سینماروزان/احسان هوشیارگر: فصل اول سریال «صد سال تنهایی»-که گابریل گارسیا مارکز تا زنده بود، اقتباس از آن را ممنوع کرده بود- از تولیدات جدید نتفلیکس هم از راه رسید و نسخه ترک سریال “شهرزاد” هم تولید و در حال عرضه است، اما همچنان خبری از عرضه و پخش «سووشون» یکی از پر سر و صداترین تولیدات نمایش خانگی ایران در سال‌های اخیر نیست.

به گزارش سینماروزان و به نقل از خبرگزاری فارس، مدت‌هاست که خبر ساخت سریال «سووشون»، اقتباس یکی از ماندگارترین آثار ادبی ایرانی، شور و هیجانی در میان علاقه‌مندان و مشتاقان ادبیات و دنیای فیلم و سریال برانگیخته است؛ اما متأسفانه تا به امروز سرنوشت پخش این سریال همچنان در هاله‌ای از ابهام و تردید به سر می‌برد. این در حال است که اخیرا کمپانی «نتفلیکس» سریال «صد سال تنهایی» را بر اساس رمان‌ سترگ و جاودانه «گابریل گارسیا مارکز» منتشر کرده است. «مارکز» در زمان حیاتش هیچ وقت راضی نشد که اقتباسی سینمایی و سریالی از این اثر ساخته شود؛ چون نگران بود که سازندگان نتوانند به جهان پر از جزئیات و جادویی این رمان به درستی دست پیدا کنند و لطمه بزرگی به این رمان و علاقه‌مندانش که در سر تا سر جهان بیشمار است بزنند ولی بعد از مرگ مارکز خانواده او با در نظر گرفتن حساسیت‌های متعدد و باید و نبایدها و شرط نظارت بر روند تولید در نهایت با اقتباس ادبی از این رمان موافقت کردند و کمپانی نتفلیکس سریع دست به کار شد.

این اقتباس از شاهکار ادبی مارکز نویسنده یکی از بزرگ‌ترین تولیدات تاریخ نتفلیکس در آمریکای لاتین است و از ماه مه تا دسامبر ۲۰۲۳ در ۱۵ شهر مختلف فیلم‌برداری شده است. تولید این سریال شامل بازیگران عمدتاً نوظهور، یک تیم چند صد نفره و بیش از ۲۰ هزار سیاهی لشکر بوده است . «صد سال تنهایی» شامل ۱۶ قسمت است که دو فصل هشت قسمتی عرضه می‌شود‌. فصل اول در تاریخ ۱۱ دسامبر (۲۱ آذرماه) عرضه شد و توانست نظرات مثبت زیادی بین منتقدان و علاقمندان به این رمان در سر تا سر جهان از آن خود کند از جایی که رمان صد سال تنهایی در ایران هم طرفدارن و مخاطبان زیادی دارد سریال هم توانست به سرعت در بین مخاطبان ایرانی جا باز کند و بر خوردهای مثبتی دریافت کند.

این در حالی است که یک علامت سوال یا تعجب بزرگ برای مخاطب ایرانی حین تماشای این سریال پیش می‌آید. آن سوال این است که چرا در صنعت سینما و سریال سازی ایران کمتر به سراغ آثار مهم ادبی ایرانی می‌روند. جواب این سوال را شاید باید در سرنوشت اثر دیگری جستجو کرد؛ سریال «سووشون» ساخته نرگس آبیار بر اساس رمان «سووشون» اثر سیمین دانشور که به نوعی این رمان یک قرابت معنایی هم با صد سال تنهایی دارد. همانگونه که صد سال تنهایی یک اثر شناخته شده جهانی و دارای تعصب برای فرهنگ آمریکایی جنوبی و اسپانیایی زبان هاست.

«سووشون» نیز رمانی است درباره فرهنگ، سنت، تاریخ و مردم ایران که طرفداران و متعصبان خاص خود را دارد و همچنین به زبان‌های متعددی در سراسر جهان ترجمه شده است. حال به این پرسش جواب باید داد که چرا با وجود اهمیت اقتباس و اشتیاق مخاطبان هنوز هیچ خبری از پخش این سریال نیست.

