سینماروزان: عباس عبدی از نیروهای نزدیک به جریان اصلاح‌طلبی، اعتراف کرده به استفاده آزادانه از اینترنت در تمام روزهای قطعی اینترنت!

عباس عبدی که در دولت اعتدال به ریاست انجمنی موسوم به روزنامه‌نگاران استان تهران رسیده اعتراف کرده به اینکه در روزهای اخیر هم خودش و هم روزنامه‌نگارانی خاص(!) دسترسی آزاد به اینترنت داشته‌اند!!

عباس عبدی به “ایسنا” گفت: از مدت‌ها پیش و بویژه پس از فیلترینگ تلگرام و با توجه به نیاز روزنامه‌نگاران به این امکان، انجام فعالیت حرفه‌ای آنان با سختی همراه شده بود از این رو درصدد بودیم که این دسترسی را بهبود بخشیم. هر چند همواره در مواضع و تمام اطلاعیه‌های خود بر حق دسترسی آحاد مردم به اطلاعات و اینترنت و شبکه‌های اجتماعی تاکید کرده‌ایم ولی واقعیت این بود که آن اتفاق بر خلاف مقررات رخ داده بود از این کوشیدیم تا از طریق دولت و با توجه به برنامه‌های اعلامی آن و وزارت ارتباطات مساله را حل کنیم زیرا همکاران روزنامه‌نگار هر روز با مشکلات ارتباطی بیشتری مواجه بودند. در نتیجه از این طریق اقدام و موافقت شد تا همکاران روزنامه‌نگار معرفی و از دسترسی آزاد برخوردار شوند که مورد موافقت قرار گرفت و همه همکاران و اعضایی که درخواست برقراری این امکان را داشتند معرفی شدند.

دقت کردید؟ عباس عبدی از این گفته که “همکاران روزنامه‌نگار” معرفی و از دسترسی آزاد به اینترنت برخوردار شده‌اند(!) ولی نگفته این همکاران روزنامه‌نگار دقیقا شامل کدام فعالان رسانه‌ای هستند؟؟ و اساسا چرا باید ایشان مرجع معرفی روزنامه‌نگاران برای دسترسی داشتن به اینترنت باشد؟

این، حداقل حق تمام رسانه‌های دارای مجوز از وزارت ارشاد است که به‌خاطر نفس کار رسانه‌ای، فعالان آنها دسترسی آزاد به اینترنت داشته باشند پس چرا دولت بجای طرف شدن با معاونت مطبوعاتی ارشاد، با عباس عبدی و تشکلی که ریاستش را برعهده گرفته، طرف شده؟؟ مگر تشکل استانی متبوع عبدی چه درصدی از جامعه روزنامه‌نگاری کل کشور را دربرمی‌گیرد که تا این حد تعیین‌کننده است؟؟؟

سینماروزان: آفت جشنواره‌زدگی دامن سینمای دولتی را گرفته و هرچقدر هم که سینما، رییس عوض می‌کند باز چاره‌ای برای این آفت اندیشیده نمی‌شود؛ بدون اینکه لااقل نه تمهیدی برای تعطیلی جشنواره‌های بودجه‌خوار بلکه برای تجمیع جشنواره‌های مشابه، اندیشیده شود.

از جمله جشنواره‌های قدیمی سینمای ایران جشنواره فیلم رشد است که نزدیک به یک قرن است در حال برگزاری است و عجبا که برگزاریش حتی در میان رسانه‌های تخصصی حیطه هنر هم بازتاب چندانی ندارد.

روزنامه اصلاح‌طلب “شرق” در تحلیلی بر جشنواره رشد برخی از مهمترین ایراداتش را برشمرده است.

متن تحلیل “شرق” را بخوانید:

چهل‌ونهمين جشنواره فيلم رشد در حالي برگزار شد که در اين سال‌ها شاهد کمترين تأثير و کاربرد از اين‌گونه فيلم‌ها و ساير توليدات اين جشنواره در مدارس و آموزشگاه‌ها بوده‌ايم. قرار بود اين فيلم‌ها در راه «دموکراسي آموزشي» و چندصدايي‌کردن کلاس‌هاي درس و صداي معلم و خروج از آموزش مستقيم کتاب‌هاي درسي به کار آيد و به صورت ديداري نسل آينده اين سرزمين را براي زندگي فردا و تجربه‌هاي گوناگون آماده کند. با تعطيل‌شدن بخش تأمين وسايل کمک‌آموزشي و پرورشي در مدارس و کم‌رنگ‌شدن علاقه نسل جديد از اين‌گونه فيلم‌ها و غيرجذاب‌بودن آنها براي کودکان و نوجوانان- در حالي که جذاب‌ترين فيلم‌هاي آموزشي و هنري در سايت‌ها و دنياي مجازی وجود دارد- سال‌ها اين سازمان و جشنواره و ساختمان‌ها‌یش، کاربرد اصلي خود را از دست داده‌اند.

آنچه امروز از اين جشنواره و سازوکار اداري آن باقي مانده جز هزينه‌اي گزاف و ساختمان و اداره‌اي شيک اما از درون فرسوده در مراکز شهرها بيش نبوده که عده‌اي در آن مي‌کوشند با پشت‌ميزنشيني و ابلاغ‌هاي اداري و اتاق‌هاي مدرن زير سايه حقوق ماهانه، دورکاري، اضافه‌کار و ساير امکانات دولتي، مسير درآمدزايي خود را فعال نگه دارند و از ورود افراد غيرخودي به آن خودداري کنند و پس از کمي با تجربه‌ها و ارتباط‌هايي که به دست آورده‌اند خود اقدام به تأسيس شبه‌شرکت‌هاي توليد فيلم «خصولتي» کنند که سفارش‌هاي خود را از همان مراکز مي‌گيرند؛ توليداتي که در چرخه همان بده‌بستان‌هاي درون‌سازماني قرار مي‌گيرند و جز هزينه و بيلان کاري و آرشيوسازي کاربردي ندارند.

