سینماروزان: ناصر سراج نماینده رئیس قوه قضائیه در تعیین اعضای هیات منصفه مطبوعات سراسر کشور، اسامی اعضای جدید هیات منصفه مطبوعات را اعلام کرد.

به گزارش سینماروزان  از بین ۱۴ صنف، ۲۱ عضو جدید هیات منصفه دادگاه‌های مطبوعاتی و سیاسی تهران تعیین شدند و از این به بعد دادگاه‌های مطبوعاتی و سیاسی با حضور هیات منصفه جدید برگزار خواهند شد.

ابوالقاسم طالبی کارگردان “قلاده‌های طلا” و “یتیم خانه ایران” و حسن خجسته از اعضای شورای پروانه نمایش سینمایی ازجمله اعضای تازه هیات منصفه مطبوعات هستند. نادر قدیانی مدیر انتشارات قدیانی که از نشرهای قدیمی حوزه کودکان است از دیگر اعضای هیات منصفه است.

فهرست کامل اسامی و صنف مربوطه اعضای جدید هیئت منصفه دادگاه‌های مطبوعاتی و سیاسی تهران به شرح ذیل است:

علی اکبر کسائیان – معلم
علیرضا سربخش – بسیجی جانباز
یوسف غروی قوچانی – خبرنگار
علی سرلک – روحانیون
محمود خسروی وفا – ورزشکاران
علی اکبر اشعری – فرهنگیان
احمد مومنی راد – استاد، وکیل
حسن حمیدزاده – استاد
پروین سلیحی – نماینده بانوان
نادر قدیانی – انتشارات
سید علی جمالیان – پزشکان
حسن خجسته باقرزاده – رسانه
رمضان موسوی مقدم – صدا و سیما
محمدعلی امینی – بازاری
محسن اسماعیلی – حقوقدان
ابوالقاسم طالبی – کارگردان – هنرمند
اکبر نصراللهی – رسانه
محمدحسن رحیمیان – روحانیت
عفت شریعتی – نماینده مجلس
محسن قمی – هیات نظارت
امیر خوراکیان – فضای مجازی

سینماروزان: محمد شایسته که فعالیت سینمایی را کنار مرتضی شایسته در هدایت‌فیلم شروع کرده و ادامه داده بود، با انشعاب از آن شرکت، موسسه پخش شایسته‌فیلم را به راه انداخت.

به گزارش سینماروزان حدودا دو سالی می‌شود که محمد شایسته کم و بیش به صورت جدا از هدایت‌فیلم، فعالیت خود به عنوان تهیه‌کننده را ادامه می‌داد و حالا با شایسته‌فیلم به طور رسمی، کار پخش را هم انجام خواهد داد.

محمد شایسته که در تولید چند فیلم با قابلیت فروش بالا نظیر “گشت۳”، و “تفریق” به‌عنوان شریک حاضر بود حالا نه فقط پخش این فیلم‌ها را به طور مستقل در شایسته‌فیلم انجام خواهد داد بلکه حق پخش چند فیلم بفروش دیگر و ازجمله “شیشلیک” را دریافت کرده است.

محمد شایسته کار حرفه‌ای سینمایی خود را با فعالیت در گروه تولید برخی آثار هدایت‌فیلم و ازجمله “سربازهای جمعه”، “مکس”، “کافه ستاره” شروع کرده و با مدیریت تولید فيلم‌هايي مثل “بی پولی”، “صد سال به این سالها”، “امشب شب مهتابه” و “آتیش بازی” ادامه داد.

وی در سالهای اخیر تولید برخی آثار پرمخاطب سینما را برعهده داشت. “پنجاه کیلو آلبالو”، “قانون مورفی”، “خانه دختر”، “زیرنظر” و “طلا” ازجمله آثار سینمایی محمد شایسته در مقام تهیه‌کننده هستند‌.

شایسته اخیرا سریال “میخواهم زنده بمانم” را برای شبکه خانگی تولید کرد که از معدود سریالهای استاندارد پلتفرم‌ها بوده است.

سینماروزان: نادر طالب زاده با حضور در برنامه «بی چارچوب» از دلیل کم کاری در حوزه فیلمسازی و موانع پیش روی فیلمسازان تاریخی و مذهبی گفت.

نادر طالب زاده کارگردان، مستندساز، تهیه کننده سینما و تلویزیون با حضور در برنامه تلویزیونی «بی چارچوب»، درباره دلیل کم ساخته شدن آثار سینمایی و تلویزیونی با مضمون تاریخی و مذهبی گفت: به نظرم علت اصلی کم ساخته شدن این آثار، نداشتن اتاق فکر به معنای واقعی است. ما بسیار فیلمسازان بزرگی داریم که توانایی ساخت چنین فیلم هایی را دارند، ولی در آن وارد نمی‌شوند.

وی افزود: دو کار تاریخی خوب یعنی سریال «حضرت موسی (ع)» و «سلمان فارسی» را در حال تولید داریم، ولی تا این سریال ها به ثمر بنشیند و ساخته شود، چندین سال طول می‌کشد.

این کارگردان سینما با اشاره به اینکه در تلویزیون تمرکزی وجود ندارد، بیان کرد: من چندین سال است که در صداوسیما رفت و آمد و با مدیران زیادی برخورد دارم؛ در این سال‌ها ندیدم سازمان صداوسیما کسانی را که توانایی ساخت فیلم های مذهبی و تاریخی دارند را در یک اتاق جمع کنند و ایده هایشان را مرور کنند. این مسائل اصلی که نیاز به فکر و تمرکز دارد برای سازمان اهمیتی ندارد و اتفاق نمی افتد.

طالب زاده در پاسخ به این سوال که سرنوشت بازیگر نقش مسیح به کجا ختم شد، عنوان کرد: بازیگر نقش مسیح این سریال به دلیل ماندگاری این نقش در اذهان، از ادامه کار بازیگری خودداری کرد و در حال حاضر در دیگر بخش های سینما فعالیت دارد.

وی درباره زمخت نشان دادن کاراکتر حضرت مسیح در سریال «بشارت منجی» توضیح داد: قبول دارم که ظاهر مسیح این سریال کمی زمخت است. باید به این نکته اشاره کنم که سریال «بشارت منجی» در ابتدا قرار بود ۶ قسمت باشد که پس از بازبینی به ۲۰ قسمت تبدیل شد؛ ولی در حال حاضر به اندازه همان ۶ قسمت تدوین مجدد شده است تا به دو زبان فارسی و انگلیسی دوبله و عرضه شود.

این تهیه کننده در پاسخ به این سوال که آیا نگاهی که به حضرت مسیح دارد در غرب مورد استقبال واقع می‌شود، گفت: «بشارت منجی» تنها کاری است که صداوسیما تولید کرده و ۳۰ یا ۴۰ مقاله درباره آن در آمریکا نوشته شده است، ولی هیچ وقت صداوسیما به این موضوع نپرداخت که یکی از آثار صداوسیما مورد توجه جوامع غربی قرار گرفته است!

وی اضافه کرد: حرف من این است که باید این دیوار را بشکنیم تا بتوانیم حرفی که حقیقت دین است را در غرب نمایش دهیم. البته این نکته هم قابل تامل است که کارهای تاریخی و مذهبی خوبی چون سریال «یوسف پیامبر»، سریال «مریم مقدس» و «ملک سلیمان» در منطقه سروصدای خوبی کرده و بسیارهم دیده شده است.

این کارگردان پیشکسوت درباره دلیل عدم فعالیتش در عرصه فیلمسازی آثار تاریخی پس از ساخت سریال «بشارت منجی» گفت: خانمی از یکی از فسیتوال ها از من خواست که فیلم «بشارت منجی» را به مقامات کلیسا نشان دهد و پس از آن به آن فستیوال دعوت شدیم و فیلم در دانشگاه واتیکان با حضور ما نمایش داده شد، ولی متاسفانه هیچ انعکاسی در رسانه های ایرانی نداشت که جمهوری اسلامی فیلمی درباره حقیقت حضرت مسیح ساخته که داخل واتیکان آن را نمایش می‌دهند!

او اضافه کرد: پس از این ماجرا دیدم که سازمان متوجه ارزش کارهای تاریخی-مذهبی نیست و تصمیم گرفتم دیگر کار تاریخی نسازم و به برنامه سازی بپردازم.

طالب زاده در پاسخ به این سوال که با نمایش چندین باره سریال هایی مانند «مختارنامه» در تلویزیون موافق است یا خیر؟ افزود: بله؛ من موافق نمایش آثاری مانند سریال « امام علی» هستم، چون هرچند بار که آن را می بینم، خسته نمی‌شوم و کار خوب ارزش چندین بار نمایش را دارد.

او با اشاره به فیلم سینمایی «رستاخیز» بیان کرد: احمدرضا درویش کار فاخری ساخته است که سالیان زیادی است پشت درهای اکران مانده و اگر تهیه کننده این اثر ایرانی بود تا الان نابود شده بود.

این کارگردان سینما با بیان اینکه اگر مسئولیتی در سینما داشت، فیلم «رستاخیز» را اکران می‌کرد، گفت: ما در رسانه پویایی نداریم و به دلیل ترس و تعارفات، اعتراضی به عدم اکران این فیلم سینمایی نمی‌کنیم. رسانه باید آزادتر و شجاع تر باشد که به نظرم تحولی است که تاکنون پیش نیامده است.

این مستند ساز با بیان اینکه سال ها قبل پیشنهاد ساخت برنامه ای تحت عنوان «رسالت رسانه» را ارایه کرده است، گفت: با گذشت زمان این برنامه به «افق رسانه» تبدیل شد و محفلی را برای کارگردانان، تهیه کنندگان ایجاد کرد که دور هم جمع شوند و ایده های خود را بیان کنند که متاسفانه این فضا از چارچوب هنری و دلی خود جدا و به فضایی تجملاتی تبدیل شد.

سینماروزان/ساناز قنبری: علی نصیریان با گلایه از شعارهای بی‌هویت، خواستار رسیدگی به وضعیت اقتصادی مردم شد.