بر اساس شنیده‌ها، دلیل اصلی تأخیر در پخش «سووشون» اختلافات میان سرمایه‌گذاران (نماوا) و سازندگان این اثر است. این وضعیت، نه‌ تنها برای مخاطبانی که مشتاق تماشای این سریال هستند ناامیدکننده است، بلکه نشان‌دهنده چالش‌های ساخت آثار فرهنگی در کشور است.چنین اثری با روایت تاریخی، اجتماعی و انسانی‌اش، ظرفیت بالایی برای تبدیل‌شدن به یک سریال ماندگار را دارد. اما اختلافات پشت‌صحنه، فرصت دیده‌شدن آن را به تعویق انداخته است.

کمتر از دو ماه قبل بود که رسانه‌های ترکیه اعلام کردند که حق پخش سریال «شهرزاد» توسط کمپانی OGM PICTURES خریداری شده و نسخه ترکی این سریال جلوی دوربین می‌رود؛ همه برنامه ریزی‌ها برای تولید این سریال به سرعت انجام شد. از جلسات دورخوانی تا انتخاب بازیگر به صورت پی در پی خبر منتشر و در نهایت قسمت این سریال سه شنبه هفته گذشته ۲۰ آذر در «استار تی وی» با نام «گریه نکن استانبول» منتشر شد. با وجود فیلمبرداری همزمان، پخش هفتگی و فاصله کم شروع فیلمبرداری تا پخش؛ کیفیت این نسخه و برنامه ریزی‌های تبلیغاتی برای انتشار آن توسط شبکه ترکیه‌ای قابل توجه است. از طرفی حدود دو سال است که چرخه تولید و برنامه ریزی پلتفرم نماوا از مسیر حداقلی خارج شده و این پلتفرم با فقر محتوا مواجه شده است. اگرچه نماوا در مقاطع مختلفی تلاش‌هایی برای بازگشت به چرخه تولید و رقابت نموده اما هر بار با چالشی مواجه شده است. این در حالی که همه متولیان حوزه نمایش خانگی می‌دانند؛ این پلتفرم می‌تواند با مرتفع کردن مشکلات و پخش «سووشون» بار دیگر به اوج برگردد و مسیری تازه را در صنعت استریم ایران آغاز کند.با توجه به اهمیت عرضه تولیدات نمایشی فاخر در شبکه نمایش خانگی امیدواریم اختلافات موجود هرچه زودتر برطرف شود و شاهد عرضه اثری باشیم که شایسته اعتبار و جایگاه «سووشون» در ادبیات ایران است.

سینماروزان/حامد مظفری: خبر تولید نسخه ای از سریال “شهرزاد” توسط یک کمپانی ترک و با استفاده از چهره های سینما و تلویزیون ترکیه را کنار تلاش ابتر برای جهانی‌سازی از طریق دوتکه کردن جشنواره فجر که بگذاریم، چه دستگیرمان میشود؟

پیش از این محصولاتی مثل “یوسف پیامبر” یا “مختارنامه” در همین تلویزیون خودمان تولید شده بود که توانستند خارج از مرزها و در کشورهای منطقه دیده شوند. چرا آنها دیده شدند و چرا “شهرزاد” می‌تواند با جلب سرمایه ترک‌ها، ورسیونی تازه از خود داشته باشد ولی همچنان برخی مدیران به دنبال برگزاری محافل داخلی پرهزینه برای جهانی شدن هستند؟

در صنعت سریال سازی شبکه خانگی بسیاری سریال تولید شده و می‌شود که در بین همه آنها فقط “شهرزاد” است که همچنان درحال بازپخش توسط شبکه های ماهواره ای است و بناست ورسیون ترک آن هم تولید شود. مصداقی از جهانی سازی فرهنگ همین نیست؟ یعنی ابتدا محصولی غنی برای مخاطب داخلی تولید کنیم و بعد از موفقیت داخلی به دنبال بازاریابی منطقه ای و ارزآوری توسط فروش رایت بازسازی آن برویم؟؟

