سینماروزان: حجت ا.. ایوبی که بعد از حضور رضا صالحی امیری در وزارت ارشاد دولت یازدهم از سازمان سینمایی حذف شده بود در شهرداری قائم مقام صالحی امیری شد!!!

به گزارش سینماروزان محمدعلی نجفی شهردار تهران در حکمی ایوبی را به عنوان قائم‌مقام صالحی امیر منصوب کرد؛ صالحی امیری خود معاون امور اجتماعی و فرهنگی شهرداری است و اینکه ایوبی قائم مقامِ معاون شده هم جالب به نظر می رسد.

اولین واکنش به حضور ایوبی در شهرداری از سوی فرید فرخنده کیش مدیرعامل سابق انجمن سینمای جوان صورت گرفت؛ فرخنده کیش که بعد از برگزاری جشنواره فیلم کوتاه95 توسط ایوبی از کار برکنار شده و جای خود را به رییس دفتر ایوبی داده بود در متنی اجتماعی خطاب به شهردار تهران از او خواسته حواسش را جمع کند تا با انتصابات اخیر، مات نشود.

متن اجتماعی فرخنده کیش را بخوانید:

جناب آقاي دكتر نجفي
شهردار محترم تهران
سلام و درود بر شما
نميدانم كه با خود، شهرداري تهران و فرهنگ چه مي كنيد ليكن ميدانم كه خواهيد باخت!
چرا شما با اين همه تجربه مفيد، احترام نزد مردم، هوش و درايت و .. اين چنين به فرهنگ بي اعتناييد؟
هر آن كس كه به شما مشورت ميدهد، مسلما دوست تان نيست كه شما را با زمزمه هايش به ورطه بي آبرويي مي كشاند.
شما “نبايد ببازي”!
شما نماينده طيفي از افراد معتمد، بادانش و متعهد هستيد.
اين انتصابات فرهنگي جديدتان اگر جواب مي داد كه در همان وزارتخانه مربوطه جواب ميگرفت و نه اينجا!!؟
آقاي دكتر! حواستان را جمع كنيد!
تا با اين حركت آخري خداي ناكرده “مات” نشويد!

سینماروزان: معاونت بین الملل بنیاد سینمایی فارابی در همه این سالها به یک دلیل مهم و آن هم عدم نوزایی و تثبیت چنددهه‌ای افرادی ثابت در رأس آن مدام با انتقاد کارشناسان بین الملل روبرو بوده است.

به گزارش سینماروزان علیرضا تابش مدیرعامل بنیاد فارابی در تازه ترین گفتگوی خود که با «شرق» انجام شده در کنار تلاش برای تعریف و تمجید از معاونت بین الملل تعریضی هم زده به یکی از ایرادات این معاونت. تابش بیان داشت: معتقدم هر زمان تغییروتحولی لازم باشد، باید با درک اقتضائات زمان، مدیریتی پویا، در چارچوب برنامه‌ای مدون و در چند گام و مرحله به سمت تغییر مأموریت‎‌ها و اهداف حرکت کرد. ایراد اصلی من به همکاران بین‌الملل بنیاد، شاید همین باشد که کمتر تمایل داشته‌اند در باب فعالیت‌های خود، آنچنان که بایدوشاید، اطلاع‌رسانی کنند.

تابش در جایی دیگر از این گفتگو هم از مسئولیت جدید حبیب ایل بیگی معاون معزول نظارت چنین گفت: با تقسیم کاری که در بنیاد صورت پذیرفته، قائم‌مقام بنیاد، حبیب ایل‌بیگی، مسئولیت حمایت از سینمای کودک و نوجوان و این نوع از فیلم‌هایی را که مخاطبان زیادی دارد، برعهده گرفته‌اند که امیدواریم به‌زودی، جدا از مباحث جشنواره‌ای، موارد مربوط به تولید آثار متنوع در این ژانر و اکران عمومی آنها نیز در قالب برنامه‌ای مدون پیش‌روی مخاطبان آن قرار گیرد.

سینماروزان: اینکه زلزله ای دردناک همانند زلزله کرمانشاه هم مجالی شود برای تسویه حساب سیاسی و به مانند همه این 5 سال باز هم دستاویزی به نام مسکن مهر پیدا شود برای تاختن بر دولتهای نهم و دهم، واقعا نگران‌کننده است به خصوص که اگر ببینیم برخی از جماعت سینمای ایران که در همان دولتها به واسطه همراهی با مفسدان اقتصادی  امروز(!) توانسته بودند کارگردانی را تجربه کنند، بر طبل این تسویه حساب سیاسی می کوبند.

ابراهیم داروغه زاده که از زمان حضورش در معاونت نظارت سازمان سینمایی کوشیده تا حد امکان بی آلودگیهای سیاسی به اظهارنظر بپردازد و در همین رهگذر است که توانسته شرایط اکران در آرامش کامل یکی از فیلمهای حاشیه‌ساز این سالها یعنی «خانه دختر» را فراهم کند در یادداشتی به بهانه زلزله کرمانشاه به انتقاد از آنها پرداخته که به جای کمک به زلزله‌زدگان به دنبال تسویه حساب در قالب دستاویزی به نام مسکن مهر هستند.

متن یادداشت داروغه زاده را بخوانید:

اين عزيزاني كه در فضاي إحساسي پس از زلزله به شكل غير منصفانه اي مسكن مهر و سازندگان آن را مورد انتقاد قرار ميدهند توجه داشته باشند كه:

١- زلزله در مسكن مهر كمترين ميزان تلفات انساني را داشته است ( دو نفر)

٢- از تصاوير مشخص است كه سقف ها و ستون هاي اين ساختمان ها توانسته زلزله بيش از هفت ريشتري را تحمل كند و فقط ديوار ها آسيب ديده كه به نظر قابل قبول است.

٣- اين عزيزاني كه در مسكن مهر ساكن هستند قبل از آن حتما در خانه هاي بسيار ناامن تر ساكن بوده اند و اگر اين پروژه ها نبودند الان ميزان كشته ها و زخمي ها چندين براير بودند. (همانند زلزله بم و رودبار و …)

٤- بهتر است به جاي نفرين بر تاريكي شمعي روشن كنيم. شماره حساب هاي هلال احمر براي كمك به اسيب ديدگان در اختيار همه ما هست، كمك هاي خود را به اين حساب واريز و براي تبليغ و همه گاني  شدن اين كارخير  فيش ان را در فضاي مجازي منتشر كنيم.

سینماروزان: عواقب افشای بودجه بیش از 20میلیاردی برای برگزاری جشنواره های فجر و صرف بیش از 8میلیارد برای جدایی بین‌الملل از فجر همچنان ادامه دارد و بعد از حذف برج میلاد از مرکزیت برگزاری جشنواره حالا رییس سازمان سینمایی از برگزاری جشنواره با صرفه جویی و حذف تشریفات زائد سخن گفته است.

به گزارش سینماروزان محمدمهدی حیدریان درباره تحولات پیش‌روی بخش ملی جشنواره فیلم فجر به «ایرنا» اظهار کرد: جشنواره به عنوان فعالیت مردمی این قابلیت را دارد که حامیان مالی مختلف از آن حمایت کنند که این حامیان می توانند فرهنگی نیز باشند.
وی افزود: جشنواره فیلم فجر به دلیل اینکه یک فعالیت میدانی است شکوه آن، با ظواهر و فعالیت هایی که در عرصه اتفاق می‌افتد سنجیده می شود و ما در عین حال که می خواهیم از این شکوه کم نکنیم، صرفه جویی هم انجام دهیم و تشریفات زاید را برداریم. رویکرد ما در جشنواره این است که هزینه مراسم با درآمد فرهنگی که برای ما دارد سازگار باشد.
وی گفت: بخش عمده ای از جشنواره های کشور که وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، متولی و مجری برگزاری آنهاست به جهت مادی و وقت سرمایه وزارتخانه را به خود معطوف می کند که به دستور سید عباس صالحی، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، سیاست کلان این است که با بهره گیری از راهکارهای ممکن، راندمان را بالا ببریم. برای بالا بردن راندمان باید ببینیم از هر جشنواره ای چه هدفی را دنبال می کنیم و کارکرد و هدفگذاری امروزی آنها را بازنگری کنیم.

⇓⇓⇓

اظهارات حیدریان درباره صرفه جویی در هزینه های مرتبط با برگزاری جشنواره فجر بیش از هر چیز نگاهها را به سمت نزدیکان ایشان می برد؛ نزدیکانی که در سالهای اخیر فارغ از منصبی که در سازمان سینمایی داشته اند مسئولیتی هم در جشنواره فجر پذیرفته اند.

از جمله این نزدیکان متصدی روابط عمومی سازمان است که در سالهای غلبه سایبر همچنان علاقه به کنترات بولتنهای کاغذی برای جشنواره فجر داشته است. آیا با سیاستگذاری تازه حیدریان، باز هم شاهد انتشار بولتنهای کاغذی که یک اتلاف سرمایه آشکار است توسط چنین افرادی خواهیم بود؟

سینماروزان: عدم اعتماد به جوانان و عدم ایجاد فضا برای کسب تجربه طیف جوانان مستعد در سیکل مدیریتی سبب ساز آن شده که سازمان سینمایی در ماه‌های اخیر با انتصاب افرادی مواجه شود به شدت فرسوده.

به گزارش سینماروزان از تازه ترین انتصابات این چنینی صدور حکم ریاست موزه سینما برای علیرضا قاسم‌خان است که «کیهان» خبر از بازنشستگی وی توسط مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی داده است.

قاسم خان اخیرا کار تولید فیلمی به نام «واسطه» را برعهده گرفته که هدیه تهرانی بناست نقش اصلی آن را ایفا کند؛ فیلم اول یک مستندساز به نام آرش لاهوتی که مشخص نیست بودجه تولیدش را فارابی خواهد داد یا نه؟

متن خبر «کیهان» درباره صدور حکم مدیریتی برای قاسم خان بازنشسته را بخوانید:

رئیس‌سازمان سینمایی  طی حکمی علیرضا قاسم خان را به عنوان مدیر موزه سینما محسوب کرد. این درحالی است که پیش از این اعلام شده بود که قاسم خان بازنشسته شده و حتی به این دلیل، همکاری رسمی وی با مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی به عنوان مدیر مرکز پژوهش این مرکز، ملغی شده بود.
در این صورت و قطعی بودن بازنشستگی قاسم خان، انتصاب وی با حکم محمدمهدی حیدریان، مغایر با مصوبه اخیر رئیس‌جمهور مبنی بر ممنوعیت استخدام افراد بازنشسته است.
گفتنی است حسن روحانی رئیس‌جمهور، روز دوم آبان سال جاری طی نامه‌‌ای به سازمان اداری و استخدامی کشور، قانون مصوب مجلس شورای اسلامی مبنی بر ممنوعیت به‌کارگیری بازنشستگان را جهت اجرا ابلاغ کرده بود.
در این ابلاغیه آمده است: در اجرای اصل یکصد و بیست و سوم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران «قانون استفساریه تبصره (۱) ماده واحده قانون ممنوعیت به‌کارگیری بازنشستگان» جهت اجرا به سازمان امور اداری و استخدامی کشور ابلاغ ‌گردید.

سینماروزان: چینش تازه نیروها در شورای پروانه نمایش و حذف برخی از اعضای قبلی از این شورا با واکنش یک عضو سیاسی حذف شده از شورا مواجه شده است.

به گزارش سینماروزان عماد افروغ نماینده اسبق مجلس شورای اسلامی که در روالی پرسش برانگیز در زمان رییس معزول سینما و به هنگام حضور معاون معزول در اداره نظارت، سر از شورای پروانه نمایش ارشاد درآورده و حتی تا هیأت انتخاب جشنواره سی و پنجم فجر هم پیش رفته بود با نگارش یادداشتی به گلایه از روند حذف از شورای پروانه نمایش پرداخته است.

