سینماروزان: یکی از معضلاتی که این روزها سینما و سریال های تولید شده در پلتفرم های نمایش آنلاین با آن مواجه شده و می تواند در دراز مدت آن را تحت تاثیر قرار دهد، دایره محدود بازیگران است. دایره‌ای بسته با تعدادی بازیگر مشخص که گاه تناسب چندانی هم با نقش محوله ندارند! اما در سریال های پلتفرمی به ویژه در یک سال اخیر تا حدودی به این قضیه توجه نشان داده شده و بازیگرانی جوان و تازه نفس وارد این عرصه شده اند. چه در نقش های مکمل و چه در نقش های اصلی. یکی از این سریال ها «غربت» به کارگردانی امیر پورکیان و تولید شده در پلتفرم نماوا است که به تازگی پخش آن به پایان رسیده است.

«غربت» قصه زنان حاشیه نشینی است که در منطقه ای جرم خیز گرفتار شده و برای یک کارتل مواد مخدر کار می کنند. پوسته ظاهری خشن کار را که کنار بزنیم با درام زنانه ای مواجه می شویم که براساس تیپ-شخصیت های آشنا شکل گرفته اند. ظاهر مردانه زنان یکی از ویژگی های آنها است که نمونه هایی هم پیش از این در فیلم ها و سریال ها داشته است. زنانی که برای در امان ماندن به هیبت مردانه درآمده اند اما از درون همان چیزی هستند که دوست دارند. ایفای نقش هایی از این جنس که گریم در مسیر نامتعادل سازی چهره حرکت می کند، برای بازیگرها به ویژه بازیگران جوان وسوسه کننده است.

«ستاره پروین» یکی از آنها است که شخصیت ماهرخ را ایفا می کند. دختر جوانی که رفتار مردانه ای داشته، آرایش موهایش نیز دخترانه نبوده و موتورسواری می کند و او را به نام شاهرخ می شناسند. شخصیتی به شدت بیرونی که پروین را به سمت بازی برون گرایانه برده و چند سکانس درخشان را خلق کرده است. به ویژه در قسمت ششم غربت که در کنار آناهیتا درگاهی درخشان ظاهر شده است. پروین در کنار بازی برون گرایانه اش در چند سکانس نیز متفاوت ظاهر شده و به سمت بازی درونی تر پیش رفته که در آن هم موفق بوده است.

اوج بازی او را می توان در قسمت دوازدهم سریال مشاهده کرد. سکانس مرگ ماهرخ/شاهرخ که تاثیرگذار از کار درآمده و تماشاگر را تحت تاثیر قرار می دهد. پایانی مناسب برای بازیگری جوان و بااستعداد که چشمه هایی از آن را در «غربت» نشان داده و می تواند به یکی از بازیگران آینده دار سینمای ایران تبدیل شود.

سینماروزان/محمد شاکری: وقتی سالهای متمادی یک کشور با تورم بالای اقتصادی اداره میشود دیگر طبقه متوسط نحیف میشود و ستون استقامت جامعه، سست.

این چنین است که یک اقلیت محض برخوردار دربرابر یک اکثریت فقیر شکل میگیرد؛ از فقیر مطلق تا فقیر نسبی و این چنین است که سوءاستفاد‌ه‌های انسانی حتی توسط هم‌طبقه‌ها شکل میگیرد؛ این ته‌مایه سریال “غربت” امیر پورکیان است، کسی که پیشتر و با “ممنوعه” نشان داده بود فضاهای خط‌قرمزی را میشناسد ولی لزوما برای بازنمایی آنها به دنبال عربده کشی صرف نیست و بیشتر سعی می‌کند با لحن آرام، آدم‌های شکل گرفته در حاشیه را رصد کند.

“غربت” درباره یک بخش یا مکان خاص صحبت نمی‌کند و میخواهد از غربتی شدن افرادی حرف بزند که بعضا گذشته درخشانی هم داشته‌اند. اینکه چگونه در برخی نقاط روند پاکستانیزه شدن شکل می‌گیرد تا دارایی ها و توانایی ها به جای چرخش اقتصادی صرف ساخت و ساز باستی‌هیلزها شود.

هنرمند اگر نتواند مرد زمانه اش باشد هنرش خریدار ندارد برای همین زمان شناسی است که “غربت” برخلاف سریالهای و فیلمهای سیاه‌نمای فیک کم و بیش مورد استقبال مخاطبان قرار گرفت.

