سینماروزان/حامد مظفری: محمدعلی بهمنی شاعر و غزل‌سرای معاصر در ۸۲سالگی مرحوم شد.

محمدعلی بهمنی در فروردین ۱۳۲۱ در دزفول متولد می‌شود. مادر و پدرش متولد تهران بودند و او در راه سفر به دزفول به قصد دیدار برادرش به دنیا می‌آید و به همین دلیل در شناسنامه اش درج می‌کنند: متولد دزفول!

پدر بهمنی از پرسنل راه آهن بود و برای همین خانواده ایشان در شهرهای مختلف اقامت داشتند ولی خودش از دهه پنجاه دیگر در بندرعباس اقامت گزید. علاقه به شعر و داستان از کودکی در او وجود داشت و بی تحصیلات آکادمیک و در نوجوانی و هنگام کار در چاپخانه با فریدون مشیری که آن روزها مسئول صفحهٔ شعر و ادب هفت‌تار چنگ مجلهٔ روشنفکر بود، آشنا شد و نخستین شعرش در سال ۱۳۳۰، زمانی که تنها ۹ سال داشت، در مجلهٔ روشنفکر به چاپ رسید و به تدریج با بسیاری از نشریات به همکار پرداخت.

بهمنی از سال ۱۳۴۵ همکاری خود را با رادیو آغاز کرد و برنامهٔ صفحهٔ شعر را با همکاری شبکه استانی خلیج فارس ارائه داد. بهمنی در سال ۱۳۷۴ همکاری خود را با هفته‌نامهٔ ندای هرمزگان آغاز می‌کند و صفحه‌ای تحت عنوان تنفس در هوای شعر را هر هفته در پیشگاه مشتاقان خود قرار می‌دهد.

وی از سال ۱۳۵۳ ساکن بندرعباس شد، پس از پیروزی انقلاب، به تهران آمد و مجدداً در سال ۱۳۶۳ به بندرعباس عزیمت کرد و در آنجا ساکن شد. بهمنی مسؤول چاپخانهٔ دنیای چاپ بندرعباس و مدیر انتشارات چی‌چی‌کا (در گویش بندرعباسی به معنی قصّه) در بندرعباس بود.

از محمدعلی بهمنی ده ها مجموعه شعر به یادگار مانده و ازجمله: “باغ لال”، “در بی وزنی”، “دهاتی”، “عشق است”، “نیستان”، “غزل زندگی کنیم” و…

بخشی از شهرت محمدعلی بهمنی مرهون استفاده اشعارش توسط خوانندگان موسیقی پاپ بوده چنان که از عماد رام(قصه دل) و حمیرا(هوای قفس) گرفته تا رامش(رودخونه ها)، شادمهر عقیلی(دهاتی)، ناصر عبداللهی(هوای حوا) و حبیب(خرچنگهای مردابی) و…، برخی از بهترین قطعات خود را با بهمنی کار کردند.

دو قطعه “هوای حوا” با صدای ناصر عبداللهی و موسیقی فرزاد فرومند و همچنین “خرچنگ‌های مردابی” با صدا و ملودی حبیب محبیان و تنظیم لو واروژان را باید جزو هیت‌ترین آثار تاریخ موسیقی پاپ ایران دانست که هر دو در حافظه مخاطبان باقیست.

در این بین خوانش اشتباه حبیب از “خرچنگ های مردابی” و استفاده از واژه “کمال‌دار برای من کمال پرست” به جای “کمالِ دار برای من کمال پرست” با گلایه بهمنی هم مواجه شد منتها همچنان موسیقی زیبای حبیب برای این کار بود که بهمنی را به تحسین واداشت.(اینجا را بخوانید)

محمدعلی بهمنی هرچند غزلسرا بود ولی به نیما علاقه وافر داشت چنان که جسمش را غزل و روحش را نیمایی میدانست. بهمنی مدتی رئیس شورای شعر و موسیقی ارشاد هم بود ولی در شهریور ۹۷ خودش از این سمت کناره گرفت با این توضیح که “نمی‌خواهم مزاحم ترانه های ضعیف باشم!” و شاید همین جدایی بود که باعث شد در پنج شش سال اخیر مدام ترانه های ضعیف و بی کیفیت را با صداهای نخراشیده بشنویم!!

سینماروزان: حدودا 5 روز قبل بود که خبری را منتشر کردیم مبنی بر آن که قربان محمدپور کارگردان «سلام بمبئی» به دنبال فراهم آوردن شرایط حضور شادمهر عقیلی در قسمت دوم «سلام بمبئی» با نام «دختر شیطان» است.(اینجا را بخوانید)

مدتی بعد از خبر سینماروزان، شادمهر از این گفت که هیچ مذاکره ای با وی صورت نگرفته بی‌توجه به متن خبر که در آن تأکید شده بود اگر مجوزهای ارشاد برای بازی وی صادر شود، با او مذاکره صورت میگیرد؛ موضوعی که کارگردان «دختر شیطان» هم بعدتر بر آن تأکید کرده بود.

حالا روزنامه اصولگرای «کیهان» با نگاهی به آن خبر و با توصیف شادمهر با عبارت «خواننده ورشکسته» و به کار بردن عبارت «مبتذل ساز» برای کارگردان «سلام بمبئی» هم به آن خواننده و هم به این کارگردان تاخته است. این رسانه در خلال گزارش خود ادعایی را هم طرح کرده درباره پیامهایی که 4خواننده لس آنجلسی برای بازگشت به ایران ارسال کرده اند.