این همه سال جشنواره های مختلف با حمایت های ارگانی برگزار کردیم که اغلب آنها هم پسوند بین‌المللی داشتند ولی متاسفانه نه تنها سالهاست که نتوانسته ایم اکران اول آثار مطرح خارجی را در این جشنواره ها داشته باشیم بلکه در همان غربال گری آثار داخلی برای چنین جشنواره هایی نیز گرفتار خودی و غیرخودی شده‌ایم.

با دوتکه کردن مهمترین جشنواره وطنی، چه دستاوردی برای سینمای ایران در جهان که هیچ در همین منطقه خودمان ایجاد شد؟ آیا بعد از جدا کردن بین الملل از فجر توانستیم جای پایی برای اکران آثار خود در همین عراق و ترکیه و امارات و افعانستان و پاکستان و آذربایجان و ارمنستان و ترکمنستان و…، داشته باشیم؟؟ مگر مدعی نیستیم که هدف از برگزاری جشنواره های جهانی، معرفی سینمای ایران به جهانیان است پس چرا حتی نمی‌توانیم برای گزینه ایرانی اسکار، پخش ‌کننده ای در آمریکا پیدا کنیم؟

چطور تولیدکنندگان “شهرزاد” می‌توانند برای محصول خود در کشوری مشتری پیدا کنند که محصولات تلویزیونی اش به علاقمندی اول خانواده های ایرانی بدل شده؟ یکی از همین مدعیان جدایی بین الملل از فجر سراغ تولیدکنندگان “شهرزاد” رفته که از آنها بپرسد، شما چگونه توانستید ارزآوری داشته باشید و ما با وجود دریافت بودجه های هنگفت دولتی حتی نتوانسته‌ایم در همین ترکیه برای آثار برگزیده خود، اکران داشته باشیم؟

اگر بناست صادرات فرهنگی داشته باشیم که لازم نیست شاخ غول بشکنیم و در کشورهای کوچولو موچولو ی اروپایی به دنبال جشنواره های درجه چندم برای گرفتن سلفی باشیم؟ همین ترکیه و عراق را دریابید که به دنبال “شهرزاد” و “مختارنامه” و “یوسف پیامبر” آمدند. اگر توانستید در همین منطقه هم‌فرهنگ، کاری کنید آن گاه دیگران هم سراغ‌تان خواهند آمد.

سینماروزان: حدود یک دهه بعد از تولید و عرضه موفق سریال “شهرزاد” حالا بناست نسخه ترکی آن تولید شود؛ شهرزاد سریالی بود که هرچند بعد از عرضه آن چه در تلویزیون و چه در شبکه خانگی، به نوعی مورد برداشت آزاد قرار گرفت و چندین و چند سریال منطبق با الگوی شهرزاد تولید شود ولی تلویزیون هیچ گاه به سراغ بازپخش آن نرفت؛ در حالی که می‌شد مانند مواردی مثل “ساخت ایران”، این ملودرام را هم در کنداکتور پخش رسانه ملی قرار داد اما این کار انجام نشد و در مقابل حالا ترک‌ها درحال تولید نسخه مدنظر خود هستند. نسخه ای که احتمالا ممیزی های مرسوم داخلی را هم ندارد و یحتمل بعد از پخش اولیه، به صورت دوبله شده در شبکه های فارسی زبان هم پخش خواهد شد؟

جلسات دورخوانی نسخه ترکی سریال «شهرزاد» به کارگردانی چاغری ویلا لوستوالی کلید خورده و اولین تصاویر از تمرین بازیگران ترکی که قرار است نقش‌های شهرزاد، قباد، فرهاد، بزرگ‌آقا و شیرین را در این درام بازی کنند منتشر شده است. در نسخه ترکی سریال «شهرزاد»، سیمای بارلاس در نقش شهرزاد، اسماعیل حاجی‌اوغلو در نقش قباد، ایتاچ شاشماز در نقش فرهاد، تامر لونت در نقش بزرگ آقا و بورجو کاورار در نقش شیرین بازی می‌کنند.

