سینماروزان: اگر در سالیان گذشته سانسور محتوایی سریالها به دلیل خط قرمزهای فراگیر رسانه ملی بود که با انتقاد نویسندگان و کارگردانان مواجه میشد حالا در گذر از دهه نود دستاوردهایی تازه تر(!) به سبد رسانه ملی راه یافته است.

به گزارش سینماروزان از جمله این دستاوردها گلایه های ناظر به سانسور نماهای رقص «پایتخت5» سریال نوروزی شبکه یک بوده است. امیرحسین قاسمی که نامش به عنوان نویسنده «پایتخت5» آمده است در گلایه از سانسور قسمت سوم «پایتخت5» نوشته است: متأسفم که ما به فکر شاد کردن دل مردمیم و مسئولان صدا وسیما برای حفظ میزشان از مصوبات خود نیز پا پس می‌کشند!

به دنبال وی نیز محسن تنابنده بازیگر نقش «نقی» این سریال نیز نوشت: لطفا سانسور نکنید! لطفا به مردم احترام بگذارید!

اینکه چرا دست اندرکاران اصلی تولید سریال یعنی الهام غفوری و همسرش سیروس مقدم تهیه کننده و کارگردان و از آنها مهمتر سرمایه گزار تولید که سازمان هنری-رسانه ای اوج است درباره این سانسورها واکنشی نشان نمیدهند و ابتدا نویسنده‌ای کم نام و نشان و بعد بازیگر سریال به این سانسورها واکنش نشان میدهد، به کنار، اینکه در تازه ترین محصول یک سازمان ارزشی این سانسور رقص است که با گلایه مواجه میشود جای تعجب دارد؟

همین نماهای رقص و آواز اگر در یکی از محصولات سینمایی روز به کار رود و با اقبال مخاطبان هم همراه شود با انتقاد رسانه‌های منسوب به ارگانهای ارزشی و شماتت ارشاد برای صدور مجوز چنین آثاری مواجه میشود اما حالا سانسور همین نماهای رقص و آواز در محصول یکی از این ارگانها، فریاد همکاران آنها را به هوا برده است.

چرا؟ آیا سانسور نماهای «قر»دار پسرخاله یک مدیر ارگانی بوده که گلایه فعلی را رقم زده؟ یا آن که خط مشی ارگانیها تغییر پیدا کرده و بناست در سال پیش‌رو به‌جای صرف هزینه میلیاردی برای محصولات به ظاهر استراتژیک وارد فاز تولید محصولات تجاری موزون(!) شوند؟؟

سینماروزان: مسعود ده‌نمکی از فیلمسازان منتسب به جریان اصولگرایی این روزها حتی از اصولگرایان هم دل خوشی ندارد.

به گزارش سینماروزان ده‌نمکی که در روندی کاملا عجیب و غریب نتوانست بودجه لازم برای ساخت فیلم «طیب خان» را جور کند جشنواره امسال را بدون فیلم و در حالی پشت سر گذاشت که برخی فیلمسازان شبه‌روشنفکر با حمایت ارگانهای ارزشی بودجه‌های پر و پیمانی برای تولید در اختیار گرفتند!!

شاید همین تناقضات بوده که باعث شده تازه‌ترین حضور تلویزیونی ده‌نمکی که در برنامه «پیش رو»ی بیژن نوباوه بود شامل طعنه‌های تند ده‌نمکی به جریان موسوم به اصولگرایی باشد.

 ده‌نمكي در «پایش» با اشاره به کیفیت نقد در حوزه های مختلف گفت: كساني كه از سر دلسوزي نقد مي‌كنند بايد واقع‌نمايي كنند. من مسائل درون مستند فقر و فحشا را قبلاً در نشريات مختلف مي‌نوشتم اما آن زمان متهم به افراطي‌گري و تندروي مي‌شدم. اين چگونه تندروي‌اي است كه شما 30 سال بعد همان حرف‌ها را داريد در تريبون‌هاي رسمي مي‌زنيد.

الان در تريبون‌هاي رسمي راجع به اختلاس، فساد و اشرافي‌گري حرف مي‌زنند، آن زمان (بيست و اندي سال قبل) من در نشرياتم اين حرف‌ها را مي‌زدم و متهم به افراط مي‌شدم. اين مسئله نشان مي‌داد منتقدان ما كند مي‌رفتند و ما تند نمي‌رفتيم. در نشريه شلمچه يا جبهه من خيلي صريح انتقاد كردم. روايت هست وقتي وارد نمازجمعه‌ مي‌شدند گرد مي‌نشستند و جايگاه پيامبر غيرقابل تشخيص بود. ما در نمازجمعه‌هاي خودمان بر اساس كدام متر و معياري نرده و سيم‌خاردار مي‌كشيم و طبقات را از هم جدا مي‌كنيم؟ اين فاصله انداختن ميان مردم و مسئولان يك تبختري و تكبري ايجاد مي‌كند و به مرور و حالا آسيب‌هاي خودش را نشان مي‌دهد. من اين حرف‌ها را سال ۷۷ مي‌زدم و نشريه من اجازه پخش در نمازجمعه‌ها را نداشت.

در ادامه اين برنامه بيژن نوباوه از مسعود ده‌نمكي پرسيد مستند فقر و فحشا را با چه جرئتي ساختي؟ كارگردان اخراجي‌ها پاسخ داد: با همان جرئتي كه يك روزي آرپي‌جي دستمان مي‌گرفتيم و جلوي دشمن مي‌جنگيديم. جرئت را به ما انقلاب داده است. امام در سال ۶۷ حكم انقلابي اعدام سلمان رشدي را صادر كرد. افراد وقتي پيرتر مي‌شوند محافظه‌كارتر مي‌شوند امام برعكس بود. ايشان در ماه‌هاي آخر حيات خودشان انقلابي‌تر شده‌اند. نقد انقلابي همواره هزينه دارد و برايش فرش قرمز پهن نمي‌كنند.

ده‌نمكي در ادامه درباره نقد آثار خودش اشاره كرد: اولاً هيچ كس بدون عيب نيست. فضاي نقد جامعه امروز ما مسموم است. يعني همان نگاه اشرافي كه در حوزه سياست بود و نقدهاي آن زمان ما را برنمي‌تابيد الان اگر در اثر سينمايي نقدشان كنيد چه تفكر، چه جريان سياسي، باز هم فيلم را برنخواهند تابيد. اصلاً حوزه نقد فيلم منتسب به يك جريان فكري خاص است. شبح روشنفكري بر حوزه نقد فيلم سايه افكنده است و اشرافی‌گري در اين حوزه وجود دارد و با هم بده بستان دارند. اينها علم نقد را بلند كنند و به اسم نقد ساختاري محتوا را مي‌كوبند. به نظرم در جامعه ما وفور منتقد وجود دارد چه در حوزه سياست، چه حوزه سينما، همه منتقد هستند. فيلمسازان ما فيلمي را كه عرضه مي‌كنند و نمايش داده مي‌شود در مظان نقد قرار دارد.