علی نصیریان درباره شرایط دشوار مادی مردم به روزنامه جام جم گفت: زندگی امروز خیلی دشوار و سخت شده است. در روزگار بیماری و گرفتاری، نمی‌توان به کسی که امکان خرید حتی یک بسته ماسک یا مواد ضدعفونی‌کننده را ندارد و شرایط کاری‌اش هم با کسادی مواجه شده، گفت چرا ناامیدی؟!

بازیگر “هزاردستان” و “سربداران” ادامه داد: خیلی از مردم الان محتاج نان شب‌شان هستند و نمی‌شود با تلقین، واقعیت‌های زندگی را وارونه جلوه داد.

علی نصیریان تاکید کرد: واقعیت‌های زندگی با شعارهای اخلاقی خیلی متفاوت است اما به‌هرحال اگر امید نداشته باشیم چه کنیم ولی نمیشود امید واهی به مردم داد و مردم باید امید را حس کنند.

سینماروزان: فقدان حمایت جدی از اهالی سینما در یک سال کرونایی اخیر و در عین حال صرف هزینه برای برگزاری جشنواره با انبوه فیلمهای ارگانی با انتقاد یک تهیه‌کننده سینما مواجه شد.

حسن توکل‌نیا درباره برنامه‌اش برای اکران تازه‌ترین محصولش “چند می‌گیری گریه کنی۲” به سینماروزان گفت: برنامه‌ای برای اکران نداریم؛ نه اکران سینما و نه اکران آنلاین در دستور کارم نیست. با بودجه بخش خصوصی فیلم ساخته‌ایم و باید در شرایط ایده‌آل، فیلم را اکران کنیم که بازگشت سرمایه رقم بخورد.

توکل‌نیا در چرایی عدم تقاضا برای شرکت در جشنواره سی و نهم فجر گفت: اصلا حس و حال شرکت در جشنواره را نداشتم و به اصطلاح در مود جشنواره نبودم. فکر می‌کنم جشنواره امسال خیلی جدی نبود و دل و دماغی در بدنه سینما برای پیگیری جشنواره نبود و طبیعتا متقاضی شرکت در جشنواره هم نشدم.

تهیه‌کننده “باج خور” و “ملاقات با طوطی” ادامه داد: عاشق سینما هستم و در این سالها همواره در جشنواره بوده‌ام ولی امسال حتی یک فیلم جشنواره را هم ندیدم چون در تمام این یک سال کرونایی جز بی‌حرمتی چیزی ندیدیم! شش ماه است تقاضای وام کرونایی داده‌یم ولی همان وامی که بابتش بهره ۱۴ درصد می‌گیرند هنوز نصیب ما نشده. چهار ماه است که می‌خواهند هنرکارت بدهند و با وجود کلی تبلیغ هنوز هنرکارت به دستمان نرسیده!

حسن توکل‌نیا درباره علل فقدان تهیه‌کنندگان شناخته‌شده در جشنواره امسال به سینماروزان گفت: وقتی بر سر ارائه یک وام سنگ‌اندازی می‌کنند و هیچ حمایت جدی کرونایی از سینماگران نمی‌کنند معلوم است که تهیه‌کنندگان مطرح، علاقه‌ای به رقابت در جشنواره ندارند و جشنواره پر می‌شود از فیلمهای ارگانی که با پول دولتی ساخته می‌شود تا در جشنواره دولتی حلواحلوا شوند. کیفیت چنین فیلمهایی از همان تیزرشان معلوم است.

این تهیه‌کننده با ارائه پیشنهادی به مدیران سینمایی گفت: حالا که جشنواره را با فیلمهای ارگانی برگزار کردند بد نیست بیایند و همین فیلمها را هم اکران کنند تا معلوم شود چقدر مخاطب دارند. مگر نمی‌گویند جشنواره، پررونق بوده پس حالا اکران رسمی را با فیلمهای جشنواره ادامه دهند تا ببینیم هر کدام از این آثار چقدر می‌فروشد؟؟

تهیه‌کننده “پاتک” و “دخترک کنار مرداب” تاکید کرد: من ترجیح می‌دهم تا اوضاع آرام نشده و لااقل ۴۰ درصد مردم واکسن نزده‌اند، فیلمم را اکران نکنم. من دستم در جیبم است و با پول شخصی فیلم ساخته‌ام و فیلم را نگه می‌دارم تا شرایط، بهتر شود و حداقل امید به زندگی بالاتر رود و شرایط اقتصادی بهبود بیابد تا مردم به سینماها برگردند.

توکل‌نیا خاطرنشان ساخت: هرچه تولید کرده‌ام با پول شخصی بوده و اگر سرمایه بازنگردد نمی‌توان امیدی داشت به ادامه فعالیت. زمانی که “دستهای آلوده”الوند را تولید کردیم و سود کرد با سود پولش، “کاغذ بی‌خط” را تولید کردیم ولی از همان فیلم هم که تقوایی کارگردانش بود هیچ حمایتی نکردند. حالا هم اگر “چند میگیری گریه کنی۲” در شرایط مناسب اکران نشود کل سرمایه‌مان تلف می‌شود و چون حمایت دولتی نداریم باید صبر کنیم تا در شرایط مناسب، فیلم را اکران کنیم.

سینماروزان: اختتامیه جشنواره سی و نهم فیلم فجر با توزیع بخش عمده جوایز به آثار ارگانی برگزار شد.

نزدیک به ده جایزه به فارابی رسید، نام کانون پرورش فکری در برابر ۵ جایزه به چشم خورد.

سایر ارگانها از انجمن سینمای دفاع مقدس تا اوج و حوزه هنری و اول‌مارکت مخابرات نیز جزو جایزه‌بگیران جشنواره‌ای بودند که کیفیت برخی آثارش گاه از کیفیت سریالهای خانگی هم پایین‌تر بود.

“بی همه چیز” با سرمایه‌گذاری امید اخباراتی از سران بنیاد خیریه اخباراتی نیز ۵جایزه برد.

جالب اینکه سیمرغ مردمی جشنواره امسال به “ابلق” رسید که تهیه‌کننده‌اش هجدهم بهمن ماه در گفتگو با خبرگزاری ایسنا اعلام کرده بود: سیمرغ مردمی امسال اعتبار ندارد!!

فهرست کامل جایزه‌بگیران جشنواره فجر۳۹ به شرح زیر است:

–فیلم:
محمدرضا مصباح( #یدو/محصول فارابی+کانون)

–سیمرغ مردمی

ابلق+بی همه چیز(بنیاد اخباراتی)+شیشلیک(اول مارکت مخابرات)

–جایزه سردار سلیمانی
علی غفاری و ابراهیم اصغری( #تک_تیرانداز/ محصول انجمن دفاع مقدس)

–کارگردان:
مهدی جعفری( #یدو/محصول فارابی+کانون)

–جایزه ویژه هیات داوران
محسن قرایی(#بی_همه_چیز /با سرمایه امید اخباراتی از بنیاد خیریه(!) اخباراتی)

–فیلمنامه:
آیدا پناهنده+ارسلان امیری+تهمینه بهرام( #زالاوا/تولید با حمایت فارابی)

–فیلمنامه اقتباسی:
محسن قرایی و محمد داوودی(#بی_همه_چیز /با سرمایه امید اخباراتی از بنیاد خیریه(!) اخباراتی)

–کارگردان اول:
سیمرغ برای ارسلان امیری( #زالاوا/تولید با حمایت فارابی)

دیپلم افتخار برای حسین دارابی (#مصلحت محصول اوج +حوزه)

–بازیگر اصلی زن:
سیمرغ برای رویا افشار(#مامان/تولید با حمایت مرکز گسترش به تهیه‌کنندگی #برزگر)

دیپلم افتخار برای ستاره پسیانی(#یدو/محصول کانون+فارابی)

–بازیگر اصلی مرد:
رضا عطاران(#روشن)

–بازیگر مکمل زن:
گلاره عباسی(#ابلق)

–بازیگر مکمل مرد:
پوریا رحیمی سام(#زالاوا/تولید با حمایت فارابی)

–فیلمبرداری:
سیمرغ برای مرتضی نجفی(#روشن+#یدو محصول فارابی+کانون)

دیپلم افتخار برای محمد رسولی(#زالاوا/تولید با حمایت فارابی)

–تدوین:
عماد خدابخش(#بی_همه_چیز/با سرمایه امید اخباراتی از بنیاد خیریه(!) اخباراتی)

–موسیقی متن:
حامد ثابت(#بی_همه_چیز/با سرمایه امید اخباراتی از بنیاد خیریه(!) اخباراتی)

–صداگذاری:
امیرحسین قاسمی(#یدو/محصول کانون+فارابی)

–صدابرداری:
رشید دانشمند(یدو/ محصول کانون+فارابی)

–طراحی صحنه:
سهیل دانش‌اشراقی(#روزی_روزگاری_آبادان/ محصول اول مارکت مخابرات)

–طراحی لباس:
مارال جیرانی(#بی_همه_چیز/ با سرمایه امید اخباراتی از بنیاد خیریه(!) اخباراتی)

–گریم:
ایمان امیدواری(#ابلق)

–جلوه‌های ویژه بصری رایانه‌ای:
فرید ناظرفصیحی(#ابلق)

–جلوه‌های ویژه میدانی:
ایمان کرمیان(#تک_تیرانداز/محصول انجمن دفاع مقدس)

— تیزر و آنونس:
حمید نجفی‌راد(#شنای_پروانه)

— عکس:
سحاب زریباف(#خورشید/تولید با حمایت بانک شهر)

–پوستر:
وحید عبدالحسینی(#هفت_و_نیم/محصول برادران محمودی افغان)

–مستند بلند:
#کودتای۵۳(تقی امیرانی)

–فیلم کوتاه:
#وضعیت_اورژانسی(مریم اسمی‌خانی)

سینماروزان: فهرست نامزدهای دریافت سیمرغ جشنواره سی و نهم فیلم فجر با توجه ویژه به آثار ارگانی اعلام شد.

به گزارش سینماروزان رقابت اصلی در دریافت سیمرغ میان سه فیلم «یدو»، «بی همه چیز» و «زالاوا» است و بعد از اینها، «ابلق» و «مصلحت» قرار دارند.

با یک محاسبه سرانگشتی مشخص میشود که نزدیک به 30 کاندیداتوری از آن فیلمهای مختلف فارابی (یدو+زالاوا+تی تی+رمانتیسم+گیجگاه) شده است.