متن گزارش «کیهان» را بخوانید:

همکاری خواننده ورشکسته و کارگردان مبتذل‌ساز برای خودنمایی

سینماروزان: شادمهر عقیلی خواننده ای که بیش از یک دهه و نیم است ایران را ترک کرده و فعالیت هنریش را در ایالات متحده دنبال میکند ممکن است بعد از مدتها با یک پروژه سینمایی ایرانی-هندی مجددا حضور در مارکت هنری داخل را تجربه کند.

به گزارش سینماروزان در صورت موافقت سازمان سينمايي براي بازي شادمهر عقيلي در پروژه ايران-هند “دختر شیطان” یا “سلام بمبئ2″، دست اندركاران پروژه با شادمهر عقيلي وارد مذاكره خواهند شد تا يكي از نقش هاي اصلي این فیلم را بازي كند.

“دختر شيطان” به نويسندگي و كارگرداني قربان محمدپور محصول مشترك سينماي ايران و باليوود هندوستان است كه در فصل پاييز در باليوود فيلمبرداري خواهد شد.

فيلم دو بازيگر ﻣﺮﺩ ايراني دارد و قرار است يك بازيگر مطرح زن از سينماي هند نقش دختر شيطان را بازي كند.
در صورت صدور مجوز، شادمهر که سالها پیش ایفای نقش در “شب برهنه” و “پر پرواز” را تجربه کرده بود یکی از نقشهای اصلی مرد را ایفا خواهد کرد.

دست اندركاران “دختر شيطان” همچنين در تلاش هستند با “آميتاب باچان” يا “درمندرا” براي بازي در اين فيلم به توافق برسند.

تا اين لحظه حضور عبدالله اسكندري طراح چهره پردازي ، حسن پويا مدير فيلمبردار ، عليرضا علويان صداگذار ، طاهر پيشوايي صدابردار ، سيمون سيمونيان مشاور پروژه ، دلشاد شبير شيخ آهنگساز ، دكتر علي ايراني مشاور تهيه كننده و حسن غلامي بعنوان سرمايه گذار فیلم قطعی شده است.

“دختر شيطان” که طرح اصلی آن از فرج الله سلحشور است داستان يكي از بچه هاي ابليس است كه ميخواهد توبه كند؛ شرط پذيرش توبه اش سجده به يك انسان بي گناه است. دختر شيطان وارد زمين مي شود و دنبال يك آدم بي گناه مي گردد اما…

سینماروزان: سعید سهیلی که آخرین ساخته اش «گشت2» جزو پرفروشترین فیلمهای تاریخ سینمای ایران بوده است قصد ساخت فیلمی با عنوان «حرومی» را دارد؛ فیلمی کمدی-اجتماعی که مضمونی درباره موسیقی دارد.

به گزارش سینماروزان علی اصغری نویسنده ای که پیش از این در نگارش فیلمنامه هایی همچون «دهلیز»، «آب نبات چوبی» و «شیفت شب» حضور داشته است به عنوان همکار سناریست «حرومی» حضور دارد.

سعید سهیلی که به سیاق سالهای اخیر خودش تهیه فیلم جدیدش را برعهده گرفته است با اشاره به اینکه ظرف یک ماه آینده برای دریافت پروانه ساخت «حرومی» اقدام خواهد کرد به «بانی فیلم» گفت: «حرومی» نام موقت فیلمی است که مضمونی اجتماعی با رگه های کمدی دارد. فیلم به موسیقی در کشور میپردازد و بر این اساس قصد داریم از بازیگرانی استفاده کنیم که دستی در موسیقی دارند.

سهیلی ادامه داد: «حرومی» فیلمی است پربازیگر و البته دارای تعدد لوکیشن. فیلمبرداری به طور کامل در تهران انجام میشود و فضاهای مختلفی از مناطق شهری را دربرمیگیرد.

سعید سهیلی که درنظر دارد «حرومی» را به جشنواره بیاورد هرچند پیش از این به طور مستقیم موسیقی را زیربنای آثارش قرار نداده بود اما 16 سال قبل قبل از یک خواننده-موزییسن محبوب یعنی شادمهر عقیلی به عنوان نقش اصلی یک درام حادثه ای به نام «شب برهنه» استفاده کرده بود.

سعید سهیلی(تسبیح به گردن) و شادمهر عقیلی(با سر بانداژ شده) در پشت صحنه «شب برهنه»

سینماروزان: پدرام کشتکار از جمله آهنگسازان و تنظیم کنندگان موسیقی پاپ بعد از انقلاب در روزهای اوج شکوفایی آن در اواخر دهه هفتاد و اوایل دهه هشتاد بود.

به گزارش سینماروزان کشتکار که سابقه همکاری با برخی از مطرح ترین خوانندگان پاپ بعد از انفلاب و از جمله محمد اصفهانی، شادمهر عقیلی و احسان خواجه امیری را دارد چند سالیست که فعالیت زیادی در حیطه موسیقی ندارد و این فعالیت اندک یک دلیلش دلخوریهایی است که از برخی همکارانش دارد؛ دلخوریهایی که برخی از آنها در گفتگو با «موسیقی ما» به صریح ترین شکل ممکن منعکس شده است.