او در ادامه اشاره كرد: اينكه بگوييد فيلم را نقد نكنيد نگاهي كاملاً ديكتاتوري است. همه ما فرعون هستيم فقط مصرهايمان كوچك است. طرف رئيس‌جمهور است، مصر او به اندازه وزارتخانه‌هايش است. مصر كارگردان سينما به اندازه فيلم اوست. مسئله اين است كه نقد سينمايي ما با نقدهاي دهه 60 بسيار متفاوت است. نقدهاي شهيد آويني كجا، نقدهايي كه در مجله دهه 60 نوشته مي‌شد كجا، نقدهايي كه الان نوشته مي‌شود كجا؟ برخي از منتقدان پرمدعا روابط عمومي فيلم‌هاي سينمايي هستند. هركسي كه مي‌خواهد ثابت كند منتقد سينماست اول بايد ده‌نمكي را بكوبد. يعني حزب‌اللهي‌هاي سينمايي‌نويس براي اينكه به شبه‌روشنفكران ثابت كنند ما سينما را مي‌فهميم اول شروع مي‌كنند به ده‌نمكي حمله كردن. طوري رفتار مي‌كنند تا ثابت كنند ده‌نمكي از ما نيست. شما ببينید در ارزش‌‌گذاري‌هايشان اصلاً فيلم‌هاي مرا به رسميت نمي‌شناسند و تلاش مي‌كنند ثابت كنند ده‌نمكي نماينده تفكر ما نيست. از آن طرف هم روشنفكران با هزار قصد و نيت خير مي‌كوبند.

ده‌نمكي در مورد اقبال گسترده مردمي آثارش به نوباوه گفت: من در فيلم‌هايم حرف‌هايي را مي‌زنم كه ديگران نمي‌زنند. فيلم‌هاي من به همان دليلي كه مستندهايم پرمخاطب بود، پرفروش است. به همان دليلي كه نشرياتم پرمخاطب بود. هفت الي هشت سال من پرمخاطب‌ترين هفته‌نامه ايران را منتشر كردم. «شلمچه» توقيف مي‌شود، «جبهه» توقيف مي‌شود، به هفته‌نامه «صبح» با آن مشكلات مالي، آنقدر فشار مي‌آورند كه تعطيل شود. من برخي وقت‌ها دادگاه داشتم؛ ۱۸ تا شاكي داشتم، از رئيس‌جمهور تا چند تا وزير چپ و راست. در حوزه روزنامه‌نگاري نيروهاي انقلابي گوشت قرباني بودند. هر وقت مي‌خواستند ثابت كنند بي‌طرف هستند چند تا از نشريات نيروهاي انقلابي را تعطيل مي‌كردند. با من هم اينگونه تا مي‌كردند. وقتي «شلمچه» تعطيل شد شما ببينيد در جريان نشريات اصولگراي آن زمان هيچكس حمايت نمي‌كند، يك جور خوشحالي زيرپوستي‌هم دارند. مي‌خواستند يك جور سفره خودشان را جدا كنند. الان تيترهاي برخي نشريات اصولگرايي كه تريبون رسمي نظام هستند از تيترهاي شلمچه 20 سال پيش استفاده مي‌كنند و عقب‌تر از زمان خودشان هستند.

سینماروزان: هرقدر در سالیان نه چندان دور سریال‌سازی در رسانه ملی فرصتی بود که در اختیار کاربلدان قرار می‌گرفت تا تلویزیون بتواند رقیبی قدرتمند برای مدیومهای دیگر نمایشی باشد اما در این سالها سریال‌سازی بیشتر مجالی شده برای کارورزی!!!

به گزارش سینماروزان شاید برای همین باشد که شنیدن تولید سریالی با نام «کلافهای رنگی» به تهیه کنندگی فردی که پیشتر مجری شبکه افق بوده چندان عجیب نیست. مرتضی فاطمی که اجرای برنامه «180 درجه» را در شبکه افق برعهده داشت تهیه کننده سریالی شده با عنوان «کلافهای رنگی»!

مرتضی فاطمی آقازاده عباس فاطمی رییس مرکز سیمای استانهای سیماست؛ عباس فاطمی پیشتر هم مدیرکلی تولید و پشتیبانی معاونت امور سینمایی و قائم مقامی نظارت و ارزشیابی معاونت سینمایی وزارت ارشاد و مدیر کلی طرح و برنامه‌ریزی نظارت سیما را برعهده داشته است.

کارگردان «کلافهای رنگی» کیست؟ وحید امیرخانی کارگردانی که به تازگی با حمایت عباس آقازاده الیاس نادران فیلمی به نام «شاه کش» را ساخت؛ فیلمی که حائز حضور در بخش مسابقه جشنواره سی و ششم فجر هم تشخیص داده نشد.

در رأس بازیگران «کلافهای رنگی» که در 15 قسمت ساخته خواهد شد نام کامبیز دیرباز به چشم میخورد؛ بازیگری که در سالهای اخیر دو پروژه ارگانی «ماه گرفتگی» محصول انجمن دفاع مقدس و «سوءتفاهم» محصول سازمان هنری-رسانه ای اوج را در کارنامه دارد؛ «ماه گرفتگی» به خاطر ضعفهای مشهود ساختاری-دراماتیک نه تنها در جشنواره مورد توجه قرار نگرفت که دو سال بعد از ساخت هنوز فرصت اکران پیدا نکرده است. «سوءتفاهم» هم که در جشنواره سی و ششم حاضر بود به خاطر شباهت بیش از حد به «پرده آخر»واروژ کریم مسیحی با انتقاد مواجه شد!

بهرام افشاری که در فصل پنجم «پایتخت» که آن هم با حمایت سازمان هنری-رسانه ای اوج ساخته شد ایفای نقش داشت بازیگر مقابل دیرباز در «کلافهای رنگی» است. پروانه معصومی، نادر سلیمانی، کاظم سیاحی، مریم سعادت و شهره سلطانی از دیگر بازیگرانی هستند که تاکنون حضورشان در این سریال قطعی شده است.

باید منتظر ماند و دید نتیجه همکاری یک مجری ارزشی، همکار آقازاده سیاسی و بازیگر فیلمهای ارگانی در یک سریال کمدی-اجتماعی چه خواهد شد؟؟

سینماروزان/حامد مظفری: حواشی خندیدن به کاندیداتوری پژمان جمشیدی در نشست خبری اعلام کاندیداها همچنان ادامه دارد و در این چندروز از کاریکاتور تا نقد و تحلیل درباره آن خنده ها صادر شده است.
نکته مغفول ماجرا اما نه کاندیداتوری پژمان که از برخی کاندیداهای دیگر محق تر بوده بلکه کاندیداتوری برای فیلمی به نام «سوءتفاهم» است.
فیلمی ارگانی که ورای تلاش برای منگنه شدن به بودریار و هایپر ریلتی به شدت یادآور «پرده آخر« بود؛ یکی از دو فیلم بلند واروژ کریم‌مسیحی که علیرغم شایستگیهایش نزدیک به یک دهه است نتوانسته فیلمی بسازد و حتی دیگر قید تدوین را هم زده است.
پژمان جان! کاندیداتوری شما خنده دار نبود اما کاندیداتوری 5گانه فیلمی که خواسته یا ناخواسته «پرده آخر» را به ذهن میآورد و کاراکتر شما هم در فیلم یادآور داریوش ارجمند همان فیلم بود، اشک آور است!
بله، اشک آور است در سازمان متمولی که بودجه تولید فیلم را داده حتی یک مشاور نبوده که بعد از خواندن فیلمنامه متوجه شباهت گل درشت با «پرده آخر» بشود؛ بماند که خود واروژ هم فیلمش را از «شیطان صفتان» «ژرژ کلوزو» برداشته بود و این یعنی کپی اندر کپی!
باید اشک ریخت به حال ارگانهایی که منابع عمومی را به اسم تولید فرهنگی استراتژیک صرف کپی کاری میکنند و زار زد برای روسای دولتی سینما که بوسه های داغ میفرستند برای چنین ارگانهایی!

