ربط وزیر تازه ارشاد با مهدی فخیم‌زاده چیست؟
سینماروزان/مهدی فلاح‌صابر: معرفی رسمی وزرای کابینه سیدابراهیم رئیسی به مجلس، ۲۰ مرداد انجام خواهد شد با این حال به نظر می‌رسد وزیر تازه ارشاد قطعی شده باشد.
به گزارش سینماروزان در اغلب رسانه‌های دست راستی از محمدمهدی اسماعیلی به عنوان وزیر ارشاد دولت جدید نام برده شده.
محمدمهدی اسماعیلی که لیسانس حقوق و دکترای علوم سیاسی دارد، دارای تحصیلات حوزوی نیز هست و کتبی با عناوین “اندیشه سیاسی آیت‌الله خامنه‌ای” و “اگر پهلوی ادامه می‌یافت…” را نگاشته.
از رزومه فرهنگی اسماعیلی می‌توان به مدیرکل نظارت سیما، مدیرکل برنامه‌ریزی مرکز تحقیقات صداوسیما، عضویت در شورای پژوهشی مرکز موسیقی صداوسیما، دبیر شورای تحقیقات صداوسیما و نماینده صداوسیما در شورای هنر نام برد که نشان‌دهنده قرابت او با ساختار مدیریتی صداوسیماست.
این قرابت شاید سبب شود گرفت و گیرهایی که در دولت اعتدال میان روسای سینما با صداوسیما بر سر شبکه خانگی وجود داشت و نتیجه‌اش سلب مسئولیت از سازمان و واسپاری زعامت به ساترا بود، حل گردد.
در فهرست مقالات محمدمهدی اسماعیلی درکنار مقالاتی که درباره انقلاب و جهان اسلام هست، با مقاله “بررسی دگردیسی انتقادی حجاب چادر در بازنمایی تلویزیون با مطالعه معناشناختی دو سریال آخرین گناه و بی‌صدا فریاد کن” برخورد می‌کنیم.
اینکه وزیر ارشاد رییسی دو سریال تلویزیونی را محور تحقیقی مرتبط با دگردیسی حجاب در ایران کرده، جالب به نظر می‌رسد.
“آخرین گناه” را حسین سهیلی‌زاده به تهیه‌کنندگی مهران رسام ساخته بود که هر دو از نیروهای رشدکرده در تلویزیون بودند. سهیلی‌زاده همچنان سریال‌سازی را ادامه داده و تازه‌ترین ملودرامش “ملکه گدایان” در حال عرضه در شبکه خانگی است.
دیگر سریال محور تحقیقی وزیر تازه ارشاد یعنی “بی‌صدا فریاد کن” را مهدی فخیم‌زاده ساخته است که ازجمله سریالهای پلیسی استاندارد تلویزیون بوده است.
فخيم‌زاده که از جمله کارگردانان برآمده از سینمای ایران است با وجود تبحر تکنیکی در هشت سال اخیر به جز یک فیلم “مشت آخر” و یک سریال به نام “فوق سری” نتوانسته فیلم یا سریالی را کارگردانی کند.
البته که فخیم‌زاده در این هشت سال در فيلم‌هايي مختلف مثل “آذر، شهدخت…”، “سوءتفاهم” و “به وقت خماری” و سریال‌هایی مثل “دندون طلا” و “علی البدل” و اخیرا “سلمان” بازی کرده ولی کارنامه کارگردانی او در این سالها خلوت‌تر شده است.
البته که وضعیت پیش آمده برای فخیم‌زاده در هشت سال اخیر، مختص او نیست و بسیاری از کارگردانان باسابقه سینما در دوران رونق فله‌ای‌سازی که از شبکه خانگی تا سینما را درنوردیده، مجال چندانی برای کار نیافتند.
در هشت سال اخیر صاحبان سرمایه چه در بخش دولتی و چه در بخش خصوصی و اخیرا پلتفرم‌ها، ترجیح داده‌اند اغلب با کارگردان‌نمایان بی‌ریشه و بدون جهان‌بینی و درعین حال “حرف گوش کن” کار کنند تا راحت‌تر بتوانند به اهداف مشروع یا غیرمسئول خود از تولید برسند و در این مسیر بسیاری از کارگردانان ریشه‌دار بیکار یا کم‌کار شدند.
منتظر می‌مانیم تا ببینیم با ورود محمدمهدی اسماعیلی به وزارت ارشاد، وضعیت کارگردانان کارکشته‌ای که این سالها بایکوت شدند تغییری خواهد یافت یا نه؟
