام ژانر و سبك- مي‌آيد. گروه اعتراضي مي‌كند، چند رسانه خبر را كار مي‌كنند، در نشست بعدي وزير و معاونانش سوالي پرسيده مي‌شود و آنها جوابي مي‌دهند و بار ديگر همه‌چيز در سكوت مي‌رود تا كنسرتي ديگر، تا لغوي ديگر… . حالا مدتي است بدعتي جديد در زمينه برگزاري كنسرت‌ها شكل گرفته است.

به گزارش سینماژورنال و به نقل از “اعتماد” مي‌گويند وزارت ارشاد بايد بعد از صدور مجوز، موضوع را به استانداري‌ها اعلام كند تا استانداري‌ها نسبت به برقراري امنيت كنسرت اقدام كنند. اما آيا اين دستور جديد توانسته است به تشتت آرا در تصميم‌گيري‌ها سامان دهد؟ آيا ديگر عوامل بي‌ربط مانع از برگزاري كنسرت‌ها نخواهند شد؟ آيا اين تصميم‌ جديد را مي‌توان به عنوان اتفاقي خوب قلمداد كرد يا خوان ديگري است كه به هفت‌خوان‌هايي كه اهالي موسيقي با آن روبه‌رو هستند، اضافه شده است؟ اصولا قرار است استانداري‌ها ضمانت برگزاري يك كنسرت موسيقي را فراهم كنند؛ مجوزهاي وزارت ارشاد در اين ميان چه نقشي ايفا مي‌كند؟

قائم مقام وزیر کشور: وزارت ارشاد بايد بعد از صدور مجوز موضوع را به استانداري‌ها اعلام كند
چندي قبل«حسينعلي اميري» – قائم مقام وزير كشور- در گفت‌وگو با يكي از خبرگزاري‌ها، به اين مساله اشاره كرد كه: «براي تامين امنيت كنسرت‌ها، وزارت ارشاد بايد بعد از صدور مجوز موضوع را به استانداري‌ها اعلام كند تا استانداري‌ها نسبت به برقراري امنيت اينگونه مراسم‌ها اقدام كنند. آقاي جنتي، وزير ارشاد نيز در يكي از سمينارهاي استانداران حضور يافت و ملاحظات و نقطه‌نظراتي را در رابطه با كنسرت‌ها مطرح كرد. استانداران هم در اين زمينه سوالاتي را مطرح كردند و نتيجه اين شد كه اگر وزارت ارشاد بنا دارد كنسرتي را برگزار كند، حتما قبلا به استانداري‌ها اعلام كند تا استانداري‌ها در جريان موضوع قرار گيرند و امنيت مراسم برقرار شود.»

وزیر کشور: مجوز كنسرت را وزارت كشور نمي‌دهد و همچون گذشته ‌وزارت ارشاد اين مساله را پوشش مي‌دهد
اين در حالي است كه تا پيش از اين تصميم، صدور مجوز از سوي وزارت ارشاد براي اجرا كفايت مي‌كرد، در اين ميان «عبدالرضا رحماني فضلي» – وزير كشور- در گفت‌وگو با “اعتماد” وقتي در برابر اين پرسش قرار مي‌گيرد كه برچه اساس، مجوز كنسرت‌ها علاوه بر وزارت ارشاد، بايد از وزارت كشور هم اخذ شود، مي‌گويد: «مجوز كنسرت را وزارت كشور نمي‌دهد و همچون گذشته ‌وزارت ارشاد اين مساله را پوشش مي‌دهد؛ اما شرايط منطقه‌اي ايجاب مي‌كند كه مجوزي براي اجراي برنامه از استانداري‌ها نيز دريافت شود. »

او مي‌گويد كه اين مساله در گذشته هم سابقه داشته است. او همچنين در پاسخ به اين سوال كه آيا امكان برگزاري كنسرت در «خراسان رضوي» وجود ندارد، مي‌گويد: « در اين شهر قانوني براي منع كنسرت وجود ندارد و اين مساله و مشخصا اين موضوع در دولت بررسي نشده است.»