حامد مظفری

سینماروزان: دو ماه پیش از جشنواره سی و ششم بود که روزنامه «کیهان» خبری درباره اسپانسرینگ سازمان هنری-رسانه ای اوج در جشنواره مطرح کرد؛ خبری که زودتر از حد تصور تکذیبیه این سازمان را به دنبال داشت اما از متصدیان روابط عمومی سازمان سینمایی صدایی صادر نشد!!(اینجا و اینجا را بخوانید)

به گزارش سینماروزان در آستانه برگزاری جشنواره و اعلام نام فیلمهای بخش مسابقه وقتی مشخص شد تمام فیلمهای تولیدی توسط این سازمان سر از بخش مسابقه درآورده پیش بینی هایی شکل گرفت مبنی بر توزیع کاندیداها و جوایز به این محصولات! پیش بینی هایی که با 24 نامزدی و بعدتر اهدای 9 جایزه به محصولات این سازمان رنگ تحقق گرفت.

حالا کمتر از یک هفته بعد از پایان اختتامیه محمدمهدی حیدریان رییس سازمان سینمایی روی آنتن زنده شبکه دوم سیما از لزوم دستبوسی اوج سخن گفته است بدون اینکه از لزوم عدالت در توزیع سرمایه های ارگانهای عمومی سخن گوید.

حیدریان در «سینمادو» بیان داشت: سینمای اجتماعی باید مسائل مهم و استراتژیک داخل جامعه را شناسایی کند و به آنها به خوبی بپردازد.  یک بخش از سینمای راهبردی را بخش خصوصی نمی تواند ورود کند و به همین دلیل بعضی ارگان ها در این بخش ورود پیدا می کنند. البته بعضی ها نسبت به این موضوع نقد دارند که به نظرم حرف های ژورنالیستی است؛ هر کسی بتواند هر نوع امکانی برای سینما فراهم کند تا بتوانیم موضوعات مختلف را که در صدر آن، مسائل راهبردی قرار دارند بسازیم، حتما استقبال می کنیم. بنابراین باید دست سازمان سینمایی اوج، حوزه هنری و دیگر نهادها و ارگان هایی را که در سینما ورود می کنند ببوسیم زیرا سینماگران کشور باید فیلم بسازند و حرف خودشان را بزنند.

⇓⇓⇓

اینکه محمدمهدی حیدریان می کوشد خلاف خواسته جامعه درباره روشنگری پیرامون هزینه هایی که از منابع عمومی برای تولیدات ارگانی خرج شده از دست بوسی این ارگانها بگوید به کنار، پرسشهای اصلی منتج از اظهارنظر تازه ایشان عبارتند از:

اول: آیا در دست‌بوسی، فعالان بخش خصوصی که بدون استفاده از بیت‌المال، محصول سینمایی تولید می‌کنند نباید در الویت باشند؟

دوم: آیا دست‌بوسی نباید برای ارگانهایی باشد که سرمایه‌های عمومی را به طور عادلانه میان فیلمسازان مستعد توزیع می‌کنند؟؟

سینماروزان/حامد مظفری:

منفی: «روایت فتح»نمایی بدون علقه، بدون روایت اصیل، بدون روح! عجیب هم نیست؛ وقتی سفارش فیلم جنگی را میدهند به کارگردان محصولات شکست خورده از سینمایی «مارادونا…» تا سریال «بیمار استاندارد» جز این هم رخ نمیدهد.

منفی: چشممان روشن شد به تولید فیلم ضدجنگ در ساختار سازمان ارزشی اوج! هواداران ارزشیها که مدام گلایه میکنند از نبود قهرمان در سینمای جنگ حالا توجیهی ارائه دهند درباره ساخت #تنگه_ابوقریب ی که نه قهرمان دارد و نه ضدقهرمان و کوشیده با مستندنمایی کشت و کشتار در جنگ، یک محصول ضدجنگ خلق کند که صدالبته فقدان روح در این مسیر هم آنها را ناکام کرده!

منفی: سینمای جنگ، نقاشی ساختمان نیست که پیمانکار پیدا کنی و انتظاراتت را ردیف کنی تا رنگ را بپاشد و فرچه مالی کند! سینمای جنگ رزومه جنگ میخواهد؛ حتی اگر رزومه نداشته باشی باید روح جنگ را درک کرده باشی تا لااقل بتوانی شخصیت سمپاتیک خلق کنی اما سازمان ارزشی می آید بودجه میدهد به افرادی که نه رزومه دارند و نه علقه، خروجی هم میشود کلی تیپ تکراری که فقط میزنند و میروند.

منفی: «تنگه ابوقریب» فیلم پرخرجی است و تا دلتان بخواهد هنرور و توپ و تانک ردیف کرده اند برای دلبری از مخاطب؛ حمید خضوعی‌ابیانه هم دوربین را گذاشته روی دوشش و تا توانسته لرزانده(!) تا حس تولید «روایت فتح»ی دیگر نمودار شود اما زهی خیال باطل! «روایت فتح» برآمده از روح ایثارگری جنگ بود و مرتضی آوینی ورای همه شعارها، روح آن زمانه را درک و به مجموعه وارد کرده بود اما «تنگه ابوقریب» پیکره ایست بی روان!

منفی: مایه افسوس است که دست فیلمساز بازِ باز بوده و حسابی برای پروژه خرج کرده اند اما یک ساعت از فیلم می گذرد و دریغ از یک سکانس مهیج جنگی! ! این نتیجه فیلمسازی جنگ با همان نگاه کند «بیگانه» و «آسمان زرد کم‌عمق» است.

تیپ:

—تیپ پادرهوای یک فرمانده با بازی کلیشه گرای مهدی پاکدل

— تیپ یک جوان لات مسلک به نام حسن با بازی امیر جدیدی با پوشش «رمبو»!!! ⇐تیپی همپای مجید سوزوکی که برخلاف مجید که لااقل مرگش دل انگیز است اینجا حتی موج گرفتگی «حسن» هم سمپاتی ایجاد نمیکند چون اصلا شخصیتی شکل نمی‌گیرد که مرگ و زندگیش فرقی به حال درام کند.

پلان:

—فرار نیروهای خودی از جنگ؟

—شیمیایی شدن مردم بی دفاع از کودک تا بزرگ!

—حمله هوایی و فرار نیروهای خودی!

دیالوگ:

—کسی که میخواد کسیو نجات بده باید اول خودشو بتونه درببره!

— اونا شیمیایی زدن! برای چی ما نمی زنیم؟
چون حرومه

—اینا اومدن جلو بجنگن! برا چی دارن درمیرن؟

—تو جنگ فقط اونایی برنده ان که اسلحه میفروشن!

—هر چی میکشیم از دکتر ننه صدامه! که صدامو سقط نکرد!

