سینماروزان/ساناز قنبری: علی نصیریان با گلایه از شعارهای بی‌هویت، خواستار رسیدگی به وضعیت اقتصادی مردم شد.

علی نصیریان درباره شرایط دشوار مادی مردم به روزنامه جام جم گفت: زندگی امروز خیلی دشوار و سخت شده است. در روزگار بیماری و گرفتاری، نمی‌توان به کسی که امکان خرید حتی یک بسته ماسک یا مواد ضدعفونی‌کننده را ندارد و شرایط کاری‌اش هم با کسادی مواجه شده، گفت چرا ناامیدی؟!

بازیگر “هزاردستان” و “سربداران” ادامه داد: خیلی از مردم الان محتاج نان شب‌شان هستند و نمی‌شود با تلقین، واقعیت‌های زندگی را وارونه جلوه داد.

علی نصیریان تاکید کرد: واقعیت‌های زندگی با شعارهای اخلاقی خیلی متفاوت است اما به‌هرحال اگر امید نداشته باشیم چه کنیم ولی نمیشود امید واهی به مردم داد و مردم باید امید را حس کنند.

سینماروزان/امید عشیری: بر اساس تراژدی تقابل انسان با طبیعت، فیلم بلند «تابوی لیرو» آماده نمایش شد.

به گزارش سینماروزان درام بلند و اجتماعی «تابوی لیرو» با پایان مراحل فنی آماده ی نمایش شد.

«تابوی لیرو»عنوان تازه ترین ساخته آرمان مهرابی است که براساس طرحی از هامون دارابی و فیلمنامه ای با همین نام از آرمان مهرابی ساخته شده است.

آرمان مهرابی کارگردانی فیلم‌های کوتاهی از جمله شصت ثانیه ای چهارده بیست و پنج، غباری، ریمن، تئاتر بعدش، نزدیکان دور، بیگانه و یازده دقیقه را در کارنامه خود دارد و به تازگی فیلم کوتاه «بیگانه» از این کارگردان جوان به جشنواره ACA کشور فیلیپین راه یافته است.

“تابوی لیرو” بر اساس تراژدی تقابل انسان با طبیعت و با نگاهی به افسانه هایی که به واقعیت می پیوندند می پردازد.

هامون دارابی، وندا عفوی، سهیل یحیی پور، معصومه دهقان نژاد، مهدی افشاری، رضا سیدی، علیرضا صفری، قربان قربان پور، عزت قربان پور، مهدی قربان پور، مهدیه قربان پور و ابوالفضل قربان پور بازیگران تابوی لیرو هستند.

در خلاصه داستان این فیلم آمده است : سی و پنج سال پیش در روستایی به نام لیرو پس از هر شکار به دلیلی نامشخص دختر بچه‌ای می میرد تا اینکه تعداد مرگ و میر به عدد سیزده می رسد، اهالی روستا به دلیل پیش بینی های پسری به نام عزازیل(عزیز خدا) تصمیم به بستن عهد نامه ای(تابو) می گیرند که پس از آن کسی حق شکار نداشته باشد، پدر آخرین دختر فوت شده با سر پیچی از این عهد به تصمیمی که از نگاه او دیر اتفاق افتاده است اعتراض می کند و برای پی بردن به راز جنگل و شکار با سه شکارچی غیر مجاز دیگر وارد جنگل می شود…

فهرست کامل عوامل این فیلم به شرح زیر است:
نویسنده و کارگردان: آرمان مهرابی، تهیه کننده:حسین رضایی نسب، مشاور پروژه: افسانه میر باقری، آهنگساز :محمد مهدی گایینی، مدیر تصویربرداری: آرمان مهرابی، تدوینگر: علیرضا اِسفیجانیان، صدابرداران:سهیل عابدی،محسن بالاگر،سروش محمدی، صداگذار:استدیو نقش نقره ای خیال، صدا پیشگان:افسانه میر باقری،میلاد فتوحی،مریم باقری،امید اولیایی،احسان خان محمدی، دستیار کارگردان وبرنامه ریز : محمود هدایتی، سرمایه گذاران: حسین رضایی نسب،آرمان مهرابی، مشاور رسانه ای : امید عشیری

سینماروزان/نسترن حسینی: شورای پروانه نمایش فیلم های سینمایی با صدور پروانه نمایش سه فیلم موافقت کرد.

«یدو» به تهیه کنندگی محمدرضا مصباح وکارگردانی مهدی جعفری که سیمرغ بهترین فیلم فجر۳۹ را گرفت ازجمله آثار پروانه‌گرفته است.

«خورشید آن ماه» به تهیه کنندگی منوچهرمحمدی و کارگردانی ستاره اسکندری از دیگر آثار پروانه‌گرفته است.

فهرست کامل پروانه‌های صادره به شرح زیر است:

–«یدو» به تهیه کنندگی محمدرضا مصباح وکارگردانی مهدی جعفری

— «گل به خودی» به تهیه کنندگی علی قائم مقامی وکارگردانی احمد تجری

— «خورشید آن ماه» به تهیه کنندگی منوچهر محمدی و کارگردانی ستاره اسکندری

سینماروزان/مهدی فلاح‌صابر: طبق اعلام دبیر جشنواره فجر۳۹ حدود یک میلیارد از بودجه ۵میلیاردی جشنواره، صرف جوایز شده یعنی فقط ۲۰ درصد!

به گزارش سینماروزان جشنواره فجر۳۹ جشنواره‌ای بود که هیچ هزینه‌ای برای مهمانان و اصحاب رسانه نکرده بود.

در سینماهای مردمی، هیچ تخفیفی در فروش خوراکی و نوشیدنی برای مخاطبان درنظر گرفته نشده بود و گاهی اقلام بیشتر از نرخ منطقی آنها در بیرون به فروش رسید.

در پردیس رسانه‌ها و فی‌المثل پردیس ملت و برج میلاد نیز یک لیوان چای چندبرابر قیمت طبیعی خود به فروش می‌رفت.

جشنواره فجر۳۹ هیات انتخاب هم نداشت و این، خود یک صرفه‌جویی دیگر بود. ضمن اینکه برگزاری آنلاین نشست‌های خبری جشنواره نیز از حجم هزینه‌ها کم کرده بود. با توجه به اسپانسری شهرداری بر جشنواره، قاعدتا نباید هزینه‌ای بابت میزبانی برج میلاد و پردیس ملت صرف شده باشد!

در این شرایط نباید لااقل حجم جوایز بیشتر از ۲۰ درصد بودجه جشنواره می‌شد؟؟

چرا از بودجه ۵میلیاردی فقط ۱میلیارد سهم جوایز شد؟ مگر تیم اجرایی جشنواره و مثلا هیات داوران چقدر خرج روی دست جشنواره گذاشته؟؟

اگر بودجه حدودا یک میلیاردی جوایز را بر تعداد جوایز که نزدیک به سی بود قسمت کنیم، به عددی حدودا ۳۰ میلیون می‌رسیم. به عبارت بهتر جشنواره میلیاردی جایزه ۳۰میلیونی می‌دهد.

ابراهیم اصغری تهیه‌کننده “تک تیرانداز” که جایزه سردار سلیمانی را از فجر۳۹ گرفت با گلایه از کاهش رقم جوایز نقدی، به روزنامه جام جم گفت: نسبت به سال‌های قبل مبالغ جایزه نقدی بسیار کمتر شده که احتمالا بخشی از آن به شرایط اقتصادی کشور و دولت برمی‌گردد.

اصغری ادامه داد: به‌هرحال هزینه‌های فیلمسازی آن‌قدر بالاست که جوایز نقدی جشنواره، اساسا نمی‌تواند در آن نقش مهمی اجرا کند یا انگیزه‌ای را برای ادامه کار به وجود آورد اما با تمام اینها هرکسی که در جشنواره یا رقابت‌هایی ازاین‌دست شرکت می‌کند، از گرفتن جایزه خوشحال می‌شود و جایزه هم نشانه اهمیت دادن به آن موضوع و مسابقه است.

اصغری تاکید کرد: فکر می‌کنم مقدورات دولت و سازمان سینمایی هم بیش از این نبوده اما به‌هرحال مبلغ جایزه فجر امسال بسیار کمتر از مبالغی است که ما در سال‌های دورتر اطلاع داشتیم.

سینماروزان: فیلمبرداری فیلم کوتاه «۳۸ ثانیه» به تهیه کنندگی و کارگردانی ملیکا رستمی به پایان رسید.

به گزارش سینماروزان فیلمبرداری فیلم کوتاه «۳۸ ثانیه» به کارگردانی ملیکا رستمی که دانش آموخته کانون سینماگران جوان است به پایان رسید و بزودی مراحل فنی آن آغاز خواهد شد.

فیلمنامه «۳۸ ثانیه» توسط ملیکا رستمی، کیوان شعبانی و هادی معنوی پور به نگارش درآمده است و روایتی است واقعی از پدری که از زندان ۴۸ ساعت مرخصی می‌گیرد…

علیرضا مهران، محمودرضا فردوسی، آیسان حداد، محنا پیراسته بازیگران این فیلم کوتاه هستند.