وزیر ارشاد: حساسيت‌هاي بي‌موردي از سوي برخی مقامات ديده مي‌شود
اين اتفاقات در حالي رخ مي‌دهد كه «علي جنتي»- وزير فرهنگ و ارشاد اسلامي- در حاشيه نمايشگاه تهران تاكيد كرد كه پس از اتفاقات رخ داده در برنامه لغو كنسرت‌ها، وزير كشور را مامور اين ماجرا كرده است. او بارها در اين خصوص اظهارنظر كرده و به اين مساله اشاره كرده است كه مجوزهاي ارشاد بايد مشروعيت قانوني داشته باشند؛ چرا كه ارشاد دستگاهي رسمي و حاكميتي است: «متاسفانه با توجه به سليقه‌هاي مختلفي كه در برخي شهرستان‌ها وجود دارد، گاهي حساسيت‌هاي بي‌موردي از سوي مقامات قضايي و غيره ديده مي‌شود، شايد به اين دليل كه برخي فكر مي‌كنند اين كنسرت‌ها با ارزش‌هاي ديني متعارض باشد، اما ما تلاش مي‌كنيم تا اين افراد را توجيه كنيم كه ما هم به اندازه آنان نسبت به ارزش‌هاي ديني حساس هستيم و ملاحظاتي در اين خصوص داريم.»

معاون هنری ارشاد: به كاري كه مبتني بر قانون بوده احترام بگذارند
علي جنتي همچنين به اين نكته اشاره كرده كه وقتي مجوزي صادر مي‌شود، بايد همه به قانون تن بدهند و برخوردهايي كه با تعدادي از هنرمندان مي‌شود، مورد تاييد ما نيست. او همچنين معتقد است كه برخي از اين برخوردها، انگيزه‌هاي سياسي براي تخريب دولت است. وزير فرهنگ در اين مدت، به‌شدت پيگير بررسي ماجراي لغو كنسرت‌ها بوده است؛ براي مثال آن زمان كه دو كنسرت – مجيد خراط‌ها و گروه سايه- در آبادان لغو شد، با يكي از نمايندگان آبادان ديدار و ماجرا را بررسي كرد. معاون هنري او «علي مرادخاني» هم به همين مساله اشاره داشته است: « صحبت‌هايي كه آقاي جنتي، وزير محترم ارشاد درباره گروه‌هاي خودسر گفتند، حتما فصل‌الخطاب است. ما به عنوان دولت و سياست‌گذار فرهنگي و مجري و ناظر، تمام تلاش‌مان را مي‌كنيم و خواهيم كرد كه فعاليت‌هاي‌مان مبتني بر قانون و اصول و آنچه به عنوان باور در حوزه مباحث شرع باشد، انجام دهيم. اميدواريم ‌‌نهايت دقت را در اين زمينه به گونه‌اي به كار بگيريم كه هيچگونه ناهنجاري‌اي در تصميمات نباشد؛ اما ممكن است در اين زمينه و در اين بخش افرادي باشند كه اين فعاليت‌ها و تصميمات را برنتابند. به هر ترتيب آنها نيز سليقه‌ها و نگاه خاص خود را دارند. اما از آنجا كه احترام به قانون براي همه ما فرض است، به همين دليل بايد همه كساني كه در هز زمينه‌اي نظري دارند، به كاري كه مبتني بر قانون بوده احترام بگذارند و بر اين اساس همه از امكاني كه در كشور به وجود آمده، به بهترين شكل حمايت كنند و نگاه قانوني بر اين موارد را سرلوحه اقدامات خود قرار دهند.»