—تهران بودی عاشق شهادت بودی حالا اینجا اومدی شدی عاشق زیارت امام رضا؟

—اینجا هر کی بترسه زودتر میمیره!

گاف:
—در تصویرسازی نماهای جنگ با نیروهایی روبروییم که نیم‌روز هم نجنگیده‌اند اما مدام از تشنگی میگویند و طلب آب می کنند. بی آبی مربوط به کربلای 5 بود در سال 65 و نه سال67 و پنج روز قبل از قبول قطعنامه!

—تعداد بالای خمپاره‌انداز آن هم در روزهای انتهایی جنگ! در دست هر سربازی یک خمپاره‌انداز بود؛ فت و فراوان!!؟

حامد مظفری

سینماروزان: سرانجام سه روز بعد از آغاز جشنواره، اولین فهرست آرای مردمی جشنواره اعلام شد.

به گزارش سینماروزان در میان ده فیلم آرای مردمی نام فیلمهای «بمب»، «به وقت شام»، «دارکوب»، «تنگه ابوقریب»، «عرق سرد»، «چهارراه استانبول»، «لاتاری»، «سرو زیر آب»، «خجالت نکش» و «مغزهای کوچک زنگ زده» به چشم می خورد.

در این بین «به وقت شام» و «تنگه ابوقریب» محصولات سازمان هنری-رسانه ای اوج هستند. «سرو زیر آب» یک فیلم 3ارگانی است که از حوزه هنری تا فارابی و تصویرشهر از تولیدش حمایت کرده اند. «دارکوب» و «لاتاری» هم توسط تهیه کننده فیلم 3ارگانی «ماجرای نیمروز» تولید شده اند.

نام «بمب» که تهیه کننده اش احسان رسول اف آقازاده جلال مدیرعامل بانک آینده است نیز در فهرست آرای مردمی به چشم می‌خورد!

ناظر برگزاری آرای مردمی جشنواره خانه سینماست که سال قبل و بعد از اعلام نام آثاری مانند «آباجان» که بعدتر شکست خورده اکران نوروزی شد به عنوان برگزیده مردمی(!!) اسباب تعجب مخاطبان را موجب شد. سال قبل فیلم «گشت2»سعید سهیلی از منتقدان خانه سینما علیرغم ترکاندن گیشه ها در نوروز هیچ جایی در فهرست آرای مردمی خانه سینما نداشت.

سینماروزان: بابک رادمنش چهار سال بعد از بازگشت به ایران و دو سال بعد از انتشار آلبوم «دلا» در داخل به تازگی دومین آلبومش «و اینک عشق» را منتشر کرد و در مراسم رونمایی این آلبوم مدعی برگزاری کنسرت با فرزندش در تهران شد بدون اینکه بگوید هزینه برگزاری این کنسرت را چه شخص یا ارگانی تأمین خواهد کرد و آیا منطبق با اظهارات قبلی رییس سازمان هنری-رسانه ای اوج مبنی بر تلاش برای برپایی کنسرت سامی در ایران(اینجا را بخوانید) این سازمان خواهد بود که بودجه کنسرت را خواهد داد؟

بابک رادمنش درباره سابقه فعالیت‌های هنری‌اش گفت: تا سال 1364 با نام فیروز برنجان در صداوسیما کار می کردم اما به علت بیماری به انگلیس رفتم و از سال 1392 باز هم به ایران بازگشتم. سال 93 نیز آلبوم «دلا» را منتشر کردم اما این اثر به دلایلی خوب پخش نشد.

رادمنش همچنین درباره همکاری پسرش سامی یوسف در این آلبوم گفت: سامی با شرکتی انگلیسی قرارداد دارد و نمی‌توانست حضور جدی در این آلبوم داشته باشد. اما به هر حال آمد و در خواندن یک قطعه از این آلبوم من را همراهی کرد. آلبوم «و اینک عشق» دوازده قطعه دارد که یک قطعه از این مجموعه به زبان آذری است. در اردیبهشت نیز کنسرتی براساس قطعه‌های این آلبوم برگزار می‌کنیم. کمپانی انگلیسی که سامی با آن قرارداد دارد احساسی برخورد نمی‌کند؛ این کمپانی شرایط خاص خودش را دارد و تا کنون شرایطی که برای حضور سامی در ایران تعیین کرده مانع از حضور او در ایران شده است. اما بخش زیادی از هماهنگی برای برگزاری کنسرت با حضور سامی در ایران پیش رفته و امیدواریم این اتفاق در اردیبهشت سال آینده رخ دهد.

این آهنگساز که سابقه همکاری با بسیاری از خوانندگان لوس آنجلسی از امید سلطانی تا حسن ستار و پویا جلیلی و حمیرا زنجانی را دارد عنوان کرد: سامی بسیار دوست دارد و مشتاق است که به ایران بیاید. در ایران پدر و پسر ارتباط‌های احساسی مهمی دارند اما این ارتباط‌های حسی برای کمپانی انگلیسی چندان اهمیت ندارد. با راهنمایی‌ها و راهکارهایی که به ذهنمان می‌رسد سعی می‌کنیم زمینه برگزاری کنسرت سامی در ایران را فراهم کنیم. مبلغ درخواستی این شرکت انگلیسی برای برگزاری کنسرت سامی در ایران خیلی بالاست.

وی افزود: سال قبل قرار بود سامی به ایران بیاید و در سالن نمایشگاه بین‌المللی کنسرتی برای سه شب برگزار کند. کمپانی انگلیسی برای انجام این کنسرت در مجموع یک میلیون و پانصد هزار دلار پول خواست. همین مسئله و مبلغ بالای کمپانی موجب انجام نشدن این برنامه شد. سامی سهم خودش را به خیریه‌ها می‌دهد و همیشه به من می‌گوید، وظیفه‌ای دارم که باید انجام دهم. یک بار کنسرتی برگزار کرد که دو میلیون پوند درآمد داشت اما یک پوندش را هم برنداشت و همه را به خیریه‌ها کمک کرد.

بابک رادمنش در بخش دیگری از سخنانش درباره شایعه درخواست هواپیمای اختصاصی از طرف سامی یوسف برای آمدن به ایران، گفت: سامی بسیار خاکی است. پیاده هم حتی حاضر است به ایران بیاید. سفیر صلح و غذای سازمان ملل است. چنین آدمی به نظرتان می تواند درخواست هواپیمای اختصاصی کند؟ سامی آرزویش آمدن به ایران و اجرای برنامه در ایران است.

وی در ادامه افزود: موسیقی ایران در جهان شناخته شده نیست؛ اما شعر و ادبیات ایران در همه جا شناخته شده است. در گذشته برای ضبط یک قطعه باید از فیلترهای بسیاری رد می‌شدی. الان اما موسیقی‌ها کامپیوتری شده است. متاسفانه گوش‌ها با این روش مسموم شده است. صدا و سیما باید موسیقی و کلام ارزشمند را بیشتر پخش کند. خیلی‌ها نمی‌خواهند هر طور شده کارشان بگیرد. برخی هم به هر قیمتی می‌خواهند کارشان بگیرد. این کلام است که دنیا را نگه داشته است. ترانه‌های قدیمی را بشنوید و با ترانه‌های امروز مقایسه کنید. واقعا آدمی تاسف می خورد. ما باید روی ادبیات کهنمان کار کنیم. شعر و آهنگ‌هایی که امروزه در ایران ساخته می‌شود مانند پیکرهایی هستند که روح ندارند. کارهایی که روح دارند اندک هستند.