سایر عوامل این فیلم کوتاه عبارتند از: تهیه کننده و کارگردان: ملیکا رستمی، نویسندگان: ملیکا رستمی، کیوان شعبانی، هادی معنوی پور، مشاور کارگردان: امیر علی مهاجری، مجری طرح: هادی معنوی پور، مدیر فیلمبرداری: کیوان شعبانی، مدیر صدابرداری: هادی معنوی پور، دستیار و برنامه ریز، دانیال محمودنیا، مدیر تولید، علی جعفریان، منشی صحنه: شیده غفاریان، طراح صحنه، ملیکا رستمی، کیوان شعبانی، طراح گریم، فیروزه پرچمی، طراح لباس: مهشید نوروزی، ملیکا رستمی، عکاس: صمد علیزاده، تدارکات: موسی محمدی

سینماروزان/احمد محمداسماعیل: مسعود ده‌نمکی کارگردان سریال “دادستان” در گفتگویی تفصیلی به برخی انتقادات وارده بر سریال پاسخ داد.

ده‌نمکی در واکنش به ادعاهای آنان که معتقدند “دادستان” به صورت کاملا سفارشی و برای ترویج عدالت‌خواهی کنترل‌شده، تولید شده، بیان داشت: عموما برخی کسانی که این حرف‌ها را می‌زنند، خودشان عامل نهادهای مختلف هستند. برخی با اسم عدالتخواهی در خدمت جریان‌های مختلف هستند هم پول می‌گیرند و هم این‌که دیگران را می‌زنند. زمانی که عدالتخواهی هزینه داشت، اینها کجا بودند؟ الان که باوجود شبکه‌های اجتماعی مثل تلگرام و… هزینه ندارد. ولی من همان موقع که هزینه داشت، حضور داشتم، زندانش را هم رفتم. جالب است که این افراد عدالت‌خواهی را هزینه جناح می‌کنند تا به اسم آن به کسب قدرت برسند. خودم به خیلی از این افراد قلم‌زدن را یاد دادم، حال آنها امروز مدعی شدند. معتقدم برای عدالت‌خواهی باید عدالت داشت.

مسعود ده‌نمکی با اشاره به پیشنهاد تصدیگری وزارت ارشاد در دولت احمدی‌نژاد ادامه داد: با حدس و گمان نمی‌توان قضاوت کرد. امام علی (ع) تأکید کردند فاصله حق و باطل چهار انگشت است. یا حضرت آقا فرموده‌اند که برای عدالت اجتماعی وارد مصادیق نشوید. باید به‌دنبال راه‌حل‌ها، اتاق فکر، محتوا و… بود. خیلی‌ها اگر فرصت مرا داشتند پیشنهاد وزارت در دولت را می‌پذیرفتند اما وقتی در دولتی پیشنهاد وزارت به من شد، گفتم برای وزارت صلاحیت ندارم به پادشاهی‌ام قانع هستم. بعضی از این افراد عدالت‌خواهی را در سطح تراز جناح‌ها می‌آورند که من مخالفم و نمی‌گذارم مصادره جناح‌ها شود.

ده‌نمکی پیرامون چگونگی بازسازی سکانسهای حمله داعش به مجلس گفت: مجلس، شنبه تا چهارشنبه جلسه علنی دارد و دفاتر نمایندگان برای مراجعات مردمی باز است. روزهای پنجشنبه و جمعه اما مجلس تعطیل است و ما هم فقط حق داشتیم در این دو روز فیلمبرداری کنیم بنا بر این سه هفته به مجلس رفتیم و سکانس‌های مربوط به حمله داعش را ضبط کردیم. سکانس‌های مربوط به راهروها و سالن انتظار در خود مجلس فیلمبرداری شد اما سکانس‌های لابی و صحن مجلس کروماکی است و سکانس‌های اتاق جلسات را هم جای دیگر ساختیم و فیلمبرداری کردیم. یعنی برای ضبط آن قسمت‌ها ناچار شدیم چند جا برویم و در تدوین کنار هم قرار دهیم.

این کارگردان ادامه داد: نکته جالبی که می‌توانم برایتان بگویم این است که در آن صحنه‌های پر از تیراندازی و اکشن، جز یک شیشه که شکست و همان روز هم شیشه‌بر آن را عوض کرد و یک در که خودمان آوردیم و آن را منفجر کردیم و بعدا در اصلی را سرجایش گذاشتیم دیگر هیچ چیز واقعی نبود و همه آنچه دیدید جلوه‌های ویژه کامپیوتری بود. سکانس‌های خیابان را هم برای این‌که مزاحم مردم نشویم ساعت ۵ روز جمعه تا ساعت ۹ صبح ضبط کردیم تا کسی هم نتواند بگوید ده‌نمکی رانت دارد و مزاحم عبور و مرور مردم می‌شود.

مسعود ده‌‌نمکی در چند و چون بودجه سریال “دادستان” بیان داشت: هزینه‌ای که برای این سریال شد و برآورد آن در حد سریال‌های آپارتمانی تلویزیون است با این که پروداکشن سریال ما قابل مقایسه با کارهای آپارتمانی نیست. من از این جهت متاسفم کسانی شایعاتی را درباره بودجه، درست می‌کنند و خودشان می‌دانند برآورد ما آن چیزی نیست که آنها می‌گویند. مثلا یک ناظر سریال‌های آپارتمانی در فضای مجازی شایعه درست کرده که برآورد “دادستان” زیاد بوده در حالی که تهیه‌کننده هم به او توضیح داده و آن فرد متوجه اشتباهش شده.

این کارگردان با اشاره به رگه‌های تابوشکنانه “دادستان” گفت: اگر فیلمنامه “دادستان” را برای سینما می‌نوشتم، حتما چند میلیارد فروش می‌کرد و درآمد مالی و مادی آن برای من بیشتر بود، تا این‌که بیایم و در تلویزیون کار سخت سریال‌سازی را در شرایط کرونا انجام دهم. اما وقتی می‌پذیریم کاری برای تلویزیون ساخته شود، به هر حال باید همدلی هم برای پخش وجود داشته‌باشد. خوشبختانه سازمان علی‌رغم فشارهایی که از بیرون وارد و هجمه تبلیغات منفی که از قسمت اول آغاز شد، همراه کار بود و این هجمه تبلیغات و جریان پشت‌پرده که به سازمان حمله کردند تا دست مسؤولان رسانه ملی نسبت به ممیزی قوی شود، بی‌تاثیر بود. گرچه این جریانات می‌خواستند کار اخته شود، اما با کمترین ممیزی پخش شد.

مسعود ده‌نمکی با رد رانتخواری گفت: اگر من رانت داشتم که نشریاتی همچون شلمچه متوقف نمی‌شد یا جلوی مستند فقر و فحشا را نمی‌گرفتند. اخراجی‌ها رکورد مخاطب را در جشنواره شکست، اما چه حرف‌هایی به من زدند یا فیلم رسوایی این همه مورد استقبال قرار گرفت، اما بعد کلی به این فیلم حمله کردند. برای زدن حرف متفاوت کسی فرش قرمز برای آدم پهن نمی‌کند.

ده‌نمکی با اشاره به اذعان وزارت ارتباطات مبنی بر حمایت از تعدادی آثار سیمرغ‌بگیر فجر گفت: وزیر اطلاعات چند روز پیش مصاحبه کرد که چند فیلم را برای تولید حمایت کرد و این فیلم‌ها هم پول گرفتند و هم این همه جایزه. مجوز هم خودشان دادند و هیچ دردسری هم نداشتند، حال من رانت بگیر هستم؟ همه کارهایی که من ساخته‌ام حرف دل خودم بود و به سفارش نهادی نساختم.

سینماروزان/مهدی موسوی‌تبار: جانمایی یک پورن‌استار در کلیپ تازه ساسی مانکن با نام “تهران توکیو”، با واکنش متفاوت رضا مهدوی از مدیران اسبق موسیقی مواجه شد.

رضا مهدوی که سابقه مدیریت دفتر موسیقی حوزه هنری را دارد با اشاره به برخوردهای حذفی با چنین موضوعاتی به روزنامه فرهیختگان گفت: در عرصه فرهنگ و هنر بدترین شیوه، حذف موضوع است؛ اینکه یک وزیر، یک معلم، یک مدیر یا غیره بخاطر پخش قطعه ساسی تغییر کند، قضیه عوض نمی‌شود. امثال ساسی مقصر نیستند. مقصر بسیاری از موسسات و نهادهای فرهنگی هستند که بودجه‌های کلان برای تولید فرهنگی دریافت می‌کنند، ولی تاکنون هیچ قدم موثری برنداشته‌اند و اگر قدمی برداشتند، ناکارآمد بوده است.

مهدوی ادامه داد: ما هیچ‌گاه آسیب‌شناسی نمی‌کنیم ببینیم چه نهادهایی را باید حذف کنیم که تاریخ مصرف آنها تمام شده و بودجه‌ها را باید به کجا بیشتر بدهیم و کجا را کمتر کنیم و چه جشنواره‌هایی را نیاز داریم و چه جشنواره‌هایی را نداریم. در مدارس چه موسیقی‌هایی را به بچه‌ها بدهیم که «جنتلمن» وارد نشود. حالا هم که این را منتشر کرده… به مرور هم این جلو می‌رود. تتلو هم همین راه را رفت. ما نتوانستیم تتلو را در ایران مدیریت کنیم. درنتیجه به خارج از کشور رفته و ما را مدیریت می‌کند.