افروغ نوشت: ظهر  30 مهرماه با رجوع تصادفی به اینترنت متوجه شدم که اعضای جدید شورای پروانه نمایش معرفی شده‌اند، خیلی خوشحال شدم که بالاخره این بار مسئولیت از روی شانه بنده برداشته شد. برای اعضای جدید آرزوی موفقیت در انجام وظایف محوله دارم، اما ذکر نکته‌ای را لازم می دانم. پس از رفتن حجت‌الله ایوبی و آمدن محمد مهدی حیدریان از طریق مدیر وقت شورای پروانه نمایش، حبیب ایل‌بیگی، این پیغام را برای معاونت محترم سینمایی فرستادم که دست شما بدون هیچ گونه تعارفی برای تغییر بنده باز باشد، این حق قانونی و عرفی شماست که با افراد مورد نظر و صلاحدید خود کار کنید، حتی برای این‌که دست ایشان بازتر باشد، برای کناره‌گیری از عضویت در پروانه نمایش با برخی اعضا مشورت کردم که بنده را به دلایل غیر حرفه‌ای و غیر منصفانه بودن و حتی پیامد احتمالی سوء این کار، باز داشتند. پس از تغییر اعضای پروانه ساخت و در آخرین جلسه بار دیگر تلاش کردم تا از اعضای احتمالی شورای پروانه نمایش کسب اطلاع کنم که همگی اظهار بی‌اطلاعی کردند. در این جلسه یک درخواست طرح کردم، این‌که قطع نظر از تمایل یا عدم تمایل بنده برای عضویت مجدد، اگر قرار است تغییری صورت بگیرد، بنده ولو چند دقیقه قبل از رسانه‌ای شدنش، در جریان قرار بگیرم، همان گونه که اعضای پروانه ساخت در جریان قرار گرفتند. بماند که یکی از اعضای محترم بر استعفای دسته جمعی اصرار می‌ورزید.

وی ادامه داد: به هر حال تصور نمی‌کنم درخواست بزرگی بوده باشد. توقع بنده این بود که همان گونه که وزیر محترم و اسبق فرهنگ و ارشاد اسلامی، علی جنتی، شخصاً تماس گرفتند و از بنده دعوت به عمل آوردند و بنده نیز فقط به نیت خدمت و حسب همین تماس شخصی این مسئولیت را پذیرفتم، برای تغییر بنده نیز تماسی گرفته و یا حداقل پیامکی زده شود. تغییر و جابجایی افراد حق مشروع و مقبول هر مدیری از جمله معاونت سینمایی و شخص وزیر محترم است، اما اگر اعضای تغییر یافته را مطابق اصرار خود، از قبل در جریان این تغییر قرار می‌دادند فرهنگی‌تر نبود؟ به نظرم گذاشتن و برداشتن افراد (ترجیح می‌دهم از عبارت نسبتاً تند نصب و عزل استفاده نکنم) آدابی دارد. در این جا شاهد ادب و آداب متناظر نبودیم، آن هم در یک سازمان فرهنگی.  می‌توان کریمانه از کنار این اقدام به اصطلاح انقلابی! و نحوه برداشتن عبور کرد و می‌توان اشارتی انتقادی و احتمالاً عبرت‌آموز و دلالت‌آمیز به آن داشت، اشارتی که شاید مقدمه‌ای برای مواضع محتمل بعدی باشد. تا چه اتفاق افتد و چه در واکنش رخ عیان کند. و سخن آخر، شخصاً مایل به کشدارشدن این ماجرا نیستم. این هم تجربه‌ای است بر تجارب گذشته ما و ظاهراً همیشه باید در جریان کسب تجربه جدید باشیم و از این تجربه‌ها درس عبرتی نگیریم.

⇓⇓⇓

واکنش معاون نظارت

هرچند احکام اعضای تازه شورای پروانه نمایش از سوی عباس صالحی وزیر ارشاد صادر شده بود اما ابراهیم داروغه زاده معاون نظارت سازمان سینمایی کوشیده به نوبه خود با متنی کوتاه به خاطر دلخوری پیش آمده از افروغ دلجویی کند.

داروغه زاده نوشت: از آقاي دكتر افروغ و همه اعضاي شوراي پروانه نمايش به خاطر عدم اطلاع رساني بهنگام تغييرات اين شورا به ايشان عذر خواهي ميكنم.

سینماروزان: ابراهیم داروغه‌زاده مدتی قبل  از صدور پروانه نمایش برای چند فیلمی که در سال‌های گذشته در صدر اخبار سینمایی بودند، خبر داد و اخیرا یکی از آن‌ها «خانه دختر» در سینماها نمایش یافته است. همچنین پروانه نمایش سه فیلم «خانه پدری»، «عصبانی نیستم» ‌و «آشغال‌های دوست‌داشتنی»‌ هم صادر شده که پیگیری‌ها برای اکران آن‌ها در حال انجام است.

با این حال فیلم‌های دیگری در فهرست آثار توقیفی و بدون مجوز نمایش سینمای ایران باقی مانده‌اند که حتی اسمی از آن‌ها در کمیته‌ی رفع فیلم‌های مشکل‌دار نبود از جمله فیلم «خرس» خسرو معصومی، «گزارش یک جشن» ابراهیم حاتمی‌کیا، «خیابان‌های آرام» کمال تبریزی یا «شیفتگی» علی عصمتی زمانی.

داروغه‌زاده در گفت‌وگویی تازه درباره این فیلم‌ها و تعیین تکلیف‌شان به «ایسنا» توضیح داد:‌ ما فیلم‌هایی را برای اکران بررسی می‌کنیم که متقاضی اکران باشند، یعنی تا وقتی تهیه‌کننده و پخش‌کننده یک فیلم متقاضی اکران عمومی آن نباشد چطور می‌توانیم صدور پروانه نمایش‌اش را بررسی کنیم پس اگر تهیه‌کننده «گزارش یک جشن» یا «خرس» پیگیر باشند ما بررسی خواهیم کرد.

او در پاسخ به اینکه “این فیلم‌ها در اختیار وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی هستند و توسط زیرمجموعه‌ای از این وزارتخانه خریداری شده‌اند و با این شرایط چه کسی باید برای نمایش آن‌ها اقدام کند؟” گفت:‌ به هر حال یک جایی مالک آن‌هاست و درباره این‌ها، موسسه رسانه‌های تصویری اگر بخواهد درخواستی برای اکران این فیلم‌ها داشته باشد، ما به عنوان مسئولی که برای صدور پروانه نمایش وظیفه داریم، اقدام خواهیم کرد و آن‌ها را در روند بازبینی مجدد قرار می‌دهیم، اما فیلمی که تهیه‌کننده آن متقاضی نباشد به ما ارتباطی پیدا نمی‌کند.

معاون ارزشیابی و نظارت سازمان سینمایی در پاسخ به اینکه چطور فیلمی می‌تواند متقاضی اکران نباشد در حالی که سازندگان هر کدام از این فیلم‌های به اصطلاح توقیف شده در تمام این سال‌ها به دنبال اکران فیلم‌شان بوده‌اند، گفت: این طور هم که می‌گویید نیست چون مثلا «گزارش یک جشن»، «خیابان‌های آرام» یا حتی «خرس» تا به حال تهیه‌کنندگان‌شان مراجعه‌ایی برای ارائه‌ی درخواست بازبینی و اکران فیلم‌های خود نداشته‌اند. الان هم «خرس» اگر متقاضی است، کارگردانش درخواست نمایش فیلم را دارد. در حالی که شورای پروانه نمایش نمی‌تواند به کارگردان پروانه نمایش دهد حتما باید تهیه‌کننده و پخش‌کننده  اقدام کنند.

او در ادامه درباره اکران فیلم‌هایی که پس از بازبینی مجدد و انجام اصلاحات مجوز نمایش گرفته‌اند، اظهار کرد: روند اکران این فیلم‌ها به طور طبیعی طی می‌شود و سعی می‌شود در یک فضای طبیعی و آرام با کمترین حساسیت کار دنبال شود. بر این اساس به ترتیب فیلم‌هایی که مشکلاتشان رفع شده است، نمایش داده می‌شوند و البته این مسیر حتما با مشورت و تأیید و تدبیر اقای دکتر صالحی (وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی) انجام خواهد شد.

وی افزود: نکته دیگری که باید مورد توجه قرار گیرد این است که در بحث نمایش فیلم‌ها و در میان سرگروه‌های سینمایی ظرفیت‌هایی وجود دارد و قراردادهایی پیش از این منعقد شده که باید برای اکران فیلم‌های جدید زمان مناسب به لحاظ جدول نمایش فراهم شود، به ویژه آنکه در نیمه دوم سال هستیم و متقاضی زیادی برای اکران فیلم‌ها وجود دارد به همین دلیل نمی‌شود همه فیلم‌ها را به یک باره در جدول نمایش قرار داد.

داروغه‌زاده درباره اکران فیلم «خانه پدری»  با تعیین رده سنی و نمایش در گروه هنر و تجربه که محدودیت تعداد سالن‌های سینمایی را هم دربرمی‌گیرد توضیح داد: تهیه‌کننده و کارگردان فیلم «خانه پدری» آقای کیانوش عیاری است که با هیچ گونه اصلاحی در این فیلم موافقت نکرد بنابراین در مجوزی که در شورای پروانه نمایش برای این فیلم صادر شده است، هم رده بندی سنی در نظر گرفته شد و هم اکران محدود و این نوع اکران به طور طبیعی با نظر سازمان سینمایی اتفاق می‌افتد.

وی در پاسخ به اینکه آیا اکران محدود به معنای نمایش در گروه سینمایی هنر و تجربه است و آیا نمی‌شد شرایط بهتری برای اکران «خانه پدری» فراهم کرد تا نسبت به دور اول نمایش‌اش که تنها چند سانس دوام داشت تفاوت داشته باشد، گفت: هنر و تجربه یکی از فرصت‌هاست و شورای پروانه نمایش به این شکل، مجوز فیلم را صادر کرده است. البته آن زمان هم که فیلم اکران شد در همین هنر و تجربه بود و جلوی  اکران فیلم گرفته شد. ما اگر بتوانیم در همان گروه با محدودیت سنی فیلم را نمایش دهیم به طوری که اکران ادامه داشته باشد یک قدم جلوتر هستیم چون آن زمان جلوی نمایش فیلم “گرفته شد”. ضمن اینکه ما در گروه هنر و تجربه فیلم‌های پرتماشاگر زیادی داشته‌ایم به طوری که از فیلم‌هایی که در اکران عمومی نمایش داشته‌اند با استقبال بهتری روبرو بوده‌اند.

معاون ارزشیابی و نظارت سازمان سینمایی در بخش دیگری از این گفت‌وگو درباره شورای پروانه ساخت که به تازگی حکم جدیدی برای اعضای آن صادر شده و اینکه آیا براساس آیین‌نامه مصوب هیأت وزیران که در آن قید شده پنج نفر باید عضو این شورا باشند و اکنون هفت نفر حضور دارند، تخلفی صورت گرفته یا لازم است اصلاحاتی انجام شود؟ توضیح داد: در این باره یک حداقل‌هایی باید وجود داشته باشد تا مجوز صادر شود. آیین‌نامه محدودیت‌ها را تعیین می‌کند و می‌گوید که حتماً پنج نفر عضو باید وجود داشته باشد و در این چهار سالی که شورای هفت نفره وجود داشت، مسئله‌ای نبوده که صنف بخواهد اعتراض کند و معتقد باشد که حقی از آن‌ها ضایع شده است. ضمن اینکه از امسال تلاش کردیم بخش مهمی از کار را در حوزه فیلمسازان اول به خود صنف واگذار کنیم.

وی در پاسخ به اینکه آیا در برنامه کاری خود این هدف را دنبال می‌کند که شورای پروانه ساخت حذف شود؟ گفت: معتقدم اگر در طول این 35 سال به شکل طبیعی مسیر را درست طی می‌کردیم نباید شورای پروانه ساخت می‌داشتیم، چون بعد از انقلاب به هر حال سینما به شکل دیگری کار خود را آغاز کرده است و ماهیت آن تفاوت پیدا کرد. بنابراین ضروری بود که در سال‌های اول این گونه شوراها حضور داشته باشند تا ریل‌گذاری برای تغییر ماهیت سینما انجام شود. اگر بتوانیم میزان گفت‌وگو، مفاهمه و اقناع‌پذیری را افزایش دهیم و ما به عنوان مدیران  فرهنگی درک بهتری از  فیلمسازان داشته باشیم و آن‌ها هم با ما بیشتر هم نشینی داشته باشند تا بتوانیم اولویت‌های یکدیگر را بهتر درک و با منافع ملی، هویت و فرهنگ ایرانی- اسلامی همسو کنیم، بایستی به سمتی برویم که فیلمساز آنقدر مسئولیت‌پذیر و آگاه باشد تا خودش احساس کند اگر درخواستی برای پروانه ساخت می‌کند، پذیرفته می‌شود و به این ترتیب با پاسخگو بودن فیلمساز به تدریج شورای پروانه ساخت حذف می‌شود و این موضوع قطعا در نگاه من هست که باید مسیر را به سمتی ببریم تا  سینماگران جایگاه حقیقی خود را با مسوولیت‌پذیری پیدا کنند و فقط شورای پروانه نمایش داشته باشیم.