از اين رو هر چند سال مي‌بينيم يکي از همان افرادي که قرار بوده در اين سال‌ها به مردم خدمات هنري ارائه بدهد خود با بودجه همان سازمان و سازمان‌هاي موازي اقدام به توليد فيلم سينمايي يا انيمیشن بلند مي‌کند! در حالي که همکاران سخت‌کوش آنها در همان ساعات– معلم‌هاي فداکار اين مرزو‌بوم – در حال تدريس و کار شاق در مدارس با حقوق اندک بوده و هستند.  پرسش اينجاست؛ در شرايط و دنياي امروز اين سازمان يا اداره با بودجه و سرانه و وسايل و عوامل گوناگون و برگزاري جشنواره و سفرهاي کوچک و بزرگ و جلسه‌هاي ريز و درشت و بخش‌هاي پژوهشي و… چه تأثير و کاربردي براي نسل‌هاي مختلف دانش‌آموزان اين سرزمين داشته‌  است؟

کدام فيلم آموزشي در درس‌هاي گوناگون از اين سازمان و جشنواره -حتي برندگان فيلم‌هاي گوناگون سال‌هاي پيش اين جشنواره – طي 49 سال به کار فرزندان اين مرزوبوم آمده است؟ چه ساعتي از ساعت‌هاي تدريس و آموزش در رشته‌هاي مختلف در مدارس و کلاس‌ها، به ديدن و نقد اين فيلم‌ها و مشارکت و تجربه‌اندوزي آنها اختصاص داشته است؟ آيا فيلم‌هاي سال‌ها و دهه‌هاي پيش اين جشنواره امروز محلي از اعراب و ارجاع دوباره دارند؟ در حالي که در طول سال چند جشنواره مشابه با مضامين مشابه در حال برگزاري و بلعيدن هزينه‌ها هستند. جشنواره فيلم کودک و نوجوان، جشنواره فيلم کانون پرورش، جشنواره فيلم‌هاي صنعتي، جشنواره سيمرغ با موضوع محيط زيست و… که معلوم نيست توليدات و برگزيدگان آنها سر از کجا درمي‌آورند.

اغلب آنها هزينه‌هاي خود را پيش‌تر از محل توليد و از هزينه‌هاي سازماني دريافت کرده‌اند و نيازي به پخش و رويارويي و توجه تماشاگر و نقد ندارند، با اين همه امسال شنيديم براي گسترده‌ترکردن هرچه بيشتر اين سفره، اقدام به برگزاري جشنواره در چند کشور براي دانش‌آموزان ايراني مقيم خارج از کشور کرده‌اند! انگار هميشه مرغ همسايه غاز است! در حالي که فرزندان پرشمار همين آب و خاک در داخل کشور کمترين خبر و ارتباطي با فيلم‌هاي جشنواره ندارند چه نيازي به بين‌المللي برگزارکردن جشنواره براي تعدادي اندک در بيرون از مرزهاست؟ و اصلا مگر در داخل ايران چند مدرسه در طول سال حاضرند ساعت‌هاي درسي‌شان را تعطيل کنند و به ديدن فيلم آموزشي به سالن‌هاي سينما بروند؟

موضوع وقتي تلخ‌تر مي‌شود که بدانيم در اين سال‌ها درد و اعتراض اصلي معلم‌ها، کمبود بودجه و مشکلات معيشتي و نبود خدمات مناسب بوده واين‌گونه در اين سال‌ها از جيب معلم‌ها با بهانه‌هاي گوناگون، مراسم و جشنواره‌ها و شوراها و جلسه‌هايي برگزار مي‌شود که هيچ کاربردي جدي‌ در اين سال‌ها براي معلم‌ها و دانش‌آموزان نداشته‌اند؛ در حالي که تعداد زيادي از فارغ‌التحصيلان و جوانان رشته‌هاي دبيري يا گرايش‌هاي هنري سينما و تئاتر در اين سال‌ها به دليل نبود فضاي شغلي مناسب همچنان بي‌کار مانده‌اند و هيچ چشم‌انداز روشن براي زندگي آنها ديده نمي‌شود.

جشنواره فيلم‌هاي آموزشي رشد در شکل فعلي خود نياز به خانه‌تکاني اساسي براي ادامه حضور ملموس خود در فضاي آموزشي معاصر و چگونگي ارتباط خود با نسل‌هاي جديد در مراکز آموزشي و کلاس‌ها دارد. يکي از دلايل برگزاري هر جشنواره‌اي را در پايان هر دوره بر اساس برايند، تأثيرگذاري و بازده آن در گروه‌هاي مقصد مي‌سنجند، نتيجه‌اي که طي 49 دوره برگزاري اين جشنواره نسبت به آن غفلت شده است. در شکل حاضر، برگزاري چنين جشنواره‌اي با زمينه‌ها و ضميمه‌هايش در پوشش فرهنگي/ سينمايي و با قالب مرکزگراي سازماني‌اش، جز حيف و ميل ‌کردن بودجه‌ها و اموال و دريافت حقوق‌هاي سرسام‌آور ريز و درشت براي گروهي خاص که برايند کارهايشان در اين سال‌ها نامعلوم بوده، بهره ديگري نداشته است.

سینماروزان: در دورانی که ریاست ابراهیم رییسی بر دستگاه قضا مواجه شده با اتفاقاتی مثبت برای اهالی فرهنگ، یک کارگردان ارزشی تصمیم گرفته کمدی “قوه غذاییه” را بسازد.

به گزارش سینماروزان و به نقل از “جوان”، جواد اردکانی که سابقه ساخت فیلمهای ارزشی نظیر “به کبودی یاس” و “شور شیرین” را در کارنامه دارد، قصد دارد در جدید‌ترین تجربه اش یک فیلم کمدی موزیکال را جلوی دوربین ببرد.

«قوه غذاییه» فیلمی کمدی است که فضای کاری اش برای این فیلمساز تازگی خواهد داشت و باید دید اردکانی چطور از پس این کار شوخ وشنگ برخواهد آمد؟

جواد اردکانی پیشتر در آثاری نظیر “چوری” و “سبیل مردونه” فضایی مفرح در گونه کودک را آزموده بود و حالا با “قوه غذاییه”، یک کمدی خالص را تجربه می‌کند.

سینماروزان: در میان انبوه سینماگرانی که از ابتدای انقلاب تاکنون بارها و بارها به چپ و راست غش کرده‌اند بلکه عایدی مالی‌شان بیشتر شود، هستند سینماگرانی مانند جمال شورجه که از ابتدا اصولگرا بوده و همواره بر اصول خویش پابرجا مانده و همچنان هم می‌کوشند بی تزویر و دورویی، زندگی هنری خویش را پی گیرند.

جمال شورجه که اخیر یک ناراحتی جسمی را هم پشت سر گذاشته به “جوان” گفت: هیچ‌گاه نخواسته‌ام از سینما و در نگاهی فراتر از کارگردانی دوری کنم بلکه این سینما بوده که از ما دوری کرده است.

جمال شورجه ادامه داد: بعد از روی کار آمدن دولت اعتدال، شرایطی پیش آمد که نتوانستم تا مدتها پروژه‌ای را روی غلتک بیندازم تا سال قبل که فیلم “احمد بای” را در الجزایر ساختم.

کارگردان “۳۳روز” در چرایی کم‌کاریش در دولت اعتدال گفت: خانه‌نشینی من کمترین ربطی به بی‌علاقگی‌ام ندارد. فیلمهایی که من کار می‌کنم آثاری ملی است و نیاز دارد به حمایت ارگانهای متولی حمایت از سینمای ملی. البته تجربه تولید یک کمدی-انتقادی پاک به نام “اعتراف با دور تند” را در بخش خصوصی داشتم ولی عجبا که به همان کمدی نیز هنوز فرجه اکران نداده‌اند.