رضا مهدوی تاکید کرد: دنیای امروز دنیای پول است و می‌گوید تا زمانی که زیبایی و جوانی و توانایی دارید پول به‌دست ‌آورید تا در دوران پیری بهترین زندگی را داشته باشید. اگر دنیا را انتخاب کرده باشید، از این منظر این حرف‌ها معنی پیدا نمی‌کند. باید ببینیم آدم‌ها چه چیزی را انتخاب کرده‌اند. اما بدترین نوع کار این است که همدیگر را قضاوت کنیم بدون اینکه اشکالات خود را بدانیم و فکر کنیم فقط اشکال از دیگران است.

مهدوی خاطرنشان ساخت: اشکال از ماست که اینها{امثال ساسی} این‌گونه شدند و روی لجاجت حرکت‌هایی ناشایست را انجام می‌دهند. ما باعث شدیم اینها بی‌تربیت و بی‌اخلاق شوند. اگر مدیران ما تدبیر می‌کردند و اینها{امثال ساسی} را بازی می‌دادند، وضع اینچنین نمی‌شد، درحالی‌که ما هنوز برای مجوز دادن مساله داریم. هنوز نمی‌دانیم باید مجوز بدهیم یا خیر. 

این مدیر اسبق موسیقی تاکید کرد: این خواننده‌ها که برای خودشان دنبال شهرت هستند، اگر در ایران بودند، در سایت‌های رسمی خیلی بیننده داشتند. دو هزار بیننده بود، تازه نصف‌کاره آهنگ را گوش می‌کردند، ولی آن‌ور رادیوها و پلتفرم‌هایی که وجود دارد، میلیون‌ها بیننده و شنونده دارد. نه اینکه همه بد باشند، خوب و بد قاطی است. زرنگ هستند. در 10 نمونه خوب دو نمونه فاسد می‌اندازند، سه مورد معمولی می‌اندازند و پنج مورد خوب از آب درمی‌آید. هدف اصلی این است که آن بی‌اخلاقی دیده شود که اتفاقا در کنار آن خوب‌ها این دیده می‌شود. شما هم متوجه نیستید چطور در ذهن و بدن و روح کودکان نفوذ می‌کند. همه را کنار هم قرار می‌دهند و طبیعی است کودکان ما سراغ این می‌روند و در حافظه خود نگه می‌دارند. پلی‌لیست خیلی از آدم‌های محترم را نگاه کنید، خجالت می‌کشید، از مردم عادی دیگر انتظاری نیست. فرد به آن‌سوی مرزها رفته، به او حقوق می‌دهند و از او حمایت می‌کنند که با گردن‌کلفت‌ها، در قمارخانه‌‌ها و شرط‌بندی‌ها و غیره کار کند. او ماموریت خود را انجام می‌دهد، درحالی‌که ما نتوانستیم ماموریت برای چهره‌های شاخص خود در همه عرصه‌ها تعریف کنیم.

سینماروزان/کیوان بهارلویی: تهیه‌کننده سریال “روزهای ابدی” بودجه تولید این سریال را فاش کرد.

محسن علی‌اکبری تهیه‌کننده “روزهای ابدی” در نشست خبری سریال. دریافتی بابت ساخت هر قسمت از این سریال را ۶۸۰ میلیون تومان اعلام کرد.

علی‌اکبری گفت: درحالی‌که فیلم‌های سینمایی با بودجه کم این روز‌ها با هزینه‌ای کمتر از چهار میلیارد تومان ساخته نمی‌شود، اما اگر هر سه قسمت این سریال را به‌اندازه یک فیلم سینمایی حساب کنیم، باز ما با حدود دو میلیارد تومان، کاری سینمایی ساخته‌ایم!!

به گزارش سینماروزان با توجه به اینکه سریال “روزهای ابدی” ۴۳ قسمت داشته هزینه تقریبی تولید آن نزدیک به ۳۰ میلیارد(دقیقا ۲۹میلیارد و ۲۴۰میلیون) بوده است.

محسن علی‌اکبری با اشاره به کمبودهای لوکیشن مرتبط با دهه شصت گفت: ما حدود ۱۰۰متر در ۵/ ۲ متر دیوار در شهرک غزالی ساختیم که دیوار سفارت امریکا بود و پشت نداشت و پشتش پرده سبز بود که ۳۰ درصد از دکور ما را شامل می‌شد. این دیوار هست و ماندگار است و مثل دکور‌های کار‌های قبلی‌ام در شهرک سینمایی می‌ماند برای کار‌های بعدی.

وی ادامه داد: دو دانگ شهرک غزالی به نام من است! (خنده) مشکلی در شهرک نداشتیم و مشکل ما شرایط جوی و لوکیشنی بود که سه سریال باهم تصویربرداری داشتند و همین کمی کار ما را مختل می‌کرد.

سینماروزان/بابک احمدی: مرضیه برومند درخلال اظهارنظر درباره ایجاد حریم برای تئاترشهر نقبی زد به کارنامه کرباسچی.

مرضیه برومند به روزنامه اعتماد گفت: با وضعيت تاسف‌آور پيش آمده، محوطه تئاتر شهر نه جاي دانشجويان هنر است و نه خانواده‌هاي هنردوست. كسي درباره آدم‌هايي كه اطراف محيط پرسه مي‌زنند و يا گروه زيادي كه مشغول دستفروشي هستند، قضاوتي ندارد چون آنها محصول و معلول يك وضعيتند نه عامل. اما كسي بايد پاسخ دهد كه وقتي بنا دارد آسيب مي‌بيند و خانواده و هنرمندان دارند آسيب مي‌بينند جز ايجاد حريم چه راهي باقي مي‌ماند؟ امروز آسيب‌هاي اجتماعي دور تا دور تئاتر شهر را فرا گرفته است به ‌شكلي كه من وقتي دبيري جشنواره عروسكي را برعهده داشتم با انواع چالش‌هاي حفظ سلامت شركت‌كنندگان و تماشاگران مواجه بودم.

کارگردان “هتل مروارید” اظهار داشت: مگر ما مي‌توانيم با وضعيت پارك دانشجو يا جماعتي كه مواد مخدر رد و بدل مي‌كنند و دنبال كتك‌كاري هستند، درگير شويم؟ اينجا تئاتر شهر است، نوانخانه نيست. افرادي شب‌ها اطراف ساختمان تئاتر شهر هر شب آتش روشن مي‌كنند، اينها از تزريق مواد تا قضاي حاجت‌شان را همانجا انجام مي‌دهند درحالي كه امكان شست‌وشوي هر روزه وجود ندارد. افراد بايد متوجه باشند كه شست‌شوي مداوم هم براي شهرداري امكان‌پذير نيست؛ در ثاني حتي اگر ممكن باشد، اين كار به ساختمان آسيب مي‌زند و شما نمي‌توانيد آن حجم از رفتار غيربهداشتي را به همين سادگي پاك كنيد.

اين هنرمند در بخش ديگري از اظهاراتش به ماجراي قديمي كانكس‌هاي روبه‌روي تئاتر شهر اشاره كرد كه در نهايت با ايجاد فضاي جديد و تعرض به حريم تئاتر شهر برچيده شد. گروه‌ها و هنرمندان به ‌شدت از اين وضعيت گلايه داشتند.

کارگران “آرایشگاه زیبا” ادامه داد: امروز شرايط به گونه‌اي شده كه هنرمندان و عابران با ديدن وضعيت محوطه تئاتر شهر غصه مي‌خورند و هيچ رغبتي به حضور در اين مكان ندارند چون شما با انواع بزه و فضاي نامطبوع مواجه هستيد. اگر به من بگويند به اين مكان بيا هيچ حس خوشحالي و علاقه‌ ندارم. نكته اينجاست كه همه درباره سامان دادن اين اوضاع شعار مي‌دهند و هيچ‌كس واقعا و در عمل پاي كار نمي‌آيد. وقتي امكان حفظ امنيت مردم وجود ندارد و از سوي ديگر ساختمان و نما در حال آسيب ديدن است، چاره‌اي جز ايجاد حريم نيست. ما ناچاريم درخواست حصار كنيم.

برومند در عين ‌حال از برداشته شدن حصار پارك دانشجو در دوره غلامحسين كرباسچي انتقاد کرد و گفت: آقاي كرباسچي نرده‌هاي تمام پارك‌هاي تهران را برداشت اما اين نبايد شامل حصار مكان فرهنگي- هنري مانند تئاتر شهر مي‌شد!!

او همچنين بعضي نقدها درباره ايجاد فاصله بين تماشاگر و تئاتر را رد کرد و بیان داشت: اين حريم‌ها و حصارها در ديگر اماكن هنري و فرهنگي ما وجود دارد و ابدا به رابطه تماشاگر يا ارتباط گروه‌هاي هنري با مخاطبان آثار آسيب وارد نكرده است. تماشاگر تئاتر مي‌تواند مثل بسياري سالن‌هاي ديگر با در دست داشتن بليت و حفظ احترام، آرامش و امنيت به مجموعه بيايد و همراه خانواده ساعتي را در محيط فرهنگي سپري كند. بنابراين دوباره تاكيد مي‌كنم كه ايجاد حريم براي مديريت امنيت و آسايش مخاطبان تئاتر و گروه‌هايي كه به محل مراجعه مي‌كنند يك ضرورت است. آسيب‌هاي موجود پيرامون تئاتر شهر راه ديگري پيش روي ما نمي‌گذارد.