در بخشی از این نشست، رادمنش درباره نشان ندادن ساز در تلویزیون گفت: اگر موسیقی حرام است صدایش هم نباید بیاید. نمی‌دانم چرا در صداوسیما ساز را نشان نمی‌دهند. ساز از چوب و سیم و پوست است؛ چرا نباید ساز را در صداوسیما نشان داد. به عنوان یک شهروند دلیل این کار را نمی دانم.

سینماروزان: محمد خزاعی که این سالها فارغ از حضور به عنوان دبیر جشنواره مقاومت به عنوان تهیه کننده پروژه های ارگانی هم شناخته شده است امسال هم با دو فیلم ارگانی «امپراطور جهنم» و «به وقت شام» که بودجه اولی را انجمن دفاع مقدس داده و بودجه دومی را سازمان اوج در جشنواره فجر حضور دارد.

به گزارش سینماروزان بر سر حضور «امپراطور جهنم» در جشنواره کلی حرف و حدیث ایجاد شد بخصوص که فیلم سال گذشته هم به هیأت انتخاب ارائه شده و رد شده بود و مطابق آیین نامه نمی توانست در جشنواره باشد اما با توجیه کامل نبودن نسخه سال قبل امسال مجددا به هیأت انتخاب ارائه شد و در نهایت وارد جشنواره گشت.

در این شرایط حداقل انتظاری که از تولیدکنندگان فیلم می‌رود این است که نوید تماشای یک محصول استراتژیک مفید را به مخاطب بدهند اما محمد خزاعی تهیه کننده «امپراطور جهنم» در گفتگو با روزنامه اصولگرای «جوان» به صراحت از تعدیل نسخه اصلی فیلم و خنثایی آن سخن گفته است.

خزاعی می‌گوید: فيلم امسال با تيتراژ، حدود 85 دقيقه است، در حالي كه فيلم سال گذشته 130 دقيقه بود. تقريباً مي‌شود گفت فيلم خنثايي نسبت به سال گذشته شده است. نقش عربستان در ايجاد داعش و همچنين نقش اتحاديه اروپا در اين فيلم كمرنگ شده است. حتي شايد بيننده «امپراطور جهنم» به خاطر اين مميزي‌ها چندان با قصه فيلم جديد ارتباط برقرار نكند و حتي با برخي از صحنه‌هاي فيلم هم دچار مشكل شود. 

اصلی ترین پرسش بعد از خواندن صحبتهای خزاعی این است که آن همه شانتاژ رسانه های حامی یک جریان سیاسی خاص پیش از اعلام اسامی فیلمهای بخش مسابقه برای حضور این فیلم ارگانی در بخش مسابقه از کجا نشأت گرفته بود؟؟ وقتی تهیه‌کننده خود اشراف دارد به کیفیت محصول و به صراحت می‌گوید شاید بیننده نتواند با فیلم ارتباط برقرار گیرد دیگر چه اصراری بود برای حضور در بخش مسابقه جشنواره؟

سینماروزان: انتشار فهرست ۲۵ فیلمی که امسال در جشنواره فیلم فجر به نمایش درخواهد آمد در کنار تحلیلها و اظهارنظرات مختلفی که در رسانه های سیاسی و غیرسیاسی داشته با واکنش قابل تأمل هفته‌نامه راهبردی «هم‌قلم» مواجه شده است.

به گزارش سینماروزان این هفته نامه با مرور فیلمهایی که سازمان هنری-رسانه ای اوج در جشنواره دارد و همچنین فیلمهایی که محمد امامی تهیه کننده «شهرزاد» را به عنوان حامی تولید داشته اند رقابت اصلی جشنواره را بین آن سازمان ارزشی و این تهیه کننده حقیقی دانسته است.

متن تحلیل «هم‌قلم» را بخوانید:

فهرست اسامی فیلمهای بخش مسابقه جشنواره سی و ششم فجر در حالی اعلام شد که حضور گل درشت محصولات ارگانی بیش از هر چیز جلب توجه می‌کند.

«امپراطور جهنم» محصول انجمن سینمای دفاع مقدس، «به وقت شام»، «تنگه ابوغریب» و «سوءتفاهم» هر سه از محصولات سازمان هنری-رسانه ای اوج، «سرو زیر آب» محصول سه ارگان حوزه هنری، فارابی و تصویرشهر و همچنین «فیلشاه» محصول مشترک فارابی و تصویرشهر از جمله محصولات ارگانی حاضر در فهرست فیلمهای بخش مسابقه هستند.

در کنار این آثار ارگانی حضور محمد امامی تهیه کننده سریال «شهرزاد» که سال قبل به دلیل درگیری با پرونده صندوق ذخیره فرهنگیان مدتی را در بازداشت به سر می‌برد با حمایت از سه فیلم در جشنواره جالب توجه است.  «مغزهای کوچک زنگ زده»، «مصادره» و «بمب» از جمله این فیلمها هستند.

اینکه ارگانی‌ها در مهمترین جشنواره سینمایی کشور، یک سرمایه گزار خصوصی را به عنوان رقیب اصلی دارند که با «شهرزاد» به ناگاه در کانون توجهات قرار گرفت جالب به نظر می رسد. در میان فیلمهای ارگانی جشنواره بیش از همه ژانر دفاع مقدس جلب توجه می‌کند اما فیلمهای امامی شامل یک کمدی، یک درام اجتماعی و یک درام تاریخی هستند؛ تاریخی در اینجا ناظر به «بمب» است که داستانش در دهه ۶۰ می گذرد.

سینماروزان: احسان محمدحسنی رییس سازمان هنری-رسانه ای اوج که همزمان مديرعامل بنياد فرهنگي روايت و رييس سازمان بسيج هنرمندان است در حکمی برای رییس بنیاد روایت فتح او را به عنوان مدیرعامل انجمن سینمای دفاع مقدس منصوب کرد.

محمدحسنی با صدور حکمی حسین صابری که مسئول گروه سینمایی روایت فتح بود را به مدیرعاملی انجمن سینمای انقلاب و دفاع مقدس برگزیده است تا صابری هم در آن واحد 2مسئولیت کلیدی در اختیار داشته باشد.

صابری به جای هاشم میرزاخانی مدیرعامل انجمن شده است؛ میرزاخانی خرداد امسال به عنوان مدیرعامل انجمن معرفی شده بود اما حضورش در این مدیریت حتی یک سال هم دوام نیاورد و حسین صابری جای او را گرفت.

حضور همزمان صابری در مدیرعاملی انجمن دفاع مقدس و ریاست گروه سینمایی روایت فتح که می‌تواند پرسشهایی جدی مبنی بر صدور حکم رییس اوج به 2شغلگی یک زیردستش را مطرح کند با انتقاد «سینماپرس» رسانه منسوب به جواد شمقدری مواجه شده که انتصاب صابری را در انجمن، بدون برگزاری مجمع عمومی زیر سوال برده است.