کشتکار درباره این کم کاری می گوید: یکی از دلایل حضور کم‌رنگ سال‌های اخیرم این بود که وقتی می‌بینی زحمت می‌کشی و دیده نمی‌شوی و خواننده‌ها بیشتر مورد توجه قرار می‌گیرند، دلت می‌خواهد قهر کنی! من جریانات زیادی ایجاد کردم ولی مگر چند بار می‌توانی اتفاق ایجاد کنی؟ مثلاً یک آلبوم با شادمهر داشتیم که او گفت تنظیم کن و حاصلش آلبوم «عرشیا» شد. اگر کاست این آلبوم را ببینید، نوشته آهنگساز شادمهر عقیلی و یک مستطیل پررنگ مشکی زیرش است که اگر در نور بگیرید، اسم من را خواهید دید! یا مثلاً زمانی که آهنگ «فاصله» منتشر شد، دیدم نوشته تنظیم پدرام کشتکار و بهروز صفاریان! با بهروز تماس گرفتم و گفت که عوامل پخش تصمیم گرفته بودند فقط اسم من را بزنند؛ اما اصرار کردم اسم پدرام کشتکار هم حتماً قید شود! آلبوم «دهاتی» هم که منتشر شد، اسم من فقط به عنوان نوازنده کیبورد قید شده بود! می‌خواستم برای این آلبوم هم پیگیری کنم اما بهروز اجازه نداد. همه اینها منجر به دل‌سردی شما می‌شود.

پدرام کشتکار که به همراه بهروز صفاریان یکی از هسته های اصلی تنظیم آلبوم پرفروش «دهاتی» شادمهر بوده است درباره اینکه چرا اسمش در این آلبوم نیامد اظهار می دارد: قرار بود شادمهر عقیلی در آلبوم بعدی جبران کند و ما هم گفتیم که اسم خودمان کنار آثارمان می‌آید و در مورد «دهاتی» هم توضیح می‌دهیم. شادمهر آن زمان می‌دانست که آلبوم «آدم و حوا» به سرانجام نمی‌رسد؛ چون با شرکت توزیع‌کننده «دهاتی» مشکل داشت. یک روز آقای تبریزیان با من تماس گرفت و گفت که شادمهر اینجا بود و آلبوم جدیدش را ما منتشر می‌کنیم و من هم خوشحال شدم. او دلیل این خوشحالی را پرسید و من هم گفتم که ما آهنگ و تنظیم کارهایش را انجام دادیم. اما آقای تبریزیان گفت که او آهنگسازی و تنظیم همه کارها را به نام خودش زده است!

کشتکار درباره این ادعای شادمهر که بابت آلبوم «دهاتی» 40 میلیون گرفته بیان می دارد: من و بهروز صفاریان هزار تومان هم از شادمهر پول نگرفتیم. اما او هم معرفت‌هایی داشت و در کارهای ما اگر گیتار می‌زد یا بک‌وکال خواننده‌ها را می‌خواند، پول نمی‌گرفت. ما آن زمان دستمزدی هم نداشتیم و قطعاً 40 میلیون تومان هم دستمزد نگرفته است. من کلاً خیری از شادمهر عقیلی ندیده‌ام و او را نه می‌بخشم و نه دعا می‌کنم.

کشتکار درباره مهاجرت شادمهر عقیلی به کانادا می گوید: یک روز شاهکار بینش‌پژوه دنبال من آمد و رفتیم سمت تهرانپارس دل و جگر خوردیم. گفت می‌دانی الان از کجا آمده‌ام؟ گفتم کجا؟ گفت همین الان شادمهر را به فرودگاه رساندم و رفت. خیلی ناراحت شدم که تا دو روز قبل با شادمهر بودیم ولی هیچ‌چیز به ما نگفته بود.

این آهنگساز ادامه می دهد: شادمهر ظاهراً می‌خواست برگردد ولی مصاحبه خارج از چارچوب در یکی از شبکه‌ها داشت و کارش را خراب کرد.

پدرام کشتکار درباره وضعیت دستمزدها در اواخر دهه هفتاد می گوید: در بحث دستمزدها هم باید بگویم اولین دستمزدی که من گرفتم، بابت تنظیم آهنگ «فاصله» به مبلغ 150 هزار تومان بود. من هیچ‌وقت مشکل حساب و کتاب با محمد اصفهانی نداشته‌ام و ادعای برخی که می‌گویند او خسیس است را اصلاً قبول ندارم؛ اما می‌گویم که او لج‌باز است و اگر حس کند که در کار طرف مقابلش، دروغ و کلک وجود دارد، اذیتش می‌کند. اما اگر شما با دکتر روراست باشید، او بسیار بااخلاق و خوش‌حساب است. این خاطرات من از سال‌های دهه هشتاد بود تا حدود سال 87 که دیگر کم‌کار شدم.

پدرام کشتکار درباره خواننده هایی که صدایشان را دوست دارد اظهار می دارد: صدای مرتضی پاشایی را دوست دارم. ولی او را تا زمان فوت نمی‌شناختم و پس از آن متوجه شدم چه کارهایی داشته و چه تعداد کنسرت برگزار کرده است. مرتضی پاشایی تقلید نمی‌کرد و صدای حرف زدنش هم همین بود. اگر برابر من شادمهر عقیلی، محسن یگانه و مرتضی پاشایی را قرار دهند، در آن سونوریته صدا و طراحی خوانندگی، حتماً مرتضی پاشایی را موفق‌تر می‌دانم.