سینماروزان/نسترن حسینی: شورای صنفی نمایش با بیان اینکه تاکنون هشت فیلم برای اکران نوروز اعلام آمادگی کرده‌اند، ۱۶ اسفند را آخرین مهلت برای ارائه درخواست کتبی متقاضیان این نوبت از اکران دانست تا از میان آنها فقط سه فیلم برای اکران نوروز معرفی شود.

به گزارش سینماروزان در تازه‌ترین جلسه شورای صنفی نمایش مقرر شد تا روز ۱۶ اسفند به دفاتر پخش و تهیه کنندگانی که متقاضی اکران فیلم‌هایشان در نوروز ۱۴۰۰ هستند مهلت داده شود تا درخواست کتبی خود را به دبیرخانه شورا ارائه کنند. بر این اساس شورا روز ۱۷ اسفند نسبت به معرفی سه فیلم با پتانسیل فروش بالا برای اکران نوروزی تصمیم‌گیری می‌کند.

شورا اعلام کرد طبق مصوبه سازمان، هر کدام از سه فیلمی که در عید اکران شوند ۲۰۰ میلیون تومان هزینه تبلیغات دریافت می کنند. ضمن اینکه سازمان سینمایی هم ۲، ۳ و ۵ درصد صندلی‌ها را در اکران گارانتی می‌کند.

به گزارش سینماروزان فیلم‌های “باباسبیلو”، “بی همه چیز”، “دینامیت”، “مصلحت”، “چپ راست”، “درخت گردو” و “جنس لطیف” از مهم‌ترین فیلم‌هایی بوده که نامشان برای اکران نوروز مطرح شده‌ است.

سینماروزان/نسترن حسینی: در آخرین جلسه کارگروه بررسی آسیب‌های کرونا در سازمان سینمایی در حالی حمایت از اکران فیلم‌های نوروز مصوب شد که همچنان مشخص نیست ستاد ملی کرونا، اجازه برقراری اکران نوروزی را خواهد داد یا خیر؟

به گزارش سینماروزان در جلسه مذکور که به ریاست حسین انتظامی برگزار شد مصوبه جلسه گذشته کارگروه در هفتم بهمن ماه مبنی بر کمک هزینه اکران (سینما و فیلم) بر مبنای قیمت خالص بلیت هر سینما برای سینمای یک و دو سالن معادل 2 درصد سالن‌های فعال، سینماهای سه و چهار سالن معادل 3 درصد سالن های فعال و سینماهای پنج سالن معادل 5 درصد سالن‌های فعال(حداکثر 5 سالن) تا پایان اردیبهشت ماه 1400 تمدید شد.

این مصوبه در صورت تعطیلی غیرمترقبه سینماها نیز مشمول سه فیلم ویژه اکران نوروزی خواهد بود.

همچنین 6 میلیارد ریال(۶۰۰میلیون تومان) به عنوان کمک هزینه تبلیغات یکپارچه اکران نوروز 1400 اختصاص پیدا کرد.

سه فیلم ویژه نوروزی زمانی از تسهیلات اکران برخوردار می‌شوند که حداقل 4 هفته از نمایش آنها سپری شود.

در این جلسه اجرای طرح اسپانسری تبلیغات اکران نوروزی مورد تصویب و تایید قرار گرفت.

سعید رجبی فروتن، رمضانعلی حیدری خلیلی، محمد رحمتی، محمدرضا فرجی، سیدحسین سیدزاده، منوچهر شاهسواری، مرتضی شایسته، سید غلامرضا موسوی، محمدقاصد اشرفی، علی سرتیپی و مسعود نجفی از دیگر حاضران در این جلسه بودند.

به گزارش سینماروزان در روزهای گذشته پخش‌کنندگان مختلف بارها از لزوم تعیین تکلیف اکران نوروزی توسط ستاد ملی کرونا سخن گفته‌اند ولی خروجی رسمی جلسه کارگروه کرونایی سینما، هیچ داده تازه‌ای درباره نقطه‌نظر ستاد ملی کرونا در خود ندارد.

سینماروزان/بهروز غریب‌پور: «… با مرحوم عباس جوانمرد صحبت می‌کردیم که: ببین کجا تماشاخانه را ساخته‌اند، در عودلاجان که تماشاگرا، از ترس اینکه مبادا شب، سرشون رو ببرن، نمیان تئاتر ببینن… من گفتم بابا نمایش می‌ذاریم، التماس می‌کنیم کسی نمیاد ببینه، تازه جایی غیر از محله عودلاجان هم کسی مایل به دیدن تئاتر نیست، بعد توقع داریم که تئاتر ملی داشته باشیم؟!

به گزارش سینماروزان و به نقل از روزنامه شرق، عباس جوانمرد گفت: باید به دکتر فروغ بگیم با این تلویزیون خصوصی که برنامه از هنرهای زیبا برنامه موسیقی و فیلم مستند و خبری میگیره، یه فکری به حال تئاتر هم بکنه. خلاصه این شد که من و انتظامی و جعفر والی و رکن‌الدین خسروی و خلیل موحددیلمقانی و خود جوانمرد هرکدام یک نمایش‌نامه‌ای دست گرفتیم و هر کدوممون یک گروه راه انداختیم و اجرای زنده می‌رفتیم – مثل همین آنلاینی که این روزها میگن، سال 1336 بود، اون وقت‌ها تالار بیست‌وپنج شهریور- سنگلج این سال‌ها – هفته‌ای دو شب برنامه داشت اما اجراهای زنده ما در تلویزیون ثابت باعث شد که مردم به دیدن نمایش‌هامون بیان…».

اینها را استاد علی نصیریان به من می‌گفت. داشت قوت قلب می‌داد، دست‌مریزاد می‌گفت که به راه‌انداختن یک جشنواره آنلاین تئاتر، در این شرایط ناچاری و ناگزیری و افسردگی و دلمردگی، تأیید می‌کرد که حرکتی فوق‌العاده است.

من به ایشان گفتم: در این سال کرونایی من چندین بار و در رسانه‌های مختلف همین مثال را زده‌ام که شما امروز به‌عنوان یکی از آن بزرگان خط مقدم تئاتر بعد از کودتای 28 مرداد آن را بازگو می‌کنید. من ایمان دارم که بعد از کرونا بر میزان مخاطبان تئاتر اضافه خواهد شد اما عده‌ای آه و ناله می‌کنند که کار و کاسبی تئاتری‌ها به خطر افتاده باید تماشاخانه‌ها را باز کنیم.

استاد ادامه دادند: آقا جان، بنده و جناب‌عالی از وقتی که امروز همدیگر را دیده‌ایم، چند بار الکل به دست‌هامون زدیم، هر دو ماسک زدیم، مگه می‌شه با جان مردم شوخی کرد؟ دیدن تئاتر آرامش خیال می‌خواهد؛ ما هر دو الان نگران سلامتیمون هستیم، وای به حال آن روزی که یه جمعیتی، در این شرایط بریزن توی تئاتر و خدای نکرده روز بعد کسی مبتلا بشه یا فوت بکنه… به‌هرحال توی این‌جور موارد قلدری و حرف زور کارساز نیست… بعد دوباره به یاد آن خاطره‌ها افتادند: وقتی در تهران تلویزیون راه افتاد شهرهای دیگه، بعضی‌هاشون حتی برق نداشتند یا حتی رادیو نداشتند اما همون اجراهای زنده هفتگی ما باعث شهرت ما و باعث معرفی تئاتر در سرتاسر ایران شد، چون خبرهاش در مجلات و روزنامه‌ها کار می‌شد و باعث این شد که ما نه‌تنها برنامه هفتگی داشتیم بلکه پیش‌فروش هم می‌کردیم. بنده و انتظامی و جوانمرد و والی همون آدم‌ها بودیم که کسی به دیدن کارامون نمیومد اما با این وسیله، با تلویزیون، اسمی در کردیم و گیشه ما رونق گرفت و تئاتر از بی‌اعتنایی نجات پیدا کرد.