«سینماپرس» با تأکید بر آن که صابری فردی شناخته شده در حوزه مدیریت فرهنگی نیست نوشته است: بر خلاف گفته پیشین مدیرعامل بنیاد فرهنگی روایت فتح، مدیر عامل انجمن سینمای انقلاب و دفاع مقدس بدون برگزاری مجمع عمومی و انتخاب شورای مرکزی و … تعیین گردیده است. انتخاب مدیر یکسان برای گروه سینمایی روایت فتح و انجمن سینمای انقلاب و دفاع مقدس در حالی روی داده است که گروه سینمایی بنیاد روایت فتح همان انجمن سینمای انقلاب و دفاع مقدس کوچک شده است و معلوم نیست این عناوین به چه علت تفکیک و متعدد شده است.

سينماروزان: شوراي صنفي نمايش مقرر کرده بود که انيميشن «فهرست مقدس» محصول سازمان هنري-رسانه اي اوج فقط ميتواند به صورت آزاد در سانسهاي صبح اکران شود اما در اولين تخلف از روز ابتدايي اکران براي فيلم سانسهاي عصر ايجاد شد.(اینجا را بخوانید)

به گزارش سينماروزان هرچند پيش بيني مي‌شد خبررساني درباره تخلف از دستور شوراي صنفي نمايش موجب تغيير مسير و بازگشت به دستورالعمل شورا باشد اما همچنان اکران «فهرست مقدس» در سانسهاي عصر ادامه دارد.

دوشنبه 20 آذرماه که جلسه هفتگي شوراي صنفي نمايش برگزار ميشود پرديسهاي کوروش و مگامال به فروش بليتهاي سانسهاي 15.20 و 15.45 و 17 براي فيلم پرداخته‌اند!!

در امتداد تخلف اول، پرديس مگامال در همين 20 آذرماه در سانس 12.40 ظهر «فهرست مقدس» تخفيف ويژه حدودا 30 درصدي را براي فيلم ايجاد کرده و بليت 8هزار توماني براي آن به فروش ميرسد. آيا اين ارزان کردن قيمت بليت نبايد از طريق شوراي صنفي نمايش مصوب و سپس به سينمادار ارائه شود؟

بايد منتظر ماند و ديد واکنش شوراي صنفي نمايش نسبت به اين اتفاقات چيست؟

فروش بلیتهای عصر برای «فهرست مقدس» در پردیس کوروش

فروش بلیتهای عصر برای «فهرست مقدس» در پردیس مگامال

سینماروزان: دو روز قبل روزنامه اصولگرای «کیهان»، درباره حضور سازمان هنری-رسانه ای اوج به عنوان حامی 15میلیاردی جشنواره سی و ششم فجر خبری را منتشر کرد؛ خبری که البته چند ساعت بعد از انتشار، با تکذیب روابط عمومی این سازمان ارزشی مواجه شد ولی متصدی روابط عمومی سازمان سینمایی واکنشی به آن نشان نداد.

به گزارش سینماروزان عطف به آن ماجرا روزنامه «کیهان» امروز در توضیحی کوتاه پیرامون این خبر بر وجه پرسشی خبر اصلی تأکید کرده و نسبت به تکذیب خبر خدا را شاکر شده است.

متن توضیح «کیهان» را بخوانید:

روز سه شنبه 14 آذر خبری با عنوان «حمایت مالی سازمان اوج از جشنواره فیلم فجر؟!» منتشر شد. متأسفانه این خبر که جنبه پرسش و تذکر داشت سوءتفاهم‌هایی را برانگیخت.
ناگفته پیداست که کیهان همواره هم در زمینه خبر و اطلاع‌رسانی و هم نقد و تحلیل، از آثار و فعالیت‌های ارزشی و انقلابی نه تنها اوج بلکه هر نهاد انقلابی دیگری حمایت و استقبال کرده است.

هر چند که در مواجهه با برخی ضعف‌ها و با هدف اصلاح و آسیب شناسی نیز هشدارهای لازم داده شده است و داده می‌شود؛ اشتباهاتی که البته گاه ناخواسته بروز می‌یابد.

در‌باره خبری که این توضیح به آن برمی گردد نیز مشخص است، محتوای این خبر با نظر به آنچه در محافل فرهنگی و رسانه‌ای شنیده می‌شود جنبه سؤالی دارد و قصد تذکر برای پاسخگویی را داشتیم که خدا را شکر، سازمان اوج این موضوع را تکذیب کرد.

سینماروزان: هرچند مشخص نشد قرارداد اکران انیمیشن «فهرست مقدس» از محصولات سازمان هنری-رسانه ای اوج چه زمانی در شورای صنفی نمایش ثبت شده بود اما در آخرین جلسه شورا مقرر شد این انیمیشن از 15 آذرماه اکران شود.

به گزارش سینماروزان شورای صنفی نمایش تأکید کرده بود که اکران این انیمیشن در گروه آزاد و فقط مخصوص سانسهای صبح است اما نگاهی به وضعیت سینماهای نمایش دهنده این انیمیشن بیانگر تخلف از همان روز نخست اکران است.

دو پردیس کوروش و مگامال در حالی از 15 آذرماه این انیمیشن را روی پرده فرستاده اند که هر دو، سانسهای عصرگاهی را برای نمایش فیلم ایجاد کرده اند!!! این اتفاق در روزهای دوم و سوم اکران هم عینا رخ داده است یعنی برای فیلمی که قرارداد اکران صبح دارد سانسهای عصر ایجاد شده است.

جالب است انیمیشن را ارگانی تولید کرده که سران آن مدام از اخلاقیات و تعهد سخن می‌گویند اما در همان روز نخست اکران برخلاف دستورالعمل شورای صنفی نمایش برای فیلم، سانس عصرگاهی ایجاد شده است!

باید منتظر ماند و دید واکنش شورای صنفی نمایش به این تخلف آشکار چیست؟

بلیت فروشی برای سانسهای بعدازظهر «فهرست مقدس» در پردیس کوروش

بلیت فروشی برای سانس بعدازظهر «فهرست مقدس» در پردیس مگامال

سینماروزان: در حالی که روزنامه «کیهان» که  اغلب همسوی سازمان ارزشی اوج نشان داده از اسپانسرینگ 15میلیاردی اوج بر جشنواره فجر خبر داده بود روابط عمومی اوج این خبر را تکذیب کرد.

به گزارش سینماروزان تکذیبیه اوج درحالی است که روابط عمومی این سازمان مدعی جایزه‌‍بگیر بودن محصولات خویش شده و خبر رسانه همسو درباره حمایت مالی را در جهت بی ارزش جلوه دادن جوایز احتمالی دانسته است.

فارغ از آن که همین خبرسازی اخیر کمکیست به مدیران این ارگان متمول که حذف احتمالی آثار خود از جشنواره بخاطر کیفیت پایین را ربط دهند به این خبرسازی، اینکه روابط عمومی سازمان سینمایی ساعتها بعد از انتشار این ادعای 15میلیاردی، منفعلانه نظاره گر اوضاع است جای سوال دارد.

مدیر روابط عمومی سازمان ارزشی اوج با تکذیب خبر «کیهان» مبنی بر حمایت مالی این سازمان از جشنواره فجر به  «مهر» گفت: این خبر از اساس کذب محض است و سازمان اوج هیچ حمایت مالی از سی و ششمین جشنواره ملی فیلم فجر ندارد. سیاستگذاری سازمان اوج پرداختن، برگزاری و حمایت از جشنواره ها به این شکل تعریف نشده زیرا یک سازمان تولیدمحور است.