او یادآور شد:‌ البته این موضوع در طول سال‌های گذشته مطرح بوده اما معمولا از طرف برخی سینمایی‌ها و تهیه‌کنندگان مورد مخالفت  قرار می‌گرفت و این طور نبوده که همیشه دولت مانع باشد، چون به هر حال بحث سرمایه در میان است و فکر می‌کنند اگر شورایی وجود داشته باشد، برای سرمایه خود تاحدودی اطمینان‌بخشی پیدا می‌کنند، به همین دلیل این طور نبوده که اکثریت فیلمسازان پیش قدم باشند که شورای پروانه ساخت نداشته باشیم.

داروغه‌زاده ادامه داد: همین الان هم برخی فیلمسازان هستند که فیلمنامه‌هایشان خوانده نمی‌شود اما پروانه ساخت می‌گیرند و این براساس سابقه‌ آن‌ها و اعتمادی که جلب کرده‌اند رخ می‌دهد، مثل اصغر فرهادی یا ابراهیم حاتمی کیا که فیلمنامه کامل آن‌ها خوانده نمی‌شود، حتی آقای صدرعاملی هم که اخیرا پروانه ساخت گرفته‌اند فیلم‌نامه کاملشان خوانده نشد و این اصلا به نظر من یا مدیریت سازمان ارتباط ندارد بلکه کاملا با نظر شورا انجام شده و این اتفاقی است که به تدریج در حال شکل‌گیری است.

وی که همزمان دبیری سی‌وششمین جشنواره فیلم فجر را بر عهده دارد درباره تغییرات این رویداد سینمایی با توجه به تعیین 22 فیلم در جدول نمایش گفت: براساس تعداد فیلم‌هایی که در نظر گرفته شده جشنواره حداکثر در 10 روز برگزار می‌شود و بررسی‌هایی در حال انجام است که ممکن است حتی تعداد روزها یکی، دو روز هم کمتر شود، ضمن اینکه تعداد سانس‌های نمایش دهنده فیلم‌ها در هر روز هم دو یا سه سانس خواهد بود.

او اضافه کرد: یعنی با توجه به این، یک باکس نمایش فیلم کوتاه داریم که فقط مخصوص سالن رسانه خواهد بود و اگر روزی سه فیلم نمایش دهیم مدت برگزاری جشنواره هشت روز می‌شود و اگر دو سانس داشته باشیم به همان 10 روز می‌رسد.

دبیر جشنواره فیلم فجر با تأکید بر اینکه برج میلاد همانند چند سال گذشته محل برگزاری جشنواره و کاخ رسانه نخواهد بود، گفت: با تعیین باکس‌های محدود نمایش به دنبال این هستیم تا اهالی رسانه و فیلمسازانی که هنگام نمایش آثار خود در سالن حضور دارند فرصت کافی برای استراحت و گپ و گفت داشته باشند تا فیلم‌ها پشت سر هم دیده نشود و خستگی به وجود نیاید. به همین دلیل فکر می‌کنم با نمایش دو فیلم در روز شرایط خوبی وجود خواهد داشت.

داروغه‌زاده در پایان درباره نمایش فیلم‌های جشنواره در شهرهای دیگر هم گفت: این مسئله ارتباط چندانی با جشنواره فیلم فجر پیدا نمی‌کند، چون نیازی است که برخی استان‌ها متقاضی هستند تا نمایش‌های ویژه‌ای از فیلم‌های جشنواره در شهرهای آن‌ها وجود داشته باشد و این توافق میان سازندگان فیلم‌ها و استان‌هاست به همین دلیل تصمیم آن برعهده جشنواره نیست و باید توافقی میان فیلمسازان و استان‌ها به ویژه در بخش مالی بوجود آید تا رضایت کامل فراهم شود.

سینماروزان: دو هفته قبل و بعد از معرفی اعضای شورای پروانه ساخت بود که از اعجابی به نام حضور 4دکتر-البته نه دکترای پزشکی که تحصیل در آن نیاز به مرارت دارد- به همراه فقط یک عدد کارگردان و دو نماینده صنف در این شورا گفتیم.(اینجا را بخوانید)

به گزارش سینماروزان معرفی اعضای تازه شورای پروانه نمایش هم وضعیتی مشابه دارد؛ چون در فهرست تازه شورای پروانه نمایش هم 5 دکتر به چشم میخورد، یک روحانی، دو مدیر فرهنگی و فقط یک کارگردان!

5دکتر شورای پروانه نمایش عبارتند از  محمدعلی حسین‌نژاد، حسین کرمی، حسن خجسته، محمد احسانی‌ و شهاب اسفندیاری.

حجت الاسلام والمسلمین سید مهدی خاموشی رییس سازمان تبلیغات اسلامی عضو روحانی شورای پروانه نمایش است.

امیر خوراکیان رئیس سابق سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران و مجيد رضابالا دو عضو دیگر شورای پروانه نمایش‌اند که سابقه مدیریت فرهنگی دارند.

کمال تبریزی تنها سینماگر شناخته شده شورای پروانه نمایش به حساب می رود.

اینکه 5 دکتر شورای پروانه نمایش در چه رشته ای تحصیل کرده و مدرک دکترا دارند به کنار، اینکه در اطلاع رسانیهای سینمایی مربوط به شوراهای تخصصی سینما بر پسوند دکتری این همه تأکید میشود جای سوال دارد.

آیا شوراهایی مانند پروانه ساخت و نمایش به سینماگرانی مجرب احتیاج دارند که خم و چم تولید را بشناسند و بتوانند با همکاران تعامل کنند یا نامهایی که بناست با پسوند دکترا به آنها وجاهت دهیم؟

سینماروزان: دو دهه و نیم بعد از ورود اینترنت به ایران و در شرایطی که بسیاری از ارگانها و نهادهای دولتی و شبه‌دولتی فرآیند ارائه خدمات به شهروندان را به صورت الکترونیک پی می‌گیرند بالاخره بعد از حضور ابراهیم داروغه زاده در معاونت نظارت روند صدور پروانه های ساخت و نمایش هم اینترنتی شد.

به گزارش سینماروزان با راه اندازی این سامانه حضور فیزیکی افراد حذف و فرم های چندین برگی پروانه ساخت و نمایش برداشته خواهد شد.

 این سامانه خدماتی مانند ثبت درخواست صدور پروانه ساخت، پروانه نمایش، درخواست تغییر دفتر پخش، درخواست تمدید پروانه های نمایش، ساخت و مالکیت، درخواست تغییر سهامداران پروانه نمایش و تغییر دفتر پخش را ارایه می دهد.

تهیه کنندگان با کد ثبت نامی که از سوی سازمان سینمایی در اختیارشان قرار می گیرد می توانند در این سامانه به آدرس www.filmreg.ir ثبت نام کنند و به صورت الکترونیک امور مربوط به پروانه های خود را پی گیرند.

سینماروزان: ماجرای اتفاقاتی که در دهه شصت و با سیاستهای خاص مدیران سینمایی برای برخی سینماگران رخ داد ماجرایی دنباله دار است و به نظر می رسد حالا حالاها باید درباره آن بشنویم و البته که هر کدام از سینماگران هم باید از زاویه دید خود به تشریح اتفاقات آن دوران بپردازد.

 یکی از اتفاقات آن روزگار دستگیری و بازداشت تعدادی از فعالان حیطه پخش فیلمهای خارجی در ایران بود؛ پخش کنندگانی که فیلمهایی با درونمایه انقلابی را وارد کرده و بعد از دریافت مجوز آنها را برای پخش در اختیار سینماداران یا تلویزیون قرار میدادند.

عبدالله علیخانی تهیه کننده این سالهای سینمای ایران و از شرکای «پویافیلم» در آن دوران از جمله فعالان حیطه پخش فیلمهای خارجی بود و البته که در ماجرای دستگیری پخش کنندگان در دهه 60 هم بازداشت شد؛ بازداشتی که درباره آن حرف و حدیثها فراوان است و حسین فرحبخش شریک علیخانی از شلاق خوردن فرحبخش در آن غائله صحبت کرده بود.

علیخانی بعد از مدتها سکوت در این باره به تازگی در گفتگو با ژورنال تصویری «میزانسن» روایتی کامل از ماجرای دستگیری و شلاق خوردن در حراست ارشاد را ارائه کرده است.

برای تماشای گفته های عبدالله علیخانی اینجا را ببینید.

علیخانی با اشاره به فعالیتش به عنوان پخش کننده فیلم خارجی در سالهای ابتدایی انقلاب بیان داشت: در زمان حضور فخرالدین انوار در معاونت سینمایی یک روز صبح از من و تعدادی دیگر از همکاران خواستند که به وزارت ارشاد برویم و اسناد مربوط به فیلمهایمان را ارائه دهیم. به همراه 50-60 همکار به ارشاد رفتیم و خواستیم با انوار صحبت کنیم اما ایشان علیرغم حضور در دفتر ما را نپذیرفتند!

علیخانی ادامه داد: ظهر همان روز یک سری لباس شخصی وارد دفتر ما شدند آن هم با با ساکهایی که وقتی بازشان کردند متوجه شدیم در آنها یوزی و کلاشینکف است. من حس کردم اینها را قبلا در حراست ارشاد دیده بودم و بعد از اینکه سراغ شریکم را گرفتند به من دستبند زدند و روانه ارشاد شدیم. ما را سوار یک بلیزر کردند و به خانه مان رفتیم. خانه مان را گشتند و تنها چیزی که در خانه ما پیدا کردند یک نوار وی.اچ.اس بود…جلوی پدر و مادرم چشمانم را بستند و به من دستبند زدند! پدر و مادر پیرم حالشان بد شد و تا مرز سکته پیش رفتند.

این تهیه کننده بیان داشت: ابتدا به من دستبند زدند و اجازه نشستن هم ندادند ولی بعد از خستگی مجبور شدم بنشینم و همین با اعتراض آنها روبرو شد و آمدند بعد از بلند کردن به من فحش مادر دادند و من هم جوابشان را دادم!!! چون مادر و پدرم را تا سرحد مرگ دوست دارم.

علیخانی که سابقه تولید آثاری همچون «کما»، «آواز قو» و «زندگی خصوصی» را در کارنامه دارد در تشریح شلاق خوردن اظهار داشت: بعد از دستبند زدن، لوله‌ای بین دست و پایم گذاشتند و شروع کردند به شلاق زدن! متأسفانه شلاق زدن هم بلد نبودند چون هم پشت و هم روی پایم سیاه شد و من هم داد میزدم امام خمینی(ره) کجایی که دارند جهود را مسلمان می‌کنند. آمران این ماجرا سه ضلع بودند؛ فخرالدین انوار، فیض الله عرب سرخی و نفر سومی که الان هم مدیر است؛ نشان به آن نشان که عرب سرخی یک دمپایی پایش بود!

عبدالله علیخانی در تشریح ادامه ماجرا گفت: می‌خواستند ما را مجبور کنند به اعتراف به رشوه دادن به کارمندان ارشاد که زیر بار نرفتم. اینجا بود که یک سیلی از عرب سرخی خوردم! بعد از یک هفته از بازداشت، آقایی با لباس شخصی برای تحقیق آمد و بعدتر فهمیدم ایشان دادستان وقت تهران است. تازه آن موقع بود که معلوم شد هیچ مجوزی برای بازداشت ما نداشتند. جالب بود که به ما اتهام قاچاق ویدیو را زدند اما کار ما در آن زمان پخش فیلمهای 35 م.م. بود!! اصلا خبر نداشتند که برخی از فیلمها را من با مجوز محمد هاشمی رییس وفت تلویزیون خریداری کرده بودم!