من خطاب به نصیریان ادامه دادم: سالی که شما افول رادی رو کارگردانی و بازی کرده بودین من اومدم دم تالار بیست‌وپنج شهریور، غلغله بود. گیشه بسته بود. من خدا خدا می‌کردم که یه بلیت گیرم بیاد، یهو یکی از میون جمعیت دستش رو بالا گرفت و گفت کی بلیت می‌خواد؟ من دوتا اضافه دارم و من یکیش رو قاپیدم و پولش رو دادم: روی صحنه که اومدین قلبم تاپ‌تاپ می‌کرد: خدایا این همون علی نصیریانه که عکسش رو دیده‌م، راجع به اجراهای زنده تلویزیونش خوندم و شنیدم… این صحنه هرگز یادم نمیره… بله حق با شماست؛ تلویزیون در این رابطه نجات‌بخش بود. بعدها تله‌تئاتر با سرپرستی داود رشیدی مفری برای درآمدزایی خانواده تئاتر و در ضمن آشناکردن مخاطبان با نمایش‌های ایرانی و غیرایرانی شده بود و تئاتر از حمایت مردم برخوردار شد. خلاصه کنم هر آنچه من قبلا نوشته بودم یک سند زنده تئاتر، یک رنج‌کشیده تئاتر یک استاد به زبان می‌آورد و گواهی می‌داد که من بیراه نگفته‌ام، من برای مخالفت با کسی و به صرف مخالفت با گروهی ننوشته‌ام و حرف نزده‌ام. در این شرایط باید راه‌های جدیدی را بیازماییم: انتشار نمایش‌نامه، تألیف یا ترجمه آثار تئوریک تئاتر، اجراهای آنلاین یا آفلاین و برگزاری ورک‌شاپ‌های آنلاین و گسترده‌کردن شعاع عرضه و عرصه تئاتر از راه‌های مختلف. خلاصه یأس و دلمردگی و ساز مخالف‌زدن چاره کار نیست؛ باید با وجود سلطه این شرایط و در عین پذیرش آن راه‌های دیگری برای بقای تئاتر جست‌وجو کنیم.

سینماروزان/نسترن حسینی: نوذر آزادی بازیگر کاراکتر “جعفر قاطبه” در سریال “ایتالیا ایتالیا” در آلمان فوت کرد.

به گزارش سینماروزان نوذر آزادی متولد ۱۳۱۷ در کرمانشاه، فارغ‌التحصیل تئاتر از دانشکده هنرهای دراماتیک بود.

آزادی تحصیلات ابتدایی و متوسطه خود را در دبستان و دبیرستان کزازی که از مدارس مشهور کرمانشاه بود به انجام رسانید و مدتی به‌عنوان گوینده و نویسنده در رادیوی کرمانشاه فعالیت می‌کرد.

وی در زمستان سال ۱۳۵۶ با ساخت مجموعه تلویزیونی شش قسمتی “ایتالیا ایتالیا” به کارگردانی و نویسندگی خودش به اوج پختگی و تکامل رسید. این سریال در نخستین روزهای عید ۱۳۵۷ از تلویزیون ملی ایران پخش شد و ایفای نقش آزادی درقالب یک ابله هفت‌خط بدجوری مورد توجه قرار گرفت. جالب اینکه پوران درخشنده که او نیز اصالتی کرد دارد نیز در گروه کارگردانی سریال حضور داشت.

نوذر آزادی سابقه بازی در “سرکار استوار”، “آدم به آدم”، “تله موش”، “قماربازان”، “ساتگین” و همچنین چند کار تلویزیونی تک قسمتی مثل “کاف شو” و “سامانتا شو” نیز ایفای نقش کرده‌ بود.

همسر آزادی، پروین دولتشاهی از هنرمندان تئاتر تلویزیون و سینماست است که در سریال‌ها و نمایش‌ها و چندین فیلم سینمایی از جمله سریال “ایتالیا ایتالیا” نیز با ایشان همبازی بودند.

سینماروزان/رضا منتظری: انقلاب ما انقلابی فرهنگی بود اما امروزه بخش اعظمی از اهالی فرهنگ به حال خود رها شده اند و حفظ و حراست نمی شوند، درست همانطور که فرهنگ و هنر در جامعه رها شده و ما دچار ولنگاری فرهنگی شده ایم!

حسین زندباف تدوینگر باسابقه با بیان مطلب فوق به سینماپرس گفت: به قول زنده یاد امیر قویدل «درد» حرف نیست! درد مسأله‌ای است که سینماگران آن را با پوست و گوشت و استخوان‌مان احساس می‌کنند.

وی ادامه داد: امروزه اکثریت قریب به اتفاق اهالی سینما با بحران شدید مالی در حال دست و پنجه نرم کردن هستند. کارها به صورت عادلانه در سینما تقسیم نمی شود و اگر کسی در گعده و گروهی نباشد اصلاً نمی تواند کار و فعالیت داشته باشد. در این میان وضعیت پیشکسوتان و ریش سفیدهای سینما بدتر است چرا که فقط چشم امیدشان به یک حقوق بازنشستگی است که حتی مخارج دو روز زندگی شان را هم تأمین نمی کند!

زندباف سپس با طرح این پرسش که آیا حقوق ماهیانه ۱۵۰ هزار تومانی توهین به پیشکسوتان هنر نیست؟ تصریح کرد: من نمی‌دانم چطور مدیران و مسئولان روی شان می شود چنین مبلغ ناچیز و زشتی را به پیشکسوتان هنر اختصاص دهند؟ چرا هیچ مدیری دغدغه رسیدگی به وضعیت ماشی و رفاهی سینماگران را ندارد؟ آقایان حداقل این رقم زننده را به هنرمندان نپردازید که بعداً بیلان های خود را پر کنید و جار بزنید که به فکر هنر و هنرمند بوده اید!

تدوینگر «همیشه پای یک زن در میان است» و «بوی پیراهن یوسف» با تأکید بر اینکه هنرمندان با حضورشان به ماندگاری سینما و اعتلای عرصه فرهنگی و هنری کشور کمک های شایانی کرده اند اظهار داشت: ما بعد از پیروزی انقلاب اسلامی عاشقانه سینمایی را مطرح کردیم که دنیا افتخارش این بود فیلمی از ایران در جشنواره های شان باشد؛ پس این حق سینماگران ایرانی نیست که امروزه این چنین بی پشتوانه باشند!

کارگردان فیلم های سینمایی «مأموریت» و «دست شیطان» متذکر شد: وضعیت امروز سینما به گونه ای شده که بسیاری از بچه های دغدغه مند سینما، ناامید و عاصی و سرخورده و دردمند شده اند. بسیاری از سینماگران مدت ها است گوشه خانه های نشسته اند و کم کم در حال دق کردن هستند.

وی سپس با تأکید بر وظیفه خانه سینما برای رسیدگی به امور معیشتی و رفاهی سینماگران اظهار داشت: خانه سینما همیشه بودجه ثابتی دارد اما هزینه کردهایش هیچ وقت شفاف سازی نشده و مشخص نیست این بودجه ها را صرف چه کاری می کند! خانه سینما به عنوان نهادی صنفی وظیفه دارد پیگیر وضعیت معیشتی یکایک اعضایش باشد.

زندباف یادآور شد: زمانی که من مسئول هیأت ساماندهی صنوف سینمایی بودم خدمت رئیس جمهور وقت محمود احمدی نژاد رسیدیم و بنده به ایشان گفتم باید سینما از کف حمایت شود. تأکید کردم که یک بلیت فروش سینما با حقوقش نمی تواند حتی روزانه نان سنگک بخرد. این واقعیتی است که زندگی هنرمندان دچار بحران شده است و اگر کسی به هنر کمک کند در واقع به خودش کمک کرده؛ این مسأله باید برای مسئولان ما تفهیم شود.

وی در پایان این گفتگو تاکید کرد: من امیدوارم حداقل امسال در شرایط کرونایی سبد معیشتی و عیدی مناسبی برای یکایک اهالی خانه سینما به دور از اجحاف و زدوبندهای گذشته در نظر گرفته شود.

سینماروزان: شورای پروانه نمایش فیلم های سینمایی با صدور پروانه نمایش دو فیلم موافقت کرد.

به گزارش سینماروزان شهریار بحرانی کارگردان “ملک سلیمان” پروانه ساخت “آفتاب نیمه شب” را گرفته که مرتبط است با فعالان صنایع موشکی.

فهرست پروانه‌های صادره به شرح زیر است:

— «زیر نور کم » به تهیه کنندگی احسان رسول اف وکارگردانی محمد پرویزی

–«آفتاب نیمه شب» به تهیه‌کنندگی و کارگردانی شهریار بحرانی

سینماروزان/پرستو فرهادی: مصوبه مجلس برای دریافت مالیات از هنرمندانی که درآمد سالانه آنها بیش از ۲۰۰میلیون تومان است با واکنش یک تهیه‌کننده باسابقه سینما مواجه شد.