13 نامزدی به فیلم «بی همه چیز» تعلق گرفته است که با حمایت امید اخباراتی از رئوس بنیاد خیریه اخباراتی تولید شده.

11نامزدی برای دو فیلم اول مارکت مخابرات(شیشلیک+آبادان) درنظر گرفته شده.

مرکز گسترش با فقط یک فیلم با نام «مامان» به تهیه کنندگی مجید برزگر(!!) نامزد 5سیمرغ شده است.

محصولات اوج(مصلحت+منصور) نیز علیرغم کیفیت نه چندان مطلوب رویهم نامزد 9 سیمرغ شده اند.

⇓⇓⇓

فهرست کمی نامزدی سیمرغ به قرار زیر است:

— 13نامزدی برای فیلم ارگانی «یدو» که با حمایت کانون و فارابی تولید شده است.

–13نامزدی برای فیلم «بی همه چیز» که با حمایت بنیاد خیریه اخباراتی تولید شده است.

–10 نامزدی برای «زالاوا» که با حمایت فارابی تولید شده است.

–9 نامزدی برای فیلم «ابلق»

–7 نامزدی برای فیلم ارگانی «مصلحت» که با حمایت حوزه و اوج تولید شده!

–7نامزدی برای «روزی روزگاری آبادان» که با حمایت اول مارکت مخابرات تولید شده!

–5نامزدی برای «مامان» که با حمایت مرکز گسترش و به تهیه کنندگی مجید برزگر تولید شده است.

–4نامزدی برای «روشن»

–4 نامزدی برای کمدی «شیشلیک» که با حمایت اول مارکت مخابرات تولید شده

–3 نامزدی برای فیلم «تی تی» که با حمایت فارابی تولید شده!

–2 نامزدی برای فیلم ارگانی «منصور» که با حمایت اوج تولید شده

–2 نامزدی برای فیلم «رمانتیسم…» که با حمایت فارابی تولید شده

–2 نامزدی برای کمدی «گیجگاه» که با حمایت فارابی تولید شده!

–2 نامزدی برای «خط فرضی»

–2 نامزدی برای فیلم «ستاره بازی» به تهیه کنندگی علی سرتیپی.

⇓⇓⇓

نامزدهای سی و نهمین جشنواره فیلم فجر به شرح زیر است:

**نامزدهای بهترین فیلم

— ابلق به تهیه‌کنندگی محمدحسین قاسمی
— بی همه چیز به تهیه‌کنندگی جواد نوروزبیگی
–زالاوا به تهیه‌کنندگی روح‌اله برادری و سمیرا برادری
— یدو به تهیه‌کنندگی محمدرضا مصباح

**نامزدهای کارگردان اول

— حمیدرضا آذرنگ برای فیلم روزی روزگاری آبادان
— ارسلان امیری برای فیلم زالاوا
–آرش انیسی برای فیلم مامان
— عادل تبریزی برای فیلم گیج‌گاه
–حسین دارابی برای فیلم مصلحت
–سیاوش سرمدی برای فیلم منصور

نامزدهای بهترین کارگردانی

— نرگس آبیار برای فیلم ابلق
— ارسلان امیری برای فیلم زالاوا
–مهدی جعفری برای فیلم یدو
— محسن قرایی برای فیلم بی همه چیز

***نامزدهای بهترین فیلمنامه

— ارسلان امیری، آیدا پناهنده، تهمینه بهرام برای فیلم زالاوا
— آرش انیسی برای فیلم مامان
–آیدا پناهنده، ارسلان امیری برای فیلم تی‌تی

***نامزدهای بهترین فیلمنامه اقتباسی

— حمیدرضا آذرنگ برای فیلم روزی روزگاری آبادان
— مهدی جعفری، مهین عباس‌زاده برای فیلم یدو
–محسن قرایی، محمد داودی برای فیلم بی همه چیز

**نامزدهای بهترین نقش اول مرد

— پرویز پرستویی برای فیلم بی همه چیز
— نوید پورفرج برای فیلم زالاوا
–محسن تنابنده برای فیلم روزی روزگاری آبادان
— میلاد صویلوی برای فیلم یدو
–رضا عطاران برای فیلم روشن
–امیر نوروزی برای فیلم مامان

**نامزدهای بهترین نقش اول زن

— رویا افشار برای فیلم مامان
— ستاره پسیانی برای فیلم یدو
–الناز حبیبی برای فیلم رمانتیسم عماد و طوبا
— ملیسا ذاکری برای فیلم ستاره بازی
— الناز شاکردوست برای فیلم ابلق
–نازنین فراهانی برای فیلم مصلحت

**نامزدهای بهترین نقش مکمل مرد

— عرفان ابراهیمی برای فیلم مامان
— پژمان جمشیدی برای فیلم شیشلیک
–پوریا رحیمی‌سام برای فیلم زالاوا
— وحید رهبانی برای فیلم مصلحت
5- پدرام شریفی برای فیلم بی همه چیز

**نامزدهای بهترین نقش مکمل زن

— آزیتا حاجیان برای فیلم خط فرضی
— الهام شفیعی برای فیلم روزی روزگاری آبادان
–گلاره عباسی برای فیلم ابلق
— گیتی معینی برای فیلم ابلق

**نامزدهای بهترین تدوین
— عماد خدابخش برای فیلم بی همه چیز
— عماد خدابخش برای فیلم گیج‌گاه
–سیاوش کردجان برای فیلم مصلحت
— میثم مولایی برای فیلم یدو

**نامزدهای بهترین فیلمبرداری

— محمد رسولی برای فیلم زالاوا
— مسعود سلامی برای فیلم روزی روزگاری آبادان
–فرشاد محمدی برای فیلم تی‌تی
— مرتضی نجفی برای فیلم‌های روشن و یدو
— مرتضی هدایی برای فیلم بی همه چیز

**نامزدهای بهترین جلوه‌های بصری

— محمد برادران برای فیلم منصور
— جواد مطوری برای فیلم بی همه چیز
–فرید ناظرفصیحی برای فیلم ابلق

**نامزدهای بهترین جلوه‌های ویژه میدانی

— آرش آقابیگ برای فیلم روشن
— ایمان کرمیان برای فیلم تک تیرانداز
–ایمان کرمیان برای فیلم یدو

**نامزدهای بهترین چهره‌پردازی

— ایمان امیدواری برای فیلم ابلق
— شهرام خلج برای فیلم شیشلیک
–رکسانا صفوی برای فیلم ستاره بازی
— عباس عباسی برای فیلم یدو

**نامزدهای بهترین طراحی لباس

— بهزاد جعفری طادی و محمدحسین کرمی برای فیلم شیشلیک
— بهزاد جعفری طادی برای فیلم مصلحت
–مارال جیرانی برای فیلم بی همه چیز
— محمدحسین کرمی برای فیلم زالاوا

**نامزدهای بهترین طراحی صحنه

— بهزاد جعفری طادی برای فیلم مصلحت
— سهیل دانش اشراقی برای فیلم‌های روزی روزگاری آبادان و روشن
–محمدرضا شجاعی برای فیلم ابلق
— آیدین ظریف برای فیلم یدو
5- امیرحسین قدسی برای فیلم بی همه چیز

**نامزدهای بهترین صدابردار

— طاهر پیشوایی برای فیلم ابلق
— رشید دانشمند برای فیلم‌های زالاوا و یدو
–هادی ساعد محکم برای فیلم شیشلیک
— شهرام متولی باشی برای فیلم تک تیرانداز
–امین میرشکاری برای فیلم بی همه چیز

**نامزدهای بهترین صداگذار

— حسین ابوالصدق برای فیلم تک تیرانداز
— بهمن بنی‌اردلان برای فیلم روزی روزگاری آبادان
–علیرضا علویان برای فیلم بی همه چیز
— امیرحسین قاسمی برای فیلم زالاوا
–امیرحسین قاسمی برای فیلم خط فرضی
–امیرحسین قاسمی برای فیلم یدو

**نامزدهای بهترین موسیقی متن

— پیام آزادی برای فیلم رمانتیسم عماد و طوبا
— بامداد افشار برای فیلم یدو
–علیرضا افکاری برای فیلم تی‌تی
— حامد ثابت برای فیلم بی همه چیز
— فردین خلعتبری برای فیلم مصلحت

سینماروزان: استقبال از جشنواره سی و نهم فجر علیرغم رعایت تمهیدات بهداشتی، بسان سالهای قبل نبوده.

یکی از تهیه‌کننده‌های حاضر در جشنواره فجر مدعی اکران برخی فیلمها در سینماهای مردمی فقط با یکی دو نفر شده است.

این تهیه‌کننده به خبرگزاری ایسنا می‌گوید: امسال با سالن‌های کم‌مخاطب بیشتری روبرو هستیم چرا که بجز شرایط کرونایی و تمایل کمتر مردم به حضور در سینماها نسبت به گذشته، شاهد تاثیر حذف فروش در گیشه نیز هستیم.

وی ادامه داد: در دوره‌های گذشته بلیت فروشی در گیشه سبب می‌شد بعضی فیلم‌های کم مخاطب هم فروش داشته باشند ولی امسال خبری نیست.

این تهیه‌کننده حاضر در جشنواره مدعی شد: شرایط جشنواره امسال به گونه‌ای شده که در یکی از سانس‌های یک سینمای معروف و قدیمی و پرمخاطب تهران، فیلمها تنها با یکی دو نفر نمایش داده شده!

سینماروزان/محمد شاکری:

➕ایده بکر و جهان آفرینی ناشی از این ایده منحصربفرد و به‌کارگیری الزامات ژانر دلهره، برای ایجاد ترس منتج از ایده، محسوس است

➕بدون موسیقی اگزجره، بدون رقص، بدون اکشن، بدون گریم آن چنانی، بدون آواز، بدون زنان هرجایی، بدون مردان چشم‌چران و بدون هر گونه آتراکسیون، ذهن را درگیر داستان بدیع خود می‌کند.

➕جغرافیای روستایی و بدویت موجود کاملا همگون است با ژانر اثر.