این تهیه کننده تأکید کرد: در دادسرا حکم آزادی ما را دادند اما شانتاژهای عرب سرخی موجب شد که ما را به زندان قصر بفرستند؛ چندین بار به دادگاه رفتم اما در نهایت هیچ اتهامی به اثبات نرسید. اگر تا بحال حرف نزدم به خاطر این بود که مادرم در قید حیات بود و نمی‌خواستم آن ماجرا دوباره برایش زنده شود.

علیخانی با ابراز تأسف از اتفاقات آن دوران بیان داشت: در آن زمان کلی فیلم متفاوت را آتش زدند اما الان فیلمخانه دربدر به دنبال ده فریم از هر کدام از آن فیلمهاست!!

«میزانسن» به تهیه کنندگی غفور پورغفور و کارگردانی حامد مظفری ژورنالی تصویری است که از سامانه «نماشا» عرضه میگردد. تصویر و تدوین این ژورنال برعهده مهرداد مهری و مسئولیت تحریریه آن را مهدی فلاح‌صابر برعهده دارد. مدیریت تولید ژورنال مسعود احمدی است.

برای تماشای گفته های عبدالله علیخانی اینجا را ببینید.

سینماروزان: هفته قبل بود که نام 5 عضو تازه شورای پروانه ساخت که شامل 4دکتر(!) و یک کارگردان، از طریق معاون نظارت اعلام شد.(اینجا را بخوانید)

به گزارش سینماروزان اعلام نام اعضای شورای پروانه ساخت بدون معرفی نمایندگان خانه سینما پرسشهایی را شکل داد درباره تغییر نام نمایندگان قبلی خانه سینما در این شورا.

با این حال به تازگی معاون نظارت اعلام کرد که در جلسات آینده این شورا، نمایندگان خانه سینما، همان اعضای قبلی یعنی منوچهر شاهسواری و مازیار میری هستند که پیشتر هم در شورای پروانه ساخت حضور داشتند.

شاهسواری مدیرعامل خانه سینما که فهرست مسئولیتهایش به 11 عدد رسیده(اینجا را بخوانید) سالهاست در طبقه سوم آپارتمانی سه‌طبقه در کوچه سردار حوالی پیچ شمرون فعالیت دارد! که در طبقه اول این آپارتمان مازیار میری و رفیق سالیانش همایون اسعدیان حضور دارند. طبقه میانی آپارتمان هم دفتر فرشته طائرپور است!

اینکه در میان اعضای چندهزارنفره خانه سینما همچنان مدیرعامل 11شغله است که باید نماینده خانه سینما در شورای پروانه ساخت باشد و همچنان هم‌آپارتمانی اش باید همراهش در این شورا باشد پرسش برانگیز است!

مهمترین پرسش آن است که چرا زمینه ای برای گردش نیروهایی دیگر از خانه سینما در چنین شوراهایی فراهم نمی شود؟ تا هم معنای واقعی کار صنفی که تکیه بر بدنه است و نه یک حلقه، صرف شود و هم با ورود اندیشه های تازه، شرایط برای بهبود کارکرد چنین شوراهایی فراهم شود؟

سینماروزان: محرم امسال هم به روزهای پایانی خود نزدیک میشود و باز هم خبری از اکران «رستاخیز» نیست؛ در سوی مقابل بر تعامل با عوامل بر سر پرداخت مبلغی بابت مشارکت تأکید میشود؛ آن هم مشارکت در تولید فیلمی که مدام پز خصوصی بودن آن داده شده!!!

به گزارش سینماروزان در این شرایط اینکه یک عضو روحانی کمیسیون فرهنگی مجلس از یک طرف پردخت پول به عوامل به جای فراهم آوردن شرایط اکران را زیر سوال ببرد و از طرف دیگر از بی مشکل بودن فیلم برای اکران بگوید به شدت قابل تأمل است.

حجت‌الاسلام نصرالله پژمانفر نماینده و عضو کمیسیون فرهنگی مجلس درباره برخی اظهارات اعضاء کمیسیون فرهنگی مجلس پیرامون فیلم سینمایی «رستاخیز» و حواشی بر سر توقیف آن به خبرگزاری دانشگاه آزاد «آنا» گفت: کمیسیون لزوما کار مشترکی درباره این فیلم انجام نداده اما اعضاء شخصا نظراتی داشته‌اند. خود من نیز این فیلم را در مراحل متعددی دیده‌ام.

وی در این‌باره تأکید داشت: به نظر بنده «رستاخیز» مشکلی برای اکران عمومی ندارد و واقعا بی‌عدالتی در حق فیلمساز است که اثرش را در این چند سال توقیف کرده‌اند.

پژمانفر همچنین درباره انتقادات برخی مراجع به «رستاخیز» توضیح داد: ما در کشورمان برحسب ولایت فقیه مسائل را جلو می‌بریم همچنان که گاه عقاید برخی مراجع بزرگوار نیز در مورد یک امر متفاوت است ولی نهایتا همه زیر نظر ولی فقیه، اقدام به انجام امور می‌پردازیم. نمونه‌اش مباحثی است که درباره عملکرد بانک‌ها وجود دارد.

نائب رئیس کمیسیون فرهنگی مجلس یادآور شد: برخی مراجع ما اشاره به این دارند که فعالیت بانک‌ها به نحوی رباست اما می‌بینید که همچنان به طریق فعلی مشغول فعالیت هستند. اما چون برخی مراجع چنین نظری دارند آیا باید بانک را بطور کلی تعطیل کرد؟

وی با اشاره به اینکه درباره «رستاخیز» هم باید نظر ولی فقیه فصل الخطاب باشد گفت: همین قانون و احکام شرعی را هم باید در مورد سینما اعمال کنیم. چنانکه معتقدم رفتاری که دو دولت قبل در قبال «رستاخیز» در پیش گرفتند هیچ توجیهی ندارد.

نصرالله پژمانفر با رجوع به اظهارات قبلی مدیران مبنی بر اینکه قرار است بخشی از هزینه ساخت فیلم را به عوامل پرداخت کنند، نیز گفت: واقعا چنین کاری، اقدام نسنجیده‌ای است و بالاترین توهین به عوامل فیلم «رستاخیز» خواهد بود که بخواهیم بجای اکران، پول ساخت فیلم را به آنها بدهیم. امثال درویش در ساخت این فیلم، دنبال سود و کاسبی نبوده‌اند که مدیران ارشاد بخواهند به او پول بدهند تا از اکران دست بکشد.

وی درباره ایراد وارده به این فیلم نیز تأکید کرد: «رستاخیز» اگر واقعا از نظر فقهی مشکلی دارد باید آن را حل کرده و فیلم را به اکران درآورند. اما اگر مشکلی ندارد آن را به سینما بیاورند نه اینکه فیلم را در فضای سینما به چالش بکشند.

پژمانفر اعلام کرد: اکران نکردن فیلم «رستاخیز» رویه غلط دو وزیر قبلی فرهنگ و ارشاد است و امیدوارم دکتر صالحی این روند غلط را اصلاح کند.

نایب رئیس کمیسیون فرهنگی مجلس در خاتمه گفت: من در حوزه فقه تحصیل کرده‌ام و می‌توانم اعلان نظر کنم بر همین اساس هم معتقدم که «رستاخیز» قابلیت اکران دارد و نباید به آن اشکالی گرفت.

سینماروزان: حضور محمدمهدی حیدریان رییس سازمان سینمایی در برنامه «چشم شب روشن» نوید این را می‌داد که حیدریان چند کلمه ای درباره ماجرای بریز و بپاش بیش از 20 میلیاردی در جشنواره های فجر و صرف بیش از 8میلیارد فقط برای جدایی بین الملل از فجر هم صحبت کند.

به گزارش سینماروزان با این حال حیدریان با رندی تمام از رفتن به این سمت خودداری کرد و اکبر نبوی که طرف مقابل او در این گفتگو بود نیز حتی یک پرسش ولوجزیی درباره این بریز و بپاشها را طرح نکرد؛ شاید به خاطر سمتهایی که در این سالها در شوراهای مختلف سینما داشته است.

محمدمهدی حیدریان در پاسخ به این سؤال که وضع سینمای امروز را نسبت به سینمای بعد از چگونه می‌بیند و چه برنامه‌ای برای آن دارد گفت: از مشترکات دهه 60 با اکنون این است که هر اتفاقی که در حوزه فرهنگ و هنر می‌افتد به دلیل پیچیدگی، گستردگی و فراوانی عوامل دخیل در آن، به برنامه‌ریزی احتیاج دارد.

وی ادامه داد: در فضای امروز فرهنگی هنری جهان، محدوده جغرافیایی معنا ندارد و کشور ما در این شرایط فرهنگی هنری جهان، در تعامل ناگریز و لاجرم با دنیا است که می‌توان این اتفاق را به‌عنوان بزرگ‌ترین تغییر نسبت به گذشته دانست که روزبه‌روز شاخصه‌های این بی‌مرزی شده و کار ما سخت‌تر می‌شود.

رئیس سازمان سینمایی عنوان کرد: در دوره اخیر با فرهنگ و هنری مواجه هستیم که بدون آن دیگر بخش‌های فرهنگی ما نمی‌تواند صاحب هویت شود.

وی در تکمیل حرف‌هایش گفت: متأسفانه در طول این سال‌ها تلاش کردیم تا به همه دوستان بگوییم که واقعاً زیربنا فرهنگی است و ادامه حیات انقلاب اسلامی ایران به سمت‌وسوی مثبت، انقلاب فرهنگی است که خاستگاه آن در فرهنگ مردم بوده و درجایی که فاصله گرفتیم ضربه خوردیم.

حیدریان افزود: این تغییرات سبب می‌شود که برنامه‌ریزی ما نسبت به گذشته جدی‌تر باشد و همچنین ما باید متوجه اتفاقاتی که در دنیا می‌افتد باشیم و با پشتوانه تجربیاتی که در طول این سالها به دست آوردیم، به‌سرعت برنامه جدیدی تدوین کنیم که با مختصات این دوره سازگار باشد.

مدیر اسبق شبکه جام جم اظهار کرد: یکی از دلایل بی‌مرزی، پیدا کردن و مستقر شدن زبان مشترک است؛ چرا که بیان مشترک امکان تعامل بی‌واسطه را می‌دهد و تعامل بی‌واسطه کمک به مفاهمه را بیشتر می‌کند.

 این مسئول سینمایی ابراز کرد در دهه 60 ما به این احتیاج داشتیم برای برنامه‌ریزی و دستیابی به این اهداف مراحلی مانند استقرار، ارتقای کمی و ارتقای کیفی طراحی کنیم که طبیعتاً از ضعف‌ها و ناکامی‌هایی برخوردار بود که در طول سال‌ها آنها را اصلاح کردیم.

وی گفت: در حال حاضر حیاتی‌ترین عامل برای برنامه‌ریزی، این است که آن را جامع ببنیم و در غیر این صورت، موفق نخواهد بود و به‌سرعت و صحت هم پیش نخواهد رفت.

حیدریان حفظ حراست و تبیین ارزش‌ها و داشته‌های معنوی را هدف معنایی و محتوایی سینما دانست و افزود: باید در برنامه‌هایمان، مقصدمان به جهت شکلی و قالبی، حضور در فضای تصویری دنیا باشد و هدف اصلی ما این باشد که اخذ سهم از بازار تصویری جهان داشته باشیم.

وی تکمیل کرد: برای دستیابی به این سهم باید تکنولوژی آن را بدانیم تا حرف‌هایی که می‌خواهیم بزنیم، شنیده‌شده و مانع کپی‌برداری این حرف‌ها شویم و با قدرت تبدیل این حرف‌ها رتبه، بیان تصویری پیدا کنیم.

مشاور رئیس سازمان صداوسیما اذعان کرد: مخاطبان ما بیشتر در معرض محصولات خارجی هستند.

وی ادامه داد: ما با نسل میان‌سال و بزرگ‌سال دچار مشکل نیستیم چراکه آن‌ها نوستالژی دارند و پیشینه ذهنی و فرهنگی دارند اما کودک ما این را ندارد و افراد غیرملی این نوستالژی را برای آن‌ها شکل می‌دهد که این واقعیت تلخی است.

حیدریان عنوان کرد: به دلیل فقر در موضوع و ژانر نمی‌توان به سینمای جهانی برسیم و متأسفانه زیر 10 درصد افراد، مخاطب فیلم‌های فعلی روی پرده هستند.