معاون پارلمانی ارشاد: هيچ مجوزي به گروهي كه بخواهند از حدود فاصله گرفته باشند، نداده‌ايم
اهالي موسيقي در حالي با چنين مشكلاتي روبه‌رو هستند كه دريافت مجوز براي انتشار اثر و برگزاري كنسرت از همان وزارت ارشاد هم كار چندان آساني نيست و موزيسين‌ها بايد از چندين مرحله مختلف عبور تا بتوانند مجوزهاي خود را دريافت كنند. علاوه بر مجوز شعر و موسيقي، هر بار هنرمندان ناگزير به پركردن فرم‌هايي هستند كه به شكلي كلي مشخصات خود و هنرمندان و حتي همسران و اعضاي خانواده‌شان را ذكر كنند. اين فرآيند در برگزاري كنسرت‌ها بسيار دشوارتر است، اين در حالي است كه گاهي چند ساعت مانده به برگزاري برنامه، مجوز برنامه‌ها صادر نمي‌شود و به شكل عملي امكان هيچ‌گونه تبليغي براي گروه‌ها وجود ندارد. البته «حسين نوش‌آبادي» -معاون پارلماني وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي- هم به اين مساله اشاره دارد كه مجوز برگزاري كنسرت‌ها بر اساس فتاواي مراجع و حكم رهبري و منطبق با چارچوب‌هاي قانوني و رعايت موازين شرعي است: «تاكنون هيچ مجوزي به گروهي كه بخواهند از حدود فاصله گرفته باشند، نداده‌ايم و اگر هم جايي اتفاقي افتاده كه برخي گروه‌هاي موسيقي به تعهدات خود عمل نكرده‌اند براي برگزاري برنامه بعدي‌شان خودمان مانع ايجاد كرديم.»

یک موزیسین: مساله لغو كنسرت‌ها، زدن تيشه به ريشه موسيقي است
او مثل ساير مسوولان ارشاد اصرار دارد روي اين مساله تاكيد كند كه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي خود مراقب است و جايي كه اشكال قانون به وجود بيايد، برخورد مي‌كند. او هم مي‌داند كه موسيقي در ايران وضعيت خاصي دارد و برخي مراجع به‌طور كلي موسيقي را قبول ندارند، برخي با شرايط ويژه و سخت قبول دارند و برخي مراجع نيز نگاه بازتري نسبت به موسيقي دارند؛ اگرچه تمامي فقها روي يك سري نكات نظر مشتركي دارند و مي‌گويند: «اينكه موسيقي غنايي و مفسده‌انگيز نباشد، مانعي براي اجرا ندارد. » استفتاء مقام معظم رهبري هم در اين زمينه به چنين مساله‌اي اشاره دارد. اما آخرين نمونه لغو كنسرت‌ها، لغو برنامه «مسعود شعاري» – آهنگساز و نوازنده سه‌تار- بود. او در همين خصوص مي‌گويد: «در ماجراي لغو كنسرت‌ها، دو مساله وجود دارد. يك بخش، كاملا فرهنگي است و با بروز اتفاقاتي از اين دست، به صورت تدريجي بخشي از هويت و فرهنگ‌مان و چيزي كه متعلق به ما است، از بين مي‌رود. در چنين شرايطي، موسيقي سنتي ديگر وجود نخواهد داشت و در اين ميان مردم، تنها مي‌توانند نياز موسيقايي خود را از طريق رسانه‌هاي خارجي تامين كنند. مساله لغو كنسرت‌ها، زدن تيشه به ريشه موسيقي است. از آن طرف ارتباط يك نسل با پيشينه فرهنگي‌شان قطع مي‌شود.»

