سینماروزان: آئین رونمایی از آلبوم موسیقی «ده تير» به نوازندگی گلنوش صالحی، در مجموعه فرهنگی ـ هنری شهر کتاب فرشته برگزار می‌شود.

به گزارش سینماروزان آلبوم موسیقی «ده تير» شامل قطعاتی با آلات مختلف موسیقی از جمله دودوک، کمانچه، ویلنسل، تنبک، دهل و بندیر بوده و هنرمندانی چون هاروت چیکولیان، سهیل مخبری و ستار خطایی در آن مشارکت داشته اند. گلنوش صالحى متولد 1369 و فارغ التحصيل هنرستان موسيقى است. او مدرک کارشناسی خود را از دانشگاه هنر و در رشته نوازندگی تار دریافت کرده و هم اکنون مدرس هنرستان موسيقى دختران است.

گلنوش صالحی، درباره این تجربه جدید می گوید: «ده تير» مجموعه اى از صداهاى يك زندگى است؛ از فراز و فرودش، از تمام ديناميك يك روند تنش زا تا به سكون.

گفتنی است آلبوم «ده تير» از سوی شرکت نشر و پخش جوان منتشر شده و از یکشنبه 18 تیر ماه در شهر کتاب ها و سایر فروشگاه های عرضه محصولات فرهنگی قابل دسترس علاقمندان خواهد بود.

همچنين مراسم رونمايي روز جمعه 23 تيرماه ساعت 17 در مجموعه فرهنگي هنري شهركتاب فرشته و با همكاري شرکت نشر و پخش جوان و با حضور هنرمنداني چون؛ مهتاب كرامتى، سهيلا گلستانى، محمدرضا فياض، پيام جهانمانى و.. برگزار مي‌شود.

ده تیر

سینماژورنال: تاز‌ه‌ترین فیلم اکران شده پرویز پرستویی اثری است به نام “بوفالو”.

به گزارش سینماژورنال “بوفالو” را جوانی به نام کاوه سجادی‌حسینی ساخته است که فیلم قبلی‌اش “شب بیرون” در گروه هنروتجربه اکران شده بود.

با این حال “بوفالو” شاید بخاطر حضور پرستویی در مقام بازیگر و البته استفاده از همایون اسعدیان که سابقه تولید اثری چون “سعادت آباد” را دارد به عنوان تهیه‌کننده این شانس را داشته که به صورت سراسری و البته در گروه آزاد روی پرده برود.

در یک هفته بیش از 11.5 میلیون تومان نفروخته است

اما نکته اینجاست که این فیلم در مدت یک هفته‌ای که روی پرده است و با وجود 14 سالنی که در اختیارش است، بیش از 11.5 میلیون تومان نفروخته است.

“بوفالو” اولین بار در بخش مسابقه جشنواره سی و سوم فیلم فجر به نمایش درآمد و البته بسیاری از مخاطبان هم این اثر را بیشتر از آن که لایق حضور در بخش مسابقه بدانند اثری دانستند هنروتجربه‌ای که بهترین وضعیت برایش، نمایش در همین گروه سینمایی تازه تأسیس است.

حالا اما به جای اینکه این بازخورد مخاطب عاملی شود برای اکران فیلم در هنروتجربه، “بوفالو” در گروه آزاد اکران شده تا بیش از هرچیز کم بودن مخاطب آن به چشم بیاید.

اگر در گروه تازه تأسیس اکران می‌شد این کم‌مخاطب بودن زیاد به چشم نمی‌آمد

شاید اگر “بوفالو” در گروه هنروتجربه اکران می‌شد به دلیل فضای ایزوله حاکم بر این گروه و مشخص نبودن آمار فروش فیلمهای آن، این کم‌مخاطب بودن نه تنها به چشم نمی‌آمد بلکه کارگردان اثر میتوانست از ارزشهای خاص اثرش که باعث انتخاب فیلمش برای هنروتجربه شده سخن گوید اما اکران در گروه آزاد و برای مخاطبان عام وقتی مواجه می‌شود با فروشی تا این حد پایین مطمئنا ذهنیت مخاطبان نسبت به کارهای آتی این کارگردان را هم دستخوش تغییر می‌کند.

پرسش فیلمسازانی که آثارشان مدتهاست پشت خط اکران مانده

از آن سو البته برخی از کارگردانانی که فیلمهایشان مدتهاست منتظر اکران مانده و این فرصت را نیافته‌اند که حتی در گروه آزاد اثرشان را اکران کنند نیز با نوعی بدبینی به چنین فیلمی نگاه می‌کنند و پیش خود به طرح این پرسش می‌پردازند که آیا بهتر نبود چنین آثار کم مخاطبی در همان گروه تازه تأسیس اکران شوند و سالنهای اشغال شده آنها به فیلمهایی با قابلیت جذب مخاطب بالا اختصاص یابد؟

انگار برای مخاطبان حضور پرستویی هم اهمیتی ندارد

فروش پایین “بوفالو” که از حضور بازیگری چون پرویز پرستویی در نقش اصلی سود می‌برد موید این فرضیه هم هست که در سینمای امروز ایران این چهره های شناخته‌شده بازیگری نیستند که تعیین کننده‌اند بلکه این کیفیت نهایی محصول است که باعث می‌شود مخاطب اثری را برای تماشا انتخاب کند یا نه و همین می‌شود که فیلمی با حضور حاچ کاظم “آژانس شیشه ای” هم یکی از شکست خوردگان اکران می شود.