➕ترکیب دیالوگ‌های فارسی و کردی کمک کرده به پیشروی داستان به‌خصوص که از دیالوگ کاسته و بر اکت و ماجراجویی افزوده؛ درست برخلاف رویه فیلمهای بومی همچون #پوست که درغلتیدن‌شان به انبوه دیالوگ بومی- بجای استفاده از زبان تصویر- از جذابیت‌شان می‌کاهد

➕تقابل دو استوار موافق و مخالف با پدیده #جن را خیلی هماهنگ پیوند زده با ارعاب ناشی از جنی که وارد شیشه ترشی(!!) شده!

➕ایستادگی دربرابر خرافه توسط گروهبانی شش انگشتی که خودش تحقیر شده توسط خرافه‌پرستانی که شش‌انگشتی بودنش را نماد شیطان می‌دانستند! و درنهایت قرارگیری استوار در مسیری که ناخواسته خودش هم عاملی می‌شود برای عمل به آموزه جنگیر!

➕چه تفرقه‌ای میان مردمان یک روستا می‌افتد به‌خاطر خرافه!! ابدی‌ترین پیام فیلم می‌تواند همین باشد که کاملا بی‌ادعا و با هوشمندی در زیرلایه درام ارائه می‌شود؛ جز این است که بخش عمده‌ای از تقابلات و برادرکشی‌ها در تمام دنیا ناشی از افتادن به دام خرافه است؟ متاثر از #کمدی_انسانی و #اژدها_وارد_میشود اینجا نیز مفهوم ضدخرافه در بطن درام ارائه شده تا اثرگذاری دوچندان شود

➕خوش‌ریتم با تدوین اصولی بدون نماهای زائد و با پرهیز از خودنمایی دوربین و به خدمت گرفتن دوربین برای ساخت جهانی لذید ولی مهیب!

➕استفاده از رگه‌های طنز و مایه‌های عاشقانه در دل درامی دلهره آور خیلی کمک کرده به پرداخت شخصیت!

➖ای کاش قدری عمیق‌تر می‌شد بر شارلاتانیزم ناشی از خرافه‌هایی همچون جن‌گیری. اگر بیشتر بر تحمیق مردم و نیاز جامعه به خرافه برای عبور از دردها تمرکز می‌کرد شاید بسیار دست‌نیافتنی‌تر می‌شد!

➕مخاطب را تشنه و نگران نگه می‌دارد تا پایان و این ویژگی میتواند حتی برای مخاطبان ضدخرافه هم جذاب و مثمرثمر باشد.

➕لمس حضور یک تهیه‌کننده حرفه‌ای کنار کار!#روح‌الله_برادری بی بریز و بپاش‌های ارگانی، کیفیتی از تولید ارائه کرده که می‌تواند الگو باشد برای دیگران.

?کاراکتر

— #آمردان (جنگیر) با بازی پوریا رحیمی سام که رگه‌های طنزش، کاراکتر را مخوف‌تر کرده؛ حتی مخوف‌تر از خودِ جن!

?️دیالوگ

–زالاواییا میگن جن از آهن میترسه
ولی این آهنا تیز نیس و ننه من هم ازشون نمیترسه

–با لشکر جنی اقدام میکنه علیه امنیت ملی؟

–یه سری چیزا عوض نمیشه؛ باید قبولشون کنی

?سکانس

–سقوط دخترک جن‌زده

-نمایش با جزییات آیین جن‌گیری؛ از نوعی که تاکنون کمتر دیده‌ایم

?جوک

–محرمیت هدی زین‌العابدین و پوریا رحیمی‌سام در سکانس‌های درگیری با جن‌گیر!!

سینماروزان/مسعود احمدی:

➕تلاش تصویری برای ترویج فرزندآوری با حمایت فارابی

➖ابتر ماندن تلاش به‌دلیل غلبه سفارش‌های اندرزگونه(؟) بر زیربنای کلی اثر که آن را عقب‌تر از #آینه و واپس‌گراتر از #نوعی_دیگر و #تلخ_و_شیرین قرار داده

➖خط تکراری مصائب نویسنده جوان عشق کارگردانی عینا از #ایتالیا_ایتالیا آمده بی هر گونه نوآوری.

➕فیلمبرداری یکدست شهرام نجاریان که تماشای تکرار مکررات را اندکی تحمل‌پذیر کرده

➖نه تازه است و نه ایرانی با آن پیش‌پرده‌های سینما کلاسیک که هیچ ربطی به خاستگاه آدمهای این دیار ندارد؛ هیچ نشانه‌ای از ایران ندارد فیلمی که با مشارکت یک ارگان حاکمیتی برای ترویج فرزندآوری ساخته شده

➕ساختار ملون بصری در ابتدا جذاب است ولی…

➖ آن قدر بر این ساختار ملون تاکید می‌شود که دل به‌هم‌زن میشود و مشابه فیلمهای عروسی!

➖یک ساعت و ۲۰ دقیقه می‌گذرد که اتفاقی برهم زننده تکرار مکررات روی دهد

➖فقر داستانی موجب شده با فتوکلیپی مواجه باشیم که از جنگل تا کافه، قاب‌های کارت پستالی بی ربط معنایی ارائه می‌دهد

➖کیفیت پایین نماهای فانتزی پرواز بر فراز باغ کتاب که یادآور فیلمهای کودک دهه شصت شده؛ عقب افتاده و سهل انگار. ایضا کیفیت پایین نماهای تله‌کابین سواری که بدتر از نماهای داخل خودروی تله‌فیلمهاست.

➖بازی‌های ضعیف بازیگران اصلی که نه خودشان درکی از سینما دارند و نه ابعادشان، مناسب قاب سینماست

?جوک

–گریم عماد که شبیهش کرده به گریمور-مجری طرح-تهیه‌کننده مطبوع همه؛ از سرمایه‌گذاران دربند تا ارگانهای متصل به بیت‌المال!

–بازی پدر #مهدی برای پسر #کاوه با شمایل جان فورد

?️دیالوگ

–عشق تفاوت داره با خارش پوست؟؟

–نون زیر کباب از نظر شرعی مصداق بی‌حیایی ه چون معادل است با #خواهرزن!!

سینماروزان: یک روحانی-کارگردان که فیلمش توسط هیات داوران جشنواره سی و نهم فجر رد شده درباره کم و کیف تولید فیلمش حرف زد.

حجت‌الاسلام احمد آقایی درباره دردسرهای کسب مجوز فیلمش به خبرگزاری مهر بیان داشت: متاسفانه به خاطر ساخت «ورود و خروج ممنوع» ۲ سال منتظر مجوز بودم، در واقع ارشاد از این می‌ترسید که این فیلم بعدها دردسرساز باشد و به همین دلیل از ما خواستند که تاییدیه حوزه علمیه را بیاوریم تا مجوز صادر شود، ما نیز تاییدیه فیلمنامه را از حوزه علمیه دریافت کردیم تا بتوانیم مجوز ساخت را دریافت کنیم.

امید آقایی ادامه داد: این مساله که روحانی بودم در کسب مجوز حوزه تاثیرگذار بود و در واقع این مساله باعث شد که حوزه علمیه به ما اعتماد کرده و به این باور برسد که ما یک نقد مثبت به روحانیت داریم. خوشبختانه فیلمنامه ارائه شده به حوزه علمیه بدون هیچ ممیزی همراه بود، البته ممیزی‌هایی از سوی ارشاد داشتیم، به عنوان مثال نام اولیه فیلم «تک دل» بود، که با مخالفت روبرو شد، من به آنها گفتم که این فیلم طنز است و باید اسم خاصی داشته باشد، در نهایت نام این فیلم به «ورود و خروج ممنوع» تغییر کرد.

این روحانی-کارگردان تاکید کرد: در حقیقت باید بگویم که خودسانسوری برای ساخت این فیلم مدنظر من نبود ولی این خودسانسوری گاهی از سوی بازیگران اعمال می‌شد، به عنوان مثال یک سکانس مهم در فیلم داشتم که هرچه کردم بازیگر این سکانس را بازی نکرد و معتقد بودند که این سکانس خطرناک است و در نهایت مجبور شدیم که این سکانس را جلوی دوربین نبریم.

آقایی ادامه داد: در واقع می‌توان گفت بیشترین سانسور از سوی عوامل برای ساخت این فیلم بوده است. با توجه به اینکه «ورود و خروج ممنوع» فیلم اول من بود، مجبور شدم که یک جاهایی راه بیایم تا این فیلم ساخته شود. البته امیدوارم در فیلم‌های بعدی بتوانم با یک استقلال بیشتری حضور داشته و حرف‌های خود را بزنم.

این کارگردان-روحانی تاکید کرد: با توجه به اینکه فکر می‌کردم فیلم خوبی است، دستمزد نگرفتم و برای دستمزد به صورت درصدی از فروش قرار گذاشتیم. من قائل به این بودم که اگر می‌خواهم به سینما ورود پیدا کنم و ماندگار شوم باید بدون سرمایه و بودجه دولتی این کار را انجام دهم. خوشبختانه موفق شدیم و این فیلم را ساختیم. باید بگویم اگر روحانیت به عرصه سینما ورود پیدا کند، نگاه روحانیت به سینما و نگاه سینماگران به روحانیان بالانس می‌شود، یعنی هم روحانیت دیگر به این فکر نمی‌کند سینماگران آدم‌های متفاوتی هستند، هم سینماگران این نگاه را ندارند که روحانیت یک سری آدم دگم و تندرو هستند.

سینماروزان: معاون نظارت سینما با رد ادعای برخی صاحبان آثار مردودی هیات داوران فجر، از توقیف فقط یک فیلم و صدور پروانه نمایش تمام فیلمهای دیگر متقاضی فجر خبر داد.

به گزارش سینماروزان سعید رجبی فروتن معاون ارزشیابی و نظارت سازمان سینمایی در برنامه “هفت” درباره حواشی جشنواره فجر در موضوع فیلم‌های راه نیافته به این جشنواره گفت: امسال به موجب شرایطی که اعلام شده بود، جشنواره فجر هیات انتخاب نداشت، البته دبیر فجر می‌توانست به تبعیت از جشنواره‌های معتبر جهانی خودش به همراه مشاورانش، گزینشی را صورت دهد و آن کارها برای دریافت پروانه نمایش و هیات داوری ارسال شود اما به نظر آمد که دبیر تلاش کرد فرصتی یکسان فراهم کند برای همه فیلم‌هایی که حائز شرایط اعلام شده در مقررات جشنواره بودند و اجازه داد هر کدام از کارها موفق به دریافت پروانه نمایش شد، به رویت هیات داوران برسد.