این که در سینما هم کمدی های عامه پسند مورد استقبال عمومی قرار میگیرد به علت همین حالات و روحیات عمومی جامعه است؛ گرچه در ظاهر دو گونه متفاوت هستند اما نتیجه یکسانی دارند و البته می‌بینیم که حالا در کمدی سازی نیز به “هفتاد سی” رسیده ایم که اتفاقا در غربتی دیگر روی می‌دهد و آدم های غربتی را این بار در موقعیت کمدی به چالش می‌کشد.

“غربت” اثر تمیزی است و اگرچه از کثافت های جامعه صحبت میکند، اما کثیفی را به صورت مخاطب پرتاب نمیکند. انکار نمیکند که چرکی وجود دارد اما حال بیننده را به هم نمی‌زند و تلاش خود را میکند که بگوید حتی در آرمانی ترین جوامع نیز غربت و غربتی ها هستند و نباید آنها را انکار کرد بلکه باید کوشید برای شناخت ریشه های غربت‌سازی و خشکاندن آن ریشه‌ها.

خوشبختانه در پایان بندی قضیه، “غربت” به سیبل می‌زند و همراه می‌شود با دختری غربتی که بیخیال کم‌کاری مدیران، خودش معلم شده تا به نوبه خود باعث رشد کودکان غربتی و رهایی آنها از سیاهه تکرار گردد.

سینماروزان: سریال غربت در قسمتهای اخیر و با افزایش حادثه پردازی و به سرانجام رساندن عاقبت کارکترهای مرموزش با افزایش اقبال مخاطب مواجه شده‌.

این سریال در نماوا با رضایت نود درصدی مخاطبان روبروست و در سایت های دانلود مجاز نیز آمار بیننده های هر اپیزود آن به طور متوسط بالای نود هزار مخاطب بوده و به بیان بهتر تاکنون در مجموع حدود یک میلیون بیننده فقط قانونی داشته است.

در کنار آن و از همان ابتدای عرضه سریال، با قاچاق آن و انبوه کانال ها و سایتهای غیرمجازی روبرو بودیم که سریال را به صورت غیرقانونی عرضه کرده اند و تخمین زده می‌شود که حداقل چندمیلیون نفر به صورت مجاز یا غیرمجاز، آن را دیده اند.

#سریال_غربت هرچند غریب ترین سریال شبکه خانگی بوده و از تبلیغات محیطی، محروم بود و حتی چند هفته ای توقیف شده بود ولی خیلی زود توانست به ذات ماجراجویی زنانه خود اتکا کرده و مورد توجه قرار گیرد.

قسمت پایانی سریال غربت به تهیه‌کنندگی صادق یاری، کارگردانی امیر پورکیان و مجری طرحی مهدی یاری، جمعه ۱۶ آذرماه در نماوا ارائه میشود.

سینماروزان/مسعود احمدی: سرانجام ورق برگشت و وقفه پیش آمده سرراه محصول رئالیستی شبکه خانگی پایان یافت و قسمت چهارم سریال «غربت» منتشر شد.

«گفته بودم شاید ورقت برگرده… برگشت!»؛ شعار قسمت جدید سریال غربت است که در نماوا عرضه شده.

سریال غربت از محصولات سرورسانه پارسیان بابت نگاه ریزبینانه خود بر مسائل طبقه حاشیه اجتماع با واکنش های مختلف مخاطبان و اهالی رسانه مواجه شده.

با بازی آناهیتا درگاهی، مهدی حسینی نیا، بهاره کیان افشار، حسین مهری، ترلان پروانه، لادن ژافه وند، فرید قبادی، لطف الله سیفی، ستاره پروین، ستایش رجایی نیا، حامد رسولی، صفورا خوش طینت،ایرج رحمانی، سامان مرادی، نادر بولفایی، علیرضا حنیفی، مارال مهاجر و با هنرمندی سوسن پرور، مهدی میامی و…

نویسنده و کارگردان: امیر پورکیان
تهیه کننده: صادق یاری
تهیه‌کننده اجرایی و مجری طرح: مهدی یاری
مشاور پروژه: محسن رضایی

برای تماشای تیزر قسمت تازه سریال “غربت” اینجا را ببینید.

برای تماشای سریال “غربت” اینجا را کلیک کنید.

سینماروزان/پیمان اسماعیلی: حواشی گاه و بیگاه که حول تعلیق و توقیف آثار سینمایی و شبکه خانگی ایجاد می‌گردد بعد از سالها همچنان نفس بخش خصوصی را گرفته و باعث واهمه سرمايه گذاران از حضور در تولیدات می‌شود.

اتفاقاتی که اخیرا حول سریال “غربت” و برنامه “جوکر” پیش آمد نیز ورای آن که اقتصاد تولیدات را شکننده می‌کند باعث سردرگمی مخاطب شده است؛ مساله‌ای که محمد نیک‌بین تهیه‌کننده قدیمی سینما نیز بدان اشاره دارد.