به گزارش سینماروزان منوچهر محمدی در گفتگو با خبرگزاری ایسنا درباره تصویب قانونی بر حسب حذف معافیت‌های مالیاتی و گرفتن مالیات از هنرمندان بیان کرد: من سه‌شنبه ۵ اسفند به طور مستقیم گزارش جلسه مجلس را از رادیو گوش می‌کردم و به تحقیق می‌توانم بگویم از معدود سینماگرانی بودم که  صحبت‌ها درباره مالیات هنرمندان را که نماینده مجلس آن را عنوان کرد شنیدم و بلافاصله پس از ساعت ۱۰ صبح ماجرا را به اطلاع اصنافی از سینما که موضوع برایشان مهم است، رساندم. نماینده‌ای که تبصره‌های بودجه را قرائت می‌کرد دقیقاً به این عبارت اشاره کرد که بند ل ماده ۱۳۹ به این ترتیب اصلاح می‌شود که کسانی که تا سقف ۵۰۰ میلیون تومان در سال درآمد دارند، معاف هستند و بعد از آن مشمول مالیات می‌شوند. (البته این عدد بعدا به ۲۰۰ میلیون کاهش پیدا کرد)

او افزود: در این‌باره لازم است جهت اطلاع همکاران سینمایی خودم عرض کنم که در تبصره‌های بودجه بند ل حسب کتاب قانون مالیات‌های مستقیم و اصلاح موادی از آن که موجود است، به این شکل نوشته شده که کلیه فعالیت‌های فرهنگی و هنری اعم از سینما، تئاتر و موسیقی در این بند گنجانده می‌شوند یعنی در ادامه این بحث به مشاغل سینمایی اشاره شده و بعد از آن چند نقطه‌چین گذاشته شده که در واقع کلیه صنف‌های سینمایی و هنرمندان را دربرمی‌گیرد، حال چه در عرصه سینما باشند، چه تئاتر و چه موسیقی. نماینده محترم مجلس هنگام قرائت، فقط اسم بازیگران را ذکر کرد در صورتی که در خود ماده نوشته شده بازیگر، کارگردان، فیلمبردار، صدابردار و … چون اگر قرار بود همه مشاغل را بنویسند حجم خیلی زیادی می‌شد. اما نکته قابل توجه این‌جاست که وقتی تا بعدازظهر خبرها را نگاه می‌کردم متوجه شدم به جز کاهش یافتن سقف معافیت، به اشتباه در فضای رسمی رسانه‌ای و نیز در فضای اخبار صنفی و مجازی عنوان “سلبریتی” قید شده است در حالی که اساساً این‌طور نیست و مجلس نمی‌تواند قانونی را برای یک گروه مشخص که هویت روشن صنفی، حقوقی و قانونی ندارند بنویسد.

محمدی در این‌باره ادامه داد: سلبریتی می‌تواند قصاب باشد یا بقال یا یک راننده. سلبریتی یک عنوان غیرحقوقی است و اصلا یک مفهوم ماندگار نیست. سلبریتی کسی است که ممکن است به دلایلی در یک برهه زمانی که ممکن است بین شش ماه تا چند سال باشد دارای شهرت ‌شود و آن شهرت به دلایل عدیده‌اش ممکن است از بین برود. بنابراین نفس این قانون‌نویسی ایراد دارد.

تهیه‌کننده فیلم‌های «بوسیدن روی ماه» و «ارتفاع پست» گفت:‌ درباره این‌که تصور شده این مالیات فقط شامل بازیگران سینماست، می‌خواهم تاکید کنم و در واقع به همه هنرمندان کشور بالاخص سینماگران که همکاران مستقیم بنده هستند، یک هشدار و توجه جدی بدهم که آن‌چه دیروز در مجلس تصویب شد شامل کلیه فعالیت‌های سینمایی از جمله سینماداری، پخش، تهیه‌کنندگی، تولید، فیلمبرداری، صدابرداری، بازیگری، مونتاژ، چهره‌پردازی و غیره است؛ یعنی تمام صنف‌های تعریف‌شده در صنعت سینما را شامل خواهد شد. این در حالی است که برخی از همکاران ما در سینما تصور می‌کنند این قانون مالیاتی فقط برای بازیگران و بعد هم فقط برای عده‌ای از آن‌ها تصویب شده در صورتی که اصلا این‌طور نیست.

تهیه‌کننده “میم مثل مادر” تاکید کرد: بنابراین الان معافیت‌ها از بین رفته و به سقف ۲۰۰ میلیون تومان رسیده و بعد از آن بر اساس ماده ۱۳۱ قانون مالیات‌های مستقیم و ضرایبی که طبیعتاً توسط سازمان امور مالیاتی به طور سالانه تعریف خواهد شد، همه مشمول مالیات می‌شوند که آن هم نمی‌دانیم با ضریب چند درصد است و اگر ضریب ۲۵ درصد باشد که به نظرم یک فاجعه جدی بر سر راه هنر کشور به وجود خواهد آمد.

محمدی درباره این‌که چطور در جلسه دیروز مجلس ابتدا حرف از همان سقف ۵۰۰ میلیونی بوده و بعد به ۲۰۰ میلیون تومان رسیده است توضیح داد: آیین‌نامه داخلی مجلس بر این اساس است که یک نماینده از کمیسیون تلفیق مصوبات این کمیسیون را در صحن علنی مجلس مطرح می‌کند. دیروز درباره تبصره‌های بودجه بند ل ماده ۱۳۹ که معافیت هنرمندان جزء این بند است بحث شد. نماینده‌ای که موضوع را مطرح می‌کرد عدد ۵۰۰ میلیون تومان را اعلام کرد و وقتی این پیشنهاد کمیسیون تلفیق در صحن به رای گذاشته شد، قاعده این‌طور است که نمایندگان موافق و مخالفی وجود دارند و نظر می‌دهند. آن‌ها نظر کمیسیون تلفیق را اصلاح کردند و سقف را به ۲۰۰ میلیون تومان رساندند تا دامنه و گستره مالیاتی فراتر رود.

او در ادامه اظهار کرد: به نظرم موجی که از نظر خبری راه افتاده به نوعی خلط واقعیت آن قانونی است که در مجلس مصوب شده است. این قانون اساسا درباره سلبریتی‌ها – یا حتی با تسامح و تساهل هم در نظر بگیریم – درباره بازیگران نیست. این قانون درباره کلیه آحاد هنرمند کشور است، یعنی هر هنرمندی که درآمد سالانه‌اش بیش از ۲۰۰ میلیون تومان باشد. حال این را بگذارید کنار امر دیگری که ما از اواخر سال ۹۸ و احتمالاً تا بخش عمده‌ای از سال ۱۴۰۰ با آن درگیر هستیم. حوزه اقتصاد هنر به طور کلی و سینما به طور اخص در این سالی که گذشت دچار آسیب‌های بسیار زیاد جدی، کمرشکن و سخت شد. آن‌چه برای من قابل تامل است این بود که در همه جای دنیا قانونگذاران کشور و کسانی که به ویژه متصدیان امر مالیات هستند مثل سازمان امور مالیاتی و وزارت اقتصاد و دارایی مالیات را همیشه با یک نسبت تعریف‌شده و روشن با رونق اقتصادی در نظر می‌گیرند، یعنی هرگاه رونق اقتصادی و شکوفایی داریم قاعدتاً مالیات‌ها می‌تواند افزایش پیدا کند و به عنوان درآمد عمومی صرف ایجاد زیرساخت‌ها، رفاه مردم، مشکلات سلامت و بهداشت، تعلیم و تربیت و خیلی کارهای دیگری شود که می‌تواند وجوه عام‌المنفعه داشته باشد، اما وقتی در شرایط رکود اقتصادی هستیم و از طرف دیگر در یک تحریم کمرشکن قرار داریم که ماه‌هاست دولتمردان از آن به عنوان جنگ اقتصادی یاد می‌کنند ایجاد چنین مالیات‌هایی می‌تواند به نارضایتی منجر شود که امیدوارم تحقق پیدا نکند.

این تهیه‌کننده سینما گفت:‌ هنرمندان باید گوش به زنگ باشند چون از آن‌جا که این کار از نظر اجرایی به سال ۱۴۰۰ برمی‌گردد، قطعا سال آینده بخش عظیمی از هنرمندان کشور در رشته‌های مختلف درگیر این ماجرا می‌شوند و به نظرم موجب نارضایتی است و عواقب ناخوشایندی خواهد داشت.

سینماروزان/روح‌الله نشیبا: حرکت زیگزاگی یک ترانه‌سرای داخلی، موجب حذف ترانه‌هایش از آلبوم یک خواننده لس‌آنجلسی شده است.

به گزارش سینماروزان، تازه‌ترین آلبوم آقای دال خواننده لس‌آنجلسی درحال میکس و مسترینگ نهایی است و بناست به زودی عرضه گردد.

اختلافات یک ترانه‌سرای قدیمی با این خواننده بر سر قرار دادن نامش کنار نام یک ترانه‌سرای داخلی باعث وقفه در انتشار این آلبوم شده است.

این ترانه‌سرای قدیمی که از پیشگامان ترانه‌سرایی نوین ایران است از آقای دال خواسته است که ترانه‌های او را از آلبومش حذف کند چون علاقه‌ای ندارد نامش کنار نام این ترانه‌سرای داخلی قرار گیرد.

این ترانه‌سرای داخلی در عین ژست‌های شبه‌روشنفکرانه، گرفتار همکاری‌های پرپول(!) با یک ارگان ارزشی شده و همین امر باعث انتقادات متعدد به وی شده است.

زیگزاگ‌ رفتن این ترانه‌سرا نه فقط در داخل با واکنش همکارانش مواجه شده بلکه انگار مسیر فعالیتش در آن سوی آب را هم دچار خدشه کرده است.

هیچ بعید نیست که کل ترانه‌های این ترانه‌سرا از آلبوم تازه آقای دال حذف شود و اگر چنین شود، آن گاه کل کارنامه این ترانه‌سرای داخلی روشنفکرنمای عشق پول‌های ارگانی زیر پرسش قرار خواهد گرفت؟

سینماروزان/علی نعیمی: محمدعلی باشه‌آهنگر کارگردانی که آثاری خوش‌ساخت در سینمای جنگ نظیر “ملکه” و “سرو زیر آب” دارد از چالش‌های پیش‌روی سینمای جنگ گفت.