معاون نظارت ادامه داد: شورای پروانه نمایش تعدادی از آثار متقاضی جشنواره را چون قصد نمایش عمومی داشتند، قبلاً بازبینی کرده بود و پروانه‌شان را داده بود؛ بنابراین فکر می‌کنم حدود چهل فیلم بود که شورای پروانه نمایش آنها را به صورت فشرده تماشا کردند که غیر از یک فیلم “قاتل و وحشی” که باید فتوای فقها را دریافت کند، همه فیلم‌ها موفق به دریافت پروانه نمایش شدند.

رجبی‌فروتن افزود: آثار پروانه‌گرفته بعد از جشنواره فجر و برای اکران عمومی‌شان نیز نیاز به بازبینی مجدد ندارند و راحت می‌توانند به اکران عمومی بروند. داوران نیز اعلام کرده بودند، کارهایی که در یک یا چند رشته نامزد دریافت سیمرغ باشند، نهایتاً در جدول نمایش قرار می‌گیرند و دبیر جشنواره نیز معتقد بود می‌توان ۲۰ عنوان فیلم را در جدول نمایش قرار داد ولی این هیات داوران جشنواره بود که فقط ۱۶ فیلم که شانس دریافت جایزه دارند را قابل اکران در جشنواره اعلام کرد و مابقی آثار را علیرغم مجوزدار بودن، رد کرد!

رجبی فروتن با اشاره به نیاز “کاناپه” و “قاتل و وحشی” به فتوای فقها توضیح داد: در مقررات و به صورت مکتوب، همه می‌دانند دریافت پروانه ساخت، الزاماً به معنای دریافت پروانه نمایش نیست. فیلم‌ها عموماً در سه مرحله ساخته می‌شوند؛ در زمان نگارش فیلمنامه، در حین فیلمبرداری و در حین تدوین و عملیات پست پروداکشن. برخی فیلمسازان هستند که با سیناپس سر صحنه می‌روند و همواره از ما می‌خواهند فیلمنامه را از آنها نخواهیم. برخی فیلمسازان نیز هستند که وقتی پروانه ساخت دریافت می‌کنند و تا جایی با ضوابط آشنایی دارند شاید به این نیت که بخواهند راهی را باز کنند، عامدانه دست به خرق عادت می‌زنند. مثال واضح این مورد فیلم سینمایی «کاناپه» است که کیانوش عیاری برای اولین بار به خودش اجازه می‌دهد کاراکترهای زن با کلاه‌گیس مقابل دوربین ظاهر شوند اما به دلایل دیگری که همکاران در شورا باید ملاحظات شرعی را نیز لحاظ کنند، این فیلم شانس و امتیاز دریافت پروانه نمایش را دریافت نمی‌کند و جزء آن دسته فیلم‌هایی می‌شود که ملاحظه شرعی دارد و ما انگ توقیف برای آن به کار نمی‌بریم.

سینماروزان/کیوان بهارلویی: اختلال عمده در تمامی سامانه‌های بلیت‌فروشی آنلاین جشنواره با اعتراض مخاطبان روبرو شده.

به گزارش سینماروزان اختلال عمده در بلیت‌فروشی آنلاین در شرایطیست که در نشست خبری جشنواره از فروش بیش از ۶هزار بلیت صحبت شده!

اینکه این ۶هزار بلیت چه شده و کجا رفته معلوم نیست ولی از همان اولین ساعات بلیت‌فروشی، مخاطبان بسیاری با سینماروزان تماس گرفته و از اختلال گفته‌اند.

امسال اولین سالی است که بلیت‌فروشی تحت نظارت سامانه مرکزی سمفا انجام می‌شود؛ سامانه‌ای که بودجه‌ای چشمگیر هم خرجش شده ولی تا اینجای کار فقط دلخوری مخاطبان از اختلالات عمده است که به چشم می‌خورد.

در سالهای گذشته مخاطبان به‌راحتی از طریق سامانه سینماتیکت نسبت به خرید آنلاین بلیت مبادرت می‌کردند ولی امسال تمام سامانه‌های بلیت‌فروشی دچار اختلال و قطعی مکرر هستند.

تماس سینماروزان با دست‌اندرکاران هر چهار سامانه تحت نظر سمفا، درباره چرایی این اختلالات به جایی نرسید و اینکه سرنوشت این بلیت‌فروشی چه خواهد شد هم معلوم نیست؟؟ باید منتظر پاسخ مدیر سمفا ماند…

سینماروزان: از حدود شصت فیلم متقاضی جشنواره سی و نهم فجر، بیش از ۴۰ فیلم توسط هیات داوران رد شدند تا درنهایت ۱۶ فیلم تاییدیه هیات داوران را بگیرند.

در میان همین ۱۶ فیلم اغلب ارگانی هم برمی‌خوریم به آثاری ضعیف و حتی فاقد استانداردهای پخش در تلویزیون که به هنگام رونمایی در جشنواره، به تفصیل به آنها خواهیم پرداخت.

در آستانه جشنواره در سینماروزان بر تعدادی از فیلمهای قابل تحمل جشنواره تمرکز کرده‌ایم بلکه رغبتی ایجاد شود نزد مخاطبان برای پیگیری آثار.

پیشاپیش پوزش سینماروزان را بپذیرید بابت اندک بودن حجم فیلمهای قابل تحمل!

اول. “زالاوا”ی ارسلان امیری را باید در صدر آثار قابل تحمل جشنواره دانست.
روح‌الله برادری از تهیه‌کنندگان قدیمی سینمای ایران با همکاری دخترش سمیرا، تولید فیلم اول ارسلان امیری را برعهده گرفته‌اند. آیدا پناهنده همسر ارسلان امیری نیز فیلم “تی تی” را در جشنواره دارد‌.
“زاوالا” درباره ماجراهای یک جن و جنگیری است؛ ماجرایی که در فضایی بین کمدی و دلهره روایت می‌شود و موضع‌گیری علیه خرافه طوری اعلام می‌شود که مخاطب ابتدا محو داستان شود و بعد جذب پیام.

دوم. “بی‌همه‌چیز“محسن قرایی به تهیه‌کنندگی جواد نوروزبیگی، ایرانیزه شده “ملاقات بانوی سالخورده” فردریش دورنمات است!
امید اخباراتی از رئوس اصلی بنیاد خیریه اخباراتی(!) سرمایه‌گذار “بی همه چیز” بوده!
قرایی داستان دورنمات- با محوریت بازگشت زن میانسال به زادگاه برای مجازات متجاوز- را به روستایی حوالی گرمسار برده و در قبل از انقلاب روایت کرده.
این کارگردان در دومین فیلم مستقلش ازمنظر تکنیکی روبه جلوتر است ولی ازمنظر داستانی و به‌ویژه در پایان‌بندی می‌توانست بهتر باشد.

سوم.”روشن“روح‌الله حجازی امتداد علایق کارگردان است درباره کار بر تعارضات زناشویی.
در اینجا با مردی تنها، عقیم‌مآب و تحقیرشده توسط همسر روبروییم که گرفتار دسیسه انبوه‌سازان هم شده و درنهایت کارش به انتحار می‌رسد! بازی رضا عطاران در “روشن” را باید از ویژگی‌هایش دانست و از حالا شانس دریافت سیمرغ.

چهارم. “شیشلیک“محمدحسین مهدویان به تهیه‌کنندگی محمدرضا منصوری از محصولات اول‌مارکت مخابرات.
کارگران کارخانه تولید پشم(!) “شیشلیک” فقط تخم‌مرغ می‌خورند ولی وقتی بچه یکی از کارگران، دلش شیشلیک می‌خواهد، تعارضی بدوی شکل می‌گیرد از جنس آثار ضدکمونیسم دهه‌های قبل هالیوود. همگنی متن با تصویر و درک درست بازیگران از فضای متعارض فیلم می‌تواند برگ برنده‌اش باشد.

پنجم. “ابلق“نرگس آبیار با مایه‌های تجاوز به زنان در نگاه اول یادآور انبوهی فیلمفارسی است ولی لحن داستانگو و سرگرم‌کننده اثر باعث می‌شود فیلم برای تماشاگران جشنواره، قابل تحمل باشد. تجاوز، موتیف اصلی “ابلق” است و ازجایی به بعد تداعیگر شعارهای حامیان جنبش “می‌‌تو” !!
دوربین لرزان آثار قبلی آبیار در اینجا هم به چشم می‌خورد و به غیر از هوتن شکیبا، بازی مابقی بازیگران اصلی، تعریفی ندارد به‌خصوص بازیگری تقریبا حذف از رده یک بازیگری ایران که حالا خواسته با گریمی سنگین و در قالبی پلید، خوداحیایی کند…

ششم. “روزی روزگاری آبادان“حمید آذرنگ به تهیه‌کنندگی عبدالله اسکندری محصول اول مارکت مخابرات شاید در کارگردانی، شلخته باشد ولی با طراحی داستان هوشمندانه و رفت و آمد میان سوررئال و رئال با پایان‌بندی غافلگیرکننده، قطعا سهمی از سبد جوایز را به خود اختصاص خواهد داد‌.
“…آبادان” متمرکز است بر ماجراهای خانواده‌ای در آبادان که یک بمب آمریکایی کاملا اشتباه بر سر آنان فرود می‌آید.

هفتم. در میان فیلمهای ارگانی جشنواره تنها یک فیلم قابل تحمل هست و آن هم “مصلحت نظام/پدری/مصلحت” که حسین دارابی آن را با حمایت اوج و حوزه ساخته.
“مصلحت” درباره قتل یک طاغوتی توسط یک آقازاده انقلابی است آن هم در ابتدای انقلاب؛ فیلم از منظر متنی، ساده پیش می‌رود و پایان‌بندی بحث‌برانگیزی هم دارد درباره بخشش قاتل توسط ولی دم طاغوتی!!