وی اظهار کرد: با توجه به ساخت فیلم‌ها در ژانرهای یکسان و قدرت انتخاب مخاطبان، ریزش مخاطب خواهیم داشت چرا که مردم عهد نکردند تا فقط این فیلم‌ها را ببینند که این مخالف نیاز فرهنگی مردم است و ما باید با بازسازی گونه‌ها و ژانرهای مختلف سینما، از این اتفاق جلوگیری کنیم.

عضو هیئت‌مدیره آفرینش‌های هنری در رابطه با جشنواره‌های فیلم گفت: زمانی نیاز داشتیم مقصد را جشنواره ببینیم، چرا که در آن زمان تنها خبرهای جنگ و نفت از ایران منتشر می‌شد تا اینکه سینما ورود پیدا کرد و ما باید روی سکو می‌رفتیم تا دیده می‌شدیم و جشنواره ها به‌عنوان اهداف اولیه طراحی شدند.

وی در تکمیل حرف‌هایش و با انتقاد از فیلمهایی که برای جشنواره های آن طرفی تولید میشود تصریح کرد: امروز جشنواره‌های در برنامه‌ریزی جدید، گذرگاه لازم و توقف گاه مهلکی است و اگر مقصد گذاری ما جشنواره باشد، برای ما مشغولیت سازی می‌شود…

حیدریان عنوان کرد: اگر جشنواره از حالت توقف گاه و مقصد به حالت گذرگاه درنیاید، ما نمی‌توانیم سهممان را بازار جهانی بگیریم و برای این منظور اول باید مفاهمه داشته باشیم و در مرحله بعدی لوازم حضور متنوع متناسب امروز دنیا را که بیننده جهانی با آن سرکار داشته باشد فراهم کنیم و در نهایت اینکه حضور و سرمایه‌گذاری در بازارهای جهانی بیش از جشنواره‌ها باشد.

معاون وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی اظهار کرد: سینما یک پدیده و نهاد اجتماعی با خاصیت امنیت ملی است و حقش این است که بیشتر به آن اهمیت دهیم و به‌ عنوان استاندار، شهردار و به‌عنوان متولیان امنیت ملی باید متقاضی سینما باشیم که متأسفانه در حال حاضر نیستیم و این اتفاق، یک صدمه فرهنگی بزرگی است.

وی در تکمیل حرف‌هایش گفت: برخی از ائمه جمعه می‌گویند ما سینما نداریم، ما می‌خواهیم خانواده‌ها بیایند بیرون و در یک مکان فرهنگی با هم باشند.

رئیس سازمان سینمایی ابراز کرد: روش مطلوب برای رسیدن به حرکت به‌سوی عدد مطلوب در سالن سازی، در سال‌های اخیر آغاز شده و ما باید شتاب این اتفاق را بیشتر کنیم و دیگر اینکه سینماها را چه در قالب پردیس‌ها و چه در طرح جدید که احداث مجموعه‌های 2 سالنه در پارک‌ها است گسترده کنیم.

حیدریان در رابطه با سینما ک و نمایش فیلم‌های خارجی گفت: فیلم خارجی از جمله عواملی هستند که اجازه روبرویی و مواجهه بی‌واسطه بیننده با فیلم و فضایی را که به خاطر آن سینما مؤثر می‌شود می‌دهد؛ و همچنین به سایر شیوه‌های پخش یا ارائه فیلم، برتری پیدا می‌کند و ما اگر این امکان را در اختیار تهیه‌کننده نگذاریم مخاطبان را از آشنایی با آخرین تکنولوژی های سینما محروم کردیم.

 وی ادامه داد: ما برای هدف خاص بی‌آنکه مزاحمتی برای فیلم‌ساز ما باشد، ما می‌توانیم آثار خارجی را به نمایش بگذاریم.

 حیدریان در رابطه با فیلم‌های هنر و تجربه گفت: سینمای هنروتجربه یعنی ایجاد امکانی برای مواجهه مردم با دست‌اندرکاران سینما و اگر تجربه‌های هنری در فیلم‌های هنری استفاده شود، سینمای هنر و تجربه مطلوب ما خواهد بود. در رفتار هنروتجربه تصحیح خواهیم داشت که اندکی این تصحیح آغاز شده است.

وی خاطرنشان کرد: در چند ماهی که این مسئولیت را  بر عهده  گرفتم و کار را با دوستان سینماگر شروع کردیم، با برنامه‌ریزی و هم افزایی های صورت گرفته، قرار بر ورود جدی صداوسیما به سینما با ساخت برنامه و تولید فیلم شد و رسیدن به افق موردنظر، بدون رسانه ممکن نیست.

محمد مهدی حیدریان با تعریضی که احتمالا اشاره دارد به ارگانهایی مانند اوج، بنیاد روایت و… ابراز کرد: به زودی به دیدار موسسات تابع سپاه خواهم رفت؛ چون آنها در حوزه سینما بسیار فعال و با امکانات هستند.

حیدریان در پاسخ به این سؤال که جشنواره فجر چه تغییراتی خواهد داشت، توضیح داد: قرارمان با دوستان این است که هیچ کاری نکنیم مگر این‌که به برنامه عرضه‌اش کنیم و برنامه بگوید که نقش این اقدام در جهت رسیدن به هدف چیست. سپس انجامش دهیم و اگر نبود آن را یا اصلاح یا حذف کنیم.

وی بیان کرد: جشنواره جهانی فجر تجربه بسیار خوبی بود. با تلاش‌هایی که دوستان کردند و این مسئولیت را قبول کردند، جشنواره برگزار شد. هدفی که برای این جشنواره دنبال خواهیم کرد، این است که جشنواره فجر باید به‌سرعت دارای شناسنامه خواهد شد.

حیدریان ادامه داد: در کنار جشنواره، ما بازار را پررنگ کردیم که می‌توانست مقطعی باشد ولی کارکردی نداشت؛ در کنار آن ورک شاپ داریم و سینماگران جدیدی را وارد می‌کنیم.

وی در پایان خاطرنشان کرد: جشنواره باید صاحب هویت شود و این بخش جشنواره ملی باید تقویت شود؛ همچنین بخش جشن آن در حال غالب شدن است و قطعاً یکی از اصلی‌ترین جشن‌های انقلابی است و امسال باشکوه‌تر خواهد شد. یکی از اتفاقاتی که امسال افتاده، این است که امسال فقط 22 فیلم داستانی داریم و این جزیی از تغییرات خواهد بود.

سینماروزان: فارغ از تحصیل در مقطع دکترای طب یا رشته های مهندسی که همچنان جزو دشوارترین رشته ها به شمار میروند، در سالهای اخیر در کشور ما تب شدیدی برای اخذ فوق لیسانس و اخیرا دکترا در رشته های علوم انسانی و هنر بخصوص در حلقه مدیریتی وجود دارد.

در این اوضاع اینکه اغلب اعضای جدید شورای پروانه ساخت سینمایی هم با پسوند «دکتر» معرفی شوند چندان عجیب نیست.

 محمدمهدی حیدریان در حکمی 4 عدد دکتر به همراه یک جمال شورجه کارگردان را در شورای پروانه ساخت قرار داده است ضمن اینکه دو نماینده خانه سینما در این شورا هم به زودی معرفی خواهند شد.

4 دکتر شورای پروانه ساخت عبارتند از :  دکتر محمود اربابی، دکتر مسعود نقاش زاده، دکتر حسن بلخاری و دکتر حسین کرمی؛ برخی از این دکترها مانند اربابی و نقاش زاده کارنامه موفقی در نویسندگی یا کارگردانی ندارند ولی مدتهاست در شوراهای مدیریتی حضور دارند.
برخی نیز به مانند بلخاری و کرمی حتی پیش از تولد بسیاری از مخاطبان سینماها، مدیر بوده اند و انشاءالله بعد از رجعت مخاطبان به دیار باقی هم همچنان مدیر باقی خواهند ماند!

بلخاری بعد از 88 از مشاوره مدیرعاملی بانک پاسارگاد سربرآورد و خروجی حضور او در این سمت، حمایت این بانک از تولید فیلمهایی مانند «بهمن»، «مرگ ماهی» و «من دیه گو مارادونا…» بود که جملگی در برقراری ارتباط با مخاطب شکست خوردند!

نقاش زاده نیز همه تجربه کارگردانیش فیلمیست به نام «کودک و فرشته» که در زمان حضور خودش در منصب مشاوره سیمافیلم با حمایت سیمافیلم(!) تولید شد که علیرغم تیزرهای فراوان تلویزیونی حتی ده میلیون هم نفروخت.

 کرمی و بلخاری  با دکترای فلسفه سر از سینما درآورده اند و نقاش زاده به عنوان دکترای پژوهش هنر معرفی شده است.
درباره مدرک دکترای اربابی حتی در سایت سازمان سینمایی هم چیزی ذکر نشده ولی می دانیم آخرین فیلمی که نام او را به عنوان نویسنده داشت «زندگی با چشمان بسته» بود که چند سالی توقیف بود.

سینماروزان: افشای رقم دقیق هزینه کرد برای جشنواره های فجر که به بیش از 20 میلیارد رسیده و از آن مهمتر هزینه بیشتر از 8 میلیاردی که صرف جدایی بخش بین الملل از فجر و راه اندازی محفلی موسوم به جهانی فجر شده است بخصوص با درنظر گرفتن این واقعیت که آخرین جشنواره فجر دوران محمود احمدی نژاد متشکل از دو بخش ملی و بین الملل فقط 5میلیارد بودجه داشته حجم بالایی از علامت سوال را پیش روی مخاطبان قرار داده است.(اینجا را بخوانید)

این سوالات در کنار تناقض میان رقم بیش از 20 میلیاردی فعلی با ادعاهای پیشین روابط عمومی سازمان سینمایی که از بودجه 5.8 میلیاردی هر کدام از جشنواره های فجر و مجموع بودجه 11.6 میلیاردی دو جشنواره گفته بود(اینجا را بخوانید) و متعاقب آن اختلاف 9میلیاردی که میان آن ادعا و رقم فعلی وجود دارد، وضعیت به شدت ابهام آلودی را پیرامون چگونگی هزینه کرد در این دو جشنواره فراهم کرده است.

همین وضعیت موجب شده که روزنامه اصلاح طلب «شرق» به سراغ گردانندگان رسمی جشنواره ها رفته و درباره این ارقام بالا از آنها صحبت کند.

محمد حیدری، ‌دبیر سی‌وپنجمین جشنواره ملی فیلم فجر، ضمن تأیید ارقام ارائه‌شده در بخش ملی، ارائه اطلاعات دقیق‌تر را به روابط‌عمومی سازمان سینمایی واگذار کرد. رضا میرکریمی، ‌دبیر سی‌وپنجمین جشنواره جهانی فیلم فجر اما در دسترس نبود و طبعا پاسخی از جانب وی ثبت نگردید.

واکنش روابط عمومی سازمان سینمایی جالبتر از همه بوده. چون وی نه تنها ادعای پیشین روابط عمومی مبنی بر بودجه 5.8 میلیاردی هر کدام از جشنواره ها که در اغلب رسانه ها بازتاب داشت، را علنا رد کرده بلکه بخشی از افزایش بودجه را به گردن اهالی رسانه انداخته و گفته بخاطر گرفتن سالن برای اصحاب رسانه بودجه افزایش یافته!!!

جلیل اکبری‌صحت درباره این خبر که پیش از این روابط‌عمومی سازمان هزینه هر دو جشنواره را ١١ میلیاردواندی اعلام کرده، ‌گفت: چنین موضوعی صحت ندارد.

روابط‌عمومی سازمان سینمایی در پاسخ به این سؤال که «شائبه گم‌شدن ٩‌ میلیارد تومان در برگزاری این دو جشنواره چقدر صحت دارد»، چنین پاسخ داد: واقعیت این است که در دولت هیچ بودجه‌ای نه گم می‌شود و نه می‌تواند گم شود. دلیلش هم این است که همه هزینه‌ها در «کتاب قانون بودجه» به طور شفاف درج می‌شود و «دیوان محاسبات» بر جزئیات و چگونگی هزینه‌ها اشراف کامل دارد. بنابراین علنی‌شدن چنین ارقام و اعدادی باید مورد استقبال قرار گیرد، چون سازمان سینمایی در مجموعه دولت با شفاف‌‌سازی‌کردن، اولا می‌خواهد مردم از هزینه‌ها آگاه شوند و دوم اینکه چنین آگاه‌سازی‌ای درباره جریان‌های فرهنگی – هنری می‌تواند پیامد‌های مثبتی به‌همراه داشته باشد. جدا از این مسئله به نظر بد نیست که میزان بودجه و هزینه‌های جشنواره‌هایی مانند «تولیدات تلویزیونی و رادیویی زیباکنار» متعلق به صداوسیما یا «رویش» متعلق به حوزه هنری یا «سلامت» متعلق به وزارت بهداشت و… علنی شود تا این مطالبه عمومی به طور کامل به منصه ظهور برسد.