شورجه درباره پروژه‌هایی که در شش سال گذشته به دنبال تولیدشان بوده و به نتیجه نرسیده گفت: “سوادیکا”، “هانا” و “مسیح، شاهد بود” از جمله فیلمنامه‌هایی بود که میخواستم بسازم و نشد و هر سه همه مرتبط با مضمون مقاومت بودند. “سوادیکا” علیرغم تصویب در فارابی و صرف هزینه‌ای ۲۰۰میلیونی برای پیش‌تولید در نهایت مشمول حمایت قرار نگرفت.

کارگردان “باشگاه سری” و “عملیات کرکوک” خاطرنشان ساخت: نمی‌دانم در پس تغییر دولتها چه می‌گذرد که وقتی دولت اعتدال روی کار آمد تمایلی به کار کردن با من نداشتند ولی از آن سو ما را در شوراهای نظارتی به‌عنوان زینت‌المجالس به کار گرفتند. برای خودم هم تناقض است که از فیلمنامه‌هایم حمایت نکردند ولی در شوراهای نظارتی از من استفاده کردند.

جمال شورجه افزود: حرفه اصلی من کارگردانی است و چه در سینما و چه در تلویزیون دوست دارم کارگردانی کنم. شما درنظر بگیرید در هر کدام از سریالهای “اصحاب کهف” و “یوسف پیامبر” ما نزدیک به ۵ سال تجربه مفید پشت سر گذاشتیم و از آن سو نزدیک به ده فیلم تولید یا کارگردانی کردیم ولی در این سن و سال توجهی به ما نمیشود‌‌. این، قدرناشناسی نه نسبت به من که نسبت به تجربیات من است.

کارگردان “حماسه مجنون” و “دایره سرخ” تاکید کرد: همه جای دنیا وقتی کارگردانی کاربلد ژانری مانند جنگ می‌شود می‌کوشند شرایط استفاده بهتر و بیشتر از وی را فراهم کنند ولی عجبا که در اینجا برعکس عمل می‌کنیم و وقتی یک کارگردان خبره در ژانر دفاع مقدس یا تاریخی-مذهبی داریم آن قدر در حمایت، خست به خرج می‌دهیم که مجبور به گوشه‌گیری شود؛ این روند خوبی نیست و اگر به‌دنبال اوج‌گیری سینمای ملی هستیم باید این روند را اصلاح کنیم.

سینماروزان: معاونت سیما درحالی ریاست سیمافیلم را به جواد رمضان‌نژاد سپرده که وی چندماه پیش به دستور مستقیم رییس صداوسیما از مدیریت شبکه پنج عزل شده بود!!

خردادماه امسال بود که عبدالعلی علی‌عسکری رییس سازمان صداوسیما دستور به برکناری جواد رمضان‌نژاد از مدیریت شبکه ۵ را داد. این عزل به‌دلیل پخش سخنان هتاکانه یک مداح در یکی از برنامه‌های زنده شبکه ۵ بود. مداح موردنظر حرفهایی را زده بود که ناراحتی اهل سنت را به‌دنبال داشت.

حالا فقط حدود شش ماه بعد از آن عزل، مرتضی میرباقری معاون سیما برای جواد رمضان‌نژاد حکم ریاست سیمافیلم را صادر کرده است.

عجبا که به هنگام عزل رمضان‌نژاد، بر توجه به منویات رهبر انقلاب تاکید شده بود و حالا در حکم تازه رمضان‌نژاد باز بر توجه به نگرش‌های رهبر انقلاب تاکید شده!!

خرداد ۹۸ علی‌عسکری در دستوری به میرباقری معاون سیما با تأکید بر اینکه حفظ و حرمت امت اسلامی همواره سیاست گذاری اصلی رسانه ملی بر مبنای منویات رهبر معظم انقلاب مدظله‌العالی بوده است تصریح کرد: با توجه به قصور صورت گرفته و پخش ناگهانی این سخنان که موجب رنجش خاطر برادران، خواهران و علماء بزرگوار اهل سنت شده است باید در اسرع وقت مدیر شبکه پنج و مدیر پخش برکنار شوند.

حالا آذر۹۸ مرتضی میرباقری در حکم ریاست سیمافیلم برای مدیر معزول شبکه پنج آورده است: رسالت کنونی شما انتقال معارف و مقاصد انقلاب اسلامی است؛ نگرش استعلایی که کرانه‌های آن در دست نوشته رهبر فرزانه انقلاب اسلامی خطاب به تولیدگران عرصه نمایش تشریح شد.

بد نیست بدانید جواد رمضان نژاد اولین مدیر شبکه ارزشی افق بود. وی از تیرماه ۱۳۹۳ که به این سمت منصوب شد تا تیر ۹۷، در حدود چهار سال مدیر شبکه افق بود. رمضان‌نژاد در تیر۹۷ با حکم میرباقری مدیریت شبکه تهران را عهده‌دار شد ولی خرداد۹۸ از کار برکنار شد و حالا در آذر ۹۸ با ریاست سیمافیلم مجددا به دایره مدیران سازمان بازگشته است.

سینماروزان: اعتراضات مکرر سینماگران به ساختار حاکم بر اکران همچنان ادامه دارد و رییس سینما هم هرچند از روی باز برای دریافت پیشنهادات اصلاحی جهت بهبود اکران سخن گفته ولی در عمل همچنان فقط گلایه‌هاست که به ساختار اکران شنیده می‌شود.

فرزاد موتمن کارگردانی که این روزها کمدی “چشم و گوش بسته” را روی پرده دارد تازه‌ترین سینماگر منتقد به اکران است.

فرزاد موتمن با انتقاد از ساختار اکران به “شهروند” گفت: اصولا فروش فیلم‌ها در گیشه تعیین نمی‌شود، بلکه در اتاق فکرهای بسته صاحبان سینما و پخش‌کنندگان است که مشخص و تصمیم‌گیری می‌شود که هر فیلمی چقدر باید بفروشد و در چند سالن و برای چه مدتی باید به نمایش درآید.

فرزاد موتمن ادامه داد: قطعا اختصاص تعداد مشخص سالن است که سرنوشت اقتصادی فیلمها را شکل می‌دهد چون فیلم‌های ما هیچ‌کدام براساس ویژگی‌ها و ارزش‌های تجاری‌شان نمی‌فروشند. غالب فیلم‌های ما اصولا این ویژگی‌ها را ندارند، حتی پرفروش‌ترین فیلم‌های ما.

این کارگردان افزود: تعداد سالن‌ها مهم‌ترین مولفه در فروش است، حتی در اکران الان هم می‌شود این موضوع را دید. ما هشتاد سالن داشتیم و “مطرب” بیش از صد سالن. پس طبیعی بود که ما هیچ رقمه فروش “مطرب” را نداشته باشیم. بعد مثلا “سمفونی نهم” نصف ما سالن داشت. این شرایط عجیبی را بر سینمای ما حاکم کرده.