كنسرت، جريان متقابلي ميان موزيسين و مخاطب است كه با لغو آن هر دو طرف آسيب مي‌بينند
وی ادامه می دهد: «علاوه بر بحث فرهنگي، مساله حيات هنري هم مطرح است. بايد اين صنف را به رسميت بشناسيم. مگر مي‌توان به‌طور مثال به دندان‌سازان گفت شما ديگر نمي‌توانيد دندان بسازيد يا به نانوايان بگوييد ديگر حق پخت نان نداريد؟ به رسميت شناختن يك صنف، تنها زماني معنا پيدا مي‌كند كه مساله گردش اقتصادي نيز تامين شود. نمي‌خواهم مساله را آسيب‌شناسي كنم، چون در اين مدت به اندازه‌اي درباره اين مسائل صحبت شده كه به نظرم تكرار مكررات است. اتفاقا مساله را بسيار ساده مطرح مي‌كنم. ما با اعضاي صنفي روبه‌رو هستيم كه مثل اصناف ديگر، با قضيه معاش در زندگي‌شان روبه‌رو هستند و تا زماني كه اين مساله حل نشود، ادامه حيات هنري هيچ تضميني نخواهد داشت. اتفاقا تنها موزيسين‌ها درگير اين مساله نيستند. از صدابردار، نورپرداز، مسوول دكور و سالن و شركت‌هاي فروش بليت همه در اين چرخه اقتصادي دخيل هستند و آن وقت در يك «لحظه» همه‌چيز آسيب مي‌بيند و به اصطلاح، نان عده زيادي قطع مي‌شود. خوشبختانه از آنجا كه من فعاليت چنداني در برگزاري كنسرت ندارم و بيشتر فعاليت‌هايم، به مساله آموزش مرتبط است، مي‌توانم با فراغ بال بيشتري در اين خصوص صحبت كنم؛ چون شبهه شخصي ديدن مساله وجود ندارد. از آن گذشته، با بروز اتفاقاتي از اين دست، نسل بعد از ادامه كار دلسرد خواهد شد. آنها وقتي چنين مسائلي را مي‌بينند، ديگر انگيزه‌اي براي فعاليت ندارند. از آن طرف بحث مخاطبان موسيقي هم مطرح است. كساني كه با وجود تمام مشكلات احتمالي اقتصادي، مبلغي پرداخت كرده و بليت يك برنامه را مي‌خرند. كنسرت، جريان متقابلي ميان موزيسين و مخاطب است كه با لغو آن هر دو طرف آسيب مي‌بينند. »

سینماژورنال: اتفاقاتی که در آستانه اکران “خانه دختر” رخ داد و سبب ساز کنار گذاشتن این فیلم از چرخه اکران شد همچنان ادامه دارد.

به گزارش سینماژورنال هرچند رسانه های افراطی از قطعیت توقیف این فیلمها سخن گفته اند و حسین نوش آبادی سخنگوی وزارت ارشاد هم بر این امر صحه گذاشته اند اما مقامات سینمایی در حال تلاش برای حل اکران این فیلمند.

هر فیلمی که پروانه نمایش آن صادر شده، قابلیت اکران عمومی دارد

در تازه ترین واکنش حجت ا.. ایوبی رییس سازمان سینمایی درباره وضعیت اکران این فیلم به “شرق” می گوید: مقام وزارت ارشاد، جناب آقای جنتی و اینجانب همچنان معتقدیم هر فیلمی که مجوز ساخت آن را صادر کرده‌ایم و همچنین وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی پروانه نمایش آن صادر و نظرات شورای پروانه نمایش را جلب کرده است، قابلیت اکران عمومی دارد.

وی ادامه می دهد: ما هم طبق قانون از این تصمیم دفاع خواهیم کرد.

فیلمسازان مسائل را پیچیده نکنند

به گزارش سینماژورنال وی در ادامه ضمن تأکید بر این نکته که تنها مرجع قانونی بررسی و صدور پروانه نمایش فیلم‌ها، شورای پروانه نمایش سازمان سینمایی است، افزود: به‌همین دلیل از هنرمندان و فیلم‌سازان محترم تقاضا دارم مسائل را پیچیده نکنند و با شورای پروانه نمایش در تعامل باشند.

ایوبی خاطرنشان می سازد: اگر طبق نظرات شورا موارد اصلاحی در فیلم‌ها وجود دارد، آن را اعمال کنند تا ان‌شاءالله فیلم‌ها بتوانند به اکران عمومی دربیایند.

سینماژورنال: رضا داوری اردکانی متفکر ایرانی و استاد بازنشسته گروه فلسفه دانشگاه تهران است. او از سال ۱۳۷۷ ریاست فرهنگستان علوم ایران را برعهده دارد.

اردکانی که از چهره‌های شاخص در حوزه نظریه‌پردازی فرهنگی و اندیشه فلسفی به شمار می‌آید در گفتگویی تفصیلی با عبدالجواد موسوی در “کتاب هفته خبر” نکات جالبی را از همکاری با وزیر کنونی ارشاد در مجله ای به نام “نامه فرهنگ” بیان کرده؛ مجله ای که از اواخر دهه شصت تا اواسط دهه هشتاد به صاحب امتیازی معاونت بین الملل ارشاد منتشر می شد.