جلیل اکبری‌صحت درباره میزان بودجه و هزینه‌های این دو جشنواره مهم دولتی عنوان کرد: بنابراین ارقام ارائه‌شده در همین چارچوب قابل بررسی است.

آقای روابط عمومی در برابر این پرسش که «در مواردی میزان هزینه‌ها از بودجه درنظر‌گرفته‌شده فراتر می‌رود و دراین‌صورت آیا تمهیداتی در کتاب بودجه لحاظ شده است». گفت: به طور مثال گاهی در جشنواره‌ها شاهد هستیم که فلان سالن برای دیدن فیلمی برای اصحاب رسانه در نظر گرفته می‌شود که قطعا عملی‌شدن چنین مسئله‌ای بدون هزینه نیست و البته در بودجه جاری هم در نظر گرفته نشده که در این‌گونه موارد چنین هزینه‌کردهایی باز هم در شکل‌های مختلف در کتاب قانون بودجه در نظر گرفته شده که بعدا جزء هزینه‌های جشنواره به مسئولان ذی‌ربط ارائه می‌شود.

⇓⇓⇓

پی نوشت: فارغ از آن که متصدی روابط عمومی که اگر رسانه ها نباشند هویت واقعی شغل خودش هم زیر سوال خواهد رفت، در مثالی پیرامون چرایی افزایش بودجه دیواری کوتاهتر از اهالی رسانه پیدا نکرده، ذکر یک نکته دیگر حائز اهمیت است و آن هم ادعای نامبرده در عدم صحت اطلاعیه‌ای از روابط عمومی سازمان سینمایی که در آن بر بودجه 11.6 میلیاردی جشنواره ها صحه گذاشته شده بود.

در زیر سوال بودن آنچه متصدی روابط عمومی سینما درباره عدم صحت رقم 11.6 میلیاردی که پیشتر توسط ایشان اعلام شده بیان نموده‌اند همین بس که اسفندماه سال گذشته و بعد از سخنان احسان قاضی زاده هاشمی نماینده مجلس که از بودجه 58 میلیاردی جشنواره های فجر گفته بود همین روابط عمومی اطلاعیه‌ای را برای رسانه ها فرستاد و در آن از رقم 5.8 میلیاردی به عنوان بودجه هر کدام از جشنواره ها نام برد!(اینجا را بخوانید)

نشان به آن نشان که در متن اطلاعیه ای و در گافی آشکار «تفریغ بودجه» که برآمده فراغت از بودجه است را با حرف «ق» نگاشت و همین اسباب خنده رسانه ها را موجب شد. پس چه خوب ایشان که پسوند صحت هم کنار نام خانوادگیشان به چشم میخورد لااقل مسئولیت اطلاعیه ای که از طرف خودشان برای رسانه ها ارسال شده را بپذیرند.

اطلاعیه هفت ماه قبل روابط عمومی سازمان سینمایی درباره رقم بودجه جشنواره ها با یک غلط املایی فاحش

سینماروزان/مهدی فلاح‌صابر: بعد از رونمایی «رستاخیز» در جشنواره سی و دوم فجر، امسال، چهارمین محرمی است که پشت سر می گذاریم بدون اکران مهمترین فیلم عاشورایی این سالها که «رستاخیز» باشد.

به گزارش سینماروزان این عدم اکران طولانی حواشی فراوانی را هم داشته و درباره دلایل آن از طرح مدام واژه فتنه در فیلم به گونه‌ای خاص(!) تا مخالفت برخی مراجع با اکران اثر فراوان گفته شده است.

تازه ترین اظهارنظر درباره این فیلم را عباس صالحی وزیر ارشاد در نخستین نشست خبری خود داشت که مدعی شد درباره این فیلم مطابق با قراردادی که امضاء شده عمل میشود. صالحی گفت: سازمان سینمایی گفت‌وگویی با تهیه کننده فیلم داشته و به جمع بندی رسیده‌اند. الان هم مثل هر قراردادی که امضا می‌کنند بر آن مبنا عمل می‌کنند. در واقع آنچه اتفاق می‌افتد براساس این گفتگو میان سازمان سینمایی و تهیه کننده در ماه‌های آخر دولت یازدهم است و این قرارداد در حال اجرا است. به عنوان مشارکتی که از قبل داشتند، مبلغی به تهیه‌کننده فیلم پرداخت شده و الان هم نمایش خارجی‌اش را انجام می‌دهند ولی برای نمایش داخلی هنوز اقدامی انجام نمی‌شود.

آیا منطبق با آنچه از فحوای کلام وزیر ارشاد استنباط می‌شود، عدم اکران داخلی فیلم با رضایت تهیه کننده و معطوف به قراردادیست که درباره این فیلم میان سازمان سینمایی و تهیه کننده امضاء شده است؟؟ فارغ از آن که عقد قرارداد درباره آثار بلاتکلیف امری بدیع در ساختار فرهنگی کشور است این نکته اهمیت دارد که وزیر گفته قرارداد مربوطه در حال اجراست.

پرسش بعدی آن است که آیا این قرارداد منعقد شده برای عدم اکران فیلم؟ و آیا مبلغی که به گفته وزیر به تهیه کننده پرداخت شده به خاطر همین عدم اکران است؟

و آیا اینکه دو سال بعد از توقیف ناگهانی به ناگاه سروکله فارابی به عنوان شریک 45درصدی تولید فیلمی پیدا شد که در تمام زمان پیش تولید و تولید و بعدتر رونمایی و حتی هنگام اکران چندساعته، محصول بخش خصوصی جا زده شده بود به خاطر همین قرارداد است؟

از آن گذشته چرا متن قراردادی که میان سازمان سینمایی و تولیدکنندگان فیلم منعقد شده منتشر نمی شود تا همه پرسشهای پیرامون این فیلم پاسخی صریح پیدا کند؟ و مثلا مخاطبان بدانند جلوگیری از اکران این فیلم چقدر خرج روی دست سازمان سینمایی گذاشته؟ آن هم سازمانی که برخی سینماگران برای گرفتن یک وام حداقلی از یکی از زیرمجموعه‌های آن که بنیاد فارابی باشد باید ماهها و بلکه سالها در انتظار بمانند!

مگر نه اینکه وزیر ارشاد در همین نشست اخیر خود بر شفاف سازی مالی زیرمجموعه های ارشاد تأکید کرد پس چه خوب که درباره متن قراردادی که خود وزیر در یک شفاف سازی راهبردی از امضای آن خبر داده و ارقام آمده در آن هم شفاف سازی شود.

پی نوشت: یادمان نرود قراردادی که میان سازمان سینمایی و دست‌اندرکاران «رستاخیز» منعقد شده فقط یکی از عواقب توقیف ناگهانی فیلمی است که در زمان رییس معزول سینما مجوز نمایش گرفته و چند ساعتی روی پرده رفته بود!

بیچاره سینمایی که باید مدیرانی بی ربط به سینما نظیر آن مدیر معزول عشق سلفی را به خود ببیند؛ مدیرانی که جرأت ایستادگی ولو یک روزه بر روی مجوز نمایشی که صادر کرده اند را هم ندارند و زمینه ای فراهم می‌سازند برای باز شدن پای دیوان عدالت اداری به ماجرا و سیکلی از اتفاقات عجیب و غریبی که پیش روی ماست. آیا اگر در زمان رییس معزولی که همچنان دست و پا میزند برای بازگشت به سینما برای این فیلم پروانه نمایش صادر نمی‌شد و از آن سو بعد از صدور پروانه نمایش مدیران سازمان با اولین انتقادات، فیلم را پایین نمی‌آوردند این همه اتفاقات عجیب رخ می داد؟

سینماروزان: حدودا یک ماه و نیم بعد از رأی اعتماد به کابینه جدید و حضور عباس صالحی به عنوان وزیر ارشاد هنوز تغییر و تحول بنیادی در این وزارتخانه و از جمله در حوزه مدیریت سینما انجام نگرفته است.

به گزارش سینماروزان در این اوضاع خبرگزاری اصولگرای «فارس» در گزارشی به پیش بینی تغییر و تحولات در ارشاد پرداخته و در کنار ذکر نامهایی که ممکن است معاونتهای فرهنگی و مطبوعاتی ارشاد را برعهده گیرند از تغییر حیدریان و جایگزینی با یک گزینه نزدیک به رییس معزول سینما سخن گفته است.

در گزارش این رسانه اصولگرا درباره تغییر و تحولات شهرداری هم گمانه زنیهایی شده و از جمله کوچ مدیران فرهنگی شهرداری به صداوسیما و حضور برخی از اعضای حزب مشارکت در قامت مدیران فرهنگی شهرداری.

متن کامل گزارش «فارس» را بخوانید:

بعد از آمدن عباس صالحی به‌عنوان وزیر ارشاد تا امروز گمانه‌زنی‌های زیادی درباره تغییرات احتمالی در این وزارتخانه صورت گرفته است اما هنوز وزیر ارشاد هیچ تغییری (حداقل به‌صورت رسمی) در ترکیب قبلی معاونانش نداده است. با این احوال به‌نظر می‌رسد در آینده‌ای نزدیک تغییرات زیادی دست‌کم در دو معاونت وزارت ارشاد به‌وجود خواهد آمد. از جمله تغییرات احتمالی معاونت‌های ارشاد، جابجایی و تغییر در معاونت فرهنگی ، مطبوعاتی، حقوقی و همین‌طور سازمان سینمایی است.

در روزهای اخیر صحبت‌هایی مبنی بر تغییراتی در معاونت قرآنی وزارت ارشاد صورت گرفت و حتی از حجت‌الاسلام و المسلمین محمدعلی خسروی که مدیرکل دفتر آموزش و توسعه مشارکت‌ها معاونت قرآن و عترت را بر عهده دارد به عنوان معاون جدید قرآنی نام برده شد اما شنیده‌ها حاکی از این است که حجت‌الاسلام و المسلمین محمدرضا حشمتی، در سمت خود ابقا می‌شود. ظاهرا سید عباس صالحی قول‌هایی مبنی بر استفاده از یک روحانی و همچنین یک مدیر زن در جمع معاونان خود داده است.

 این روزها اگرچه سرپرست معاونت فرهنگی و تیم قبلی این معاونت با وجود همه مشکلات و ضعفها، برای ماندن تلاش می‌کنند اما به احتمال فراوان معاونت فرهنگی شاهد تغییر خواهد بود. در این بخش گزینه‌هایی برای هدایت معاونت فرهنگی وزارت ارشاد معرفی شده‌اند.

حجت الاسلام سیدعلی عماد رییس کنونی کتابخانه، موزه و مرکز اسناد مجلس، حجت الاسلام محمدرضا زائری مدیرکنونی مجموعه فرهنگی سرچشمه و حجت‌الاسلام محمدعلی خسروی مدیرکنونی دفتر آموزش و توسعه مشارکت‌ها معاونت قرآن و عترت ، محسن چینی فروشان مدیر نشر فرهنگ اسلامی، حجت‌الاسلام علی ملانوری که پیش از این مدیرکل چند منطقه ارشاد بوده است از گزینه‌‌ های مطرح شده برای سمت معاونت فرهنگی وزارت ارشاد هستند.

بنابر شنیده‌ها معاونت مطبوعاتی نیز شاهد تغییرانی خواهد بود؛ حسین انتظامی احتمالا با وزارت ارشاد خداحافظی می‌کند و با توجه به ارتباط نزدیکش با بدنه دولت در نهاد ریاست جمهوری سمتی خواهد گرفت. گیتا علی آبادی مدیرکل مرکز مطالعات و برنامه‌ریزی رسانه‌ها نیز جانشین حسین انتظامی در معاون مطبوعاتی خواهد شد.