موتمن تاکید کرد: به نظر می‌آید بی‌عدالتی عجیبی در اکران وجود دارد و آن هم این است که براساس یک‌سری پیش‌داوری‌ها از قبل تصمیم گرفته می‌شود که هر فیلمی چه تعداد سالن داشته باشد، به عبارت بهتر از قبل سرنوشت‌ اکران را تعیین می‌کنند. به نظرم باید سیستمی به وجود بیاید که اکران فیلم‌ها در شرایطی نزدیک به هم آغاز شود، بعد وقتی فیلمی با استقبال بیشتری روبه‌رو شد، تعداد سالن‌های آن فیلم افزایش پیدا کند.

سینماروزان: با پایان مهلت ثبت‌نام برای حضور در جشنواره سی و هشتم فیلم فجر مشخص شد ۱۵۱ فیلم متقاضی حضور در جشنواره شده‌اند.

۱۱۵ فيلم سينمايي بلند( ۳۷ فیلم اولی و ۷۸ فیلم دیگر) به همراه ۳۶ فيلم مستند متقاضي حضور در جشنواره فيلم فجر هستند که بعد از تطبیق با مقررات از دهم آذرماه توسط هیات انتخاب دیده شده و بررسی می‌شوند.

با توجه به آن که در بخشهای مختلف جشنواره از سودای سیمرغ(۲۲) تا نگاه نو(۱۰) و مستند(۱۰) در مجموع فقط ۴۲ فیلم میتوانند به جشنواره راه یابند از همین حالا باید ۱۰۹ فیلم را حذف شده بدانیم!

در جشنواره‌ای که به جز فارابی و مرکز گسترش، یک سازمان ارزشی متمول به نام اوج با هفت تا هشت فیلم متقاضی حضور در جشنواره است، شانس صاحبان آثار مستقل برای قرارگیری در لیست ۱۰۹تایی حذف‌شدگان باید خیلی بالا باشد. این طور نیست؟

از آن طرف هم سرمایه‌گذارانی متمول نظیر محمدصادق رنجکشان را داریم که همزمان با چهار فیلم متقاضی حضور در جشنواره‌اند.

اوج امسال فیلمهای”آبادان ۱۱/۶۰” (مهرداد خوشبخت-حسن کلامی)، “اوج ۱۱۰”(سیاوش سرمدی-جلیل شعبانی)، “کیک زرد”(علی شاه‌حاتمی-جلیل شعبانی)، “خروج” ابراهیم حاتمی‌کیا، “لباس شخصی”( امیرعباس ربیعی- حبیب والی‌نژاد)،”روز بلوا”(بهروز شعیبی-محمدرضا تخت‌کشیان) و”کارو” احمد مرادپور-حسین صابری را در مسیر تولید دارد و به نظر می‌رسد با همه آنها متقاضی حضور در جشنواره باشد.
فیلم “خورشید”مجید مجیدی هم به تهیه‌کنندگی امیر بنان تولید میشود. بنان تهیه‌کننده سریال “گیله‌وا”ی اوج بوده ولی هنوز مشخص نیست که “خورشید” هم با سرمایه اوج تولید شده یا نه؟؟

سرمایه‌گذار چندفیلمه انتهای دهه نود یعنی محمدصادق رنجکشان با “خون شد”(مسعود کیمیایی-جواد نوروزبیگی)، “عنکبوت”(ابراهیم ایرجزاد-جواد نوروزبیگی)، “شنای پروانه”(محمد کارت-رسول صدرعاملی) و “قاتل و وحشی”(حمید نعمت‌الله) متقاضی حضور در جشنواره است.

همین اوج و رنجکشان را که رویهم بگذاریم به ۱۱ فیلم میرسیم که حدودا معادل یک‌سوم ظرفیت بخش فیلمهای داستانی جشنواره است. این، تازه جدا از سهم نهادهایی مانند فارابی و سرمایه‌گذارانی نورس نظیر علی طلوعی و ابراهیم عامریان است که با فیلمهایی همچون “کشتارگاه”، “دینامیت” و “انفرادی” مترصد حضور در جشنواره‌اند…

آیا در جشنواره سی و هشتم فجر جایی برای مستقل‌ها هست؟؟
واسپاری هیات انتخاب جشنواره سی و هشتم به نامهای تکراری و افراد منفعلی که خیلی راحت تحت تاثیر جوسازیهای منسوبین به متمولین قرار می‌گیرند یک جشنواره کاملا سفارشی را پیش رو خواهد گذاشت اما اگر ابراهیم داروغه‌زاده دبیر جشنواره، هیات انتخابش را با افرادی توصیه‌ناپذیر بچیند که خودشان به‌طور نسبی هم که شده در سینمای مستقل رشد کرده و بالا آمده باشند و البته توانایی دفاع از شایستگان واقعی-و نه نیروهای متبوع این طرف و آن طرف- را داشته باشند، میتوان امید داشت به جشنواره‌ای پویا و متنوع.

سینماروزان: بعد از تدبیر ابراهیم رییسی رییس دستگاه قضا در رفع توقیف “خانه پدری” و ایجاد شرایط لازم برای اکران فیلم، حالا پگاه آهنگرانی نیز با درخواست رییسی مشمول عفو رهبری قرار گرفته است.

در آستانه 17 ربیع الاول و همزمان با میلاد پیامبر(ص)، آیت الله رئیسی رئیس قوه قضائیه در نامه‌ای به رهبری لیست بیش از 3552 نفر از محکومان را جهت استفاده از عفو و تخفیف در مجازات ارائه کرد که با موافقت رهبری مواجه شد.

در این لیست، نام جمعی از محکومان امنیتی در حوزه‌های دانشجویی و فرهنگ و رسانه هم دیده می‌شود.

پگاه آهنگرانی که زمانی به‌شدت حامی اصلاح‌طلبان بود و حتی در انتخابات۹۲ هم حامی حسن روحانی بود، اخیرا مشغول ساخت یک مستند با همکاری سهیل کریمی اصولگرا است(!) از جمله افرادی است که نامش در فهرست محکومین امنیتی موردعفو قرار گرفته به چشم می‌خورد. گویا محکومیت امنیتی آهنگرانی بابت ماجراهای مرتبط با انتخابات۸۸ به طور کامل بخشیده شده است.

صبا آذرپیک، پوریا عالمی، کیومرث مرزبان، حسین جنتی و حسین قدیانی از دیگر اهالی رسانه و فرهنگ هستند که نامشان در لیست عفوهای اخیر به چشم می‌خورد.

توجهی که رییسی در حل مشکلات اهالی فرهنگ نشان داده حکایت از آن دارد که برخلاف رقبای اصلاح‌طلب که اغلب جز گفتاردرمانی ازشان برنمی‌آید و حتی در حل مشکلات اولیه هنرمندان- از ایجاد یک بیمه درمانی جامع تا توزیع عادلانه تسهیلات میان اصحاب هنر-ناتوانند، ابراهیم رییسی به‌دنبال آن است که به‌جای حرف، با عملکرد مثبت به حمایت از اهالی فرهنگ بپردازد.