باز هم از عموم مخاطبان بابت اندک بودن حجم فیلمهای قابل تحمل که حتی به نصف آثار مطلوب هیات داوران هم نمی‌رسد پوزش می‌طلبیم ولی…

…تلخی واقعیت آنجاست که در میان آثار مردودی هیات داوران هم تقریبا جز “قاتل و وحشی” و “چپ و راست” به آثاری برنمی‌خوریم که اگر وارد جشنواره می‌شدند در دسته‌بندی “قابل تحمل” جای می‌گرفتند!

سینماروزان: اکبر نبوی‌منش از سی‌وپنجمین جشنواره که سال ۹۵ برگزار شد به عنوان تلخ‌ترین دوره داوری‌‌اش یاد کرد و حرف‌هایی را درباره پشت پرده داوری در آن دوره مطرح نمود‌.

در جشنواره۳۵ که دبیرش محمد حیدری بود و محمدمهدی دادگو، محمدرضا تخت کشیان، شهرام اسدی، محمدرضا هنرمند، اکبر نبوی، ایرج رامین‌فر و رویا نونهالی داوری فیلم‌های بخش سودای سیمرغ را بر عهده داشتند. اعلام نامزدهای جشنواره در روزهای آخر سبب بروز حاشیه‌های زیاد و انصراف چند کاندیدا شد. برخی عوامل فیلم‌های «ماجرای نیمروز»، «ویلایی‌ها»، «خفه‌گی»، «سد معبر»، «فصل نرگس» و … به شکل‌های مختلف اعتراض خود را به نادیده گرفته شدن بخش‌های مدنظرشان نشان دادند و قیدی که به عنوان کارگردان فیلم اول در جشنواره بود، با تاکید بر قربانی شدن در برابر “حسادت، جهالت و بلاهت” از داوری شدن فیلمنامه‌اش انصراف داد.

این حاشیه‌ها به اختتامیه جشنواره هم کشیده شد تا جایی که هومن بهمنش که برای فیلم «تابستان داغ» جایزه گرفت، گفت: ما گویا به اشتباه در ۱۳ رشته کاندیدا شده‌ایم. من از داوران عذرخواهی می‌کنم که بابت فیلم ما توهین شنیدید و در تلویزیون و از سوی آن نسلی که من از آن‌ها کار یاد گرفتم به شما توهین شد. معذرت می‌خواهم که فیلم ما را دوست داشتید.

اکبر مزرعه سپید(اکبر نبوی‌منش) درباره آن روزها به خبرگزاری ایسنا می‌گوید:‌ همه آن تلخی بخاطر دوست عزیزم بهروز افخمی و برنامه هفت و مسعود فراستی بود که در آن دوره حرف‌های نادرست بسیاری گفتند. من خیلی آزرده شدم. به بهروز هم زنگ زدم و گفتم برادر! این‌ها که می‌گویید درست نیست، اما آن‌ها کار خود را می‌کردند. برای من شگفت‌آور بود. می‌گفتم این چه اصراری است؟ می‌خواهید «هفت» پرسروصدا شود؟ خب، یک تمهید رسانه‌ای دیگری را انتخاب کنید که خلاف هم نگفته باشید.

نبوی‌منش ادامه داد: به جز این‌ها بعد از آن دوشنبه شبی که اسامی نامزدها اعلام شد عده‌ای اعتراض داشتند، ولی خانم قیدی (کارگردان ویلایی‌ها) به شکل شگفت‌انگیزی به داورها توهین کرد. ما همان روز اعلام اسامی نامزدها تنها جایزه‌ای که برنده‌اش را به طور قطعی انتخاب کرده بودیم جایزه بخش استعداد درخشان بود که به خانم قیدی تعلق می‌گرفت. همه در این باره اتفاق نظر داشتیم، اما صبح روز اختتامیه که برای داوری نهایی دور هم جمع شدیم تا برندگان را انتخاب کنیم، یکی از داورها گفت چه اصراری است که وقتی خانم قیدی اینچنین توهین کرده به او جایزه بدهیم؟ فیلم دیگری را اسم برد که آن هم به لحاظ فیلم اول اثر خوبی بود و قابلیت‌های زیادی داشت و یکی دو تا از داورها هم با او همراه بودند. ولی من معتقد بودم ما باید متناسب با شخصیت خودمان رفتار کنیم چون هر کسی متناسب با شخصیت خودش رفتار می‌کند. ما بر اساس شایستگی فیلم ویلایی‌ها آن جایزه را انتخاب کرده بودیم. در این باره بحثی هم درگرفت، اما در مجموع همه داورها مجدداً بر اهدای این جایزه به خانم قیدی تاکید کردند، گرچه از حقوق ما بود و می‌توانستیم تغییر نظر دهیم.

داور فجر۳۵ افزود: البته در نهایت با وجود اینکه خانم قیدی آن رفتار را نشان داد و گروه «ماجرای نیمروز» هم رفتار توهین آمیزی داشت و تصمیم گرفتند در مراسمی که برای نامزدها در هتل برگزار شد با آدامسی(!!) در دهان روی صحنه بیایند، گفته شد که جوایز این فیلم تحت تاثیر برنامه هفت بوده که همه اینها نادرست بود. البته سر فیلم «ماجرای نیمروز» من جمله‌ای را در یکی از جلسه‌های داوری گفته بودم که به سرعت برق و باد به بیرون درز کرد و پیراهن عثمان شد. گرچه در همان جلسه ای که این حرف را زدم آن را تصحیح کردم. ولی دیگر همان حرف اولم پخش شده بود. حرفم این بود که در جلسه داوری گفته بودم اگر قرار باشد به «ماجرای نیمروز» جایزه بدهید من در هیات داوری نمی‌مانم، چون «ماجرای نیمروز» را به لحاظ محتوا و هدف‌گیری محتوایی و پیام، فیلم بدی می‌دانستم و هنوز هم آن را فیلم بدی می‌دانم. اما در همان جلسه کمتر از نیم ساعت بعد به خودم نهیب زدم که این حرف یعنی چه؟ من می‌توانم به عنوان نقد نظرم را بعداً بنویسم و باید به عنوان یک فیلم آن را داوری کنم. به همین دلیل در جلسه حرفم را پس گرفتم و نظراتم را پس از جشنواره در فرصت‌هایی که پیش آمد به صورت نقد مطرح کردم. همه این‌ها باعث تلخی آن دوره شد.

اکبر نبوی‌منش مدعی شد: در آن دوره نه حجت ایوبی و نه محمد حیدری با وجود آن همه مسئله‌ای که پیش آمده بود یک جمله هم نگفتند که چه کنیم یا نکنیم ولی دوستی که الان اسمش را نمی‌برم چون دستش از دنیا کوتاه است{علی معلم؟؟}، در برنامه هفت حرف‌های عجیبی زد و گفت، مسئولان در رای داوران دخالت می‌کنند. پیغام دادم که اگر تو اهل معامله و امتیاز گرفتن هستی، فکر نکن همه مثل خودت هستند. من اگر الان هم این‌ها را مطرح و ابراز ناراحتی می‌کنم، به خاطر حمایت از آن جمع داوری است چون می‌دیدم چقدر همه چیز وارونه جلوه داده می شود. در برنامه هفت بحث دوتابعیتی بعضی داورها مطرح شد و گفتند آن‌ها به دلیل منافع کشوری که تابعیت آن را دارند به فیلم «ماجرای نیمروز» جایزه نمی‌دهند در حالی که اتفاقا بعضی از آن‌ها مدافع فیلم بودند.

یکی از اتفاقات قابل تامل دوره سی‌وپنجم جشنواره فجر رکوردداری فیلم «تابستان داغ» در نامزدی ۱۳ رشته بود، اما جایزه‌های کمی دریافت کرد. این یکی از مسائلی بود که به حاشیه‌ها دامن زد. نبوی‌منش دراین باره توضیح می‌دهد: جزئیات درباره این فیلم دقیق خاطرم نیست اما «تابستان داغ» خیلی “ناگهانی” به اعتبار نوع پرداخت و قصه‌اش نظرات را به خود جلب کرد. اما به هر حال وقتی می‌خواهید جایزه بدهید از بین چند گزینه محدودتر مجبور به انتخاب هستید و آن موقع شرایط کاملاً فرق می‌کند. گرچه این اصل را باید بپذیریم که وقتی مثلا پنج نفر در یک رشته نامزد می‌شوند به این معناست که بالقوه هر ۵ نفر استحقاق دریافت سیمرغ جشنواره فجر را دارند اما در داوری نهایی، همه بررسی‌ها میلیمتری می‌شود.

سینماروزان: رحیم شهریاری خواننده موسیقی پاپ آذربایجانی با انتشار متنی خطاب به سید عباس صالحی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی ضمن انتقاد از برخی سیاست‌های خانه موسیقی در مواجهه با هنرمندان فعال این عرصه از او خواست تا درباره بهبود وضعیت معیشتی هنرمندان در روزهای کرونایی چاره اندیشی کند.

متن نامه رحیم شهریاری را بخوانید:

جناب آقای عباس صالحی، وزیر محترم فرهنگ و ارشاد اسلامی!

من رحیم شهریاری به عنوان کوچک‌ترین عضو جامعه هنری در ایران، در این شرایط ناخوشایند تعطیلی کسب و کارها خواستار رسیدگی هر چه سریع‌تر به مشکلات فعالین این حوزه هستم.

بی شک مستحضرید که در یکسال و نیم گذشته، که شرایط اقتصادی اهالی هنر و موسیقی در بدترین دوران خود به سر می‌برد و هنرمندان و فعالین این حوزه سخت‌ترین اوضاع معیشتی را دارند، کوچک‌ترین اتفاق عملی برای جبران این خسارت‌ها برای فعالین حوزه موسیقی صورت نگرفته است.

ایده‌ها و رفتارهای پوپولیستی وزارت ارشاد که در تلاش بود نشان دهد به فکر معیشت اهالی هنر است، تنها در صفحات خبرگزاری‌ها و رسانه‌ها مشاهده شد و هیچ اتفاق عملی جدی در این حوزه صورت نگرفت. شاید تنها رفتاری که صورت پذیرفت، اعطای کمک هزینه یک میلیون و پانصد هزار تومانی برای برخی چهره‌های گزینش شده موسیقی بود که از دید من توهینی بیش به اهالی شریف این عرصه نیست.