در مورد معاونت هنری نیز به نظر می‌رسد وزیر علی‌رغم انتقادات ، علی مرادخانی را در سمتش برای چهار سال دیگر ابقا کند تا این مدیر همزمان مدیر دو مجموعه فرهنگی (معاونت امور هنری ارشاد و موزه موسیقی ایران) باقی بماند. محمد مهدی حیدریان نیز با وجودی‌که تلاش‌های فراوانی برای ابقا کرد جای خود را به یکی از چهره‌های نزدیک به مدیریت قبلی سازمان سینمایی خواهد داد. از سوی دیگر شنیده می‌شود حجت‌الله ایوبی نیز با توجه به حضورش به عنوان رییس ستاد هنرمندان روحانی در انتخابات، احتمالا به عنوان مشاور فرهنگی رییس جمهور انتخاب شود. حسام الدین آشنا و سیدرضا صالحی امیری مشاوران فرهنگی روحانی در دولت یازدهم بودند.

همزمان با تغییرات در وزارت ارشاد اتفاقاتی نیز در سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران در جریان است و برخی جابه‌جایی ها از وزارت ارشاد به این سازمان و برعکس اتفاق خواهد افتاد.

با توجه به تغییرات در مدیریت سازمان فرهنگی هنری شهرداری، احتمالا مدیران زیادی که نگاه نزدیک به مدیریت پیشین این مجموعه دارند به صداو سیما یا ادارات و نهادهای فرهنگی دیگر خواهند رفت.

از سوی دیگر باتوجه به اینکه اغلب مدیران فرهنگی اعتدالی در پست‌های مهم حضور دارند، برای حضور در بخش‌های فرهنگی شهرداری،نگاه‌ها به سمت مشارکتی‌‌ها خواهد چرخید.

این افراد چند سالی است، بیشتر وارد فضای خصوصی و اقتصادی شده‌اند و طبیعتا موفق‌هایشان در بخش خصوصی، وارد بخش فرهنگی شهرداری نخواهند شد پس مشارکتی‌هایی که در بخش خصوصی شکست خورده‌اند نامزد حضور در بخش‌های فرهنگی شهرداری خواهند بود. البته باید دید مدیران فعلی شهرداری و شورای شهر آیا به این دسته میدان خواهند داد یا نه؟

سینماروزان: محمدمهدی حیدریان از زمان روی کارآمدن در سازمان سینمایی بیشتر از آن که به مانند سلف خود اهل اظهارنظرات فراوانی باشد که گاه به تناقض بینجامد کوشیده کمتر سخن گوید و اگر هم سخنی می گوید آن قدر سیاستمدارانه باشد که برایش حاشیه نیافریند شاید برای همین بوده که در چند ماهی که از عمر مدیریتش گذشته علیرغم همه انتقادات توانسته فضایی آرامش بخش برای فعالیت خود و همکارانش در سازمان سینمایی فراهم کند.

به گزارش سینماروزان حیدریان در تازه ترین گفتگوی تفصیلی خود با رسانه اصلاح طلب «شرق» همچنان کوشیده پاسخ حتی تندترین پرسشها را هم به گونه ای کاملا سیاستمدارانه بدهد و هرگز اسیر تندی در کلام نشود اما با این حال مرور چندباره گفتگوی وی تکلیف را درباره برخی از موضوعات مبتلابه سینمای ایران و مثلا توقیف آثار مجوزدار توسط حوزه هنری یا مسائل یک گروه دولتی کم‌مخاطب روشن کرده است!

او کاملا سیاستمدارانه از این گفته که برای حل مشکل نهادهایی مانند حوزه چاره ای جز گفتگو وجود ندارد و باید مدیران آنها را به هم افزایی در پروسه های صدور مجوز دعوت کرد و درباره گروهی مانند هنروتجربه هم اگر نتواند سطح هنری را ارتقا دهد به مانند همه امور دست نشانده دیگر به دور باطلی می افتد که عاقبتی خوش در انتظارش نیست.

متن گفتگوی حیدریان را بخوانید:

در چهار سال نخست، دولت «تدبیر و امید» تمام سعی‌اش بر این بود که به بهبود ارتباط هنرمندان و دولتمردان بپردازد؛ شکافی که در دوران هشت‌ساله ریاست‌جمهوری آقای احمدی‌نژاد عمیق شده بود. بعد از بهبودی این ارتباط، حالا دیگر سطح مطالبات هنرمندان بالا رفته و آنها در پی مطالبه حقوق معوقه و البته بحق خود هستند. حالا در دوره دوم ریاست‌جمهوری آقای روحانی، سینماگران می‌خواهند خواسته‌هایشان جامه عمل بپوشد. در این مسیر چه خواهید کرد؟
ممنون از شما که همواره با مطالبتان باب گفت‌وگو را باز کرده‌اید. قبل از هر چیز معتقدم رسانه‌ها عضو خانواده فرهنگ و اصلا از جنس فرهنگ و هنر هستند و اگر با توجه به قابلیت‌هایی که دارند به کمک سایر بخش‌های فرهنگ نیایند، هرچه برنامه و عِده و عُده داشته باشیم، بدون رسانه‌ها به نتیجه نمی‌رسیم. در وهله نخست از دست‌اندرکاران سینما انتظار داریم کمک کنند تا به یک برنامه برسیم و در چارچوب همان برنامه عمل کنیم.
هدفتان این است که مسیر سینماگران را هموار کنید؟
بله. ما و جامعه سینمایی با هم خانواده هستیم. پس کار اول این است که با کمک هم به‌روز شویم.
وقتی می‌گویید انتظار دارید، حدود و ثغور این انتظارات چیست؟
سنگ‌بنای اول انتظار این است که جایگاه فعلی سینما در جهان کجاست و ما در کجا قرار داریم. ضروری است به کجا برسیم و چگونه می‌توانیم به آن برسیم. این محورها را باید با هم جلو ببریم. اگر انتظار سینما یا تک‌تک دست‌اندرکاران از برنامه‌های سینما چیز دیگری باشد و ما به برنامه‌های دیگری فکر می‌کنیم که در اصول اشتراکاتی نداشته باشیم، به جایی نمی‌رسیم. پس همین که سینماگران انتظار داشتند اتفاقی بیفتد، باید ببینیم چه نوع انتظاری داشتند و چه اتفاقی باید می‌افتاد که نیفتاد! و کمکی که باید از رسانه‌ها بگیریم، این است كه این انتظارات و برنامه‌ها را به هم نزدیک کنند.
به نظر شما الان سینمای ما در کجا قرار دارد؟
در مدت چهار، پنج ماه گذشته که بنده مستقیما در سازمان سینمایی مستقر شده‌ام، با کمک و همفکری بخشی از دست‌اندرکاران و صاحب‌نظران در حوزه‌های اجتماعی از جامعه‌شناسان گرفته تا حوزه‌های کلان فرهنگی و دوستانی که می‌توانستند وقت بگذارند، توانستیم راهبرد کلان سینما را تنظیم کنیم. سینما زنجیره‌ای به‌هم‌پیوسته است. در سینما لازمه تحقق و رسیدن به اهداف، رسیدن هم‌زمان به چند سکوی ابتدایی است که باید پا را روی آن بگذارید تا بار مجموعه را روی یک هدف گذاشت و به مقصود نهایی رسید. این‌طور نیست که بگوییم برش می‌زنیم و به هدف نهایی می‌رسیم. یعنی اگر سالن سینما نداشته و درعین‌حال تولید انبوه داشته باشیم، خروجی منطقی نخواهیم داشت. اگر به سالن‌ها به‌عنوان یک عضو از بازار موردنیاز سینما توجه نکنیم، اگر هم‌زمان نقش کلیدی نیروی انسانی، کیفیت تولید، گردش مالی و… را با هم لحاظ نکنیم، به رشد مطلوب و همه‌جانبه نخواهیم رسید.
اجازه دهید به شکل جزئی‌تر وارد مسائل شویم. بهتر از ما می‌دانید که الان سینمای ایران غیر از وجهی داخلی، وجهی بین‌المللی پیدا کرده است که فقط به جشنواره‌ها محدود نمی‌شود. بحران زمانی در داخل به وجود می‌آید که برخی‌ها سینما را متعلق به خودشان می‌دانند. کسانی که زمانی برای سینما محلی از اعراب قائل نبودند، حالا خودشان را صاحب سینما می‌دانند و می‌خواهند به نوعی سلیقه‌شان را حاکم کنند. درواقع سینما به جایی رسیده که بر سر مالکیتش دعواست. نمونه‌اش هم اراده‌های خارج از سینماست. اصلی‌ترین مرجع اجرای قانون و مجوزدادن‌ها سازمان سینمایی است که خیلی جاها مثل حوزه هنری عدول می‌کنند و خیلی از سازمان‌ها که به جایی پاسخ‌گو نیستند. تا جایی که اطلاع دارم بزرگ‌ترین چالش دولت جدید و دولت قبل این است که دست این اراده‌ها را کوتاه کند و مدافع مجوزهایی که می‌دهید، باشد. نمی‌دانم چرا در دولت گذشته این اتفاق افتاد ولی واقعا راهکارش چیست؟ سال‌هاست فیلم‌های درخشانی در محاق توقیف مانده‌اند. هرچند اخیرا خوشبختانه تعدادی از آنها با اعمال اصلاحات رفع توقیف شده‌اند. اما واقعا جوابگوی سال‌های ازدست‌رفته یک فیلم‌ساز چه کسی است؟ این حق‌الناس چگونه استیفا می‌شود؟ یا فیلمی که به نام مبارک امام حسین(ع) مزین شده، هنوز نمی‌تواند در داخل کشور اکران شود. واقعا چرا؟
فرمایش شما صحیح است از این بابت که حوزه فرهنگ بیشترین آسیب را از چندگانگی‌ها و از عدم احساس امنیت متحمل می‌شود. الان که در حوزه تأمین سرمایه برای فعالیت‌ها دچار مشکل هستیم حوزه فرهنگ همیشه دچار این مشکل بوده، پس در این شرایط بیشتر آسیب‌پذیرند و بیشتر به امنیت و آسودگی خیال نیاز دارد. عزم دولت در این دوره از طرق مختلف صورت می‌گیرد که یکی از راه‌ها گفت‌وگو و تعامل با کسانی است که صاحب تأثیر و قدرت هستند و می‌توانند در حوزه‌های فرهنگ و هنر مؤثر باشند. راه رسیدن به چارچوب و قرار و مدار کاری که وظیفه قانونی‌ وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است تا راحت‌تر آن را ایفا کند، همین تعامل و گفت‌وگوست. شاید این امر مهم‌ترین وظیفه و اولویت دولت در دوره جدید باشد. رفتارها در حوزه سینما خیلی متفاوت‌تر از گذشته شده و میزان دخالت‌هایی که حتما از سر دلسوزی است… .
البته در شکل خوش‌بینانه می‌توان دلسوزی را پذیرفت!
من اعتقاد دارم که همه این مسائل از سر دلسوزی است و فقط بستگی به میزان آگاهی‌ هر فرد دارد. آنها عنادی ندارند. مملکت، فرهنگ و مردم را دوست دارند؛ تنها با میزان آگاهی و تخصص‌شان به حوزه فرهنگ و با امکانی که در اختیار دارند به مسئله ورود می‌کنند. هرچند که در این اینجا می‌توانند برای ما مشکل درست کنند. با این نگاه، به نظر بهترین رفتار این است که طبق قانون مشخص در تعامل با کارشناسان، هنرمندان و دست‌اندرکاران سینما باشیم و به‌جز كار کارشناسي اطلاعات و آگاهی بدهیم و با گفت‌وگو‌های سازنده مشکلات را حل کنیم.
آن وقت واقعا تصورتان این است که مشکلات کاملا حل می‌شود؟
 چاره‌ای جز گفت‌وگو نداریم. در حوزه فرهنگ چنین مطالباتی وجود دارد. عرض ما این است که این مطالبات محقق‌شدنی نیست مگر اینکه به مرزهای قانون عقب‌نشینی کنیم.
حداقل حسنش این است که از افراط و تفریط پرهیز می‌شود؟
بله. پشت مرزهای قانونی هم‌افزایی کرده و کمک کنند تا آن اتفاق بیفتد. دیگر اینکه اتکای سینماگران روزبه‌روز به بخش خصوصی بیشتر می‌شود. مثل همه حوزه‌های اقتصادی در حوزه فرهنگ هم به سمت سرمایه بخش خصوصی می‌رویم. لازمه این کار امنیت خاطر است. امنیت خاطر هم همین است که عرض کردم. بخشی از وقت‌مان را در ابتدای کار خواهیم گذاشت که با تعامل مثبت و پیش‌برنده به سمتی برویم که تکلیف بخش خصوصی روشن باشد و بدانیم با چه کسی و در چه محدوده‌ای طرف هستیم و اگر چه کار کند به چه نتیجه‌ای می‌تواند برسد. این تلاش را در اولویت خواهیم داشت.
به نکته‌ای خوشحال‌کننده در مراسم تودیع و معارفه آقای صالحی، وزیر جدید، برخوردم که ایشان به مسئله خوبی اشاره کردند و گفتند دنیا سینمای ما را با اسکارمان می‌شناسد. اینکه وزیری که در رأس تصمیم‌گیری‌های امور فرهنگی و هنری قرار می‌گیرد به چنین دیدگاهی برسد، جای خوشحالی است یا کار درخشانی که گروه «هنروتجربه» در اکران فیلم «کوه» امیر نادری کرد یا فیلم‌ساز درخشانی به نام کیانوش عیاری که بعد از گذشت شش سال بالاخره توانست از مهلکه توقیف «خانه پدری» به سلامت عبور کند جای خوشحالی است. درعین‌حال این سؤال همچنان وجود دارد که چرا هنوز بعد از سی‌واندی سال به سینماگران اعتماد نمی‌کنید؟ یک فیلم‌ساز باید چند فیلم بسازد تا عِرق ملی خود را به نمایش بگذارد؟ این روند تا چه زمانی ادامه خواهد داشت؟ بیم این می‌رود که فیلم‌سازان از ایران بروند و از این به بعد به جای «سینمای ایران»، شاهد «فیلم‌ساز ایرانی» باشیم و این خطری جدی است؟ ضمن اینکه برخی از مسئولان از پاسخ‌دادن طفره می‌روند!
ابتدا باید مجری مناسب برنامه را انتخاب کنیم و بعد ارزیابی خواهیم کرد. اگر برنامه با تشخیص ما درست بوده باشد که ادامه می‌دهیم در غیر این صورت، با فرد بهتری کار را ادامه خواهیم داد. موظف هستیم کارمان را درست انجام دهیم.
خواهشم این است بخشی از مدیران سینما و دست‌اندرکاران همه را از غلاف ساده‌نگری و محدودانگاری نسبت به جامعه خارج كنند. سینما خیلی جدی‌تر و حرفه‌ای‌تر از این حرف‌هاست. سینما پیچیده‌تر از این حرف‌هاست و اگر همه اینها باشد سینما ارزشمند خواهد شد. سینمای ساده و سطحی، سینمای غیرسینما، سینما فقط فیلمی روی پرده دیدن نیست. این را رسانه‌ها می‌توانند به نمایندگی از مردم مطالبه کنند. چون برای مردم امکان نمایش خارجی به دلیل محدودیت اکران وجود ندارد. پس مردم وجه قیاس می‌خواهند. در منزل وقتی انتخاب می‌کنند خیلی انتخاب اولشان نیستیم و این زنگ خطر است. باید تلاش کنیم فیلمی بسازیم که به‌طور طبیعی از سوی مردم انتخاب شود. این را شما باید از دست‌اندرکاران بخواهید. اجازه ندهید به سادگی و سهل‌انگارانه از کنار شما رد شوند. تعریف سینما را از همه‌‌ بخواهید. اقتضائات داشتن سینمای حرفه‌ای، سینمایی را که در شرایط رقابتی آزاد انتخاب مردم باشد، موضوع بحث قرار دهید که چه فیلمی باید داشته باشیم تا از طرف مردم انتخاب شود. رسانه‌ها می‌توانند کمک کنند سینما جدی‌تر شود.
ساختار «هنروتجربه» را تغییر نمی‌دهید؟
بحث‌ها و اختلاف نظرهای مصداقی را که کنار بگذاریم، در مفهوم کار کسی را ندیده‌ام که مخالف باشد. کسانی که ایراد داشتند هم گفتند با هنروتجربه مخالف نیستیم. «هنروتجربه» یکی از راه‌های ارتقای سینماست. فیلم و فیلم‌ساز یکی از راه‌های فراخوانی مخاطب جدید و مخاطب حرفه‌ای به سینماست. بدون مخاطب حرفه‌ای هنر شما ارتقا پیدا نمی‌کند. اگر دادوستد شما و مخاطب در راستای دور باطلی باشد، سهل‌پسندی و ساده‌انگاری را به هم تزریق می‌کنید و هم فیلم‌ساز خراب می‌شود و هم مخاطب. اینکه گفته می‌شود سطح سلیقه نازل شده و ذائقه پایین آمده، در دادوستد دور باطل رخ می‌دهد و عکس این قضیه هم صادق است. باید مخاطب حرفه‌ای داشته باشیم و منتقد جدی حرفه‌ای تا فیلم‌ساز و فیلم حرفه‌ای داشته باشیم. این زنجیره به‌هم‌پیوسته است. از هنروتجربه هم این انتظار را داریم که سطح هنری ما را ارتقا دهد و از تجربیاتش برای سینمای تجاری استفاده شود.