کمپانی OGMPicturs اخیرا امتیاز ساخت نسخه ترکی سریال «شهرزاد» را خریداری کرده و تصاویری از عوامل این سریال را که این روزها مشغول برگزاری جلسات دورخوانی برای تسلط بر نقش‌هایشان هستند منتشر شده است.

در کنار این تصاویر، اسامی رسمی بازیگران ایفاگر نقش‌های اصلی این سریال هم اعلام شده. «سیمای بارلاس» قرار است به جای ترانه علیدوستی، نقش شهرزاد را در نسخه ترکی بازی کند. این بازیگر اولین‌بار سال 2014 در سریال ترکی «گوزل» ایفای نقش کرده و بعدتر در «حیات بازن تاتلیدیر»، «آدی افسانه»، «زالم استانبول»، «عزیز»، «اومر» و … هم حضور داشته است.

«اسماعیل حاجی‌اغلو» در نقش قباد مقابل دوربین خواهد رفت؛ نقشی که شهاب حسینی در سریال «شهرزاد» بازی کرده بود. حاجی‌اغلو در فیلم‌ها و سریال‌های «عشق و افتخار»، «داستان‌های استانبول»، «کودک،ققنوس»، «محکوم»، «آیلا دختر جنگ» و «پرنسس بدون تاج» بازی کرده است.

نقش فرهاد که در نسخه ایرانی «شهرزاد» در اختیار مصطفی زمانی بود در این نسخه ترکی به «آیتاچ شاشماز» واگذار شده؛ بازیگری که از 19 سالگی با بازی در سریال‌ «حکیم اوغلو» به شهرت رسیده است. او در سریال‌های «قول»، «بازی بخت» و … هم بازی کرده است.

نقش «بزرگ‌آقا» با بازی درخشان علی نصیریان در نسخه ترکی به «تمر لونت» رسیده است؛ بازیگر 75 ساله‌ای که در سریال‌های «خواب‌ زمستانی» و «جزیره ذرت» حضور داشته است. بازی در نقش شیرین هم به «بورکو کاورار» واگذار شده؛ نقشی که در نسخه اصلی توسط پری‌ناز ایزدیار ایفا شده بود.

مهمت چویک، آیشگول یونسال، شهسووار آکتاش، اوزلم توکاسلان، پینر کاگلر‌، گنسیترک مرمر یا گمور‌، اوز باسماچی، گوخان بکلتنلر، زینب دریفی زهری، باتوهان بایار و سامی اکسو هم سایر بازیگران این سریال هستند.

در خلاصه داستانی که از این سریال منتشر شده، ماجراها عین‌به‌عین طبق داستان «شهرزاد» حسن فتحی روایت می‌شود. ماجرا از این قرار است که شهرزاد به عنوان یک زن جوان قوی و امیدوار در دانشکده پزشکی تحصیل می‌کند و با معشوقش فرهات رویای آینده‌ خوش را در سر می‌پروراند. حکم اعدام فرهات که بی‌گناه است تمام زندگی آنها را زیرورو می‌کند. شهرزاد ناامیدانه از بویوک بی‌یا همان بزرگ آقا که به خاطر نفوذ خود مشهور است کمک می‌گیرد تا فرهات را از چوبه دار نجات دهد، با این‌حال واقعیتی وجود دارد که او نمی‌داند. هیچ کار خیری که بویوک بی انجام دهد بی‌پاداش نمی‌ماند. ازدواج ناموفق دختر بویوک با نام شیرین و برادرزاده اش قباد باید با نقشه‌ای که او برای محافظت از امپراتوری خود ترتیب داده ترکیب شود و به این ترتیب زندگی همه به شدت دچار تغییر خواهد شد و هیچ چیز مثل قبل نخواهد بود.