محمد نیک بین درباره تبعات و چالش های توقیف و ممیزی فیلمها و سریال های نمایش خانگی گفت: مهم ترین و اصلی ترین چالش این بحث مربوط به سرمایه گذاری تهیه کننده است؛ طبیعی است که تهیه‌کننده های ارگانی که بودجه از خودشان نمی‌گذارند چون در تولید، سود مکفی می‌کنند برایشان کمترین اهمیتی ندارد که محصول،توقیف بشود یا اصلا اکران هم نشود ولی تهیه‌کننده های بخش خصوصی به شدت نیازمند بازگشت سرمایه هستند.

تهیه‌کننده “سوپراستار” تاکید کرد: تهیه‌کننده خصوصی  با توقیف اثرش، سرمایه اش را از دست رفته می بیند و دیگر تا مدتها نمی تواند به کارش ادامه دهد و این به کلیت صنعت تولید فیلم و سریال بخش خصوصی لطمه وارد می‌کند و این رویکرد یک سمّ مهلک و کشنده برای اقتصاد سینما است.
تهیه کننده “دو زن” در ادامه تصریح کرد: به نظرم باید قوانین مرتبط با ممیزی به صورت یکدست و فراجناحی در مورد سریال سازی تدوین شود و یک نگاه واحد در کلیه رده های مدیریت فرهنگی بدون وجود نگاه شخصی حاکم باشد.

نیک‌بین که خودش در فیلمهایی مانند “نیمه پنهان” و “تسویه حساب” گرفتار توقیف شده بود، بیان کرد: اغلب آثار توقیفی بالاخره پخش و اکران می‌شوند و از فیلم “آدم برفی” تا “مارمولک” و “سنتوری” و “تسویه حساب” و…،دیدیم که با پخش فیلم‌ها هیچ اتفاقی نیفتاد ولی توقیف اولیه سرمایه های بخش خصوصی را به تلاطم می‌اندازد در حالی که همان زمان تولید می‌شود با ارائه اصلاحات مدون و منطبق بر یک بازه زمانی مشخص، شرایط اکران نسخه های تعدیل شده را فراهم کرد تا هم بخش خصوصی آسیب نبیند و هم اعتبار پروانه های صادره، محفوظ بماند.

محمد نیک‌بین تاکید کرد: چند گانگی ها در ممیزی‌ها باعث تردید و سرگردانی فیلمسازان می شود چون گاهی می بینیم یک تهیه‌کننده مستقل بابت موردی مواخذه می‌شود که تهیه‌کننده ای دیگر شاید به خاطر وابستگی، خیلی زود با محصولی چه بسا تابوشکن‌تر، پروانه هم می‌گیرد و آب از آب تکان نمی‌خورد.

تهیه‌کننده “ملی و راههای نرفته” اظهار داشت: در شبکه خانگی چون پلتفرم ها و تولیدکنندگان بیشتر بر روی بازگشت سرمایه از ارائه محصول،حساب باز می‌کنند باید تعامل برای صدور مجوز خیلی بیشتر و بهتر باشد. درباره سریال‌های اخیر مثل “غربت” و برنامه “جوکر” نیز ممیزی را به سمت مصلحانه پیش ببرند و کمک کنند که این گونه آثار خیلی سریع و با رفع ایرادات، پروانه گرفته و عرضه شوند.

او خاطرنشان ساخت: تقویت اقتصاد شکننده سینما و شبکه خانگی جز با نظارت همراهانه،ممکن نیست یعنی ممیزان باید کنار صاحبان آثار باشند و حتی اگر مشکلات بیرونی هم به وجود می‌آید باید بروند به سمت حفاظت از صیانت محصولات تا تولیدکننده خیالش جمع باشد که وقتی به ساترا یا معاونت نظارت مراجعه می‌کند آنها به عنوان یار و همراه کنارش هستند و تا لحظه آخر از سرمایه های خصوصی حراست می‌کنند.

او ابراز امیدواری کرد: امیدواریم بساط توقیف یک بار و برای همیشه جمع شود و به جایش به سمت نظارت منصفانه و ارائه راهکار به سازندگان برای اصلاح و ارائه محصول بروند. واقعا توقیف و تعلیق برای هیچ مدیریتی، خوش‌یُمن نیست و مدیران موفق آنهایی هستند که آثار را رفع توقیف می‌کنند و اجازه نمی‌دهند هیچ فیلم و سریالی گرفتار توقیف ولو یک هفته‌‌‌ای گردد.