سینماروزان: در حالی که در آخرین روزهای ماه ذی الحجه به سر می بریم و در شرایطی که امسال تقریبا شروع پاییز همزمان شده با آغاز ماه محرم دستوری ابهام آلود از سوی سازمان سینمایی خطاب به شورای صنفی نمایش صادر شده و بر عدم همزمانی اکران فیلمهای کمدی با ماه محرم تأکید شده است.

در این دستور که در نامه ای از سوی محمدرضا فرجی مدیرکل سینمای حرفه‌ای خطاب به شورای صنفی نمایش ذکر شده، آمده است: از آنجایی که نمایش فیلم‌های شاد و طنز در ایام ماه محرم و عزاداری سالار شهیدان شایسته و جایز نمی‌باشد و در حال حاضر در خصوص برخی فیلم‌های سینمایی به احتمال قوی این همزمانی صورت خواهد گرفت لذا خواهشمند اقدامات مقتضی در این خصوص صورت گیرد.

وجه ابهام‌آلود این دستورالعمل جایی است که در آن درباره ممانعت اکران فیلمهای کمدی با ماه محرم اشاره شده! آیا این به آن معناست که در تمام ماه محرم هیچ فیلم کمدی نباید روی پرده برود؟

اگر این طور باشد یعنی از 31 شهریورماه که آغاز ماه محرم است باید فیلمهایی مانند «ساعت 5عصر»، «اکسیدان»، «گذر موقت» و «من و شارمین» که این آخری اکرانش تازه دوهفته است آغاز شده، از برنامه نمایش سینماها حذف شوند و تا پایان ماه محرم هم دیگر هیچ فیلم کمدی روی پرده نباشد؟ یا آن که مقصود دستورالعمل آن است که در ایام منتهی به شهادت امام سوم شیعیان نباید فیلم کمدی روی پرده باشد؟؟؟

به نظر میرسد سازمان سینمایی باید هرچه زودتر در این باره شفاف سازی کند و به طور دقیق ایام ممنوعه ماه محرم را مشخص سازد به خصوص که بخش عمده مراسم عزاداری شیعیان در رثای سیدالشهداء(ع) در دهه اول محرم است و در همین دهه است که بخش عمده مخاطبان درگیر حضور در دستجات و هیأتها هستند.

سینماروزان: جمال شورجه کارگردانی که در دولت یازدهم نتوانست هیچ کدام از طرحهای سینمایی خود را جلوی دوربین ببرد و تلاشهایش برای روی غلتک انداختن سریال «موسی(ع)» هم تاکنون به جایی نرسیده است مدتهاست در شورای پروانه ساخت حضور دارد.

حل مشکل برخی آثار بلاتکلیف در کمیته بازبینی فیلمهای توقیفی بهانه گفتگوی خبرگزاری «فارس» با این کارگردان بوده است؛ بهانه ای که موجب شده او از برخی خطوط قرمز همیشگی سینمای ایران که یکی اش فتنه88 است سخن بگوید و بر این امر تأکید کند که حتی دولتی که رییس آن در کمیسیون امنیت ملی است هم موافق رفع حصر نیست.

جمال شورجه درباره رفع توقیف 5 فیلم در کمیته بازبینی گفت: مسئولین محترم وزارت ارشاد از رفع توقیف 5 فیلم صحبت کردند به هرجهت این فیلم‌ها تغییر در ساختار داشتند یا حذفیات و اصلاحاتی داشتند و برخی از آن‌ها مجدداً صداگذاری و صدابرداری داشتند.  صاحبان آثار قاعدتاً سعی کردند مواردی که باعث اشکالاتی داشت رفع کنند که احتمال زیاد می دهم  این اشکالات رفع شده است.

وی با اشاره به کمیته بازبینی ادامه داد: شورای نه نفره ای که شکل گرفت و من نمی دانم چه کسانی عضو آن هستند این مسایل را که موجب توقیف فیلم شده است  مرتفع کردند و این فیلم ها حتماً با اصلاحاتی روی پرده می‌آیند. در جریان هستم اصلاحات انجام شده و  ظاهراً به تعبیر دوستان، شورای رفع توقیف صاحبان آثار توانستند اعضای نه نفره  را قانع کنند. البته که بعد از رفع مشکلات من فیلمها را ندیدم اما امیدواریم مشکلات مرتفع شده باشد.

عضو شورای پروانه ساخت درباره علت توقیف برخی از فیلم‌ها گفت: علت توقیف این فیلم ها را می توانم درک کنم زیرا فیلمها  مشکلاتی داشتند و من به شخصه جلسات مختلفی با فیلمسازان داشتم تا اشکالات مرتفع شود. بعضاً مسایلی در فیلمها وجود داشت که خودم هم با آن مسئله داشتم که امیدوارم رفع شده باشد.

وی در پاسخ به این سوال که آیا مرور زمان باعث رفع توقیف شده است یا خیر گفت: اشکالات وارده شده به این فیلم ‌ها شامل حال مرور زمان نمی‌شود. به طور نمونه در یک اثر خشونت در فیلم وجود دارد که به مباحث دینی و اسلامی و عرق مشروع دینی خدشه وارد می‌کند.  بحث کشتن دختر به دلیل رابطه ای‌ که با پسری داشته و دفن آن در خانه، چهره اسلام را جریحه دار می کند. یا مطرح کردن فتنه 88 در یک فیلم و انگشت گذاشتن روی برخی از مسایل از این دست شامل مرور زمان می شود؟ اگر شامل مرور زمان می‌شد که چرا سران فتنه در حصر خانگی هستند و آزاد نشدند؟ آن هم در شرایطی که  شورای امنیت ملی که رئیس دولت هم در آن عضو است و عزیزان دیگری که در دولت  استقرار دارند و به لحاظ جناحی تمایل به حصریون دارند، راضی به رفع حصر نیستند. 

شورجه ادامه داد: مرور زمان نمی تواند دلیل محکمی برای رفع توقیف باشد اما به طور مثال وقتی شخصیتی در یک اثر،  دیالوگی مربوط به فتنه دارد، به راحتی می‌توان دیالوگ را  اصلاح یا حذف کرد. امیدواریم اتفاق افتاده باشد.

این کارگردان در ادامه گفت: بعد از گذشت سه دهه از انقلاب امیدواریم دیگر شاهد تولید آثار توقیفی نباشیم. زیرا تهیه کنندگان و فیلمسازان  به این بلوغ فکری که  خط قرمز‌ها را شناخته باشند و آن‌ها را رعایت کنند، رسید‌‌ه‌اند مگر این که عامدانه و عالمانه قصد تقابل با نظام را داشته باشند که عاقلانه نیست با سرمایه های خصوصی این کار را بکنند. در خصوص سرمایه دولت هم باید نظارت کافی صورت گیرد که مشکلی برای آثار پیش نیاید که بعد با وصله و پینه برای نظام هزینه بتراشیم که در رسانه‌های بیگانه صحبت از سانسور در سینما کنند. به هرجهت امیدوارم این فیلم ها که مجدداً امکان نمایش پیدا کرده اند طوری آماده شده باشند که  قابل هضم برای مخاطب باشد و اشکالات رفع شده باشد.