کشتکار درباره 5 قطعه مگاهیت این سالها هم بیان می دارد: قطعاً خیلی بیشتر از 5 قطعه است. «گل یاس» (شادمهر)، «ای کاروان» (علیرضا عصار)، «ناصریا» (ناصر عبداللهی)، «دلم گرفت» (حامی)، «غزلک» (سعید شهروز)، «حسرت» (محمد اصفهانی)، «سکوت» (محسن یگانه)، «سنتوری» (محسن چاوشی) که البته من این را نشنیده‌ام{!!!؟؟؟}، «ماه عسل» فرزاد فرزین، «سلام آخر» (احسان خواجه‌امیری)، «دوست دارم زندگی رو» (سیروان)، «طفره نرو» (زانیار)، «خوشگل عاشق» (فریدون) و «وایسا دنیا» (رضا صادقی) از جمله مگاهیت‌های این سال‌ها هستند.

پدرام کشتکار با ظاهر دهه نودی

سینماژورنال: طبیعی بود که با مرگ حبیب محبیان خواننده پاپ ایرانی(اینجا و اینجا و اینجا را بخوانید) نام محمود احمدی‌نژاد و یارغارش اسفندیار رحیم‌مشایی هم سر زبانها بیفتد.

به گزارش سینماژورنال به هر حال حبیب محبیان در دوره دوم ریاست جمهوری احمدی‌نژاد و بعد از نگارش نامه‌ای خطاب به رییس دولت دهم خواستار حضور در ایران شد و بعد از مدتی به همراه خانواده‌اش به ایران بازگشت و در رامسر ساکن شد.

در بازگشت حبیب به ایران اسفندیار رحیم‌مشایی مشاور رییس دولت دهم نیز نقشی موثر ایفا کرد و حتی در این باره گفته بود: اینکه یک ایرانی بخواهد فعالیتی در داخل و خارج از کشور داشته باشد، مطابق چارچوب و قوانین آزاد است و مشکلی ندارد. فعالیت هنری در همه بخش‌ها از جمله موسیقی برای همه هنرمندان در داخل و خارج از کشور آزاد است و برگشت به ایران برای کسی مشکلی ندارد.

مدتی بعد از حضور حبیب در ایران، حرف و حدیثهایی پیش آمد درباره علاقه احمدی‌نژاد به صدای حبیب و قطعات او و برخی نیز این شایعه را رواج داده‌اند که “سمیر زند” فرزند آیت‌ا.. خزعلی بوده در هماهنگی با احمدی‌نژاد شرایط بازگشت حبیب را به ایران فراهم کرده! حتی برخی از فانتزی‌سازان از اجرای اختصاصی حبیب برای احمدی‌نژاد گفتند؛ اجرایی بدون ارکستر و با حضور حبیب و فقط یک گیتار که با آن قطعه “مرد تنهای شب” خوانده شده!

این شایعات پس از درگذشت حبیب مجددا داغ شد و حتی از این سخن گفته شد که احمدی‌نژاد به صدای سیاوش قمیشی هم علاقه داشته و بنا بوده وی را به ایران بازگرداند!

در امتداد چنین روندی بود که مشاور رسانه‌ای دولت سابق هم مرتب در این باره مورد سوال واقع شد که آیا احمدی‌نژاد بر سر مزار حبیب حاضر خواهد شد یا نه؟

فانتزی‌سازی‌های کودکانه و تبلیغاتی

 بدیهی بود که طیف نزدیک به احمدی‌نژاد به واسطه تسهیل شرایط ورود حبیب به ایران در دوران احمدی‌نژاد با سوالات این چنینی مواجه شوند اما اینکه در این مسیر بازار فانتزی سازی و شایعه پراکنی آن قدر پررنگ شود که از اجرای کنسرت اختصاصی حبیب برای رییس دولت دهم و علاقمندی او به صدای قمیشی سخن گفته شود بیش از حد کودکانه و تبلیغاتی به نظر می‌رسد.

درست است که رحیم‌مشایی مشاور احمدی‌نژاد بنا بر اندیشه‌های خاصی که داشت از طریق شورای عالی ایرانیان خارج از کشور پیگیر بازگشت برخی از چهره‌های خارج‌نشین و از جمله خوانندگان لس‌آنجلسی به کشور بوده است اما همه فعالیت او در این مسیر جز بازگشت حبیب به ایران ثمری نداشت.

تلاش برای بازگرداندن شادمهر، بیژن مرتضوی و معین

یارغار احمدی‌نژاد علاقه زیادی داشت که شادمهر عقیلی خواننده سفرکرده ایرانی را که در کشور رشد کرده و اوج گرفته بود را هم به ایران بازگرداند ضمن اینکه برخی خوانندگان لس آنجلسی هم با وعده‌های وی به کشور بازگشتند با این حال چون نتوانستند مجوز فعالیت بگیرند قید ماندگاری را زدند.

از جمله این خوانندگان بیژن مرتضوی و نصرت‌ا.. معین بودند که در بازگشت به ایران گمان می‌کردند خیلی زود شرایط فعالیت‌شان هم فراهم خواهد شد اما پس از مدتی چون دریافتند برای فعالیت دوباره در وطن باید سالها صبر کنند و شاید به نتیجه هم نرسند، قید حضور را زدند و به لس‌آنجلس بازگشتند.

شادمهر عقیلی هم به آن قدر از بوروکراسی صورت گرفته بر سر دریافت مجوز آلبومهایش در ماههای آخر حضور در ایران دلزده شده بود که حتی بازگشت به صورت موقت را هم قبول نکرد.