محمدعلی باشه‌آهنگر به خبرگزاری ایلنا گفت: تعداد فیلمسازانی که حضور مستقیم در جنگ داشتند و آن فضا را تجربه کردند بسیار کم است و هر روز تعدادشان و انرژی‌هایشان کمتر می‌شود و شاید دو دهه آینده این فیلمسازان نباشند. امیدوارم که سلامت باشند و زندگی کنند ولی فیلمسازی در این حوزه توان جسمی و روحی مضاعف می‌خواهد که دیگر از عهده هر کسی برنمی‌آید و تقریباً همه سینماگران واقعی جنگ از گردونه خارج شده‌اند و به جز سازندگانی که همیشه سرمایه برای کار دارند و هر چیزی که بخواهند می‌توانند بسازند، بقیه فیلمسازان این حوزه کم‌کم از دایره فیلمسازی خارج شده‌اند.

این کارگردان با اشاره به محدودیت‌های مضمونی کار در حوزه سینمای جنگ گفت: در ادبیات سیاسی در چند سال گذشته یک اتفاق ویژه‌ا در حال رخ دادن است و شاهد هستیم رخدادهایی مثل عملیات کربلای چهار که سراسر رمز و راز و پیچیدگی است در میان سیاسیون و نوشتارها و نقدها جای خودش را باز کرده است. حتی ماجرای بسیار غم‌انگیز و تراژدی تلخی مثل غواصان شهید مطرح شد که جامعه را تکان داد. اما آیا می‌توان درباره آن فیلم سینمایی واقعی ساخت؟ من بعید می‌دانم که بشود به این موضوعات نزدیک شد. در حالی که بسیاری از تصاویر مستند آن دوران در شبکه‌های اجتماعی هم پخش شد. حتی هنوز هم بسیاری از شبکه‌های فارسی زبان ماهواره‌ای این تصاویر را نمایش می‌دهند و درباره آن صحبت می‌کنند. حتی در داخل هم مستندهایی ساخته شد. ولی شما نمی‌توانید به عنوان فیلمساز در این زمینه فیلم سینمایی واقعی بسازید.

آهنگر ادامه داد: به صورت کلی فیلم سینمایی به دلیل اینکه بار نمایشی دارد اجازه ورود به حوزه‌های حساس را ندارد. مستندهای بسیاری درباره خانواده شهدا از تلویزیون پخش می‌شود. ولی اگر همان موضوع تبدیل به فیلم سینمایی شود مشکلاتی بر سر راه ساخت آن ایجاد می‌شود. در حالی که در حوزه ادبیات نمایشی وقتی موضوعی را تبدیل به فیلمنامه می‌کنید نیاز به پردازش برای خلق درام دارید. در مستند این اجازه را می‌دهند. حتی در تئاتر و ادبیات شفاهی و رمان‌ها هم این اجازه را می‌دهند. اما در فیلم سینمایی این اتفاق نمی‌افتد.

محمدعلی باشه‌آهنگر با اشاره به دردسرهای تولید “ملکه” اظهار داشت: فکر می‌کنم هنوز دارم چوب «ملکه» را می‌خورم. مگر در «ملکه» من چه گفتم؟ من گفتم ما و عراق یک ملت هستیم. چه کسی این ملت را به جان هم انداخت و داریم با هم می‌جنگیم؟ چه زمانی این موضوع را مطرح کردم؟ اواخر دهه هشتاد و اوایل دهه نود که تازه زمزمه‌های جنگ سوریه مطرح شد و عراق هنوز وارد این مسئله نشده بود. «ملکه» در دهه هشتاد ساخته شد نه در دهه شصت. حرف «ملکه» این بود که در این مقطع زمانی نیاز دو کشور وحدت است و باید یک رابطه‌ای بین این دو ملت و کشور به وجود بیاید. الان رابطه بین ما و عراق چگونه است؟ شهید قاسم سلیمانی و ابومهدی را با هم ترور و شهید می‌کنند. پس چرا آن موقع با «ملکه» این طور برخورد شد؟ مگر وظیفه فیلمساز این نیست که جلوتر از جامعه موضوعاتی را گوشزد کند؟ مگر غیر از این است که ما نیازمند روابط فرهنگی عمیق با عراق هستیم؟ پس چرا عده‌ای دیر فهمیدند و من در این مسئله تاوان پس دادم؟ من بعد از «ملکه» نتوانستم شش سال فیلم بسازم. فکر می‌کنید بیکار نشسته بودم؟ چندین طرح ارائه دادم و رد شد. این وسط باشه‌آهنگر مهم نیست. مهم سالهایی است که از دست دادیم و می‌توانستیم کارهایی بسازیم و نشد.

کارگردان “بیداری رویاها” تاکید کرد: مخاطب امروز باهوش است و وقتی می‌بیند فیلم‌های حوزه جنگ، بیش از آنکه دارای نگاه مستقل و دغدغه‌های درونی باشد، به صورت سفارشی ساخته می‌شود، ناخودآگاه آن را پس می‌زند. تماشاگر امروز، خاص است و فرق فیلم خوب را از پروداکشن عظیم می‌فهمد. آثار دفاع مقدس ما می‌تواند نظر بیننده جهانی را هم به خود جلب کند منوط به اینکه نگاه مستقل بر آنها حاکم باشد.

باشه‌آهنگر پیرامون کیفیت ادبیات جنگ گفت: ادبیات شفاهی دفاع مقدس که بعداً تبدیل به کتاب‌ها و رمان‌های زیادی در این حوزه شد از لحاظ آزادی عمل بسیار جلوتر از سینما هستند. اما من به سراغ این آثار نمی‌روم، چون خودم بچه آبادان هستم و وقایع را بی‌واسطه درک کرده‌ام. هر نویسنده‌ای از منظر خود وقایع را روایت می‌کند. من هم شیوه روایت خود را دارم و اگر چنین کتاب‌هایی را بخوانم، ممکن است ناخواسته از فضای ذهنی آن نویسنده‌ها تأثیر بگیرم که مطلوب من نیست. هرچند نوشته‌هایی از این دست بسیار ساده‌تر به رمان تبدیل می‌شوند تا به فیلم سینمایی.

کارگردان “فرزند خاک” درباره آینده سینمای جنگ گفت: الان فیلم ساختن در حوزه دفاع مقدس زیر چند میلیارد شدنی نیست. از لحاظ لجستیک هم دیگر نمی‌توانیم به راحتی امکانات کار را تامین کنیم. امیدوارم که اشتباه کنم. ولی این نکته را نباید فراموش کنیم که کشور ما در یک منطقه بسیار بحرانی و حساس واقع شده است و هر لحظه باید منتظر یک اتفاق باشیم و برای همین باید همواره درباره این فضا صحبت کنیم. ما پیشرفت‌های زیادی در حوزه دفاعی داشتیم. برای ساخت یک موشک به اندازه ساخت ده‌ها فیلم هزینه می‌کنیم و باید هم بکنیم. اما جنگ رسانه‌ای و هنری هم مسئله‌ای جدی است و هزینه‌های ژانر سینمای جنگ و مقاومت در ردیف هزینه‌های حوزه دفاعی و امنیتی است. فارغ از آثار سفارشی، اگر کسانی که دغدغه این کار را دارند وارد گود شوند، آن وقت نتایج بسیار درخشانی را شاهد خواهیم بود که در امنیت ملی ما و گسترش حوزه فرهنگی کشور تاثیر بسزایی خواهد داشت.

سینماروزان/نسترن حسینی: گلایه‌های پوران درخشنده بابت عدم حمایت فارابی از اکران آنلاین آثار کودک(اینجا را بخوانید) با واکنش بنیاد سینمایی فارابی مواجه شد.

متن جوابیه فارابی را بخوانید:

۱- هدف‌گذاری برنامه «سیمرغ و پروانه‌ها»، ایجاد سهم مناسب کودکان و نوجوانان در جشنواره فیلم فجر و جشن‌های انقلاب بود که عملا امسال به دلیل شیوع کرونا، امکان برگزاری این برنامه در زمان برگزاری جشنواره سی و نهم فیلم فجر در سینماها به وجود نیامد، چرا که مدارس به صورت فیزیکی دایر نبودند و خانواده‌ها معمولا برای فرستادن فرزندان‌شان به سینما ریسک نمی‌کردند، پس اساسا این برنامه در سال 99 به شکل سه سال گذشته قابل انجام نبود.

۲- در سال‌های پیش، فیلم‌های منتخب و جدید «سیمرغ و پروانه‌ها» در سالن‌های سینما و آن هم به صورت تک سانس نمایش داده می‌شد و نمایش فیلم در داخل سینما تحت کنترل دقیق بود؛ فیلم‌ها از خطر سرقت حفظ می‌شد و برای اکران بعدی فیلم‌ها مشکلی پیش نمی‌آمد. ولی چنانچه نمایش مجازی فیلم‌ها در پلتفرم‌ها به شکل پیشنهادی مرکز توسعه سینمای کودک و نوجوان ایران اتفاق می‌افتاد، یقینا حقوقی که صاحبان هر کدام از فیلم‌ها مطالبه می‌کرد، به تنهایی بیشتر از همه بودجه‌ای بود که سازمان سینمایی برای طرح «سیمرغ و پروانه‌ها» در نظر می‌گرفت… به همین دلیل امکان این کار برای بنیاد فارابی مقدور نبود.