اردکانی در جایی از گفتگویش ماجرای مقاله ای انتقادی از محمد قوچانی که منجر به ریاست وی بر فرهنگستان هنر شده است را نیز بازگو کرده است.

جنتی میگفت هر وقت مجله چاپ شد من میخوانم

داوری اردکانی درباره همکاری با علی جنتی در ماهنامه “نامه فرهنگ”  می گوید: در داخل و خارج از ایران گاهی می نوشتند “نامه فرهنگ” ارگان وزارت ارشاد است اما اینطور نبود. علی جنتی مدیر مجله بود و من سردبیر بودم.

به گزارش سینماژورنال وی ادامه می دهد: هر وقت به او چیزی می گفتم و نظرش را می پرسیدم یعنی در مواردی که خودم شک داشتم آیا مصلحت است فلان مطلب را چاپ کنم یا نه میگفت هر چه میخواهید بنویسید و چاپ کنید. من حالا نمیخوانم و وقتی که مجله چاپ شد میخوانم. ایشان جز کارگشایی برای مجله هیچ کار دیگری نکرد.

مسجدجامعی خرج چاپ و حق التحریر را میداد

اردکانی درباره حضور احمد مسجدجامعی در این مجله هم چنین می گوید: مسجدجامعی فقط خرج چاپ و حق التحریر را میداد که البته ما حق التحریر زیادی هم نمیدادیم. خیلی اندک و ناچیز بود. ایشان فقط خرج اندک مجله را میداد. فروش هم برعهده ما نبود. من همواره نگران بودم مبادا این شائبه تقویت شود که “نامه فرهنگ” ارگان وزارت ارشاد است.

احمدی نژاد و صفار هم اصرار کردند که کار را ادامه بده

این فیلسوف درباره تعطیلی مجله در سال 1384 می گوید: آنها{دولت احمدی نژاد و وزارتخانه صفارهرندی} هم در کار ما مداخله نکردند و اصرار کردند که ادامه بده. خیلی اصرار کردند اما هرچه اصرار کردند و هر چه خودم به خودم فشار آوردم که این کار را ادامه دهم نمیدانم چرا نشد.

قوچانی تیترزده بود یک علم ستیز رییس فرهنگستان میشود

رضا داوری اردکانی واقعه نگاری ماجراهایی که در اواخر دهه هفتاد به ریاست وی بر فرهنگستان هنر منجر شد را نیز چنین روایت می کند: هشت سال آقای شریعتمداری تمام شده بود و میخواستیم رییس جدید را انتخاب کنیم. سه چهار نفر کاندیدا بودند برای این کار و اسم من اصلا مطرح نبود…ناگهان وقتی تشتتی برای پیدا کردن مدیر بعدی ایجاد شد و معلوم شد که به وفاق نمیتوانند برسند یکی خطاب به من گفت شما ریاست را برعهده بگیرید.

به گزارش سینماژورنال داوری ادامه میدهد: دو ساعت درباره این موضوع بحث شد و آنهایی که موافق و مخالف بودند حرفشان را زدند و در نهایت رای دادند و سه نفر مشخص شدند و من هم یکی از آنها بودم. نتیجه رای گیری را برای رییس جمهور وقت فرستادند. رییس دولت هفتم حدودا یک ماه و نیم نامه را گرفته بود اما حکم نزده بودند. در این فاصله ماجرا در روزنامه ها درز پیدا کرد و محمد قوچانی مقاله مفصلی نوشت که یک علم ستیز{یعنی من} رییس فرهنگستان می شود.

به قوچانی گفتم این آتشی است که شما در دامن من انداختید

داوری اردکانی درباره واکنش رییس دولت هفتم به مقاله قوچانی بیان می دارد: ایشان وقتی مطلب را دیده بود گفته بود این کاغذ را بیاورید و حکم من را امضاء کرد. بعدها به قوچانی گفتم شما این آتش را در دامن من انداختید.