حبیب

به گفته‌های خود حبیب رجوع کنید

در چنین شرایطی اینکه مرگ حبیب مجالی شود برای گسترده کردن بازار شایعات درباره علاقه رییس دولت دهم به خوانندگان لس‌آنجلسی و حتی باز کردن پای فرزند یک روحانی در ماجرای بازگشت حبیب، به شدت احمقانه به نظر می‌رسد. به خصوص که حبیب حدودا نه ماه پیش از مرگ گفتگویی تفصیلی با “زندگی ایده آل” کرده بود و درباره بازگشت به وطن کوتاه و گویا حرف زده بود.(اینجا را بخوانید)

حبیب گفته بود: دیدار کوتاهی با مشایی در دفترشان داشتیم. دوستی که نزدیکی به دولت وقت داشت نامه ای تنظیم کرد و پیش احمدی نژاد برد. ایشان هم بلافاصله امضاء کردند و به ارشاد رسید. سه روزه مجوز گرفتم تا بتوانم آلبوم ضبط کنم تا اینکه شخصی که مایل به سرمایه گذاری بود مرا برد پیش آقای مشایی. به چه دلیل نمی دانم. مشایی خواستند مرا ببینند و گفتند اینجا وطن شماست و اگر برگردید خوشحال می شویم. برخوردشان خیلی خوب بود. وقتی فهمیدند تا سال ۶۲ ایران بودم برایشان جالب بود.

از آن سو سمیر زند فرزند آیت ا.. خزعلی نه تنها کمترین نقشی در بازگشت وی به ایران نداشت که فقط به واسطه پرداخت رقمی هنگفت توانسته بود شرایط اجرای یک قطعه دوصدایی با وی را فراهم کند.

حبیب حتی از این همکاری هم به شدت دلخور بود و گفته بود: درباره آهنگ “محکوم” باید بگویم شخصی{سمیر زند} به من زنگ زد و گفت اگر اجازه دهید من یک خط با شما بخوانم و من گفتم مخارجش بالاست. وی ابتدا همه شرایط را فراهم کرد و من رفتم و خواندم. اما وی شیطنت کرد و برخلاف ابتدای کار که گفت فقط یک خط می خواند دو سه خط خواند. البته من در عرض ۱۵ دقیقه خوانندگی را یادش دادم و در نهایت آهنگ ضبط شد و یک روز به من زنگ زد و گفت کلی از اساتید به من گفته اند دیگر خودت میتوانی بخوانی اما در نهایت زیر قولش زد و پول مرا تسویه نکرد.

حبیب افزوده بود: من با ایشان{سمیر زند} قرارداد نداشتم و اطمینان کردم. هیچ وقت کلاه سر کسی نگذاشتم و دوست هم ندارم کسی کلاه سرم بگذارد. حضرت علی(ع) می گوید اگر کسی خواست سرت کلاه بگذارد نگذار ولی اگر کسی کلاه سرت گذاشت بدانید که کلاه سر خودش گذاشته. این جوان بعد از آن جریان چند بار پیام داد و عذرخواهی کرد. حتی یک بار از دوبی زنگ زد و من قطع کردم. این آدمها خطرناک هستند.

وقتی حبیب بدون کمترین اشاره به علاقه احمدی‌نژاد به صدایش به صراحت از ماجرای دیدار با یارغار احمدی نژاد حرف زده و از آن شفافتر خواننده آن قطعه دوصدایی را “خطرناک” توصیف کرده دیگر باز کردن پای شایعات و دمیدن در تنور فانتزی سازی چه سودی می‌تواند داشته باشد جز تحریف واقعیت؟

سینماژورنال/غفور پورغفور: هرچند بلحاظ کمیت، امسال فیلمهای زیادی از ایران و از جمله فیلم اخیر مجید مجیدی در جشنواره مونترال حضور داشتند اما تنها فیلم بلند ایرانی که در بخش مسابقه جشنواره حاضر بود “تابو/پدر وحشی” بود؛ تازه ترین ساخته خسرو معصومی.

به گزارش سینماژورنال “تابو” که به تازگی هم پروانه نمایش داخلی گرفته در دو نوبت برای مخاطبان جشنواره مونترال به نمایش درآمد و آن طور که معصومی می گوید اقبال عمومی به آن نسبتا خوب بوده است.

اغلب مخاطبان جشنواره مونترال پیر و میانسال بودند

معصومی در گفتگو با سینماژورنال درباره وضعیت نمایش “تابو” در جشنواره مونترال بیان می دارد: برخورد مخاطبان جشنواره با فیلم نسبتا خوب بود بخصوص که جشنواره امسال مونترال جشنواره پرفیلمی بود و بیشتر از 80 فیلم در جشنواره حاضر بودند.

وی ادامه می دهد: بلحاظ تعداد مخاطبان، جشنواره مونترال جشنواره پرمخاطبی است و مخاطبانش از مخاطبان جشنواره فجر بیشتر بود اما از نظر دامنه سنی برایم عجیب بود که اغلب مخاطبان جشنواره یا میانسال بودند و یا پیر و مخاطبان جوان چنان که باید حضور نداشتند.