سینماروزان: انتشار تیزر همکاری مهناز افشار با ابراهیم حامدی و آرش لباف در شوی استعدادیابی “پرشین گات تلنت” که بناست از شبکه سعودی “ام.بی.سی.پرشیا” روی آنتن برود با واکنش نیوشا ضیغمی بازیگر زن سینما مواجه شد.

نیوشا ضیغمی در واکنش به مهاجرت مهناز افشار و همکاری با یک شوی استعدادیابی گفت: درباره کاری که مهناز افشار انجام داده است، در حال حاضر من هیچ اطلاعی ندارم و باید نظرات خودش در این باره را شنید و از قضاوت عجولانه پرهیز کرد.

ضیغمی که آخرین کارهای اکران شده‌اش، کمدیهای “ما خیلی باحالیم” و “دخترعمو پسرعمو” بوده، ادامه داد: اعتقاد شخصی خودم درباره مهاجرت، منفی است چون اینجا بوده‌ام، اینجا مانده ام و در اینجا خواهم ماند. با همه اتفاقات عجیب و غریبى که مى‌افتد و هر روز هم درگیرش هستیم ترجیح مى‌دهم و دوست دارم اینجا باشم. من اینجا جوانی‌ام را بر کار بازیگری گذاشته‌ام و با تلاش به این جایگاه رسیده‌ام و ترجیح می‌دهم که همین جا بمانم و کارم را در وطن ادامه دهم.

سینماروزان: در تازه‌ترین جلسه شورای صنفی نمایش قرارداد اکران فیلم “یادم تو را فراموش” در گروه سینمایی زندگی بعد از پایان فیلم “آشفتگی” و قرار داد اکران فیلم “آنجا همان ساعت” در گروه سینمایی زندگی بعد از پایان اکران فیلم “یادم تو را فراموش” ثبت شد.

در جلسه اخیر شورا همچنین قرارداد اکران فیلم “بیست وسه نفر” در گروه سینمایی باغ کتاب بعد از پایان اکران فیلم “چشم و گوش بسته” ثبت شد و دستور داده شد اکران فیلم “لیلاج” از روز چهارشنبه ششم آذر آغاز شود.

در حالی که پیش‌بینی می‌شد شورا دستور به حذف فیلم “رد خون” از اکران و جایگزینی با “جاندار” دهد ولی شورا دستور داد به بهانه حفظ کف فروش، اکران این فیلم ادامه یابد؛ این اتفاق درحالیست که “رد خون” علاوه بر پر کردن سقف ۸هفته‌ای اکران خود، یک هفته نیز با توجیه قطعی اینترنت روی پرده مانده و در مجموع ۹ هفته اکران داشته است و حالا با دستور شورا، برای دهمین هفته گروه آزادی را دراختیار خواهد داشت!

سینماروزان: شورای صدور پروانه ساخت در جلسه اخیر با تولید چهار فیلمنامه موافقت کرد.

به گزارش سینماروزان سیدضیاء هاشمی تهیه‌کننده آثاری همچون “عروس” و “شوکران” پروانه تولید “موافقت اصولی” را گرفته به کارگردانی امیر پورکیان. سیدضیاء-پورکیان یک فیلم آماده اکران با عنوان “آینده” را نیز در کارنامه همکاری دارند.

احسان آقازاده جلال رسول‌اف مدیر بانک آینده هم پروانه تولید “زن مرد و بچه” را گرفته به کارگردانی درنا حاجیها.

فهرست کامل پروانه های صادره به شرح ذیل است:

–“خورشید همچنان می‌درخشد” به تهیه‌کنندگی حسن کلامی ، کارگردانی ابراهیم شیبانی و نویسندگی ساناز بیات

–“موافقت اصولی” به تهیه‌کنندگی سید ضیاء هاشمی، کارگردانی و نویسندگی امیر پور کیان

— “آرزوی زیبا” به تهیه‌کنندگی ، کارگردانی و نویسندگی علی قوی تن

— ” زن ، مرد و بچه” به تهیه‌کنندگی احسان رسول‌اف ، کارگردانی و نویسندگی درنا حاجیها 

سینماروزان: اینکه در روزهای سرد گیشه‌ها در دوران قطعی اینترنت همچنان این کمدی خالتوری “مطرب” بوده که مخاطبان را به خود جلب کرده چندان عجیب نیست! چرا؟ چون مخاطب خسته از اتفاقات بیرونی وقتی به سینما می‌رود دوست دارد گرفتار تخدیری شود که او را از خستگیها برهاند و چه تخدیری بهتر از تماشای یک کمدی-موزیکال.

این رخداد کاملا بدیهی با استنتاج واپسگرای رسانه اصلاح‌طلب “اعتماد” مواجه شده که همدلی مخاطب با “مطرب” را تلویحا در تناقض با مطالبه‌جویی وی دانسته است.

“اعتماد” نوشت: در سالن شلوغ يكي از سينماهاي مركزي تهران شاهد شور و نشاط و كف زدن جماعت در حين تماشاي فيلم «مطرب» مصطفي كيايي بودیم. آن‌ موقع از اين ابراز احساسات مردم براي فيلمي كه در دل قصه عامه‌پسند و لود‌گي‌ها و شوخي‌هايش به شكل منفعلانه‌اي با «تحقير ملي» كنار مي‌آيد و ذره‌اي عرق وطن‌پرستي در آدم‌هايش موج نمي‌زند بسيار متاسف و اندوهگين شدم. هر قدر توده مردم در يك فطرت فرهنگي و اوضاع بد اقتصادي نياز به دوپينگ و تخليه شدن داشته باشند، باز اين دليلي براي وادادگي و پس‌رفت تاريخي (در همين حوزه فيلمسازي تجاري) نيست.

این رسانه ادامه داد: اگر بخواهیم مصداقي سخن بگویيم، آيا ما بعد از فيلم‌هاي نصرت‌الله وحدت و رضا بيك‌ايمانوردي و امان منطقي (بابا نان داد و مي‌رم بابا بخرم) و… بايد به فيلمي در حد و اندازه «مطرب» برسيم؟ چه مي‌شود كه مصطفي كيايي سازنده «ضدگلوله»، «خط‌ويژه» و «عصريخبندان» در سير نزولي‌اش تن به ساخت چنين فيلمي مي‌دهد كه بهره‌برداري از رگ خواب تماشاگر متفنن و به پوچي رسيده و بي‌دل و دماغ اين زمانه (به هر شكل ممكن و با هر ترفندي)، اصل است؟ نكته غم‌انگيزتر آنكه فضاي بي‌رونق حاكم بر اكران تابستانه فيلم‌هاي ايراني مستمسكي براي دفاع از فيلمي با ارزش‌هاي كيفي نازل «مطرب» از سوي پخش‌كننده، سينمادار و تهيه‌كننده بخش خصوصي شده است. رونق گيشه و راه افتادن دوباره چرخ اقتصاد سينما يك اصل ضروري و واقعيت انكارناپذير براي حيات ‌بخش خصوصي است؛ اما به چه قيمتي و با چه خوراكي؟ آيا ساخت فيلمي با قصه‌اي و قالب آتراكسيوني «مطرب» كه كلاژي از فيلم‌هاي سطحي و بازاري دهه چهل و پنجاه است و گوشه چشمي هم به «مكث» و «نهنگ عنبر» سامان مقدم دارد و استقبال تماشاچي سخت‌پسند از آن، نشانه بارز انحطاط فرهنگي نيست؟