اغلب شاهد حضور شما در کنار آقای رئیس جمهوریم و تماشاگر عکس‌های یادگاری شما با ایشان در رسانه‌هایتان. هر لحظه منتظریم اتفاق و رفتاری عملی برای بهبود اوضاع ناخوشایند معیشتی هنرمندان موسیقی رخ دهد اما دریغ از یک موضوع عملیاتی. اطرافیان و اعضای ارکسترها و نوازنده‌ها، از طعنه‌ها و کنایه‌های خانواده‌هایشان می‌گویند که: «اگر به جای موسیقی و هنر پیک موتوری بودی، اوضاع بهتری در زندگی‌مان جریان داشت».اینها همه درد است آقای وزیر، درد هم گویی این روزها نهایتی ندارد و پایانی برایش قابل تصور نیست.

آقای وزیر! دستِ کم چهار خانواده از اطرافیان موزیسین من در تهران تا امروز، در راهروهای دادگاه خانواده منتظر صدور حکم طلاق خود هستند. چه بسیار اتفاقات مشابهی در سایر حوزه‌های هنر که به دلیل شرایط ویژه کشور و بی کفایتی مدیران فرهنگی، خانواده‌های زیادی در آستانه از هم پاشیدن قرار دارند. مقایسه کوچکی که اگر قرار باشد بین رفتار کشورهای دیگر با هنرمندان خود در این اوضاع داشته باشیم، بیشتر و بیشتر باید به ضعف عده‌ای از مدیران فرهنگی وطنی پی برد.

در فرانسه و آلمان ماهانه سه هزار دلار برای هنرمندان حوزه‌های مختلف هنر اختصاص پیدا کرده و علاوه بر این، بیمه بیکاری و چندین کمک هزینه معیشتی به آنها پرداخت می‌شود و همین روال است که باعث شده سیستم فرهنگی و اجتماعی آنها تا این حد پیشرو و تأثیرگذار باشد. از دید شما مقایسه پرداخت‌های وزارت ارشاد، پرداختی‌های گزینشی یک میلیون و پانصد هزار تومانی، در شأن هنرمندان ایرانی است!؟

در آستانه انتخابات، شاهد اتهام زنی و توهین‌های باورنکردنی به ریاست جمهوری در رسانه ملی بودیم و سکوت اهالی هنر درباره این رفتار توهین‌آمیز در قبال آقای رئیس جمهور نشان دهنده میزان نارضایتی‌ها از ایشان و کابینه‌شان است. دولتی که با حمایت همین هنرمندان و اهالی موسیقی کارناوال‌های انتخاباتی خود را در سراسر کشور رنگ و جلا داد، امروز در بدترین شرایط مقبولیت اجتماعی قرار دارد و متأسفم که بگویم شما بازنده‌های دوران معاصر سیاسی اجتماعی در ایران از نگاه اهالی موسیقی هستید.

صحبت پایانی من هم درباره ساختار خانه موسیقی است. این مرجع ظاهراً دولتی، هشت سال پیش از من و بسیاری دیگر از اعضای خانه موسیقی که از جمله هنرمندان شریف موسیقی در ایران هستند حدود ۴۰ میلیون تومان دریافت کرده و پس از ۹ سال هیچ گونه پاسخگویی درباره آخر و عاقبت واگذاری آپارتمان‌های تهران نیست و دسترسی به مدیران خانه موسیقی از دسترسی به مدیران ریاست جمهوری هم دشوار تر شده. خواستار پیگیری این رفتار هستم.

سینماروزان: حدودا ۱۶ ساعت بعد از انتشار لیست فیلمهای نهایی جشنواره توسط سینماروزان دبیر جشنواره به طور رسمی نام ۱۶ فیلم قابل نمایش در جشنواره را اعلام کرد.

به گزارش سینماروزان لیست اعلامی توسط دبیر جشنواره کمتر از ده درصد تغییر نسبت به لیست سینماروزان دارد.

چنان که پیشتر گفتیم همچنان سهم ارگانی‌ها در جشنواره امسال بالاست و از اوج تا مرکز و فارابی و کانون در دوران کرونازده سینماها، فیلم تولید کرده‌اند برای جشنواره!

آنچه در نگاه اول مشخص است اینکه فقط ۴ فیلم غیرارگانی در جشنواره حاضرند و مابقی حمایت ارگانها و نهادهای مختلف را داشته‌اند و همین ارگانها هستند که باید پاسخگوی کیفیت آثار باشند.

نیمی از فیلمهای جشنواره حمایت فارابی را داشته‌اند، دو فیلم نام اوج را یدک می‌کشند، مرکز گسترش مستند با یک فیلم در جشنواره است و حوزه و کانون نیز هر کدام یک فیلم دارند. اول مارکت مخابرات هم با دو فیلم در جشنواره است.

فهرست رسمی فیلمهای جشنواره سی و نهم فجر به قرار زیر است:

–ابلق ساخته نرگس آبیار به تهیه‌کنندگی محمدحسین قاسمی

–بدون همه چیز ساخته محسن قرایی

–تک تیرانداز ساخته علی غفاری به تهیه‌کنندگی ابراهیم اصغری محصول انجمن سینمای انقلاب و دفاع

–تی تی ساخته آیدا پناهنده به تهیه‌کنندگی پناهنده حمایت فارابی

–خط فرضی ساخته فرنوش صمدی به تهیه‌کنندگی علی مصفا

–رمانتیسم عماد و طوبی ساخته کاوه صباغ‌زاده به تهیه‌کنندگی مهدی صباغ‌زاده با مشارکت فارابی

–روزی روزگاری آبادان ساخته حمید آذرنگ به تهیه‌کنندگی عبد اسکندری محصول اول‌مارکت همراه اول مخابرات

–روشن ساخته روح‌الله حجازی به تهیه‌کنندگی روح‌الله حجازی با حمایت فارابی

–زالاوا ساخته ارسلان امیری به تهیه کنندگی سمیرا و پدرش روح‌الله برادری با حمایت فارابی

–ستاره بازی ساخته هاتف علیمردانی به تهیه‌کنندگی علی سرتیپی

–شیشلیک ساخته محمدحسین مهدویان به تهیه‌کنندگی محمدرضا منصوری محصول اول‌مارکت همراه اول مخابرات

–گیجگاه ساخته عادل تبریزی به تهیه‌کنندگی میرولی‌الله مدنی با حمایت حنیف سروری

–مامان ساخته آرش انیسی به تهیه‌کنندگی مجید برزگر محصول مرکز گسترش

–مصلحت نظام ساخته حسین دارابی و تهیه‌کنندگی محمدرضا شفاه محصول اوج و حوزه

–منصور ساخته ساخته سیاوش سرمدی محصول اوج

–یَدو ساخته مهدی جعفری محصول کانون و فارابی

سینماروزان: یکی از نگرانی‌های جشنواره فیلم فجر امسال برای طرفداران بسیار آن، حذف بخش مردمی آن بود. اتفاقی که روابط‌عمومی از همان روز نخست، برگزاری آن را منوط به وضعیت کرونایی کشور اعلام کرد.

در این چند روز، اخباری مبنی‌بر برگزاری این بخش منتشر شده که این اخبار، از سوی روابط‌عمومی جشنواره،  تایید یا تکذیب نشده است؟؟

مسعود نجفی مدیر روابط‌عمومی جشنواره فجر در این باره به «فرهیختگان» گفت: بحث اکران مردمی هنوز به قطعیت نرسیده و طی یکی، دو روز آینده، تکلیف این بخش مشخص شده و ما آن را به شکلی رسمی اعلام می‌کنیم.

نجفی درمورد اعلام رسمی تماشای فیلم‌ها توسط مخاطبان مردمی از سوی کیانوش جهانپور نیز به ما گفت: بله، آنها به شکل شفاهی، موافقت خود را اعلام کرده‌اند ولی هنوز نامه مکتوبی از سوی ستاد ملی کرونا به دست ما نرسیده. انتظار داریم این نامه، ظرف یکی، دو روز آینده به دست ما برسد و تنها در آن صورت است که این خبر را به شکلی رسمی اعلام می‌کنیم.

به گزارش سینماروزان با توجه به اینکه امسال تنها فیلم‌هایی نمایش داده خواهند شد که در حداقل یک بخش نامزد شوند، این پرسش مطرح است که آیا با اعلام اسامی فیلم‌های بخش مسابقه، اسامی نامزدهای هر بخش نیز اعلام می‌شوند؟

مسعود نجفی در این رابطه پاسخ داد: تا چهارشنبه این هفته (هشتم بهمن)، اسامی فیلم‌هایی که در جشنواره امسال برای اهالی رسانه و منتقدان و احتمالا مردم نمایش داده می‌شوند اعلام خواهد شد که متعاقب این اعلام، جدول نمایش فیلم‌ها مشخص خواهد شد. اما اسامی نامزدهای هر بخش، طی این هفته مشخص نخواهد شد و احتمالا مانند دوره‌های قبلی، در روزهای انتهایی برگزاری جشنواره منتشر می‌شود.

مدیر روابط‌عمومی سازمان سینمایی ادامه داد: امسال هم برای سالن رسانه‌ها، مراسم قرعه‌کشی را خواهیم داشت و اگر اکران مردمی داشته باشیم، مانند سال‌های گذشته، خبری از سری‌بلیت‌ها نخواهد بود و مخاطبان مردمی باید بلیت تکی فیلم‌ها را خریداری کرده و به تماشای هر فیلمی که می‌خواهند، بنشینند.

نجفی درمورد سینماهای مردمی جشنواره نیز گفت: اگر نمایش مردمی داشته باشیم، احتمالا تعداد سینماهای مردمی ما و گستردگی جغرافیایی آنها، بیشتر از سال‌های گذشته خواهد بود و دیگر با آن لیست تقریبا مشابه سالیان قبل مواجه نخواهیم بود. تمام این سینماها مجاز هستند تا 30 درصد ظرفیت خود برای فیلم‌های جشنواره امسال بلیت‌فروشی داشته باشند.