مدیر روابط عمومی سازمان اوج افزود: سازمان اوج امسال با چهار اثر در جشنواره فیلم فجر حضور خواهد داشت که فیلم های بسیار جدی‌ای هستند و پیش بینی ما این است که اگر دقیق بررسی شوند جوایزی را به خود اختصاص می دهند.

وی افزود: این خطی که ایجاد شده بدین دلیل است که هیات انتخاب، هیات داوران و سازمان اوج را در فشار قرار بدهند تا همه بگویند به این دلیل جوایزی دریافت کردند که سازمان اوج خودش این جشنواره را برگزار کرده است.

سینماروزان: چندین هفته بعد از افشای رقم بودجه 20 میلیارد و خرده ای جشنواره های سی و پنجم فجر و صرف بیش از 8 میلیارد برای جدایی بین الملل از فجر هنوز هیچ ریزهزینه ای از چگونگی هزینه کرد این مبلغ هنگفت اعلام نشده و هیچ کس نگفته سهم مدیران و معاونان و مشاوران و متصدیان تولید بولتن و کاتالوگ و کتاب و… از این بودجه میلیاردی چقدر بوده است.

در همین اوضاع «کیهان» به تازگی خبر داده سازمان هنری-رسانه‌ای اوج قصد اسپانسرینگ جشنواره سی و ششم فجر را دارد. «کیهان» مدعی شده که اوج پیشنهاد حمایت مالی 15 میلیاردی را به جشنواره داده که چندمیلیاردی هم بیشتر از بودجه هنگفت 11میلیارد و خرده‌ای جشنواره ملی سال قبل است.

باید منتظر واکنش مدیران سینمایی به این خبر «کیهان» باشیم بخصوص که اگر این خبر صحت داشته باشد این پرسش پیش میآید که دست اندرکاران جشنواره جرأت حذف فیلمهای آماده اکران این سازمان ارزشی از جشنواره را دارند؟ و اگر جز این باشد همان به که مدیریت جشنواره را هم دربست به همین سازمان بدهند.

متن خبر «کیهان» را بخوانید:

در حالی که سازمان اوج امسال با سه فیلم «به وقت شام»، «تنگه ابوغریب» و «سوءتفاهم» به جشنواره فجر می‌آید ظاهرا این سازمان برنامه‌های گسترده‌تری برای جشنواره دارد.
در حالی که هنوز وضعیت منابع مالی جشنواره سی و ششم فیلم فجر نامشخص است شنیده می‌شود موسسه اوج پیشنهاد حمایت کامل مالی از جشنواره فجر با مبلغ ۱۵ میلیارد تومان را داده است.

این پیشنهاد به صندوق اعتباری هنر و رئیس ‌سازمان سینمایی ارایه شده هر چند مخالفت ابتدایی محمدمهدی حیدریان را به دنبال داشته است. هنوز جزییات این پیشنهاد مشخص نیست و باید دید حضور احتمالی سازمان اوج به عنوان حامی مالی سی و ششمین جشنواره فیلم فجر به عنوان غیرمنتظره‌ترین ماجرای این دوره از جشنواره فیلم فجر اتفاق خواهد افتاد یا خیر؟

سینماروزان: در هفته های گذشته اخباری درباره تغییر وضعیت انجمن سینمای انقلاب و دفاع مقدس که در سالهای اخیر درگیر تولید محصولاتی اغلب کم‌مایه از «خاکستر و برف» تا «50 قدم آخر» و «آرام می گیریم» بوده- که تازه دو عنوان از اینها هم توسط قائم مقام انجمن کارگردانی شده(!!!)- منتشر شد؛ برخی از انحلال گفتند و برخی از تعدیل و تبدیل شدن به یک گروه.

واکنش احسان محمدحسنی رییس 3شغله سازمان هنری-رسانه ای اوج که همزمان سرپرستی بنیاد روایت و مدیریت بسیج هنرمندان را برعهده گرفته به این اخبار جالب بود؛ او به جای تعدیل از تقویت انجمن سخن گفت!!! بدون اینکه بگوید تقویت با کدام نیروها؟ و با کدام متد؟ با هسته امتحان پس‌داده پیشین انجمن یا ارجحیت ظاهرالصلاحان غیرمتخصص بر مستقلان متخصص؟

در این میان ناصر شفق تهیه‌کننده آثاری همچون «تقاطع»، «حماسه مجنون» و «مروارید سیاه» که اولین مدیرعامل انجمن سینمای انقلاب و دفاع مقدس بوده و هفت سالی هم مدیرعاملی آن را برعهده داشت نظرات جالبی را درباره آینده انجمن به «جوان» گفته است.

شفق با اشاره به اینکه این انجمن باید پرچمدار مبارزه با مفاسد اقتصادی باشد بیان داشت: درباره اولويت انجمن، به نظرم امروز بايد انجمن در كنار پرداختن به موضوع انقلاب و دفاع مقدس بايد پرچمدار مبارزه با رباخواري باشد.

شفق ادامه داد: ربا مانند عروسي هزارچهره دارد سيستم اقتصادي ما را از بين مي‌برد و معيشت مردم را در چنگال خون‌آشام خود گرفته است. به نظرم بايد نام انجمن را به انجمن سينماي انقلاب، دفاع مقدس و مبارزه با رباخواري تغيير داد تا با اين پديده زشت كه ناشي از ناديده گرفتن نص صريح قرآن كريم است، مبارزه فرهنگي كرد.

سینماروزان: احمدرضا معتمدی برادر شهید غلامعلی معتمدی از شهدای هفتم تیر و از نوادگان آیت الله  سیدعبدالحسین لاری، قصد دارد تازه ترین فیلمش «سوءتفاهم» را با همراهی مالی سازمان هنری-رسانه ای اوج بسازد.

به گزارش سینماروزان عدم حضور بازیگرانی نظیر بهرام رادان، لیلا حاتمی، سحر دولتشاهی و صابر ابر در این فیلم و جایگزینی آنها با افرادی نظیر کامبیز دیرباز، مریلا زارعی، هانیه توسلی و پژمان جمشیدی که برخی از آنها سابقه روشنی در تولید آثاری متبوع ارگانهای ارزشی دارند پرسشهایی جدی را درباره عدم علاقه گزینه های اولیه به خاطر سرمایه گذاری سازمان اوج شکل داده است.(اینجا را بخوانید)

پرسشهایی که البته هیچ کدام از بازیگران کنارگرفته از «سوءتفاهم» به صراحت درباره آن روشنگری نکرده اند. با این حال جلیل شعبانی تهیه‌کننده «سوءتفاهم» درباره این پرسشها به «صبحنو» گفت: عدم همکاری و حضور نیافتن برخی از بازیگران در این پروژه تنها به دلیل عدم هماهنگی در زمان بندی کار است. پروسه پیش تولید ما کمی طولانی شد و برخی از بازیگران با توجه به تعهداتی که نسبت به دیگر پروژه‌ها داشتند، مجبور به جدایی از ما شدند. عدم حضور بازیگران در این فیلم به هیچ عنوان ربطی به اختلاف با سازمان اوج ندارد و صرفاً به این دلیل که زمان کلید خوردن پروژه ما عقب افتاد این اتفاق رخ داد.