این سریال به کارگردانی چاغری ویلا لوستوالی و نویسندگی پلین گولکان، لارا بولوت و باتوهان اوزبای در کمپانی OGMPicturs تولید می‌شود و از star tv پخش خواهد شد.

سینماروزان: قسمت دوم کمدی #چند_میگیری_گریه_کنی به اکران رسیده، سوال این است که حالا تکلیف چیست؟ آیا نباید این فیلم تبلیغات تلویزیونی و شهری داشته باشد؟ آیا نباید اطلاع‌رسانی شود که کرونا تا حدود زیادی مهار شده و می‌توان در سینماها به تماشای فیلم نشست؟ چه تبلیغاتی امروز در این زمینه می‌شود؟ بحث این است که سینمای ما امروز چه تأثیری در جامعه دارد؟ چه من بازی کنم چه نکنم. سریال‌ها چگونه ساخته می‌شود و متعلق به کیست؟ به من هم پیشنهاد می‌شود اما رویم نمی‌شود برخی از آن‌ها را قبول کنم. البته غیر از تلویزیون که زیاد از من خوشش نمی‌آید و مدیرانش خیلی علاقه‌ای به بنده ندارند.

ابوالفضل پورعرب بازیگر #چند_میگیری_گریه_کنی۲ با بیان مطلب فوق به خبرگزاری مهر گفت: بیلبوردهای سینمایی امروز دست کیست؟ همین فیلم‌های سینمایی که الان در حال اکران است، تبلیغات مناسب ندارند. مدیران سینمایی و فرهنگی کشور هم گویی در خواب هستند. ما از مردم خود هم عقب افتاده‌ایم. مردم جلوتر از ما می‌روند. از همه خواهش می‌کنم قدری به فکر مردم و فرهنگ این جامعه هم باشید. همه‌اش که نمی‌شود وقت و انرژی صرف آقازاده‌ها بشود!

پورعرب درباره موضع‌اش نسبت به پرونده مالی سرمایه‌گذاران سریال #شهرزاد گفت: من هنوز بالغ بر ۱۰۰ میلیون تومان از این پروژه طلبکارم و شکایتی هم بابت آن نکرده‌ام. به روی‌شان هم نیاوردم. اگر کسی راست می‌گوید پول‌های اختلاس شده را به حساب بیت‌المال بازگرداند، چرا به‌دنبال دستمزد هنرمندان هستید؟ چرا کسی سراغ اینترپل را نمی‌گیرد تا پول‌های اختلاس‌شده خارج از کشور به حساب مردم بازگردد؟ چرا وقتی می‌توانید ریگی را در آسمان شکار کنید، اختلاس‌گران را به کشور برنمی گردانید؟ حالا همه زورشان به هنرمندان رسیده که از آن‌ها مطالبه کنند؟ هیچ چیز سر جای خودش نیست. کدام پول به حساب مردم بازگشته است؟

پورعرب درباره وضعیت هنرمندان پیشکسوت هم بیان کرد: رسیدگی به شرایط همه مردم در دوران بازنشستگی وظیفه دولت است اما من خودم هنوز بیمه نیستم! الحمدالله نیازی هم به جایی ندارم و همه مریضی و سرطانی را که گرفتارش شدم، هم با بودجه خودم درمان کردم. نیازی به هیچکس هم نداشتم. می‌دانستم اگر بخواهند کمک کنند، منت کارشان را بر سرم می‌گذارد…

این بازیگر پیشکسوت درباره احساس خود نسبت به دنیای بازیگری در سال‌های اخیر اظهار کرد: حس و حال اجتماعی‌ام خوب نیست. نه فقط برای من که برای اکثر دوستان همین گونه است و وقتی حس و حال خوبی نداشته باشی نمی‌توانی شاد باشی و درست حرکت کنی. خداراشکر که من نیازمند نیستم و به اندازه خودم دارم اما شرایط اجتماعی خوب نیست.