وی همچنین درمورد نگرانی جامعه منتقدان از عدم‌شروع فرآیند ثبت‌نام برای شرکت در این رویداد گفت: قرار است نشستی با مدیران انجمن منتقدان خانه سینما داشته باشیم تا تکلیف حضور منتقدان در جشنواره این دوره مشخص شود. بنابراین منتقدان عزیز منتظر باشند که ظرف یکی، دو روز آینده، در جریان اخبار حضور خود در جشنواره قرار بگیرند. برج میلاد، به‌عنوان مقر اصلی و محل برگزاری نشست‌ها انتخاب شده و پردیس ملت هم به نمایش فیلم‌ها اختصاص دارد.

تا پیش از این، اعلام شده بود با توجه به شیوع ویروس کرونا، نمایش مردمی فیلم‌های جشنواره، تنها برای مخاطبان تهرانی ممکن خواهد بود و شهرستانی‌ها، امسال، محروم از برگزاری جشنواره هستند. حالا اما با تغییر وضعیت کرونایی کشور، رنگ قرمز استان‌ها، به آبی و زرد تبدیل شده و همین، انتظارها را برای برگزاری جشنواره در استان‌ها بالا برده است.  در این رابطه مسعود نجفی گفت: احتمالا نمایش فیلم‌ها در استان‌ها را خواهیم داشت ولی تمام اینها منوط به اجازه ستاد کرونای استان‌ها خواهد بود که اگر شرایط برگزاری جشنواره در استان خود را فراهم ببینند و موافقت مکتوب خود را اعلام کنند، قطعا ما هم استقبال کرده و جشنواره را همزمان با تهران، در استان‌ها نیز شاهد خواهیم بود.

سینماروزان/صالح دلدم: ویروس کرونا به یک سالگی خود در ایران نزدیک می‌شود. ویروسی که در یک سال شرایط جدیدی در حوزه‌های مختلف از جمله اجتماعی و اقتصادی ایجاد و کسب و کارها و مشاغل را دستخوش تغییر کرد. یکی از مقوله‌هایی که از این بابت بیشترین آسیب را دید، اقتصادِ هنر و صنعت سینمای جهان بود.

به گزارش سینماروزان و به نقل از ستاره سینما، سینمای ایران نیز از این قاعده مستثنی نبود اما سینمای ایران از مدتها پیش ورشکسته بود و کرونا تنها میخی بر تابوت آن شد و البته حقایقی از سینمای کشور را عیان کرد که پیش از کرونا به آن کمتر توجه میشد یا بیشتر تخصصی مطرح می‌گردید.

در سالی که در دو ماه پایانی آن هستیم، علیرغم تعطیلی و رکود سالن‌های سینما و شکست اکران‌آنلاین بواسطه فقدان کپی‌رایت در ایران و قاچاق گسترده فیلم‌ها و افق نامشخص بازگشت سینما به شرایط عادی و زمان اکران مطمئن فیلم‌ها و برگشت سرمایه آثار تولید شده، شاهد اوج درخواست‌های پروانه فیلمسازی از سازمان سینمایی و تولید فیلم سینمایی بودیم!

موضوعی که با هیچ منطقی منطبق نیست و بیشتر شبیه ماجرای رشد حباب‌گونه بورس در اقتصاد دچار رکود تورمی ایران بود که تشت رسوایی و ورشکستگی آن خیلی زود به زمین افتاد!

«سود در تولید است؛ نه فروش!» این جمله برای بسیاری آشناست. در شرایط عادیِ سینمای ایران پیش از کرونا، شاید تعداد فیلم‌هایی که در سال سرمایه خود را از گیشه سینما برمی‌گرداندند، به انگشت‌های دو دست هم نمی‌رسیدند اما باز شاهد تهیه فیلم از سوی تهیه‌کنندگان فیلم‌های شکست خورده بودیم!

تهیه‌کنندگانی که در کرونا هم از فعالترین افراد سینمای تعطیل بودند! پاسخ ساده است، این افراد همانطور که حسین فرح‌بخش پرکارترین تهیه‌کننده بخش خصوصی سینمای بعد از انقلاب اشاره کرد؛ «حق‌العمل کار» هستند. پولی از جیب در تولید فیلم نمی‌گذارند بلکه با فاکتورسازی برای سرمایه‌گذاران در تولید هم به سود حتی میلیاردی بدون اکران و فروش فیلم می‌رسند و برخی با صورت‌سازی خود را شریک فیلم هم می‌کنند!

و البته در میان سرمایه‌گذاران هم بیشتر پول بادآورده و مشکوک به پولشویی دیده می‌شود تا پول زحمت‌کشی، پول‌هایی که هر درخواست نابه‌جایی از سوی بازیگران را پذیرا هستند و هزینه تولید در سینما را هم بالا برده‌اند و تهیه‌کنندگان حرفه‌ای بخش خصوصی را عاجز از رقابت با این پول‌ها، خانه‌نشین کرده‌اند.

آن‌هایی که در دوران کرونا فیلمی نساخته‌اند بطور دقیق همان تهیه‌کنندگان انگشت‌شمار سالم با بودجه شخصی هستند. اگر دوباره ویروس جدید کمونیستی ناشی از جنگ بیولوژیکی پیدا نشود، سینمای ایران در بهترین حالت از فروردین ۱۴۰۱ به شرایط عادی می‌رسد و صف انتظار اکران فیلم‌های تولید شده و اکران نشده دست کم به دو سال می‌رسد که یعنی خواب سرمایه در تورم و کاهش ارزش پولی که هر روز بدتر از دیروز می‌شود.

هشتاد درصد مردم ایران به سینما نمی‌روند و فیلم‌های ایرانی آینه زندگی مردم و همذات پنداری مخاطبان نیست و سالن‌های سینما ضرر می‌دهند، چون تهیه‌کننده خودش پولی نگذاشته تا اثری بسازد که دغدغه فروش داشته باشد و در تولید هم به سود رسیده است.

علاوه بر موارد بالا، بخش دیگری که در سینمای ایران در دوره کرونا عیان‌تر شده است، مدیریت دولتی آن است که البته بخش عمده مشکلات اشاره شده هم به همین سوءمدیریت برمی‌گردد.

کرونا باشد یا نباشد، سینما باشد یا نباشد، اهالی سینما بیکار و فقیر باشند یا نباشند، به حال مدیران سینمایی و اعضای شوراهای آن فرقی نمی‌کند، آن‌ها حقوق و مزایای خود را می‌گیرند و تنها چیزی که برای‌شان اهمیتی ندارد، سینما و زندگی سینماگر است. تازه برخی از آن‌ها هم «حق‌العمل کار» هستند؛ یعنی درآمدهایی به غیر از حقوق رسمی دولتی از داخل سینما و‌ از حشر و نشر با برخی باندهای سینما و با پایمال کردن حقوق دیگر سینماگران با رواج تبعیض و فساد و رانت در سینمای ایران دارند.

فیلم‌های فاقد فروش با اسامی فیلمسازان تکراری که با مصوبه حمایت دولتی در برخی ارگانهای دولتی ساخته می‌شوند، برخی مجوزها یا برخی اعضای شوراهای ممیزی که کارچاق‌کنی در بانک‌های خصوصی را در سابقه خود دارند، آدرس دقیق این قبیل افراد است که حتی در پشت‌پرده با برخی شرکت‌های تولید و پخش فیلم و البته سینماداری هم شریک غیررسمی هستند و پیش از همه خود به ارشاد نیاز دارند اما برای فیلمسازان بخش خصوصی نسخه می‌پیچند!

کرونا آسیب زد اما این حُسن را داشت که واقعیت سینمای ایران را بیش از پیش عیان کرد، سینمایی که باید بخشی از فرهنگ باشد اما در مناسبات آن بویی از فرهنگ و‌ انسانیت به مشام نمی‌رسد و ژانر غالب آن گانگستری است، البته نه روی پرده بلکه پشت پرده!

سینماروزان: تهیه‌کننده یکی از آثار متقاضی حضور در جشنواره سی و نهم فیلم فجر، تلویحا از کیفیت فیلم، برائت جسته است؛ آن هم فیلمی که بازیگری با نام مهدی هاشمی در آن حضور دارد!!

غلامرضا آزادی فیلمبردار باسابقه سینمای ایران که به‌عنوان تهیه‌کننده فیلم “طبقه یک و نیم” متقاضی حضور در جشنواره فجر است به خبرگزاری آنا گفت: من چندان علاقه‌ای به جشنواره ندارم و اگر هم می‌بینید فیلمم به جشنواره آمده به خاطر خود کارگردان است که فیلم را داده و دوست دارد کارش و خودش دیده شود. البته جوان است و حق هم دارد.

وی همچنین افزود: اگر قرار بود خودم فیلمبرداری “طبقه یک و نیم” را برعهده بگیرم، شاید آن را جور دیگری می‌ساختم. شرایط ولی شکل دیگری رقم خورد یعنی فیلمبردار با کارگردان گویا رفاقتی(!) کار کرده و هزینه‌ای نگرفته است.

غلامرضا آزادی با عباراتی که حکایت از عدم دیدن “طبقه یک و نیم” است(؟؟) تاکید کرد: من مسئولیت چندانی در قبال کیفیت این فیلم ندارم. حتی به دوستان گفتم بگذارید فیلم را ببینم(!!) و اگر کیفیت خوبی داشت، آن را به جشنواره فجر بدهید.

این تهیه‌کننده با انتقاد از نبود هیأت انتخاب در این دوره از جشنواره فجر گفت: در سینمای ما برای ساخت یک فیلم کلی مرحله اعم از تأیید فیلمنامه، لیست بازیگران، مجوز ساخت و نمایش و … قرار داده‌اند با این حال نمی‌دانم چطور به یکباره در جشنواره فجر، هیئت انتخاب را برمی‌دارند و حذف می‌کنند!

به گزارش سینماروزان مهدی هاشمی، صحرا اسدالهی، سیروس همتی، خسرو احمدی، قاسم زارع، شهره سلطانی، بهروز پناهنده، مهران رجبی، امیرمحمد متقیان، اسدالله یکتا، اصغر حیدری، مهدی موسوی، مریم فرجی و رامتین پورقاسمیان همراه با مانی سقاباشی به‌عنوان بازیگر خردسال، ترکیب بازیگران “طبقه یک‌و نیم” هستند. فیلمی که یک فیلم اولی به نام نوید اسماعیلی به تهیه‌کنندگی غلامرضا آزادی آن را ساخته.