“اعتماد” افزود: در شرايطي كه حوادث يك هفته اخير در كاهش فروش اوليه «مطرب» بسيار نقش موثر داشته و در يكي، دو روز اخير اين فروش رو به افزايش بوده است…به گذشته و حال كارگردان و بازيگري فكر مي‌كنم كه به ‌هر حال كارهاي آبرومندانه و قابل دفاعي در سوابق خود داشته‌اند و نقطه انتخاب، احترام به شعور مخاطب و توجه به ضرورت‌هاي اجتماعي براي‌شان مهم بود. تصور مي‌كنم از يك‌ جا به‌ بعد وقتي تهيه و سرمايه‌گذاري و شراكت در چرخه توليد اصل مي‌شود و تخصص و حرفه اصلي را تحت‌الشعاع قرار مي‌دهد، مشكل آغاز مي‌شود. بايد اين واقعيت را بپذيريم كه در جوامع پركش و قوسي مثل ما «رفاه» با هنرمندانه زيستن و كار كردن، قابل جمع نيستند.

این رسانه تاکید کرد: به اين نكته مهم نيز بايد توجه داشت كه آيا تماشاگري كه به‌طور مداوم با نسخه‌هاي ژنريك فيلم «مطرب» همدل و همراه باشد و غرق در بي‌خبري و بشكن و بالا بنداز شود، آيا مي‌تواند در مقاطع حساس مطالبات بحق -و در عين حال روشن‌بينانه- اجتماعي داشته باشد؟

سینماروزان: رسانه‌های اصولگرا بعد از تدبیر رییس دستگاه قضا درباره “خانه پدری” در یک هفته گذشته حملات خود را بر سیبل “سمفونی نهم” تنظیم کرده بودند و تا توانستند به انتقاد از این فانتزی مرگبار(!) پرداختند.

این حملات زودتر از حد تصور نتیجه خود را نشان داده چون سینماداران قم به سرعت فیلم را از پرده پایین کشیدند و بسیاری از شهرستانها هم سالنهای فیلم را کم کرده‌اند.

این توقیف در شرایطی رخ داده که برخی دلیل آن را نمایش ناتمام یک بوسه فرانسوی در فیلم دانسته‌اند و برخی نیز از تفاسیری گفته‌اند که از نمادهای ضددیکتاتوری فیلم متبادر شده.

محمدرضا هنرمند کارگردان “سمفونی نهم” در انتقاد از توقیف فیلمش در قم اظهار داشت: بعداز اینکه با تصمیم غیرقابل توجیه شورای صنفی نمایش، فیلم “سمفونی نهم” را با دو فیلم کمدی پر مخاطب “مطرب” و “چشم و گوش بسته” که اولی یک توقیف یک هفته ای هم داشت به نمایش گذاشتند ، تکلیف فیلم “سمفونی نهم” پیشاپیش معلوم شد. یک هفته بعد، درحالی‌که فیلم “سمفونی نهم” در زیر دست و پای این دو فیلم کمدی داشت به سختی نفس می کشید، خبر خوش از توقیف بیرون آمدن فیلم “خانه پدری” هم تیتر همه خبرگزاری ها شد و یک رقیب تازه نفس و تازه آزاد شده هم به جمع ما پیوست تا سهمی از ظرفیت محدود و نا چیز مخاطب سینما داشته باشد. حالا خبردار شدم به دلایلی که هنوز برایم روشن نیست فیلم “سمفونی نهم” را در شهر قم از پرده نمایش پایین کشیده اند. هردم از این سو و از آن سو بری می رسد !!

سینماروزان: پروانه معصومی که زمانی از طریق بازی در تیزرهای تبلیغاتی مورد توجه بهرام بیضایی قرار گرفت و ایفای نقش در آثاری همچون “رگبار”، “غریبه و مه” و “کلاغ” را برعهده گرفت به‌عنوان یکی از بازیگران اصلی سریال “موسی(ع)” انتخاب شد.

پروانه معصومی با اشاره به حضورش در سریال “موسی (ع)” به “میزان” گفت: طبق صحبتی که با جمال شورجه کارگردان سریال “موسی (ع)” داشته‌ام، قرار است در این سریال تلویزیونی نقش «آسیه» همسر فرعون را بازی کنم.

معصومی که سابقه ایفای نقش در آثار تاریخی-مذهبی مختلف از “مسافر ری” تا “یوسف پیامبر” را در کارنامه دارد خاطرنشان ساخت: در سریال “موسی(ع)” دوران جوانی آسیه را بازیگری جوان بازی می‌کند اما ايفاى نقش میانسالی به بعد این شخصیت برعهده من است.

سینماروزان: در روزهایی که مسعود کیمیایی فیلمبرداری تازه ترین فیلمش “خون شد” را با حمایت سرمایه‌گذار چندفیلمه پشت سر گذاشته است، یک بازیگر قدیمی ادعایی را طرح کرده درباره تلاشهای ناکام کیمیایی برای تولید یک فیلم دفاع مقدسی.

رسول توکلی ایفاگر نقش شهید مطهری در سریال “معمای شاه” با اشاره به نگارش طرح فیلم “به شرط عشق” برای کیمیایی به “تسنیم” گفت: مسعود کیمیایی طرحی به‌نام «به‌شرط عشق» را قرار بود قبل از «خون شد» کار کند اما به‌خاطر عدم حمایت، بستر ساخت و تولید «به‌شرط عشق» فراهم نشد.

ایفاگر کاراکتر خبرنگار در “تاراج” ادامه داد: «به‌شرط عشق» به جنگ تحمیلی و حمله عراق در سال ۶۲ به چاه نوروز شماره ۳ برمی‌گردد. مسعود کیمیایی این طرح را با اشتیاق توسعه داد ولی نگذاشتند کار به تولید برسد.

این بازیگر با اشاره به علاقه کیمیایی برای ساخت این فیلم جنگی افزود: جالب است بدانید که وقتی با کیمیایی درباره ایجاد شرایط تولید فیلم صحبت کردم فکر نمی‌کردم رغبتی نشان دهد، اما نه‌ تنها استقبال کرد بلکه خودش گفت «این صریح‌ترین سناریویی بود که با من ارتباط برقرار کرد.» می‌دانید که کیمیایی کارگردانی است که طرح دیگران را نمی‌سازد، افسوس وزارت نفت و مافیایش نگذاشتند به هر دلیلی این کار محقق نشد ولی دست‌بردار نیستیم و دنبال این هستیم که نهاد‌هایی که در این زمینه وظیفه دارند اسپانسر شوند.

