سینماژورنال: انتقادات به مجموعه های تلویزیونی نوروز و البته سریالهایی که در یک سال گذشته از رسانه ملی روی آنتن رفته اند سبب ساز آن شده است که رحمان سیفی آزد رییس مرکز نمایش سیما در تازه ترین گفتگویش که با “شرق” انجام شده به صراحت به گلایه از برخی کارگردانان و نویسندگان بپردازد که کیفیت پایین آثار خویش را نمی‌پذیرند و آن را به گردن ممیزی های رسانه ملی یا کمبود وقت می اندازند.
به گزارش سینماژورنال سیفی آزاد که خود سابقه نگارش برخی از آثار شناخته شده سینمای ایران و از جمله ملودرامهای “قصه پریا” و “من مادر هستم” فریدون جیرانی را دارد با اشاره به سریالهایی چون “بیمار استاندارد”، “زعفرانی”، “قرعه” و البته “در حاشیه” مهران مدیری از این گفته که کم مخاطب بودن این سریالها متوجه سازندگان آنهاست و اینکه امثال مهران مدیری هم سانسور را دلیل کیفیت پایین آثارشان می دانند درست نیست.
البته که سیفی آزاد این را نگفته که مسئولیت سپردن تولید آثار کم مخاطب به چهره هایی که کیفیت پایین عملکرد خود را توجیه می کنند به چه دلیل است.
شکست خوردگان نوروز به جای فرافکتی، شکست را بپذیرند
سیفی آزاد می گوید: «بیمار استاندارد»، «زعفرانی» و «قرعه» هر سه وظیفه سرگرمی و ایجاد فضای شاد برای مخاطبانشان را داشته‌اند. هیچ‌کس بر سازندگان آنها چیزی تحمیل نکرد. اما وقتی سریال در بازخورد عمومی آن حدی که انتظار می‌رفت با اقبال روبه‌رو نشد، برخی‌شان تقصیر را به گردن تلویزیون انداختند و بهانه آوردند که زمان کم بود یا دچار سانسور شدیم و از این‌دست بهانه‌ها. بهتر است به جای فرافکنی برای درک و اصلاح خودمان و برای بهترشدن، حدود مسئولیت‌های خودمان را بشناسیم و به آنها قائل باشیم.
این مدیر سیما ادامه می دهد: مسئولیت‌پذیری، کار سختی است و به جای اینکه هنرمند ما مشکلات کارش را بپذیرد و ارزیابی کند که شاید در سو‌گیری یا پرداخت به درستی عمل نکرده است، همه مشکلات را بر گردن شخص دیگری می‌اندازد.
اکثر افرادی که آثار ضعیفی در تلویزیون تولید کرده‌اند بهانه‌تراشی می‌کنند
رحمان سیفی آزاد با اشاره به رفتار برخی از تهیه کنندگان و کارگردانان تلویزیون خاطرنشان می سازد: معتقدم تلویزیون با مخاطب معنی پیدا می‌کند. در تئاتر گروتسگی هم مخاطب را در نظر می‌گیریم. درحال‌حاضر اکثر افرادی که آثار ضعیفی در تلویزیون تولید کرده‌اند بهانه‌تراشی می‌کنند. هر چند ما دست آنها را برای کارکردن نبسته‌ایم اما برخی از آنها معتقدند فقط به واسطه نام و اعتبارشان باید سپاسگزار حضورشان در تلویزیون باشیم و مخاطب نمی‌تواند اولویتی برای انتخاب آثارشان باشد.
کسی مهران مدیری را سانسور نکرد
مدیر مرکز نمایش سیما در جایی از گفتگوی خود درباره مهران مدیری و کیفیت پایین “در حاشیه”اش بیان می دارد: درباره فصل دوم سریال «درحاشیه» می‌گویم مهران مدیری به هیچ‌وجه روی لبه تیغ نبود و با خیال راحت کار کرد. متأسفانه مهران مدیری در فصل دوم «در حاشیه» به‌عنوان بازیگر حضور نداشت و مسئول صفر تا صد فیلمنامه نیز گروه سازنده این سریال بود.
وی ادامه می دهد: کسی او{مدیری} را سانسور نکرد. جذابیت قصه فقط در گرو بازی با خطوط قرمز نیست. من هم انتظار نداشتم مخاطب با فصل دوم سریال «در حاشیه» ارتباط برقرار کند.
با وجود انتقادها به “دورهمی” باز هم تلویزیون از مدیری حمایت کرد
سیفی آزاد خاطرنشان می سازد: زمانی که ساخت سریال «در حاشیه» آغاز شد من در مرکز نمایشی سیما نبودم اما معاون محترم سیما و آقای تخشید حمایت کامل را از آقای مدیری به جا آوردند کمااینکه در «دور همی» هم این حکایت وجود دارد. با وجود انتقادهایی که به برنامه او شد اما تلویزیون به سرمایه خودش احترام می‌گذارد و از او حمایت کرد و می‌کند.
مهران مدیری است که باید دلش برای اثرش بسوزد
این مدیر تأکید می کند: به‌هرترتیب باید فاکتورهای موفق‌نبودن فصل دوم «در حاشیه» را از خود آقای مدیری بپرسید. اما به هیچ‌وجه سانسور و ممیزی در مسیر کاری او اتفاق نیفتاد. قطعا در پردازش قصه یا انتخاب و بازی بازیگران دچار مشکل شدند و شاید مهم‌ترین نکته نیز همین بود که آقای مدیری در فصل دوم این سریال بازی نکرد. طبعا اوست که باید دلش برای اثرش بسوزد.
چرا بابت دریافت دستمزد بالا برای حضور در یک کار عذرخواهی نمی کنید؟
سیفی آزاد با اشاره به فرافکنی های سازندگان محصولات بی مخاطب در رسانه ملی بیان می دارد: جریان عجیبی در هنر ما شکل گرفته است که بعد از اتمام کار، بازیگر یا کارگردانی به دلیل حضور در یک اثری از مردم عذرخواهی می‌کند. چطور به دلیل دریافت مبلغ بالا برای حضور در یک کار معذرت‌خواهی انجام نمیشود اما بابت انجام کار عذرخواهی می‌کنی؟ واقعیت این است که معذرت‌خواهی در چنین شرایطی دروغ است. باید پای انتخاب ایستاد. و باشجاعت اعلام کنی به‌خاطر پول کاری را قبول کردم نه به دلیل کیفیت. متأسفانه یک‌سری ژست‌ها به‌غلط در ایران مد شده است.
او تأکید می کند: در هیچ‌جای دنیا نمی‌بینید هنرمند وسط کار رها کند و برود. اما در ایران به‌راحتی از همه‌چیز می‌گذرد و ارزشی برای کارش قائل نیست و این خطرناک است و معنایش این است که اخلاق و مسئولیت‌پذیری در حال نابودی است و برخی رسانه‌ها به جای نقد رفتارهای غلط این هنرمندان و منکوب‌کردن‌شان، برعکس از آنها قهرمان‌های پوشالی می‌سازند و نمی‌دانند با این کارها چه بلایی بر سر فرهنگ و اخلاق این کشور می‌آورند.