سینماژورنال: مراسم تقدیر از سینماگران در وزارت کار با اتفاقات گوناگونی همراه شد؛ از یادداشت وزیر کار با تیتر «اگر هنرمند بودم چه می‌کردم» تا خاطره بیژن امکانیان از روزنامه‌نگاری‌اش در روزنامه اطلاعات و البته شوخی وزیر کار با سعید آقاخانی.

به گزارش سینماژورنال و بنا به اطلات ارائه شده در “شهروند” دومین جشنواره وزارت کار با نام «هنر و کار» یکشنبه، ٧اردیبهشت‌ماه با تقدیر از سینماگران، اصحاب رسانه، نویسندگان و تقدیر ویژه از خسرو سینایی برگزار شد.

امیدوارم دیگر وزارتخانه‌ها از شما بیاموزند
در این برنامه که در تالار ١٧ شهریور وزارت کار برگزار شد، حجت‌الله ایوبی، رئیس سازمان سینمایی با قدردانی از وزیر کار به دلیل حمایت‌هایش از سینما گفت: «از این‌که از زبان سینما برای بیان مفاهیم اجتماعی استفاده می‌کنید، سپاسگزارم چراکه زبان سینما اثرگذار و برای ایجاد فرهنگ کار و افتخار به شغل بهترین وسیله است.»
تقدیر وزیر کار از پنج فیلمی که به مفهوم کار و کارگر توجه داشته‌اند
در ادامه این برنامه با حضور عسگرپور، علی ربیعی وزیر کار، محجوب نماینده مجلس و معاون سازمان بین‌المللی کار از عوامل پنج فیلم جشنواره فیلم فجر که به مفهوم کار و کارگر توجه داشته‌اند، قدردانی شد.

تقدیر از فرزند مدیر روزنامه اصلاحات

بر همین اساس از فرزاد موتمن کارگردان، سعید آقاخانی بازیگر و علی حضرتی-فرزند مدیرمسئول روزنامه اصلاح طلب- تهیه‌کننده فیلم «خداحافظی طولانی» تقدیر شد. همچنین ‌هاتف علیمردانی کارگردان، منصور لشکری‌قوچانی تهیه‌کننده، فرهاد اصلانی و باران کوثری به‌عنوان عوامل فیلم «کوچه بی‌نام» نیز تقدیر شدند. در ادامه بیژن امکانیان تهیه‌کننده فیلم «ناهید» همراه با آیدا پناهنده کارگردان این فیلم، پژمان بازغی، نوید محمدزاده و ساره بیات به‌عنوان سه بازیگر فیلم تقدیر شدند.

تقدیر از فیلم خواب‌آور پرستویی-گلستانی

همچنین پرویز پرستویی تهیه‌کننده و بازیگر فیلم «دو»، سهیلا گلستانی کارگردان و مهتاب نصیرپور بازیگر این فیلم نیز تقدیر شدند که به دلیل نبود پرستویی و نصیرپور، اشکان خطیبی به نیابت از آنها هدایایشان را گرفت.

تقدیر از فیلم تکان دهنده جشنواره سی و سوم

عوامل فیلم «چهارشنبه ١٩ اردیبهشت» نیز مورد تقدیر قرار گرفتند. امیرآقایی و نیکی کریمی دو بازیگر این فیلم و وحید جلیلوند کارگردان آن، محمدحسین لطیفی و جلیلوند تهیه‌کنندگان آن تقدیر شدند. در بخش‌های دیگری از این مراسم از مدیران عامل بعضی از خبرگزاری‌ها، مدیر مسئولان روزنامه‌ها، مولفان چند کتاب و همچنین فعالان رسانه حوزه کار و کارگر تقدیر و تجلیل شد. این برنامه با تقدیر ویژه‌ای از خسرو سینایی به‌عنوان مستند‌ساز و فیلمساز ادامه یافت.

اگر فیلمساز بودم دوست داشتم چه کنم؟
در بخش پایانی برنامه علی ربیعی  وزیر کار یادداشتی مکتوب را با عنوان «اگر فیلمساز بودم دوست داشتم چه کنم؟» برای حضار خواند.

در بخش‌هایی از این نوشتار آمده بود: «اگر فیلمساز بودم، فیلمی می‌ساختم که وزیر کارش بداند وظیفه‌اش نشاندن لبخند امید بر مردم سرزمین‌اش است. اگر هنری داشتم و فیلمی می‌ساختم، از زندگی رنج‌بار کارگرانی می‌گفتم که به حداقل رضایت دارند تا وزیر کار بداند که آنها به تدبیر این دولت امید بسته‌اند. از زندگی کارگرانی می‌گفتم که از سیاست چیزی نمی‌دانند و از تمام حقوق‌شان بیش از هر چیز به حقوق ماه‌شان فکر می‌کنند. اگر فیلمساز بودم، از زنان سرپرست خانوار فیلم می‌ساختم. اگر نویسنده بودم، رمانی می‌نوشتم درباره انتقاد از تضعیف فرهنگ کار و چشم دوختن مردم به یارانه و از رانت‌خواری می‌گفتم. اما من مدیرم، بنابراین طبیعی است از آرزوهای بینوایان، رنج‌ها و سفره‌های تهی بگویم.»