سینماروزان: مهناز افشار که چندی قبل اخباری پیرامون جدایی‌اش از یاسین آقازاده محمدعلی رامین منتشر شده بود به همکاری با یک برنامه استعدادیابی ماهواره‌ای می‌پردازد.

در این برنامه استعدادیابی با نام‌ “پرشین گات تلنت” که ساختاری شبیه استیج دارد و از شبکه سعودی “ام.بی.سی پرشیا” روی آنتن خواهد رفت، به جز مهناز افشار، ابراهیم حامدی خواننده مقیم لس‌آنجلس و آرش لباف خواننده و موزیسین مقیم سوئد نیز به‌عنوان داور حضور دارند.

عدم بازگشت مهناز افشار به ایران پس از ماجرای شکایت طلبه مازندرانی از وی به دلیل انتشار یک محتوای مناقشه‌برانگیز که متصل شد به خبر جداییش از یاسین رامین حالا با حضور افشار در یک برنامه ماهواره‌ای، ادامه‌دار شده است و به نظر می‌رسد با روند فعلی حالا حالاها افشار به وطن بازنخواهد گشت.

در این بین تکلیف فیلمهای اکران نشده مهناز افشار و از جمله “آشفتگی”، “ناگهان درخت”، “ارادتمند…” و “گیلدا” هم مشخص نیست.

در این میان “ارادتمند” که مدتهاست توقیف شده و “ناگهان درخت” و “گیلدا” هم خبری از اکرانشان نیست ولی قرارداد اکران “آشفتگی” در گروه زندگی ثبت شده و دست‌اندرکارانش به‌دنبال ایجاد شرایط مناسب برای نمایش‌‌ فیلم هستند.

آیا ماهواره‌ای شدن افشار به‌ ممنوع‌التصویری کامل او منجر شده و مانع اکران “آشفتگی” خواهد شد؟

سینماروزان: برخلاف وعده‌های مکرر مدیران، خسرو معصومی کارگردان سینما بسان بسیاری از مردم اعتقاد دارد گرانی بنزین، گرانی بسیاری از اقلام دیگر و در نهایت گرانی تولید فیلم و سریال را رقم خواهد زد.

خسرو معصومی کارگردان پیشکسوت سینما درباره اثرات گرانی بنزین بر تولید به سینماروزان گفت: معلوم است که وقتی بنزین گران می‌شود بر همه هزینه‌ها و قیمت همه چیز تاثیر میگذارد. وقتی بنزین گران شود اجناس و حمل و نقل و همه چیز گران میشود و معلوم است که هزینه تولید در سینما هم بالاتر خواهد رفت.

کارگردان “رسم عاشق‌کشی” ادامه داد: گرانی ۳۰۰درصدی بنزین، شوکی بود که به ناگاه بر پیکره جامعه وارد شد و برخی مراجع هم با آن مخالف بودند ولی در نهایت اجرایی شد و اینکه می‌گویند در نتیجه این ماجرا هیچ کالایی، گران نخواهد شد باورپذیر نیست. چگونه چنین ادعایی می‌کنند وقتی بلافاصله بعد از این ماجرا به ناگاه قیمت گوجه فرنگی بالا می‌کشد یا هزینه پیک موتوری بالا میرود؟؟

این کارگردان ۶۴ساله در پاسخ به این پرسش سینماروزان که آیا با افزایش مجدد هزینه‌های تولید فیلم، شاهد گسترش حضور سرمایه‌های آلوده در سینما خواهیم بود، اظهار داشت: مگر آن موقع که بنزین گران نشده بود، سرمایه‌های آلوده وارد سینما نمی‌شد؟! سرمایه‌های آلوده همیشه بوده و هست و احتمالا خواهد بود و تفاوتش این است که وقتی هزینه تولید به واسطه افزایش قیمت سوخت، بالاتر می‌رود طبیعتا افزایش ورود سرمایه‌های مشکوک به سینما را شاهد خواهیم بود.

معصومی درباره واکنش احتمالی مدیران سینمایی به این ماجرا بیان داشت: تجربه نشان داده مدیران سینمایی دربرابر افزایش ورود سرمایه‌های آلوده به سینما کاری نمی‌توانند بکنند یا شاید هم نمیخواهند کاری کنند چون مساله‌شان نیست.

کارگردان “باد در علفزار می‌پیچد” و “کار کثیف” خاطرنشان ساخت: وقتی میتوان امید به حل یک مشکل داشت که آن مشکل به مساله مدیران بدل شده باشد ولی وقتی می‌بینیم مدیران سینمایی بیشتر به‌دنبال آماردهی هستند تا حل مشکل نمیتوان امید داشت به پاک کردن سینما از جولان سرمایه‌های مشکوک به‌خصوص که اوضاع اقتصادی سینماگران مستقل به‌دلیل عدم تقسیم منصفانه حمایت‌های دولتی، تعریفی ندارد و در چنین گذرگاهی بیش از کیفیت هویت سرمایه‌گذار این کمیت سرمایه است که اهمیت پیدا کرده!

سینماروزان: شورای پروانه نمایش فیلمهای سینمایی برای دو فیلم مجوز نمایش صادر کرد.

به گزارش سینماروزان قسمت دوم کمدی “خوب بد جلف” با نام “ارتش سری” که تبلیغاتش در برخی سینماها شروع شده، از جمله فیلمهای پروانه گرفته است.

قربان نجفی بازیگر قدیمی سینما و تلویزیون که اخیرا در “ستایش۳” نیز حضور داشت هم به‌عنوان کارگردان، پروانه “فصل ماهی سفید” را گرفته است.

فهرست کامل پروانه‌های صادره به شرح ذیل است:

–“خوب بد جلف۲-ارتش سری” به تهیه کنندگی محسن چگینی ،نویسندگی و کارگردانی پیمان قاسم خانی

–“فصل ماهی سفید” به تهیه کنندگی مشترک علی گلبهاران و آرش سجادی حسینی ، نویسندگی و کارگردانی قربان نجفی

سینماروزان: بیژن بنفشه‌خواه بازیگر طنازی که در شبهای قطعی اینترنت، سریال «فوق لیسانسه ها» را روی آنتن دارد به هنگام حضور در یک برنامه زنده وقتی صحبت به مهران مدیری رسید، مکثی کرد به شدت مشکوک.

به گزارش سینماروزان بنفشه خواه در برنامه «زنده رود» درباره برخی از طنزپیشگان همکار خود حرف زد و از جمله به ذکر خیر رضا عطاران و صمیمت و خوش مشربی اش پرداخت ولی وقتی مجری برنامه نام مهران مدیری را برد ابتدا مکث کرد.