شعبانی از تداخل پروژه ها به عنوان دلیل اصلی عدم حضور گزینه های اصلی و شناخته شده در «سوءتفاهم» گفته اما این را نگفته این چه جور تداخلی است که باعث میشود به ناگاه نه یک یا دو بازیگر که 4 بازیگر از پروژه کنار روند و در نهایت افرادی جایگزین شوند که برخی از آنها مانند کامبیز دیرباز یا مریلا زارعی با آثاری همچون «اخراجیها»، «ماه گرفتگی»، «چ» و «بادیگارد» شناخته میشوند که مطلوب جریانهای موسوم به ارزشی است؟

سینماروزان: احمدرضا معتمدی که آخرین فیلمش «راه رفتن روی سیم» علیرغم حمایت از سوی فارابی و انجمن سینمای دفاع مقدس نه توانست وارد جشنواره شود و نه تاکنون فرصت اکران یافته به دنبال آن است که فیلمی با نام «سوءتفاهم» را بسازد.

به گزارش سینماروزان بودجه «سوءتفاهم» را سازمان هنری-رسانه ای اوج خواهد داد و هرچند پیشتر اخباری منتشر شده بود مبنی بر حضور بهرام رادان، لیلا حاتمی و سحر دولتشاهی در این فیلم اما گویا توافقات نهایی با هیچ کدام از این 3 بازیگر بر سر حضور در فیلم منعقد نشد.

در نتیجه این اتفاق معتمدی مجبور شد به سراغ گزینه هایی همچون کامبیز دیرباز، مریلا زارعی و پژمان جمشیدی برای حضور در «سوءتفاهم» بسنده کند؛

در این بین کامبیز دیرباز فیلم ارگانی و ضدفتنه «ماه گرفتگی» را پشت خط اکران دارد؛ فیلمی که در جشنواره سی و پنجم توجهی را جلب نکرد. مریلا زارعی نیز در سالهای اخیر منهای همکاری با پروژه های «چ» و «بادیگارد» ابراهیم حاتمی کیا که یکی محصول فارابی است و دیگری محصول اوج یک فیلم پر اشک و آه به نام «شیار143» را هم در کارنامه دارد که با حمایت مس سرچشمه تولید شده است.

اکبر عبدی بازیگر طنازی که درگیر تولید تاک شوی «عبدی شو/شبی با عبدی» برای شبکه نسیم شده هم در «سوءتفاهم» ایفای نقش خواهد کرد. عبدی یک دهه قبل هم در کمدی غیرمتعارف «قاعده بازی»احمدرضا معتمدی ایفای نقش کرده بود.

اینکه بازیگرانی نظیر بهرام رادان و لیلا حاتمی در «سوءتفاهم» بازی نکرده‌اند بیش از هر چیز ذهن را به سمت مضمون «سوءتفاهم» می‌برد. پیشتر و در جریان تولید آثاری با درونمایه انتخابات88 نظیر «پایان نامه»، «قلاده‌های طلا» و «ماه گرفتگی» هم با عدم علاقه برخی بازیگران شناخته شده برای حضور در این آثار مواجه بودیم.

آیا «سوءتفاهم» هم فیلمی انتخاباتی و به اصطلاح ضدفتنه است؟

سینماروزان: فصل پنجم «پایتخت» که با سرمایه سازمان هنری-رسانه ای اوج تولید می شود درگیرودار امور پس از تولید است تا برای نمایش در نوروز97 آماده شود.

به گزارش سینماروزان از همان زمان انتشار اولین خبرها درباره حضور یک سازمان ارزشی به عنوان حامی تولید پرسشهای مبتنی بر سفارشی بودن این فصل شکل گرفت و بعدتر که درباره ربط دادن داستان «پایتخت» با داعش خبررسانی شد پرسشهای مبنی بر این سفارشی سازی بیشتر شد.

سیروس مقدم کارگردان این مجموعه در توجیه ربط «پایتخت5» با داعش به «مهر» گفت: اتفاقی در دنیا افتاده و کارهای نمایشی را جذاب می‌کند این است که خالقان آثار هرآنچه را که تخیل می کنند در آثارشان به تصویر می کشند. آنها خود را به بضاعت های موجود محدود نمی‌کنند و به همین دلیل ممکن است آثارشان در جایی به فانتزی یا ماوراء نزدیک شود.

وی ادامه داد: ما هم در سریال «پایتخت ۵» هرآنچه را که فکر می کردیم ممکن است به شکل ناخواسته برای یک خانواده از یک فضای ساده به فضای غیرقابل باور تبدیل شود، انجام دادیم. ما تلاش کردیم این خانواده را به یک فضای مریخی پرت کنیم، خانواده ای که شاید در تمام عمرش پایش را از علی آباد بیرون نگذاشته و دورترین جایی که رفته تهران بوده ناگهان از بالنی در آسمان سردرمی آورد و اتفاقاتی برایش رخ می دهد که به عنوان مخاطب ممکن است بگویید مگر می شود! اما همه اینها رئال است و منطق روایی خود را دارد.

کارگردان سریال «پایتخت» با اشاره به اتفاقات مختلفی که در این فصل از سریال رخ می دهد، اظهار کرد: در این مجموعه تراژدی در کنار کمدی قرار گرفته است و اتفاقاتی دارد که با خود فکر می کنیم برای فصل بعدی دیگر چه کاری می توان انجام داد.

وی در پاسخ به اینکه به فصل بعدی این سریال هم فکر می کنند یا خیر؟ یادآور شد: تا وقتی مردم دوست داشته باشند و پیگیر باشند ما هم وظیفه داریم که «پایتخت» را بسازیم.

مقدم درباره اینکه سریال اکنون در چه مرحله ای قرار دارد؟ توضیح داد: بخشی از این فضای تخیلی و غیرقابل باور که گفته شد از طریق ویژوال افکت و دیگر تکنیک های فنی در حال ساخت است و اتفاقا بخش سخت و نفس گیری است که باید از جنس خود سریال «پایتخت» رئال باشد و از قصه بیرون نزند.

وی اضافه کرد: ما اتفاقاتی را در این سریال داشتیم که جز از طریق تکنیک ویژوال افکت امکانپذیر نبود. به طور مثال وقتی می خواهید یک بالن را با ۱۳ نفر در یک اقیانوس بیندازید، مجبورید برای حوادث پس از آن سراغ این تکنیک بروید.

مقدم درباره پرماجرا بودن این فصل از «پایتخت» یادآور شد: این فصل از سریال پرماجراست و در عین حال پر از حوادث و فضاهای خیلی عجیب و جدید است که خود من هم تا به حال تجربه نکرده بودم.

وی در پایان درباره نحوه به تصویر کشیدن داعش در این سریال عنوان کرد: مساله این است که خانواده «پایتخت» برای کار دیگری وارد یک کشور می شوند و بنا بر حادثه ای در نقطه ای سقوط می کنند که حتی نمی دانند کجاست؟ سوریه است؟ عراق است؟ مکان برایشان مشخص نیست و زمانی که چشمشان را باز می کنند در موقعیتی قرار می گیرند که شوکه می شوند.