معصومی درباره اینکه خودش در گفتگو با برخی از دست اندرکاران جشنواره از آنها درباره دامنه سنی بالای مخاطبان پرسیده و به پاسخ روشنی نرسیده می افزاید: این اتفاق برای من واقعا غیرمنتظره بود و سعی کردم در گفتگو با برخی دست اندرکاران به پاسخی درباره آن دست یابم که البته کوششهایم بی نتیجه ماند.

مونترال مخاطبان زیادی داشت اما تنوع سنی در مخاطبان وجود نداشت

این کارگردان با اشاره به اینکه در جشنواره های زیادی شرکت داشته و جشنواره فجر را بلحاظ کمیت پرمخاطب می داند اظهار می دارد: نکته مهم این است که جشنواره فجر هم مخاطبان زیادی دارد و هم تنوع سنی مخاطبان در آن زیاد است. شاید مونترال جزو معدود جشنواره هایی بود که مخاطبانش از مخاطبان جشنواره فجر بیشتر بود اما تنوع سنی در آن به چشم نمی خورد.

نسخه اصلی “تابو” بدون ممیزی پروانه نمایش گرفت

“تابو”ی خسرو معصومی سال قبل به بخش مسابقه جشنواره فجر راه نیافت و مدتها نیز پشت خط دریافت مجوز نمایش ماند تا اینکه حدودا سه هفته قبل پروانه نمایش آن صادر شد.(اینجا را بخوانید) معصومی درباره ممیزیهای وارده به اثر برای دریافت پروانه نمایش به سینماژورنال می گوید: هیچ ممیزی خاصی به فیلم وارد نشد و همان نسخه اصلی پروانه گرفت.

وی در پاسخ به این سوال که با وجود لحاظ نشدن ممیزی دلیل این همه وقفه در صدور پروانه نمایش چه بود می گوید: تهیه کننده “تابو” جواد نوروزبیگی بود که پروانه ساخت را هم گرفته بود و از آنجا که ایشان در ماههای اخیر بشدت درگیر دیگر محصولات خود بود دریافت پروانه “تابو” عقب افتاد. به هر حال ایشان سال قبل شش فیلم تهیه کرده بود و طبیعی است سرش شلوغ بود!

محمد امامی سرمایه گذار و تهیه کننده اصلی “تابو” بود

معصومی در توجیه عقب افتاده شدن دریافت پروانه نمایش “تابو” توسط تهیه کننده اش جواد نوروزبیگی بیان می دارد: در ابتدای تولید ایشان پذیرفت که پروانه ساخت اثر را بگیرد و تهیه کننده ما باشد اما از جایی به بعد محمد امامی{یکی از تهیه‌کنندگان مجموعه های “شاهگوش” و “شهرزاد”} به عنوان سرمایه گذار و تهیه کننده اصلی وارد کار شد و در واقع امور تهیه کنندگی را ایشان پیش بردند ولی برای احترام به تهیه کننده اولیه نام ایشان را در پروژه حفظ کردیم.

“پر پرواز” را دوست داشتم و تهیه کننده اش هم دوست داشتنی بود

یکی از مسائلی که در هفته های اخیر در فضای سینما مطرح شده بود ساخت قسمت دوم “پر پرواز” با حضور شادمهر عقیلی در آن بود! چندی قبل نقل قول “پشیمانی از ساخت “پر پرواز”” به خسرو معصومی نسبت داده شد و اینکه با تهیه کننده آن فیلم مشکل داشته است.

وقتی از وی می پرسیم مشکلش با تهیه کننده “پر پرواز” چه بوده که دیگر علاقه ای به ساخت ادامه آن ندارد به سینماژورنال می گوید: اول باید بگویم که برخلاف آنچه در برخی رسانه ها مطرح شد اتفاقا “پر پرواز” را دوست داشتم و البته که بخاطر یکی از رفقای تهیه کننده ام{جلال قزل‌ایاق} آن را کارگردانی کردم؛ رفیقی که خیلی هم دوست داشتنی بود.

اگر شادمهر بازگردد و “پر پرواز2” ساخته شود رکوردهای فروش را جابجا خواهد کرد

وی ادامه می دهد: این را هم می دانم که اگر شادمهر بازگردد و در فیلم باشد سوژه داستانی اثر آن قدر کشش دارد که به تولید یک اثر پرفروش بدل شود و حتی رکوردهای فروش را جابجا کند اما شخصا برای من انگیزه ای برای ساخت آثار تجاری به آن سبک و سیاق وجود ندارد.

کارگردان آثاری چون “رسم عاشق کشی” و “باد در علفزار می پیچد” خاطرنشان می سازد: من در سینمای حرفه ای مسیر خودم را پیدا کرده ام و همین مسیر را هم ادامه خواهم داد. ساختن قسمت دوم “پر پرواز” برای من معنایی ندارد جز اینکه “خداحافظ سینما”!

خسرو معصومی تأکید می کند: زمانی که “پر پرواز” را ساختم می خواستم تواناییهای خودم را در ساخت محصولی کاملا تجاری محک بزنم و اتفاقا محک خوبی هم بود اما الان مسیری را پی گرفته ام که می خواهم آن را ادامه دهم.

سینماژورنال/محمد آقایی فرد: سه هفته قبل بود که به ناگاه خبر بازگشت شادمهر عقیلی به ایران به تیتر بسیاری از رسانه ها بدل شد.(اینجا را بخوانید)
به گزارش سینماژورنال اصل خبر هم مربوط می شد به گفتگویی از داوود ناقور دوست قدیمی شادمهر که در آن درباره فراهم آوردن شرایط بازگشت وی به کشور صحبت شده بود.
کار به جایی رسید  که حتی سخنگوی ارشاد هم در این باره به اظهارنظر پرداخت.
حالا و بعد از فروکش کردن تب پرداخت ناگهانی به شادمهر ، ناقور در گفتگو با سینماژورنال از این گفته که اولین هدفش ایجاد شرایط رفت و آمد شادمهر به کشور است و نه کنسرت گذاشتن.