مکث بنفشه خواه چند ثانیه ای طول کشید و او نفسی تازه کرد و سپس با واژگان «کاربلد» و «کاریزماتیک»، از کنار نام مهران مدیری گذشت.

بیژن بنفشه خواه از جمله بازیگرانی است که در برخی از سریالهای مهران مدیری و از جمله  «مرد دوهزارچهره» و «قهوه تلخ» به عنوان بازیگر حضور داشته است ولی اینکه چرا بلافاصله وقتی نام عطاران آمد درباره‌اش حرف زد ولی در برابر نام مهران مدیری مکث کرد به شدت مشکوک بود؟؟

سینماروزان: توسعه‌ کمی شبکه‌های مختلف رادیو و تلویزیون بدون آن که خوراکی مطلوب، متنوع و تازه برایشان تدارک دیده شود شرایطی فراهم آورده که مخاطبان حس کنند بسیاری از این شبکه‌ها بیش از آن که به فکر جلب تماشاگر باشند به‌دنبال پر کردن آنتن برای توجیه دریافتی ماهانه خویش هستند.

پرویز شیخ طادی کارگردانی که اخیرا سریال «بانوی سردار» را ساخته با اشاره به این مشکل به “ایسنا” می‌گوید: تلویزیون در دهه‌هایی که کشور به لحاظ مالی در شرایط خوبی بود، شروع به ایجاد شبکه‌های متنوع کرد و این شبکه‌ها کارمند و تشکیلات، نیرو و مدیر پیدا کردند و وظایفی هم برایشان تعیین شد. شبکه‌ها ساعات پخش و اهدافشان هم مشخص شد و این روند ادامه پیدا کرد. حالا وضعیت ارزی کشور مثل سابق نیست و شرایط مالی خوبی ندارد اما تعداد شبکه‌ها ثابت مانده است؛ وظایف و شرح وظایفشان همچنان هست و پابرجاست. شبکه‌ها مدیر دارند نیروی انسانی دارند. تولید دارند و باید پخش کنند و از سویی باید رقابت هم داشته باشند. این اتفاق مدیران شبکه‌ها را مجبور می‌کند که به هر قیمتی آنتنشان را پر کنند. به همین دلیل مرتب این مجموعه‌ها و آثار را پخش می‌کنند.

شیخ طادی ادامه می‌دهد: به ترتیب در شبکه‌های مختلف این آثار مرور می‌شوند. کلیپ می‌سازند، موسیقی فیلم درمی‌آورند، به بهانه‌های مختلف و به ترفندهای مختلف این مجموعه‌ها را می‌چلانند. برای اینکه شبکه‌ها سرپا بمانند و رقابت جریان داشته باشد. در حالی که برخی شبکه‌ها را باید جمع یا تجمیع و ادغام کنند، هیچ اشکالی هم ندارد. وقتی هزینه‌ها بالاست چیزی برای تولید وجود ندارد چه اشکالی دارد برخی شبکه‌ها را یکی و ادغام کنند تا به این میزان محصولاتشان را تکرار نکنند. از آن طرف هم خساراتی که به محصولات وارد می‌شود به این شکل است که به عنوان مثال مجموعه «مختارنامه» به قدری پخش شده است که برای مخاطب غیرقابل تحمل شده است و حتی برخی می‌گویند که ما چرا اینقدر باید سریال عربی ببینیم. پس بزرگان کشور خودمان کجایند؟ دانشمندان بزرگی که هم در طب و هم در نجوم سرآمد بودند، کجای این آثار هستند؟ بروز این موارد نشأت گرفته از تکرار آثار است. وقتی کاری مدام تکرار می‌شود، آن هم در زمان درگیری پایتخت‌های جهان اسلام، مشکل‌ساز می‌شود و این یعنی ابتذال.

وی در ادامه درباره‌ پیشنهادش به تلویزیون برای پیشگیری از اتفاقاتی از این دست، اظهار می‌کند: تلویزیون ابتدا باید بودجه‌اش را از دولت جدا کند. دولت‌ها همواره با تلویزیون زاویه داشته‌اند. به دلیل اینکه باید ملی باشد به همین دلیل همیشه مقابل دولت‌هاست و اشتباهات دولت را مدام می‌گوید. به همین دلیل معمولا دولت‌ها از تلویزیون عصبانی هستند. این عصبانیت باعث می‌شود در بودجه‌ای که به تلویزیون اختصاص پیدا می‌کند تاخیر ایجاد کند. بودجه‌ی تلویزیون دست قوه‌ی مجریه است، یعنی افکار رسانه ملی و بار هدایت آن خود به خود به دست قوه مجریه خواهد بود. سال‌ها پیش اقدامی را هم به مجلس بردیم و هم به ریاست وقت آقای ضرغامی مطرح کردیم که چگونه بودجه‌ی صدا و سیما را مستقل کنیم. طرح‌های اقتصادی که سازمان به راحتی می‌توانست اقدام کند و حتی دولت بودجه‌اش را قطع کند. بدون اینکه حتی بخواهد تبلیغ برود، تلویزیون به راحتی می‌تواند بودجه‌اش را مستقل کند و هیچ راهی غیر از این ندارد؛ چرا که همیشه دست مستمندی و گدایی‌اش به سمت دولت دراز بوده است به همین دلیل باید مدارا کند. مجبور است شبکه‌هایش را با برنامه‌های لوس و در عین حال کپی، پر کند و هیچ هویت ملی نداشته باشد و تن به هر چیزی دهد.

شیخ‌طادی تصریح می‌کند: وقتی مجموعه تلویزیون و استان‌هایش فقیر می‌شوند، هیچ فرقی با یک آدم فقیر در گوشه‌ی خیابان ندارد که ایمانش را از دست می‌دهد. تلویزیون کم ایمان با بنیه‌ ضعیف داریم که به لحاظ مذهبی هیچ آورده‌ای ندارد و تعطیل است. هیچ سریال درست و درمانی که مخاطب از آن لذت ببرد و حتی تاثیرگذار باشد، نمی‌بینیم. برای اینکه فقیر نباشد، روی پای خوش بایستد و سربلند باشد باید بودجه و معاشش را خودش به دست بگیرد. پیشنهاد من این است که تلویزیون هر چه‌ سریعتر معاشش را خودش به دست بگیرد.

این کارگردان سپس درباره‌ آثاری که با این اقدام تلویزیون هدر می‌شوند، اظهار می‌کند: ابتذال همیشه باعث ضربه‌ زدن و سوختن می‌شود و آسیب جدی به سلیقه مخاطب وارد می‌کند و مدتی جامعه آن را طرد می‌کند. وقتی تلویزیون شروع به پخش آثاری چون «مختارنامه»، آثار قدیمی و کهنه و حتی به مرور آثار کهنه کشورهای مختلف تحت عناوین مختلف اقدام می‌کند، نشان از فقر اوست که گوشه‌ی خیابان افتاده است و هر کسی به آن یک ریال می‌دهد.