۳- خانم پوران درخشنده به عنوان رئیس مرکز توسعه سینمای کودک و نوجوان ایران ۷ بهمن ۹۹ به علیرضا تابش مدیرعامل بنیاد سینمایی فارابی و دبیر جشنواره بین‌المللی فیلم‌های کودکان و نوجوانان پیشنهاد داد که امسال برنامه «سیمرغ و پروانه‌ها» در روزهای برپایی سی و نهمین جشنواره فیلم فجر، از طریق پلتفرم‌ها انجام شود و طی نامه‌ای بیش از ۴٨ فیلم قدیمی سینمای کودک را برای نمایش مجازی در پلتفرم‌ها پیشنهاد داد.

۴- پیشنهاد مرکز توسعه، زمانی مطرح شد که فاصله خیلی کمی تا شروع جشنواره سی و نهم باقی مانده بود و هماهنگی با پلتفرم‌ها و اجرای برنامه کار آسانی نبود ضمن آن که زمان کافی برای ارائه پاسخ و برنامه از سوی دیگر پلتفرم‌ها (منهای دو پلتفرم که به آنها اشاره شد) وجود نداشت.

۵- پیشنهاد سرکار خانم درخشنده این بود که بودجه «سیمرغ و پروانه‌ها» به واسطه کمک سازمان سینمایی، در اختیار تهیه‌کنندگان فیلم‌هایی قرار گیرد که در پلتفرم‌ها قرار است به نمایش درآید. نکته این است که آن بودجه برای نمایش فیلم‌های جدید برای دانش‌آموزان در سالن‌های سینما پیش‌بینی می‌شد و نه آثاری که در پلتفرم‌ها موجود است و در اختیار مخاطب کودک و نوجوان قرار دارد. چنانچه در دوره اخیر جشنواره فیلم‌های کودکان و نوجوانان هم فیلم‌های جدید غیرسینمایی با پرداخت حق‌نمایش از سوی جشنواره یک نوبت در پلتفرم‌ها برای مخاطبان به نمایش درمی‌آمد، چرا که دیدن فیلم جدید برای آن مخاطب جذاب بود…

۶- با این اوصاف بنیاد سینمایی فارابی حتی به این سمت رفت که نمایش فیلم‌‌های قدیمی سینمای کودک و نوجوان را با وجود این که با ماهیت «سیمرغ و پروانه‌ها» (نمایش فیلم‌های جدید برای مخاطبان سراسر کشور) مغایرت داشت، در برنامه خود قرار دهد.

۷- در راستای این پیشنهاد، نماینده و مدیر بازاریابی بنیاد سینمایی فارابی، ابتدا با پلتفرم‌ها وارد مذاکره شد و از بین سامانه‌های برخط فیلیمو و نماوا، سامانه نماوا این طرح را به شرط واگذاری حق نمایش انحصاری پذیرفت.

٨- بنیاد سینمایی فارابی از میان فیلم‌‌های پیشنهاد شده مرکز، فقط اجازه‌ تصمیم‌گیری راجع به تعدادی از فیلم‌ها را داشت و صاحبان تعداد دیگری از فیلم‌ها، تهیه‌کنندگان دیگری بودند که طبیعتاً حق نمایش و استفاده از حقوق آن فیلم‌ها خارج از اختیار بنیاد بود.

۹- با این وجود بنیاد سینمایی فارابی اعلام کرده بود که آماده است آن تعداد فیلمی را که متعلق به این بنیاد است، در اختیار نماوا قرار دهد تا در ذیل برنامه «سیمرغ و پروانه‌ها» به نمایش درآید؛ ولی پلتفرم مورد بحث، به دلیل عدم تنوع کافی محتوا و همچنین ضیق وقت به منظور تبلیغات و ارائه متفاوت این برنامه و جذب مخاطب کودک و نوجوان، به طور رسمی عدم تمایل خود را اعلام کرد.

۱۰- تاکید می‌شود: بودجه برپایی برنامه «سیمرغ و پروانه‌ها» که در سه دوره گذشته این برنامه از سوی بنیاد در اختیار مرکز توسعه قرار می‌گرفت، با توجه به لغو برگزاری آن در سال ۹۹، از سوی سازمان سینمایی به بنیاد سینمایی فارابی اختصاص پیدا نکرد اما اگر هم این برنامه به شکل نمایش مجازی فیلم‌های قدیمی اجرا می‌شد، بخشی از بودجه‌ای که به این کار اختصاص می‌یافت باید به عنوان سهم پلتفرم‌ نمایش دهنده پرداخت می‌شد.

۱۱- همچنین در واکنش به موضع اخیر رییس مرکز توسعه سینمای کودک درباره برگزاری نشست‌های تخصصی سینمای کودکان و نوجوانان باید این نکته را عنوان کرد که درخواست برپایی نشست‌های تخصصی، از سوی مرکز توسعه سینمای کودک و نوجوان ایران نبوده و چنین برنامه‌ای، ایده و مطالبه بنیاد سینمایی فارابی بوده است. در واقع بنیاد سینمایی فارابی این چشم‌انداز را مدنظر داشت که برای به‌روز شدن دست‌اندرکاران سینمای کودک، آشنایی با تحولات و شیوه‌های جدید سینمای کودک و نوجوان، جلوه‌های بصری و فانتزی در سینمای کودک و بسیاری از موضوعاتی که می‌تواند برای سینماگرانی که در این حوزه فعالیت می‌کنند جالب باشد، سلسله‌نشست‌هایی را با مشارکت مرکز توسعه سینمای کودک و نوجوان برگزار کند. در پی این طرح برپایی این برنامه، دوستان مرکز برنامه‌ای را به بنیاد سینمایی فارابی ارائه دادند و برای برگزاری این نشست‌ها برآورد هزینه بالایی پیش‌بینی کرده بودند که تخصیص چنین بودجه‌ای قابل انجام نبود و توجیه نداشت، ضمن آن که یکی دو برنامه‌ای که بنیاد سینمایی فارابی در سال‌های ۹۷ و ۹٨ برای نمایش فیلم‌های جدید جشنواره کودک برگزار کرد، متاسفانه با کم‌ترین استقبال و مشارکت از سوی اعضای محترم مرکز توسعه مواجه شده بود… اما در نهایت، برآورد هزینه بالای مرکز، دلیل مخالفت بنیاد سینمایی فارابی با اجرای نشست‌هایی بود که خود به مرکز پیشنهاد داده بود.

۱۲- امیدواریم که از این پس شاهد برخوردهای حرفه‌ای‌تری از سوی سینماگران باتجربه، دغدغه‌مند و جریان‌ساز سینمای کودک و نوجوان با موضوعات مرتبط باشیم.

سینماروزان: پروانه نمایش فیلم سینمایی «زیر نورِ کم» به کارگردانی محمد پرویزی و تهیه کنندگی احسان رسول اف صادر شده و این فیلم به زودی به نمایش در می آید.
«زیر نور كم» اولين فیلم بلند محمد پرویزی در مقام کارگردان است.

لیلا زارع، صابر ابر، حمیدرضا آذرنگ، بهناز جعفری، بیتا بادران، تیرداد کیایی، رابعه مدنی، روح الله کمانی و نیلوفر شهیدی بازیگران این ملودرام اجتماعی هستند که به زودی تاریخ اکران آن مشخص خواهد شد.
محمد پرویزی نویسنده و کارگردان اين فيلم یادداشت کوتاهی را به عنوان خلاصه داستان این اثر نوشته است:
من از آدمهایی که از زندگی ام رفته اند( تا به امروز ) خلاصی ندارم. نمی توانم آنها را جایی رها کنم، چون به شکل های متفاوتی بازمی گردند و با لحظه های خوبِ زندگیم ترکیب می شوند. این درهم تنیدگی آنها گاهی تکان دهنده است. سر زده کسی از راه می رسد دور میزی که نباید باشد حاضر می شود. شده با آنها ساعت ها و یا روزها جایی دیگری بوده ام. همین وقت هاست که زندگی ام زیر و رو می شود… به این خاطر هست که جايي كه هستم یا باید تاریک تاریک باشه، یا روشنِ روشن… من از ماندن «زیر نورِ کم» می ترسم.

فهرست عوامل اصلی «زیر نور کم» به شرح زیر است :
مدیر فیلمبرداری: محمد آلادپوش، طراحی و ترکیب صدا: سید علیرضا علویان، بازنویسی فیلمنامه: محمدرضا زهاب، موسیقی: حامد ثابت، طراح صحنه و لباس: کامیاب امین عشایری، تدوین: فرناز روشنایی، طراح چهره پردازی: افروز بوجاریا، صدابردار: امیر نوبخت حقیقی، مجری طرح: پیمان جعفری، مدیر تولید: وحید مشاری، مشاور رسانه ای: امید عشیری