پیگیر حل مشکل ورود و خروج شادمهر هستم
ناقور می گوید: من پيگير حل مشكل ورود و خروج شادمهر هستم و خواهم بود، اين موضوع هم ضرري براي كسي ندارد.
وی ادامه می دهد: در واقع من به عنوان دوست صميمي شادمهر، دوست دارم مشكل ورود و خروج ايشان را حل كنم و دنبال بحث‌هاي ديگر نيستم. بنابراين هيچ اهميتي هم به نظر يك تعداد آدم انگشت شمار نمي‌دهم چون فکر می کنم اين دوستان صلاحيت نظر دادن درباره اين موضوع را نداشته باشند.

شادمهر متعلق به چند فامیل و مدیر برنامه نیست
داوود ناقور با تاکید بر اینکه دوست دارد با پرهیز از حواشی مشکل رفیقش را حل کند به سینماژورنال می گوید: شادمهر يك هنرمند ملي است و متعلق به چند تا فاميل و مديربرنامه نيست، هركسي هر كمكي مي‌تواند براي حل اين موضوعات بكند، اين مي‌تواند مشكلات بسياري را حل كند.

فقط به دنبال این هستیم که شادمهر بتواند به راحتی وارد کشور شود
وی تاکید می کند: ما اصلا دنبال اين نيستيم كه بلافاصله بعد از ورود ايشان، مشكل كنسرت حل شود و ايشان كنسرت بگذارد. ما فقط به دنبال اين هستيم كه ايشان بتواند به راحتي به كشورمان وارد شود.

سینماژورنال: به تازگی داوود ناقور رفیق قدیمی شادمهر عقیلی از رایزنیها برای بازگشت وی به ایران و بازی در قسمت دوم “پر پرواز” خبر داده است. ناقور حتی از این گفته که فیلمنامه قسمت دوم این کار نوشته شده و به ارشاد ارائه گشته است.(اینجا را بخوانید)

به گزارش سینماژورنال با این حال خسرو معصومی کارگردانی که حدودا 15 سال قبل “پر پرواز” را با بازی شادمهر عقیلی کارگردانی کرده بود با اظهار بی اطلاعی از ارسال فیلمنامه برای اداره نظرات به “خبرگزاری صداوسیما” می گوید: من از ساختن «پر پرواز۱» هم پشیمان هستم چه برسد به اینکه بخواهم «پر پرواز۲» را بسازم.

وی گفت: بعید می‌دانم که اجازه بازگشت شادمهر به ایران داده شود و تمام صحبت‌های انجام شده درباره “پر پرواز” را تکذیب می‌کنم.

اظهار بی اطلاعی سخنگوی ارشاد
به دنبال طرح موضوع احتمال بازگشت خواننده مذکور به ایران، حسین نوش‌آبادی سخنگوی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی نیز از این موضوع اظهار بی‌اطلاعی کرد!

ایفای نقش در برابر همسر فعلی افخمی

“پر پرواز” در سال 1379 در حالی جلوی دوربین رفته بود که مرجان شیرمحمدی همسر فعلی بهروز افخمی در آن نقش مقابل شادمهر عقیلی را بازی می کرد و شادمهر نیز در آن در نقش خواننده ای ظاهر شده بود که برای گرفتن مجوز آثارش دچار مشکل بود.

سینماژورنال: سیزده سال بعد از مهاجرت شادمهر عقیلی به کانادا و بعدتر آمریکا نزدیکترین دوستش در ایران یعنی داوود ناقور به دنبال فراهم آوردن شرایط بازگشت او به ایران است.

به گزارش سینماژورنال ناقور که خود نیز خواننده و آهنگساز است آن طور که ادعا کرده برای فراهم آوردن شرایط بازگشت شادمهر به ایران مذاکراتی را با سیدحسن خمینی نوه امام(ره) انجام داده است.

با سیدحسن خمینی در این باره صحبت کرده ایم

داوود ناقور در گفتگو با بهمن بابازاده روزنامه نگار خوش ذوق موسیقی در “تماشاگران امروز” گفته است: مدت زیادیست که این پروژه استارت خورده است و در مرحله انجام است. با سیدحسن خمینی هم در این باره حرف زدیم ولی من اعتقاد دارم نباید کاری کنیم که موضوع حساسیت زا باشد.

وی ادامه داده است: شادمهر در همه سالهای خارج از ایران از خط قرمزها عبور نکرده و هنوز هم خیلیها او را با آثار مناسبتی اش می شناسند.

فیلمنامه “پر پرواز2” به سازمان سینمایی ارائه شده

ناقور درباره قسمت دوم فیلم “پر پرواز” که شادمهر 15 سال پیش در قسمت اولش بازی کرده بیان می دارد: فیلمنامه “پر پرواز2” با داستان بازگشت شادمهر به ایران تدوین شده و برای گرفتن پروانه ساخت به سازمان سینمایی ارسال شده است.

وی خاطرنشان می سازد: این پروژه در حال حرکت روبه جلو است و خیلی باید محتاط و با استراتژی پیش رفت و امیدوارم مسئولان مملکتی هم با نگاهی ارزشی و بزرگ منشانه به هنرمندان بنگرند.

سینماژورنال: چند ساعت مانده به تحویل سال، شبکه های مختلف سیما از شبکه اول گرفته تا شبکه های دوم، سوم، چهارم، پنجم، آموزش، قرآن، شما و نسیم ویژه برنامه های تحویل سال خود را روی آنتن فرستادند.

هرچند بیشتر برنامه ها زنده بودند اما در این میان برخی برنامه ها مانند برنامه شبکه “نسیم” به صورت تولیدی ضبط شده و روی آنتن رفت.

به گزارش سینماژورنال وجه غالب تمامی این ویژه برنامه ها منهای ویژه برنامه شبکه های قرآن و چهارم، دعوت از هنرمندان مختلف به برنامه و گپ و گفت کوتاه و مختصر با آنها بود درست شبیه همان کاری که در سالهای اخیر شبکه های ماهواره ای فارسی زبان انجام می دهند.

رقابت برای دعوت از هنرمندان

طبیعی بود که در این رقابت برای دعوت از چهره ها نیز کمترین فرصتی برای عرض اندام به هنرمندان بماند چون از یک طرف فشرده بودن زمان پخش این برنامه ها و از طرف دیگر در انتظار بودن مهمانان بعدی در پشت صحنه، باعث می شد تا یکی از مهمانان گرم سخن می شود از او خداحافظی شود و مهمانی دیگر جایگزینش شود.

مهمانانی که با فرزندان آمده بودند

در کنار دعوت از مهمانان هنری، حضور آنها با فرزندان خود در برنامه های تحویل سال بود که جلوه گر می شد. از شقایق دهقان که با پسرش آمده بود و محمود رضوی و مهران احمدی که هر دو با دخترانشان آمده بودند تا مهران رجبی که با پسر تپلش مهمان ویژه برنامه تحویل سال شده بود و البته مجید صالحی و محمدرضا هدایتی که با نوازدانشان به استودیو آمده بودند نماهایی تقریبا یکنواخت آفریده بود.

هفکری علی ضیاء با علیخانی و نحف زاده و صادقی!

به گزارش سینماژورنال مشخص نیست چطور یک باره هم به ذهن علی ضیاء می رسد که برای برنامه اش در شبکه اول از حضور مهران احمدی و دخترش استفاده کند و هم به ذهن احسان علیخانی که از مجید صالحی و محمدرضا هدایتی و نوزدانشان برای پربارتر کردن برنامه اش در شبکه سوم استفاده کند. از آن طرف کامران نجف زاده که برای اولین بار اجراگر برنامه تحویل سال شبکه دوم بود نیز از مهران رجبی و پسرش به عنوان مهمان ویژه بهره برده بود. ژیلا صادقی هم در همراهی کامل با اینها از شقایق دهقان و فرزندش برای رونق بخشی از برنامه خود در شبکه تهران سود جسته بود.

این هماهنگی مجریان با هم که باعث می شود هیچ کدام نتواند به دیگری رودست بزند شاید ناشی از سمپاتهایی باشد که آنها در گروههای یکدیگر دارند و برای اینکه از رقیب جا نمانند می کوشند همان کاری را کنند که رقیب به ذهنش رسیده است.

عجیب ترین اتفاق

شاید بتوان عجیب ترین اتفاق ویژه برنامه های سال تحویل را مربوط به شبکه “شما” دانست؛ این شبکه برنامه ای را برای سال تحویل روی آنتن فرستاده بود که هدف اصلیش گشت و گذار در مناطق مختلف ایران و استفاده از استعدادهای شهرستانی برای پر کردن زمان برنامه بود. نکته عجیب این برنامه که اقبال واحدی و رامین ناصرنصیر از جمله مجریان آن بودند نه کیفیت محتوایی اش که نام آن بود.

شادمهر عقیلی در شبکه “شما”!

دست اندرکاران برنامه دانسته یا شاید هم کاملا نادانسته عبارت “ساده بگم دهاتی ام” را به عنوان نام برنامه خویش انتخاب کرده بودند؛ نامی که بیش از هر چیز یادآور آلبوم “دهاتی” و ترانه ای به همین نام از شادمهر عقیلی خواننده سفرکرده ایرانی است.

در شرایطی که در سالهای اخیر دستور عدم پخش قطعاتی که عقیلی به هنگام حضور در ایران و به صورت کاملا مجاز ضبط کرده بود از رسانه ملی داده شد،ه استفاده از نام یکی از قطعات پرطرفدارش برای عنوان برنامه نوروزی یک شبکه سراسری کاملا عجیب می نمود.

شب خیز در شبکه “نسیم”

از آن سو شبکه “نسیم” هم در ویژه برنامه تولیدی اش در کنار رفتن به سراغ چهره های مختلف یک مهمان ویژه هم داشت؛ این مهمان کسی نبود جز فرید شب خیز تهیه کننده سری برنامه های “خنده بازار”.

از آنجا که برادر شب خیز سالهاست در آن سوی آبها مشغول اداره یکی از شبکه های تقریبا بی کیفیت ماهواره ای است تماشای برادرش از رسانه ملی که اتفاقا بلحاظ فیگور، خندیدن های بیخود و بی جهت و حرکاتی که به بدن خود می دهد به شدت شبیه برادر است جلب توجه می کرد!